មេរៀនសិក្សានៅផ្ទះ
កូរិនថូសទី ១ ៧-១៤ ( មេរៀនទី ២២ )
ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ
សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ
សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា កូរិនថូសទី ១ ៧-១៤ ( មេរៀនទី ២២ ) ពុំត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។
ថ្ងៃទី ១ ( កូរិនថូស ទី១ ៧-៨ ) ។
នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំរបស់ប៉ុលទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រដែលរៀបការរួចហើយ និងសមាជិកនៅលីវនៅកូរិនថូស សិស្សបានរៀនថា ភាពស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយរវាងស្វាមី និងភរិយាគឺតាំងឡើងដោយព្រះ ហើយថាពួកអ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានឥទ្ធិពលមួយដ៏ត្រឹមត្រូវចំពោះក្រុមគ្រួសារខ្លួន ។ សិស្សក៏បានរៀនផងដែរថា យើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះមនុស្សដទៃទៀតតាមរយៈការចៀសវាងពីទង្វើដែលអាចដឹកនាំពួកគេឲ្យជំពប់ដួលខាងវិញ្ញាណ ។
ថ្ងៃទី ២ ( កូរិនថូស ទី១ ៩-១០ ) ។
នៅពេលសិស្សបានបន្តការសិក្សារបស់ខ្លួនអំពីការទូន្មានរបស់ប៉ុលដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ពួកគេបានរៀនថា ដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នោះយើងត្រូវតែរៀនអនុវត្តគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯងនៅគ្រប់រឿងទាំងអស់ ។ ពួកគេក៏បានរកឃើញផងដែរថា ព្រះនឹងប្រទានផ្លូវមួយឲ្យយើងគេចពីការល្បួង ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែជ្រើសរើសដើម្បីដកខ្លួនយើងចេញពីការល្បួងនោះ ។
ថ្ងៃទី ៣ ( កូរិនថូសទី១ ១១ )
សិស្សបានរៀនថា នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះអម្ចាស់ បុរស និងស្ត្រីមិនអាចទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដោយគ្មានគ្នាបានឡើយ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរថា ជនដែលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយមិនសក្ដិសមនាំមកនូវការដាក់ទោស និងការជាប់ទោសដល់ខ្លួនឯង ។ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងគួរវិនិច្ឆ័យពីជីវិតរបស់យើង នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។
ថ្ងៃទី ៤ ( កូរិនថូសទី១ ១២-១៤ )
នៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ប៉ុលស្ដីពីអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណ សិស្សបានរៀននូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ មានតែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ដែលយើងអាចទទួលបានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនមួយថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ នៅពេលយើងខិតខំដើម្បីទទួលបានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីសប្បុរស នោះយើងប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សេចក្តីសប្បុរសគឺជាអំណោយនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យបំផុត ។ នៅពេលយើងបង្រៀន ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ដោយការបំផុសគំនិត នោះយើងអាចជួយស្អាង ហើយលួងលោមដល់មនុស្សដទៃ ។
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានសរសេរអំពីអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងច្រើន ។ លោកបានប្រៀបធៀបសាសនាចក្រទៅនឹងរូបកាយ ហើយបានពន្យល់ថា គឺដូចជារូបកាយត្រូវការគ្រប់អវៈយវៈទាំងអស់ឲ្យដំណើរការត្រឹមត្រូវដែរ សមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ៗអាចប្រើអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណចូលរួមចំណែក ហើយពង្រឹងដល់សាសនាចក្រ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
កូរិនថូសទី ១ ១២:១-១១
ប៉ុលបង្រៀនអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ
សូមដាក់បង្ហាញរូបភាពថ្មដូចខាងក្រោមនេះ ៖
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានអក្សរដែលចារិកលើថ្មនោះឲ្យឮៗ ។ សូមពន្យល់ថា កាលប្រធាន ដេវីឌ អូ មិកឃេ បម្រើបេសកកម្មមួយនៅប្រទេសស្កតលេន លោកបានឃើញថ្មនេះនៅពីលើទ្វារនៃអគារមួយក្បែរប្រាសាទស្ទើលីង ហើយលោកត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយសារតែសាររបស់វា ( សូមមើល Francis M. Gibbons, David O. McKay: Apostle to the World, Prophet of God [ ឆ្នាំ ១៩៨៦ ] ទំព័រ ៤៥ ) ។
សូមពន្យល់ថា និមិត្តសញ្ញានីមួយៗនៅលើថ្មជ្រុងប្រាំបួនដុំនោះ តំណាងឲ្យតម្លៃមួយចំនួន ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សបង្ហាញពីតម្លៃលេខនៃថ្មនីមួយៗ ។ ( ពីឆ្វេងទៅស្ដាំ និមិត្តសញ្ញាតំណាងឲ្យលេខ ៥, ១០ និង ៣ នៅជួរដេកខាងលើ និងលេខ ៤, ៦ និង ៨ នៅជួរដេកកណ្ដាល និងលេខ ៩, ២ និង ៧ នៅជួរខាងក្រោម ) ។
-
តើផលបូកនៃលេខទាំងបីនៅជួរដេកលើតំណាងឲ្យអ្វី ? ជួរដេកកណ្ដាលតំណាងឲ្យអ្វី ? ជួរដេកក្រោមតំណាងឲ្យអ្វី ?
សូមពន្យល់ថា លេខទាំងបីនៅលើជួរដេក ជួរឈរ ឬអង្កត់ទ្រូងថ្មនេះតំណាងឲ្យលេខ ១៨ ។ ហេតុផលមួយដែលរាងទាំងនេះអាចដាក់បញ្ចូលឃ្លាថា « មិនថាអ្នកជានរណាទេ សូមធ្វើចំណែករបស់អ្នកឲ្យបានល្អ » គឺថា ប្រសិនបើរាងទាំងនេះមានរាងណាមួយបានផ្លាស់ប្ដូរ ឬប្រសិនបើតម្លៃរបស់វាផ្លាស់ប្ដូរ នោះជួរដេក និងជួរឈរនៅលើថ្មនោះនឹងមិនស្មើ ១៨ ពីគ្រប់ទិសទាំងអស់ទៀតឡើយ ។
នៅពេលសិស្សសិក្សា កូរិនថូសទី ១ ១២ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាថា ក្នុងនាមយើងជាសមាជិកសាសនាចក្រប្រៀបបាននឹងរាងនៅលើថ្មនោះដោយរបៀបណា ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ១២:៧ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពីហេតុផលដែលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណត្រូវបានប្រទានដល់យើង ។ ( ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា « ដើម្បីឲ្យកើតបានផល » មានន័យថា សេចក្ដីល្អរួមនៃពួកបរិសុទ្ធគ្រប់រូប ) ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះពីសាវកប៉ុល ស្ដីពីហេតុផលដែលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណត្រូវបានប្រទានដល់កូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងគ្នានេះ ៖ អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណត្រូវបានប្រទានឲ្យ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ១២:៨-១១ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលប៉ុលបានលើកឡើង ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់ពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលពួកគេបានរកឃើញ និងអត្ថន័យនៃអំណោយទាននីមួយៗ ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា « ពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ » ( ខ ទី ៨ ) សំដៅទៅលើការវិនិច្ឆ័យល្អ និងការអនុវត្តចំណេះដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវ « ពាក្យសម្ដីនៃចំណេះចេះស្ទាត់ » ( ខទី ៨ ) សំដៅទៅលើចំណេះដឹងពីព្រះ និងក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ « សង្កេតស្គាល់អស់ទាំងវិញ្ញាណ » ( ខ ទី ១០ ) សំដៅទៅលើការស្គាល់សេចក្ដីពិត និងមិនពិត ព្រមទាំងការបញ្ឆោតសេចក្ដីល្អ និងអំពើអាក្រក់នៅក្នុងអ្នកដទៃ ហើយ « ចេះនិយាយភាសា » ( ខទី ១០ ) សំដៅទៅលើសមត្ថភាពដើម្បីនិយាយភាសាបរទេស ឬភាសាដែលគេពុំចេះ ។
-
តើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណទាំងនេះអាចជាប្រយោជន៍ដល់កូនចៅរបស់ព្រះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរចង្អុលបង្ហាញថា អំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលបានលើកឡើងយ៉ាងជាក់លាក់នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ គ្រាន់តែជាអំណោយទានមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះដែលយើងអាចទទួលបានតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ ។
-
តើអំណោយទានផ្សេងទៀតណាខ្លះដែលអាចកើតមានចំពោះយើង តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?
-
តើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានសម្គាល់ឃើញ នៅក្នុងសមាជិកគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងមិត្តរួមថ្នាក់របស់អ្នក?
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីរកឃើញអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ? ( ទូលសូមព្រះវរបិតាសួគ៌អំពីអំណោយទានទាំងនោះ នៅក្នុងការអធិស្ឋាន ហើយទទួល និងសិក្សាពរនៃលោកអយ្យកោរបស់យើង ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលពួកគេបានទទួល និងរបៀបដែលវាអាចជាប្រយោជន៍ដល់ពួកគេ ហើយប្រើវាដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សដទៃ ។
កូរិនថូសទី ១ ១២:១២-៣១
អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណត្រូវបានប្រទានឲ្យ ដើម្បីសមាជិកសាសនាចក្រទាំងអស់បានពរជ័យ
សូមឲ្យសិស្សបួននាក់ឡើងមកកាន់ក្ដារខៀន ។ សូមចាត់ពាក្យមួយខាងក្រោមនេះដល់សិស្សម្នាក់ៗ ដោយកុំឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់ឮ ៖ ជើង ដៃ ត្រចៀកនិងភ្នែក ។ សូមណែនាំសិស្សម្នាក់ៗឲ្យគូររូបភាពមួយ នៅលើក្ដារខៀនអំពីពាក្យរបស់ខ្លួន ហើយចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ទាយថា សិស្សម្នាក់ៗគូររូបអ្វី ។ បន្ទាប់ពីសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្គាល់រូបភាពនោះត្រឹមត្រូវហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សទាំងនោះឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់កន្លែងអង្គុយពួកគេវិញ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាថា ជើង ដៃ ត្រចៀក និងភ្នែកចូលរួមចំណែកចំពោះកិច្ចការដែលរូបកាយធ្វើដូចម្ដេចខ្លះ ។
-
តើអ្នកធ្លាប់ត្រូវរបួសត្រង់អវៈយវៈតូចមួយនៃរូបកាយ ដូចជា ម្រាមដៃ ធ្មេញ ឬម្រាមជើងដែរទេ ? តើរបួសតូចនេះបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាដែរ សូម្បីតែចំពោះការងារសាមញ្ញប្រចាំថ្ងៃក្ដីនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ១២:១២-១៤ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយ និងអវៈយវៈផ្សេងទៀតទៅនឹងអ្វី ។
-
តើប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយ និងអវៈយវៈផ្សេងទៀតនឹងអ្វី ? ( សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងសមាជិកសាសនាចក្រ ) ។
សូមសរសេរសេចក្ដីយោងខគម្ពីរ និង សំណួរខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖
តើប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយទៅនឹងសាសនាចក្របានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមចែកសិស្សជាក្រុម ដែលសិស្សមួយក្រុមៗមានគ្នាពីរ ឬបីនាក់ ។ ចូរសុំឲ្យក្រុមនីមួយៗអាន កូរិនថូសទី១ ១២:១៥–២២, ២៥–៣១ រួមគ្នា រកមើលវិធីដែលប៉ុលបានប្រៀបធៀបសមាជិកសាសនាចក្រទៅនឹងអវៈយវៈរូបកាយ ។ អ្នកគួរណែនាំឲ្យសិស្សរកមើលថា ប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីរូបកាយ និងអវៈយវៈផ្សេងទៀតពីមុន បង្ហាញពីរបៀបដែលលោកបានប្រដូចអវៈយវៈទៅនឹងសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ប៉ុលបានពិភាក្សាពីតួនាទីរបស់សមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ៗបន្ទាប់ពីលោកបានសរសេរអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ?
-
តើសមាជិកសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃអាចមានកង្វល់អ្វីខ្លះ ដែលអាចត្រូវបានដោះស្រាយបានតាមរយៈការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីសមាជិកសាសនាចក្រប្រៀបដូចជាអវៈយវៈនៃរូបកាយនោះ ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះនៅក្នុងការប្រៀបធៀបរបស់ប៉ុល អំពីសមាជិកសាសនាចក្រទៅនឹងអវៈយវៈនៃរូបកាយ ? ( សិស្សអាចនឹងស្គាល់គោលការណ៍ផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែសូមប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់គោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលយើងប្រើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដ៏វិសេសរបស់យើងដើម្បីបម្រើមនុស្សដទៃ នោះយើងអាចពង្រឹងសាសនាចក្រនេះបាន ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមចង្អុលទៅរូបភាពថ្មដែលបានដាក់តាំង នៅពេលចាប់ផ្ដើមមេរៀន ។
-
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ តើយើងប្រៀបបានទៅនឹងទ្រង់ទ្រាយផ្សេងៗគ្នានៅលើថ្មនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( យើងម្នាក់ៗមានលក្ខណៈពិសេសខុសៗគ្នា ហើយយើងដើរតួមួយយ៉ាងសំខាន់ ទោះជាព្រះអម្ចាស់ហៅយើងឲ្យបម្រើនៅទីណាក៏ដោយ ។ នៅពេលយើងរួមផ្សំអំណោយទាន និងសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះអម្ចាស់ នោះសាសនាចក្រទាំងមូលនឹងទទួលបានពរជ័យ ។ អ្វីៗដែលយើងធ្វើ គឺជារឿងសំខាន់ណាស់ ហើយវាអាចសម្រេចកិច្ចការរបស់សាសនាចក្របាន ) ។
-
តើអ្នកធ្លាប់ឃើញគ្រួសាររបស់អ្នក ថ្នាក់សិក្ខាសាលា ថ្នាក់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ថ្នាក់យុវនារី ឬថ្នាក់បព្វជិតភាព ឬវួដ ឬសាខាមួយត្រូវបានពង្រឹងដោយអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់សមាជិកខ្លួនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូសុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតថា ពួកគេអាចប្រើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួន ដើម្បីពង្រឹងដល់សាសនាចក្រ ហើយប្រទានពរដល់ជីវិតមនុស្សដទៃទៀតយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ។ សូមចង្អុលបង្ហាញពីការទូន្មានរបស់ប៉ុលដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១២:៣១ ដើម្បី « សង្វាតឲ្យបានអំណោយទានយ៉ាងវិសេសទៅចុះ » ។ ( សូមពន្យល់ថា សង្វាត នៅក្នុងខគម្ពីរនេះមានន័យថា « ការស្វែងរកដោយស្មោះត្រង់ » ) ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស្វែងរក« អំណោយទានយ៉ាងវិសេស » នៃព្រះវិញ្ញាណដោយស្មោះត្រង់ ( សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៤៦:៨–៩ ) ?
សូមបង្ហាញទីបន្ទាល់ និងការដឹងគុណរបស់អ្នកចំពោះអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ហើយលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យខំប្រឹងស្វែងរក ហើយប្រើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេដើម្បីបម្រើ ហើយពង្រឹងដល់សាសនាចក្រ ។
មេរៀនបន្ទាប់ ( កូរិនថូសទី ១ ១៥–កូរិនថូសទី ២ ៧ )
ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាសំណួរខាងក្រោមនេះ ខណៈពួកគេសិក្សាមេរៀនបន្ទាប់ ៖ ហេតុអ្វីប៉ុលបានលើកឡើងពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជន ? តើនរណានឹងបានរស់ឡើងវិញ ? តើសិរីល្អអ្វីខ្លះ ដែលកំពុងរង់ចាំមនុស្សដែលបានរស់ឡើងវិញ ? តើមនុស្សដែលបានរស់ឡើងវិញគ្រប់រូបនឹងមានសិរីល្អដូចគ្នាដែរឬទេ ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីអ្វីដែលផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់ពួកគេ ជាពិសេសនៅពេលពួកគេជួបភាពសោកសៅ ភាពបរាជ័យ ឬភាពខ្លោចផ្សា ។ សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងមេរៀនបន្ទាប់ ពួកគេនឹងរៀនពីគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ដែលអាចនាំសេចក្ដីសុខសាន្ត និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់ពួកគេ ។