យ៉ូហាន ៧-១០ ( មេរៀនទី ១៤ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា យ៉ូហាន ៧-១០ ( មេរៀនទី ១៤ ) ពុំមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ (យ៉ូហាន ៧)

ចេញពីការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅយេរូសាឡិមអំឡុងពេលបុណ្យបារាំ នោះសិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ នោះយើងនឹងទទួលបាននូវទីបន្ទាល់ស្ដីពីគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ ។ ពួកគេក៏បានរកឃើញគោលការណ៍ផងដែរថា ប្រសិនបើយើងមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយជឿលើទ្រង់ នោះយើងនឹងបានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ថ្ងៃទី ២ (យ៉ូហាន ៨)

នៅក្នុងដំណើររឿងអំពីស្ត្រីម្នាក់ដែលត្រូវបានគេនាំខ្លួនមកដោយធ្វើអំពើកំផិត សិស្សបានរៀនថា ការទទួលស្គាល់ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះផ្ទាល់ខ្លួនអាចជួយយើងឲ្យចៀសផុតពីការថ្កោលទោសអ្នកដទៃ ហើយថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាដល់យើងតាមរយៈការប្រទានឱកាសឲ្យយើងប្រែចិត្ត ។ បន្ទាប់មកសិស្សបានរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាពន្លឺនៃលោកិយ ហើយថាប្រសិនបើយើងដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងនឹងចៀសផុតពីភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ ហើយពោរពេញដោយពន្លឺរបស់ទ្រង់ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរ អំពីគោលការណ៍ទាំងឡាយដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងរៀនពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងនឹងស្គាល់ព្រះវរបិតា ។ ប្រសិនបើយើងបន្តនៅក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងនឹងក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយស្គាល់សេចក្តីពិត ដែលធ្វើឲ្យយើងមានសេរីភាព ។ ប្រសិនបើយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយពុំប្រែចិត្ត នោះយើងក្លាយជាបាវបម្រើរបស់អំពើបាបហើយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។

ថ្ងៃទី ៣ (យ៉ូហាន ៩)

នៅក្នុង យ៉ូហាន ៩ សិស្សបានអានអំពីព្រះយេស៊ូវព្យាបាលបុរសម្នាក់ ដែលកើតមកងងឹតភ្នែក ។ នៅក្នុងដំណើររឿងនេះ ពួកគេបានរៀនពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះអាចប្រើទុក្ខលំបាករបស់យើងដើម្បីបង្ហាញពីកិច្ចការ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលយើងបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់ ចំពោះអ្វីដែលយើងដឹងជាជាងបដិសេធវា នោះទីបន្ទាល់របស់យើងនឹងរឹងមាំ ។ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ នោះការមើលឃើញ និង ការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណរបស់យើងប្រែកាន់តែច្បាស់ឡើង ។

ថ្ងៃទី ៤ (យ៉ូហាន ១០)

នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សបានរៀនថា ក្នុងនាមជាអ្នកគង្វាលល្អ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្គាល់ពួកយើងម្នាក់ៗ ហើយថ្វាយព្រះជន្មរបស់ទ្រង់សម្រាប់ពួកយើង ។ ក្នុងនាមជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្ដាដាក់ព្រះជន្មទ្រង់ចុះ ហើយលើកវាឡើងជាថ្មីវិញបាន ។ សិស្សក៏ស្គាល់ពីគោលការណ៍ថា ប្រសិនបើយើងស្គាល់សំឡេងនៃអ្នកគង្វាលល្អ ហើយធ្វើតាមទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងដឹកនាំយើងឆ្ពោះទៅរកជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។

សេចក្ដីផ្ដើម

អំឡុងពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមសម្រាប់បុណ្យបារាំ ពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីមួយចំនួន បាននាំស្ត្រីម្នាក់ដែលត្រូវបានចោទថាបានប្រព្រឹត្តអំពើកំផិតមកឯទ្រង់ ហើយបានសួរថាតើនាងគួរតែត្រូវគេចោលនឹងដុំថ្មឬ ។ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យអ្នកចោទប្រកាន់ទាំងនោះស្រឡាំងកាំង ហើយបានបង្ហាញក្តីមេត្តាដល់ស្ត្រីនោះ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

យ៉ូហាន ៨:១-១១

ស្ត្រីម្នាក់ ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើកំផិត ត្រូវបាននាំមកចំពោះមុខព្រះអង្គសង្គ្រោះ

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពីគ្រាដែលពួកគេធ្លាប់ជួប ឬស្គាល់មនុស្សដែលមានរូបរាង ឬឥរិយាបថមិនសក្ដិសមនឹងបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

តើយើងអាចប្រឈមមុខនឹងអ្វី នៅពេលយើងនៅជាមួយនឹងមនុស្សដទៃទៀតដែលមានរូបរាង ឬឥរិយាបថមិនសក្ដិសមនឹងបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់នោះ ? ( សិស្សអាចនឹងឆ្លើយថា យើងអាចល្បួងឲ្យកាត់សេចក្ដីបុគ្គលទាំងនោះដោយមិនសុចរិត ឬប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេដោយអសប្បុរសធម៌ ) ។

សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះនៅលើ ក្តារខៀន ៖

តើយើងគួរធ្វើអ្វីខ្លះ នៅក្នុងស្ថានភាពដែលយើងនៅជាមួយនឹងអ្នកដទៃដោយមានអាការៈ ឬឥរិយាបថមិនសក្ដិសមនឹងបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតនានា នៅពេលពួកគេសិក្សា យ៉ូហាន ៨:១–១១ ដែលអាចជួយឆ្លើយសំណួរនេះ ។

សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីបុណ្យបារាំ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបន្តគង់នៅយេរូសាឡិមមួយរយៈ ហើយបានបង្រៀនមនុស្សនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:១–២) ។

សូមសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៨:៣-៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនមនុស្សទាំងនោះ ។

តើមានអ្វីបានកើតឡើង នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនមនុស្សទាំងនោះ ?
តើពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីបានទូលសួរសំណួរអ្វីខ្លះ ដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
យោងតាម ខទី ៦តើអ្វីទៅជាចេតនារបស់ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីទាំងនោះ ? ( ពួកគេចង់បង្ខូចកិត្តិយសរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅចំពោះមុខមហាជន ហើយបង្កើតមូលហេតុមួយដើម្បីចោទប្រកាន់ទ្រង់ ដោយសារពួកគេចង់មានមូលហេតុចាប់ព្រះកាយទ្រង់ ហើយកាត់ទោសទ្រង់ដល់ជីវិត [ សូមមើល យ៉ូហាន ៧:១, ៣២ ] ) ។

សូមពន្យល់ថា ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលឲ្យចោលស្ត្រីនោះនឹងដុំថ្ម នោះបានន័យថាទ្រង់យល់ព្រមនឹងការដាក់ទណ្ឌកម្មមួយដែលមិនសូវពេញនិយម នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនយូដា ហើយដែលត្រូវបានហាមឃាត់ដោយច្បាប់របស់រ៉ូម ។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលកុំឲ្យចោលស្ត្រីនោះនឹងដុំថ្ម ទ្រង់នឹងត្រូវគេចោទប្រកាន់ថាមិនគោរពដល់ក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ឬប្រព្រឹត្តចំពោះការអនុវត្តពីបុរាណដោយការខ្វះក្ដីគោរព ។ ( សូមមើល ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុលទី ៣ [ឆ្នាំ ១៩៦៥--៧៣] ១:៤៥០– ៥១ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៨:៧-៨ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតប ។

យោងតាម ខទី ៧តើអ្វីទៅជាចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវ ?
តើអ្នកគិតថាព្រះអង្គសង្គ្រោះចង់ឲ្យបុរសទាំងនេះយល់ដឹងពីអ្វីទៅ នៅពេលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « អ្នកណាដែលគ្មានបាបសោះ ចូរឲ្យអ្នកនោះចោលនាងនឹងថ្មជាមុនគេចុះ » ? (យ៉ូហាន ៨:៧) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៨:៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង កាលពួកផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យបានពិចារណាពីបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

តើអ្នកគិតថាឃ្លា « ស្វែងរកដំបូន្មានតាមអំពើចិត្តរបស់ខ្លួន » មានន័យដូចម្ដេច ?
តើវាមានន័យដូម្តេចដែលបុរសទាំងនេះបានទទួលស្គាល់ដោយជ្រើសដើរចេញទៅ ?
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីដំណើររឿងនេះ អំពីរបៀបចៀសវាងការផ្ដន្ទាទោសដល់មនុស្សដទៃ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែចូរប្រាកដថា ពួកគេគួរស្គាល់គោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ការទទួលស្គាល់ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះផ្ទាល់ខ្លួន អាចជួយយើងឲ្យចៀសផុតពីការថ្កោលទោសអ្នកដទៃ ។ ចូរសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្រោមសំណួរនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើអ្នកគិតថា ការទទួលស្គាល់ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះផ្ទាល់ខ្លួន អាចជួយយើងឲ្យចៀសផុតពីការថ្កោលទោសអ្នកដទៃបានដោយរបៀបណា ?

ចូររំឭកសិស្សថា ស្ត្រីនេះមានទោសដោយអំពើសាហាយស្មន់ដែលជាអំពើបាបមួយធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៩:៣–៥) ។

តើអ្នកគិតថាស្ត្រីនោះមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលអំពើបាបរបស់គាត់ត្រូវបានយកមកលាតត្រដាងនៅចំពោះព្រះយេស៊ូវ និង ហ្វូងមនុស្សដ៏ធំដូចនេះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ៨:១០-១១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបទៅស្ត្រីនេះ ។

តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តាដល់ស្ត្រីនេះតាមរបៀបណាខ្លះ ?
តើការណែនាំអ្វីខ្លះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានដល់ស្ត្រីនេះ ?

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនបានចុះសម្រុងចំពោះអំពើបាបរបស់ស្ត្រីនោះទេ ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះដោយប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ៖

រូបភាព
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល

« ការបង្គាប់របស់ទ្រង់ដល់នាងគឺ អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ ។ ទ្រង់បានណែនាំស្ត្រីដែលមានបាបនោះឲ្យចេញទៅលះបង់ជីវិតដ៏អាក្រក់របស់នាង ឈប់ធ្វើបាបទៀត ផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់នាង ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា នាងអើយ អញ្ជើញទៅចុះ ហើយចាប់ផ្ដើមការប្រែចិត្តរបស់អ្នក ហើយទ្រង់បានបង្ហាញដល់យើងពីជំហានចាប់ផ្ដើម—ដើម្បី លះបង់អំពើរំលងរបស់នាង » ( [ ឆ្នាំ ១៩៦៩ ] ទំព័រ ១៦៥ ) ។

តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង យ៉ូហាន ៨:១០–១១ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់យើងដោយផ្តល់ដល់យើងនូវឱកាសដើម្បីប្រែចិត្ត ។ ចូរសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅក្រោមសំណួរទីពីរនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើការយល់ដឹងពីសេចក្ដីពិតនេះ អាចជួយយើងនៅពេលយើងមានបាបបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើសេចក្ដីពិតទាំងពីរដែលយើងបានរកឃើញនៅក្នុងមេរៀននេះ អាចជួយយើងឲ្យឆ្លើយតបនៅក្នុងស្ថានភាពដែលយើងនៅជាមួយនឹងមនុស្សដទៃដែលមានរូបរាង ឬឥរិយាបថមិនសក្ដិសមនឹងព្រះបញ្ញត្តិ និងបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់បានដោយរបៀបណា ?

ចូរចែកចាយការបន្ថែមទៅចុងបញ្ចប់នៃយ៉ូហាន ៨:១១ដូចខាងក្រោមនេះមកការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ៖ « ហើយស្ត្រីនោះបានសរសេរតម្កើងដល់ព្រះចាប់តាំងពីពេលនោះមក ហើយបានជឿលើព្រះនាមទ្រង់ » ។

យោងតាមការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ យ៉ូហាន ៨:១១តើឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះ ដែលសេចក្ដីមេត្តារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានទៅលើស្ត្រីនោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមានចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដោយសារព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាដល់យើង ហើយប្រទានឱកាសឲ្យយើងប្រែចិត្ត ។ អ្នកគួរទុកពេលឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។ ក៏សូមពិចារណាចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីគោលការណ៍ទាំងឡាយ ដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងមេរៀននេះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ (យ៉ូហាន ១១-១៥)

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅពេលពួកគេសិក្សា យ៉ូហាន ១១–១៥៖ តើការមើលឃើញមនុស្សម្នាក់រស់ពីស្លាប់មានអារម្មណ៍បែបណាដែរ ? ហេតុអ្វីព្រះគម្ពីរបានកត់ត្រាថា « ព្រះយេស៊ូវព្រះកន្សែង » (យ៉ូហាន ១១:៣៥) ? តើព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីខ្លះ សម្រាប់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ដែលធម្មតាជាកិច្ចការរបស់ពួកអ្នកបម្រើវិញនោះ ? តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា ពួកគេនឹងទទួលបានអ្វីទៅ ដើម្បីលួងលោមពួកគេបន្ទាប់ពីទ្រង់បានយាងចេញទៅ ?