២. ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ឯកសារគោលនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ( ឆ្នាំ២០១៨ )
២. ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ
២.១. នៅក្នុងជីវិតមុនផែនដីនេះ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានបង្ហាញផែនការមួយ ដើម្បីជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយទៅដូចជាទ្រង់ និង ទទួលបានជីវិតអមតៈ និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល ម៉ូសេ ១:៣៩ ) ។ ដើម្បីបំពេញផែនការនេះ ហើយប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង នោះយើងត្រូវតែមកស្គាល់ទ្រង់ និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយយល់ដឹងបានត្រឹមត្រូវអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិ និងអាកប្បកិរិយារបស់ពួកទ្រង់ ( សូមមើលយ៉ូហាន ១៧:៣) ។
២.២. ព្រះគម្ពីរជាច្រើនបាននិយាយអំពីផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ថាជាផែនការនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមា ផែនការនៃការប្រោសលោះ និង ផែនការនៃក្តីមេត្តាករុណា ។ ផែនការនេះរួមមាន ការបង្កបង្កើត ការធ្លាក់ ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ក្រឹត្យវិន័យទាំងអស់ ពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយ និង គោលលទ្ធិទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ សិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌—ដែលជាលទ្ធភាពដើម្បីជ្រើសរើស និង ប្រព្រឹត្តដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់— គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៅក្នុងផែនការនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ផងដែរ ។ ការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងអាស្រ័យទៅលើរបៀបដែលយើងប្រើអំណោយនេះ ( សូមមើលយ៉ូស្វេ ២៤:១៥នីហ្វៃទី ២ ២:២៧ ) ។
២.៣. ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាចំនុចសំខាន់នៅក្នុងផែនការនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ អាចជួយឲ្យយើងបានប្រែក្លាយជាល្អឥតខ្ចោះ ទទួលបានអំណរពេញលេញ រីករាយក្នុងទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់យើងដល់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ហើយរស់នៅជារៀងរហូតក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖ម៉ាឡាគី ៤:៥–៦,នីហ្វៃទី ៣ ១២:៤៨,គ. និងស. ១៣១:១–៤
ជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ
២.៤. ពីមុនយើងបានកើតមកលើផែនដីនេះ យើងបានរស់នៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ក្នុងនាមជាកូនចៅវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល អ័ប្រាហាំ ៣:២២–២៣ ) ។ នៅក្នុងជីវិតមុនផែនដី យើងបានចូលរួមនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាមួយជាមួយនឹងកូនចៅវិញ្ញាណផ្សេងទៀតរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រជុំក្រុមប្រឹក្សានោះ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានបង្ហាញដល់យើងនូវផែនការរបស់ទ្រង់ ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពីមុនជីវិតលើផែនដីនេះបានធ្វើសេចក្តីសញ្ញាដើម្បីធ្វើជាអង្គសង្រ្គោះ ។
២.៥. យើងបានប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ដើម្បីធ្វើតាមផែនការព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ អស់អ្នកណាដែលបានធ្វើតាមព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យមកកាន់ផែនដីនេះ ដើម្បីទទួលបានបទពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់ និង រីកចម្រើនទៅរកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ លូស៊ីហ្វើរ ជាកូនវិញ្ញាណនៃព្រះម្នាក់ទៀត ដែលបានជំទាស់ប្រឆាំងនឹងផែនការនេះ ។ វាបានក្លាយទៅជាសាតាំង ហើយវា និងពួកពលបរិវារទាំងឡាយរបស់វាត្រូវបានបណ្តេញចេញពីស្ថានសួគ៌ ហើយមិនបានទទួលឯកសិទ្ធិនៃការទទួលបានរូបកាយ និង បទពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់ឡើយ ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖យេរេមា ១:៤–៥,ហេព្រើរ ១២:៩,នីហ្វៃទី ២ ២:២៧នីហ្វៃទី ៣ ១១:១០–១១
ការបង្កបង្កើត
២.៦. ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្កើតស្ថានសួគ៌ និង ផែនដីក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះវរបិតា ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:២២–២៤) ។ ការបង្កើតផែនដីគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃផែនការរបស់ព្រះ ។ ផែនដីផ្តល់ឲ្យយើងនូវកន្លែងដែលយើងអាចទទួលបានរូបកាយ ត្រូវបានសាកល្បង និង ទទួលបទពិសោធន៍ ព្រមទាំងអភិវឌ្ឍនូវឥរិយាបថដ៏ទេវភាព ។
២.៧. អ័ដាមគឺជាមនុស្សដំបូងគេ ដែលត្រូវបានបង្កើតនៅលើផែនដីនេះ ។ ព្រះបានបង្កើត អ័ដាម និង អេវ៉ា តាមរូបរាងរបស់អង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ។ គ្រប់មនុស្សលោកទាំងអស់—ប្រុស និង ស្រី—ត្រូវបានបង្កើតតាមរូបរាងរបស់ព្រះ ( សូមមើល លោកុប្បត្តិ ១:២៦–២៧ ) ។ ភេទប្រុសស្រី គឺជាលក្ខណៈពិសេសនៃអត្តសញ្ញាណ និង គោលបំណងរបស់មនុស្សម្នាក់ៗនៅក្នុងជីវិតមុនផែនដី ជីវិតរមែងស្លាប់ និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ការធ្លាក់
២.៨. នៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ព្រះបានរៀបការអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា ។ ខណៈដែលអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាស្ថិតនៅក្នុងសួនច្បារនៅឡើយ នោះពួកគេនៅតែស្ថិតនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ ហើយអាចរស់នៅជារៀងរហូតបាន ។ ពួកគេរស់នៅក្នុងភាពស្លូតត្រង់ ហើយព្រះបានប្រទានគ្រប់តម្រូវការរបស់ពួកគេ ។
២.៩. ព្រះបានប្រទានដល់អ័ដាម និងនាងអេវ៉ានូវសិទ្ធិជ្រើសរើស ខណៈដែលពួកគេស្ថិតនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ។ ទ្រង់បានបញ្ជាពួកគេមិនឲ្យបរិភោគផ្លែឈើហាមឃាត់—ជាផ្លែឈើនៃដើមឈើសម្រាប់ដឹងខុសត្រូវឡើយ ។ ការគោរពតាមបទបញ្ញត្តិនេះ មានន័យថាពួកគេអាចបន្ដរស់នៅក្នុងសួនច្បារ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ័ដាម និងនាងអេវ៉ាពុំទាន់បានយល់នៅឡើយទេថា ប្រសិនបើពួកគេបន្ដនៅក្នុងសួនច្បារ នោះពួកគេពុំអាចរីកចម្រើនតាមរយៈការទទួលបទពិសោធន៍នូវការផ្ទុយនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ឡើយ ។ ពួកគេមិនអាចស្គាល់ភាពរីករាយ ព្រោះតែពួកគេមិនអាចមានបទពិសោធន៍នៃការសោកសៅ និងការឈឺចាប់ ។ លើសពីនោះទៅទៀត ពួកគេពុំអាចមានកូនចៅបានឡើយ ។
២.១០. សាតាំងបានល្បួងអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាឲ្យទទួលទានផ្លែឈើហាមឃាត់ ហើយពួកគេបានជ្រើសរើសធ្វើដូច្នោះ ។ ដោយសារតែការជ្រើសរើសនេះ នោះពួកគេត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ ហើយបានធ្លាក់ចុះ និងមានជីវិតរមែងស្លាប់ ។ ការរំលងរបស់អ័ដាម និង នាងអេវ៉ា ព្រមទាំងលទ្ធផលនៃការផ្លាស់ប្តូរដែលពួកគេបានដកពិសោធន៍ រួមទាំងសេចក្តីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ និង សេចក្តីស្លាប់ខាងរូបកាយ គឺត្រូវបានហៅថាការធ្លាក់ ។ សេចក្តីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណគឺជាការបែកចេញពីព្រះ ។ សេចក្តីស្លាប់ខាងរូបកាយគឺជាការបែកចេញរវាងវិញ្ញាណ និងរូបកាយរមែងស្លាប់ ។
២.១១. ការធ្លាក់គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ជាលទ្ធផលនៃការធ្លាក់ នោះអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាអាចបង្កើតកូនចៅបាន ។ ពួកគេ និងកូនចៅរបស់ពួកគេ អាចទទួលបទពិសោធន៍នៃសេចក្ដីអំណរ និងទុក្ខព្រួយ ដឹងល្អ ដឹងអាក្រក់ ហើយរីកចម្រើន ( សូមមើលនីហ្វៃទី ២ ២:២២-២៥ ) ។
២.១២. ក្នុងនាមជាកូនចៅរបស់អ័ដាម និង នាងអេវ៉ា នោះយើងទទួលបាននូវលក្ខខណ្ឌនៃការធ្លាក់ក្នុងអំឡុងពេលជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។ យើងត្រូវបានបំបែកចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ ហើយស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃសេចក្ដីស្លាប់ខាងរូបកាយ ។ យើងក៏ត្រូវបានសាកល្បងដោយភាពលំបាកនៃជីវិត និង ការល្បួងពីមារសត្រូវផងដែរ ។ ខណៈដែលយើងមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើរំលងរបស់អ័ដាម និងនាងអេវ៉ា នោះយើងមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលអវិជ្ជមាននៃការធ្លាក់ ទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបរបស់យើង ហើយទីបំផុតទទួលបានបទពិសោធន៍នៃអំណរដ៏ពេញលេញ ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖លោកុប្បត្តិ ១:២៨,ម៉ូសាយ ៣:១៩,អាលម៉ា ៣៤:៩-១០
ប្រធានបទដែលទាក់ទង ៖ ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ជីវិតរមែងស្លាប់
២.១៣. ជីវិតរមែងស្លាប់គឺជាពេលវេលាមួយនៃការរៀនសូត្រ ដែលអំឡុងពេលនេះយើងបង្ហាញថាយើងនឹងប្រើសិទ្ធិសេរីភាពរបស់យើងដើម្បីធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជា ហើយរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយការអភិវឌ្ឍលក្ខណៈដូចព្រះ ។ យើងធ្វើដូចនេះ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ ទ្រង់ ប្រែចិត្ត ទទួលពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញានៃការសង្គ្រោះ ដូចជាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់ដោយស្មោះត្រង់ដល់ចុងបំផុតនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងដើម្បីដើរតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
២.១៤. នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ វិញ្ញាណរបស់យើងត្រូវបានរួមគ្នាជាមួយនឹងរូបកាយរបស់យើង ដែលការណ៍នេះផ្តល់ឲ្យយើងនូវឱកាសដើម្បីរីកចម្រើន និងអភិវឌ្ឍតាមវិធីជាច្រើនដែលមិនអាចកើតមានបាននៅក្នុងជីវិតមុនផែនដី ។ ដោយសារតែព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើង មានរូបកាយសាច់ និងឆ្អឹង នោះរូបកាយរបស់យើងគឺចាំបាច់សម្រាប់ឲ្យយើងរីកចម្រើន ហើយប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ រូបកាយរបស់យើងគឺពិសិដ្ឋ ហើយគួរតែត្រូវបានគោរពថាជាអំណោយមួយមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ( សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ៦:១៩–២០
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖ យ៉ូស្វេ ២៤:១៥, ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩, យ៉ូហាន ១៤:១៥, នីហ្វៃទី ២ ២:២៧, នីហ្វៃទី ៣ ១២:៤៨, មរ៉ូណៃ ៧:៤៥, ៤៧–៤៨, គ. និង ស. ១៣០:២២–២៣
ប្រធានបទដែលទាក់ទង ៖ ក្រុមព្រះដ ង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញា បទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ
ជីវិតក្រោយសេចក្តីស្លាប់
២.១៥. នៅពេលយើងស្លាប់ វិញ្ញាណរបស់យើងចូលទៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ហើយរង់ចាំការរស់ឡើងវិញ ។ វិញ្ញាណនៃពួកសុចរិតត្រូវបានទទួលស្ថានភាពនៃសុភមង្គល ដែលត្រូវបានហៅថាស្ថានបរមសុខ ។ អស់អ្នកទាំងឡាយដែលបានស្លាប់ទៅដោយមិន បានទទួលចំណេះដឹងនៃសេចក្ដីពិត និងអស់អ្នកដែលមិនបានគោរពប្រតិបត្តិតាមនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នឹងចូលទៅកន្លែងបណ្ដោះអាសន្នមួយក្នុងពិភពវិញ្ញាណក្រោយពីជីវិតរមែងស្លាប់ ដែលហៅថាស្ថានឃុំព្រលឹង ។
២.១៦. ទីបំផុតមនុស្សគ្រប់រូបនឹងមានឱកាសរៀនពីគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ហើយទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ។ មានពួកអ្នកស្មោះត្រង់ជាច្រើននឹងផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់អ្នកទាំងនោះនៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹង ។ អស់អ្នកដែលបានជ្រើសរើសទទួលយកដំណឹងល្អ ប្រែចិត្ត ហើយទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងសម្រាប់ពួកគេនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នឹងរស់នៅក្នុងស្ថានបរមសុខរហូតដល់ការរស់ឡើងវិញ ( សូមមើលពេត្រុសទី ១ ៤:៦ ) ។
២.១៧. ការរស់ឡើងវិញគឺជាការរួមបញ្ចូលគ្នាវិញនៃរូបកាយជាវិញ្ញាណរបស់យើងជាមួយនឹងរូបកាយជាសាច់ និង ឆ្អឹងរបស់យើង ។ បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ នោះយើងនឹងមានរូបកាយអមត—វិញ្ញាណ និងរូបកាយរបស់យើងនឹងពុំបែកចេញពីគ្នាទៀតឡើយ ។ មនុស្សគ្រប់រូបដែលកើតមកលើផែនដីនឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយកឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់ខាងរូបកាយ ( សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ១៥:២០–២២ ) ។ ពួកសុចរិតនឹងរស់ឡើងវិញមុនពួកទុច្ចរិត ហើយពួកគេរស់ឡើងវិញនៅក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញទីមួយ ។
២.១៨. សេចក្ដីជំនុំជម្រះចុងក្រោយនឹងកើតឡើងបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងកាត់សេចក្តីមនុស្សគ្រប់រូប ដើម្បីកំណត់នូវសេចក្តីរុងរឿងដ៏អស់កល្បដែលបុគ្គលនោះនឹងទទួលបាន ។ ការកាត់សេចក្តីនេះនឹងផ្អែកទៅលើបំណងប្រាថ្នា និងការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ( សូមមើល វិវរណៈ ២០:១២ ) ។
២.១៩. មាននគរនៃសិរីល្អចំនួនបីគឺ ៖ នគរសេឡេស្ទាល នគរទេរេស្ទ្រាល និងនគរទេឡេស្ទាល ( សូមមើលកូរិនថូសទី ១ ១៥:៤០-៤២ ) ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលមានសេចក្តីក្លាហាននៅក្នុងការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង គោរពប្រតិបត្តិតាមគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អនឹងរស់នៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលក្នុងវត្តមាននៃព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងនៅជាមួយសមាជិកគ្រួសារដ៏សុចរិតរបស់ពួកគេទាំងឡាយ ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖ លូកា ២៤:៣៦–៣៩, យ៉ូហាន ១៧:៣, គ. និង ស. ១៣១:១–៤
ប្រធានបទដែលទាក់ទង ៖ ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ