មេរៀនទី ៩២
កិច្ចការ ១៥
សេចក្ដីផ្ដើម
មានសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួនមកពីស្រុកយូដាបានប្រាប់ដល់ពួកប្រែចិត្តនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ថា ពួកគេត្រូវកាត់ស្បែកដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ ប៉ុល និងបាណាបាសបាននាំយកបញ្ហានោះទៅប្រាប់ដល់ពួកសាវកនៅឯក្រុងយេរូសាឡិម ។ នៅអំឡុងព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលបានហៅថា សន្និសីទនៅយេរូសាឡិម ( ប្រមាណ គ.ស.៤៩-៥០) ពេត្រុសបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះនឹងសង្គ្រោះដល់ពួកយូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ មិនថាពួកគេបានកាត់ស្បែក ឬក៏អត់នោះទេ ។ ពួកសាវកបានផ្ញើសំបុត្រទៅសមាជិកសាសនាចក្រដោយពន្យល់ថា ការកាត់ស្បែកពុំមែនជាទង្វើចាំបាច់សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះនោះទេ ។ ប៉ុលបានជ្រើសយកស៊ីឡាសជាដៃគូផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់លោក ហើយបានបម្រើបេសកកម្មជាលើកទីពីររបស់លោក ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
កិច្ចការ ១៥:១-២៩
តាមរយៈការទូន្មានដ៏បំផុសគំនិត ពេត្រុស និងពួកសាវកផ្សេងទៀតបានតាំងចិត្តថា ព្រះអម្ចាស់មិនតម្រូវឲ្យមានការកាត់ស្បែកទៀតឡើយ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវការសម្រេចិត្តដ៏សំខាន់ៗមួយចំនួន ដែលពួកគេត្រូវធ្វើនៅពេលនេះ និងនាពេលអនាគត ។
-
តើអ្នកនិយាយប្រាប់នរណា នៅពេលអ្នកត្រូវការធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ៗនោះ ? ហេតុអ្វីអ្នកត្រូវនិយាយជាមួយពួកគេ ?
-
ហេតុអ្វីវាជារឿងវៃឆ្លាតដើម្បីស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះ ពីមុនធ្វើការសម្រេចចិត្ត ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិត ខណៈពេលពួកគេសិក្សា កិច្ចការ ១៥ ដែលអាចណែនាំពួកគេ នៅពេលពួកគេព្យាយាមស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះចំពោះពួកគេ ។
សូមពន្យល់ថា កាលប៉ុល និងបាណាបាសទៅជួបនឹងពួកបរិសុទ្ធនៅអាន់ទីយ៉ូក មានពួកសាសន៍យូដាមួយចំនួនមកពីស្រុកយូដាដែលបានប្រែចិត្តជឿចំពោះសាសនាគ្រីស្ទ បានធ្វើការអះអាងមួយចំនួនអំពីអ្វីដែលពួកអ្នកប្រែចិត្តសាសន៍ដទៃត្រូវធ្វើដើម្បីត្រូវបានសង្គ្រោះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន កិច្ចការ ១៥:១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា មនុស្សទាំងនេះដែលមកពីស្រុកយូដាបានប្រកាសថា តើពួកអ្នកប្រែចិត្តដែលជាសាសន៍ដទៃត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីត្រូវបានសង្គ្រោះ ។
-
តើមនុស្សទាំងនេះបានប្រកាសថា ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿដែលជាសាសន៍ដទៃត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបានសង្គ្រោះ ?
សូមពន្យល់ថា ជាផ្នែកមួយនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលបានធ្វើជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ ព្រះបានបង្គាប់ថា បុរសទាំងអស់ដែលបានចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងទ្រង់ត្រូវតែកាត់ស្បែក ។ « ការកាត់ស្បែក គឺធ្វើដោយកាត់ ‹ ស្បែកស្រោមចុងស្វាស › ពីទារក និងមនុស្សពេញវ័យប្រុសៗ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ« កាត់ស្បែក »scriptures.lds.org) ។ ការកាត់ស្បែកគឺជាតំណាង ឬការរំឭកមួយអំពីសេចក្ដីសញ្ញាដែលមនុស្សបានធ្វើជាមួយនឹងព្រះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន កិច្ចការ ១៥:២-៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើមានអ្វីខ្លះបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីប៉ុល និងបាណាបាសបានស្ដាប់ឮមនុស្សទាំងនេះប្រកាសថា ពួកអ្នកប្រែចិត្តដែលជាសាសន៍ដទៃត្រូវតែកាត់ស្បែកនោះ ។
-
យោងតាម ខទី ២តើមានអ្វីខ្លះបានកើតឡើង នៅពេលមនុស្សទាំងនេះបាននិយាយថា ពួកអ្នកប្រែចិត្តចូលមកក្នុងសាសនាចក្រត្រូវតែកាត់ស្បែកនោះ ?
-
តើសមាជិកសាសនាចក្រនៅអាន់ទីយ៉ូកបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វីខ្លះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន កិច្ចការ ១៥:៤-៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើមានអ្វីបានកើតឡើងខ្លះ នៅពេលប៉ុល និងមនុស្សដទៃបានទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ។
-
បន្ទាប់ពីប៉ុល និងបាណាបាសបានលើកឡើងពីបទពិសោធន៍នៃការចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងសាសន៍ដទៃហើយ តើពួកផារិស៊ីដែលបានប្រែចិត្តជឿមួយចំនួនបានជឿថា ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿសាសន៍ដទៃត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបានសង្គ្រោះ ?
-
យោងតាម ខទី ៦តើពួកសាវក និងពួកអែលឌើរបានមកជួបជុំគ្នាធ្វើអ្វីខ្លះ ?
សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ឬផ្ដល់ ឯកសារដល់សិស្ស ៖
ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ៩២
-
តើនរណាបានក្រោកឡើងនិយាយ ?
-
តើអ្នកគិតថា ពេត្រុសចង់មានន័យដូចម្ដេច នៅពេលលោកបានពោលថា ព្រះ « មិនបានរាប់ពួកយើង [ ពួកយូដាដែលបានប្រែចិត្ត ] និងពួកគេខុសពីគ្នាទេ [ ពួកសាសន៍ដទៃដែលបានប្រែចិត្ត ] » ?
-
នៅក្នុង ខទី ៨, ៩ និង ១១ តើឃ្លាអ្វីទៅដែលបង្ហាញថាពួកអ្នកប្រែចិត្ត ដែលជឿជាសាសន៍ដទៃ មិនចាំបាច់ត្រូវកាត់ស្បែកដើម្បីបានសង្គ្រោះនោះទេ ?
© 2015 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved.
សូមបំបែកសិស្សជាគូ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សអាន កិច្ចការ ១៥:៧–១១ ជាមួយដៃគូខ្លួន ដោយរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនោះ ។ ពីមុនពួកគេអាន សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « លុះ បានជជែកគ្នាជាយូរទៅ » នៅក្នុង ខទី ៧ មានន័យថា ពួកសាវកបានពិភាក្សាវែកញែកយ៉ាងខ្លាំងពីបញ្ហាកាត់ស្បែក ។
ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ប្រាប់ចម្លើយរបស់ពួកគេដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយសំណួរទីមួយរួចហើយ សូមរំឭកពួកគេថា ពេត្រុសគឺជាសាវករៀមច្បងនៅលើផែនដី ហេតុដូច្នេះហើយលោកមានសិទ្ធិអំណាច ដើម្បីនិយាយតំណាងឲ្យព្រះអម្ចាស់ ។
-
តើអ្វីទៅជាផ្លូវមួយដែលយើងអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សិស្សគួរស្គាល់សេចក្ដីពិតស្រដៀងគ្នាមួយនឹងសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖យើងអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈពួកព្យាការី និងពួកសាវកនៅរស់របស់ទ្រង់ទាំងឡាយ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើផ្លូវមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលពួកសាវកនៅរស់ ជួយយើងឲ្យស្គាល់វិវរណៈដែលពួកគាត់បានទទួល ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន កិច្ចការ ១៥:១២-១៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា ហ្វូងមនុស្សបានឆ្លើយតបយ៉ាងណា ចំពោះការប្រកាសរបស់ពេត្រុសថា ការកាត់ស្បែកពុំមែនជារឿងចាំបាច់សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះនោះឡើយ ។
-
តើហ្វូងមនុស្សបានឆ្លើយតបនឹងការប្រកាសរបស់ពេត្រុសយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើប៉ុល និងបាណាបាសបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបញ្ជាក់ចំពោះការប្រកាសរបស់ពេត្រុសថា ពួកសាសន៍ដទៃពុំចាំបាច់ត្រូវកាត់ស្បែកនោះទេ ?
-
យោងតាម ខទី ១៥តើយ៉ាកុបបាននិយាយថា ការប្រកាសរបស់ពេត្រុស ( ស៊ីម្មាន ) ស្របគ្នាជាមួយនឹងពាក្យរបស់នរណា ?
អ្នកអាចនឹងចង់ពន្យល់ថា ពេត្រុសបានធ្វើជាអធិបតីនៅឯសន្និសីទនោះ ហើយទំនងជា យ៉ាកុបក៏មានតួនាទីធំមួយនៅទីនោះផងដែរ ។ យ៉ាកុបគឺជាប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលកើតមកពីពោះម្ដាយតែមួយតែឪពុកផ្សេងគ្នា និងជាប៊ីស្សពដំបូងគេរបស់សាសនាចក្រនៅក្រុងយេរូសាឡិម ។ សូមសង្ខេប កិច្ចការ ១៥:១៦–១៨ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានដកស្រង់ អេម៉ុស ៩:១១–១២ ដើម្បីបង្ហាញថា ការប្រកាសរបស់ពេត្រុសស្របគ្នាជាមួយនឹងប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការី ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរនានា ។
-
យោងតាមអ្វីដែលយ៉ាកុបបានបង្រៀន តើអ្វីទៅជាផ្លូវមួយទៀតដែលយើងអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងគ្នានេះ ៖យើងអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះអម្ចាស់តាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរនានា ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន កិច្ចការ ១៥:១៩-២០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើល ពាក្យពេចន៍ដែលយ៉ាកុបបានទូន្មានឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រធ្វើ ។ សូមពន្យល់ថា ពាក្យ គំនិត នៅក្នុង ខទី ១៩ មានន័យថា សំណើ ឬអនុសាសន៍ ( សូមមើល Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentaryវ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ១៩៦៥–៧៣ ] ២:១៤៣ ) ។
-
តើយ៉ាកុបបានទូន្មានឲ្យថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់ពួកសាសន៍ដទៃ ? ( យ៉ាកុបបានចេញអនុសាសន៍ថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ « មិនត្រូវធ្វើឲ្យមានចិត្តខ្វល់ឡើយ » [ ខទី ១៩ ] ឬកុំធ្វើឲ្យការរស់នៅតាមដំណឹងល្អកាន់តែមានភាពលំបាកដល់ពួកសាសន៍ដទៃដែលបានប្រែចិត្តជឿ ហើយមិនត្រូវតម្រូវឲ្យពួកគេធ្វើតាមទម្លាប់នៃក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ពីមុនក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រនោះឡើយ ។ ដោយថ្លែងបែបនេះ យ៉ាកុបកំពុងគាំទ្រដល់ការសម្រេចចិត្តដែលពេត្រុសបានធ្វើឡើងកាលពីមុន ) ។
-
យោងតាម ខទី ២០តើផ្នែកអ្វីខ្លះនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេដែលយ៉ាកុបគិតថា ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿដែលជាសាសន៍ដទៃនៅតែត្រូវគោរពតាម ? ( ការហាមឃាត់កុំឲ្យធ្វើអំពើបាបខាងផ្លូវភេទ ការបរិភោគអាហារដែលថ្វាយជាដង្វាយទៅរូបព្រះ និងការបរិភោគឈាម ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សបីបួននាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានឲ្យឮៗនៅក្នុង កិច្ចការ ១៥:២២-២៧ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមប្រឹក្សានោះ ។
-
តើពួកសាវកបានសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វី ? ( ផ្ញើសំបុត្រមួយដល់សមាជិកសាសនាចក្រដោយប្រកាសថា ការកាត់ស្បែកពុំបានតម្រូវឲ្យធ្វើឡើងដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះឡើយ ) ។
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាពួកសាវកបានសម្រេចចិត្តបញ្ជូនថ្នាក់ដឹកនាំដូចជាប៉ុល និងស៊ីឡាសឲ្យនាំយកសំបុត្រនោះទៅ ? ( សិស្សអាចមានចម្លើយផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែហេតុផលមួយគឺដើម្បីបញ្ជាក់ថា ការប្រកាសនោះកើតចេញពីការសម្រេចចិត្តរួមគ្នារបស់ពួកសាវក ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា គណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ដូចគ្នានេះនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំដ៏បំផុសគំនិតដល់សមាជិកសាសនាចក្រទាំងឡាយ ) ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ មកពីដំណឹងរឿងនេះពីរបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទទួលបានការបំផុសគំនិតអំពីបញ្ហាលំបាកនានា ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖តាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នា និងការស្វែងរកវិវរណៈមកពីព្រះ នោះថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទទួលបានការបំផុសគំនិតចំពោះបញ្ហាលំបាកនានា) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យ យល់ ថាសេចក្ដីពិតនេះទាក់ទងនឹងសាសនាចក្រនៅសព្វថ្ងៃនេះតាមរបៀបណា សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះមកពីអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« គំរូដូចគ្នានេះត្រូវបានធ្វើតាមនាសព្វថ្ងៃនេះនៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ប្រធានសាសនាចក្រអាចប្រកាស ឬ បកស្រាយគោលលទ្ធិទាំងឡាយ ដោយផ្អែកលើវិវរណៈដែលប្រទានដល់លោក ( សូមមើល ជាឧទាហរណ៍ គ. និង ស. ១៣៨ ) ។ ការពិពណ៌នាអំពីគោលលទ្ធិក៏អាចបានមកតាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នារបស់គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ផងដែរ ( សូមមើល ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី២ ) ។ ជារឿយៗ ការពិភាក្សាក្នុងក្រុមប្រឹក្សានឹងរួមបញ្ចូលនូវបទដ្ឋានព្រះគម្ពីរ ការបង្រៀនរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ និង អ្វីដែលបានធ្វើហើយពីមុន ។ ប៉ុន្ដែ នៅទីបញ្ចប់គឺដូចជាសាសនាចក្រនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែរ ដែលជាធម្មតាគោលដៅរបស់វាពុំមែនជាការព្រមព្រៀងគ្នានៅក្នុងសមាជិកក្រុមប្រឹក្សានោះទេ ប៉ុន្ដែវាជាវិវរណៈមកពីព្រះវិញ ។ វាគឺជាដំណើរការមួយដែលត្រូវតែមានទាំងហេតុផល និងសេចក្ដីជំនឿដើម្បីទទួលបានព្រះតំរិះ និងព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ( « The Doctrine of Christ »Ensign ឬLiahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៨៨ ) ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាជារឿងសំខាន់ដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រត្រូវប្រឹក្សារួមគ្នាជារឿយៗ ក្នុងពេលស្វែងរកវិវរណៈពីព្រះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន កិច្ចការ ១៥:២៨-២៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ពួកសាវក និងពួកអែលឌើរបានសរសេរអ្វីខ្លះនៅក្នុងសំបុត្រផ្ញើទៅសមាជិកសាសនាចក្រនោះ ។
-
តើពួកសាវក និងពួកអែលឌើរបានសរសេរអ្វីខ្លះ នៅក្នុងសំបុត្រផ្ញើទៅសមាជិកសាសនាចក្រនោះ ?
-
នៅក្នុង ខទី ២៨តើឃ្លា « មិនគួរគប្បីនឹងដាក់បន្ទុកអ្វីទៀតលើអ្នករាល់គ្នា ក្រៅពីសេចក្តីទាំងនេះដែលត្រូវតែកាន់នោះឡើយ » មានន័យដូចម្ដេច ? ( មនុស្សមិនត្រូវគោរពតាមកិច្ចតម្រូវបន្ថែមណាមួយ ដែលកើតចេញមកពីមនុស្ស ដែលពុំមែនមកពីព្រះឡើយ ) ។
-
យោងតាម ខទី ២៨ តើពួកសាវកបានស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះស្ដីពីតម្រូវការសម្រាប់ពួកសាសន៍ដទៃ ដែលបានប្រែចិត្តជឿយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបំផុសគំនិតដល់ពួកសាវក កាលពួកគាត់បានប្រឹក្សារួមគ្នា ។ ទ្រង់ក៏បានប្រទានសាក្សីបញ្ជាក់មួយថា ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកលោកគឺត្រឹមត្រូវ ។
-
ដោយផ្អែកលើរបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង ខទី ២៨តើយើងអាចស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមរបៀបណា ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យពេចន៍ផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែចូរធ្វើយ៉ាងណាជួយពួកគេឲ្យយល់ថា យើងអាចស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតនៅលើក្ដារខៀន ។
-
តើសេចក្ដីពិតទាំងនេះអាចជួយយើង នៅពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់មួយដោយរបៀបណា ?
-
យោងតាមសេចក្ដីពិតទាំងនេះ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
-
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា អ្នកពិតជាបានស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅពេលអ្នកបានធ្វើតាមសេចក្ដីពិតទាំងនេះនៅពេលណា ?
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសិក្សាប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីបច្ចុប្បន្ន និងព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ ។ សូមពន្យល់ថា នៅពេលពួកគេធ្វើដូច្នេះ នោះពួកគេអាចបានស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលកំពុងធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់នានា ។
កិច្ចការ ១៥:៣០-៤១
ប៉ុល និងអ្នកដទៃទៀតបាននាំយកសំបុត្ររបស់ពួកសាវកទៅដល់សមាជិកនៅអាន់ទីយ៉ូក
សូមសង្ខេប កិច្ចការ ១៥:៣០–៤១ ដោយពន្យល់ថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមួយចំនួនបាននាំយកសំបុត្ររបស់ពួកសាវកដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅអាន់ទីយ៉ូក ។ បន្ទាប់ពីប្រកាសដំណឹងល្អនៅអាន់ទីយ៉ូកមក ប៉ុលបានសុំឲ្យបាណាបាស ទៅជាមួយលោកទៅកន្លែងដែលពួកគាត់ធ្លាប់បានប្រកាសដំណឹងល្អ ។ បាណាបាស ចង់នាំម៉ាកុសទៅជាមួយពួកគាត់ ប៉ុន្តែប៉ុលបានបដិសេធ ។ បន្ទាប់ពីការខ្វែងគំនិតគ្នាមួយចំនួនរវាងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទាំងពីរមក បាណាបាសបានសម្រេចចិត្តនាំម៉ាកុសទៅជាមួយលោក ដូច្នេះប៉ុលបានជ្រើសស៊ីឡាសជាដៃគូបេសកកម្ម ហើយបានចាប់ផ្ដើមបេសកកម្មលើកទីពីររបស់លោក ។ សូមពន្យល់ថា ការមិនយល់ស្របគ្នាគឺពុំមែនចាត់ទុកថាជាអំពើបាបទេ ។ ប៉ុន្តែ ជំនួសឲ្យការទាស់ទែងគ្នា នោះយើងគួរខិតខំស្វែងរកដំណោះស្រាយរួមគ្នា ដើម្បីកុំឲ្យមានការខ្វែងគំនិតគ្នា ។ ( យើងរៀននៅក្នុង ធីម៉ូថេទី ២ ៤:១១ ថា បញ្ហារវាងប៉ុល និងម៉ាកុសក្រោយមកត្រូវបានសម្រុះសម្រួលគ្នាវិញ ) ។
សូមបញ្ចប់ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលសិស្សបានស្គាល់នៅក្នុងកិច្ចការ ១៥ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
កិច្ចការ ១៥:៦។ « ពួកសាវក និងពួកចាស់ទុំក៏ប្រជុំគ្នាប្រឹក្សាពីដំណើរនោះ »
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ពីរបៀប ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបើកសម្ដែងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ៖
« តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបើកសម្ដែងពីព្រះទ័យ និងគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ចំពោះព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវរណៈដោយរបៀបណា ? ទ្រង់អាចធ្វើតាមរយៈសារទូត ឬដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ។ ទ្រង់អាចមានបន្ទូលដោយសំឡេងទ្រង់ផ្ទាល់ ឬដោយសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ —ការទំនាក់ទំនងពីព្រះវិញ្ញាណទៅវិញ្ញាណ ដែលអាចបង្ហាញតាមពាក្យសម្ដី ឬតាមអារម្មណ៍ ដែលទំនាក់ទំនងមានការយល់ដឹង ដែលពិបាកពិពណ៌នាបាន ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៧:៤៥, គ. និង ស. ៩:៨ ) ។ ទ្រង់អាចមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកបម្រើទ្រង់ម្នាក់ៗ ឬជាក្រុមប្រឹក្សា ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ២៧:១–៨ ) » ( « The Doctrine of Christ »Ensign ឬLiahonaខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៨៧ ) ។
កិច្ចការ ១៥:៦-11 ។ ពេត្រុសបានប្រកាសពីព្រះតំរិះរបស់ព្រះអម្ចាស់បន្ទាប់ពីពួកសាវកបានប្រឹក្សារួមគ្នាហើយ
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានបង្រៀនអំពីការសម្រេចចិត្តនៃគណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ថា ៖
« គ្មានការសម្រេចចិត្តណាមួយធ្វើឡើងចេញពីការពិភាក្សានៃគណៈប្រធានទីមួយ និងពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដោយគ្មានការមូលមតិគ្នាពីអ្នកដែលចូលរួមទាំងអស់ឡើយ ។ នៅដើមដំបូងនៃការពិចារណាលើបញ្ហា អាចមានគំនិតយោបល់ខុសគ្នា ។ វាត្រូវបានរំពឹងថានឹងកើតឡើង ។ បុរសទាំងនេះ មានប្រវត្តិខុសៗគ្នា ។ ពួកគេគឺជាបុរសដែលមានគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន ។ ប៉ុន្តែ មុននឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តចុងក្រោយ នោះត្រូវមានការមូលមតិជាឯកច្ឆន្ទ និងមានសំឡេងតែមួយ ។
« វាត្រូវបានរំពឹងថានឹងកើតឡើង ប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំសូមដកស្រង់ចេញពីវិវរណៈនេះម្ដងទៀត ៖
«‹ ការសម្រេចចិត្តទាំងឡាយនៃក្រុមទាំងនេះ ឬពីក្រុមណាមួយ នោះត្រូវបានធ្វើឡើង ដោយសេចក្ដីសុចរិត ដោយបរិសុទ្ធភាព និងចិត្តសុភាពរាបសារ ស្លូតបូត និងសេចក្ដីអត់ធ្មត់ និងដោយសេចក្ដីជំនឿ និងគុណធម៌ និងដំរិះ សេចក្ដីអត់សង្កត់ សេចក្ដីអត់ធន់ សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះ សេចក្ដីរាប់អានគ្នា និងសេចក្ដីសប្បុរស
«‹ ពីព្រោះសេចក្ដីសន្យាថា បើសិនជាសេចក្ដីទាំងឡាយនេះចម្រើនឡើងក្នុងចិត្តពួកគេ ហើយនោះ ពួកគេនឹងមិនដែលនៅឥតផល ខាងដំណើរស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ឡើយ › ( គ និង ស ១០៧:៣០–៣១ ) ។
« ខ្ញុំសូមបន្ថែមទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនថា ក្នុងរយៈពេលម្ភៃឆ្នាំ ដែលខ្ញុំបានបម្រើជាសមាជិកនៃក្រុមប្រឹក្សានៃពួកដប់ពីរនាក់ និងក្នុងរយៈពេលជិតដប់បីឆ្នាំដែលខ្ញុំបានបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ពុំដែលមានហេតុការណ៍ធ្ងន់ធ្ងរណាមួយកើតឡើង ដោយសារតែគ្មានការមូលមតិគ្នាជាឯកច្ឆន្ទនោះឡើយ ។ ខ្ញុំធ្លាប់បានឃើញគំនិតយោបល់ខុសគ្នា នៅក្នុងការពិភាក្សាទាំងនេះ ។ នៅក្នុងដំណើងការនៃការបញ្ចេញមតិយោបល់រៀងៗខ្លួន គំនិត និងទស្សនៈរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំពុំធ្លាប់បានឃើញការមិនចុះសម្រុងគ្នាធ្ងន់ធ្ងរ ឬការគុំគួនផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំឡើយ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានឃើញរឿងដែលស្រស់ស្អាត និងអស្ចារ្យជាច្រើន—ការមកជុំគ្នា នៅក្រោមការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងនៅក្រោមព្រះចេស្ដានៃវិវរណៈ ពីទស្សនៈផ្ទុយគ្នារហូតដល់បានចុះសម្រុងគ្នា និងមូលមតិគ្នាទាំងស្រុង ។ នៅពេលនោះហើយដែលការអនុវត្តន៍ត្រូវបានធ្វើឡើង ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការណ៍នោះថា ព្រះវិញ្ញាណនៃវិវរណៈ បានបើកសម្ដែងម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងការដឹកនាំកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ( « God Is at the Helm »Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៥៤, ៥៩ ) ។
កិច្ចការ ១៥:២០ ។ « សត្វដែលសម្លាប់ដោយច្របាច់កមួយ ហើយពីឈាមមួយ »
« ដោយសារក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេបានហាមមិនឲ្យបរិភោគឈាម ( សូមមើល លេវីវិន័យ ៣:១៧, ១៧:១០–១៤, ១៩:២៦ ) ការទូន្មានរបស់យ៉ាកុបឲ្យតម ‹ សត្វដែលសម្លាប់ដោយច្របាច់កមួយ ហើយពីឈាមមួយ › អាចចង់មានន័យថាកុំឲ្យពួកសាសន៍យូដារវាទចិត្ត ហើយរារាំងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅក្នុងចំណោមពួកគេ » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៣០៩ ) ។