មេរៀនទី ១៤១
យ៉ាកុប ២
សេចក្ដីផ្ដើម
យ៉ាកុបបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យឈោងទៅជួយអ្នកដែលត្រូវគេជិះជាន់ ហើយលោកបានបង្រៀនថា ពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំត្រូវពេញចិត្តអ្នកមានច្រើនជាងអ្នកក្រីក្រឡើយ ។ យ៉ាកុបក៏បានបង្រៀនផងដែរអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រព្រឹត្តតាម ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យ៉ាកុប ២:១–១៣
យ៉ាកុបបង្រៀនថាពួកអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទពុំគួរបង្ហាញការនិយមចូលចិត្តតែចំពោះអ្នកមានឡើយ
សូមជ្រើសសិស្សម្នាក់ដោយចៃដន្យ ហើយឲ្យស្ករគ្រាប់តូចមួយដល់គាត់ ។ សូមប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថា អ្នកបានឲ្យស្ករមួយគ្រាប់ដល់សិស្សម្នាក់នេះដោយសារមានហេតុផលមួយចំនួន ដែលបានជ្រើសរើសតាមចិត្ត ( ឧទាហរណ៍ ដោយសារសិស្សនោះបានស្លៀកពាក់ខោអាវមានពណ៌ដែលអ្នកចូលចិត្ត ឬ ដោយសារគាត់បានយកវត្ថុដ៏ជាក់លាក់មួយមកថ្នាក់រៀន ) ។
-
តើការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំទៅលើសិស្សម្នាក់នេះធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានអារម្មណ៍បែបណាដែរ ?
-
ហេតុអ្វីពេលខ្លះមនុស្សបង្ហាញនូវការនិយមចូលចិត្ត ?
សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីគ្រាផ្សេង ដែលពួកគេធ្លាប់បានឃើញមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានគេយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនជាងមនុស្សដទៃទៀត ហើយពិចារណាថា វាធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍បែបណាដែរ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ២:១–៤ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សនេះអានការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ យ៉ាកុប ២:១ ផងដែរ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា យ៉ាកុបបានព្រមានពួកបរិសុទ្ធអំពីអ្វីខ្លះ ។
-
តើយ៉ាកុបបានព្រមានពួកបរិសុទ្ធអំពីអ្វីខ្លះ ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថាការ « រើសមុខអ្នកណា »( ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ាកុប ២:១ ) មានន័យថា ការបង្ហាញការនិយមចូលចិត្តចំពោះមនុស្សម្នាក់ ឬមនុស្សមួយក្រុមកាលប្រព្រឹត្តផ្ទុយគ្នាចំពោះមនុស្សផ្សេងទៀត ដោយសារតែកាលៈទេសៈ ឬចរិតលក្ខណៈរបស់ពួកគេ ។
-
តើយ៉ាកុបបានចែកឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះអំពីការនិយមចូលចិត្ត ?
-
តើឧទារណ៍អ្វីខ្លះនៅក្នុងជំនាន់របស់យើងអំពីបុគ្គលដែលបង្ហាញការនិយមចូលចិត្តចំពោះមនុស្សមួយចំនួន ការប្រព្រឹត្តផ្ទុយគ្នាចំពោះមនុស្សផ្សេងទៀត ដោយសារតែកាលៈទេសៈ ឬចរិតលក្ខណៈរបស់ពួកគេនោះ ?
សូមសង្ខេប យ៉ាកុប ២:៥–៧ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានបន្តស្ដីបន្ទោសដល់ពួកបរិសុទ្ធដែលបានបង្ហាញការនិយមចូលចិត្តចំពោះអ្នកមាន ។ លោកបានបង្រៀនពួកគេថា ព្រះបានជ្រើសអ្នកក្រីក្រឲ្យធ្វើជាអ្នកមាននៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ហើយគ្រងមរតកក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ។ យ៉ាកុបក៏បានរំឭកពួកបរិសុទ្ធផងដែរថា គឺអ្នកមានដែលបានជិះជាន់ពួកគេ ហើយប្រមាថទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន យ៉ាកុប ២:៨ ដោយស្ងៀមស្ងាត់រកមើលថាយ៉ាកុបបានរំឭកពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលវានឹងជួយពួកគេឲ្យបញ្ឈប់ការនិយមចូលចិត្ត ។
-
តើយ៉ាកុបបានរំឭកពួកបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា បទបញ្ញត្តិនេះត្រូវបានហៅថាជា « ក្រឹត្យវិន័យដ៏ប្រសើរ » ? ( យ៉ាកុប ២:៨ ) ។
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីរបៀបដែលពួកសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សទូទៅ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ពួកសិស្សស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់ដោយពុំគិតពីកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេឡើយ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
នៅក្នុងការងារបម្រើរបស់ទ្រង់ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាគំរូនៃការស្រឡាញ់មនុស្សដទៃ ដោយពុំគិតពីកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេបានដោយរបៀបណា ?
សូមឲ្យសិស្សគិតពីមនុស្សម្នាក់ដែលខិតខំស្រឡាញ់មនុស្សទូទៅ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ពីមនុស្សដែលពួកគេគិតឃើញ និងពីហេតុផល ។
សូមឲ្យសិស្សពិចារណាពីរបៀបដែលពួកគេប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរកមើលឱកាសដើម្បីធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីការស្រឡាញ់មនុស្សដទៃ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សស្រមៃថា បន្ទាប់ពីស្ដាប់ឮការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបអំពីការស្រឡាញ់ដល់មនុស្សទូទៅ ពួកគេស្ដាប់ឮមនុស្សម្នាក់និយាយថា វាពុំជាបញ្ហាសំខាន់នោះទេ ប្រសិនបើយើងបង្ហាញការនិយមចូលចិត្តចំពោះមនុស្សមួយចំនួន ខណៈដែលប្រព្រឹត្តដាក់មនុស្សដទៃពុំគប្បី ។ បុគ្គលនេះក៏បាននិយាយផងដែរថា មានរឿងដ៏អាក្រក់ដែលយើងអាចធ្វើបានច្រើនជាងនេះទៀត ។
-
តើបញ្ហាអ្វីខ្លះអាចកើតចេញពីការមានគំនិតបែបនេះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប២:៩–១០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា ហេតុអ្វីវាជាបញ្ហាមួយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដែលពុំស្រឡាញ់មនុស្សទូទៅដោយមិនគិតពីកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេ ។
-
ហេតុអ្វីវាជាបញ្ហាមួយដ៏ធំដែលពុំស្រឡាញ់មនុស្សទូទៅ ដោយមិនគិតពីកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេ ?
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះមកពីការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតដែលស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងធ្វើអំពើបាបសូម្បីតែមួយ យើងនឹងមានកំហុសចំពោះព្រះ ) ។
-
យោងតាម យ៉ាកុប ២:១០ តើអ្វីទៅជាផលប៉ះពាល់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃការបំពាន សូម្បីតែបទបញ្ញត្តិតែមួយរបស់ព្រះក្ដី ? ( យើងក្លាយជា « មានទោសចំពោះក្រឹត្យវិន័យទាំងមូល » ដោយសារយើងគ្មានភាពស្អាតស្អំ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងពុំអាចរស់នៅជាមួយនឹងព្រះបានឡើយ [ សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី១ ១០:២១ ] ) ។
-
ហេតុអ្វីយើងអាចនៅតែមានសង្ឃឹម ទោះបីជាការពុំគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះធ្វើឲ្យយើងពុំស្អាតស្អំដើម្បីរស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្ដី ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ ៖
« មនុស្សគ្រប់រូបមិនវិនាសបង់ឡើយ ។
« ព្រះគុណនៃព្រះគឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ធំ និងគ្មានទីបំផុត ។
« តាមរយៈពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះផែនការនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារំងាប់ដល់តម្រូវការនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ [ សូមមើលអាលម៉ា ៤២:១៥] ‹ ហើយ [ នាំមកនូវ ] មធ្យោបាយទាំងឡាយដល់មនុស្ស ដើម្បីឲ្យគេមានសេចក្ដីជំនឿចំពោះការប្រែចិត្ត › [អាលម៉ា ៣៤:១៥] ។
« ទោះបើអំពើបាបរបស់យើង អាចពណ៌ក្រហមទែង ក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ [ សូមមើលអេសាយ ១:១៨] ។ ដោយសារព្រះអង្គសង្គ្រោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ‹ បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សទាំងអស់ › [ធីម៉ូថេទី១ ២:៦] នោះវាជាច្រកទ្វារមួយចូលទៅក្នុងនគរដ៏អស់កល្បរបស់ទ្រង់ ដែលបានប្រទានដល់យើង [ សូមមើលពេត្រុសទី២ ១:១១] » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៨ ) ។
-
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីមានភាពសក្ដិសមចំពោះការចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើគោលការណ៍ដែលយើងបានស្គាល់នៅក្នុង ខទី ១០ នេះអាចជួយយើងឲ្យមានអំណរគុណកាន់តែពេញលេញ ចំពោះដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
សង្ខេប យ៉ាកុប ២:១១–១៣ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានផ្ដល់ជាឧទាហរណ៍មួយអំពីគោលការណ៍ដែលបានបង្រៀននៅក្នុង ខទី ១០ ។ បន្ទាប់មក លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកជឿឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃទៀតដោយចិត្តមេត្តា ពីព្រោះជនដែលប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃដោយគ្មានមេត្តានឹងត្រូវបានកាត់សេចក្ដីដោយគ្មានមេត្តាដែរ ។
យ៉ាកុប ២:១៤–២៦
យ៉ាកុបបង្រៀនអំពីតួនាទីនៃសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រព្រឹត្តតាមនៅក្នុងសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតថា មានយុវជនម្នាក់បានដឹងថាគាត់មានអំពើបាប ។ គាត់ជឿលើដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើសមត្ថភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីសង្គ្រោះគាត់ ។ គាត់ពោលថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់ត្រូវធ្វើគឺជឿ ហើយព្រះអម្ចាស់នឹងអត់ទោសឲ្យគាត់ ដោយគាត់ពុំបាច់ធ្វើអ្វីទៀតឡើយ ។
សូមឲ្យសិស្សពិចារណាថា តើជំនឿរបស់យុវជននោះតែម្យ៉ាងនោះ វាល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីគាត់អាចបានការអត់ទោសចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្លួនដែរឬទេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ២:១៤ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា យ៉ាកុបបានសួរអ្វីខ្លះដល់ពួកបរិសុទ្ធទាក់ទងនឹងសេចក្ដីជំនឿ ។
-
តើយ៉ាកុបបានសួរអ្វីខ្លះដល់ពួកបរិសុទ្ធទាក់ទងនឹងសេចក្ដីជំនឿ ?
-
តើអ្នកគិតថា ការប្រព្រឹត្តបែបណាខ្លះដែលយ៉ាកុបចង់លើកឡើង ?
សូមពន្យល់ថា យ៉ាកុបកំពុងកែតម្រូវគំនិតខុសឆ្គងមួយអំពីសេចក្ដីជំនឿ ។ មានមនុស្សមួយចំនួនបានយល់ខុសថា សេចក្ដីជំនឿគឺគ្រាន់តែជាការបង្ហាញឲ្យឃើញមួយអំពីជំនឿតាមរយៈពាក្យសម្ដី ។ នៅក្នុងបរិបទនៃ យ៉ាកុប ២:១៤ យ៉ាកុបបានប្រើពាក្យ ការប្រព្រឹត្តតាម ខុសពីរបៀបដែលសាវកប៉ុលបានប្រើ ។ នៅពេលប៉ុលបានប្រើពាក្យ ការប្រព្រឹត្តតាម លោកបានសំដៅទៅលើការប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។ នៅពេលយ៉ាកុបបានប្រើពាក្យ ការប្រព្រឹត្តតាម លោកសំដៅទៅលើសកម្មភាពនៃការលះបង់ ឬកិច្ចការនៃ សេចក្ដីសុចរិត ។
ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងយ៉ាកុប ២:១៥–១៦ យ៉ាកុបបានប្រើរឿងប្រៀបធៀបមួយដើម្បីបង្ហាញចម្លើយសម្រាប់សំណួររបស់លោកនៅក្នុង ខទី ១៤ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យឡើងមកខាងមុខក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ដើរតួជាអ្នកសុំទានម្នាក់ដែលកំពុងសុំអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងទីជម្រកដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីមានជីវិតរស់ ។ សូមអញ្ជើញម្នាក់ទៀតឲ្យដើរតួជាមនុស្សម្នាក់ ដែលអាចជួយដល់អ្នកសុំទាននោះបាន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សទីបីឲ្យអាន យ៉ាកុប ២:១៥–១៦ ឮៗ កាលសិស្សពីរនាក់ផ្សេងទៀតដើរតួតាមសាច់រឿង ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។
-
តើមានអ្វីខុសឆ្គងជាមួយនឹងចម្លើយ ដែលបានផ្ដល់ឲ្យទៅសិស្សដែលជាអ្នកសុំទាននោះ ? តើចម្លើយរបស់សិស្សម្នាក់ទៀតនឹងល្មមគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីសង្គ្រោះដល់អ្នកសូមទានម្នាក់ដែរឬទេ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានយ៉ាកុប ២:១៧–១៨ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា យ៉ាកុបបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីជំនឿ ។
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « សេចក្តីជំនឿបើគ្មានការប្រព្រឹត្តតាមទេ នោះក៏ស្លាប់ » ( ខទី ១៧ ) មានន័យដូចម្ដេច ?
-
តើរឿងប្រៀបធៀបរបស់យ៉ាកុបអំពីអ្នកសុំទាននោះជួយយើង ឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃឃ្លានោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
យោងតាម ខទី ១៧ តើយ៉ាកុបបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះទាក់ទងនឹងសេចក្ដីពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់អំពីសេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ សេចក្តីជំនឿពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺបង្ហាញឡើងតាមរយៈកិច្ចការសុចរិតរបស់យើង ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ២:១៩–២០ ឲ្យឮៗ ។ សូមពន្យល់ថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់យ៉ាកុប ២:១៩ ចែងថា « អ្នកជឿថា មានព្រះតែមួយ នោះត្រូវហើយ ទោះទាំងពួកអារក្សក៏ជឿដូច្នោះ ព្រមទាំងព្រឺខ្លាចដែរ អ្នកបានធ្វើឲ្យខ្លួនដូចជាពួកវា ដោយពុំបានរាប់ថាសុចរិតឡើយ » ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវឧទាហរណ៍ដែលយ៉ាកុបបានប្រើដើម្បីបង្ហាញថា ការជឿលើព្រះ វាពុំមែនមានន័យថាមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះឡើយ ។
-
តើឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះដែលយ៉ាកុបបានប្រើដើម្បីបង្ហាញថា ការជឿលើព្រះ វាពុំចាំបាច់មានន័យថាមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះឡើយនោះ ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« សេចក្ដីជំនឿពិតគឺផ្ដោតនៅក្នុង និងទៅលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយតែងតែដឹកនាំទៅរកសកម្មភាពសុចរិត ។ … សកម្មភាពតែម្យ៉ាងពុំមែនជាសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែការធ្វើសកម្មភាពស្របតាមគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ គឺជាធាតុមួយដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីជំនឿ » ( « Ask in Faith » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩៥ ) ។
-
យោងតាមអែលឌើរ បែដណា តើអ្វីទៅជា « ធាតុមួយដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីជំនឿ » ?
-
ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដើម្បីយល់ថា សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានន័យថា ត្រូវជឿលើទ្រង់ និងប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ ?
សូមរំឭកសិស្សអំពីយុវជននៅក្នុងសាច់រឿងនៅដើមផ្នែកនៃមេរៀននេះ ។
-
តើការយល់ដឹងថា សេចក្ដីជំនឿរួមបញ្ចូលទាំងការជឿ និងការប្រព្រឹត្តតាម អាចជួយមនុស្សម្នាក់ដែលស្វែងរកការអត់ទោសសម្រាប់អំពើបាបរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមសង្ខេប យ៉ាកុប ២:២១–២៦ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានលើកឡើងពីអ័ប្រាហាំ និងរ៉ាហាប ជាឧទាហរណ៍នៃមនុស្សពីរនាក់ដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកលោកលើព្រះបានបង្ហាញឲ្យឃើញដោយការប្រព្រឹត្តតាម ។ ( ដំណើររឿងនៃស្ត្រីដ៏ក្លាហាន ឈ្មោះរ៉ាហាប មាននៅក្នុង យ៉ូស្វេ ២:១–២២ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រើសៀវភៅសរសេរ ឬសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេសរសេរអំពីគ្រាមួយ ដែលពួកគេបានបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការប្រព្រឹត្តតាមរបស់ពួកគេ និងរបៀបដែលពួកគេទទួលបានពរជ័យសម្រាប់ការធ្វើដូច្នេះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យដាក់បញ្ចូលទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងរបៀបដែលពួកគេនឹងបង្ហាញជំនឿនោះតាមរយៈសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយអ្វី ដែលពួកគេបានសរសេរជាមួយសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានថា ពួកគេអាចអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យកាន់តែពេញលេញតាមរយៈការគោរពតាមទ្រង់បានដោយរបៀបណា ។ សូមលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេធ្វើតាមការបំផុសគំនិតទាំងឡាយ ដែលពួកគេទទួលបាន ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីពិត ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះ សូមផ្ដល់ឲ្យសិស្សម្នាក់ៗនូវក្រដាសមួយបំណែកតូច ។ សូមអញ្ជើញឲ្យពួកគេសរសេរពាក្យនៃវគ្គខគម្ពីរនេះនៅផ្នែកម្ខាងនៃក្រដាសនោះ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេបំពេញប្រយោគដូចតទៅនេះនៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃក្រដាស ៖ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញព្រះអម្ចាស់អំពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំលើទ្រង់ដោយ … សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរក្សាទុកក្រដាសនេះនៅក្នុងហោប៉ៅរបស់ពួកគេពេញមួយថ្ងៃ ហើយបន្តសរសេរនូវបញ្ជីនៃគំនិតក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលពួកគេបន្ថែមគំនិតនៅក្នុងបញ្ជីរបស់ពួកគេ ពួកគេអាចមើលឡើងវិញនូវវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរនោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យដាក់ក្រដាសនោះនៅត្រង់កន្លែងដែលពួកគេអាចមើលឃើញជារឿយៗ ហើយវាជួយរំឭកពួកគេពីគោលដៅនោះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
យ៉ាកុប ២:១០ ។ ប្រសិនបើយើងមានកំហុសចំពោះអំពើបាបមួយ តើយើងពិតជាមានកំហុសចំពោះក្រឹត្យវិន័យទាំងអស់មែនឬ ?
ការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង យ៉ាកុប ២:១០ គឺជារឿងដ៏សំខាន់ដើម្បីយល់ដឹង ប៉ុន្តែវាក៏អាចងាយនឹងយល់ខុសដែរ ។ ប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ បានបង្រៀនដូចតទៅនេះទាក់ទងនឹងខគម្ពីរនេះ ៖
« នៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោក យ៉ាកុបបានថ្លែងថា ‹ ដ្បិតអ្នកណាដែលកាន់ក្រឹត្យវិន័យទាំងមូលតែភ្លាត់ជំពប់នឹងបទណាមួយ នោះក៏ត្រឡប់ជាមានទោសចំពោះក្រឹត្យវិន័យទាំងមូលនោះហើយ › [ យ៉ាកុប ២:១០ ] ។ ការណ៍នេះបានលេចឡើងចំពោះមនុស្សជាច្រើនថាជាការនិយាយខ្លាំងៗមួយ ប៉ុន្តែវាគឺជាការពិត ។ ក្រឹត្យវិន័យដែលបានគ្រប់គ្រងនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលមានភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយពីមុនយើងអាចចូលទៅក្នុងទីនោះបាន យើងត្រូវតែសម្របខ្លួនយើងតាមក្រឹត្យវិន័យទាំងអស់នោះ ។ បុគ្គលម្នាក់ដែលបះបោរទាស់នឹងបទបញ្ញត្តិដ៏នៅអស់កល្បណាមួយ ពុំអាចបានរាប់ជាសុចរិត ហើយពុំអាចចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលបានឡើយ ។ ប្រសិនបើគាត់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូច្នេះមែន នោះគាត់នឹងនាំយកការភាន់ច្រឡំចូលទៅក្នុងនគរនោះ ហើយលក្ខខណ្ឌមួយបែបនេះពុំអាចបានរាប់ជាសុចរិតឡើយ » ( « The Standards of the Church » Improvement Era ខែ កក្កដា ឆ្នាំ១៩៥៧ ទំព័រ ៥០៦) ។
យ៉ាកុប ២:១៤–១៨ ។ យើងពុំត្រូវបានសង្គ្រោះតាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់យើងឡើយ
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបញ្ជាក់ថា ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងចំពោះបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះពុំបានសង្គ្រោះយើងទេ ៖
« សេចក្តីសង្គ្រោះពុំអាចទិញបានដោយប្រាក់នៃការគោរពប្រតិបត្តិឡើយ តែអាចទិញបានដោយព្រះលោហិតនៃបុត្រានៃព្រះ [ សូមមើល កិច្ចការ ២០:២៨ ] ។ ដោយគិតថា យើងអាចដោះដូរកិច្ចការល្អយើងជាមួយសេចក្តីសង្គ្រោះបាន គឺវាប្រៀបបាននឹងការទិញសំបុត្រយន្តហោះ ហើយគិតថាយើងបានយន្តហោះមួយដូច្នោះដែរ ។ ឬគិតថា បន្ទាប់ពីបានបង់ថ្លៃជួលផ្ទះហើយ គិតថាឥឡូវយើងជាម្ចាស់ផែនដីទាំងមូល » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ១០៩ ) ។
យ៉ាកុប ២:១៨–២៦ ។ « ខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្តីជំនឿខ្ញុំ ដោយសារការដែលខ្ញុំប្រព្រឹត្ត »
« យ៉ាកុបបានឆ្លើយតបចំពោះរបាយកាណ៍អំពីមនុស្សដែលកំពុងនិយាយយ៉ាងសាមញ្ញអំពីសេចក្ដីជំនឿថាជាអ្វីមួយដែលខុសពីទង្វើ ឬ ‹ ការប្រព្រឹត្ត › របស់មនុស្សម្នាក់ ( សូមមើល យ៉ាកុប ២:១៤–២៦ ) ។ …
« … យ៉ាកុបពុំមែនកំពុងបង្រៀនថា សេចក្ដីជំនឿគ្មាននូវអំណាចនៃការសង្គ្រោះនោះទេ លោកកំពុងបង្រៀនថា ជំនឿដែលគ្មានការប្រព្រឹត្តតាមពុំមែនជាសេចក្ដីជំនឿពិតដែលជួយសង្គ្រោះឡើយ ។ នៅពេលយ៉ាកុបបានសំណូមពរឲ្យពួកអ្នកអានរបស់លោកឲ្យ ‹ បង្ហាញសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក ក្រៅពីការដែលអ្នកប្រព្រឹត្ត › ( យ៉ាកុប ២:១៨ ) លោកកំពុងចង្អុលបង្ហាញថា ការបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់មនុស្សម្នាក់ពុំអាចធ្វើឡើងបានឡើយ លើកលែងតែតាមរយៈទង្វើរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ—សេចក្ដីជំនឿពិតពុំអាចនៅឆ្ងាយពីកិច្ចការសុចរិតបាននោះទេ » (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៤៩៥) ។
យ៉ាកុបបានលើកឡើងអំពីអ័ប្រាហាំ និងរ៉ាហាប ជាឧទាហរណ៍នៃមនុស្សពីរនាក់ដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកលោកបានបង្ហាញឲ្យឃើញដោយការប្រព្រឹត្តតាម ។ យ៉ាកុបបានពន្យល់ថា អ័ប្រាហាំ និងរ៉ាហាបត្រូវបាន « រាប់ជាសុចរិតដោយការប្រព្រឹត្តតាម » ។ ដើម្បីបានរាប់ជាសុចរិតមានន័យថា « ដើម្បីឲ្យបានលើកលែងពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយរាប់ថាឥតមានទោស ។ ជនម្នាក់ៗត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ដោយសារព្រះគុណនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ទ្រង់ ។ សេចក្ដីជំនឿនេះ គឺបានបង្ហាញដោយសារការប្រែចិត្ត និងការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការរាប់ជាសុចរិត » scriptures.lds.org ) ។ ហេតុដូច្នេះហើយ អ័ប្រាហាំ និងរ៉ាហាបពុំមែនត្រូវបានសង្គ្រោះ ដោយសារតែការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកលោកនោះទេ ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្ត និងការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញថា ពួកលោកមានសេចក្ដីជំនឿពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ដើម្បីត្រូវបានសង្គ្រោះ ។