មេរៀនទី ៩០
កិច្ចការ ១២
សេចក្ដីផ្ដើម
ស្ដេចហេរ៉ូឌបានសម្លាប់សាវកយ៉ាកុប រួចហើយបានចាប់ពេត្រុសដាក់គុក ។ យប់ពីមុនពេត្រុសត្រូវគេប្រហារជីវិត មានទេវតាមួយអង្គបានជួយលោកឲ្យគេចខ្លួនពីគុក ។ ទេវតាមួយអង្គដែលបានចាត់មកពីព្រះបានវាយហេរ៉ូឌ ហើយដំណឹងល្អបានបន្តឆ្ពោះទៅមុខ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
កិច្ចការ ១២:១-១៧
ហេរ៉ូឌប្រហារជីវិតយ៉ាកុប ហើយចាប់ខ្លួនពេត្រុសបានគេចខ្លួនចេញពីគុកដោយអព្ភូតហេតុ
សូមដាក់តាំង ត្រីវិស័យ មួយ ឬគូរវានៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យពន្យល់ថា ត្រីវិស័យមួយដំណើរការយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយគេប្រើវាសម្រាប់ធ្វើអ្វី ។
-
ដោយសារត្រីវិស័យតែងចង្អុលទៅទិសខាងជើង តើការប្រើត្រីវិស័យអាចជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវអំពីទិសដែលយើងគួរទៅបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមគូរសញ្ញា X មួយនៅលើក្ដារខៀននៅក្បែរត្រីវិស័យនោះ ( ប៉ុន្តែពុំមែននៅក្បែរចំណុចប្រាប់ទិសខាងជើងទេ ) ហើយចូរសុំឲ្យសិស្សនឹកស្រមើស្រមៃថាសញ្ញា X តំណាងឲ្យមេដែកមួយដែលមានដៃយួរ ។
-
តើមេដែកនេះនឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើទ្រនិចត្រីវិស័យនោះយ៉ាងណាដែរ ? ( ទ្រនិចនោះនឹងចង្អុលទៅមេដែកដែលនៅក្បែរនោះ ដោយសារវាមានទំនាញម៉ាញ៉េទិចភាគខាងជើង ) ។
-
តើមេដែកនេះនឹងមានឥទ្ធិពលដល់លទ្ធភាពរបស់អ្នក ក្នុងការជ្រើសរើសទិសត្រឹមត្រូវដែលអ្នកគួរទៅបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលសិស្សសិក្សា កិច្ចការ ១២ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរកមើលឥទ្ធិពលមួយ ដែលអាចរារាំងលទ្ធភាពរបស់យើងនៅក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីបរិបទនៅក្នុង កិច្ចការ ១២សូមពន្យល់ថា ចាប់តាំងពីការធ្វើទុក្ករកម្មដល់ស្ទេផាន ពួកគ្រីស្ទាននៅក្នុង និងនៅជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិមបានជួបនឹងការបៀតបៀនកាន់តែច្រើនឡើង ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កិច្ចការ ១២:១-៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលស្ដេចហេរ៉ូឌ អ័គ្រីប៉ា បានរួមចំណែកដល់ការបៀតបៀននេះ ។ ( សូមពន្យល់ថា មួយសង្កាត់ស្មើនឹងទាហានបួននាក់ ) ។
-
តើស្ដេចហេរ៉ូឌបានយកដាវសម្លាប់នរណា ?
-
យោងតាម ខទី ៣តើនរណារីករាយចំពោះការសំឡាប់យ៉ាកុប ?
សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ពួកសាសន៍យូដា » នៅក្នុង ខទី ៣ សំដៅទៅលើពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ដែលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការបៀតបៀនដល់សាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ស្ដេចហេរ៉ូឌបានខិតខំផ្គាប់ចិត្តពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាទាំងនេះ ( សូមមើល Bible Dictionary, « Herod » ) ។ សូមសរសេរឃ្លាមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះនៅក្បែរសញ្ញា X នៅលើក្ដារខៀន ៖ប្រសិនបើយើងជ្រើសធ្វើឲ្យមនុស្សដទៃរីករាយលើសពីព្រះ នោះ …
-
តើស្ដេចហេរ៉ូឌបានធ្វើអ្វីខ្លះ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានទតឃើញថា ការសម្លាប់យ៉ាកុបបានធ្វើឲ្យពួកអ្នកដឹកនាំយូដាទាំងឡាយសប្បាយចិត្ត ? ( ទ្រង់បានដាក់ផែនការចង់សម្លាប់ពេត្រុសជាសាធារណៈ ) ។
សូមចង្អុលទៅរូបភាពនៃត្រីវិស័យនៅលើក្តារខៀន ហើយសួរ ៖
-
តើបំណងប្រាថ្នារបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សដទៃរីករាយ ជាជាងព្រះនោះបានជះឥទ្ធិពលដល់ទិសដៅក្នុងជីវិតរបស់ហេរ៉ូឌយ៉ាងណាដែរ ?
-
ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលអ្នកបានរៀនមកពីគំរូរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌ តើអ្នកនឹងបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើក្ដារខៀនយ៉ាងដូចម្តេច ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតបហើយ សូមបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីវានាំទៅរកសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ប្រសិនបើយើងចង់ធ្វើឲ្យមនុស្សដទៃរីករាយជាជាងព្រះ នោះយើងអាចនឹងបាននាំឲ្យធ្លាក់កាន់តែជ្រៅទៅក្នុងអំពើបាប ) ។
-
តើឧទាហរណ៍មួយចំនួនផ្សេងទៀតដែលបង្ហាញថា ការស្វែងរកដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃជាជាងការគាប់ព្រះទ័យព្រះ អាចដឹកនាំមនុស្សម្នាក់ឲ្យធ្វើអំពើបាបនោះមានអ្វីខ្លះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរបៀប ដែលពួកគេអាចនឹងកំពុងអនុញ្ញាតឲ្យបំណងប្រាថ្នាខ្លួនធ្វើឲ្យមនុស្សដទៃរីករាយ ដឹកនាំពួកគេឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយចេញពីព្រះវរបិតាដែលគង់នៅលើស្ថានសួគ៌របស់ពួកគេ ។
សូមពន្យល់ថា សិស្សនឹងត្រូវអញ្ជើញឲ្យ ដើរតួសម្ដែងពីព្រឹត្តិការណ៍ នៅក្នុង កិច្ចការ ១២:៥–១៧ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សបីបួននាក់ឲ្យដើរតួជាពេត្រុស ទាហានពីរនាក់ ទេវតា រ៉ូដា និងសិស្សម្នាក់ ឬពីរនាក់នៅផ្ទះរបស់ម៉ារា ជាម្ដាយរបស់ម៉ាកុស ។ អ្នក ឬសិស្សម្នាក់ទៀតអាចដើរតួជាអ្នកពោល ។
-
ចូរសុំអ្នកពោលឲ្យអាន កិច្ចការ ១២:៥–៦ ឮៗ ហើយអញ្ជើញសិស្សដែលដើរតួដូចដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ឲ្យសម្ដែងតាមអ្វីដែលបានអាន ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីមាតិកានេះ សូមផ្អាកបន្ទាប់ពីការអាននូវក្រុមនៃខគម្ពីរនីមួយៗ ហើយសម្ដែង រួចហើយសួរសំណួរដែលទាក់ទង ។
-
តើសមាជិកសាសនាចក្រកំពុងធ្វើអ្វីនៅពេលនេះ ?
ចូរសុំអ្នកពោលឲ្យអាន កិច្ចការ ១២:៧-១០ ឮៗ ខណៈសិស្សដែលបានចាត់តាំងសម្ដែងនូវអ្វីដែលបានអាន ។
-
តើការរារាំង ឬឧបសគ្គអ្វីដែលពេត្រុសបានឆ្លងកាត់នៅក្នុងការគេចខ្លួននេះ ?
ចូរសុំអ្នកពោលឲ្យអាន កិច្ចការ ១២:១១-១៥ ឮៗ ខណៈសិស្សដែលបានចាត់តាំងសម្ដែងនូវអ្វីដែលគេបានអាន ។
-
តើពេត្រុសបានដឹងពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅពេលណា ?
-
តើមានអ្វីបានកើតឡើង នៅពេលពេត្រុសបានគោះទ្វារផ្ទះរបស់ម៉ារា ?
ចូរសុំអ្នកពោលឲ្យអាន កិច្ចការ ១២:១៦-១៧ ឮៗ ហើយអញ្ជើញសិស្សដែលបានចាត់តាំងសម្ដែងនូវអ្វីដែលគេបានអាន ។ បន្ទាប់ខគម្ពីរទាំងនេះត្រូវបានសិស្សអាន ហើយសម្ដែងរួចហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យទៅអង្គុយវិញ ។
-
យោងតាម ខទី ១៧តើពេត្រុសបានផ្តល់ការសរសើរដល់នរណា ដែលបានជួយគាត់ឲ្យគេចខ្លួនពីទីឃុំឃាំង ? ( សូមចង្អុលបង្ហាញថា យ៉ាកុបដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង ខទី ១៧ គឺជាប្អូនប្រុសម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវ [ សូមមើល ម៉ាថាយ ១៣:៥៥ ] ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭក កិច្ចការ ១២:៥ ឡើងវិញ ហើយរកមើលអំពីរបៀបដែលខគម្ពីរនេះទាក់ទងនឹងអ្វី ដែលបានកើតឡើងដល់ពេត្រុស ។
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « គេខំប្រឹងអធិស្ឋានដល់ព្រះឲ្យគាត់អស់ពីចិត្ត » ( ខទី ៥ ) ប្រាប់អ្វីខ្លះ អំពីភាពស្មោះត្រង់ និងការលះបង់ក្នុងការអធិស្ឋានរបស់សមាជិកសាសនាចក្រ ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះ នៅក្នុងដំណើររឿងនេះស្ដីពីប្រសិទ្ធភាពដែលការអធិស្ឋានរបស់យើងអាចជួយដល់ខ្លួនយើង និងមនុស្សដទៃបាន ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះ និង អស់ពីចិត្តរបស់យើង ញ៉ាំងឲ្យមានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យពីព្រះចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើង និងជីវិតមនុស្សដទៃទៀត ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើការអធិស្ឋានដោយស្មោះ និងជាញឹកញាប់មានន័យដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា គោលការណ៍នេះពុំមែនមានន័យថា ប្រសិនបើការអធិស្ឋានរបស់យើងស្មោះត្រង់ ហើយស្វាហាប់ នោះយើងនឹងទទួលអ្វី ដែលយើងកំពុងអធិស្ឋានសូមដោយស្វ័យប្រវត្តិនោះទេ ។ កត្តាចូលរួមចំណែកផ្សេងទៀតចំពោះការទទួលបានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យមកពីព្រះ រួមបញ្ចូលទាំងព្រះទ័យ និងពេលវេលារបស់ព្រះ ក៏ដូចជាសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់បុគ្គលផងដែរ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់រកមើលថា ការអធិស្ឋានដែលស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយមានការលះបង់របស់យើងអាចជះឥទ្ធិពលដល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ។
« ការអធិស្ឋានគឺជាទង្វើ ដែលព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា និងឆន្ទៈរបស់កូន បាននាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ គោលបំណងនៃការអធិស្ឋាន គឺពុំមែនដើម្បីផ្លាស់ប្តូរព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះឡើយ ប៉ុន្តែដើម្បីសូមនូវព្រះពរទាំងឡាយដែលព្រះទ្រង់ប្រណី នឹងប្រទានឲ្យដល់យើង និង ដល់អ្នកឯទៀត ប៉ុន្តែគឺយើងត្រូវតែសុំដើម្បីឲ្យបានទទួល ។ ព្រះពរតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាព ឬការប្រឹងប្រែងខ្លះនៅក្នុងចំណែករបស់យើងមុននឹងអាចទទួលវាបាន ។ ការអធិស្ឋាន គឺជាទង្វើ និងជាធម្យោបាយដែលបានចាត់សម្រាប់ការទទួលនូវពរជ័យទាំងអស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត » ( សេចក្តីយោងដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការអធិស្ឋាន ») ។
-
យោងតាមឃ្លានេះ តើអ្វីទៅជាគោលបំណងដ៏សំខាន់នៃការអធិស្ឋាន ?
-
ហេតុអ្វីការចងចាំថា គោលបំណងនៃការអធិស្ឋានពុំមែនដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរព្រះទ័យរបស់ព្រះគឺជារឿងដ៏សំខាន់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោម ក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។
-
តើការអធិស្ឋានបានញ៉ាំងឲ្យមានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យមកពីព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ឬនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សដទៃទៀតដែលអ្នកបានអធិស្ឋានឲ្យនៅពេលណា ?
ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។ ដោយធ្វើតាមយោបល់របស់សិស្ស សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាថា ពួកគេអាចអធិស្ឋានឲ្យកាន់តែស្មោះអស់ពីចិត្ត និងមានការលះបង់ដើម្បីញ៉ាំងឲ្យកើតមានពរជ័យ និងអព្ភូតហេតុនានាដែលព្រះមានព្រះទ័យប្រទានដល់ពួកគេ និងមនុស្សដែលពួកគេអធិស្ឋានឲ្យ ។
កិច្ចការ ១២:១៨-២៥
ព្រះបានវាយស្ដេចហេរ៉ូឌ ហើយដំណឹងល្អបានបន្តឆ្ពោះទៅមុខ
សូមសង្ខេប កិច្ចការ ១២:១៨–២២ ដោយពន្យល់ថា លុះស្អែកឡើង ស្ដេចហេរ៉ូឌបានដឹងពីការគេចខ្លួនរបស់ពេត្រុស ហើយបានសម្លាប់ទាហានដែលទ្រង់គិតថា ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការអនុញ្ញាតឲ្យពេត្រុសគេចខ្លួន ។ ក្រោយមកទៀត ស្ដេចហេរ៉ូឌបានថ្លែងទៅកាន់ប្រជាជនដែលបានសរសើរទ្រង់ចំពោះបន្ទូលទ្រង់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កិច្ចការ ១២:២៣-២៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះស្ដេចហេរ៉ូឌ ។
-
តើមានរឿងអ្វីបានកើតឡើងចំពោះស្ដេចហេរ៉ូឌ ? ហេតុអ្វី ?
-
តើមានអ្វីបានកើតឡើងដល់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់សាសនាចក្រ ថ្វីបើសមាជិកសាសនាចក្ររងនូវការបៀតបៀនក្ដី ?
សូមបញ្ចប់ដោយអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭកឡើងវិញនូវសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរៀន ហើយសញ្ជឹងគិតអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងអនុវត្តសេចក្ដីពិតទាំងនោះ នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
កិច្ចការ ១២:១-១៧។ ពេត្រុស និងយ៉ាកុបទុកព្រះខ្ពស់ជាងគេបង្អស់
កិច្ចការ ១២បង្ហាញថា ពេត្រុស និងយ៉ាកុបបានដាក់ព្រះខ្ពស់ជាងជីវិតរបស់ពួកលោក ថ្វីបើពួកលោកទទួលការដាក់ទោសយ៉ាងណាក៏ដោយ ។ ហេតុអ្វីការស្រឡាញ់ដល់ព្រះ ហើយដាក់ទ្រង់ឲ្យខ្ពស់ជាងជីវិតរបស់យើងជារឿងសំខាន់ ? អែលឌើរ លីន ជី រ៉ូប៊ីន ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់ បានលើកឡើងនូវបទពិសោធន៍ដូចខាងក្រោមនេះ ដែលវាបានជួយលោកឲ្យយល់ពីសារៈសំខាន់នៃទិសដៅដែលយើងត្រូវដើរនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ៖
« ‹ តើបងប្អូនបែរមុខទៅផ្លូវមួយណា ? › ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងសំណួរមួយ ពេលពួកយើងកំពុងធ្វើដំណើរទាំងអស់គ្នាក្នុងការចាត់តាំងដំបូងរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាពួកចិតសិបនាក់ថ្មីមួយរូប ។ ដោយពុំមានការបកស្រាយពីសំណួរនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ។ លោកបន្តថា ‹ ពួកចិតសិបនាក់ពុំធ្វើជាតំណាងរាស្ត្រថ្លែងទៅកាន់ព្យាការីឡើយ តែតំណាងព្យាការីថ្លែងទៅកាន់រាស្ត្រទៅវិញ › ។ សូមលោកកុំភ្លេចថាត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីឲ្យសោះ! › វាជាមេរៀនដ៏មានអានុភាពមួយ ។
« ការព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តមនុស្សជាងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ គឺជាការប្រព្រឹត្តផ្ទុយទៅនឹងព្រះបញ្ញត្តិធំៗទីមួយ និង ទីពីរ ។ (សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៣៧–៣៩) ។ វាជាការភ្លេចថា យើងបែរមុខរបស់យើងទៅកាន់ទិសណា ។ ហើយយើងធ្លាប់បានធ្វើកំហុសនោះ ព្រោះយើងខ្លាចមនុស្ស ។ ព្រះអម្ចាស់បានព្រមានយើងក្នុងអេសាយថា ‹ កុំឲ្យខ្លាចសេចក្ដីត្មះតិះដៀលរបស់មនុស្សឡើយ › (អេសាយ ៥១:៧ សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ២ ៨:៧ ) ។ ក្នុងការនិមិត្តរបស់លីហៃ ការភិតភ័យនេះផ្ដើមដោយការចំអកពីអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនភ្លេចពីអ្វីដែលត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ ហើយដើរចេញពីដើមឈើដោយ ‹ មានការខ្មាស់អៀន › ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ៨:២៥–២៨) » ( « Which Way Do You Face? »EnsignឬLiahonaខវចឆកឆន២០១៤ទពរ៩
កិច្ចការ ១២:៥ ។ « គេខំប្រឹងអធិស្ឋានដល់ព្រះឲ្យគាត់អស់ពីចិត្ត »
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្ហាញការដឹងគុណរបស់លោកចំពោះមនុស្សដែលបានអធិស្ឋានឲ្យលោក និងថ្នាក់ដឹកនាំរបស់សាសនាចក្រ ៖
« ខ្ញុំសូមបង្ហាញអំណរគុណរបស់ខ្ញុំចំពោះ បងប្អូន សម្រាប់ការមានសណ្ដានចិត្តល្អដល់ខ្ញុំនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំទៅ ។ ខ្ញុំសូមអរគុណបងប្អូន សម្រាប់ការអធិស្ឋានឲ្យខ្ញុំ ។ ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ពីការអធិស្ឋានទាំងនោះ ហើយខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះវាខ្លាំងណាស់ » ( « As We Gather Once Again »Ensign ឬLiahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៥ ) ។
« ខ្ញុំស្រឡាញ់ហើយអធិស្ឋានសម្រាប់បងប្អូន » ។ ខ្ញុំសូមស្នើសុំម្ដងទៀតឲ្យបងប្អូនចងចាំដល់ខ្ញុំ និងពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅទាំងអស់នៅក្នុងការអធិស្ឋាន ។ យើងរួបរួមនឹងបងប្អូននៅក្នុងការដឹកនាំការងារដ៏អស្ចារ្យនេះឲ្យឆ្ពោះទៅមុខ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់បងប្អូនថា យើងនៅក្នុងកិច្ចការនេះរួមគ្នា ហើយថាបុរស ស្ត្រី និងកុមារគ្រប់រូបមានចំណែកមួយនៅក្នុងកិច្ចការនេះ ។ សូមឲ្យព្រះប្រទានកម្លាំង និងសមត្ថភាព ព្រមទាំងការតាំងចិត្តដល់យើង ដើម្បីយើងអាចបំពេញផ្នែករបស់យើងឲ្យបានល្អប្រសើរ » ( « Until We Meet Again »Ensign ឬLiahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ១០៩ ) ។
ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានផ្ដល់ការយល់ដឹងទាក់ទងនឹងការអធិស្ឋានដ៏ខ្លាំងក្លា ៖
« បងប្អូនត្រូវមានបំណងប្រាថ្នាធ្វើវាឲ្យអស់ពីព្រលឹង ! បងប្អូនត្រូវធ្វើឲ្យអស់ពីកម្លាំងដែលបងប្អូនមាន ហើយមានបំណងប្រាថ្នាមួយថា ការណ៍នេះគឺជារឿងដ៏មានតម្លៃបំផុតនៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូលនេះ ដែលបងប្អូនខិតខំស្វែងរក ! » ( Teachings of Harold B. Lee និពន្ធដោយ Clyde J. Williams [ ឆ្នាំ ១៩៩៦ ] ទំព័រ ១២៥ ) ។
កិច្ចការ ១២:២១–២៣ ។ ការសុគតរបស់ស្ដេច ហេរ៉ូឌ អ័គ្រីប៉ា ទីមួយ
ស្ដេច ហេរ៉ូឌ អ័គ្រីប៉ា ទីមួយ គឺជាក្មួយប្រុសរបស់ហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាសដែលសម្លាប់យ៉ូហានបាទីស្ទ « ហើយក៏ជាចៅប្រុសរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌផងដែរ ។ ជាទូទៅ ទ្រង់មានភាពល្បីល្បាញនៅក្នុងចំណោមពួកផារិស៊ី ដោយសារទ្រង់គោរពប្រតិបត្តិតាមប្រពៃណីរបស់យូដាដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។ វាប្រហែលជាដោយសារតែហេតុផលនេះហើយ—ការល្បីឈ្មោះនៅក្នុងចំណោមពួកយូដា—ទើបទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យគេសម្លាប់យ៉ាកុប ( សូមមើល កិច្ចការ ១២:១–២ ) ។ អ័គ្រីប៉ា បានសុគតនៅក្នុងព្រះជន្ម ៥៤ ព្រះវស្សា នៅក្នុង គ.ស.៤៤ ក្នុងឆ្នាំជាមួយគ្នាដែលយ៉ាកុបត្រូវបានគេធ្វើទុក្ករកម្ម ។ លូកាបានឃើញការសុគតភ្លាមរបស់អ័គ្រីប៉ា ដោយសារការដាក់ទោសមកពីព្រះ តាមរយៈទេវតាមួយអង្គរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ( New Testament Student Manual[ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៣០២, សូមមើលផងដែរ Bible Dictionary « Herod » ) ។