មេរៀនទី ១០០
រ៉ូម ៤–៧
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានពន្យល់អំពីរបៀបដែលអ័ប្រាហាំត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណ ។ បន្ទាប់មក ប៉ុលបានពិពណ៌នាពីពរជ័យដែលកើតឡើងដល់ជនដែលត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ហើយបានបង្រៀនថា បុណ្យជ្រមុជទឹកតំណាងឲ្យការស្លាប់ក្នុងអំពើបាប ហើយមានជីវិតឡើងវិញនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
រ៉ូម ៤–៥
ប៉ុលពន្យល់អំពីរបៀបដែលអ័ប្រាហាំត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណ
សូមចម្លងរូបភាព និងឃ្លាខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ៖
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេកំពុងនៅលើវាលខ្សាច់ ហើយស្រេកទឹកហៀបនឹងស្លាប់ ហើយមានទឹកមួយដបនៅលើកំពូលភ្នំមួយក្បែរនោះ ។
-
នៅក្នុងចំណោមកិច្ចការខាងក្រោមនេះ តើកិច្ចការណាមួយនឹងសង្គ្រោះអ្នកបាន ៖ (ក) ជំនឿរបស់អ្នកថាទឹកនោះអាចសង្គ្រោះអ្នកបាន (ខ) ការខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីបានទឹកនោះមកផឹក ឬ (គ) ទឹកនោះផ្ទាល់ ? ( សូមកុំនិយាយថា ចម្លើយទាំងអស់របស់សិស្សគឺត្រឹមត្រូវឬអត់នោះ ) ។
សូមពន្យល់ថា សាច់រឿងនេះអាចជួយយើងឲ្យយល់ដឹងអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង រ៉ូម ៤–៧ ស្ដីពីរបៀបដែលសេចក្ដីជំនឿ កិច្ចការ និងព្រះគុណទាក់ទងទៅនឹងគោលលទ្ធិនៃការរាប់ជាសុចរិត ។ ( សូមរំឭកសិស្សថា ការបង្រៀនរបស់ប៉ុលស្ដីពីការរាប់ជាសុចរិតត្រូវបានណែនាំនៅក្នុង រ៉ូម ១–៣ ) ។
-
យោងតាមការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង រ៉ូម ១–៣តើការបានរាប់ជាសុចរិតមានន័យដូចម្ដេច ? ( ដើម្បីឲ្យបានលើកលែងពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយរាប់ថាឥតមានទោស ឬជាមនុស្សសុចរិត ) ។
សូមផ្ដល់បរិបទសម្រាប់ រ៉ូម ៤ ដោយពន្យល់ថា មានពួកបរិសុទ្ធជាសាសន៍យូដាមួយចំនួននៅទីក្រុងរ៉ូមបានគូសបញ្ជាក់ហួសហេតុ អំពីសារៈសំខាន់នៃការខិតខំរបស់ពួកគេ និងអំពីក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេនៅក្នុងការបានរាប់ជាសុចរិត ។
-
តើមនុស្សមួយចំនួននៅសព្វថ្ងៃនេះ អាចមានការយល់ខុសស្រដៀងគ្នានេះអំពីការរាប់ជាសុចរិតដោយរបៀបណា ?
-
នៅក្នុងចំណោមជម្រើសដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន តើជម្រើសណាមួយអាចតំណាងឲ្យគំនិតថា យើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះតាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ? ( សូមសរសេរ ( ការប្រព្រឹត្ត ) នៅក្បែរជម្រើស ខ ) ។
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានព្យាយាមកែតម្រូវការយល់ខុសដែលមាននៅក្នុងជំនាន់របស់លោក ដោយរំឭកពួកសាសន៍យូដាអំពីលោកអយ្យកោពីបុរាណឈ្មោះអ័ប្រាហាំ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលពួកសាសន៍យូដាជាច្រើនបានឃើញថាជាអ្នកត្រូវបានរាប់ថាជាសុចរិត ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ រ៉ូម ៤:២–៥ឲ្យឮៗ ( នៅក្នុង Bible appendix ) ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលមូលហេតុដែលអ័ប្រាហាំត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យថា ជាមនុស្សសុចរិត ។
-
តើអ័ប្រាហាំ ពុំ ត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈអ្វីទៅ ? ( « ច្បាប់នៃការប្រព្រឹត្ត » ) ។
-
យោងតាមការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង រ៉ូម ១–៣ ហេតុអ្វីយើងពុំអាចរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈច្បាប់នៃការប្រព្រឹត្តបាន ? ( ប៉ុលបានបង្រៀនថា « គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » [ រ៉ូម ៣:២៣ ] ។ ការរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈច្បាប់នៃការប្រព្រឹត្តនឹងតម្រូវឲ្យយើងឈប់ធ្វើអំពើបាប ) ។
សូមពន្យល់ថា ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង រ៉ូម ៤:៦–៨ ប៉ុលបានដកស្រង់ចេញពីស្ដេចដាវីឌដើម្បីបង្ហាញបន្ថែមទៀតថា ការប្រព្រឹត្តរបស់យើងតែម្យ៉ាងពុំធ្វើឲ្យយើងបានរាប់ជាសុចរិត ឬធ្វើឲ្យយើងឥតទោសបានឡើយ ។
ដើម្បីសង្ខេប រ៉ូម ៤:៩–១៥ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានប្រយោគខាងក្រោមនេះឲ្យឮៗ ៖
ដើម្បីបង្ហាញពីភាពខុសឆ្គងនៃគំនិតថា មានតែជនដែលបានកាត់ស្បែក ហើយគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចទទួលបានពរជ័យនៃការមានភាពស្មោះត្រង់បាន នោះប៉ុលបានបង្រៀនថា អ័ប្រាហាំបានទទួលពរជ័យនៃភាពស្មោះត្រង់របស់លោក តាំងពីមុន លោកបានកាត់ស្បែកមកម្ល៉េះ ហើយការកាត់ស្បែកនោះគឺជា ទីសម្គាល់ មួយនៃភាពស្មោះត្រង់របស់លោក ។ អ័ប្រាហាំបានបន្តមានភាពស្មោះត្រង់ បន្ទាប់ពីចុះសេចក្ដីសញ្ញានឹងព្រះ ហើយបានកាត់ស្បែក ។ តាមរបៀបនេះ អ័ប្រាហាំបានក្លាយជាឪពុកនៃមនុស្សស្មោះត្រង់ ទាំងអស់ ទាំងអ្នកដែលពុំកាត់ស្បែក ( ពួកសាសន៍ដទៃ ) និងពួកអ្នកកាត់ស្បែក ( ពួកសាសន៍យូដា ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុង រ៉ូម ៤:១៦ ហើយចូរឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការពន្យល់ដ៏ពេញលេញបន្ថែមទៀតថា យើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរបៀបណា ។
-
តើយើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរបៀបណា ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលលទ្ធិមួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលលទ្ធិខាងក្រោម ៖ យើងបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រព្រឹត្តតាមរយៈព្រះគុណ ) ។
សូមរំឭកសិស្សថា ព្រះគុណសំដៅទៅលើពរជ័យ សេចក្តីមេត្តាករុណា ជំនួយ និងកម្លាំងដែលមានចំពោះយើង ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
តើជម្រើសណាមួយដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀនអាចតំណាងឲ្យដង្វាយធួន និងព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើជម្រើសណាមួយអាចតំណាងឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយរួច សូមសរសេរ ( ដង្វាយធួន និងព្រះគុណនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) នៅក្បែរជម្រើស គ និង ( សេចក្ដីជំនឿ ) នៅក្បែរជម្រើស ក ) ។
-
ប្រសិនបើយើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពនេះ តើយើងអាចបានសង្គ្រោះដោយសេចក្ដីជំនឿ និងការខិតខំរបស់យើងដែរឬទេ ប្រសិនបើគ្មានទឹកនោះ ? ( ទេ ) ។ តើទឹកនៅក្នុងសាច់រឿងនេះប្រៀបបានទៅនឹងដង្វាយធួន និងព្រះគុណនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណាដែរ ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ ៖
« សេចក្ដីសង្គ្រោះពុំអាចទិញបានដោយប្រាក់នៃការគោរពប្រតិបត្តិឡើយ តែអាចទិញបានដោយព្រះលោហិតនៃបុត្រានៃព្រះ [ សូមមើល កិច្ចការ ២០:២៨ ] ។ …
« ព្រះគុណគឺជាអំណោយមកពីព្រះ ហើយបំណងប្រាថ្នារបស់យើងក្នុងការគោរពតាមបញ្ញត្តិនីមួយៗរបស់ព្រះ គឺជាការបង្ហាញដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះថា យើងចង់ទទួលបានអំណោយដ៏ពិសិដ្ឋនេះ » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៩, ១១០ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា កាលសាច់រឿងដែលបានពិពណ៌នានៅលើក្ដារខៀនជួយយើងឲ្យយល់ពីរបៀបដែលសេចក្ដីជំនឿ ការប្រព្រឹត្ត និងព្រះគុណដែលធ្វើឲ្យយើងបានរាប់ជាសុចរិត នោះវាពុំបានបង្ហាញទាំងស្រុងនោះទេថា យើងបានទទួលព្រះគុណរបស់អង្គសង្គ្រោះនោះ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំគ្រាន់តែប្រទានទឹក ដែលសង្គ្រោះដល់ជីវិតដែលតំណាងឲ្យព្រះគុណរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ដែលទឹកនេះធ្វើឲ្យយើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ហើយសម្អាតយើងពីអំពើបាប ប៉ុន្ដែទ្រង់ក៏អាចធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីជំនឿ និងកម្លាំងដែលយើងត្រូវការដើម្បីទទួលបានទឹកនោះ ឬបានព្រះគុណរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ យើងអាចមានពរជ័យ តាមរយៈព្រះគុណនេះពីមុន អំឡុងពេល និងក្រោយពីពេលដែលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ ហើយប្រព្រឹត្តការល្អ ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« អំណាចនៃដង្វាយធួនអាចធ្វើឲ្យមានការប្រែចិត្តបាន … ហើយ វាក៏ពង្រឹងយើងឲ្យមើលឃើញ ធ្វើកិច្ចការ និង ប្រែខ្លួនល្អតាមរបៀបដែលយើងមិនអាចស្គាល់ ឬសម្រេចបានជាមួយនឹងសម្ថតភាពដែលមានកំណត់នៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះ » ( « Therefore They Hushed Their Fears » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៤៧ ) ។
-
តើព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយយើងឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ ហើយប្រព្រឹត្តការល្អបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើការប្រព្រឹត្តមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ? ( ប្រែចិត្ត ហើយគោរពបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ព្រមទាំងទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបំបែកគ្នាជាក្រុមដែលមានគ្នាពីរ ឬបីនាក់ ហើយពន្យល់គ្នាទៅវិញទៅមកថា តើសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រព្រឹត្តសុចរិតជួយយើងឲ្យទទួលបានព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីយើងអាចត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ។ ( សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថា សិស្សយល់ថា សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ដើម្បីសង្គ្រោះយើងនឹងលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យទទួលយកពិធីបរិសុទ្ធចាំបាច់នានា ហើយគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ) ។
សូមសង្ខេប រ៉ូម ៥ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីភាពសុខសាន្តដែលកើតមានដល់ជន ដែលទទួលបានព្រះគុណរបស់ព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿ ( សូមមើល ខទី ១–២ ) ។ លោកបានពន្យល់បន្ថែមទៀតថា ព្រះគុណមានសម្រាប់យើងដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺលើសពីការល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ទៅទៀត ។
រ៉ូម ៦–៧
ប៉ុលបង្រៀនអំពីរបៀបចៀសផុតពីអំពើបាប ហើយទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច
សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេនឹងឆ្លើយតបយ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងក្រោមនេះ ៖
នៅទីបំផុត មិត្តរបស់អ្នកកំពុងដាក់ផែនការទៅបម្រើបេសកកម្ម ប៉ុន្តែនៅពេលនេះគាត់កំពុងធ្វើការជ្រើសរើសដែលផ្ទុយនឹងបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលបង្ហាញនូវកង្វល់អំពីឥរិយាបថរបស់មិត្តអ្នក គាត់និយាយថា « វាពុំមែនជាបញ្ហាធំទេ ។ ដោយសារដង្វាយធួន ខ្ញុំអាចប្រែចិត្ត ពីមុនខ្ញុំទៅបេសកកម្មបានជានិច្ច » ។
សូមពន្យល់ថា មានមនុស្សមួយចំនួនល្មើសនឹងបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះទាំងបំពាន រួចដាក់ផែនការដើម្បីប្រែចិត្តតាមក្រោយ ដូចជាពីមុនពួកគេចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឬ ចេញបម្រើបេសកកម្មជាដើម ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា រ៉ូម ៦ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលហេតុផល ដែលលក្ខណៈនេះបង្ហាញពីការយល់ខុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយអំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគុណ ។
សូមចែកសិស្សជាគូ ។ សូមអញ្ជើញដៃគូនីមួយៗឲ្យអាន រ៉ូម៦:១–៦, ១១–១២ ឮៗរួមគ្នា ហើយពិភាក្សាថា តើការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអាចកែតម្រូវការការគិតរបស់មិត្តពួកគេបានយ៉ាងដូចម្ដេច ។ ក្រោយពីផ្ដល់ពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមសួរ ៖
-
តើប៉ុលបានឆ្លើយតបទៅនឹងការយល់ខុសថា ព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងធ្វើឲ្យយើងរួចផុតពីអំពើបាបរបស់យើងដោយឯកឯងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកគិតថា ការ « ស្លាប់ខាងឯអំពើបាប » ( ខទី ២ ) និង ការ « បានត្រូវកប់ជាមួយនឹងទ្រង់ហើយ ដោយទទួលជ្រមុជក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ » ( ខទី ៤ )មានន័យដូចម្ដេច ?
-
យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយការពន្លិចតំណាងឲ្យអ្វី ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយរួច សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់គោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ បុណ្យជ្រមុជទឹកដោយការផ្ដាច់បាប អាចតំណាងឲ្យសេចក្ដីស្លាប់របស់យើងពីអំពើបាប និងជីវិតថ្មីខាងវិញ្ញាណ ។
សូមពន្យល់ថា ជីវិតខាងវិញ្ញាណថ្មីដែលយើងចាប់ផ្ដើម នៅពេលយើងបានជ្រមុជទឹក រួមបញ្ចូលទាំងការទទួលការផ្ដាច់បាបរបស់យើង និងការតាំងចិត្តដើម្បីគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។
ដើម្បីរៀបចំសិស្សឲ្យស្គាល់គោលការណ៍បន្ថែមទៀតនៅក្នុង រ៉ូម ៦ សូមបង្ហាញក្រដាសប្រាក់មួយចំនួន ។
-
តើនរណាបើកប្រាក់ខែឲ្យបុគ្គលិកម្នាក់ៗ ? ហេតុអ្វីនិយោជកម្នាក់ពុំបើកប្រាក់ខែឲ្យបុគ្គលិករបស់និយោជកម្នាក់ទៀត ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន រ៉ូម ៦:១៣ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយរកមើល« និយោជក » ឬចៅហ្វាយពីររូប ជាមនុស្សម្នាក់ដែលអាចងាកទៅរក ហើយបម្រើ ។ ( អ្នកគួរពន្យល់ថាពាក្យ ប្រគល់ នៅក្នុងខគម្ពីរនេះចង់សំដៅទៅលើការថ្វាយ ឬប្រគល់ខ្លួន ) ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមគូសតារាងខាងក្រោមដាក់លើ ក្ដារខៀន ៖
ឈ្នួលរបស់អំពើបាប |
ឈ្នួលរបស់ព្រះ |
---|---|
សូមឲ្យសិស្សអាន រ៉ូម ៦:១៤–២៣ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។ សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតរកមើលពាក្យ « ឈ្នួល » ( ខទី ២៣ ) ឬផលនៃអំពើបាប និងពាក់កណ្ដាលទៀតរកមើលឈ្នួលរបស់ព្រះ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យឡើងមកក្ដារខៀនសរសេរអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញទៅក្នុងតារាង ។ ( នៅក្រោមពាក្យ « ឈ្នួលរបស់អំពើបាប » សិស្សគួរសរសេរ សេចក្ដីស្លាប់ [ សូមមើល ខទី ១៦, ២១, ២៣ ] ហើយនៅក្រោមពាក្យ « ឈ្នួលរបស់ព្រះ » ពួកគេគួរសរសេរ សេចក្ដីសុចរិត [ សូមមើល ខទី ១៦ ], បរិសុទ្ធ [ សូមមើល ខទី ១៩, ២២ ], ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច [ សូមមើល ខទី ២៣ ] និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច [ សូមមើល ខទី ២៣ ] ) ។ សូមពន្យល់ថា សេចក្ដីស្លាប់ដែលជាឈ្នួលនៃអំពើបាបសំដៅទៅលើ « ការបែកចេញពីព្រះ និងពីឥទ្ធិពលទ្រង់ » ហើយវាមានន័យថា « ស្លាប់ចំពោះអ្វីៗខាងសេចក្ដីសុចរិត » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « Death, Spiritual » scriptures.lds.org ) ។
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះពីក្នុង រ៉ូម ៦:១៦ អំពីផលនៃការប្រគល់ខ្លួនឲ្យអំពើបាប ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងប្រគល់ខ្លួនឲ្យអំពើបាប នោះយើងនឹងក្លាយជាពួកអ្នកបម្រើរបស់អំពើបាប ) ។
-
តើការប្រគល់ខ្លួនឲ្យអំពើបាបធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាបាវបម្រើនៃអំពើបាបនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីឧទាហរណ៍នានា ពីគ្រាដែលការប្រគល់ខ្លួនឲ្យអំពើបាបរបស់មនុស្សម្នាក់បានដឹកនាំទៅរកការបាត់បង់សេរីភាព ។
សូមយោងទៅបញ្ជីក្រោមចំណងជើង « ឈ្នួលរបស់ព្រះ » ។
-
តើអ្វីទៅជាអត្ថប្រយោជន៍នៃការបម្រើសេចក្ដីសុចរិត ជាជាងអំពើបាប ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីរបៀបបានសេរីភាពផុតពីអំពើបាប ហើយទទួលបានអំណោយទាននៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដូចតទៅ ៖ ប្រសិនបើយើងងាកទៅរកព្រះ នោះយើងអាចរួចផុតពីអំពើបាប ហើយទទួលបានអំណោយទាននៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ) ។
-
តើយើងអាចថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះតាមរបៀបណា ?
-
តើអ្នកធ្លាប់ដកពិសោធន៍នូវសេរីភាពផុតពីអំពើបាប ដោយការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ តាមរបៀបណា ?
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរពីគោលការណ៍មួយ ទាក់ទងនឹងរបៀបដែលពួកគេនឹងថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះកាន់តែប្រសើរឡើង ។
សូមសង្ខេប រ៉ូម ៧ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានប្រើពាក្យប្រៀបធៀបអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដើម្បីបង្រៀនថា សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានរំដោះឲ្យផុតពីក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ហើយបានចូលរួមនឹងព្រះគ្រីស្ទ ។ លោកក៏បានសរសេរផងដែរអំពីឧបសគ្គរវាង « សាច់ឈាម » ( ខទី ១៨ ) ឬសេចក្ដីស្រេកឃ្លានខាងរូបកាយ និង « ប៉ែកខាងក្នុង » ( ខទី ២២ ) ឬជីវភាពខាងវិញ្ញាណ ។
សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនានា ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ។