៣. ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឯកសារគោលនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ( ឆ្នាំ២០១៨ )
៣. ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
៣.១. ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានតែងតាំងពីមុនកំណើតលោកិយនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាពីមុនជីវិតនេះ ដើម្បីធ្វើជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។ ទ្រង់បានយាងមកលើផែនដី ហើយស្ម័គ្រព្រះទ័យរងទុក្ខ និងសុគតដើម្បីប្រោសលោះមនុស្សលោកទាំងអស់គ្នាឲ្យផុតពីឥទ្ធិពលអវិជ្ជមាននៃការធ្លាក់ និងដើម្បីបង់ថ្លៃអំពើបាបទាំងឡាយរបស់យើង ។ ជោគជ័យរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្នុងការយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ និងខាងរូបកាយដោយការរងទុក្ខ ការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ គឺត្រូវបានហៅថាដង្វាយធួន ។ ពលិកម្មរបស់ទ្រង់មានប្រយោជន៍ដល់យើងម្នាក់ៗ ហើយបង្ហាញនូវតម្លៃដ៏គ្មានទីបំផុតរបស់កូនម្នាក់ៗរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ( សូមមើលគ. និង ស. ១៨:១០-១១ ) ។
៣.២. វាមានតែតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ដែលយើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ ដោយសារទ្រង់គឺជាអង្គតែមួយគត់ដែលអាចធ្វើដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍ និងអស់កល្បជានិច្ចនេះសម្រាប់មនុស្សលោកបាន ( សូមមើលអាលម៉ា ៣៤:៩-១០ ) ។ មានតែទ្រង់មួយអង្គគត់ដែលមានព្រះចេស្ដាយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ខាងរូបកាយ ។ ចេញពីមាតាខាងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ នោះទ្រង់ទទួលបាននូវលទ្ធភាពដើម្បីសុគត ។ ចេញពីព្រះ ជាព្រះបិតាអមតរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានទទួលមរតកនូវអំណាចដើម្បីរស់នៅជារៀងរហូត ឬដាក់ជីវិតទ្រង់ចុះ ហើយអាចយកវាមកវិញបាន ។ ទ្រង់តែមួយអង្គឯង អាចប្រោសលោះយើងចេញពីអំពើបាបរបស់យើងបាន ។ ដោយសារទ្រង់បានរស់នៅជីវិតដ៏ឥតខ្ចោះ និងគ្មានអំពើបាប នោះទ្រង់មានសេរីភាពពីការទាមទារនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ ហើយអាចបង់ថ្លៃបំណុលសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលប្រែចិត្ត ។
៣.៣. ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានរួមទាំងការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់សម្រាប់អំពើបាបនៃមនុស្សលោកនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី ការបង្ហូរលោហិតរបស់ទ្រង់ ការរងទុក្ខ និងការសុគតនៅលើឈើឆ្កាងរបស់ទ្រង់ ហើយនឹងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់គឺជាផលដំបូងដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ ទ្រង់បានរស់ឡើងវិញចេញពីផ្នូរដោយសិរីរុងរឿង មានរូបកាយជាសាច់ និងឆ្អឹងដ៏អមត ( សូមមើលលូកា ២៤:៣៦-៣៩ ) ។ ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះមនុស្សលោកគ្រប់រូបនឹងបានរស់ឡើងវិញដោយមានរូបកាយឥតខ្ចោះ អមត ហើយអាចត្រូវបាននាំត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ព្រះដើម្បីជំនុំជំរះ ។ ពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានផ្ដល់ជាមធ្យោបាយតែមួយគត់សម្រាប់យើង ដើម្បីអាចត្រូវបានសម្អាត និងអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់យើង ដើម្បីយើងអាចរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបាន ( សូមមើលអេសាយ ១:១៨,គ. និង ស. ១៩:១៦-១៩ ) ។
៣.៤. ជាចំណែកនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនត្រឹមតែរងទុក្ខសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែទ្រង់ថែមទាំងបានលើកមកដាក់លើព្រះអង្គទ្រង់នូវការឈឺចាប់ ការល្បួង ជំងឺ និង រោគាទាំងឡាយរបស់មនុស្សទៀតផង ( សូមមើលអេសាយ ៥៣:៣–៥,អាលម៉ា ៧:១១–១៣ ) ។ ទ្រង់យល់អំពីការឈឺចាប់របស់យើង ពីព្រោះទ្រង់បានទទួលនូវបទពិសោធន៍នៃការឈឺចាប់នោះ ។ នៅពេលយើងមករកទ្រង់ដោយសេចក្ដីជំនឿ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងពង្រឹងយើងដើម្បីរែកបន្ទុក ហើយសម្រេចកិច្ចការដែលយើងមិនអាចធ្វើដោយខ្លួនយើងបាន ( សូមមើលម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០,អេធើរ ១២:២៧ ) ។
៣.៥. ការទទួលទោសជំនួសអំពើបាបរបស់យើង ពុំមែនមានន័យថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដកយកការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងនោះទេ ។ ដើម្បីទទួលបានពលិកម្មរបស់ទ្រង់ ដើម្បីត្រូវបានសម្អាតចេញពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយទទួលគ្រងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នោះយើងត្រូវតែអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ ប្រែចិត្ត ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់ដោយស្មោះត្រង់ដល់ចុងបំផុតនៃជីវិតរបស់យើង ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖ យ៉ូហាន ៣:៥, កូរិនថូសទី ១ ១៥:២០–២២, ម៉ូសាយ ៣:១៩, នីហ្វៃទី ៣ ១១:១០–១១, នីហ្វៃទី ៣ ២៧:២០, គ. និង ស. ៧៦:២២–២៤
ប្រធានបទដែលទាក់ទង ៖ ក្រុមព្រះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ៖ ការធ្លាក់ ពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ
សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
៣.៦. គោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អគឺសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងអាចដឹកនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ តែនៅពេលដែលវាផ្ដោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើលហេលេមិន ៥:១២ ) ។
៣.៧. ការមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រួមបញ្ចូលនូវការមានជំនឿរឹងមាំថា ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រាសំណព្វតែមួយគត់របស់ព្រះ និងជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។ យើងទទួលស្គាល់ថា មធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលយើងអាចត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងវិញបាន គឺតាមរយៈការពឹងផ្អែកទៅលើដង្វាយធួនជានិរន្ដរ៍របស់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ និងតាមរយៈការទុកចិត្តទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការធ្វើតាមការបង្រៀនទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ លើសពីការទទួលយកនូវការជឿអកម្ម សេចក្ដីជំនឿពិតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនាំទៅរកសកម្មភាព ហើយត្រូវបានបង្ហាញតាមរបៀបដែលយើងរស់នៅ ( សូមមើលយ៉ាកុប ២:១៧-១៨ ) ។ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងអាចរីកចម្រើនឡើង នៅពេលយើងអធិស្ឋាន សិក្សាព្រះគម្ពីរ និងគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖ សុភាសិត ៣:៥–៦, អេធើរ ១២:៦, គ. និង ស. ៦:៣៦
ប្រធានបទដែលទាក់ទង ៖ ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ
ការប្រែចិត្ត
៣.៨. សេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ ដឹកនាំយើងឲ្យប្រែចិត្ត ។ ការប្រែចិត្តគឺជាចំណែកនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ចំពោះកូនចៅទាំងអស់របស់ទ្រង់ ដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះការជ្រើសរើសរបស់ពួកគេ ។ អំណោយទាននេះនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យកើតមានឡើង តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការប្រែចិត្តគឺជាការផ្លាស់ប្តូរមួយក្នុងគំនិត និង ដួងចិត្ត ។ វារួមមានទាំងការងាកចេញពីអំពើបាប និងការបែរគំនិត សកម្មភាព និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើងទៅរកព្រះ ហើយសម្របឆន្ទៈរបស់យើងទៅតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ( សូមមើលម៉ូសាយ ៣:១៩ ) ។
៣.៩. ការប្រែចិត្ត រួមមាននូវការទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់យើង ការមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយ ឬ សេចក្តីព្រួយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះចំពោះការប្រព្រឹត្តអំពើបាប ការសារភាពអំពើបាបរបស់យើងទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយបើចាំបាច់ សារភាពទៅកាន់អ្នកដទៃទៀត ការលះបង់ចោលអំពើបាប ការស្វែងរកការស្តារឡើងវិញតាមដែលអាចធ្វើទៅបានចំពោះអ្វីៗ ដែលបានខូចខាតដោយសារលទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើង និង ការរស់នៅដោយគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥៨:៤២–៤៣ ) ។ ព្រះអម្ចាស់សន្យាថានឹងអភ័យទោសដល់អំពើបាបរបស់យើងនៅពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយយើងរំឮកសេចក្ដីសញ្ញានោះនៅគ្រប់ពេលដែលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយស្មោះ ដោយបំណងចិត្តចងចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងរក្សាបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។
៣.១០. តាមរយៈការប្រែចិត្តដោយស្មោះ និងព្រះគុណដែលបានប្រទានឲ្យតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចទទួលបានការអភ័យទោសរបស់ព្រះ ហើយមានអារម្មណ៍សុខសាន្ដ ។ យើងនឹងទទួលអារម្មណ៍ពីឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក ហើយយើងកាន់តែត្រៀមខ្លួនដើម្បីរស់នៅអស់កល្បជានិច្ចជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ។
សេចក្ដីយោងដែលទាក់ទង ៖ អេសាយ ១:១៨, យ៉ូហាន ១៤:១៥, នីហ្វៃទី ៣ ២៧:២០, គ. និង ស. ១៩:១៦–១៩
ប្រធានបទដែលទាក់ទង ៖ ពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយ