មេរៀនទី ១៤៤
ពេត្រុសទី១ ១–២
សេចក្ដីផ្ដើម
ពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រដើម្បីពង្រឹងសេចក្តីជំនឿពួកបរិសុទ្ធ នៅពេលពួកគេកំពុងរងទុក្ខ ដោយសារការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងមកពីអាណាចក្ររ៉ូម ។ លោកបានគូសបញ្ជាក់ថា ពួកគេត្រូវបានប្រោសលោះតាមរយៈព្រះលោហិតដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងរំឭកពួកគេពីមរតកនៃភាពជាព្រះរបស់ពួកគេ ក្នុងនាមជារាស្ត្រដ៏ជាកេរ្តិ៍អាករនៃព្រះ ។ ពេត្រុសបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យសរសើរតម្កើងដល់ព្រះនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ហើយស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខ ដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើ ។
កំណត់ចំណាំ ៖សូមមើលនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃទំព័រ « ការរៀបចំទុកជាមុន »ដើម្បីរៀបចំសម្រាប់មេរៀនទី ១៤៩ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ពេត្រុសទី១ ១
ពេត្រុសបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធអំពីសក្តានុពលនៃមរតករបស់ពួកគេ និង ភាពចាំបាច់នៃការសាកល្បង
សូមបង្ហាញ ឬគូររូបភាព ឡ ហើយពន្យល់ថា ឡគឺជាកន្លែងមួយសម្រាប់ដុតដែក ឬ លោហធាតុផ្សេងទៀតដើម្បីបន្សុទ្ធវា នោះមានន័យថាដែក ឬ លោហធាតុនោះត្រូវបានដុត ហើយត្រូវបានរំលាយដើម្បីដកចេញនូវធាតុមិនសុទ្ធ ហើយបង្កើនភាពរឹងមាំដល់ផលិតផលចុងក្រោយ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដែលថ្លែងដោយអែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« នៅពេលខ្ញុំធ្វើដំណើរទូទាំងសាសនាចក្រ នោះខ្ញុំឃើញថា សមាជិកត្រូវបានសាកល្បងនៅក្នុងឡនៃសេចក្តីទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេ » ( « Hyrum Smith: ‹ Firm As the Pillars of Heaven ›» Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ៩ ) ។
-
តើអ្នកគិតថាអែលឌើរ បាឡឺដ ចង់មានន័យយ៉ាងណា តាមរយៈពាក្យ « ឡនៃសេចក្ដីទុក្ខវេទនា » នោះ ? ( ការសាកល្បងយ៉ាងលំបាក ឬសេចក្ដីវេទនាក្នុងជីវិត ) ។
ចូរពន្យល់ថា ពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រទីមួយរបស់លោក ដើម្បីពង្រឹង និងលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធ នៅពេលពួកគេជួបប្រទះនឹងឡនៃសេចក្ដីទុក្ខវេទនា ។ ចូរពន្យល់ថា រហូតដល់ប្រហែលជាឆ្នាំ ៦៤ នៃ គ. ស. គឺជាគ្រាដែលពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រនេះ ជាពេលដែលរដ្ឋាភិបាលរ៉ូមបានបង្ហាញការអត់ឱនដល់ពួកគ្រីស្ទាននៅឡើយ ។ នៅក្នុងខែកក្កដានាឆ្នាំដដែលនោះ មានភ្លើងមួយបានឆេះបំផ្លាញអាណាចក្ររ៉ូមយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ។ អ្នកមានមុខមាត់សាសន៍រ៉ូមមួយចំនួនបានចោទប្រកាន់ពួកគ្រីស្ទានថា ជាអ្នកផ្តើមអគ្គីភ័យនោះ ។ ការណ៍នេះបាននាំឲ្យមានការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងក្លាទៅលើពួកគ្រីស្ទានទូទាំងអាណាចក្ររ៉ូម ។ ពួកគ្រីស្ទានមួយចំនួនបានជួបនូវការធ្វើបាបមកពីសំណាក់មិត្តភក្តិ និង អ្នកជិតខាងពីមុនៗរបស់ពួកគេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិត នៅពេលពួកគេសិក្សាពេត្រុសទី១ ១–២ដែលអាចជួយយើងឲ្យបន្ដស្មោះត្រង់ នៅពេលយើងត្រូវបានសាកល្បងនៅក្នុងឡនៃសេចក្ដីទុក្ខវេទនារបស់យើង ។
សូមសង្ខេបពេត្រុសទី១ ១:១–២ដោយពន្យល់ថា ពេត្រុសបានទទួលស្វាគមន៍ពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងបណ្តាខេត្តអាណាចក្ររ៉ូមនៃអាស៊ីតូច ( ជាប្រទេសទួគី នៅសព្វថ្ងៃនេះ ) ហើយបានរំឭកដាស់តឿនពួកគេថា ពួកគេគឺជាប្រជាជនជម្រើស មានន័យថា ពួកគេត្រូវបានជ្រើសរើសដើម្បីឲ្យទទួលពរជ័យពិសេស នៅពេលពួកគេរស់នៅដោយស្មោះត្រង់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ពេត្រុសទី១ ១:៣–៥ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើពេត្រុសបានរំឭកដល់ពួកបរិសុទ្ធអ្វីខ្លះ អំពីអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ និងពរជ័យដែលបានសន្យាដល់ពួកបរិសុទ្ធនាពេលអនាគត ។
-
តើពរជ័យនាពេលអនាគតអ្វីខ្លះ ដែលពួកបរិសុទ្ធនឹងទទួលបាន ប្រសិនបើពួកគេបន្ដស្មោះត្រង់ចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានពេត្រុសទី១ ១:៦ឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលនូវរបៀប ដែលពួកបរិសុទ្ធបានឆ្លើយតបចំពោះការសន្យាអំពីពរជ័យនាពេលអនាគតទាំងនេះ ។ សូមពន្យល់ថា ពាក្យការល្បួងនៅក្នុងខទី ៦សំដៅទៅលើការសាកល្បង និងសេចក្ដីទុក្ខវេទនា ។
-
តើពួកបរិសុទ្ធបានឆ្លើយតបទៅនឹងការសន្យាអំពីពរជ័យនាពេលអនាគតទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ពួកគេបានរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ) ។
-
តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនមកពី ខទី៣–៦នេះ ? ( សិស្សគួរស្គាល់គោលការណ៍ស្រដៀងគ្នាដូចតទៅ ៖ ទោះបីជាយើងជួបប្រទះការសាកល្បងក្តី ក៏យើងអាចរីករាយនៅក្នុងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ពរជ័យនាពេលអនាគត ដែលព្រះបានសន្យាថានឹងប្រទានដល់យើងដែរ ។
-
តើយើងអាចចងចាំអំពីពរជ័យនាពេលខាងមុខ ដែលព្រះបានសន្យាថាប្រទានដល់យើងដើម្បីជួយយើងឲ្យមានអំណរ ទោះជាយើងជួបប្រទះនឹងការសាកល្បងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ពេត្រុសទី១ ១:៧–៩ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើពេត្រុសបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការសាកល្បងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធ ។
-
យោងតាមពេត្រុសទី១ ១:៧តើពេត្រុសប្រៀបធៀបការសាកល្បង ការពិសោធន៏ ឬសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធទៅនឹងអ្វី ?
-
តើការសាកល្បងសេចក្ដីជំនឿគឺដូចជាមាសដោយវិធីណា ? ( សេចក្ដីជំនឿដែលត្រូវបានសាកល្បង គឺដូចជាមាសដ៏មានតម្លៃ ) ។ ទោះជាយ៉ាងណា សេចក្តីជំនឿគឺមានតម្លៃវិសេសជាងមាសទៅទៀត ដោយសារមាសចេះ « ខូច » [ ខទី ៧ ] ខណៈដែលសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនាំទៅរកសេចក្តីសង្គ្រោះ ( សូមមើល ខទី ៩ ) ដែលវាអស់កល្បជានិច្ច ។ លើសពីលើនោះ មាសគឺត្រូវបន្សុទ្ធដោយភ្លើង ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានសាកល្បង ហើយបន្សុទ្ធ នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ក្នុងកូរ៉ូមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដែលបានពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចបន្ដខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងសេចក្ដីជំនឿ ។
« តើអ្នកអាចនៅតែ ‹ ខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយមុតមាំ › [ អាលម៉ា ១:២៥ ] ក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកដោយរបៀបណា ? អ្នកបានជ្រមុជខ្លួននៅក្នុងគ្រប់អ្វីៗ ដែលបានជួយកសាងស្នូលនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ៖ អ្នកអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ អ្នកអធិស្ឋាន អ្នកពិចារណាបទគម្ពីរ អ្នកប្រែចិត្ត អ្នកកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ហើយអ្នកបម្រើអ្នកដទៃ ។
« នៅពេលអ្នកជួបនឹងការសាកល្បងនៃសេចក្ដីជំនឿ—ទោះជាអ្នកធ្វើអ្វីក៏ដោយអ្នកមិនត្រូវដើរចេញពីសាសនាចក្រនេះឡើយ ! ការដកខ្លួនអ្នកចេញពីនគរព្រះ អំឡុងពេលការសាកល្បងនៃសេចក្ដីជំនឿមួយ គឺប្រៀបដូចជាការចាកចេញពីតំបន់សុវត្ថិភាពការពារព្យុះ ពេលមានព្យុះសង្ឃរាមួយបានមកដល់ដូច្នោះដែរ » ( « Trial of Your Faith » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៤០ ) ។
-
តើអែលឌើរ អាន់ឌើរសិន បានលើកទឹកចិត្តដល់យើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ នៅក្នុងការសាកល្បងនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ?
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាសំខាន់ដើម្បីធ្វើអ្វីៗទាំងនេះ នៅពេលសេចក្តីជំនឿរបស់យើងកំពុងត្រូវបានសាកល្បង ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ពួកបរិសុទ្ធមួយចំនួនដែលប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅ អាចនឹងត្រូវបានល្បួងឲ្យបោះបង់សេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួនចោល នៅពេលពួកគេជួបប្រទះនឹងការបៀតបៀនខាងសាសនា ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានពេត្រុសទី ១ ១:១៣–១៧ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលការដាស់តឿនដែលពេត្រុសបានផ្ដល់ឲ្យ ដើម្បីជួយពួកបរិសុទ្ធឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងរបស់ពួកគេដោយស្មោះត្រង់ ។ សូមពិចារណាធ្វើការអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើពេត្រុសបានដាស់តឿនដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើការប្រឹក្សារបស់ពេត្រុសអាចជួយពួកគេ ឲ្យស៊ូទ្រាំដោយស្មោះត្រង់ក្នុងការសាកល្បងរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ពេត្រុសទី១ ១:១៨–២១ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលសេចក្តីពិតបន្ថែមទៀត ដែលពេត្រុសបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងរបស់ខ្លួនដោយស្មោះត្រង់ ជាជាងបោះបង់សេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួនចោល ។
-
តើពេត្រុសបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដល់ពួកបរិសុទ្ធក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្ដែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយ ឬច្រើនដូចខាងក្រោម ៖យើងត្រូវបានប្រោសលោះ តាមរយៈព្រះលោហិតដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលគ្មានអំពើបាប នោះទ្រង់អាចថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់ជាការបូជាដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់យើង ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានតែងតាំងពីមុនកំណើតលោកិយ ដើម្បីឲ្យក្លាយជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើង) ។
-
តើការចងចាំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ប្រហែលជាបានជួយពួកបរិសុទ្ធឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងរបស់ពួកគេដោយស្មោះត្រង់តាមរបៀបណា ?
ដើម្បីជួយសិស្សដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិតទាំងឡាយ ដែលពួកគេបានស្គាល់នៅក្នុង ពេត្រុសទី១ ១សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យគិតអំពីគ្រាមួយដែលពួកគេ ឬនរណាម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ បានជ្រើសរើសស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេជាមួយសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីបន្ដស្មោះត្រង់ នៅពេលពួកគេត្រូវបានសាកល្បងនៅក្នុងឡនៃសេចក្ដីទុក្ខវេទនា ។
សូមសង្ខេប ពេត្រុសទី១ ១:២២–២៥ ដោយពន្យល់ថា ពេត្រុសបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយចងចាំថា ពួកគេបានកើតមកម្តងទៀតតាមរយៈការឱបក្រសោបយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលស៊ូទ្រាំជារៀងរហូត ។
ពេត្រុសទី ១ ២:១–១២
ពេត្រុសគូសបញ្ជាក់អំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកបរិសុទ្ធ
-
តើសមាជិកសាសនាចក្រខុសប្លែកពីមនុស្សក្នុងលោកិយតាមរបៀបណាខ្លះ ?
-
តើមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចជួបប្រទះ ដោយសារយើងមានភាពខុសប្លែកពីពួកគេនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលគោលការណ៍មួយ នៅពេលពួកគេសិក្សាពេត្រុសទី ១ ២ដែលនឹងពង្រឹងដល់បំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យមានភាពខុសប្លែករវាងមនុស្សក្នុងពិភពលោក និងពួកសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។
សូមសង្ខេបពេត្រុសទី១ ២:១–៨ដោយពន្យល់ថា ពេត្រុសបានបង្រៀនថា ពួកបរិសុទ្ធគឺដូចជាថ្មរស់ ហើយថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺដូចជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក ឬជាគ្រឹះរបស់ពួកស្មោះត្រង់ ។ ប៉ុន្ដែអ្នកទាំងឡាយដែលមិនគោរពប្រតិបត្តិ ទ្រង់គឺជា « ជាថ្មជំពប់ ហើយជាថ្មដាដែលនាំឲ្យរវាតចិត្ត » (ខទី ៨) មានន័យថា ពួកគេបានខកចិត្តនឹងទ្រង់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ពេត្រុសទី ១ ២:៩–១០ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀប ដែលពេត្រុសបានពិពណ៌នាអំពីពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ ។
-
តើពេត្រុសបានពិពណ៌នាអំពីពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ពាក្យដ៏ជាកេរ្តិ៍អាករនៃព្រះនៅក្នុងខទី ៩ត្រូវបានបកប្រែមកពីពាក្យក្រិកមានន័យថា បានទិញ ឬបានរក្សាទុក ហើយឆ្លើយឆ្លងនឹងពាក្យរបស់ហេព្រើរនៅក្នុង និក្ខមនំ ១៩:៥ដែលចង្អុលបង្ហាញថា រាស្ត្រនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះគឺជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ពិសេស ឬទ្រព្យដ៏មានតម្លៃចំពោះទ្រង់ ។
-
តើពាក្យដែលពេត្រុសបានប្រើពិពណ៌នាអំពីពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុង ខទី ៩–១០ បានជួយពួកគេមានចិត្តក្លាហានបែបណា នៅពេលពួកគេជួបនូវការបៀតបៀនខាងសាសនាយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ពេត្រុសទី១ ២:១១–១២ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើពេត្រុសបានអង្វរពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងនាមជារាស្ត្រដ៏ជាកេរ្ដិ៍អាករនៃព្រះអម្ចាស់ ។ សូមពន្យល់ថា ពេត្រុសអាចហៅពួកបរិសុទ្ធថា « ពួកប្រទេសក្រៅ » ឬ « អ្នកគ្រាន់តែសំណាក់ » ដោយសារពួកគេបានរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានវប្បធម៌ និង សាសនាផ្សេងពីពួកបរិសុទ្ធ ឬដោយសារពួកគេស្ថិតនៅឆ្ងាយពីផ្ទះសួគ៌ារបស់ពួកគេ ដោយរស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះជាបណ្តោះអាសន្ន ។
-
យោងតាមខទី ១១តើពេត្រុសបាននិយាយថា ពួកបរិសុទ្ធត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីញែកខ្លួនចេញពីលោកិយ ?
-
យោងតាមខទី ១២តើពេត្រុសនិយាយថា ពួកបរិសុទ្ធអាចមានឥទ្ធិពលដូចម្តេចខ្លះទៅលើអ្នកដទៃ ក្នុងនាមជារាស្ត្រជម្រើស និងជារាស្ត្រដ៏ជាកេរ្ដិ៍អាករនៃព្រះ ?
-
តើយើងរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ មកពីពេត្រុស អំពីអ្វីដែលព្រះហៅពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើនោះ ? ( សិស្សគួរស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយស្រដៀងគ្នាដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះហៅពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឲ្យនៅដាច់ដោយឡែក ហើយខុសពីលោកិយ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកដទៃអាចមើលឃើញពីគំរូរបស់ពួកគេ ហើយសរសើរតម្កើងដល់ទ្រង់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយស៊ីស្ទើរ អេលែន អេស ដាល់ថុន ដែលបានបម្រើជាប្រធានអង្គការយុវនារីទូទៅ ៖
« ប្រសិនបើអ្នកមានបំណងធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងពិភពលោកនេះ អ្នកត្រូវធ្វើខុសប្លែកពីលោកិយនេះ» (« Now Is the Time to Arise and Shine! » Ensign ឬ Liahona ខែឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ១២៤ ) ។
-
តើការជ្រើសរើសរបស់អ្នកដើម្បីនៅដាច់ដោយឡែក និង ធ្វើខុសប្លែកពីលោកិយនេះ ជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកដទៃសម្រាប់សេចក្តីល្អ ឬ ជួយដឹកនាំពួកគេឲ្យទៅរកព្រះយ៉ាងដូចម្តេច ?
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីអ្វី ដែលពួកគេអាចធ្វើឲ្យបានល្អប្រសើរ ដើម្បីនៅដាច់ដោយឡែក និង ធ្វើខុសប្លែកពីលោកិយនេះ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចក្លាយជាគំរូនោះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើតាមការបំផុសគំនិត ដែលពួកគេបានទទួល ។
ពេត្រុសទី១ ២:១៣–២៥
ពេត្រុសទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខដូចដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខដែរ
សូមសង្ខេប ពេត្រុសទី១ ២:១៣–១៨ ដោយពន្យល់ថា ពេត្រុសបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យចុះចូលខ្លួនពួកគេទៅនឹងច្បាប់ និង អាជ្ញាធររដ្ឋប្បវេណី ដែលគ្រប់គ្រងពួកគេ ( រួមទាំង អធិរាជចក្រពភរ៉ូម ដែលជម្រុញឲ្យមានការបៀតបៀនប្រឆាំងនឹងពួកគេដែរ, សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៥៨:២១–២២) ។ លោកបានលើកទឹកចិត្តដល់អស់អ្នកដែលរងទុក្ខជាខ្លាំង ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខរបស់ខ្លួន ដោយការអត់ធ្មត់ ហើយចងចាំថាព្រះជ្រាបដឹងពីការរងទុក្ខទាំងនោះ ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ពេត្រុសទី១ ២:១៩–២០ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើពេត្រុសប្រឹក្សាដល់ពួកបរិសុទ្ធ អំពីរបៀបដែលពួកគេគប្បីស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខយ៉ាងដូចម្ដេច ។
-
តើពេត្រុសប្រឹក្សាអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលពួកបរិសុទ្ធគប្បីស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខរបស់ពួកគេ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សអាន ពេត្រុសទី ១ ២:២១–២៥ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលការពិពណ៌នារបស់ពេត្រុស អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានឆ្លើយតបចំពោះការបៀតបៀន ។
-
តើព្រះគ្រីស្ទឆ្លើយតបចំពោះការបៀតបៀនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
យោងតាមខទី ២១តើមូលហេតុមួយ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខសម្រាប់យើងគឺជាអ្វី ?
-
តើយើងអាចស្គាល់សេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះចេញមកពីខទី ២១–២៥អំពីការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បង ? ( សិស្សគប្បីស្គាល់សេចក្ដីពិតស្រដៀងគ្នាដូចខាងក្រោម ៖យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយអត់ធ្មត់ )។
សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើកាន់តែល្អប្រសើរ ដើម្បីធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់នៅក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយអត់ធ្មត់ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ពេត្រុសទី ១ ១:៦–៨។ « ដើម្បីឲ្យការសាកលសេចក្តីជំនឿនៃអ្នករាល់គ្នា …បានឃើញសម្រាប់ជាសេចក្តីសរសើរ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងសិរីល្អ »
អែលឌើរ អួរសុន អែហ្វ វិតនី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀននូវអ្វីដែលអាចកើតមានមកពីការសាកល្បងដែលយើងរងទុក្ខក្នុងជីវិតនេះ ៖
« គ្មានការឈឺចាប់ដែលយើងរងទុក្ខ គ្មានការសាកល្បងដែលយើងទទួលណា ទៅជាឥតប្រយោជន៍នោះទេ ។ វាបម្រើដល់ការអប់រំ ដល់ការអភិវឌ្ឍនៃគុណសម្បត្តិរបស់យើងដូចជា ការអត់ធ្មត់ សេចក្ដីជំនឿ ការរឹងមាំ និង ការបន្ទាបខ្លួន ។ អ្វីទាំងអស់ដែលយើងរងទុក្ខ និងអ្វីទាំងអស់ដែលយើងស៊ូទ្រាំ ជាពិសេសនៅពេលយើងស៊ូទ្រាំវាដោយអត់ធ្មត់នោះ វានឹងពង្រឹងដល់អត្តចរិតរបស់យើង បន្សុទ្ធដួងចិត្តយើង ពង្រីកព្រលឹងយើង និង ធ្វើឲ្យយើងចេះស្រឡាញ់ និងសប្បុរសកាន់តែខ្លាំង កាន់តែសក្ដិសមនឹងត្រូវបានហៅថាជាកូនចៅនៃព្រះ … ហើយវាគឺតាមរយៈសេចក្ដីសោកសៅ និងការរងទុក្ខ ការលំបាក និង ទុក្ខព្រួយ ដែលយើងទទួលបានការអប់រំដែលយើងមកទីនេះដើម្បីទទួលបាន ហើយដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងកាន់តែប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតា និង ព្រះមាតានៅលើស្ថានសួគ៌ » ( នៅក្នុង ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល, Faith Precedes the Miracle [ ឆ្នាំ ១៩៧២ ] ទំព័រ ៩៨ ) ។
ពេត្រុសទី១ ២:១៨–២៥ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគំរូអំពីរបៀបដែលយើងគួរតែស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខ
អែលឌើរ អាឡិចសាន់ឌើរ ប៊ី ម៉ូរីសុន នៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖
« ពេត្រុសជាសាវកដ៏អស្ចារ្យ ដែលបានរងទុក្ខដោយការធ្វើទុក្ករកម្មដល់ស្លាប់ ( សូមមើលយ៉ូហាន ២១:១៨–១៩) បានទទួលស្គាល់ថា ព្រះគុណរបស់ព្រះគឺមានទាក់ទងនឹងការងទុក្ខដោយអត់ធ្មត់ដោយសារតែព្រះគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែសិរីល្អបន្ដិចបន្ដួចនោះ បានមានថែមមកលើយើង ប្រសិនបើយើងរងទុក្ខ [ ជាលទ្ធផលមកពី ] អំពើបាបរបស់យើងផ្ទាល់នោះ ។ លោកបានសរសេរ ៖ ‹ ដ្បិតបើអ្នកណាត្រូវព្រួយលំបាក ទាំងរងទុក្ខឥតហេតុ ដើម្បីឲ្យបានបញ្ញាចិត្តជ្រះថ្លានៅចំពោះព្រះ នោះគួរសរសើរហើយ ។ បើអ្នកទ្រាំឲ្យគេវាយដោយអំណត់ដោយព្រោះបានធ្វើបាប នោះតើនឹងមានសេចក្តីប្រសើរអ្វី តែបើអ្នកបានប្រព្រឹត្តល្អ ហើយស៊ូទ្រាំឲ្យគេធ្វើទុក្ខដោយអត់ទ្រាំវិញ នោះទើបជាការដែលគាប់ព្រះហឫទ័យនៅចំពោះព្រះមែន › ។ (ពេត្រុសទី១ ២:១៩–២០) ។ នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំការរងទុក្ខដោយអយុត្តិធម៌ នោះយើងអភិវឌ្ឍអាកប្បកិរិយាដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលនឹងធ្វើឲ្យព្រលឹងរបស់យើងបានឥតខ្ចោះ ហើយនាំយើងខិតទៅកាន់តែជិតនឹងទ្រង់ » (Feed My Sheep: Leadership Ideas for Latter-day Shepherds[ ឆ្នាំ ១៩៩២ ] ទំព័រ ១៦៦ ) ។