មេរៀនទី ៥០
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៣-៤៤
បុព្វកថា
នៅក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមកដល់ទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ។ ពេលលោកមកដល់ លោកបានឃើញថា ពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុងខឺតឡង់ ត្រូវបានបញ្ឆោតដោយវិវរណៈក្លែងក្លាយ ។ ឧទាហរណ៍ ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ អ្នកស្រី ហឹបបិល បានអះអាងថាជាព្យាការីស្រី ហើយទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រ ។ ដោយបារម្ភអំពីឥទ្ធិពលដែលកើតមាននៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុងខឺតឡង់ នោះយ៉ូសែបបានទូលសួរដល់ព្រះអម្ចាស់អំពីអ្វីដែលគួរតែធ្វើ ។ ជាការឆ្លើយតប លោកបានទទួលវិវរណៈដែលឥឡូវនេះត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣ ។ នៅក្នុងវិវរណៈនោះ ព្រះអម្ចាស់ បានណែនាំដល់ពួកបរិសុទ្ធអំពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ ដើម្បីចៀសវាងពីការបោកបញ្ឆោត ។ វិវរណៈ នៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៤ ក៏ត្រូវបានទទួលនៅក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣១ ផងដែរ ដែលផ្ដល់នូវការណែនាំដល់ពួកបព្វជិតភាពឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយបម្រើដល់មនុស្សទាល់ក្រ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១-៧
ព្រះអម្ចាស់ប្រកាសថា វិវរណៈ និង ព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ គឺមានតាមតែរយៈព្យាការីដែលត្រូវបានតែងតាំងរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ
សូមជ្រើសរើសទំនុកតម្កើងពីរសម្រាប់ឲ្យសិស្សច្រៀង ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីការលំបាកក្នុងការធ្វើតាមអ្នកដឹកនាំពីរនាក់ផ្សេងគ្នាក្នុងពេលតែមួយ សូមសួរដល់សិស្សពីរនាក់ឲ្យឈរនៅខាងមុខ ហើយនាំសិស្សឲ្យច្រៀងទំនុកតម្កើងពីរក្នុងពេលតែមួយ ។ បន្ទាប់ពីច្រៀងបានពីរបីជួរចេញពី ទំនុកតម្កើងទាំងពីរនោះហើយ សូមឈប់ច្រៀង ហើយសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
ហេតុអ្វីបានជាវាលំបាកដើម្បីធ្វើតាមអ្នកដឹកនាំ ឬច្រៀងចម្រៀងពីរផ្សេងគ្នាក្នុងពេលតែមួយដូច្នេះ ?
សូមពន្យល់ថា នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣១ មានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ ហឹបបិល បានមកក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធនៅខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ។ នាងបានអះអាងថា នាងគឺជាព្យាការីស្រីម្នាក់ ដែលនាងបានទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រ នាងបានដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត ហើយថានាងគួរតែក្លាយជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ នាងអាចបោកបញ្ឆោតដល់ពួកបរិសុទ្ធមួយចំនួន ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងអ្នកដទៃទៀត បានបារម្ភអំពីឥទ្ធិពលរបស់នាង និងអំពីវិវរណៈក្លែងក្លាយផ្សេងទៀត នៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធ ។ ព្យាការី បានសម្រេចចិត្តទូលសួរដល់ព្រះអម្ចាស់អំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ហើយលោកបានទទួលវិវរណៈ ។ យ៉ូហាន វិតមើរ ដែលបានមកដល់ទីក្រុងក្នុងពេលថ្មីៗផងដែរនោះ បានសរសេរថា « ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានវិវរណៈ [ នេះ ] ថាពួកបរិសុទ្ធមិនអាចត្រូវបានបោកបញ្ឆោតឡើយ » (Documents, Volume ១: ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨២៨–ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១វ៉ុលទី ១ of the Documents series ofThe Joseph Smith Papers[ ឆ្នាំ ២០១៣ ],ទំព័រ ២៥៧ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យឆ្លាស់វេនគ្នាអានឮៗគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១-៥។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការពន្យល់របស់ព្រះអម្ចាស់ អំពីនរណាដែលអាចទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ។
-
តើនរណាត្រូវបានតែងតាំងនៅគ្រានោះដើម្បីទទួលបទបញ្ញត្តិ និងវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ? ( យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ) ។ តើនរណាត្រូវបានតែងតាំងតំណែងនោះនាសព្វថ្ងៃនេះ ? ( ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ) ។
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្ដែពួកគេគួរតែប្រាប់អំពី គោលលទ្ធិដូចខាងក្រោម ៖ មានតែប្រធាននៃសាសនាចក្រប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ។ អ្នកអាចនឹងចង់ផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេក្បែរ ខ ៣-៤ ។ ដើម្បីគូសបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃគោលលទ្ធិនេះ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២១:៤-៦,២៨:២-៧ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ដូចជាអ្នកស្រី ហឹបបិល និងអ្នកផ្សេងទៀតនៅក្នុងសាសនាចក្រជំនាន់មុន មនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងជំនាន់របស់យើងក៏ព្យាយាមដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកដទៃឲ្យធ្វើតាមពួកគេ ហើយទទួលយកការបង្រៀនរបស់ពួកគេផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:៦-៧ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ពិពណ៌នាអំពីគំរូ ដែលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងបានការពារយើងពីការបោកបញ្ឆោតដោយពួកអ្នកទាំងឡាយដែលពុំមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:៨-១៦
ពួកអែលឌើរ ត្រូវបានបញ្ជាឲ្យណែនាំ និងស្អាងដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយក្លាយជាបរិសុទ្ធ
សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់នៅលើក្ដារខៀនអំពីការប្រជុំមួយចំនួនដែលពួកគេបានចូលរួមក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។ បន្ទាប់មក អញ្ជើញសិស្សឲ្យបំបែកជាគូៗ ហើយពិភាក្សាអំពីសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
តើគោលបំណងមួយចំនួននៃការប្រជុំទាំងនេះ គឺជាអ្វី ?
បន្ទាប់ពីសិស្សបានពិភាក្សាអំពីសំណួរទាំងនេះ អ្នកអាចនឹងចង់សុំពួកគេមួយចំនួនឲ្យចែកចាយនូវចម្លើយរបស់ពួកគេជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ទាំងមូល ។ បន្ទាប់មកសុំឲ្យសិស្សអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:៨ ឲ្យឮៗ ហើយអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យប្រាប់នូវអ្វីដែលខគម្ពីរនេះ បង្រៀនអំពីគោលបំណងនៃការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រ ។
-
តើព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកគេប្រជុំគ្នា ? តើការស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមកមានន័យដូចម្ដេច ? ( ដើម្បីស្ថាបនាគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយពង្រឹងដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ) ។
-
ស្របតាម ខ ៨ តើយើងនឹងរៀនអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងណែនាំ និងស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមកនោះ ? ( ចម្លើយរបស់សិស្សអាចមានផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែបង្ហាញនូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងប្រជុំគ្នា យើងត្រូវណែនាំ ហើយស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីយើងអាចរៀនអំពីរបៀបប្រព្រឹត្ត និង ដឹកនាំសាសនាចក្រ ) ។
ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:៩, ១១ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយប្រាប់ពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ បន្ទាប់ពីយើងរៀនអំពីរបៀបប្រព្រឹត្ត ។
-
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ បន្ទាប់ពីយើងត្រូវបានណែនាំនៅក្នុងការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្ររបស់យើង ? ( សិស្សគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ យើងត្រូវមានកាតព្វកិច្ចធ្វើតាមចំណេះដឹងដែលយើងបានទទួលនោះ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ឲ្យយោបល់សិស្សគូសចំណាំសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុង ខ ៩) ។
-
ស្របតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើយើងត្រូវបានប្រទានពរយ៉ាងដូចម្ដេច នៅពេលយើងទទួលចំណេះដឹង ហើយប្រព្រឹត្តតាមនោះ ? ( នៅពេលសិស្សពិភាក្សាអំពីសំណួរនេះ សូមប្រាកដថាគូសបញ្ជាក់អំពីគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ យើងប្រែក្លាយជាបរិសុទ្ធ នៅពេលយើងប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិត ដែលយើងរៀន ។ យើងក៏អាចនឹងចង់ពន្យល់ថា ដើម្បីបានញែកជាបរិសុទ្ធ គឺត្រូវបានធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធ ស្អាតពីអំពើបាប ) ។
សូមគូស ឌីយ៉ាក្រាមដែលអមជាមួយខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ។
-
តើអ្នកគិតថា « ត្រូវមាន[ កាតព្វកិច្ច ] ធ្វើតាម » មានន័យយ៉ាងណា ?
-
តើចំណេះដឹងដែលយើងបានទទួលនៅក្នុងការប្រជុំនៃសាសនាចក្រ ជួយយើងបានញែកចេញជាបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យគិតអំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលពួកគេបានទទួល នៅពេលពួកគេបានធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយនូវបទពិសោធន៍ទាំងនេះ ហើយពន្យល់អំពីរបៀបដែលពួកគេត្រូវបានប្រទានពរដើម្បីប្រព្រឹត្តនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀននោះ ។
សូមសង្ខេប គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១២-១៤ ដោយពន្យល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ដល់ពួកបរិសុទ្ធថា បើពួកគេចង់ទទួលសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ នោះពួកគេចាំបាច់ត្រូវគាំទ្រដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុងការហៅរបស់លោក ។
សូមពន្យល់ថា ព្រះអម្ចាស់ បានបើកសម្ដែងសេចក្ដីពិតនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១៥-១៦ ចំពោះពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលកំពុងរៀបចំខ្លួនចេញបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ បន្ទាប់មក សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានខគម្ពីរទាំងនេះឲ្យឮៗ ។
-
តើអ្នកគិតថា ខគម្ពីរទាំងនេះ អនុវត្តចំពោះកិច្ចការ នៃអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១៧-៣៥
ពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ ត្រូវផ្សាយអំពីការប្រែចិត្ត ក្នុងការប្រុងប្រៀបខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរ និង សហស្សវត្សរ៍
សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់អំពីសកម្មភាព ឬព្រឹត្តការណ៍ទាំងឡាយ ដែលតម្រូវឲ្យមានការរៀបចំដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។ សិស្សអាចចែកចាយនូវឧទាហរណ៍មួយចំនួន ដូចជាបេសកកម្មពេញម៉ោង ព្រឹត្តការណ៍កីឡា ផលិតកម្មតន្ត្រី ការចាត់តាំងឲ្យបង្រៀននៅព្រះវិហារ និងការប្រឡងនៅសាលារៀនជាដើម ។
-
តើអ្នកគិតថាមនុស្សនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា បើពួកគេពុំបានរៀបចំ នៅពេលដល់ពេលវេលាត្រូវសម្ដែងក្នុងសកម្មភាពដូច្នេះនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១៧-១៨ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលព្រឹត្តការណ៍មួយ ដែលតម្រូវឲ្យយើងមានការរៀបចំ ។ ( « ថ្ងៃដ៏ធំនៃព្រះអម្ចាស់ » ឬជាពាក្យម្យ៉ាងទៀតថា ការយាងមកជាលើកទីពីរ ) ។
សូមបែងចែកសិស្សជាគូ ។ សូមឲ្យដៃគូនិមួយៗអានគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១៧-២២ជាមួយគ្នា រកមើលអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានណែនាំដល់ពួកអែលឌើរឲ្យធ្វើ ដើម្បីជួយមនុស្សរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ។ នៅពេលសិស្សបានអានហើយ សូមសួរសិស្សក្នុងថ្នាក់នូវសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
តើព្រះអម្ចាស់ណែនាំពួកអែលឌើរឲ្យបង្រៀនអ្វីខ្លះ ? តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ? ( សិស្សគួរតែបង្ហាញថាដើម្បីរៀបចំខ្លួនយើងសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងត្រូវតែប្រែចិត្ត ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន) ។
សូមរំឭកសិស្សថា ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថានឹងប្រមូលរាស្ត្រទ្រង់ដូចជាមេមាន់ប្រមូលកូនវានៅក្រោមស្លាបដូច្នោះដែរ ប៉ុន្តែមានមនុស្សជាច្រើនបានបដិសេធប្រែចិត្ត ឬរៀបចំខ្លួនគេសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ( សូមមើល គ. និង ស. ៤៣:២៣-២៤ សូមមើលផងដែរគ. និង ស. ២៩:១-២ និងមេរៀនទី ៣៥ នៅក្នុងសៀវភៅសិក្សានេះ ) ។
សូមដៃគូទាំងឡាយអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:២៥-២៧ ជាមួយគ្នា រកមើល « សំឡេង » ផ្សេងៗ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រើដើម្បីហៅរាស្ត្រឲ្យមកទ្រង់ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សបានបញ្ចប់ការអាន សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
តើ « សំឡេង » អ្វីដែលអ្នកស្គាល់ ? ហេតុអ្វីក៏សំឡេងខុសៗគ្នាទាំងនេះ ត្រូវការជាចាំបាច់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីរឿងជាក់លាក់ដែលពួកគេចាំបាច់ត្រូវធ្វើ ដើម្បីប្រែចិត្ត ហើយរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ។ រួចអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:២៨-៣១ ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលព្រឹត្តការណ៍ធំៗដែលបានព្យាករនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។
-
តើព្រឹត្តការណ៍ដ៏ធំ ដែលបានព្យាករនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះគឺជាអ្វី ? ( សហស្សវត្សរ៍ ) ។
-
តើមានអ្វីខ្លះនឹងកើតឡើងនៅក្នុងអំឡុងពេលសហស្សវត្សរ៍ ? ( សិស្សគួរតែប្រាប់គោលលទ្ធិដូចខាងក្រោម ៖ អំឡុងពេលសហស្សវត្សរ៍ សាតាំងនឹងត្រូវបានចង ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងសោយរាជ្យជាមួយនឹងរាស្ត្រទ្រង់នៅលើផែនដី ។ អ្នកក៏អាចឲ្យយោបល់សិស្សឲ្យគូសចំណាំពាក្យ ឬឃ្លាដែលបង្រៀនសេចក្ដីពិតនេះ នៅ ខ ២៨-៣១ ) ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីរបៀបដែលសាតាំងនឹងត្រូវចង សូមពិចារណាធ្វើការអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន នីហ្វៃទី១ ២២:២៦ ) ។
សូមអានឲ្យឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយ ប្រធាន ចច ឃ្យូ ខានុន នៃគណៈប្រធានទីមួយ ដែលពន្យល់អំពីរបៀបដែលសាតាំងនឹងត្រូវចង អំឡុងសហស្សវត្សរ៍ថា ៖
រូបភាពប្រធាន ចច ឃ្យូ ឃែណុន« យើងនិយាយអំពីសាតាំងដែលនឹងត្រូវចង ។ សាតាំងនឹងត្រូវចងដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ ប៉ុន្តែ វាក៏នឹងត្រូវបានចងផងដែរ ដោយការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់រាស្ត្រនៃព្រះ មិនស្ដាប់តាមវា ដោយមិនអនុញ្ញាតឲ្យវាគ្រប់គ្រងលើបាន » ( Gospel Truth: Discourses and Writings of President George Q. Cannon ជ្រើសរើសដោយ Jerreld L. Newquist វ៉ុល ២ [ ឆ្នាំ ១៩៥៧–៧៤ ] ១:៨៦ ) ។
-
តើយើងអាចត្រូវបានរៀបចំខ្លួននាពេលឥឡូវនេះ ដើម្បីត្រូវបានរាប់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សសុចរិត ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងមកម្ដងទៀតដោយរបៀបណា ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយតបចំពោះសំណួរនេះ អ្នកអាចនឹងចង់រំឭក ហើយធ្វើទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលបានពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀននេះ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៤
ព្រះអម្ចាស់ បញ្ជាពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ឲ្យជួបជុំគ្នា
សូមសង្ខេប គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៤:១-៦ ដោយពន្យល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំពួកអែលឌើរឲ្យជួបជុំគ្នាសម្រាប់សន្និសីទមួយ ។ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យានឹងពួកអែលឌើរថា បើពួកគេនឹងនៅស្មោះត្រង់ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងចាក់ស្រោចព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់មកលើពួកគេ ហើយប្រទានពរដល់ពួកគេ ដើម្បីកុំឲ្យមារសត្រូវរបស់ពួកគេ មានអំណាចលើពួកគេឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំពួកគេឲ្យផ្សាយ ពីការប្រែចិត្ត បម្រើដើម្បីជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សទ័លក្រ ហើយរៀបចំខ្លួនគេស្របតាមច្បាប់នៃដែនដី ។
សេចក្តីអធិប្បាយ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៣:៦-៧។ « អ្នកដែលយើងតែងតាំង »
ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើតាមការប្រឹក្សារបស់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ហើយពុំត្រូវបានដឹកនាំឲ្យចេញឆ្ងាយ ដោយពួកអ្នកបោកបញ្ឆោតថា ៖
រូបភាពប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ« ‹ យើងប្រាប់អ្នកថា ការណ៍នេះមិនបានអនុញ្ញាតដល់អ្នកណាមួយ ដើម្បីឲ្យចេញទៅផ្សាយដំណឹងល្អរបស់យើង ឬដើម្បីឲ្យស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់យើងឡើងឡើយ លើកលែងតែអ្នកនោះបានតែងតាំងឡើង ដោយនរណាម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាច ហើយបានតែងតាំងដោយត្រឹមត្រូវដោយពួកអ្នកដឹកនាំនៃសាសនាចក្រ › ។ ( គ. និង ស. ៤២:១១ ) ។
« មានមនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងចំណោមពួកយើងឥឡូវនេះ ពុំត្រូវបានតែងតាំងត្រឹមត្រូវដោយអ្នកដឹកនាំនៃសាសនាចក្រ ដែលប្រាប់ពីភាពចលាចលខាងនយោបាយ និងខាងសេដ្ឋកិច្ចដែលនឹងកើតមាន ទៅដល់ចុងនៃផែនដី ។
« ពួកអ្នកបោកបញ្ឆោតទាំងឡាយនិយាយថា អ្នកដឹកនាំពុំដឹងនូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅក្នុងពិភពលោក ឬថា អ្នកដឹកនាំអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបង្រៀន ប៉ុន្តែពុំចង់និយាយចេញពីវេទិកាឡើយ ។ គ្មានមួយណាពិតទេ ។ អ្នកដឹកនាំ តាមរយៈការធ្វើដំណើរដោយខ្ជាប់ខ្ជួនទៅកាន់គ្រប់ទីកន្លែងនៅលើផែនដី បានដឹងយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង ហើយដោយសារតែ គុណធម៌នៃការយល់ដឹងដោយការព្យាករណ៍ នោះពួកលោកអាចអានយល់នូវទីសម្គាល់ទាំងឡាយនៃជំនាន់ទាំងឡាយ ។
« សូមកុំឲ្យត្រូវបានបោកបញ្ឆោតដោយពួកគេឡើយ--ជាពួកអ្នកបោកបញ្ឆោតទាំងឡាយនោះ ។ បើមានការជួបជុំគ្នាណាមួយនោះ វានឹងត្រូវបានប្រកាសដោយអ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានតែងតាំងត្រឹមត្រូវ ហើយដែលត្រូវបានសាសនាចក្រទាំងមូលទទួលស្គាល់ថាមានសិទ្ធិអំណាច ។
« សូមចៀសចេញពីទីសម្គាល់ផ្សេងៗទៀត ។ សូមធ្វើតាមអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងត្រឹមត្រូវ ហើយមានការគាំទ្រជាសាធារណៈ នោះអ្នកនឹងមិនត្រូវបានដឹកនាំឲ្យវង្វេងនោះទេ » ( « To Be Learned Is Good If … »Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩២, ទំព័រ ៧៣ ) ។ ( សូមមើលផងដែរDoctrine and Covenants Student Manual, បានបោះពុម្ពជាលើកទីពីរ [Church Educational System manual, 2001], ទំព័រ ៨៧ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:៧។ « ត្រូវមកតាមទ្វារ »
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា « អ្នកណាដែលត្រូវបានតែងតាំង… នោះនឹងត្រូវមកតាមទ្វារ » (គ. និង ស. ៤៣:៧) ។ ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស្ម៊ីធ បានពន្យល់អំពីសេចក្តីប្រកាសនេះថា ៖
រូបភាពប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស្ម៊ីធ« ព្រះអម្ចាស់ នឹងឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមានរបៀបរៀបរយ ហើយនៅពេលណាដែលទ្រង់ហៅមនុស្សម្នាក់ឲ្យដឹកនាំសាសនាចក្រ មនុស្សនោះនឹងមកតាមទ្វារ ហើយត្រូវបានតែងតាំងដោយអ្នកទាំងឡាយដែលកាន់សិទ្ធិអំណាច ។ វាបានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងដូច្នេះ ចាប់តាំងពីដំបូងមកម្ល៉េះ ហើយនឹងបន្តយ៉ាងដូច្នេះដរាបដល់ទីបំផុត » ( Church History and Modern Revelation វ៉ុល ២ [ ឆ្នាំ ១៩៥៣ ] ១:១៣៨ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:២២-៣១ ។ ការយាងមកជាលើកទីពីរ សហស្សវត្សរ៍ និង « មួយរដូវដ៏ខ្លី »
ព្រះអម្ចាស់ បានមានបន្ទូលថា នៅចុងសហស្សវត្សរ៍ សាតាំងនឹង « ត្រូវបានស្រាយម្ដងទៀត » ប៉ុន្តែ « នឹងសោយរាជ្យតែមួយរដូវខ្លីប៉ុណ្ណោះ » (គ. និង ស. ៤៣:៣១ ) ។ ឌីយ៉ាក្រាមដូចខាងក្រោមគឺជាការរៀបចំដើម្បីជួយឲ្យមើលឃើញកន្លែងថា « មួយរដូវខ្លី » នៅក្នុងបរិបទនេះ ។