មេរៀនទី ១១២
កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣០-១៦:២៤
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានបន្តបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសអំពីការរស់ឡើងវិញ ។ លោកបានរីករាយនៅក្នុងជ័យជំនះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើសេចក្ដីស្លាប់ ។ ប៉ុលក៏បានលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រនៅកូរិនថូស ឲ្យធ្វើការបរិច្ចាគសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធក្រីក្រនៅយេរូសាឡិម ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
កូរិនថូសទី១ ១៥:៣០-៥២
ប៉ុលបង្រៀនអំពីការរស់ឡើងវិញ
សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀនពីមុនចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ៖ តើមនុស្សអាចនឹងជ្រើសយកការមានជីវិតរស់នៅតាមរបៀបណា ប្រសិនបើពួកគេមិនបានជឿថា ពួកគេនឹងរស់ឡើងវិញម្ដងទៀតបន្ទាប់ពីពួកគេបានស្លាប់ផងនោះ ?
នៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់រៀន ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យឆ្លើយសំណួរនៅលើក្ដារខៀន ។
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ១ ១៥:៣០–៣៤ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានសុំឲ្យពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ( ដែលមួយចំនួនជឿខុសថា នឹងគ្មានការរស់ឡើងវិញទេ ) ឲ្យពិចារណាពីហេតុផលដែលមនុស្សម្នាក់ ដែលបានជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងស៊ូទ្រាំនូវការបៀតបៀន ហើយស៊ូស្លាប់ ប្រសិនបើគ្មានការរស់ឡើងវិញពីស្លាប់នោះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ១៥:៣២ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថាប៉ុលបានណែនាំពីលក្ខណៈអ្វីខ្លះដែលមនុស្សមួយចំនួនអាចមាន ប្រសិនបើគ្មានការរស់ឡើងវិញពីស្លាប់ទេនោះ ។
-
យោងតាម ខទី ៣២ តើប៉ុលបានណែនាំពីលក្ខណៈអ្វីខ្លះ ដែលមនុស្សមួយចំនួនអាចមាន ប្រសិនបើពួកគេមិនជឿលើការរស់ឡើងវិញនោះ ?
-
ដោយសារការរស់ឡើងវិញមានពិត ហេតុអ្វីលក្ខណៈនេះជារឿងគ្រោះថ្នាក់ ដើម្បីសម្របតាម ?
នៅពេលពួកគេសិក្សាផ្នែកដែលនៅសល់នៃ កូរិនថូសទី១ ១៥ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ការមានចំណេះដឹងមួយអំពីការរស់ឡើងវិញអាចជះឥទ្ធិពលដល់ការជ្រើសរើសរបស់ពួកគេនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់យ៉ាងដូចម្ដេច ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ នៅពេលសេចក្ដីពិតនានាបានបង្ហាញឡើង សូមសរសេរវានៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ១៥:៣៥ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលសំណួរដែលមនុស្សទូទៅ អាចសួរអំពីការរស់ឡើងវិញ ។ សូមឲ្យសិស្សប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ១ ១៥:៣៦–៣៨ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានជួយឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ ដោយប្រើគ្រាប់ពូជមួយធ្វើជាតំណាងឲ្យរូបកាយរមែងស្លាប់ បន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ ហើយបញ្ចុះទៅក្នុងដីនឹងលេចចេញមកជាការរស់ឡើងវិញ ។
សូមដាក់បង្ហាញ ( ឬ គូររូបនៅលើក្ដារខៀន ) រូបភាព ព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងផ្កាយមួយចំនួន ។
-
ចេញពីទស្សនវិស័យរបស់យើងនៅលើផែនដីនេះ តើពន្លឺព្រះអាទិត្យខុសគ្នាពីពន្លឺព្រះចន្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើពន្លឺព្រះចន្ទខុសពីពន្លឺផ្កាយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានកូរិនថូសទី ១ ១៥:៣៩-៤២ឲ្យឮៗ ។ សូមពន្យល់ថា ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធនៅក្នុង ខទី ៤០ចែងថា « ក៏មានរូបកាយទាំងឡាយខាងសេឡេស្ទាល និងរូបកាយទាំងឡាយខាងទេរេសទ្រាល និងរូបកាយទាំងឡាយខាងទេឡេស្ទាល ប៉ុន្តែសិរីល្អរបស់សេឡេស្ទាល នោះមួយ និងរបស់ទេរេសទ្រាល នោះមួយផ្សេងទៀត និងរបស់ទេឡេស្ទាលនោះមួយផ្សេងទៀត » ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថាប៉ុលបានប្រើពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងផ្កាយ ដើម្បីពន្យល់ពីភាពខុសគ្នានៅក្នុងរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមពន្យល់ថានៅក្នុងបរិបទនេះ ពាក្យសិរីល្អ អាចសំដៅទៅលើពន្លឺ ភាពរុងរឿង ឬប្រាជ្ញា ។
-
តើប៉ុលបានប្រៀបធៀបសិរីល្អនៃព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងផ្កាយទៅនឹងអ្វី ? ( សិរីល្អនៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ) ។
-
តើភាពខុសគ្នានៅក្នុងពន្លឺ ឬសិរីល្អអាចបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់ពីគោលលទ្ធិខាងក្រោមនេះ ៖ សិរីល្អសម្រាប់រូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញមានកម្រិតខុសៗគ្នា ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស្ម៊ីធ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកមើលថា តើសិរីល្អនៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញនឹងខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ។ ពីមុនសិស្សអាន សូមពន្យល់ថា កាលប្រធានស្ម៊ីធ ថ្លែងពី « រូបកាយសេឡេស្ទាល » លោកចង់សំដៅលើជនដែលទទួលបានកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣១:១–៤ ) ។
« នៅក្នុងការរស់ឡើងវិញនឹងមានប្រភេទរូបកាយខុសៗគ្នា រូបកាយទាំងនោះនឹងមិនដូចគ្នាឡើយ ។ រូបកាយដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលបាន នឹងកំណត់អំពីកន្លែងរបស់គាត់នៅនាពេលក្រោយ ។ វានឹងមានជារូបកាយសេឡេស្ទាល រូបកាយទេរេសទ្រាល និងរូបកាយទេឡេស្ទាល ។ …
« … មនុស្សមួយចំនួននឹងទទួលបានរូបកាយសេឡេស្ទាលជាមួយនឹងអំណាចនៃភាពតម្កើងឡើង និងការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ រូបកាយទាំងនេះភ្លឺចែងចាំងដូចជាព្រះអាទិត្យ ដូចដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងមានដែរ ។ … ជនដែលចូលទៅក្នុងនគរទេរេទ្រាលនឹងមានរូបកាយទេរេទ្រាល ហើយវានឹងមិនជះរស្មីដូចជាព្រះអាទិត្យទេ ប៉ុន្តែវានឹងរុងរឿងជាងរូបកាយនៃជនដែលទទួលបានសិរីល្អទេឡេស្ទាល » ( Doctrines of Salvation និពន្ធដោយ Bruce R. McConkie វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៥៤–៥៦ ] ២:២៨៦, ២៨៧ ) ។
-
តើសិរីល្អនៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមសរសេរពាក្យសេឡេស្ទាលនៅត្រង់គំនូរព្រះអាទិត្យ ពាក្យ ទេរេទ្រាល នៅត្រង់ព្រះចន្ទ និងពាក្យ ទេឡេស្ទាលនៅត្រង់ផ្កាយលើក្ដារខៀន ។ នៅក្រោមគំនូរ ឬ រូបភាពនីមួយៗ សូមគូរការពិពណ៌នាសាមញ្ញមួយនៃរាងកាយ ដោយរូបកាយសេឡេស្ទាលមានសិរីល្អច្រើនជាងរូបកាយទេរេទ្រាល ហើយរូបកាយទេរេទ្រាលមានសិរីល្អច្រើនជាងរូបកាយទេឡេស្ទាល ។
-
យោងតាមប្រធាន ស្ម៊ីធ តើរូបកាយ ឬសិរីល្អដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលបាននៅក្នុងការរស់ឡើងវិញនឹងកំណត់ពីអ្វីខ្លះ ?
-
យោងតាមប្រធាន ស្ម៊ីធ តើជនដែលទទួលបានរូបកាយសេឡេស្ទាលនៅក្នុងកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាលនឹងទទួលបានអ្វីខ្លះ ជាផ្នែកមួយនៃសិរីល្អរបស់ពួកគេ ខុសពីជនដែលគ្មានរូបកាយសេឡស្ទាល ? ( សូមសរសេរ អំណាចនៃការតម្កើងឡើង និងការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ច នៅក្រោមគំនូររូបកាយសេឡេស្ទាល ) ។
សូមពន្យល់ថា « អំណាចនៃការតម្កើងឡើង » រួមមានសមត្ថភាពដើម្បីរស់នៅក្នុងជីវិតដូចជាព្រះ ហើយ « ការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ច » គឺជាសមត្ថភាពដើម្បីបន្តមានកូនចៅនៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ពរជ័យទាំងនេះមានតែចំពោះជនដែលត្រូវបានតម្កើងឡើង នៅក្នុងកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាលប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣១:១–៤, ១៣២:១៩–២០ ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ ដើម្បីទទួលបានរូបកាយសេឡេស្ទាលនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៨៨:២១–២២ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថាយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានរូបកាយសេឡេស្ទាលមួយ ។
-
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានរូបកាយសេឡេស្ទាលមួយ ? ( សូមពន្យល់ថា ដើម្បី « នៅជាប់ក្នុងក្រឹត្យវិន័យនៃនគរសេឡេស្ទាល » [ ខទី ២២ ] មានន័យថា ត្រូវទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធទាំងអស់ ហើយធ្វើ និងរក្សារាល់សេចក្ដីសញ្ញាដែលចាំបាច់ ដើម្បីចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ) ។
-
តើការដឹងអំពីសិរីល្អ និងពរជ័យដែលមានតែចំពោះមនុស្សដែលបានរស់ឡើងវិញនៅក្នុងកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាល អាចជះឥទ្ធិពលដល់ការជ្រើសរើសរបស់មនុស្សម្នាក់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ១ ១៥:៤២–៥២ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតអំពីលក្ខណៈនៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ លោកបានហៅរូបកាយរមែងស្លាប់មួយថាជា « រូបកាយខាងសាច់ឈាម » ( ខទី ៤៤, ៤៦ ) ហើយពុករលួយ និងរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញជារូបកាយ « ខាងវិញ្ញាណ » (ខទី ៤៤, ៤៦ ) ហើយ « មិនពុករលួយ » ( ខទី ៥២ ) មានន័យថា អមតៈ ឬពុំរងសេចក្ដីស្លាប់ឡើយ ។
កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៣-៥៨
ប៉ុលបានរីករាយនៅក្នុងជ័យជំនះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើសេចក្ដីស្លាប់
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៣ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា គោលលទ្ធិណាខ្លះ ដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីគោលបំណងនៃរូបកាយរបស់យើង នៅពេលដែលយើងរស់ឡើងវិញ ។
-
យោងតាម ខទី ៥៣ តើរូបកាយយើងបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញនឹងមានស្ថានភាពបែបណា? ( សិស្សគួររកឃើញគោលលទ្ធិមួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលលទ្ធិខាងក្រោម ៖ យើងនឹងរស់ឡើងវិញនៅក្នុងស្ថានភាពមួយដែលមានរូបកាយពុំពុករលួយ ហើយអតមៈ ) ។
-
តើរូបកាយយើងដែលបានរស់ឡើងវិញនឹងពុំពុករលួយតាមរបៀបណា ? ( វានឹងពុំពុករលួយ ឬស្លាប់ទៀតឡើយ ) ។
-
តើការដឹងថា យើងម្នាក់ៗនឹងមានរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ហើយទទួលបានកម្រិតនៃសិរីល្អរបស់វាសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច អាចជះឥទ្ធិពលដល់ការសម្រេចចិត្តដែលយើងធ្វើនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ដើម្បីរៀបចំសិស្សឲ្យសិក្សាពីផ្នែកនៅសល់ស្ដីពីសំបុត្រទីមួយរបស់ប៉ុលទៅដល់ពួកកូរិនថូស សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យលើកដៃឡើង ប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់ត្រូវសត្វល្អិតទិច ។
-
តើអ្នកនឹងរៀបរាប់យ៉ាងដូចម្ដេច អំពីបទពិសោធន៍សត្វល្អិតទិចនោះ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៤-៥៥ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ហើយរកមើលថាអ្វីទៅ ដែលប៉ុលបាននិយាយថានឹងគ្មានទ្រនិចទៀតឡើយ ។
-
តើអ្វីទៅដែលប៉ុលបាននិយាយថានឹងគ្មានទ្រនិចទៀតឡើយ ? ( សេចក្ដីស្លាប់ខាងរូបកាយ ) ។
-
តើសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមអាចជា « ទ្រនិច » ( ខទី ៥៥ ) ឬទំនងជាយកឈ្នះលើយើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមត្រូវ « សេចក្ដីជ័យជំនះបានលេប » តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( ខទី ៥៤ ) បានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ប៉ុល អំពីហេតុផលដែលសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមនឹងគ្មានទ្រនិចជាអចិន្ត្រៃយ៍ ឬគ្មានជ័យជំនះលើយើងទៀតឡើយនោះ ? ( សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថា សិស្សរកឃើញសេចក្ដីពិតមួយស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ សេចក្តីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមគ្មានជ័យជំនះលើយើងទៀតឡើយ ដោយសារតែការរស់ឡើងវិញនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) ។
សូមពន្យល់ថា ទោះបីជាការរស់ឡើងវិញនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដកយកទ្រនិចដែលកើតមកពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមក្ដី ក៏វាអាចនៅមានទ្រនិចមួយទៀតនៅក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥៦ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលទ្រនិចដែលអាចនៅមាន នៅពេលយើងស្លាប់ទៅ ។
-
តើទ្រនិចអាចនៅមាន នៅពេលយើងស្លាប់ទៅគឺជាអ្វី ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៧-៥៨ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានបង្រៀនថាអ្វីទៅ ដែលអាចដកយកទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ដែលកើតចេញពីអំពើបាប ។
-
តើប៉ុលបានបង្រៀនថាអ្វីទៅដែលអាចដកយកទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ដែលកើតចេញពីអំពើបាបនោះ ?
-
យោងតាម ខទី ៥៨ តើប៉ុលបានអញ្ជើញពួកអ្នកអានរបស់លោកឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដោយសារតែជ័យជំនះលើសេចក្ដីស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើយើងអាចស្គាល់គោលការណ៍អ្វីខ្លះ នៅក្នុង ខទី ៥៦–៥៨ អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីចៀសវាងពីទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ដែលកើតចេញពីអំពើបាបនោះ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យបង្ហាញគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នាមួយដូចនឹងគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរនៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់ដែលកើតចេញពីអំពើបាបត្រូវបានដកចេញ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) ។
-
តើការខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរនៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អមានន័យដូចម្ដេច ?
-
តើការប្រែចិត្តមានតួនាទីអ្វី នៅក្នុងការខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរ ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យទទួលអារម្មណ៍ពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរៀន សូមយោងទៅសេចក្ដីពិតនៅលើក្ដារខៀន ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេសម្រាប់សំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅសរសេរ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោម ៖ តើអ្នកបានរៀនថា សេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលអាចជួយអ្នកឲ្យចង់រស់នៅដោយសុចរិត ? ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅមួយអំពីអ្វីមួយដែលពួកគេអាចធ្វើនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរនៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អកាន់តែខ្លាំងឡើង ។
កូរិនថូសទី១ ១៦
ប៉ុលរៀបចំការរៃអង្គាសមួយ ដើម្បីជួយដល់ពួកក្រីក្រនៅក្រុងយេរូសាឡិម
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី១ ១៦:១–២៤ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ឲ្យជួយមើលថែដល់ជនក្រីក្រនៅក្រុងយេរូសាឡិម « ឲ្យមាំមួនក្នុងសេចក្ដីជំនឿ » ( ខទី ១៣ ) ហើយធ្វើរឿងទាំងអស់ « ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ » ( ខទី ១៤ ) ។
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានស្គាល់នៅក្នុងមេរៀននេះ ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យយកព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេឡើងមកខាងមុខក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យពួកគេចាត់ទុកថា អ្នកជាអ្នករៀនម្នាក់ ហើយពួកគេគឺជាដៃគូផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលកំពុងបង្រៀនអ្នកអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សូមឲ្យពួកគេពន្យល់ថា ពួកគេបានដឹងអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីស្លាប់ និងការរស់ឡើងវិញ ដោយប្រើចំណេះចំណានខគម្ពីរទាំងពីរនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១៥ និងខគម្ពីរផ្សេងទៀតដែលអាចមានប្រយោជន៍ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ចែកចាយអ្វីផ្សេងទៀត ដែលពួកគេចង់ពន្យល់អំពីសេចក្ដីស្លាប់ និងការរស់ឡើងវិញទៅដល់អ្នករៀនថ្មីម្នាក់ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
កូរិនថូសទី ១ ១៥:៤៤-៤៦ ។ « រស់ឡើងជារូបកាយខាងវិញ្ញាណ »
ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ បានបង្រៀនអំពីរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញដូចតទៅនេះ ៖
« មានការបែកចេញមួយរវាងរូបកាយ និងវិញ្ញាណនៅពេលស្លាប់ ។ ការរស់ឡើងវិញនឹងផ្គុំវិញ្ញាណ និងរូបកាយម្ដងទៀត ហើយរូបកាយប្រែជារូបកាយខាងវិញ្ញាណ ជារូបកាយដែលមានសាច់ និងឆ្អឹង ប៉ុន្តែមានជីវិតដោយសារវិញ្ញាណ ពុំមែនឈាមនោះទេ ។ ដូច្នេះហើយ បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ រូបកាយរបស់យើងនឹងមានភាព អតមៈ និងពុំស្លាប់ទៀតឡើយ មានជីវិតដោយវិញ្ញាណ ។ នេះគឺជាអត្ថន័យនៃឃ្លាដែលប៉ុលបានលើកឡើងថា ‹ បើមានរូបកាយខាងសាច់ឈាម នោះក៏មានរូបកាយខាងវិញ្ញាណដែរ › ហើយ ‹ ថាសាច់ និងឈាមពុំអាចគ្រងនគរព្រះបានឡើយ › ។ រូបកាយខាងសាច់ឈាមគឺជាសាច់ និងឈាម ប៉ុន្តែដោយមានជីវិតដោយសារតែវិញ្ញាណជំនួសឲ្យឈាម នោះវាអាច ហើយវានឹងចូលទៅក្នុងនគរបាន » ( នៅក្នុង Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៦៩ ទំព័រ ១៣៨ ) ។
កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥, ៤៩–៥៣ ។ « លោកអ័ដាម ដែលជាមនុស្សមុនដំបូង » និង « លោកអ័ដាមក្រោយបង្អស់ »
« លោកអ័ដាម ‹ ដែលជាមនុស្សមុនដំបូង › ( កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥, គ. និង ស. ៨៤:១៦ ) គឺជាមនុស្សដំបូងដែលទទួលបានរូបកាយខាងសាច់ឈាម ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជា ‹ លោកអ័ដាមក្រោយបង្អស់ › ឬ ‹ មនុស្សទីពីរ › ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:៤៥, ៤៧ ) គឺជាអង្គដំបូងគេបង្អស់ដែលមានព្រះជន្ម (រស់ឡើងវិញ) ហើយបានទទួលព្រះកាយមួយដ៏រុងរឿង ( សូមមើល យ៉ូហាន ៥:២១, គ. និង ស. ៨៨:១៧ ) ។ សកម្មភាពរបស់លោកអ័ដាម ( ជាមួយនឹងការធ្លាក់ ) និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( ជាមួយនឹងដង្វាយធួន និងការរស់ឡើងវិញ ) គឺជាកត្តាដ៏ចាំបាច់ទាំងពីរយ៉ាងសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ( សូមមើលបទអត្ថាធិប្បាយសម្រាប់ រ៉ូម ៥:១២–២១ ) » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៣៨៨ ) ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនដូចតទៅ ៖
« វាតម្រូវឲ្យមានដង្វាយធួនដ៏និរន្តរ៍ ដើម្បីប្រោសលោះអ័ដាម អេវ៉ា និងពូជពង្សទាំងអស់របស់ពួកគាត់ ។ ដង្វាយធួននោះត្រូវតែអាចជួយរូបកាយខាងសាច់ឈាមរបស់យើងឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយផ្លាស់ប្ដូរ [ សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥១–៥៣, នីហ្វៃទី៣ ២៨:៨ ] ទៅកាន់រូបកាយមួយដែលគ្មានឈាម គ្មានជំងឺ គ្មានការខូច ឬសេចក្ដីស្លាប់ទៀតឡើយ » ( « Constancy amid Change Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ៣៤ ) ។
កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥១-៥២ ។ « ក្នុងមួយរំពេច »
នៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥១ យើងអានថា ប៉ុលបានថ្លែងថា លោកនឹងបង្ហាញពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសអំពីអាថ៌កំបាំងមួយទាក់ទងនឹងការរស់ឡើងវិញ ។ កាលពីច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ កាលកំពុងសរសេរសំបុត្រទៅពួកបរិសុទ្ធនៅថែស្សាឡូនីច នោះប៉ុលបានបង្រៀនថា កាលការរស់ឡើងវិញនៃមនុស្សស្លាប់កើតឡើងនៅឯការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះមនុស្សស្មោះត្រង់ទាំងអស់ដែលកំពុងរស់នៅលើផែនដីនឹង « បានលើកឡើងទៅ … ជួបជុំនឹងព្រះអម្ចាស់នៅនាអាកាស » ( ថែស្សាឡូនីចទី១ ៤:១៧ ) ។ ប៉ុលបានបន្ថែមព័ត៌មានលម្អិតមួយទៀតចំពោះការអធិប្បាយរបស់លោក អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលទាក់ទងនឹងការយាងមកជាលើកទីពីរ ដែលបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥២ ។ ប៉ុលបានបង្រៀនថា ជនដែលមានជីវិតកាលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយាងមក នឹងបន្តរស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ប៉ុន្តែនឹងពុំ « ដេកលក់ » ( កូរិនថូសទី១ ១៥:៥១ ) នៅក្នុងផ្នូរកាលពួកគេស្លាប់នៅក្នុងសហសវត្សរ៍ឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនឹងបានរស់ឡើងវិញភ្លាមៗ « ក្នុងមួយរំពេច » ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥២ ) ។ ( សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៦៣:៥០-៥១ ) ។
កូរិនថូសទី ១ ១៥:៥៥ ។ « ឱសេចក្តីស្លាប់អើយ ទ្រនិចឯងនៅឯណា ? »
អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ការមានព្រះជន្មឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយដកយកទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម និងការរងទុក្ខ ៖
« អំណោយទាននៃភាពអមតៈសម្រាប់មនុស្សលោកតាមរយៈភាពពិតនៃការស់ឡើងវិញ គឺជាការសន្យាដ៏អស្ចារ្យមួយថា ភាពរីករាយរបស់យើងនៅក្នុងអំណោយទានដ៏ធំ ហើយសប្បុរសទាំងនេះនឹងរម្ងាប់នូវរាល់ភាពសោកសៅ បន្ធូរនូវរាល់ការឈឺចាប់ បង្ក្រាបនូវរាល់អារម្មណ៍ រំលាយនូវរាល់ភាពអស់សង្ឃឹម ហើយបំបាត់នូវរាល់សោកនាដកម្ម » ( « All Hell Is Moved » [ Brigham Young University devotional ថ្ងៃទី ៨ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៧ ] ទំព័រ ៧, speeches.byu.edu ) ។
ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានថ្លែងទីបន្ទាល់ពីភាពពិតនៃការរស់ឡើងវិញ និងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងចំពោះវា ៖
« ការរស់ឡើងវិញនៃមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានរស់នៅ និងបានស្លាប់ទៅនៅលើផែនដីនេះ គឺជារឿងមួយដ៏ពិតប្រាកដ ហើយច្បាស់លាស់ដែលគួរតែមានការត្រៀមខ្លួនដោយប្រុងប្រយ័ត្នសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍នេះ ។ ការរស់ឡើងវិញដ៏រុងរឿងមួយគួរតែជាគោលដៅរបស់បុរសស្ត្រីគ្រប់រូប ពីព្រោះការរស់ឡើងវិញនឹងក្លាយជាការពិត » ( « The Meaning of Easter » Ensign ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៩២ ទំព័រ ២ ) ។