យ៉ូហាន ១៦–២១ ( មេរៀនទី ១៦ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា យ៉ូហាន ១៦–២១ ( មេរៀនទី ១៦ ) ពុំមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ (យ៉ូហាន ១៦)

ចេញពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ បន្ទាប់ពីអាហារយប់ថ្ងៃចុងក្រោយ ពួកសិស្សបានរៀនថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចដឹកនាំយើងទៅរកសេចក្ដីពិតគ្រាប់យ៉ាង ហើយបង្ហាញដល់យើងនូវរឿងដែលនឹងកើតឡើង ។ ពួកសិស្សក៏រៀនផងដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបើកសម្ដែងសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីណែនាំដែលចេញមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានឈ្នះលើពិភពលោក នោះយើងអាចមានសង្ឃឹម និង មានភាពសុខសាន្ត ។

ថ្ងៃទី ២ (យ៉ូហាន ១៧)

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាពីការអធិស្ឋានជំនួសរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពួកគេបានរៀនថា ដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច យើងត្រូវតែស្គាល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកគេក៏រៀនដែរថា ក្នុងនាមជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងគប្បីនៅក្នុងពិភពលោក ប៉ុន្តែពុំមែនជារបស់ពិភពលោកឡើយ ។ នៅពេលសិស្សអានអំពីរបៀប ដែលព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋានឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អាចបានរួមតែមួយនឹងទ្រង់ និងព្រះវរបិតា នោះពួកគេបានរៀនថា នៅពេលយើងមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយទទួលពរជ័យនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចក្លាយទៅជាតែមួយនឹងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ។

ថ្ងៃទី ៣ ( យ៉ូហាន ១៨-១៩ )

ចេញពីគំរូដ៏អាត្មានិយមរបស់ពីឡាត់ សិស្សបានរៀនថា ការដាក់ចំណាប់អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងមុនធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនឹងនាំយើងទៅរកអំពើបាប ។ នៅពេលសិស្សបានសិក្សាដំណើររឿងរបស់យ៉ូហានអំពីការឆ្កាង នោះពួកគេបានរៀនថា យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយជ្រើសជួយដល់មនុស្សដទៃ សូម្បីតែនៅពេលយើងមានសេចក្ដីត្រូវការក្ដី ។

ថ្ងៃទី ៤ ( យ៉ូហាន ២០-២១ )

នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សបានសិក្សាដំណើររឿងរបស់យ៉ូហានអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកគេបានរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់តាមរយៈការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ ចេញពីបទពិសោធន៍របស់ថូម៉ាស ពួកគេបានរៀនថា យើងនឹងមានពរ ប្រសិនបើយើងជ្រើសជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សូម្បីតែពេលយើងមិនអាចមើលឃើញទ្រង់ក្ដី ។

សេចក្ដីផ្ដើម

ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ កាលពួកគេកំពុងនេសាទត្រី ។ នៅលើឆ្នេរ ព្រះយេស៊ូវបានសោយជាមួយនឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយបានអញ្ជើញពេត្រុសឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គាត់ដល់ទ្រង់ដោយឲ្យចំណីដល់ចៀមរបស់ទ្រង់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

យ៉ូហាន ២១:១–១៧

ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់ពួកសិស្សមួយចំនួនរបស់ទ្រង់នៅសមុទ្រទីបេរាស ( សមុទ្រកាលីឡេ )

សូមគូររូប បេះដូងមួយធំនៅលើក្ដារខៀន ។

រូបភាព

បេះដូង

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យឡើងមកក្ដារខៀនសរសេរនៅក្នុងបេះដូងនោះរឿងពីរ ឬបីយ៉ាងដែលពួកគេចូលចិត្ត ។ សូមពន្យល់ថា រឿងទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលទាំងមនុស្ស ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬសកម្មភាព ។

នៅពេលសិស្សបានបញ្ចប់ អ្នកក៏អាចសរសេរនូវរឿងមួយចំនួនដែលអ្នកចូលចិត្តផងដែរ ។

សូមសង្ខេប យ៉ូហាន ២១:១–២ ដោយពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីមើលឃើញព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញពីរដង នោះពេត្រុស និងពួកសិស្សផ្សេងទៀតមួយចំនួនបាននៅលើឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេ ( ក៏ត្រូវបានគេហៅថា សមុទ្រទីបេរាស ផងដែរ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២១:៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលពេត្រុសបានសម្រេចចិត្តធ្វើ ។

តើអ្នកគិតថាសកម្មភាពអ្វីខ្លះ ដែលពេត្រុសអាចនឹងបន្ថែមទៅក្នុងបញ្ជីនៃរឿងដែលចូលចិត្តនៅលើក្ដារខៀននោះ ? ( ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយតបហើយ សូមសរសេរ ការស្ទួចត្រី នៅក្នុងរូបបេះដូងនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើពេត្រុស និងពួកសិស្សដទៃទៀតបានទៅរកត្រីរយៈពេលយូរប៉ុណ្ណា ? តើពួកគេចាប់ត្រីបានប៉ុន្មានដែរ ?

ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណា ហើយគិតថាពេត្រុស និងពួកសិស្សផ្សេងទៀតអាចនឹងមានអារម្មណ៍បែបណាដែរ ក្រោយពីចាប់ត្រីមិនបានសោះពេញមួយយប់នោះ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២១:៤-៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅព្រឹកស្អែក ។

តើមានអ្វីបានកើតឡើង បន្ទាប់ពីពួកសិស្សចាប់ត្រីមិនបានសោះពេញមួយយប់ ?

សូមសង្ខេប យ៉ូហាន ២១:៧–១៤ ដោយពន្យល់ថា កាលសិស្សមិនអាចលើកសំណាញ់ដែលសុទ្ធតែត្រីចូលទៅក្នុងទូកបាន យ៉ូហានបានប្រកាសថា បុរសដែលនៅលើឆ្នេរនោះគឺជាព្រះអម្ចាស់ ។ ពេត្រុសបានលោតចូលទៅក្នុងសមុទ្រភ្លាម ហើយហែលទៅរកព្រះយេស៊ូវ កាលសិស្សដទៃទៀតជិះទូកមកតាមកក្រោយ ។ កាលពួកគេបានមកដល់ឆ្នេរវិញ ព្រះយេស៊ូវបានត្រៀមអាហារសម្រាប់ពួកគេ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« បន្ទាប់ពីបានជួបជុំម្តងទៀតជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវដែលរស់ឡើងវិញដោយក្ដីអំណរ នោះពេត្រុសបានសន្ទនាជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលខ្ញុំគិតថា វាគឺជាគ្រាដ៏សំខាន់នៅក្នុងការងារបម្រើជាសាវក ហើយជាពិសេសគឺសម្រាប់ពេត្រុសផ្ទាល់តែម្ដង ដោយបានផ្លាស់ប្ដូរបុរសដ៏អស្ចារ្យនេះទៅរកជីវិតដ៏វិសេសនៃការបម្រើ និងការដឹកនាំដែលមានការលះបង់ខ្ពស់ ។ ដោយទតមើលទៅទូកតូចចំណាស់ អួនដាច់ដោចរបស់ពួកគេ និងគំនរត្រី ១៥៣ ក្បាល នោះព្រះយេស៊ូវ [ បានមានបន្ទូល ] ទៅកាន់សាវករៀមច្បងរបស់ទ្រង់ » (« The First Great Commandment » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៨៤) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២១:១៥-១៧ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលសំណួរដែលព្រះយេស៊ូវបានសួរដល់ពេត្រុសម្ដងហើយម្ដងទៀត ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើព្រះយេស៊ូវបានសួរសំណួរអ្វី ទៅពេត្រុសរហូតដល់បីដង ?
កាលព្រះយេស៊ូវបានសួរថា « តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំជាជាងរបស់ទាំងនេះឬអី ? » (ខទី ១៥) តើអ្នកគិតថាពាក្យ របស់ទាំងនេះ សំដៅទៅលើអ្វី ? ( ព្រះយេស៊ូវអាចនឹងសំដៅទៅលើគំនរត្រី ឬរឿងផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់អ្នកនេសាទត្រីម្នាក់ ។ សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះដាក់លើក្ដារខៀននៅក្បែរបេះដូង ៖ តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំជាជាងរបស់ទាំងនេះឬអី ? )
តើពេត្រុសបានឆ្លើយបែបណាដែរ ?
តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍បែបណាដែរ ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងតួនាទីរបស់ពេត្រុស ហើយត្រូវបានព្រះយេស៊ូវសួរអ្នករហូតដល់បីដងថា តើអ្នកស្រឡាញ់ទ្រង់ដែរឬអត់ ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីហេតុផលដែលព្រះយេស៊ូវបានសួរសំណួរនេះ ហើយឲ្យពេត្រុសឆ្លើយនឹងទ្រង់រហូតដល់បីដងនោះ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានឲ្យឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ហូឡិន ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« ( ហើយជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា នេះជាការបរិយាយដែលពុំបានកត់ត្រានៅក្នុងគម្ពីរ ) ប្រហែលជាព្រះយេស៊ូវបានតបដោយមានបន្ទូលបែបនេះ ៖ ‹ ហេតុអ្វីអ្នកមកទីនេះពេត្រុស ? ហេតុអ្វីក៏យើងមកឆ្នេរដដែលនេះ ដែលមានអួនដដែល និងមានការសន្ទនាដដែលនេះ ? តើវាមិនជាក់ស្ដែងទេឬអីនៅពេលនោះ ហើយតើវាមិនជាក់ស្ដែងទេឬអីនៅពេលនេះថា បើយើងចង់បានត្រី តើយើងមិនបានត្រីទេឬអី ? ពេត្រុស អ្វីដែលយើងត្រូវការគឺជាពួកសិស្ស—ហើយយើងត្រូវការពួកគេជារៀងរហូត ។ យើងត្រូវការមនុស្សម្នាក់ដើម្បីឲ្យចំណីដល់ចៀមរបស់យើង ហើយជួយសង្គ្រោះកូនចៀមរបស់យើង ។ យើងត្រូវការនរណាម្នាក់ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ហើយការពារសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ។ យើងត្រូវការនរណាម្នាក់ដែលស្រឡាញ់យើង គឺស្រឡាញ់យើងដោយពិតប្រាកដ ហើយស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះវរបិតាយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌បានប្រទានសិទ្ធិឲ្យយើងធ្វើ ។…ហេតុដូច្នេះហើយពេត្រុស នេះជាលើកទីពីរ ហើយប្រហែលជាលើកចុងក្រោយ ដែលយើងសុំឲ្យអ្នកលះបង់របស់ទាំងនេះ ហើយទៅបង្រៀន ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ ធ្វើការ ហើយបម្រើដោយស្មោះត្រង់រហូតដល់ថ្ងៃដែលពួកគេនឹងធ្វើចំពោះអ្នកដូចជាពួកគេបានធ្វើដាក់យើងដែរ › » («The First Great Commandment» ទំព័រ ៨៤ ) ។

តើគោលការណ៍អ្វី ដែលយើងអាចរៀនមកពីការសន្ទនារបស់ព្រះអម្ចាស់ជាមួយនឹងពេត្រុស ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះវរបិតាសួគ៌លើសអ្វីៗទាំងអស់ នោះយើងនឹងឲ្យចំណីដល់ចៀមរបស់ទ្រង់ ) ។
តើនរណាខ្លះ ជាកូនចៀមរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើយើងឲ្យចំណីវាតាមរបៀបណា?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីរបៀបដែលយើងអាចឲ្យចំណីដល់ចៀមរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឲ្យឮៗ នូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហ៊ែល

« នេះគឺជាការអំពាវនាវរបស់ព្រះគ្រីស្ទដល់ពួកគ្រីស្ទានគ្រប់រូបសព្វថ្ងៃនេះ ៖ ‹ ចូរឲ្យចំណីដល់កូនចៀមខ្ញុំស៊ីផង ។ … ចូរឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមខ្ញុំស៊ីផង ›—គឺចែកចាយដំណឹងល្អរបស់យើងដល់មនុស្សទាំងចាស់ទាំងក្មេង ដោយចម្រើនកម្លាំង ប្រទានពរ លួងលោម លើកទឹកចិត្ត ហើយពង្រឹងពួកគេ ជាពិសេសដល់ជនដែលគិត ហើយជឿអ្វីខុសពីយើង » («Being a More Christian Christian» Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៩១ ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីរបៀបដែលគោលការណ៍នៃការស្រឡាញ់ព្រះឲ្យលើសពីអ្វីៗទាំងអស់អាចអនុវត្តបាន សូមអញ្ជើញសិស្សបីនាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានសាច់រឿងខាងក្រោមនេះឲ្យឮៗ ។ បន្ទាប់ពីសាច់រឿងនីមួយៗត្រូវបានអានចប់ ចូរសួរសំណួរដែលមានបន្ទាប់នោះ ។

មានក្មេងប្រុសមួយក្រុមបានអញ្ជើញយុវជនម្នាក់ឲ្យអង្គុយជាមួយពួកគេនៅម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ ហើយគាត់សង្ឃឹមថានឹងក្លាយជាមិត្តជាមួយនឹងពួកគេ ។ អំឡុងពេលនៃការសន្ទនារបស់ពួកគេ មានក្មេងប្រុសម្នាក់នៅក្នុងក្រុមនោះចាប់ផ្ដើមចំអន់ឲ្យក្មេងប្រុសម្នាក់ទៀតជាសាធារណៈ ។
មានយុវនារីម្នាក់ចូលចិត្តលេងបាត់ទាត់ ។ នាងបានចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ដើម្បីលេងបាល់ទាត់ ហើយមានពេលតិចតួចណាស់សម្រាប់រឿងផ្សេងទៀតដូចជា រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ។
មានយុវជនម្នាក់មមាញឹកនឹងការសិក្សា និងកម្មវិធីក្រៅពីការសិក្សានានា។ ពេញមួយសប្ដាហ៍ គាត់បានទន្ទឹងរង់ចាំការមានពេលទំនេរដ៏កម្រមួយចំនួនជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិនៅយប់ថ្ងៃសុក្រ ។ ពីមុនពេលគាត់ទូរសព្ទទៅមិត្តរបស់គាត់បន្តិចនារាត្រីនោះ ដៃគូបង្រៀនតាមផ្ទះរបស់គាត់បានទូរសព្ទមកសួរថា តើគាត់អាចចេញទៅជួយដល់គ្រូសារមួយដែលពួកគេបានចាត់តាំងឲ្យ ដែលមានសេចក្ដីត្រូវការបន្ទាន់បានទេ ។

តើបុគ្គលនេះមានការជ្រើសរើសអ្វីខ្លះ ?
តើបុគ្គលម្នាក់នេះអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនចំពោះព្រះអម្ចាស់ ? តើទង្វើនោះបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអម្ចាស់តាមរបៀបណា ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ហូឡិន ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ខ្ញុំពុំដឹងច្បាស់ពីបទពិសោធន៍របស់យើងនឹងជាយ៉ាងណានៅថ្ងៃជំនុំជំរះនោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ បើនៅក្នុងការសន្ទនានោះ ព្រះពុំបានសួរយើងដូចគ្នានឹងអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានសួរដល់ពេត្រុសនោះ ៖ ‹ តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ ? › » («The First Great Commandment» ទំព័រ ៨៤ ) ។

ចូរចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសារៈសំខាន់នៃការជ្រើសស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យលើសពីអ្វីៗទាំងអស់ និងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះដោយឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់ ។

ចូរលើកលើកឡើងពីអ្វី ដែលបានសរសេរនៅក្នុងរូបបេះដូងនៅលើក្ដារខៀន និងសំណួរដែលបានសរសេរនៅក្បែរវត្ថុទាំងនោះ ៖ « តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំជាជាងរបស់ទាំងនេះឬអី ? » ចូរគូសបន្ទាត់ក្រោមពាក្យ របស់ទាំងនេះ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ៖

ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវបានសួរសំណួរដូចគ្នានេះដល់អ្នក តើអ្នកគិតថាទ្រង់ចង់មានបន្ទូលពីអ្វីទៅ ចំពោះពាក្យថា « របស់ទាំងនេះ » នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
តើអ្នកនឹងឆ្លើយសំណួររបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?

នៅពេលអ្នកបញ្ចប់ដំណឹងល្អទាំងឡាយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរក្នុងកិច្ចការសម្រាប់មេរៀនថ្ងៃទី ៤ នៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេអំពីដំណើររឿង ព្រឹត្តិការណ៍ ឬការបង្រៀនដកស្រង់ចេញពីការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានជួយពួកគេឲ្យជឿ ឬបានពង្រឹងដល់ជំនឿរបស់ពួកគេថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ (កិច្ចការ ១–៥)

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅពេលពួកគេសិក្សា កិច្ចការ ១–៥៖ តើនរណាបានដឹកនាំសាសនាចក្រ បន្ទាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុគត ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ? តើពួកសាវកផ្សេងទៀតត្រូវបានជ្រើសរើសតាមរបៀបណា ? តើមានអព្ភូតហេតុអ្វីខ្លះ បានកើតឡើងនៅថ្ងៃនៃបុណ្យថ្ងៃទី ៥០ ? តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជះឥទ្ធិពលដល់អព្ភូតហេតុនៅថ្ងៃនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើអព្ភូតហេតុអ្វីខ្លះ ដែលពេត្រុសបានធ្វើនៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយតើមានអ្វីទៅបានកើតឡើងដល់ពេត្រុសដោយសាររឿងនេះ ? តើមានអ្វីខ្លះបានកើតឡើងចំពោះអាន៉្នានាស និងសាភីរ៉ា ដោយសារការកុហកដល់ថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពរបស់ខ្លួននោះ ?