Naradzajcie się w kwestii ich potrzeb

Rozumienie potrzeb jest kluczowe w posługiwaniu sobie nawzajem. A jakiego rodzaju mogą być te potrzeby i czy jest coś poza nimi, o czym powinniśmy wiedzieć?

Jest wiele rodzajów potrzeb. Osoby, którym służymy, mogą zmagać się z wyzwaniami emocjonalnymi, finansowymi, fizycznymi, edukacyjnymi itd. Niektóre potrzeby mają większy priorytet niż inne. Niektóre będziemy w stanie zaspokoić samodzielnie; inne mogą wymagać pomocy innych osób. W naszych staraniach, by pomóc zaspokoić doczesne potrzeby, nie zapominajcie, że nasze powołanie, aby pełnić posługę wobec bliźnich, polega również na wspieraniu ich w rozwoju na ścieżce przymierza przez przygotowywanie do otrzymania obrzędów kapłańskich niezbędnych do wywyższenia, i przyjmowanie ich.

Poza naradzaniem się w kwestii indywidualnych i rodzinnych potrzeb powinniśmy starać się poznać ich mocne strony. W czym nie potrzebują pomocy? Jakie zdolności i dary posiadają? Jak mogą one pobłogosławić inne osoby? W jaki sposób mogą w wyjątkowy dla siebie sposób pomóc budować królestwo Boga? Mocne strony danej osoby mogą być tak samo ważne, jak zrozumienie jej potrzeb.

Jednym z dogmatów naszej wiary jest to, że Ojciec Niebieski przemawia do Swoich dzieci (zob. Zasady Wiary 1:9). Kiedy dostajemy nowe zadanie, aby pełnić względem kogoś posługę, powinniśmy naradzać się z Ojcem Niebieskim w modlitwie, szukając wskazówek i zrozumienia ich potrzeb oraz mocnych stron. Proces naradzania się w modlitwie powinien mieć miejsce w trakcie całej naszej posługi.

Sposób i czas „zaopatrywania” poszczególnych osób i rodzin może się różnić w zależności od sytuacji, ale bezpośrednie narady z nimi są kluczowe w budowaniu relacji i rozumieniu ich potrzeb, włączając w to sposób, w jaki chcą uzyskać pomoc. Z zadawaniem niektórych pytań musimy poczekać, aż wytworzy się wartościowa relacja. W związku z tym, że nie ma jednego właściwego sposobu, aby to zrobić, weź pod uwagę, co następuje:

Budując zaufanie, możesz porozmawiać o potrzebach indywidualnych lub rodzinnych. Zadawaj pytania zgodnie z tym, co podpowiada ci Duch Święty¹. Na przykład:

Pamiętaj, aby zaproponować konkretną pomoc, np. „Kiedy możemy przynieść ci posiłek w tym tygodniu?”. Płytka propozycja taka jak „Daj mi znać, jeśli będę mógł w czymś pomóc” nie jest zbyt pomocna.

Ponieważ ty i twój towarzysz/towarzyszka nie zawsze będziecie razem, kiedy wchodzicie w interakcje z daną osobą lub rodziną, ważne jest, aby naradzać się wspólnie i szukać natchnienia jako para. Możesz rozważyć następujące sprawy:

To może być dobry moment, aby porozmawiać z innymi osobami wyznaczonymi do pełnienia posługi tej samej osobie lub rodzinie.

Starszy Chi Hong (Sam) Wong, Siedemdziesiąty, odnosi relację z Ew. Marka 2 do naszych czasów, aby zilustrować, w jaki sposób wspólne narady umożliwiły czwórce osób znalezienie sposobu, na to, aby paralityk mógł spotkać się z Jezusem.

„[To mogło] wyglądać następująco”, powiedział Starszy Wong. „Cztery osoby wypełniały zadanie wyznaczone przez biskupa, polegające na odwiedzeniu w domu człowieka dotkniętego paraliżem […]. Podczas ostatniej rady okręgu po wspólnej naradzie o potrzebach określonych osób z okręgu biskup wyznaczył zadania związane z ‘ratowaniem’. Te cztery osoby zostały poproszone o pomoc [temu] człowiekowi […].

[Kiedy dotarli do miejsca, w którym był Jezus], pomieszczenie było zatłoczone. Nie mogli wejść przez drzwi. Jestem pewien, że próbowali wszystkiego, co przyszło im na myśl, ale nie mogli się przebić przez tłum […]. Naradzali się, co najlepiej zrobić — jak mogliby przynieść tego człowieka do Jezusa Chrystusa, aby go uzdrowił […]. Przygotowali plan działania — nie był prosty do wykonania, ale postąpili według niego.

[…] ‘A gdy z powodu tłumu nie mogli się do niego zbliżyć, zdjęli dach nad miejscem, gdzie był, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk’ (Ew. Marka 2:4).

[…] ‘A Jezus, ujrzawszy wiarę ich, rzekł paralitykowi: Synu, odpuszczone są grzechy twoje’ (Ew. Marka 2:5)”².

Starszy Dieter F. Uchtdorf z Kworum Dwunastu Apostołów nawoływał: „Naradzajcie się razem, wykorzystujcie wszelkie dostępne zasoby, starajcie się o natchnienie Ducha Świętego, proście Pana o potwierdzenie, a następnie zakaszcie rękawy i weźcie się do pracy.

Obiecuję wam, że jeśli będziecie postępować według tego wzorca, otrzymacie konkretne wskazówki dotyczące tego, kogo, kiedy, jak i gdzie zaopatrywać w Pański sposób”³.