មេរៀនទី ១៣៧
ហេព្រើរ ៧–១០
សេចក្ដីផ្ដើម
ប៉ុលបានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្នកកណ្តាលនៃ « សេចក្តីសញ្ញាថ្មី » ( ហេព្រើរ ៨:៨ ) ។ លោកបានពន្យល់ថា ពលិកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺជាឧត្តមភាពចំពោះយញ្ញបូជារបស់លោកម៉ូសេ ហើយថាពិធីបរិសុទ្ធរបស់លោកម៉ូសេ គឺចង់បង្ហាញដល់មនុស្សឲ្យងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ហេព្រើរ ៧–៨
ប៉ុលបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្នកកណ្តាលនៃសេចក្តីសញ្ញាថ្មី
ការប្រើភ្លើងពិលបង្កើតជាស្រមោលនៃវត្ថុតូចមួយ ( ដូចជាកូនសោ ឬកន្ត្រៃ ) នៅលើក្ដារខៀន ។ ចូរសួរដល់សិស្សបើពួកគេស្គាល់វត្ថុនោះ តាមរយៈការមើលឃើញតែស្រមោល ។ ចូរចង្អុលបង្ហាញថា ជាញឹកញាប់យើងអាចកំណត់ថាវត្ថុនោះជាអ្វី ដោយការមើលឃើញតែស្រមោល ។
ចូរបង្ហាញរូបភាពព្រះយេស៊ូវអធិស្ឋាននៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី( Gospel Art Book[ ឆ្នាំ ២០០៩ ] លេខ ៥៦, សូមមើលផងដែរLDS.org ) ។ សូមពន្យល់ថា ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់កត់ត្រាអំពីពិធីការ និងពិធីបរិសុទ្ធនានាដែលដំណើរការដូចជាប្រភេទ និងស្រមោល ឬជានិមិត្តរូប និងជាប្រផ្នូលអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
-
តើឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់អំពីលក្ខណៈគំរូ និងស្រមោលអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ?
ចូរពន្យល់ថា គ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ គឺមានចេតនាដំណើរការជាប្រភេទឬការបង្ហាញជាស្រមោលដែលចង្អុលប្រាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលឲ្យទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់ ( សូមមើលនីហ្វៃទី២ ១១:៤, យ៉ាកុប ៤:៤–៥) ។ ប៉ុលបានពន្យល់ពីរបៀបដែលផ្នែកជាច្រើននៃក្រឹត្យវិន័យនេះបានសម្រេចនូវការណ៍នេះ ។ លោកចង់ជួយពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដា ឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាជាងត្រឡប់ទៅធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេវិញ ។
សូមសង្ខេបហេព្រើរ ៧:១–២២ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបាននិយាយពីការព្យាករនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ អំពីការយាងមកនៃសង្ឃម្នាក់ « តាមរបៀបលោកមិលគីស្សាដែក » (ទំនុកដំកើង ១១០:៤, សូមមើលផងដែរហេព្រើរ ៧:១) ។ លោកបានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបំពេញតាមការព្យាករនេះ ។ មិលគីស្សាដែកគឺជាស្ដេចសុចរិត ហើយជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ ដែលធ្វើជាអធិបតីលើអ័ប្រាហាំ ( សូមមើលការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លោកុប្បត្តិ ១៤:២៥–៤០ [ នៅក្នុង the Bible appendix ]; អាលម៉ា១៣:១៤–១៩; Bible Dictionary « Melchizedek ») ។ ប៉ុលបានប្រើមិលគីស្សាដែកជាប្រភេទ និងស្រមោលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកបានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងបព្វជិភាពរបស់ទ្រង់ គឺចាំបាច់ណាស់ ដោយសារបព្វជិតភាពពួកលេវី ព្រមជាមួយនឹងក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេដែលវាបានធ្វើការបម្រើនោះ ពុំអាចធ្វើឲ្យកូនចៅរបស់ព្រះល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ( សូមមើល ហេព្រើរ ៧:១១) ។ អ្នកអាចនឹងចង់ពន្យល់ថា បព្វជិតភាពរបស់លេវីសំដៅទៅលើសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ដែលកាន់ដោយសមាជិកនៃអំបូររបស់លេវី ( សូមមើល Bible Dictionary, « Aaronic Priesthood »)
សូមបង្ហាញរូបភាព ម៉ូសេផ្ដល់បព្វជិតភាពដល់អើរ៉ុន(Gospel Art Book, លេខ ១៥; សូមមើលផងដែរ LDS.org) ស្របនឹងរូបភាព ព្រះយេស៊ូវកំពុងអធិស្ឋាននៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។ សូមពន្យល់ថា ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុងហេព្រើរ ៧ប៉ុលបានប្រៀបធៀបសង្ឃលេវីទៅនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចពន្យល់ថា តួនាទីមួយរបស់សង្ឃលេវី គឺត្រូវធ្វើជាអ្នកកណ្ដាល ឈរជានិមិត្តរូបរវាងមនុស្ស និងព្រះដើម្បីដោះស្រាយភាពខុសគ្នា ។
ចូរសរសេរហេព្រើរ ៧:២៣–២៨នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមបំបែកសិស្សជាគូ ហើយអញ្ជើញឲ្យដៃគូនីមួយៗអានខទាំងនេះឮៗជាមួយគ្នា ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេអានការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៧:២៥–២៦ផងដែរ ។ បទគម្ពីរនេះមាននៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែមព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ក្នុងដៃគូនីមួយៗឲ្យរកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីពួកសង្ឃលេវី ហើយសុំឲ្យសិស្សដទៃទៀតពីដៃគូនោះរកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ចូរពន្យល់ថា ពាក្យគេនៅក្នុងហេព្រើរ ៧:២៣សំដៅទៅលើពួកសង្ឃ ។
ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីពួកសង្ឃ ហើយប្រាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្ដារខៀននៅក្រោមរូបភាពរបស់ម៉ូសេ និងអើរ៉ុន ។ ( ចម្លើយរបស់ពួកគេអាចរួមមានដូចខាងក្រោម ៖ ពួកសង្ឃចាំបាច់ត្រូវជំនួសដោយពួកសង្ឃដទៃទៀត នៅពេលពួកគេស្លាប់ [ សូមមើលហេព្រើរ ៧:២៣] ពួកគេថ្វាយយញ្ញបូជាប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់អំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួន និងអំពើបាបរបស់មនុស្សដទៃ [ សូមមើលហេព្រើរ ៧:២៧] ហើយពួកសង្ឃមានសេចក្ដីកំសោយ [ សូមមើលហេព្រើរ ៧:២៨] ។
សូមអញ្ជើញសិស្សដែលរកមើលឃ្លា ដែលពិពណ៌នាអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើងរាយការណ៍អំពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្ដារខៀននៅក្រោមរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ( ចម្លើយរបស់ពួកគេគួរតែមាននូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងបព្វជិតភាពរបស់ទ្រង់ គឺ « ឥតផ្ទេរឡើយ » ឬនៅជាប់អស់កល្បជានិច្ច [ហេព្រើរ ៧:២៤] ទ្រង់អាចសង្គ្រោះអ្នកទាំងឡាយដែល « ចូលទៅឯព្រះដោយសារទ្រង់ » [ហេព្រើរ ៧:២៤] ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ដើម្បី « ជួយអង្វរជំនួស [ យើង ] » [ហេព្រើរ ៧:២៥] ទ្រង់គ្មានអំពើបាប ដូច្នេះហើយ « មិនចាំបាច់នឹងថ្វាយយញ្ញបូជាដោយព្រោះបាបរបស់ទ្រង់នោះទេ » [ហេព្រើរ ៧:២៦] ទ្រង់ចាំបាច់ត្រូវថ្វាយយញ្ញបូជាតែមួយគត់ គឺ « ដោយព្រោះបាបរបស់ជនទាំងឡាយវិញ » [ហេព្រើរ ៧:២៦] ហើយទ្រង់ « បានគ្រប់លក្ខណ៍នៅអស់កល្បជានិច្ច » [ហេព្រើរ ៧:២៨] ) ។
ចូរពន្យល់ថា ឃ្លា « ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅជានិច្ច ដើម្បីនឹងជួយអង្វរជំនួសគេ » (ហេព្រើរ ៧:២៥) មានន័យថា បេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺធ្វើអន្ដរាគមន៍ជំនួសយើង ដើម្បីជួយយើងឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវិញ ។
-
តើអ្នកនឹងពន្យល់អំពីភាពខុសគ្នារវាងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ពួកសង្ឃលេវីយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៨:១–៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលសង្ឃជាន់ខ្ពស់ទាំងអស់ រួមទាំងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានតែងតាំង ឬបានហៅឲ្យធ្វើ ។
-
តើសង្ឃជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៨:៤ ( ) ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលពលិកម្ម ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានថ្វាយ ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ មកពីខគម្ពីរនេះ អំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់យើង ? ( សិស្សគួរប្រាប់អំពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ដោយប្រើពាក្យសម្តីរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ៖ព្រះយេស៊ូ វគ្រីស្ទបានថ្វាយព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ជាពលិកម្មមួយដើម្បីអំពើបាបរបស់យើង ) ។
-
តើឃ្លាអ្វីខ្លះដែលបានរៀបរាប់នៅលើក្ដារខៀន ជួយយើងឲ្យយល់ពីមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចថ្វាយព្រះជន្មទ្រង់ផ្ទាល់ ជាពលិកម្មមួយសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា តើពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះពួកគេ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយដូចខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ៖
-
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដោយសារ …
-
ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះស្រឡាញ់ខ្ញុំ ដោយសារ …
-
ខ្ញុំត្រូវបានប្រទានពរដោយដង្វាយធួន ដោយសារ…
ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ប្រសិនបើពួកគេមានអារម្មណ៍ថាវាមិនឯកជនខ្លាំងពេក ។
សូមសង្ខេបហេព្រើរ ៨:៥–១៣ដោយពន្យល់ថា ពីព្រោះតែពលិកម្មរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានក្លាយជា « ជាអ្នកកណ្តាលរបស់សេចក្តីសញ្ញា១ដ៏ប្រសើរជាង » (ខទី ៦) ជាសេចក្ដីសញ្ញាមួយដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យមក « ស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ » ប្រសិនបើសេចក្ដីសញ្ញានោះត្រូវបានប្រជាជនទទួលយក (ខទី ១១) ហើយត្រូវបានលាងសម្អាតពីអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។
ហេព្រើរ ៩–១០
ប៉ុលបានបង្ហាញពីរបៀបដែលពិធីបរិសុទ្ធរបស់លោកម៉ូសេចង្អុលទៅរកដង្វាយធួន
មុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមគូរ ឌីយ៉ាក្រាម ខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ។
សូមពន្យល់ថា ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង ហេព្រើរ ៩–១០ ប៉ុលបានបន្តប្រៀបធៀបសង្ឃជាន់ខ្ពស់លេវីទៅនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយបានពិភាក្សាពីកាតព្វកិច្ចដែលពួកសង្ឃទាំងនោះបានធ្វើនៅថ្ងៃនៃដង្វាយធួន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានកថាកណ្ឌដូចខាងក្រោមឲ្យឮៗ ៖
មួយឆ្នាំម្តងនៅក្នុងថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់សាសន៍យូដា ដែលហៅថាជាថ្ងៃនៃដង្វាយធួន ( គេក៏ហៅថា យ៉ុម គីផួរ ផងដែរ ) សង្ឃជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅក្នុងទីដ៏បរិសុទ្ធបំផុត ( គេក៏ហៅថា បរិសុទ្ធលើទីបរិសុទ្ធ ឬ ទីដ៏បរិសុទ្ធបំផុត ) នៅក្នុងរោងឧបោសថ ឬ ក្រោយមកជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធយេរូសាឡិម ។ នៅទីនោះ ពួកសង្ឃជាន់ខ្ពស់ថ្វាយយញ្ញបូជាគោឈ្មោល និងពពែឈ្មោល ។ គាត់នឹងប្រោះឈាមសត្វនៅកន្លែងដែលបានរៀបចំនៅក្នុងកន្លែងដែលបរិសុទ្ធបំផុត ជានិមិត្តរូបនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់អំពើបាបរបស់ពួកសង្ឃ និងអំពើបាបរបស់មនុស្ស ។ ក្រោយមកសង្ឃជាន់ខ្ពស់ធ្វើនិមិត្តរូបនៃការផ្ទេរអំពើបាបរបស់មនុស្សបានផ្ទេរទៅសត្វពពែឈ្មោលមួយទៀត ( ដែលហៅថាពពែរងកំហុស ) បន្ទាប់មកបណ្តេញវាចេញឲ្យទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ជានិមិត្តរូបនៃការដកចេញនូវអំពើបាបរបស់ប្រជាជន ។ គាត់ក៏ធ្វើយញ្ញបូជាសត្វចៀមឈ្មោលពីរក្បាលជាដង្វាយដុតសម្រាប់ខ្លួនគាត់ និងមនុស្សផងដែរ ។ ( សូមមើល Bible Dictionary, « Fasts »; សូមមើលផងដែរ លេវីវិន័យ ១៦:២២) ។
សូមចាត់សិស្សពាក់កណ្ដាលឲ្យអានហេព្រើរ ៩:១១, ១២, ២៤, ២៨ហើយសិស្សពាក់កណ្ដាលទៀតអានហេព្រើរ ១០:១, ៤, ១០–១២។ ចូរសុំឲ្យក្រុមនីមួយៗអានខគម្ពីរដែលបានចាត់ឲ្យពួកគេដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលពីរបៀបដែលព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយនៅថ្ងៃនៃដង្វាយធួនគឺជាប្រភេទ និងស្រមោលនៃពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សមកពីក្រុមនីមួយៗប្រាប់ថា តើពួកគេរកឃើញអ្វីខ្លះ ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖
-
ក៏ដូចជាពួកសង្ឃជាន់ខ្ពស់បានចូលទៅក្នុងទីដ៏បរិសុទ្ធបំផុតនៃរោងឧបោសថនៅថ្ងៃនៃដង្វាយធួនផងដែរ តើ « ទីបរិសុទ្ធ » អ្វី (ហេព្រើរ ៩:១២) ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចចូលដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ? ( វត្តមានរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ឬសិរីល្អសេឡេស្ទាល ) ។
-
តើការបូជារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចធ្វើកិច្ចការអ្វីខ្លះ ដែល « ឈាមគោឈ្មោល និងពពែឈ្មោល » ( ហេព្រើរ ១០:៤ ) ពុំអាចធ្វើបាន ?
-
បន្ទាប់មក ហេតុអ្វីបានជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ធ្វើយញ្ញបូជាទាំងនេះនៅថ្ងៃនៃដង្វាយធួន ? ( ដើម្បីបង្ហាញ « ស្រមោលពីសេចក្ដីល្អដែលត្រូវមក » [ហេព្រើរ ១០:១] ឬដើម្បីចង្អុលបង្ហាញទៅកាន់ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ១០:១៧–២០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលថា តើដង្វាយធួនធ្វើឲ្យមានអ្វីខ្លះកើតឡើងបាន ។
-
យោងតាមខទី ១៩តើយើងអាចចូលទៅកន្លែងណា ដោយសារតែពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ ? ( កន្លែង « បរិសុទ្ធបំផុត » ឬវត្តមានរបស់ព្រះនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ) ។
-
យោងតាមខទី ២០តើយើងចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរពន្យល់ថាឃ្លា « ជាផ្លូវថ្មី ហើយរស់ » សំដៅទៅលើដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឬផែនការដែលយើងអាចត្រូវបានអភ័យទោស ហើយញែកចេញជាបរិសុទ្ធតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ហើយតាមរយៈដង្វាយធួននោះ យើងនឹងមានភាពសក្តិសមដើម្បីត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ព្រះវិញ ។
សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មិនពេញលេញខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ដោយសារដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលបាន ប្រសិនបើ…
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ១០:២២–២៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា យើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីចូលទៅនគរសេឡេស្ទាលបាន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីអានដូចតទៅ ៖ដោយសារដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលបាន ប្រសិនបើយើងកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើទ្រង់ ។
-
តើអ្នកគិតថា « កាន់ខ្ជាប់ » មានន័យដូចម្ដេច ( ខទី ២៣ ) ចំពោះសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ១០:៣៥–៣៨ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលការប្រឹក្សារបស់ប៉ុលដែលអាចជួយយើងឲ្យកាន់ខ្ជាប់ចំពោះសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ចំពោះសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើអ្នកគិតថា « កុំឲ្យបោះបង់ចោល … សេចក្តីក្លាហានរបស់អ្នករាល់គ្នា » មានន័យដូចម្តេច ? (ខទី៣៥) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ូមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដែលលោកបានពន្យល់អំពីអត្ថន័យនៃ « កុំឲ្យបោះបង់ចោលសេចក្តីក្លាហាន [ របស់យើង ] » ៖
« នៅក្នុងការនិយាយរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគឺថា ប្រាកដណាស់វាមានការលំបាក—ពីមុនអ្នកចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រ ខណៈដែលអ្នកកំពុងព្យាយាមចូលរួម និងបន្ទាប់ពីអ្នកបានចូលរួម ។ ប៉ុលបាននិយាយថា នេះជារបៀបដែលវាតែងតែកើតឡើង ប៉ុន្តែចូរកុំរុញរាធ្វើតាមវាឡើយ ។ ចូរកុំភិតភ័យ និងដកខ្លួនចេញ ។ ចូរកុំបោះបង់សេចក្តីក្លាហានរបស់អ្នក ។ ចូរកុំភ្លេចពីអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយដែលអ្នកធ្លាប់មាន ។ ចូរកុំខ្វល់ពីបទពិសោធន៍ដែលអ្នកធ្លាប់មានឡើយ ។ ការតស៊ូស្វិតស្វាញនោះ គឺជាឧបករណ៍មួយដែលបានជួយសង្គ្រោះម៉ូសេ និង យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅពេលមារសត្រូវបានប្រឈមមុខជាមួយពួកលោក ហើយវាក៏ជាអ្វីដែលនឹងជួយសង្គ្រោះអ្នកផងដែរ » ( « Cast Not Away Therefore Your Confidence » Ensign ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៨ ) ។
-
តើមាននរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ដែលជាគំរូល្អនៃការកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរឬទេ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតធ្វើការតាំងចិត្តពួកគេកាន់ខ្ជាប់ ទៅនឹងជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេកត់ទុកនូវរបៀបដែលពួកគេនឹងបង្កើនការតាំងចិត្តរបស់ពួកគេ និងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេដើម្បីធ្វើកិច្ចការនេះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ហេព្រើរ ៧:១–២ ។ មិលគីស្សាដែក
« មិលគីស្សាដែកគឺជា ‹ សង្ឃជាន់ខ្ពស់ដ៏អស្ចារ្យក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ជាព្យាការី និងជាអ្នកដឹកនាំដែលរស់នៅបន្ទាប់ពីទឹកជំនន់ និងអំឡុងជំនាន់របស់អ័ប្រាហាំ ។ គាត់ត្រូវបានហៅថាជាស្ដេចនៃក្រុងសាឡិម ( យេរូសាឡិម ) ជាស្ដេចនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ជាស្ដេចនៃសេចក្ដីសុចរិត ( នោះជាអត្ថន័យនៃពាក្យមិលគីស្សាដែកជាភាសាហេព្រើរ ) និងជាសង្ឃនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត › ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរ‹ មិលគីស្សាដែក ›,scriptures.lds.org ) ។ បទគម្ពីរផ្សេងទៀតរៀបរាប់ថា មិលគីស្សាដែកបានប្រគល់បព្វជិតភាពដល់អ័ប្រាហាំ បានទទួលដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ពីអ័ប្រាហាំ ហើយមិនលើសពីភាពមហិមារបស់គាត់ទេ ( សូមមើលគ. និង ស. ៨៤:១៤, ហេព្រើរ ៧:៤, លោកុប្បត្តិ១៤:១៨–២០, ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លោកុប្បត្តិ ១៤:២៥–៤០ [ នៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែមព្រះគម្ពីរប៊ីប ]អាលម៉ា ១៣:១៩) ។ នៅក្នុងសំបុត្រផ្ញើរទៅកាន់ពួកហេព្រើរ មិលគីស្សាដែកឈរជាគំរូអំពីព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ( សូមមើលហេព្រើរ ៧:១៥–១៦) » (New Testament Student Manual [Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៤៨០) ។
ហេព្រើរ ៧:៣។ « គ្មានមាតាបិតា »
« ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ អំពីហេព្រើរ ៧:៣បញ្ជាក់ថា វាគឺជាបព្វជិតភាពដែល ‹ គ្មានមាតាបិតា › ៖ ‹ដ្បិតលោកមិលគីស្សាដែកត្រូវបានតែងតាំងឡើងឲ្យធ្វើជាសង្ឃតាមរបៀបនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជារបៀបដែលគ្មានមាតា ឬបិតា › ( នៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែមព្រះគម្ពីរប៊ីប ) ។ ឃ្លានេះបង្ហាញថា មិនដូចជារបៀបលេវី ឬអើរ៉ុននៅក្នុងជំនាន់បុរាណទេ បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកពុំត្រូវបានប្រគល់ឲ្យដោយផ្អែកទៅលើពូជពង្សតែម្យ៉ាងនោះទេ ។ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី… ក្នុងកូរ៉ូមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់បន្ថែម ៖ ‹ សិទ្ធិចំពោះបព្វជិតភាពជាន់ខ្ពស់នេះ មិនត្រូវបានទទួលតាមរបៀបដូចគ្នានឹងករណីដូចពួកលេវី និងកូនប្រុសរបស់អើរ៉ុនឡើយ ។ សេចក្ដីសុចរិតគឺជាលក្ខណៈពេញលេញមួយ ដើម្បីប្រគល់បព្វជិតភាពជាន់ខ្ពស់ › ( Mormon Doctrine, បោះពុម្ពលើកទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ៤៧៨ ) » ( New Testament Student Manual[Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៤៨០) ។