មេរៀនទី ១២៣ ៖ អេភេសូរ ៥-៦

មេរៀនទី ១២៣

អេភេសូរ ៥-៦

សេចក្តីផ្ដើម

ប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធពីរបៀបដើម្បីតតាំងនឹងឥទ្ធិពលអាក្រក់ ។ លោកក៏បានបង្រៀនដល់ពួកគេផងដែរអំពីរបៀបដើម្បីពង្រឹងទំនាក់ទំនងគ្រួសារ ។ ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោក ដោយដាស់តឿនពួកអ្នកដើរតាមរបស់ព្រះឲ្យ « ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ » ( អេភេសូរ ៦:១១ ) ដើម្បីតតាំងនឹងការបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំង ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ការកំណត់អំពីល្បឿន

សូមចៀសវាងកុំចំណាយពេលច្រើនពេក នៅផ្នែកទីមួយនៃមេរៀននេះ ហើយត្រូវប្រញាប់ប្រញាល់ដើម្បីបញ្ចប់មេរៀនដែលនៅសេសសល់ ។ នៅពេលអ្នករៀបចំខ្លួន សូមប៉ាន់ស្មានពីរយៈពេលដែលផ្នែកនីមួយៗនៅក្នុងមេរៀននេះត្រូវការ ដោយប្រើវិធីសាស្ត្របង្រៀនដែលអ្នកបានជ្រើសរើស ។ ស្ទើរតែជានិច្ចកាល ដោយសារអ្នកមានឯកសារបង្រៀនដែលត្រូវការពេលច្រើន សូមកំណត់ថាតើផ្នែកណាមួយនៃបណ្ដុំបទគម្ពីរដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និង ត្រូវសង្ខេប ។

អេភេសូរ ៥:១-២០

ប៉ុលបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធពីរបៀបតតាំងនឹងឥទ្ធិពលអាក្រក់

ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន សូមដាក់បង្ហាញវត្ថុមួយដែលសិស្សអាចដឹងថាវាទើបធ្វើ ឬទិញថ្មី ហើយសួរថា ៖

តាមធម្មតា តើយើងប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះវត្ថុថ្មី ?

សូមរំឭកសិស្សថា អេភេសូរ ៤ មាននូវការទូន្មានរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួកសមាជិកថ្មីក្នុងសាសនាចក្រឲ្យ « ដោះមនុស្សចាស់ដែល[,]… ខូច » របស់ពួកគេចោល ( ខទី ២២ ) ហើយ « ប្រដាប់ខ្លួន ដោយមនុស្សថ្មីវិញ » ( ខទី ២៤ ) ឬចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីមួយ ជាពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

តើជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលបានតាំងចិត្តដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចរាប់ទុកថាជាជីវិតថ្មីបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

នៅពេលសិស្សសិក្សា អេភេសូរ ៥–៦ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលគោលការណ៍មួយ ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យ « ប្រដាប់ខ្លួន ដោយមនុស្សថ្មីវិញ » ជាពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន អេភេសូរ ៥:១-៧ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើ និងមិនឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងនាមជាពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

តើប៉ុលបានទូន្មានពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ? តើលោកបានទូន្មានពួកគេមិនឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
តើយើងអាចស្គាល់សេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះទាក់ទងនឹងពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( សិស្សអាចរកឃើញសេចក្ដីពិតខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែសូមគូសបញ្ជាក់ថា ពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំទទួលរឿងអាក្រក់របស់លោកិយឡើយ ) ។
យោងតាម ខទី ៥ តើជនដែលធ្វើរឿងអាក្រក់របស់លោកិយនឹងបាត់បង់សិទ្ធិអ្វីខ្លះ ?
តើការទទួលរឿងអាក្រក់នៃលោកិយអាចជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតថ្មីរបស់មនុស្សម្នាក់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើគំរូរបស់បុគ្គលនេះ មានឥទ្ធិពលដល់មនុស្សដទៃទៀតយ៉ាងណាខ្លះ ?

សូមសង្ខេប អេភេសូរ ៥:៨–២០ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យ « ដើរដូចជាមនុស្សភ្លឺចុះ » ( ខទី ៨ ) ឲ្យឈ្លាសវៃ ហើយឲ្យខិតខំស្គាល់ពីព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយ « ឲ្យបានពេញជាព្រះវិញ្ញាណ » ( ខទី១៨ ) ។

អេភេសូរ ៥:២១-៦:៩

ប៉ុលទូន្មានពួកអេភេសូរអំពីទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេ

សូមឲ្យសិស្សគិតពីឥទ្ធិពលទៅវិញទៅមករវាងពួកគេនិងសមាជិកគ្រួសារកាលពី ២៤ ម៉ោងមុន ហើយថាតើឥទ្ធិពលទៅវិញទៅមកទាំងនោះជារឿងវិជ្ជមាន ឬអវិជ្ជមាន ។ ( ឧទាហរណ៍ តើឥទ្ធិពលទៅវិញទៅមកនេះវាជារឿងគួរឲ្យស្រឡាញ់ ឬជាការឈ្លោះប្រកែកគ្នា ? ជារឿងល្អ ឬជារឿងឈឺចាប់ ? ជាការលើកតម្កើង ឬ ជាការបន្តុះបង្អាប់ ? )

ហេតុអ្វីក៏ពេលខ្លះវាពិបាក ដើម្បីមានទំនាក់ទំនងគ្រួសារដ៏ល្អប្រសើរ ?

នៅពេលសិស្សសិក្សាអេភេសូរ ៥:២១–៦:៩សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលគោលការណ៍ ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យពង្រឹងទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៥:២១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ។

តើប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ? ( សូមពន្យល់ថា ការ « ចំណុះគ្នាទៅវិញទៅមក » មានន័យថា យើងគួរគិតពីមនុស្សដទៃ ពីមុនខ្លួនយើង ហើយការ « កោតខ្លាចដល់ព្រះ » សំដៅទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការគោរពរបស់យើងចំពោះទ្រង់ ។
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្ហាញគំរូឥរិយាបថនៃការចុះចូលនេះតាមរបៀបណា ?
តើការគិតអំពីតម្រូវការរបស់មនុស្សដទៃពីមុនខ្លួនយើង អាចជួយពង្រឹងទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់យើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៥:២២-២៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានទូន្មានដល់ពួកស្វាមី និងភរិយាឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ ។

តើទំនាក់ទំនងអ្វីខ្លះដែលប៉ុលបានទូន្មានដល់ភរិយា ឲ្យដាក់លំនាំទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយស្វាមី ? ( សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនថា ភរិយាគួរ « ចំណុះ » ខ្លួននាងចំពោះស្វាមីនាង [ ខទី ២២ ] ។ វាអាចបកប្រែថាជាការគាំទ្រ ការជ្រោមជ្រែង និងការគោរពដល់ស្វាមីនាង ដូចជានាងធ្វើចំពោះព្រះអម្ចាស់ដែរ ។ តួនាទីរបស់ស្វាមីដែលត្រូវបានតែងតាំងមកពីព្រះគឺ ដើម្បីធ្វើជាអធិបតី ឬមើលថែគ្រួសារ ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះមើលថែ ហើយដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ដែរ ) ។
តើប៉ុលបានទូន្មានឲ្យស្វាមីធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយនឹងភរិយា ?
តើស្វាមីដែលស្រឡាញ់ភរិយាខ្លួនដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះស្រឡាញ់សាសនាចក្រនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះនាងយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( គាត់នឹង « [ ប្រគល់] » ខ្លួនគាត់ឲ្យនាង [ ខទី ២៥ ] ឬគិតពីនាងមុនគិតពីខ្លួនឯង ហើយ « ថ្នាក់ថ្នម » នាង [ ខទី ២៩ ] ) ។
តើយើងអាចស្គាល់សេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ នៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ប៉ុលទាក់ទងនឹងអ្វី ដែលអាចកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ប្រសិនបើយើងប្រើទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាមួយនឹងសាសនាចក្រជាមាគ៌ារបស់យើងនោះ ? ( ដោយប្រើពាក្យសម្ដីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ សិស្សគប្បីស្គាល់នូវគោលការណ៍មួយស្រដៀងគ្នាដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងប្រើទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាមួយនឹងសាសនាចក្រជាមាគ៌ារបស់យើង នោះយើងអាចពង្រឹងទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់យើងបាន ) ។

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៥:៣០-៣៣ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ដោយរកមើលថាតើស្វាមី និងភរិយានឹងប្រែទៅជាយ៉ាងណា នៅពេលពួកគេបានរៀបការនឹងគ្នា ។

យោងតាម ខទី ៣១តើស្វាមី និងភរិយានឹងប្រែទៅជាយ៉ាងណា នៅពេលពួកគេបានរៀបការនឹងគ្នា ? ( ពួកគេបានក្លាយជា « សាច់តែមួយ » ឬរួមគ្នាខាងផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងខាងវិញ្ញាណ ) ។
តើការធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេអាចជួយស្វាមីភរិយា ( និងគ្រួសារ ) បង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសាមគ្គីភាពនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន អេភេសូរ ៦:១-៤ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ការប្រើគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាមាគ៌ា អនុវត្តចំពោះទំនាក់ទំនងរបស់កូនម្នាក់ជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយរបស់គេយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើកុមារម្នាក់ធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយគោរពតាមឪពុកម្ដាយរបស់គេយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើប៉ុលបានទូន្មានឲ្យឪពុកធ្វើអ្វីខ្លះ ទាក់ទងនឹងការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនចៅរបស់ពួកគេ ?

សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតថា ទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់ពួកគេនឹងត្រូវបានពង្រឹងយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើពួកគេប្រើទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេដោយមានព្រះអម្ចាស់ជាមាគ៌ារបស់ពួកគេនោះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យជ្រើសយកទំនាក់ទំនងមួយដែលពួកគេចង់កែលម្អ ហើយសរសេរពីវិធីមួយចំនួនដែលពួកគេអាចកែលម្អទំនាក់ទំនងនេះដោយធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមអ្វី ដែលពួកគេបានសរសេរ ។

សូមសង្ខេប អេភេសូរ ៦:៥–៩ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីទំនាក់ទំនងរវាងបាវបម្រើ និងចៅហ្វាយម្នាក់ ។ នៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ទាសភាពគឺជារឿងធម្មតានៅក្នុងចក្រភពរ៉ូម សូម្បីតែនៅក្នុងចំណោមសមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រផងដែរ ។ ការទូន្មានរបស់ប៉ុលមិនបានបញ្ជាក់ថា លោកអនុម័តចំពោះការបង្កើតទាសភាពនេះឡើយ ។

អេភេសូរ ៦:១០-២៤

ប៉ុលបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធ « ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ »

សូមសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ៖ ( សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ មាននៅក្នុង« The Power of the Word »Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៦ ទំព័រ ៧៩ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះឲ្យឮៗ ។

« សាតាំងកំពុងបង្កសង្គ្រាមទាស់នឹងសមាជិកសាសនាចក្រដែលមានទីបន្ទាល់ ហើយដែលកំពុងព្យាយាមគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិ » ( ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ) ។

តើសាតាំងបង្កសង្គ្រាមទាស់នឹងយុវវ័យរបស់សាសនាចក្រតាមរបៀបណា ?

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៦:១០-១៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបាននិយាយថាពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងជំនាន់របស់លោកកំពុងច្បាំងទាស់នឹងអ្វី ។ សូមពន្យល់ថា ឧបាយកល សំដៅទៅលើល្បិច ឬឧបាយកលដែលប្រើដើម្បីបោកបញ្ឆោត ឬដាក់អន្ទាក់ ។

តើប៉ុលបាននិយាយថា ពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងជំនាន់របស់លោកកំពុងច្បាំងទាស់នឹងអ្វី ?
តើអ្វីដែលប៉ុលបានរៀបរាប់នៅក្នុង ខទី ១២ ដូចគ្នានឹងអ្វីដែលយើងកំពុងច្បាំងទាស់ក្នុងជំនាន់របស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
តើប៉ុលបានប្រាប់ដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅជំនាន់លោកឲ្យបំពាក់អ្វីខ្លះ ដើម្បីពួកគេអាចទប់ទល់នឹងអំពើអាក្រក់ទាំងនេះបាន ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយហើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងពាក់គ្រប់ទាំងគ្រឿងសឹករបស់ព្រះ យើងនឹងអាចទប់ទល់នឹងអំពើអាក្រក់បាន ) ។

រូបភាព

handout, armor of God

ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ

ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ១២៣

រូបភាព

diagram, armor of God

ចូរឲ្យសំណៅ ឯកសារដែលភ្ជាប់មកជាមួយដល់សិស្ស ។ សូមបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាប្រាំក្រុម ហើយចាត់តាំងក្រុមនីមួយៗនូវចំណែកមួយនៃអាវក្រោះដូចដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុង អេភេសូរ ៦:១៤–១៧ ។ ( ចូរកុំចាត់ឲ្យនូវផ្នែក « ដោយក្រវាត់សេចក្តីពិតនៅចង្កេះ » [ ខទី ១៤ ] ។ ប្រសិនបើសិស្សរបស់អ្នកមានចំនួនតិច អ្នកគួរឲ្យបំបែកគ្រឿងសឹកលើសពីមួយដល់ក្រុមមួយចំនួន ) ។

សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះនៅលើ ក្តារខៀន ៖

តើបំណែកគ្រឿងសឹកនេះត្រូវបានប្រើសម្រាប់អ្វី ?
តើប៉ុលបានហៅបំបែកគ្រឿងសឹកនេះថាជាអ្វី ?
តើផ្នែកណានៃរូបកាយ ដែលអាចត្រូវបានការពារដោយគ្រឿងសឹក តំណាងឲ្យខាងវិញ្ញាណ ?
តើការពាក់បំណែកនៃគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនេះ អាចជួយអ្នកឲ្យទប់ទល់នឹងអំពើអាក្រក់បានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

ដើម្បីបង្ហាញសិស្សពីរបៀបបំពេញឯកសារ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៦:១៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរនៅលើក្ដារខៀន នៅពេលពួកគេអនុវត្ត « ដោយក្រវាត់សេចក្តីពិតនៅចង្កេះ » រួចសរសេរចម្លើយនៅលើក្រដាសរបស់ពួកគេ ។

សូមពន្យល់ថា គ្រឿងសឹកដែល « ក្រវាត់ » នឹងចង្កេះគឺជាខ្សែក្រវ៉ាត់ដែលរុំជុំវិញផ្នែកកណ្ដាលនៃរាងកាយ ។ សិស្សអាចប្រាប់ចម្លើយស្រដៀងគ្នានឹងឃ្លាខាងក្រោម ៖ (១) វាបិទបាំងចង្កេះ ( សរីរាង្គដ៏សំខាន់សម្រាប់ការបង្កើតកូន ) ។ (២) សេចក្តីពិត ។ (៣) វាតំណាងឲ្យព្រហ្មចារីភាព ឬបរិសុទ្ធភាពខាងសីលធម៌របស់យើង ។ (៤) ការដឹងពីសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះអាចទាក់ទាញចិត្តឲ្យបន្តមានភាពបរិសុទ្ធខាងសីលធម៌ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យធ្វើតាមគំរូនេះ នៅពេលពួកគអាន អេភេសូរ ៦:១៤–១៨ ជាមួយនឹងក្រុមខ្លួន ហើយបំពេញផ្នែកនៃឯកសារដែលភ្ជាប់មកជាមួយនឹងបំណែកគ្រឿងសឹក ដែលបានចាត់តាំងឲ្យពួកគេ ។ ( សូមពន្យល់ថា ការពាក់ « ទុកជាស្បែកជើង » [ ខទី ១៥ ] មានន័យថា ការពាក់ស្បែកជើង ឬគ្រឿងការពារជើងផ្សេងទៀត ) ។

បន្ទាប់ពីផ្ដល់ពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ ចូរអញ្ជើញអ្នកតំណាងម្នាក់មកពីក្រុមនីមួយៗឲ្យប្រាប់ពីអ្វី ដែលពួកគេបានរៀនទៅដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ នៅពេលក្រុមនីមួយៗប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យកត់ត្រាការរកឃើញរបស់ក្រុមនោះនៅក្នុងឯកសាររបស់ពួកគេ ។

ហេតុអ្វីការការពារខ្លួនយើងដោយពាក់ គ្រប់ ទាំងគ្រឿងសឹករបស់ព្រះគឺជារឿងដ៏សំខាន់ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមមកពី អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់ពីរបៀបដែលយើងពាក់គ្រឿងសឹក និងពង្រឹងដល់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ។

រូបភាព
អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ

« ខ្ញុំចូលចិត្តគិតអំពីអាវក្រោះខាងវិញ្ញាណនេះ ដែលពុំប្រៀបដូចជាបំណែកនៃលោហៈធាតុដែលសូន្យឡើងមួយដុំ ដើម្បីពាក់ឲ្យត្រូវរូបកាយនោះទេ ប៉ុន្តែវាដូចជាច្រវ៉ាក់ប្រទាក់គ្នាទៅវិញ ។ ច្រវ៉ាក់ប្រទាក់គ្នាមានជាបំណែកតូចៗជាច្រើនផែនតភ្ជាប់នឹងគ្នា ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកប្រើអាចបត់បែនបានកាន់តែងាយស្រួលដោយមិនបាត់បង់នូវការការពារ ។ ខ្ញុំនិយាយដូច្នោះ ដោយសារវាជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ថាគ្មានអ្វីតែមួយដ៏ធំ ហើយអស្ចារ្យដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីការពារខ្លួនយើងខាងវិញ្ញាណបាននោះឡើយ ។ អំណាចខាងវិញ្ញាណពិត ពឹងលើទង្វើតូចៗជាច្រើនវេញបញ្ចូលគ្នានៅក្នុងសាច់ក្រណាត់នៃការការពារខាងវិញ្ញាណ ដែលការពារ និងជាខែលទាស់នឹងរាល់សេចក្ដីអាក្រក់ » (« Be Strong in the Lord »Ensign ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ៨ ) ។

តើអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីពាក់ ហើយពង្រឹងគ្រឿងសឹករបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ? តើការណ៍នេះបានជួយអ្នកឲ្យទប់ទល់នឹងអំពើអាក្រក់ ការល្បួង ឬការបោកបញ្ឆោតដោយរបៀបណា ?

សូមសរសេរសំណួរដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេ ៖

តើបំណែកគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកមួយណា ដែលអ្នកគិតថាមានភាពរឹងមាំ ?

តើបំណែកគ្រឿងសឹករបស់អ្នកមួយណាដែលខ្សោយបំផុត ?

តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីពង្រឹងផ្នែកនីមួយៗនៃគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?

សូមសង្ខេប អេភេសូរ ៦:១៩–២៤ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោក ដោយសុំឲ្យពួកបរិសុទ្ធអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យលោកត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវ « ពាក្យសម្ដី » ( ខទី ១៩ ) ហើយអាចប្រកាសដំណឹងល្អដោយភាពក្លាហាន កាលកំពុងជាប់ឃុំ ។

សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានស្គាល់នៅក្នុង អេភេសូរ ៥–៦ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យធ្វើតាមការបំផុសគំនិត ដែលពួកគេបានទទួលនៅក្នុងមេរៀននៅថ្ងៃនេះ ។

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

អេភេសូរ ៥:២៥–២៨, ៦:៤ ។ « ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានស្រឡាញ់ដល់ពួកជំនុំ »

ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានចង្អុលបង្ហាញទៅគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ កាលលោកបានទូន្មានស្វាមីអំពីរបៀបដឹកនាំក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ៖

« យើងពុំឃើញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ដោយភាពយង់ឃ្នង ឬព្រះហស្ដគ្មានមេត្តានោះឡើយ ។ យើងពុំឃើញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រព្រឹត្តចំពោះសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ដោយមិនគោរព ឬមិនអើពើនោះឡើយ ។ យើងពុំឃើញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រើកម្លាំង ឬការបង្ខិតបង្ខំ ដើម្បីសម្រេចនូវព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ឡើយ ។ យើងរកឃើញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលស្អាង លើកកម្ពស់ លួងលោម ហើយលើកតម្កើងដល់សាសនាចក្រ » ( « To the Fathers in Israel » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៧ ទំព័រ ៥០ ) ។

ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនអំពីឥទ្ធិពលដែលស្វាមីម្នាក់អាចមាន នៅពេលគាត់ស្រឡាញ់គ្រួសារគាត់ ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះស្រឡាញ់សាសនាចក្រ ។

« ព្រះគ្រីស្ទស្រឡាញ់សាសនាចក្រ និងប្រជាជនរបស់សាសនាចក្រយ៉ាងខ្លាំងអនេក រហូតដល់ទ្រង់បានស្ម័គ្រព្រះទ័យស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀនជួសពួកគេ បានរងនឹងការប្រមាថបន្ទាបបន្ថោកជួសពួកគេ បានអត់ទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ និងការបំពានខាងរាងកាយជួសពួកគេ ហើយទីបំផុតបានប្រទាននូវព្រះជន្មដ៏មានតម្លៃថ្លៃថ្លារបស់ទ្រង់សម្រាប់ពួកគេ ។

« ពេលស្វាមីត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីប្រព្រឹត្តចំពោះក្រុមគ្រួសារគាត់តាមលក្ខណៈបែបនោះ មិនមែនតែចំពោះភរិយានោះទេ តែចំពោះសមាជិកគ្រប់គ្នាក្នុងក្រុមគ្រួសារ នោះគាត់នឹងឆ្លើយតបទៅនឹងភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់គាត់ » ( « Home: The Place to Save Society » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៧៥ ទំព័រ ៥ ) ។

អេភេសូរ ៦:១ ។ « ចូរស្តាប់បង្គាប់មាតាបិតាខ្លួនក្នុងព្រះអម្ចាស់ »

« ប៉ុលបានពោលថា ‹ ក្មេងរាល់គ្នាអើយ ចូរស្តាប់បង្គាប់មាតាបិតាខ្លួន ក្នុងព្រះអម្ចាស់ ៖ ដ្បិតធ្វើដូច្នោះទើបបានត្រូវ › ( អេភេសូរ ៦:១ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) រួចបន្ទាប់មកទៀតបានបន្ថែមភ្លាមៗថា ‹ ចូរគោរពប្រតិបត្តិដល់មាតាបិតាខ្លួន › ( ខទី ២ ) ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនេះ លោកមិនបានបន្ថែមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍កែតម្រូវនោះទេ ដោយគ្រាន់តែរៀបរាប់ថាវាជា ‹ បញ្ញត្តិមុនដំបូង ដែលជាប់មានទាំងសេចក្តីសន្យា › ( អេភេសូរ ៦:២ ) ។ ការស្ដាប់បង្គាប់មាតាបិតានៅក្នុងព្រះអម្ចាស់មានន័យថា ស្ដាប់បង្គាប់ពួកគាត់នៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ( សូមមើល McConkie, Doctrinal New Testament Commentary ២:៥២១ ) ។ នៅពេលកូនម្នាក់រស់នៅដោយសុចរិត នោះគេនាំមកនូវកិត្តិយសដល់ឪពុកម្ដាយ មិនថាឪពុកម្ដាយគេជាមនុស្សសុចរិត ឬជាមនុស្សទុច្ចរិតនោះទេ ។ អ្វីៗដែលផ្ទុយពីនោះគឺជាការពិតផងដែរ ។ នៅពេលកូនម្នាក់រស់នៅដោយទុច្ចរិត គាត់នាំសេចក្តីអាម៉ាស់មកដល់ឪពុកម្ដាយ មិនថាឪពុកម្ដាយគាត់ជាមនុស្សសុចរិត ឬអត់នោះទេ ។ ដូច្នេះ ការគោរពដល់ឪពុកម្ដាយពុំតែងតែមានន័យត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ពួកគាត់ជានិច្ចនោះទេ ។ នៅក្នុងករណីស្រដៀងគ្នាមួយចំនួននឹងករណីទាំងនោះដែរ ពេលខ្លះឪពុកម្ដាយហាក់ដូចជាអនុញ្ញាត ឬលើកទឹកចិត្តឲ្យមានឥរិយាបថទុច្ចរិតនៅក្នុងខ្លួនកូនៗរបស់ពួកគេ កូនៗនោះនាំមកនូវការអាប់ឱនកិត្តិយសដល់ឪពុកម្ដាយ ប្រសិនបើគាត់ស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយប្រភេទនោះ » (Old Testament Student Manual: Genesis–2 Samuel [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០០៣ ] ទំព័រ ១៣១ ) ។

អេភេសូរ ៦:១១ ។ « ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ »

ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានពន្យល់ពីសារៈសំខាន់នៃការពាក់គ្រប់ទាំងគ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ៖

« យើងមានផ្នែកបួននៃរាងកាយ ដែលសាវកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា [ គឺជា ] ផ្នែកដ៏ទន់ខ្សោយបំផុតចំពោះអំណាចនៃសេចក្ដីងងឹត ។ ចង្កេះជាតួយ៉ាងនៃគុណធម៌ ព្រហ្មចារីយភាព ។ បេះដូងជាតួយ៉ាងនៃទង្វើរបស់យើង ។ ជើងរបស់យើងជាគោលដៅ ឬគោលបំណងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយចុងក្រោយ ក្បាលរបស់យើង គឺជាគំនិតរបស់យើង » ( Feet Shod with the Preparation of the Gospel of Peace, Brigham Young University Speeches of the Year [ ថ្ងៃទី ៩ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៥៤ ] ទំព័រ ២ ) ។

អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើដំបូងគេបង្អស់ ពីមុនយើងអាចពាក់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះបាន ៖

« ការសម្រាតចោល ភាពជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមអាចធ្វើយើងអាច ពាក់ គ្រប់ទាំងគ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដែលកាលពីមុនវាពាក់ពុំត្រូវ ! ( សូមមើល អេភេ. ៦:១១, ១៣ ) » ( « Plow in Hope » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ៦០ ) ។

ប្រធាន អិន អេលឌិន ថែនណឺ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីពាក់គ្រប់ទាំងគ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ៖

« ត្រួតពិនិត្យគ្រឿងសឹករបស់អ្នក ។ តើមានកន្លែងណាមួយ ដែលខ្វះការការពារដែរឬទេ ? សូមតាំងចិត្តនៅពេលនេះ ដើម្បីបន្ថែមផ្នែកដែលខ្វះខាតទាំងឡាយនោះ ។ …

« តាមរយៈគោលការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៃការប្រែចិត្តនេះ អ្នកអាចកែប្រែជីវិតរបស់អ្នក ហើយចាប់ផ្ដើមបំពាក់ខ្លួនអ្នកនូវគ្រឿងសឹករបស់ព្រះក្នុងពេលនេះ តាមរយៈការសិក្សា ការអធិស្ឋាន និងការតាំងចិត្តដើម្បីបម្រើព្រះ ហើយគោរពតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ » ( « Put on the Whole Armor of God » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ទំព័រ ៤៦ ) ។

គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀន

អេភេសូរ ៥:៨–២០ ។ ប៉ុលបង្រៀនថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងជួយយើងឲ្យដឹងកិច្ចការត្រឹមត្រូវ

បន្ទាប់ពីសិស្សអាន ហើយពិភាក្សា អេភេសូរ ៥:១–៧ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់អានឮៗនៅក្នុង អេភេសូរ ៥:៨–១៤ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលថាពួកបរិសុទ្ធបានទទួលអ្វីខ្លះ ដោយសារពួកគេបានទទួលយកដំណឹងល្អនោះ ។

តើប៉ុលបាននិយាយថា ពួកបរិសុទ្ធទទួលអ្វីខ្លះ ដោយសារពួកគេបានទទួលយកដំណឹងល្អ ? ( ពន្លឺ ឬព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ) ។
យោងតាម ខទី ១០ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ? ( បង្ហាញឲ្យឃើញ ឬដឹងពីកិច្ចការត្រឹមត្រូវ ឬកិច្ចការដែល « ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ » ) ។
តើយើងអាចរកឃើញគោលការណ៍អ្វីខ្លះ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះទាក់ទងនឹងរបៀបដែលយើងអាចដឹងពីកិច្ចការត្រឹមត្រូវ ឬកិច្ចការដែលគាប់នឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចដឹងពីរឿងដែលត្រឹមត្រូវ ) ។

សូមសង្ខេប អេភេសូរ ៥:១៥–២០ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានអញ្ជើញពួកអ្នកដើរតាមព្រះទាំងអស់ឲ្យមានភាពឆ្លាតវៃ បំពេញខ្លួនពួកគេដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចៀសវាងពីភាពឆ្កួតលីលា និងអំពើអាក្រក់នៃពិភពលោក ហើយថ្លែងអំណរគុណជានិច្ចដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។