មេរៀនទី ១៤ ៖ ថ្ងៃទី ១
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០-៦២
សេចក្ដីផ្ដើម
នៅថ្ងៃទី ៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ពួកអែលឌើរជាច្រើននាក់ទៀត បានត្រៀមខ្លួនចេញដំណើរពីក្រុង អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋ មិសសួរី ហើយត្រឡប់ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ វិញ ។ ព្រះអម្ចាស់បានណែនាំពួកអែលឌើរឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ នៅពេលពួកគាត់ធ្វើដំណើរនៅតាមផ្លូវ--ការណែនាំនោះ ឥឡូវត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០ ។ នៅថ្ងៃទីបីនៃការធ្វើដំណើររបស់ពួកគាត់ ក្រុមនោះបានជួបនឹងគ្រោះថ្នាក់នៅទន្លេ មិសសួរី ។ នៅពីរថ្ងៃក្រោយមក គឺនៅថ្ងៃទី ១២ និង ១៣ ខែ សីហា ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈចំនួនពីរមកពីព្រះអម្ចាស់ ។ វិវរណៈទាំងនោះ ឥឡូវត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១ និង៦២ ។ វិវរណៈទាំងនេះ មានទាំងពាក្យណែនាំ ការព្រមាន ការលួងលោមចិត្ត និងការលើកទឹកចិត្ត ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០
ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាឲ្យពួកអែលឌើរ ផ្សាយដំណឹងល្អនៅពេលពួកគាត់ធ្វើដំណើរពីរដ្ឋ មិសសួរី ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ
សូមគិតអំពីគ្រាមួយ ដែលអ្នកបានស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រាប់មនុស្សដទៃ អំពីជំនឿរបស់អ្នក ឬ ស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីដំណឹងល្អ ។
ព្រះអម្ចាស់បានបន្ទោសដល់ពួកអែលឌើរមួយចំនួន ដែលបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុង អ៊ីនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋ មិសសួរី ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:១-២ ដើម្បីស្វែងយល់អំពីមូលហេតុ ដែលព្រះអម្ចាស់ពុំសព្វព្រះហឫទ័យនឹងពួកអែលឌើរមួយចំនួនទាំងនេះ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំនូវអ្វីដែលអ្នកយល់ឃើញ ។
ពួកអែលឌើរដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង ខទី ១–២ បានធ្វើដំណើរពីរដ្ឋ អូហៃអូ ទៅកាន់ក្រុង អ៊ីនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋ មិសសួរី ដើម្បីចូលរួមការឧទ្ទិសឆ្លងដី និង ទីតាំងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាពួកគេឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សដទៃ នៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរទៅរដ្ឋ មិសសួរី ( សូមមើល គ. និង ស. ៥៩:៩-១០ ) ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកអែលឌើរមួយចំនួន ពុំបានគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិនេះទេ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា « ពួកគេមិនព្រមបើកមាត់គេឡើយ ប៉ុន្ដែ ពួកគេលាក់ការប៉ិនប្រសប់របស់ខ្លួន ដែលយើងបានប្រទានដល់ពួកគេទៅវិញ » (គ. និង ស. ៦០:២ ) ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតថា ពួកគាត់ពុំចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនអំពីដំណឹងល្អនោះទេ ។
យោងតាម គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២ហេតុអ្វីពួកអែលឌើរមួយចំនួនពុំចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគាត់ ជាមួយនឹងមនុស្សដទៃ ?
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០:៣ ដើម្បីស្វែងយល់ ថាតើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើយើងពុំចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើងជាទេនោះ ។
អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ បើយើងមិនចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើងទេ នោះយើងនឹងបាត់បង់វា ។ ការចែកចាយទីបន្ទាល់ ពុំសំដៅតែលើការឡើងថ្លែងទីបន្ទាល់ជាផ្លូវការនៅក្នុងការប្រជុំនៃសាសនាចក្រនោះទេ ។ សមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រ ដែលពុំមាន ឬ កម្រនឹងមានឱកាសឡើងថ្លែងនៅក្នុងការប្រជុំនៃសាសនាចក្រ ចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្លួន តាមរយៈរបៀបដែលពួកគេរស់នៅ ។ សមាជិកខ្លះ ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អ តាមរយៈការពុះពារនឹងបញ្ហាសុខភាព ឬ ការលំបាកផ្សេងៗ ។ សមាជិកខ្លះទៀត ថ្លែងទីបន្ទាល់យ៉ាងសាមញ្ញទៅកាន់សមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិ តាមរយៈការបង្ហាញសេចក្ដីសង្ឃឹម និង សេចក្ដីជំនឿ ។
ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ អំពីសារៈសំខាន់នៃការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើង ៖
« ស្មារតី និង ទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ នឹងកើតមាននៅនឹងអ្នកជាផ្នែកមួយដ៏ធំ នៅពេល អ្នកចែកចាយវា នោះ វានឹងនៅស្ថិតស្ថេរជាមួយអ្នក ។ ដំណើការនោះគឺជា ចំណុចសំខាន់ នៃដំណឹងល្អ ។
« តើនេះមិនមែនជាការបង្ហាញមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៃគ្រិស្តសាសនាទេឬអី ? អ្នកមិនអាចរកវាឃើញ ឬ រក្សាវាទុក ឬ ពង្រីកវាបន្ថែមបាននោះទេ លុះត្រាតែ និង រហូតទាល់តែអ្នកមានបំណងចែកចាយវាតែប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយសារតែអ្នកផ្ដល់វា ទើបវាក្លាយជារបស់អ្នក » ( The Candle of the Lord » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៨៣ ទំព័រ ៥៥ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើនៅពេលណាខ្លះ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ទីបន្ទាល់របស់អ្នកបានរីកចម្រើនកាន់តែរឹងមាំដោយសារអ្នកបានចែកចាយវានោះ ?
-
តើនៅពេលណាក្នុងសប្ដាហ៍ក្រោយ ដែលអ្នកអាចនឹងមានឱកាស ដើម្បីចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នក ?
-
ក្នុងខគម្ពីរដែលនៅសល់នៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០អ្នកនឹងអានឃើញថា ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាដល់ពួកអែលឌើរទាំងនេះ ឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អនៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ វិញ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា អ្នកអាចនឹងគូសបន្ទាត់ពីក្រោមពាក្យ ឬ ឃ្លា ដែលទាក់ទងនឹងការថ្លែងទីបន្ទាល់មានដូចជា « ប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់យើង » ឬ « ផ្សាយ » ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦១
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការដឹកនាំសម្រាប់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ពួកអែលឌើរដទៃទៀត អំពីការធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ វិញ
ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ពួកអែលឌើរចំនួន ១០ នាក់ បានឃើញថា ពួកគាត់ស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ នៅពេលពួកគាត់ធ្វើដំណើរតាមទូកក្នុងចរន្ដទឹកហូរដ៏ខ្លាំងក្នុងទន្លេ មិសសួរី ។ នៅពេលអ្នកអានដំណើរឿងខាងក្រោមនេះ សូមគិតអំពីអារម្មណ៍ដែលអ្នកអាចនឹងមាន បើអ្នកមានវត្តមាននៅទីនោះ ។
ទន្លេ មិសសួរី ចំណុចផ្លូវកោង មិកខលវេន
យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅចាំអំពីថ្ងៃទីបីនៃការធ្វើដំណើរនោះថា « គ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនបានកើតឡើងនៅគ្រប់ទីកន្លែង នៅលើទឹកនៃតំបន់ប៉ែកខាងលិច ហើយបន្ទាប់ពីយើងបានទៅដល់ច្រាំងទន្លេ… បងប្រុស [ វិលលាម ដ័បបុលយូ ] ហ្វែប្ស បានមានការនិមិត្តមួយទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់ ឃើញមេបំផ្លាញកំពុងតែរេរានៅលើផ្ទៃទឹកដោយអំណាចដ៏ខ្លាំងសម្បើម ហើយមនុស្សដទៃទៀតបានឮសំឡេង ប៉ុន្តែ ពុំបានមានការនិមិត្តនោះទេ » ( នៅក្នុង History of the Church ១:២០៣ ) ។ ពីមុនការនិមិត្តនេះ « មានការខ្វែងគំនិត និង អារម្មណ៍មិនល្អខ្លះៗ បានកើតមានឡើងនៅក្នុងចំណោមពួកបងប្អូនប្រុសទាំងនោះ » ( B. H. RobertsA Comprehensive History of the Church ១:២៦២-៦៣ ) ។ នាល្ងាចនោះ ពួកបងប្អូនប្រុសទាំងនោះ បានជជែកអំពីការលំបាករបស់ពួកគាត់ ហើយពួកគាត់ភាគច្រើនបានអភ័យទោសដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ លុះព្រឹកស្អែកឡើង យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានអធិស្ឋាន ហើយបានទទួលវិវរណៈ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦១:២, ២០, ៣៦–៣៧រួចគូសចំណាំឃ្លា ដែលអាចនាំឲ្យពួកអែលឌើរទាំងនេះ ទទួលបានការលួងលោមចិត្ត ។
ព្រះអម្ចាស់មិនត្រឹមតែបានអភ័យទោសដល់ពួកអែលឌើរទាំងនេះពីអំពើបាបរបស់ពួកគាត់ប៉ុណ្ណោះនោះទេ ទ្រង់ថែមទាំងបានពន្យល់ថា « មានការបំផ្លិចបំផ្លាញជាច្រើន » នឹងកើតមានឡើងនៅលើផ្ទៃទឹកនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦១:៥, ១៤-១៩ ) ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦១:១, ៦, ១០រួចស្វែងរកការណ៍ ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអំពីព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ។
ដោយសារតែការនិមិត្តរបស់ វិលាម ដ័បុលយូ ហ្វែប្ស អំពីមេបំផ្លាញនៅលើផ្ទៃទឹក នោះមានមនុស្សមួយចំនួនបានសន្មត់ថា សាតាំងមានអំណាចនៅលើផ្ទៃទឹក ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦១:១ បញ្ជាក់ថា ព្រះអម្ចាស់មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ។ ការណ៍នេះក៏រួមបញ្ចូលទាំងព្រះចេស្ដានៅលើផ្ទៃទឹកផងដែរ ។. ខទី ៦ និង ១០ បញ្ជាក់អំពីលទ្ធភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការការពារយើង ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ព្រះអម្ចាស់មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ហើយទ្រង់អាចការពារយើងបាន ។
ខគម្ពីរដែលនៅសល់នៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦១ មាននូវសេចក្ដីណែនាំពីព្រះអម្ចាស់ទៅដល់ពួកអែលឌើរទាំងនេះ ដើម្បីដឹកនាំពួកគាត់ត្រឡប់ទៅកាន់រដ្ឋ អូហៃអូ វិញ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦២
ព្រះអម្ចាស់បានសរសើរដល់ភាពស្មោះត្រង់របស់ក្រុមអែលឌើរមួយក្រុម ដែលធ្វើដំណើរទៅក្រុង អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋ មិសសួរី ។
នៅក្នុងតារាងខាងក្រោម សូមគូសសញ្ញា « x » នៅក្បែរសំណួរ ដែលអ្នកគិតថា អាចនឹងសំខាន់បំផុតចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។
|
តើខ្ញុំគួរទៅព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យដែរឬទេ ? | |
|
តើខ្ញុំគួរស្លៀកសំពត់ពណ៌ខ្មៅ ឬ ពណ៌បៃតងទៅព្រះវិហារ ? តើខ្ញុំគួរពាក់ក្រវាត់កពណ៌ក្រហម ឬ ពណ៌ខៀវ ? | |
|
តើខ្ញុំគួរបម្រើបេសកកម្មដែរឬទេ ? បើដូច្នោះ តើនៅពេលណា ? | |
|
បើម្ដាយរបស់ខ្ញុំប្រាប់ថា គាត់នឹងចម្អិនអាហារដែលខ្ញុំពេញចិត្ត តើខ្ញុំគួរជ្រើសរើសយកមុខម្ហូបមួយណា ? |
ដោយអាស្រ័យទៅតាមកាលៈទេសៈ ការសម្រេចិត្តជាច្រើន ដែលយើងធ្វើអាចនឹងសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ការសម្រេចិត្តខ្លះទៀតពុំសំខាន់សោះឡើយ ។ ក្នុងវិវរណៈដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០–៦២ព្រះអម្ចាស់បានជួយពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រទ្រង់ឲ្យយល់ថា ការសម្រេចិត្តមួយចំនួន ដែលពួកគាត់ត្រូវធ្វើ សំខាន់ខ្លាំងចំពោះទ្រង់ជាងការសម្រេចចិត្តឯទៀតៗ ។ នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សាវិវរណៈទាំងនេះ អ្នកអាចបង្កើនការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅដើម្បីដឹកនាំអ្នកក្នុងការសម្រេចិត្ត ។
ដើម្បីយល់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦២សូមអានសេចក្ដីណែនាំអំពីកណ្ឌ ។
ពួកអែលឌើរដែលត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំអំពីកណ្ឌ បានធ្វើដំណើរយ៉ាងយឺតទៅក្រុង អ៊ីនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋ មិសសួរី គឺយឺតជាងពួកអែលឌើរខ្លះទៀត ដោយសារតែពួកគាត់បានរវល់តែខ្នះខ្នែងយ៉ាងឧស្សាហ៍ក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ ។ ដោយហេតុនោះហើយ ពួកគាត់បានខកខានមិនបានចូលរួមសន្និសីទ ដែលបានប្រព្រឹត្តទៅលើដី និង ទីតាំងដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវបានឧទ្ទិសឆ្លង ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦២:១–៣ដោយស្វែងរកពរជ័យមួយចំនួន ដែលមានចំពោះអ្នកដែលផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្លួន ។
សូមសិក្សាសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរ ដែលមាននៅក្នុងប្រអប់ឈរខាងឆ្វេងនៃតារាងខាងក្រោម ។ សូមសរសេរនៅក្នុងប្រអប់ឈរដែលត្រឹមត្រូវ នូវអ្វីដែលសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ និង អ្វីដែលពុំសំខាន់ចំពោះទ្រង់ ។
|
តើអ្វីដែលសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ? |
តើអ្វីដែលមិនសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ? | |
|---|---|---|
-
នៅក្នុងកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ អំពីបទគម្ពីរដែលអ្នកបានសិក្សានៅក្នុងតារាង ៖ តើភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានសម្គាល់ឃើញរវាងអ្វីដែលសំខាន់ និង អ្វីដែលពុំសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ?
នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ សូមគូសបន្ទាត់ពីក្រោមពាក្យ ឬ ឃ្លា ដែលជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនពួកអែលឌើរ កាលទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា ការណ៍មួយចំនួនសំខាន់ចំពោះទ្រង់ ប៉ុន្តែ ការណ៍មួយចំនួនទៀតពុំសំខាន់នោះទេ ៖
« ច្បាស់ណាស់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំបានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទាំងនេះថា ទ្រង់ពុំយកព្រះទ័យទុកដាក់លើអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានគូសសម្គាល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការដាក់អ្វីដែលសំខាន់ជាចម្បង ហើយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលត្រូវ ។… អ្វីដែលចាំបាច់នោះគឺជាកិច្ចការ ដែលពួកគាត់ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើ ចំណែកឯរបៀបដែលពួកគេទៅដល់ទីនោះមានសារៈសំខាន់ដែរ ប៉ុន្តែ ពុំចាំបាច់ឡើយ » ( « A Reservoir of Living Water » [ Church Educational System fireside for young adults ថ្ងៃទី ៤ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ៤ LDS.org) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើគំរូនៃអ្វីដែលសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ និង អ្វីដែលមិនសំខាន់ចំពោះទ្រង់ ដឹកនាំអ្នកនៅពេលអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦២:៨រួចស្វែងរកការណ៍ចំនួនពីរ ដែលយើងអាចពឹងផ្អែកទៅលើ កាលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត ។ រួចសូមបញ្ចប់គោលការណ៍តទៅនេះ ដោយបំពេញចន្លោះ ៖ នៅពេលធ្វើការសម្រេចចិត្ត យើងត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើ និង ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដែលត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើការវិនិច្ឆ័យរបស់យើង ក៏ដូចជាការដឹកនាំមកពីព្រះវិញ្ញាណ ?
-
តើនៅពេលណា ដែលអ្នកបានធ្វើការសម្រេចចិត្ត ដោយផ្អែកទៅលើការវិនិច្ឆ័យផ្ទាល់ខ្លួន ក៏ដូចជាផ្អែកទៅលើការដឹកនាំមកពីព្រះវិញ្ញាណ ? តើអ្នកបានទទួលពរដោយព្រោះការធ្វើដូច្នោះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
-
សូមគិតអំពីរបៀប ដែលអ្នកអាចប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍មួយ ឬ ច្រើន ដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០–៦២ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០-៦២ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖