ការស្នងតំណែងនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ

បុព្វកថា

បន្ទាប់ពីទុក្ករកម្មរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤ មនុស្សជាច្រើនបានច្របូកច្របល់អំពីអ្នកដែលនឹងដឹកនាំ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ប៉ុន្តែពីមុនលោកបានទទួលមរណភាពទៅ ព្យាការីបានរៀបចំការផ្ទេរភាពជាអ្នកដឹកនាំនេះ ដោយការប្រគល់កូនសោ និង អំណាចនៃបព្វជិតភាពទាំងអស់ទៅឲ្យកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ នៅពេល ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដែលជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃទី ៨ ខែសីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤ មានសមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើនបានទទួលសាក្សីខាងវិញ្ញាណមួយថា លោកត្រូវបានហៅ និង រៀបចំដោយព្រះដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រ ។

ពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវក្នុងការស្នងតំណែងនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បន្ទាប់ពីទុក្ករកម្មរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ
កាលបរិច្ឆេទ	ព្រឹត្តិការណ៍
ថ្ងៃទី ២៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤	យ៉ូសែប និង ហៃរុម ស្ម៊ីធ ត្រូវបានគេធ្វើទុក្ករកម្មនៅក្រុង កាតធេច រដ្ឋ អិលលីណោយ ។
ថ្ងៃទី ២៩ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤	ពិធីបើកមុខសាកសពជាសាធារណៈរបស់ យ៉ូសែប និង ហៃរុម ស្ម៊ីធ ។
ពីថ្ងៃទី ២៧ ខែ មិថុនា ដល់ ថ្ងៃទី ៧ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៤៤	វិលឡឺដ រិចឺត្ស និង យ៉ូហាន ថេលើរ ដែលរងរបួស គឺជាសាវកតែពីរនាក់គត់នៅទីក្រុង ណៅវូ រដ្ឋ អិលលីណោយ ។
ថ្ងៃទី ៨ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៤៤	ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត ត្រឡប់ទៅទីក្រុង ណៅវូ វិញ ហើយបានជួយ វិលឡឺដ រិចឺត្ស និង យ៉ូហាន ថេលើរ រក្សារបៀបរៀបរយនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។
ថ្ងៃទី ៣ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤	ស៊ីឌនី រិកដុន បានទៅដល់ទីក្រុង ណៅវូ ពីទីក្រុង ភិតស្បឺក រដ្ឋ ផែនសីលវេញ៉ា ។
ថ្ងៃទី ៤ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤	ស៊ីឌនី រិកដុន បានប្រាប់ដល់ពួកបរិសុទ្ធមួយក្រុមថា គាត់គួរតែធ្វើការជាអាណាព្យាបាលរបស់សាសនាចក្រ ហើយចង់មានការប្រជុំពិសេសមួយត្រូវធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី ៦ ខែ សីហា ដើម្បីអនុមតិដល់ការតែងតាំងរបស់គាត់ ។ ការប្រជុំត្រូវបានធ្វើឡើងនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី ៨ ខែ សីហា ។
ថ្ងៃទី ៦ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤	ពួកសាវកផ្សេងទៀតភាគច្រើនព្រមទាំង ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានត្រឡប់មកទីក្រុង ណៅវូ ពីបេសកកម្មរបស់ខ្លួន ។
ថ្ងៃទី ៧ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤	លុះព្រឹកឡើង ពួកសាវកបានជួបជុំគ្នានៅក្នុងផ្ទះរបស់ យ៉ូហាន ថេលើរ ដែលរងរបួសនោះ ។ ក្នុងការប្រជុំពេលរសៀលមួយរបស់ពួកសាវក ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ និង សង្ឃជាន់ខ្ពស់ នោះ ស៊ីឌនី រិកដុន បានអះអាងជាថ្មីទៀតថា គាត់គួរតែធ្វើជាអាណាព្យាបាលរបស់សាសនាចក្រ ។ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានថ្លែងថា គាត់កាន់កូនសោទាំងឡាយ ហើយចង់ធ្វើតាមព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះ ។
ថ្ងៃទី ៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤	អំឡុងការប្រជុំវេលាម៉ោង ១០ ព្រឹក ស៊ីឌនី រិកដុន បានថ្លែងរយៈពេលមួយម៉ោងកន្លះ ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធរាប់ពាន់នាក់ ដែលកំពុងជួបជុំគ្នា ដោយពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់គួរតែធ្វើជាអាណាព្យាបាលរបស់សាសនាចក្រ ។ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ក៏បានថ្លែងផងដែរ ហើយបានហៅពួកបរិសុទ្ធមកជួបជុំគ្នាម្ដងទៀត ដើម្បីធ្វើការប្រជុំនៅម៉ោង ២ រសៀល ។ ពេញមួយថ្ងៃ មានសមាជិកជាច្រើននៃសាសនាចក្រ បានឃើញការគ្របបាំង ឬ សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ មកលើ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ។ អំឡុងការប្រជុំវេលាម៉ោង ២ រសៀលនោះ ពួកបរិសុទ្ធបានគាំទ្រ ព្រិកហាំ យ៉ង់ និង ពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ អំឡុងការប្រជុំទាំងពីរលើកនោះ ពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនបានឃើញ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បង្ហាញរូបរាង និង សំឡេងមួយភ្លែតដូចជាព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដូច្នោះដែរ ។

បន្ទាប់ពីទុក្ករកម្មរបស់ យ៉ូសែប និង ហៃរុម ស្ម៊ីធ សមាជិកមួយចំនួនបានអះអាងអំពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រ

សូមស្រមៃថា អ្នកបានដឹងថាប្រធាននៃសាសនាចក្រ បានទទួលមរណភាពកាលពីយប់មិញ ។ តើនរណានឹងក្លាយទៅជាប្រធាននៃសាសនាចក្របន្ទាប់នោះ ? តើលោកនឹងត្រូវបានជ្រើសតាំងយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើកូនសោបព្វជិតភាពដើម្បីធ្វើអធិបតីលើសាសនាចក្រ ត្រូវបានប្រគល់ទៅឲ្យប្រធាននៃសាសនាចក្របន្ទាប់មកទៀតតាមរបៀបណា ?

បន្ទាប់ពីព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ត្រូវបានគេធ្វើទុក្ករកម្ម ពួកបរិសុទ្ធបានកើតទុក្ខជាទម្ងន់ ហើយសមាជិកជាច្រើននៃសាសនាចក្រ បានច្របូកច្របល់អំពីអ្នកដែលនឹងដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ អំឡុងពេលនេះ មានសមាជិកជាច្រើនអះអាងអំពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ ក្នុងចំណោមពួកគាត់មាន ស៊ីឌនី រិកដុន ជេម ស្ទ្រាង និង ព្រិកហាំ យ៉ង់ ។

នៅពេលអ្នកអានកថាខណ្ឌខាងក្រោមនេះ សូមស្វែងរកមូលហេតុដែល ស៊ីឌនី រិកដុន ដែលបានធ្វើជាអ្នកដឹកនាំដ៏សំខាន់មួយរូបនៅក្នុងសាសនាចក្រអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយនោះ បានគិតថា គាត់គួរតែដឹកនាំសាសនាចក្រ ៖

« ស៊ីឌនី រិកដុន ជាទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានមកដល់ [ ទីក្រុង ណៅវូ ] ពីទីក្រុង ភិតស្បឺក រដ្ឋ ផែនសីលវេញ៉ា នៅថ្ងៃទី ៣ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤ ។ នៅក្នុងឆ្នាំមុននេះ គាត់បានចាប់ផ្ដើមដើរលើផ្លូវផ្ទុយពីដំបូន្មានរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយបានក្លាយទៅជា [ ឃ្លាតឆ្ងាយ ] ពីសាសនាចក្រ ។ គាត់បានបដិសេធមិនជួបជាមួយសមាជិកបីរូបនៃពួកដប់ពីរនាក់រួចទៅហើយ កាលនៅទីក្រុង ណៅវូ ហើយជំនួសឲ្យការមកជួបនោះ គាត់បែរជាទៅថ្លែងទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធមួយក្រុមធំ ដែលមកជួបជុំគ្នាថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃអាទិត្យ » ( កេរដំណែលរបស់យើង ៖ ប្រវត្តិសង្ខេបរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ [ ឆ្នាំ ១៩៩៦ ] ទំព័រ ៦៦ ) ។

ស៊ីឌនី រិកដុន បានកោះឲ្យមានការប្រជុំជាពិសេសមួយនៅថ្ងៃអង្គារ ទី ៦ ខែ សីហា ដើម្បីឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រអាចជ្រើសតាំងអាណាព្យាបាលនៃសាសនាចក្រម្នាក់ ។ មើលទៅហាក់ដូចជាគាត់បានព្យាយាមដឹកនាំការប្រជុំនេះ ដើម្បីឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រអនុមតិឲ្យគាត់មានតំណែងជាអាណាព្យាបាលនៃសាសនាចក្រ មុនពេលពួកសាវកដប់ពីរនាក់ទាំងអស់ ត្រឡប់មកពីបេសកកម្មរបស់ខ្លួនវិញពីភាគខាងកើតនៃសហរដ្ឋ ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រមួយចំនួនបានដឹងថា បងប្រុស រិកដុន អាចនឹងគ្រោង « ឆ្លៀតយកឱកាសពីស្ថានភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធ » ( History of the Church៧:២២៥ ) ។ សំណាងល្អ ដោយសារតែមានការខិតខំរបស់អែលឌើរ វិលឡឺឌ រិចឺត្យ និង អែលឌើរ ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត ការប្រជុំនោះត្រូវលើកទៅថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ ទី ៨ ខែ សីហា ដែលជាពេលដែលពួកសាវកភាគច្រើនបានត្រឡប់មកដល់ទីក្រុង ណៅវូ វិញ ។

បងប្រុស រិកដុន បានអះអាងថា ដោយសារគាត់ត្រូវបានហៅ និង តែងតាំងជាអ្នកនាំពាក្យរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ពីមុនមក នោះវាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់គាត់ដើម្បី « ដឹងថា សាសនាចក្រនេះត្រូវបានដឹកនាំតាមរបៀបត្រឹមត្រូវដែរឬទេ » ( នៅក្នុង History of the Church ៧:២២៩ ) ។ គាត់ក៏បានអះអាងដែរថា គាត់គួរតែធ្វើជា « អាណាព្យាបាលនៃប្រជាជននេះ » ហើយនៅក្នុងការបំពេញទំនួលខុសត្រូវនេះ នោះគាត់កំពុងធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះបានត្រាស់បង្គាប់ឲ្យគាត់ធ្វើ ( សូមមើល History of the Church ៧:២៣០ ) ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. បើអ្នកបានទៅទីក្រុង ណៅវូ ក្នុងគ្រានោះ តើអ្នកនឹងគិតដូចម្ដេចចំពោះការអះអាងរបស់ ស៊ីឌនី រិកដុន ?
2. តើអ្នកអាចនឹងមានការបារម្ភអ្វីខ្លះ អំពីបងប្រុស រិកដុន ?

នៅពេលអ្នកអានកថាខណ្ឌខាងក្រោមនេះ សូមស្វែងរកមូលហេតុដែល ជេម ស្ទ្រាង បានអះអាងថាគាត់គួរតែដឹកនាំសាសនាចក្រ ៖

ជេម ស្ទ្រាង ដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៤៤ បានរកឃើញទីតាំងមួយ សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅ វីស្កុនស៊ីន ក្នុងនិទារឃរដូវ ឆ្នាំ ១៨៤៤ ។ បន្ទាប់ពីទុក្ករកម្ម បងប្រុស ជេម ស្ទ្រាង បានអះអាងថា បានទទួលវិវរណៈមួយនៅក្នុងសំបុត្រមកពី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដោយថ្លែងថា គាត់ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើជាអ្នកស្នងតំណែងពី យ៉ូសែប ។ សំបុត្ររបស់បងប្រុស ជេម ស្ទ្រាង ដែលគាត់បានបង្ហាញដល់សមាជិកសាសនាចក្រ មានហត្ថលេខារបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ បងប្រុស ជេម ស្ទ្រាង បានអះអាងថាខ្លួនត្រូវធ្វើជាព្យាការីបន្ទាប់ ហើយបានប្រកាសតំណែងរបស់គាត់នៅក្នុងសន្និសីទមួយរបស់សាសនាចក្រនៅទីក្រុង មីឈីហ្គែន ថ្ងៃទី ៥ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤ ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. បើអ្នកបាននៅជាមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុង មីឈីហ្គែន តើអ្នកគិតថា អ្នកអាចនឹងជឿទៅលើសេចក្ដីអះអាងរបស់ ជេម ស្ទ្រាង ដែរឬទេ ?
2. តើអ្នកអាចនឹងមានការបារម្ភអ្វីខ្លះ អំពីសេចក្ដីអះអាងរបស់គាត់ ?

នៅពេលអ្នកអានកថាខណ្ឌខាងក្រោមនេះ សូមស្វែងរកអ្វីដែល ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានប្រាប់ដល់អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពដទៃទៀត រួមទាំងសមាជិកក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដែលនៅទីក្រុង ណៅវូ អំពីអ្នកដែលគួរតែដឹកនាំសាសនាចក្រ ៖

អែលឌើរ យ៉ូហាន ថេលើរ, វិលឡឺដ រីចឺត្យ , ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត បាននៅទីក្រុង ណៅវូ ស្រាប់ នៅពេល ស៊ីឌនី រិកដុន បានមកដល់ ។ ពួកសាវកឯទៀតភាគច្រើនព្រមទាំង ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានត្រឡប់មកដល់ទីក្រុង ណៅវូ វិញនាល្ងាចថ្ងៃទី ៦ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤ ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ គឺថ្ងៃទី ៧ ខែ សីហា ពួកសាវកបានជួបជុំក្នុងការប្រជុំក្រុមប្រឹក្សានៅផ្ទះរបស់ យ៉ូហាន ថេលើរ ។ វេលាបន្ទាប់មកទៀតនៅថ្ងៃដដែលនោះ ពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ និង ពួកសង្ឃជាន់ខ្ពស់បានជួបជុំគ្នានៅក្នុងការប្រជុំនាពេលរសៀលមួយនៅទីក្រុង ណៅវូ ។ ប្រធាន យ៉ង់ ដែលជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានសូមឲ្យ ស៊ីឌនី រិកដុន ថ្លែងសារលិខិតរបស់គាត់ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ។ ស៊ីឌនី រិកដុន បានប្រកាសដោយអង់អាចថា លោកបានឃើញការនិមិត្តមួយ ហើយថាគ្មានបុរសណាអាចស្នងតំណែងពី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាប្រធាននៃសាសនាចក្របានទេ ។ ភ្លាមនោះលោកបានស្នើថា លោកត្រូវបានតែងតាំងជាអាណាព្យាបាលនៃប្រជាជននេះ ។

ក្រោយពី ស៊ីឌនី រិកដុន បានបញ្ចប់សុន្ទរកថារបស់គាត់ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានមានប្រសាសន៍ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់

« ខ្ញុំមិនខ្វល់ថានរណាដឹកនាំសាសនាចក្រនោះទេ … ប៉ុន្ដែមានរឿងមួយដែលខ្ញុំត្រូវតែដឹង ហើយថានោះជាអ្វីដែលព្រះមានបន្ទូលអំពីវា ។ ខ្ញុំមានកូនសោ និង មានវិធីជាច្រើនក្នុងការទទួលបានព្រះឆន្ទៈនៃព្រះលើការងារនេះ ។…

« យ៉ូសែប បានប្រគល់មកលើក្បាលយើង [ សំដៅទៅលើកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ] នូវកូនសោ និង អំណាចទាំងអស់ ដែលជារបស់ផងសាវក ដែលលោកផ្ទាល់បានកាន់ មុនពេលលោកលាចាកលោកនេះទៅ។…

« តើយ៉ូសែប បាននិយាយប៉ុន្មានដងដល់ពួកសាវកថា ‹ ខ្ញុំបានចាក់គ្រឹះហើយអ្នកត្រូវតែកសាងបន្ត ដ្បិតនៅលើស្មាអ្នក បានដាក់នគរនោះហើយ › » ( នៅក្នុង History of the Church ៧:២៣០ ) ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើបំណងប្រាថ្នារបស់ប្រធាន យ៉ង់ មើលទៅហាក់ដូចជាមានសភាពខុសពី ស៊ីឌនី រិកដុន និង ជេម ស្ទ្រាង យ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. ហេតុអ្វីបានជាទីបន្ទាល់របស់ ព្រិកហាំ យ៉ង់ អំពីកូនសោនៃបព្វជិតភាព មានសារៈសំខាន់ដល់ម្ល៉េះ ?

ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ និង សមាជិកដទៃទៀតក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ពួកសាវកកាន់កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព ដែលចាំបាច់ចំពោះការធ្វើអធិបតីលើសាសនាចក្រ ។

អំណាច និង កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពដដែលនោះ ត្រូវបានកាន់ដោយពួកសាវកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ នៅពេលសាវកមួយរូបត្រូវបានតែងតាំង នោះគាត់ទទួលបានរាល់កូនសោចាំបាច់ៗទាំងអស់នៃបព្វជិតភាពនៅលើផែនដីនេះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១១២:៣០-៣២ ) ប៉ុន្តែសិទ្ធិអំណាចដើម្បីប្រើប្រាស់កូនសោទាំងនោះ ត្រូវបានកំណត់ចំពោះតែសាវករៀមច្បង ដែលជាប្រធាននៃសាសនាចក្រតែប៉ុណ្ណោះ ។

ក្នុងខែ មករា ឆ្នាំ ១៨៣៦ គឺជាងប្រាំបីឆ្នាំពីមុនលោកបានទទួលមរណភាព ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនដល់កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ថា « ពួកដប់ពីរនាក់ ពុំស្ថិតនៅក្រោមអ្នកផ្សេងក្រៅពី គណៈប្រធានទីមួយនោះឡើយ » រួចលោកបានមានប្រសាសន៍ថា…« ពេលណាដែលគ្មានខ្ញុំ នោះគ្មានគណៈប្រធានទីមួយ ធ្វើជាអធិបតីលើពួកដប់ពីរនាក់ឡើយ ( នៅក្នុង History of the Church ២:៣៧៤ ) ។

ដោយផ្អែកទៅលើការបង្រៀនមកពីព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគណៈប្រធានទីមួយ នៅពេលប្រធាននៃសាសនាចក្រទទួលមរណភាព ?

តើនរណាដែលអាចដឹកនាំសាសនាចក្របាន នៅពេលគណៈប្រធានទីមួយត្រូវបានរំសាយ ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២៤:១២៧-២៨ដោយស្វែងរកថាតើនរណាដែលជាសាវករៀមច្បង និង ជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ នៅពេលដែល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ទទួលមរណភាព ។

ព្រិកហាំ យ៉ង់ គឺជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ព្រោះគាត់គឺជាសាវករៀមច្បង ។ នៅពេលកូរ៉ុមត្រូវបានបង្កើតឡើងដំបូងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥ នោះភាពជារៀមច្បង ត្រូវបានសម្រេចដោយផ្អែកទៅលើវ័យ ។ នៅពេលបន្ថែមសមាជិកក្នុងកូរ៉ុម ភាពជារៀមច្បងត្រូវបានកំណត់ដោយកាលបរិច្ឆេទនៃការតែងតាំង ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ទើបនៅជំនាន់យើងនេះ ភាពជារៀមច្បងត្រូវបានកំណត់ដោយកាលបរិច្ឆេទ និង លំដាប់លំដោយដែលសាវកមួយរូបត្រូវបានតែងតាំង ។. នៅពេលប្រធានសាសនាចក្រទទួលមរណភាព គណៈប្រធានទីមួយត្រូវបានរំលាយ ហើយកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ក្លាយជាកូរ៉ុមជាអធិបតីក្រោមការណែនាំរបស់សាវកច្បង ។

ការស្នងតំណែងនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយនៃសាសនាចក្រ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យសាសនាចក្រអាចមានការដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិតជានិច្ច ហើយគ្មានហេតុផលណាដែលត្រូវមានពាក្យចចាមអារាម ឬ ការវិវាទអំពីអ្នកដែលនឹងក្លាយជាប្រធានបន្ទាប់នៃសាសនាចក្រនោះទេ ។ ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានពន្យល់ ៖ « [ ព្រះអម្ចាស់ ] ជ្រាបអំពីអ្នកដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យធ្វើអធិបតីលើសាសនាចក្រ ហើយទ្រង់នឹងពុំជ្រើសមនុស្សខុសឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់ពុំធ្វើកិច្ចការដោយចៃដន្យនោះទេ ។ ទ្រង់ពុំដែលធ្វើកិច្ចការណាមួយ ដោយចៃដន្យឡើយ » ( នៅក្នុង របាយការណ៍សន្និសីទ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៧០ ទំព័រ ១៥៣ ) ។

សរុបសេចក្ដីមក កូនសោនៃព្រះនគរត្រូវបានប្រគល់ដល់សមាជិកគ្រប់រូបក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ នៅពេលដែលពួកគាត់ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើជាសាវក ។ សាវករៀមច្បង ដែលធ្វើអធិបតីក្នុងចំណោមកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ ត្រូវបានកំណត់ដោយកាលបរិច្ឆេទ និង លំដាប់លំដោយនៃការតែងតាំងរបស់គាត់ ។ នៅពេលប្រធាននៃសាសនាចក្រទទួលមរណភាព កូរ៉ុមនៃគណៈប្រធានទីមួយត្រូវបានរំសាយ ចំណែកឯទីប្រឹក្សាទាំងពីររូប បើសិនជាពួកគាត់ធ្លាប់នៅក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ នោះពួកគាត់ត្រូវត្រឡប់ទៅកាន់តំណែងនៃភាពជារៀមច្បងរបស់ខ្លួននៅក្នុងកូរ៉ុមនោះវិញ ។ បន្ទាប់មក កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ក្លាយទៅជា កូរ៉ុមអធិបតីក្នុងការដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ សាវករៀមច្បង ដែលជាប្រធាននៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ កាន់ហើយប្រើប្រាស់កូនសោទាំងអស់នៃនគរដោយស្វ័យប្រវត្តិ ហើយធ្វើអធិបតីលើសាសនាចក្រទាំងមូល ។ ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តំណែងជាអធិបតីនៃសាសនាចក្រ ប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ មានសិទ្ធិទទួលបានវិវរណៈអំពីវេលាដែលត្រូវបង្កើតគណៈប្រធានទីមួយ ។ អ្វីសព្វសារពើនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយប្រាជ្ញា និង របៀបរៀបរយ ។

ពួកបរិសុទ្ធជាច្រើន បានទទួលសាក្សីមួយថា ព្រិកហាំ យ៉ង់ គួរតែដឹកនាំសាសនាចក្រ

នៅថ្ងៃទី ៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤ ពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុង ណៅវូ រដ្ឋ អិលលីណោយ បានប្រជុំគ្នានៅម៉ោង ១០ ព្រឹក ដើម្បីស្ដាប់ ស៊ីឌនី រិកដុន ធ្វើការអះអាងថាខ្លួនជាអាណាព្យាបាលនៃសាសនាចក្រ ។ ដោយសារតែខ្យល់បានបោកបក់ទៅចំវេទិកា ទើបបងប្រុស រិកដុន បានទៅឈរត្រង់កន្លែងរទេះសេះមួយ ពីខាងក្រោយក្រុមជំនុំដែលបានជួបជុំគ្នា ដូច្នេះ ប្រជាជនពុំអាចឮសំឡេងរបស់គាត់បានច្បាស់ឡើយ ។ ក្រុមជំនុំត្រូវបែរក្រោយ ទើបពួកគេអាចមើលឃើញបងប្រុស រិកដុន នៅពេលគាត់ថ្លែងនោះ ។ គាត់បានថ្លែងទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធដែលមកប្រជុំរាប់ពាន់នាក់អស់រយៈពេលមួយម៉ោងកន្លះ ដោយបកស្រាយអំពីមូលហេតុដែលគាត់គួរតែធ្វើជាអាណាព្យាបាលនៃសាសនាចក្រ ។ មនុស្សបីបួននាក់បាននិយាយថា សុន្ទរកថារបស់គាត់មិនមែនជាការបំផុសគំនិតនោះទេ ។

ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ និង អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀត បានមកចូលរួម ហើយអង្គុយនៅលើវេទិកាប្រទល់មុខនឹង ស៊ីឌនី រិកដុន ដែលកំពុងតែថ្លែងនោះ ។ ខ្យល់បានស្ងប់ទៅវិញចំពេលនេះ ។ បន្ទាប់ពី ស៊ីឌនី រិកដុនបានបញ្ចប់ ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានមានប្រសាសន៍ ។ អ្នកស្ដាប់ទាំងឡាយបានងាកត្រឡប់មកស្ដាប់ ព្រិកហាំ យ៉ង់ មានប្រសាសន៍ ហើយបែរខ្នងទៅរទេះសេះដែលស៊ីនឌី រិកដុន ឈរនោះវិញ ។ ( សូមមើល «Discourse by President Geo. Q. Cannon » Deseret News ថ្ងៃទី ២១ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៨៣ ទំព៍រ ៦៧ ) ។ ប្រធាន យ៉ង់ បានមានប្រសាសន៍ដោយសង្ខេប ហើយបានថ្លែងថា លោកចង់ត្រឡប់មកទីក្រុង ណៅវូ ដើម្បីចូលរួមកាន់ទុក្ខដល់ព្យាការី ខ្លាំងជាងមកតែងតាំងអ្នកដឹកនាំថ្មី ។ លោកបានប្រកាសថា ការជួបប្រជុំថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសាសនាចក្រនឹងធ្វើឡើងពេលក្រោយនៅថ្ងៃនោះនៅម៉ោង ២ រសៀល ។ នៅពេលលោកនិយាយ សមាជិកមួយចំនួនបានឃើញទឹកមុខរបស់ ព្រិក ហាំ យ៉ង់ និងសំឡេងរបស់លោកផ្លាស់ប្តូរដូចជាព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ ព្រឹត្តការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ បានជួយឲ្យពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនបានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដឹកនាំសាសនាចក្រ ។

នៅពេលអ្នកអានបទពិសោធន៍ខាងក្រោមនេះ សូមស្វែងរករបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ពួកបរិសុទ្ធ ឲ្យដឹងថានរណាដែលទ្រង់បានតែងតាំងឲ្យដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ វាក្យសព្ទ « ការគ្របបាំង » សំដៅទៅលើសិទ្ធិអំណាច ផ្ដល់បន្តពីព្យាការី និង ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ( យ៉ូសែប ស៊្មីធ ) ទៅដល់អ្នកស្នងតំណែងរបស់លោក ( ព្រិកហាំ យ៉ង់ ) ។

រូបភាព
បេនយ៉ាមីន អេហ្វ ចនសុន

បេនយ៉ាមីន អេហ្វ ចនសុន នៅចាំថា « ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានក្រោកឈរឡើង ហើយថ្លែង ។ ខ្ញុំបានឃើញគាត់ក្រោកឈរឡើង ប៉ុន្តែ រំពេចដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ភ្លាម នោះខ្ញុំបានក្រោកឈរឡើង ដ្បិតវាគឺជាសំឡេងរបស់ យ៉ូសែប គ្រប់ម៉ាត់ ហើយរាយកាយលោកផ្ទាល់ ទាំងអាកប្បកិរិយា សម្លៀកបំពាក់ និង រូបរាង គឺដូចជា យ៉ូសែប ផ្ទាល់នៅរស់រវើក ហើយខ្ញុំដឹងរំពេចនោះថា វិញ្ញាណ និង ការគ្របបាំងរបស់ យ៉ូសែប បានមកគ្របដណ្ដប់លើរូបលោក » ( My Life’s Review [ ឆ្នាំ ១៩៤៧ ] ទំព័រ ១០៣–៤ ) ។

វិលលាម ស៊ី ស្តេន បានពិពណ៌នាថា ព្រិកហាំ យ៉ង់ នៅពេលកំពុងតែនិយាយ « សំឡេងគាត់គឺដូចជាសំឡេងរបស់ ព្យាការី យ៉ូសែប ។ ខ្ញុំបានគិតនោះគឺ យ៉ូសែប ហើយមានមនុស្សរាប់ពាន់បានស្ដាប់ឮដូចគ្នានេះដែរ » ( នៅក្នុង History of the Church ៧:២៣៦ ) ។

រូបភាព
ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ

វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានសរសេរថា « បើខ្ញុំពុំធ្លាប់បានឃើញ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដោយផ្ទាល់ភ្នែករបស់ខ្ញុំទេ នោះគ្មាននរណាម្នាក់ ដែលអាចមកបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំឲ្យជឿថាអ្នកដែលឡើងនិយាយនោះពុំមែនជា យ៉ូសែប ស៊្មីធ នោះឡើយ ហើយមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានស្គាល់បុរសទាំងពីររូបនេះ អាចថ្លែងទីបន្ទាល់ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍នេះបាន ( នៅក្នុង History of the Church៧:២៣៦ ) ។

ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ និង សមាជិកដទៃទៀតក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងនៅក្នុងការប្រជុំពេលរសៀល ។ មានមនុស្សជាច្រើនបាននិយាយថា ពួកគេឃើញ និង ស្ដាប់ឮ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដូចជា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ចច ឃ្យូ ខានុន ដែលមានអាយុ ១៧ ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៤ បានចាំថា « បើ យ៉ូសែប បានរស់ពីសេចក្ដីស្លាប់ឡើងវិញ ហើយថ្លែងទៅកាន់បណ្ដាជនសាជាថ្មី វានឹងមានការភ្ញាក់ផ្អើលកាន់តែខ្លាំង ជាងអ្វីដែលបានកើតឡើងទៅទៀត ដ្បិតវាគឺជាសំឡេងរបស់ យ៉ូសែប ផ្ទាល់ ហើយវាពុំគ្រាន់តែជាសំឡេងរបស់ យ៉ូសែប ដែលគេបានឮនោះទេ ប៉ុន្តែ វាហាក់ដូចជាបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកប្រជាជនដូចជា យ៉ូសែប បានឈរនៅចំពោះមុខពួកគេដែរ ។… ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានទីបន្ទាល់មួយដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ថា គ្មានចន្លោះណាមួយទុកសម្រាប់ភាពសង្ស័យនោះទេ អំពីបុរសដែលត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យដឹកនាំពួកគេនោះ » ( នៅក្នុង History of the Church៧:២៣៦ ) ។

បន្ថែមលើអព្ភូតហេតុនោះ ពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនក៏បានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើជាសាក្សីដល់ពួកគេថា ព្រិកហាំ យ៉ង់ និង កូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ ត្រូវបានហៅដោយព្រះដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ នៅពេលបញ្ចប់ការប្រជុំនេះ ពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុង ណៅវូ បានបោះឆ្នោតដោយមានមតិភាគច្រើនគាំទ្រដល់កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដោយមាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ជាប្រធាន ដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី នៅទីបញ្ចប់ពុំមែនសមាជិកគ្រប់រូបនៃសាសនាចក្រ បានជ្រើសរើសធ្វើតាមពួកសាវកនោះទេ ។ ប្រជាជនខ្លះបានជ្រើសរើសធ្វើតាមបុគ្គលដទៃទៀតដូចជា ស៊ីឌនី រិកដុន និង ជេម ស្ទ្រាង ដែលបានបង្កើតសាសនាចក្រផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទៅវិញ ។

ប្រសិនបើអ្នកបានមានវត្តមាននៅក្នុងការប្រជុំទាំងអស់នៅថ្ងៃទី ៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៤៤ តើសេចក្ដីសម្រេចណាមួយដែលអ្នកនឹងធ្វើ អំពីបុគ្គលដែលព្រះបានហៅឲ្យដឹកនាំសាសនាចក្រ ?

នៅពេល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលមរណភាព សាវករៀមច្បង ( ព្រិកហាំ យ៉ង់ ) អាចប្រើប្រាស់កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពបានភ្លាមៗ ។ លោកមានសិទ្ធិទទួលវិវរណៈ ស្ដីពីពេលវេលាដែលត្រូវបង្កើតគណៈប្រធានទីមួយថ្មី ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៧ -- មានរយៈពេលជាងពីរឆ្នាំ បន្ទាប់ពីទុក្ករកម្ម-- ព្រិកហាំ យ៉ង់ ត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យបង្កើតគណៈប្រធានទីមួយ ប្រសើរជាងបន្ដដឹកនាំសាសនាចក្រក្នុងនាមជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ ដោយសារតែសាសនាចក្របន្តរីកចម្រើន និង រីកធំធាត់ វាជាការសំខាន់ក្នុងការចងចាំថា តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចទទួលបានសាក្សីថា បុគ្គលទាំងឡាយដែលដឹកនាំសាសនាចក្រ ត្រូវបានហៅដោយព្រះ ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានវាមានសារៈសំខាន់ ក្នុងការទទួលបានទីបន្ទាល់មួយថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់យើង ត្រូវបានហៅពីព្រះ ?
2. សូមគិតអំពីគ្រាដែលអ្នកបានទទួលសាក្សីមួយថា អ្នកដឹកនាំនៃសាសនាចក្រម្នាក់ ត្រូវបានហៅពីព្រះ ? ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់បានទទួលបទពិសោធន៍នោះ តើអ្នកបានធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីទទួលបានសាក្សីនោះ ? ប្រសិនបើអ្នកពុំធ្លាប់ទទួលបានសាក្សីអំពីថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទេ សូមសរសេរអំពីកិច្ចការ ដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីទទួលបានបទពិសោធន៍មួយ ?
សូមស្នើឲ្យសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិម្នាក់ ចែកចាយជាមួយអ្នកអំពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ អំពីការទទួលបានសាក្សីពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រម្នាក់ត្រូវបានហៅពីព្រះ ។ អ្នកក៏អាចនឹងចែកចាយអំពីអ្វី ដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងកិច្ចការមុននោះជាមួយពួកគេដែរ ។ សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពីបទពិសោធន៍របស់បុគ្គលនេះ ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សាមេរៀនអំពី « ការស្នងតំណែងនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ » ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖