មេរៀនទី ៩៩
រ៉ូម ១-៣
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រមួយទៅពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុងរ៉ូម ដោយប្រកាសថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សូមពន្យល់ថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចត្រូវបានសង្គ្រោះដោយកិច្ចការរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ឡើយ ពួកគេត្រូវតែបានសង្គ្រោះដោយព្រះគុណនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានកើតមានតាមរយៈដង្វាយធួន ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
រ៉ូម ១:១-១៧
ប៉ុលប្រកាសថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះ
សូមអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ឡារី អិកូ ហក នៃពួកចិតសិបនាក់ ។ សូមពន្យល់ថា កាលនៅជាយុវវ័យម្នាក់ អែលឌើរ អិកូ ហក បានចុះឈ្មោះចូលធ្វើទាហាននៅក្នុងទ័ពជើងទឹករបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ។
« ខ្ញុំបានជួបគ្រូបង្វឹករបស់ខ្ញុំ ដែលជាទាហានជើងចាស់ម្នាក់ ពេលដែលលោកធាក់បើកទ្វារចូលមកបន្ទាយ ទាំងស្រែកដោយពាក្យអាសគ្រាម ។
« បន្ទាប់ពីការណែនាំខ្លួនដ៏រន្ធត់នេះ គាត់បានចាប់ផ្ដើមពីចុងម្ខាងនៃបន្ទាយ ហើយចោទសួរទាហានថ្មីម្នាក់ៗ ។ ដោយគ្មានការលើកលែង នោះគ្រូបង្វឹកព្យាយាមរកឃើញអ្វីមួយពីទាហានថ្មីម្នាក់ៗ ដើម្បីចំអកឲ្យជាមួយនឹងភាសាគ្រោតគ្រាតខ្លាំងៗ ។ គាត់បានដើរតាមជួរ ដោយឲ្យទាហានជើងទឹកម្នាក់ៗស្រែកឆ្លើយទៅវិញ ដូចដែលបានបញ្ជា ៖ ‹ បាទ ! › ឬ ‹ ទេ ! លោកពលបាលត្រី › ។ … ពេលដល់វេនខ្ញុំ ខ្ញុំអាចប្រាប់បានថា គាត់បានកញ្ឆក់យកកាបូបស្ពាយរបស់ខ្ញុំ ហើយចាក់ឥវ៉ាន់ចេញទៅលើពូកនៅពីក្រោយខ្ញុំ ។ គាត់បានមើលរបស់របរខ្ញុំ បន្ទាប់មកដើរត្រឡប់មកខាងមុខខ្ញុំវិញ ។ ខ្ញុំបានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការស្រែកវាយប្រហាររបស់គាត់ ។ គាត់កាន់ព្រះគម្ពីរមរមនរបស់ខ្ញុំក្នុងដៃគាត់ » ( « Come unto Me, O Ye House of Israel » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៣២ ) ។
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់អែលឌើរ អិកូ ហក ?
-
តើអ្នកគិតថាគ្រូបង្វឹកនោះនឹងធ្វើអ្វី ?
-
តើអ្នកធ្លាប់ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដែលអ្នកព្រួយថា ជំនឿរបស់អ្នកត្រូវបានគេសើចចំអកដែរឬទេ ? (សូមគិតអំពីការអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ )។
នៅពេលសិស្សសិក្សារ៉ូម ១សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយពួកគេ នៅពេលពួកគេជួបប្រទះនឹងការសើចចំអកដល់ជំនឿ និងបទដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។
សូមណែនាំដោយសង្ខេបពីគម្ពីររ៉ូម ដោយអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវឃ្លាខាងក្រោមនេះ ៖
គម្ពីររ៉ូមគឺជាសំបុត្រមួយដែលប៉ុលបានសរសេរទៅពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូម កាលដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់លោកជិតដល់ទីបញ្ចប់ ។ លោកបានសរសេរទៅពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូមឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការមកដល់របស់លោក ដើម្បីបញ្ជាក់ ហើយការពារការបង្រៀនរបស់លោក និងដើម្បីលើកកម្ពស់សាមគ្គីភាពរវាងសមាជិកសាសនាចក្រសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃ ។ ក្រុងរ៉ូម—ជារាជធានីនៃអាណាចក្ររ៉ូម—ត្រូវបានជោគជាំទៅដោយទស្សនៈលោកិយ ហើយជាកន្លែងមួយដែលពិបាកក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមសង្ខេប រ៉ូម ១:១–១៤ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានចាប់ផ្ដើមសំបុត្ររបស់លោកដោយថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នាលោក ដើម្បីទៅជួបពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូម ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន រ៉ូម ១:១៥-១៧ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ ដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូមអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
តើប៉ុលបាននិយាយថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាអ្វី ? ( សិស្សគួររកឃើញសេចក្ដីពិតស្រដៀងគ្នាមួយនឹងសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ គឺជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ។ អ្នកអាចឲ្យយោបល់ដល់សិស្ស ឲ្យគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លានានាដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។
-
តើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបណ្ដាលឲ្យយើងត្រូវបានសង្គ្រោះពីអ្វី ? ( សេចក្ដីស្លាប់ខាងរូបកាយ និង ខាងវិញ្ញាណ ) ។
-
ហេតុអ្វីយើងត្រូវអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈដំណឹងល្អ ? ( ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើដង្វាយធួនដែលធ្វើឲ្យសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងអាចកើតមានឡើង ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវការពន្យល់ខាងក្រោមនេះអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់ ៖
ដូចដែលបានប្រើដោយប៉ុល ពាក្យ ជំនឿ និង សេចក្ដីជំនឿ ពុំមានន័យគ្រាន់តែជាការព្រមព្រៀងខាងផ្លូវចិត្តថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាការទទួលយកដោយពេញដួងចិត្ត ហើយទុកចិត្តលើទ្រង់ថា ទ្រង់ជាអង្គដែលលះបង់ព្រះអង្គទ្រង់នៅក្នុងដង្វាយធួនសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ។ ការទុកចិត្តដ៏ជ្រាលជ្រៅនេះដឹកនាំទៅរកជីវិតនៃសេចក្ដីស្មោះត្រង់ បង្ហាញដោយការប្រែចិត្តពីអំពើបាប ការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក និងការព្យាយាមរស់នៅដូចអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀន ( សូមមើល កិច្ចការ ១៦:៣០–៣៣, រ៉ូម ៦:១–១១, កូរិនថូសទី ១ ៦:៩–១១ ) ។ « សេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ … បង្ហាញនៅក្នុងជីវិតនៃការគោរពប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ និងការបម្រើដល់ព្រះគ្រីស្ទ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្ដីសង្គ្រោះ » scriptures.lds.org ) ។
-
ដោយសារប៉ុលបានដឹងថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿនោះ តើប៉ុលមានអារម្មណ៍បែបណាដែរចំពោះការប្រកាសពីដំណឹងល្អ ? ( លោកគ្មានភាពអាម៉ាស់នោះទេ [ សូមមើល រ៉ូម ១:១៦ ] ) ។
-
តើការមានទីបន្ទាល់មួយអំពីអំណាចនៃដំណឹងល្អ អាចមានឥទ្ធិពលដល់បំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងមនុស្សដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងទទួលទីបន្ទាល់មួយថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានអំណាចដើម្បីសង្គ្រោះយើង នោះយើងនឹងមិនខ្មាស់អៀនក្នុងការចែកចាយវាជាមួយនឹងមនុស្សដទៃឡើយ ) ។
-
តើគោលការណ៍នេះអាចជួយអ្នក នៅពេលអ្នកជួបប្រទះនឹងការបៀតបៀន ឬការចំអកចំពោះជំនឿរបស់អ្នកដោយរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានឮៗនៅផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿងរបស់អែលឌើរ អិកូ ហក ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលថា តើលោកបានឆ្លើយតបនឹងគ្រូបង្វឹកនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ។
« ខ្ញុំគិតថា គាត់នឹងស្រែកឲ្យខ្ញុំ តែគាត់បានខិតមកជិតខ្ញុំ ហើយខ្សឹបថា ‹ តើអ្នកជាពួកមរមនឬ ? ›
« ដូចដែលបានបញ្ជា នោះខ្ញុំបានស្រែកថា ‹ បាទ ! លោកពលបាលត្រី › ។
« ជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំបានរំពឹងនូវរឿងអាក្រក់នឹងកើតឡើង ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឈប់មួយសន្ទុះ ហើយលើកដៃគាត់ដែលកាន់ព្រះគម្ពីរមរមនខ្ញុំនោះ ហើយបាននិយាយដោយសំឡេងតិចៗ ថា ‹ តើអ្នកជឿលើព្រះគម្ពីរនេះទេ ? ›
« ម្ដងទៀត ខ្ញុំស្រែកថា ‹ បាទ ! លោកពលបាលត្រី › » ( « Come unto Me, O Ye House of Israel »ទំព័រ ៣២ ) ។
-
តើការឆ្លើយតបរបស់អែលឌើរ អិកូ ហក គឺជាគំរូដ៏ល្អមួយពីគោលការណ៍ដែលបានបង្រៀននៅក្នុង រ៉ូម ១:១៦ យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា ផ្ទុយពីការចំអកដល់អែលឌើរ អិកូ ហក គ្រូបង្វឹកនោះបានដាក់ព្រះគម្ពីរមរមនចុះដោយថ្នម ហើយបានបន្តទៅឈ្មោះទាហានផ្សេងទៀត ។ សូមអានឮៗនូវពាក្យពេចន៍បន្ថែមទៀតរបស់អែលឌើរ អិកូ ហក ៖
« ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីពលបាលត្រីទាហានជើងទឹកដ៏កាចនោះបានលើកលែងឲ្យខ្ញុំនៅថ្ងៃនោះ ។ តែខ្ញុំមានអំណរគុណ ដែលខ្ញុំអាចនិយាយបានដោយគ្មានស្ទាក់ស្ទើរថា ‹ បាទ ! ខ្ញុំជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ › និងថា ‹ បាទ ! ខ្ញុំដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត › ។ ទីបន្ទាល់នេះជាអំណោយដ៏មានតម្លៃ ដែលបានប្រទានដល់ខ្ញុំតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( « Come unto Me, O Ye House of Israel » ទំព័រ ៣២ ) ។
-
តើអ្នក ( ឬ មនុស្សម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ) ធ្លាប់បង្ហាញថា អ្នកមិនខ្មាស់ដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតថា តើពួកគេមានអារម្មណ៍រឹងមាំដល់កម្រិតណា អំពីទីបន្ទាល់របស់ពួកគេចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយថាតើពួកគេអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីពង្រឹងទីបន្ទាល់ទាំងនោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យដាក់គោលដៅមួយធ្វើរឿងនោះ ។
រ៉ូម ១:១៨-៣:២៣
ប៉ុលបង្រៀនថា មនុស្សលោកទាំងអស់ធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងសម័យរបស់ប៉ុល មានពួកគ្រីស្ទានជាសាសន៍យូដាមួយចំនួនបានខិតខំរកពាក្យដោះសារចំពោះឥរិយាបថអសីលធម៌ ឬឥរិយាបថពេញដោយអំពើបាប ដោយគូសបញ្ជាក់ពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ ហើយបដិសេធសេចក្ដីយុត្តិធម៌ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ ។ ក៏មានពួកគ្រីស្ទានជាសាសន៍យូដាមួយចំនួនបានជឿផងដែរថា ការប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេគឺចាំបាច់ចំពោះសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ ។ ប៉ុលបានខិតខំកែតម្រូវការយល់ខុសទាំងពីរនេះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សបីបួននាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង រ៉ូម ១: ១៨-៣២ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលអំពើបាប ដែលប៉ុលបាននិយាយថានឹងមានពាសវាលពាសកាលនៅក្នុងជំនាន់របស់លោក ។ អ្នកគួរជួយសិស្សឲ្យកំណត់ន័យនៃពាក្យ និងឃ្លានៅក្នុង ខទី ១៨–៣២ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ពីការព្រមានដែលប៉ុលបានផ្ដល់ទៅពួកបរិសុទ្ធនៅរ៉ូម ។ ឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
នៅក្នុង ខទី ២៥ តើអ្នកគិតថាឃ្លា « កោតខ្លាច ហើយគោរពបូជាដល់របស់ដែលកើតមក ជាជាងដល់ព្រះ » មានន័យដូចម្ដេច ?
ចូរចង្អុលបង្ហាញថានៅក្នុង រ៉ូម ១:១៨–៣២ យើងរៀនថា ពួកព្យាការី និងពួកសាវកទាំងឡាយបង្រៀនយើងអំពីឥរិយាបថ និងអាកប្បកិរិយាដែលធ្វើខុសនឹងព្រះ ។
សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ផ្លាស់ប្រែទំនៀមទំលាប់ពីបវេណីចេញ ឲ្យខុសពីធម្មតា » នៅក្នុង ខទី ២៦ និង « លះចោលទំនៀមទំលាប់របស់ស្ត្រីពីបវេណីចេញ » នៅក្នុង ខទី ២៧ សំដៅទៅលើឥរិយាបថមនុស្សរួមភេទដូចគ្នា ។ អ្នកគួរពន្យល់ថា តាំងពីដើម និងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងមូល ព្រះអម្ចាស់ដាក់ទោសជានិច្ចដល់ការបំពានច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព រួមទាំងឥរិយាបថមនុស្សរួមភេទដូចគ្នាផងដែរ ។
កំណត់ចំណាំ ៖ ប្រធានបទអំពីការទាក់ទាញភេទដូចគ្នាតម្រូវឲ្យមានចិត្តទូលាយទន់ភ្លន់ ។ នៅពេលសិស្សរបស់អ្នកពិភាក្សាពីបញ្ហានេះ សូមប្រាកដថា វាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយចិត្តសប្បុរស មេត្តាកុរណា និងដោយសេចក្ដីគួរសម ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលជំហរបស់សាសនាចក្រស្ដីពីឥរិយាបថនៃមនុស្សរួមភេទដូចគ្នា សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមឲ្យឮៗ ៖
« អាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់បុរស និងបុរសដូចគ្នា និង ស្រ្តី និងស្រ្តីគឺជាអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ។ ប្រសិនបើអ្នកឃើញថា ខ្លួនអ្នកមានបញ្ហាជាមួយនឹងចំណាប់អារម្មណ៍លើភេទដូចគ្នា ឬ អ្នកកំពុងតែត្រូវបានទាក់ទាញឲ្យចូលរួមនៅក្នុងអាកប្បកិរិយាមិនសមរម្យ ចូរស្វែងរកការប្រឹក្សាពីឪពុកម្តាយ និង ប៊ីស្សពរបស់អ្នក ។ ពួកគេនឹងជួយអ្នក » ( For the Strength of Youth [ កូនសៀវភៅ ឆ្នាំ២០១១ ] ទំព័រ៣៦ ) ។
« គោលជំហរខាងគោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រគឺច្បាស់លាស់ ៖ ការរួមភេទគួរតែកើតមានរវាងបុរសម្នាក់ និងស្ត្រីម្នាក់ដែលបានរៀបការប៉ុណ្ណោះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនគួរប្រើប្រាស់វាជាហេតុផលចំពោះអំពើទុច្ចរិតឡើយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអង្គដែលយើងដើរតាម ប្រាកដជាដាក់ទោសចំពោះរឿងអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ប៉ុន្តែមិនឃោរឃៅនោះទេ ។ ព្រះទ័យរបស់ទ្រង់តែងតែលើកតម្កើងបុគ្គលម្នាក់ៗ តែពុំដែលទាញទម្លាក់ចុះឡើយ ។ …
« សាសនាចក្របានបង្ហាញពីលក្ខណៈខុសគ្នារវាងការប្រតិព័ទ្ធ និង ឥរិយាបថទាក់ទាញចិត្តចំពោះភេទដូចគ្នា ។ ខណៈដែលការមានអារម្មណ៍ និងទំនោរចិត្តស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាពុំមែនជាអំពើបាប តែការចូលរួមក្នុងទង្វើប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាទេតើ ទើបខុសនឹង ‹ គោលការណ៍ខាងគោលលទ្ធិ ដែលផ្អែកលើព្រះគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ… ថាអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ គឺចាំបាច់ចំពោះផែនការនៃអង្គដ៏បង្កបង្កើត សម្រាប់ជោគវាសនាដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ › [ « សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់គណៈប្រធានទីមួយ ស្ដីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាmormonnewsroom.org ] » ( « Same-Sex Attraction » Gospel Topics, lds.org/topics ) ។
-
ហេតុអ្វីវាជារឿងសំខាន់ដែលយើងត្រូវយល់ដឹងពីការបង្រៀនរបស់ពួកព្យាការី និងពួកសាវករបស់ព្រះអម្ចាស់ស្ដីពីឥរិយាបថនៃមនុស្សរួមភេទដូចគ្នា ?
-
តើយើងអាចបង្ហាញចិត្តសប្បុរស និងចិត្តមេត្តាដល់ជនដែលជួបនឹងភាពទាក់ទាញភេទដូចគ្នា កាលនៅតែគាំទ្រដល់ជំហររបស់សាសនាចក្រស្ដីពីឥរិយាបទនៃមនុស្សរួមភេទដូចគ្នាតាមរបៀបណា ?
សូមសង្ខេប រ៉ូម ២:១–៣:៨ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនថា មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានកាត់សេចក្ដី ស្របតាមកិច្ចការរបស់ពួកគេ ហើយលោកបានបង្ហាញថា សេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់ពួកសាសន៍យូដាបានកើតមកពីការរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេតែខាងក្រៅ ប៉ុន្តែពុំមែនចេញពីចិត្តរបស់ពួកគេទេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានរ៉ូម ៣:៩-១២, ២៣ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថា តើប៉ុលបាននិយាយថានរណាដែលរងឥទ្ធិពលពីអំពើបាប ។
-
តើប៉ុលបាននិយាយថានរណាដែលរងឥទ្ធិពលពីអំពើបាប ? តើអំពើបាបរបស់យើងមានលទ្ធផលអ្វីខ្លះ ចំពោះយើង ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយរួចហើយ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ រាល់មនុស្សដែលមានការទទួលខុសត្រូវទាំងអស់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយត្រូវការការអភ័យទោសរបស់ព្រះ ) ។
-
តើសេចក្ដីពិតនេះជួយយើងឲ្យយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរឡើង ពីហេតុផលដែលយើងត្រូវការព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានដោយរបៀបណា ?
រ៉ូម ៣:២៤-៣១
មនុស្សលោកទាំងអស់អាចបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈការទទួលយកដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទដោយស្មោះត្រង់
សូមពន្យល់ថា ខគម្ពីរដែលនៅសេសសល់ក្នុង រ៉ូម ៣ ប៉ុលបានបង្រៀនពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយកឈ្នះលើបញ្ហាដែលយើងជួបប្រទះ—ពោលគឺថា ព្រះមិនអាចទទួលយកអំពើបាបទាំងអស់ ឯមនុស្សគ្រប់រូបដែលមានការទទួលខុសត្រូវនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើបាបនោះទេ ។ ដើម្បីយល់ពីខគម្ពីរទាំងនេះបាន សិស្សនឹងត្រូវយល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ការរាប់ជាសុចរិត ( ការ « ឲ្យបានលើកលែងពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយរាប់ថាឥតមានទោស » [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « រាប់ជាសុចរិត, ការរាប់ជាសុចរិត » scriptures.lds.org ] ) ការប្រោសសន្ដោស ( ពលិកម្មធួន និងប្រភពនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា ) និង ព្រះគុណ ( « ជំនួយ និងកម្លាំងពីព្រះត្រូវបានប្រទានឲ្យដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ » ] ) ។ សូមពិចារណាសរសេរនិយមន័យនៃពាក្យទាំងនេះលើក្ដារខៀនពីមុនថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម ឬផ្ដល់ជាឯកសារដែលមាន ពាក្យ ទាំងនេះដល់សិស្សម្នាក់ៗ ។
ចូរសុំសិស្សម្នាក់អាន រ៉ូម ៣:២៤-២៦ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា យើងអាចមានភាពសក្ដិសម ដើម្បីនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះបានតាមរបៀបណា ។
-
យោងតាម រ៉ូម ៣:២៤ តើយើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ឬបានប្រកាសថាមានភាពសក្ដិសមដើម្បីនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះតាមរបៀបណា ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ រ៉ូម ៣:២៤ បានប្ដូរពាក្យ ទទេ ទៅជា តែ ។ សូមពន្យល់ថា មិនថាយើងធ្វើល្អដល់កម្រិតណានៅក្នុងជីវិតនេះនោះទេ យើងមិនអាចទទួលបាន ឬសមនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះដោយខ្លួនយើងបានឡើយ ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នាធ្វើបាប ដូច្នោះហើយយើងខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះឡើយ គឺដូចដែលប៉ុលបានបង្រៀន ( សូមមើល រ៉ូម ៣:២៣ ) ។ មានតែតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះ—កម្លាំង និងអំណាចដែលអាចធ្វើទៅបានរបស់ទ្រង់—ទើបយើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ ( សូមមើលផងដែរ មរ៉ូណៃ ១០:៣២–៣៣ ) ។
-
យោងតាម ខទី ២៦ តើព្រះរាប់នរណាខ្លះថាសុចរិតដោយព្រះគុណនោះ ? ( ជនដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ) ។
សូមរំឭកសិស្សពីរបៀបដែលប៉ុលបានប្រើពាក្យ ជឿ និង សេចក្ដីជំនឿ ដូចដែលបានប្រកាសកាលពីខាងដើមមេរៀន ។
-
តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះអំពីលទ្ធផលនៃការទទួលយកដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយស្មោះត្រង់នោះ ? ( សិស្សអាចប្រាប់ពីគោលការណ៍មួយដូចខាងក្រោម ៖ តាមរយៈការទទួលយកដ៏ស្មោះត្រង់នៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះមនុស្សលោកទាំងអស់នឹងបានរាប់ជាសុចរិត ហើយទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ) ។
-
តើយើងអាចបង្ហាញការទទួលយកនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយស្មោះត្រង់ដោយរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ខ្លួនចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីទទួលយកដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់កាន់តែស្មោះត្រង់ថែមទៀត ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យកត់ត្រាអារម្មណ៍របស់ពួកគេចូលក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយអារម្មណ៍ និងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមសង្ខេប រ៉ូម ៣:២៧–៣០ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានគូសបញ្ជាក់សារជាថ្មីថា បុគ្គលម្នាក់ត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាជាង ដោយសារការគោរពប្រតិបត្តិរបស់ខ្លួនតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
រ៉ូម ១:១ ។ « ដំណឹងល្អនៃព្រះ »
ជាការពិតណាស់ ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដំណឹងល្អនៃព្រះមានន័យថា ដំណឹងល្អរបស់ព្រះដែលជាព្រះវរបិតា ។ វាត្រូវគេស្គាល់ថាជា « ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ដោយសារព្រះគ្រីស្ទបានក្លាយជាព្រះអង្គគាំទ្រ និងជាអ្នកគាំទ្រដ៏ធំចំពោះផែនការរបស់ព្រះវរបិតា ។
រ៉ូម ១:១៦ ។ « ដ្បិតខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទទេ »
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានសម្គាល់ឃើញថា វិធីមួយដែលយើងអាចបង្ហាញថា យើងមិនខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អ គឺការចែកចាយវាជាមួយនឹងមនុស្សដទៃ ៖
« យើងម្នាក់ៗមានឱកាសជាច្រើន ដើម្បីប្រកាសពីជំនឿរបស់យើងទៅកាន់មិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាង មិត្តរួមការងារ និងមនុស្សផ្សេងទៀត ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា យើងនឹងក្ដាប់យកឱកាសទាំងនេះ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង បង្ហាញពីសាក្សីរបស់យើងពីបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ និងការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីបម្រើទ្រង់ ។
« ប្រសិនបើយើងធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នេះ យើងអាចនិយាយដូចជាសាវកប៉ុលថា ‹ ខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទទេ ពីព្រោះជាព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ › ( រ៉ូម ១:១៦ ) » ។ ( « Witnesses of Christ » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩០ ទំព័រ ៣២ ) ។
សម្រាប់ឧទាហរណ៍ពីមនុស្សម្នាក់ដែលមិនខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សូមមើលដំណើររឿងរបស់អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត ដែលត្រូវបានសម្ភាសដោយមេទ័ព ហៃមែន ជី វីកខូវើរ ( នៅក្នុង Marvin K. Gardner « Elder Richard G. Scott: ‹ The Real Power Comes from the Lord › » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ៨–៩ ) ។
រ៉ូម ១:២៦-៣២ ។ អាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺជាអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមទៀតស្ដីពីគោលជំហររបស់សាសនាចក្រទាក់ទងនឹងអាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា និងភាពទាក់ទាញនៃភេទដូចគ្នា សូមមើល « Same-Sex Attraction » នៅលើ lds.org/topics ។
រ៉ូម ៣:២៤ ។ « ដោយពឹងដល់ព្រះគុណទ្រង់ នោះបានរាប់ជាសុចរិតទទេ »
អែលឌើ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីពាក្យ ការរាប់ជាសុចរិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖
« ដោយសារតែ ‹ តម្លៃជានិរន្ដរ៍នៃ និងពលិកម្មធួនដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ › នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចធ្វើឲ្យស្កប់ស្កល់ ឬផ្ដល់ ‹ ចម្លើយចុងបំផុតនៃច្បាប់ › ជំនួសយើង។ ការលើកលែងទោសកើតឡើងដោយសារព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ដែលបានសព្វព្រះទ័យចំពោះតម្រូវការនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌តាមរយៈការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។ … ទ្រង់បានដកយកការដាក់ទោសរបស់យើង ដោយពុំដកច្បាប់ចេញនោះទេ ។ យើងត្រូវបានអត់ទោស ហើយបានដាក់នៅក្នុងស្ថានភាពនៃសេចក្ដីសុចរិតជាមួយទ្រង់។ យើងប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ដោយគ្មានអំពើបាប ។ យើងត្រូវបានគាំទ្រ និងបានការពារដោយច្បាប់ ដោយសេចក្ដីយុត្តិធម៌។ យើងគឺត្រូវបាន រាប់ជាសុចរិត ។
« ហេតុដូច្នេះហើយ យើងអាចនឹងនិយាយដោយសមរម្យអំពីមនុស្ស ដែលត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ជាអ្នកដែលបានអភ័យទោស គ្មានអំពើបាប ឬគ្មានកំហុស » ( « Justification and Sanctification » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ២០ ) ។