មេរៀនទី ៧១
យ៉ូហាន ១១
សេចក្ដីផ្ដើម
ម៉ារា និង ម៉ាថាបានឲ្យគេទៅប្រាប់ព្រះយេស៊ូវថា ប្អូនប្រុសរបស់ពួកគេ ឡាសារ បានឈឺ ។ ព្រះយេស៊ូវបានពន្យារការយាងដំណើររបស់ទ្រង់ ហើយបានយាងមកដល់ក្រោយឡាសារស្លាប់បានបួនថ្ងៃ ។ ដោយមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីអាណិតអាសូរ ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសឡាសាឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ។ ការណ៏នេះបង្ហាញពីអំណាចដ៏ទេវភាពអស្ចារ្យ ដែលគូសបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមែស៊ីដែលបានជ្រើស ហើយមានព្រះចេស្តាលើសេចក្តីស្លាប់ ។ បន្ទាប់ពីបានដឹងពីអព្ភូតហេតុនេះហើយ ពួកសង្ឃរាជ និង ពួកផារិស៊ីរៀបផែនការសម្ងាត់ដើម្បីធ្វើគតព្រះយេស៊ូវ និង ឡាសារ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យ៉ូហាន ១១:១–៤៦
ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសឡាសារឲ្យរស់ពីស្លាប់
សូមឲ្យក្រដាសមួយបំបែកតូចដល់សិស្សម្នាក់ៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្រដាសនោះនូវការសាកល្បងមួយដែលពួកគេ ឬមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់បានជួប ។ កាលសិស្សសរសេរ សូមប្រាប់ពួកគេថា អ្វីដែលពួកគេសរសេរនឹងត្រូវចែកចាយដោយអនាមិកជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេសរសេរឈ្មោះរបស់ពួកគេនៅលើក្រដាសនោះ ។ សូមប្រមូលក្រដាស ហើយអានការសាកល្បងមួយចំនួនឲ្យឮៗ ។ ( ដើម្បីចៀសវាងកុំឲ្យគេស្គាល់ឈ្មោះសិស្សជាមួយនឹងការសាកល្បងជាក់លាក់ ប្រសិនបើអ្នកមានសិស្សតែពីរបីនាក់ ចូរសុំឲ្យសិស្សសរសេរការសាកល្បងបីបួនដែលពួកគេធ្លាប់ឃើញអ្នកដទៃជួបពិសោធន៍នោះ ) ។
-
តើវិធីមួយដែលជំនឿរបស់មនុស្សជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចរងឥទ្ធិពលមានអ្វីខ្លះ កាលពួកគេជួបប្រទះនឹងការល្បងនានា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សរកមើលសេចក្ដីពិត កាលពួកគេសិក្សា យ៉ូហាន ១១ ដែលអាចជួយយើងបង្កើនសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលពួកគេជួបប្រទះនឹងការសាកល្បងនានា ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ១១:១-៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលការសាកល្បងមួយដែលមិត្តមួយចំនួនរបស់ព្រះយេស៊ូវបានជួបប្រទះ ។
-
យោងតាមខទី ១តើការសាកល្បងអ្វីដែលឡាសារបានជួប ? តើរឿងនេះអាចជាការសាកល្បងសម្រាប់ ម៉ារា និងម៉ាថា បានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើម៉ារា និងម៉ាថា បានធ្វើអ្វីខ្លះដោយសារតែជំងឺរបស់ឡាសារ ? តើការឆ្លើយតបនេះចង្អុលបង្ហាញអ្វីពីពួកគេ ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវបានគង់នៅភូមិបេថាបារ៉ានៅស្រុកពេរៀ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១:២៨, ១០:៤០ ) ដែលត្រូវចំណាយពេលធ្វើដំណើរប្រហែលមួយថ្ងៃពីភូមិបេថានី ។ ហេតុដូច្នោះហើយ យ៉ាងហោចណាស់ វាត្រូវចំណាយពេលមួយថ្ងៃដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់នាំសារទៅដល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយមួយថ្ងៃទៀតដើម្បីធ្វើដំណើរទៅបេថានីវិញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ១១:៤-៧ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលវិធី ដែលព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបបន្ទាប់ពីឮពីជំងឺរបស់ឡាសារ ។
-
ការដឹងថា ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ម៉ាថា ម៉ារា និងឡាសារ តើពួកសិស្សប្រហែលជាបានរំពឹងឲ្យព្រះយេស៊ូវធ្វើអ្វី កាលទ្រង់ស្ដាប់ឮពីជំងឺរបស់ឡាសារនោះ ? ( យាងទៅភូមិបេថានីព្យាបាលឡាសារភ្លាម ឬប្រហែលព្រះយេស៊ូវអាចមានបន្ទូល ហើយព្យាបាលគាត់ពីចម្ងាយ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដល់កូនប្រុសរបស់អ្នកមានត្រកូលខ្ពស់ម្នាក់នោះ [ សូមមើល យ៉ូហាន ៤:៤៦–៥៣ ] ) ។
-
តើព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីជំនួសវិញ ?
-
យោងតាម ខទី ៤តើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលដូចម្តេច នឹងបានសម្រេចតាមរយៈជំងឺរបស់ឡាសារនោះ ?
សូមរំឭកសិស្សថា ភូមិបេថានីមានចម្ងាយតិចជាងបីគីឡូម៉ែត្រពីក្រុងយេរូសាឡិមនៅដែនដីស្រុកយូដា ( សូមមើល យ៉ូហាន ១១:១៨ ) ។ សូមសង្ខេប យ៉ូហាន ១១:៨–១០ ដោយពន្យល់ថា ពួកសិស្សមួយចំនួនបានណែនាំឲ្យព្រះយេស៊ូវកុំឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកយូដាវិញ ដោយសារពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដានៅភូមិភាគនោះចង់ធ្វើគុតទ្រង់ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១០:៣១–៣៩ និងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលអានថា « បន្ទាប់មក ថូម៉ាស ដែលហៅថាឌីឌីម បាននិយាយទៅពួកសិស្សផ្សេងទៀតថា ចូរយើងទៅដើម្បីយើងអាចស្លាប់ជាមួយនឹងទ្រង់ ពីព្រោះពួកគេខ្លាចក្រែងពួកយូដាចាប់ព្រះយេស៊ូវ ហើយធ្វើគុតទ្រង់ ប៉ុន្តែពួកគេពុំទាន់យល់ពីព្រះចេស្ដានៃព្រះនៅឡើយទេ ] ) ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលតបវិញដោយបញ្ជាក់ថា ទ្រង់នឹងប្រើពេលវេលាដែលទ្រង់នៅសល់ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរឡើយ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ១១:១១-១៥ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីស្ថានភាពរបស់ឡាសារ ។
-
តើពួកសិស្សភាន់ច្រឡំថាព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអ្វីអំពីស្ថានភាពរបស់ឡាសារ ?
-
យោងតាម ខទី ១៥ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវត្រេកអរ ដែលទ្រង់ពុំបានគង់នៅទីនោះព្យាបាលជំងឺរបស់ឡាសារ ? ( សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាគូសចំណាំឃ្លា « ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានជឿ » នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញថា អ្វីដែលទ្រង់នឹងធ្វើនៅបេថានី គឺជួយពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យបង្កើនសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួនលើទ្រង់ ។
សូមសង្ខេប យ៉ូហាន ១១:១៦ដោយពន្យល់ថា សាវក ថូម៉ាស បានលើកទឹកចិត្តដល់ពួកសិស្ស ដែលជាសម្លាញ់របស់ខ្លួនឲ្យចូលរួមនឹងលោក ដើម្បីទៅជាមួយព្រះយេស៊ូវទៅស្រុកយូដា បើទោះបីជាមានន័យថាត្រូវស្លាប់ជាមួយទ្រង់ក្តី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន យ៉ូហាន ១១:១៧ដោយស្ងៀមស្ងាត់រកមើលរយៈពេលដែលឡាសារបានស្លាប់ ពេលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដល់ភូមិ បេថានី ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកកត្តាសំខាន់នៃការស្លាប់របស់ឡាសារអស់រយៈពេលបួនថ្ងៃនោះ ។
« ភាពស្អុយរលួយនៃសពកំពុងដំណើរការ ដោយសារសេចក្តីស្លាប់មានរយៈពេលយូរដែលធ្វើឲ្យវិវត្តទៅរកដំណើរការនេះជាដាច់ខាត ។ … ចំពោះពួកសាសន៍យូដាពាក្យថាបួនថ្ងៃមានសារៈសំខាន់ណាស់ចំពោះពួកគេ វាគឺជាជំនឿដ៏មានប្រជាប្រិយភាពនៅក្នុងចំណោមពួកគេថា នៅថ្ងៃទីបួនវិញ្ញាណបានចាកចេញ និង ពុំត្រឡប់មកសាច់ញាតិជិតស្និទ្ធនៃសពវិញឡើយ » (Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ១:៥៣៣ ) ។
-
ចំពោះពួកសាសន៍យូដា តើអ្វីទៅជាកត្តាដ៏សំខាន់នៃមនុស្សម្នាក់ដែលស្លាប់ទៅអស់រយៈពេលបួនថ្ងៃ ?
-
ប្រសិនបើអ្នកគឺជាម៉ាថា ឬ ម៉ារាវិញ តើអ្នកកំពុងគិត ឬ មានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលព្រះយេស៊ូវពុំបានមក រហូតដល់ឡាសារបានស្លាប់អស់បួនថ្ងៃដូច្នោះ ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង យ៉ូហាន ១១:១៨-២៧ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថា តើម៉ាថាបានទូលអ្វីខ្លះទៅព្រះយេស៊ូវអំពីការសាកល្បងនេះ ។
ជំនួសការសុំឲ្យសិស្សអាន អ្នកអាចបង្ហាញរូបភាពពីការសន្ទនារវាងព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងម៉ាថានៅក្នុងវីដេអូ « Lazarus Is Raised from the Dead » ដកស្រង់ពី [ កូដពេលវេលា ២:០២–៣:៣៥ ] ដល់ពួកគេ ។ វីដេអូនេះមាននៅក្នុង LDS.org ។
-
តើឃ្លាណាមួយនៅក្នុង ខទី ២១–២៧ បង្ហាញថា ម៉ាថាបានជ្រើសអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងការសាកល្បងនេះ ? ( ប្រសិនបើអ្នកបង្ហាញវីដេអូ អ្នកគួរឲ្យពេលសិស្សមួយនាទីដើម្បីមើលខគម្ពីរទាំងនេះឡើងវិញ ) ។
-
តើឃ្លាណាមួយរបស់ម៉ាថា ដែលធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ ? ហេតុអ្វី ?
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះចេញពីគំរូរបស់ម៉ាថា អំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើនៅក្នុងការសាកល្បងដែលយើងជួប ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយដូចតទៅនេះ ៖ យើងអាចជ្រើសរើសដើម្បី អនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់យើង ) ។
សូមនាំចំណាប់អារម្មណ៍របស់សិស្សទៅរក យ៉ូហាន ១១:២៥–២៦ ។ សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « មិនត្រូវស្លាប់ឡើយ » (យ៉ូហាន ១១:២៦) សំដៅទៅលើសេចក្ដីស្លាប់ទីពីរ ឬសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ ឬការបែកចេញពីវត្តមាន និងនគរព្រះ ។
-
តើយើងរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅម៉ាថា ? ( សិស្សគួររកឃើញសេចក្ដីពិតមួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាការរស់ឡើងវិញ និងជាជីវិត ។ ប្រសិនបើយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច) ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង យ៉ូហាន ១១:២៨-៣៦ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលម៉ារាបានទូលទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ និងរបៀបដែលទ្រង់បានឆ្លើយតប ។ អ្នកអាចនឹងត្រូវពន្យល់ថា ពាក្យ « ក្នាញ់ » នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះមានន័យថា ការសោកសង្រេង ឬទុក្ខព្រួយ ។
-
តើការថ្លែងរបស់ម៉ារានៅក្នុង ខ ៣២ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេចក្តីជំនឿរបស់នាងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលតបយ៉ាងដូចម្ដេច កាលទ្រង់បានទតឃើញការទួញយំរបស់ម៉ារា និងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងនាងនោះ ?
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ព្រះយេស៊ូវព្រះកន្សែង ?
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន យ៉ូហាន ១១:៣៧ ដោយស្ងៀមស្ងាត់រកមើលអ្វីដែលមនុស្សមួយចំនួនងឿងឆ្ងល់ ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់ឡាសារ ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង យ៉ូហាន ១១:៣៨-៤៦ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើបន្ទាប់ទៀត ។
-
នៅក្នុង ខទី ៤០តើព្រះយេស៊ូវបានរំឭកម៉ាថាអំពីអ្វីខ្លះ ក្រោយពីនាងបានទូលសួរពីការយកថ្មចេញពីផ្នូររបស់ឡាសារ ?
-
តើការសន្យានេះបានបំពេញយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( អ្នកគួរតែពន្យល់ថា ឡាសារមិនបានរស់ឡើងវិញពីស្លាប់ទេ ហើយក៏គ្មានជីវិតអមតដែរ វិញ្ញាណរបស់គាត់ត្រូវបាននាំត្រឡប់មកចូលក្នុងរូបកាយគាត់វិញ ប៉ុន្តែរូបកាយគាត់នៅតែជារូបកាយរមែងស្លាប់ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ឲ្យឮៗ ៖ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកគោលបំណងសំខាន់មួយ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រេចបាន តាមរយៈការប្រោសឲ្យឡាសារស្លាប់ហើយរស់ឡើងវិញ ។
« ទ្រង់បានរៀបចំស្ថានភាពនេះ ប្រយោជន៍ឲ្យគ្រប់សម័យទាំងអស់បានជឿលើការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ៖ ថាទ្រង់គឺជាការរស់ឡើងវិញ និងជាជីវិត ថាអមតៈភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបានកើតឡើងតាមរយៈទ្រង់ ហើយថាអស់អ្នកដែលជឿ និងធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នឹងពុំត្រូវស្លាប់ខាងវិញ្ញាណឡើយ » (Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ១:៥៣១ ) ។
-
តើអព្ភូតហេតុនេះបានចង្អុលប្រាប់ទុកជាមុន ពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ?
-
តើអព្ភូតហេតុនេះបានបង្ហាញព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រទានអមតភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើយើងអាចទទួលបានពរជ័យយ៉ាងដូចម្តេច តាមរយៈការយល់ដឹងពីព្រះចេស្តារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីផ្តល់នូវជីវិតអមតៈភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ?
សូមរំឭកសិស្សថា ម៉ាថា និងម៉ារា បានចាប់ផ្តើមបង្ហាញសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈការឲ្យគេទៅប្រាប់ទ្រង់នៅពេលឡាសារឈឺ ហើយបានបន្តជឿ និង ទុកចិត្តលើទ្រង់ងសូម្បីតែបន្ទាប់ពីឡាសារស្លាប់ក៏ដោយ ។ សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងការសាកល្បងរបស់យើង នោះ …
-
តើអ្នកនឹងបំពេញគោលការណ៍នេះ ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលយើងបានរៀននៅក្នុងយ៉ូហាន ១១យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀន ដែលមានន័យដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់យើង នោះសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់នឹងត្រូវបានបញ្ជាក់ ព្រមទាំងកាន់តែស៊ីជម្រៅ ) ។
សូមរំឭកសិស្សថា មនុស្សមួយចំនួនបានងឿងឆ្ងល់ថា ព្រះយេស៊ូវអាចការពារឡាសារកុំឲ្យស្លាប់បាន ( សូមមើល ខទី ៣៧ ) ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានរង់ចាំយាងមកដល់ភូមិបេថេនី រហូតដល់ឡាសារស្លាប់បានបួនថ្ងៃ ( សូមមើល ខទី ១៧ ) ។
-
តើការប្រោសឲ្យឡាសាររស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីគាត់ស្លាប់បានបួនថ្ងៃបានបញ្ជាក់ ហើយបានពង្រឹងដល់សេចក្តីជំនឿរនៃពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រមទាំងម៉ាថា និង ម៉ារាលើព្រះអង្គសង្គ្រោះរបៀបណា ? ( នៅក្នុងការប្រោសឡាសារឲ្យរស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីស្លាប់បានបួនថ្ងៃ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញថា ទ្រង់មានព្រះចេស្ដាលើសេចក្ដីស្លាប់ តាមរបៀបមួយដែលពួកសាសន៍យូដាមិនអាចបដិសេធ ឬបកស្រាយខុសបាន ) ។
-
តើអ្នកបានជ្រើសរើសដើម្បី អនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលនៃការសាកល្បង ហើយជាលទ្ធផលសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកលើទ្រង់ត្រូវបានបញ្ជាក់ ឬ ពង្រឹងនោះនៅពេលណាដែរ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេនូវរឿង ដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីជួយពួកគេជ្រើសអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងការសាកល្បងដែលពួកគេកំពុងជួប ឬអាចនឹងជួប ។
យ៉ូហាន ១១:៤៧-៥៧
ពួកសង្ឃរាជ និង ពួកផារិស៊ីពិគ្រោះគ្នាដើម្បីធ្វើគុតព្រះយេស៊ូវ
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ១១:៤៧-៤៨ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលរបៀបដែលពួកពួកសង្ឃរាជ និង ពួកផារិស៊ីបានឆ្លើយតបចំពោះការរាយការណ៍អំពីការប្រោសឡាសារឲ្យរស់ពីស្លាប់ ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមសង្ខេប យ៉ូហាន ១១:៤៩–៥៧ ដោយពន្យល់ថា កៃផា ជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ បាននិយាយគាំទ្រថា ព្រះយេស៊ូវគួរតែធ្វើគុតដើម្បីការពារពួករ៉ូមកុំឲ្យបំផ្លិចបំផ្លាញដល់ជាតិសាសន៍របស់ខ្លួន ។ គាត់ក៏បានព្យាករដោយពុំដឹងខ្លួនអំពីលទ្ធផល ដែលការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងកើតមានទៅលើកូនចៅនៃព្រះ ។ ពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាបានសម្រេចចិត្តដើម្បីធ្វើគុតព្រះយេស៊ូវ ហើយបានបញ្ជាថា អស់អ្នកណាដែលដឹងពីកន្លែងដែលទ្រង់យាងទៅ គួរតែជូនដំណឹងដល់ពួកគេ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចចាប់បញ្ចូនទ្រង់ទៅ ។
សូមបញ្ចប់ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់ អំពីសេចក្ដីពិតដែលបានពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀននេះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
យ៉ូហាន ១១:១១ ។ « ឡាសារបានដេកលក់ »
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា ការស្លាប់របស់ឡាសារគឺជាការដេកលក់ ។ ការដេកលក់គឺជានិមិត្តសញ្ញាដ៏ត្រឹមត្រូវមួយសម្រាប់សេចក្ដីស្លាប់ ដោយសារមនុស្សលោកទាំងអស់ត្រូវដេក ការដេកលក់គឺជាស្ថានភាពបណ្ដោះអាសន្នមួយដែលខុសពីពេលយើងដឹងខ្លួន ហើយបន្ទាប់ពីដេកលក់រូបកាយត្រូវបានពង្រឹងជាថ្មី ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែស្លាប់ សេចក្ដីស្លាប់គឺជាស្ថានភាពបណ្ដោះអាសន្នមួយ ដែលបញ្ចប់នៅពេលយើងបានរស់ឡើងវិញ ហើយនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញ រូបកាយយើងត្រូវបានបង្កើតជាថ្មី ។
វាទំនងដូចជាឡាសារបានស្លាប់ទៅហើយ កាលគេទូលប្រាប់ព្រះយេស៊ូវថា ឡាសារកំពុងឈឺនោះ ។ វាប្រហែលជាការធ្វើដំណើររយៈពេលមួយថ្ងៃពីភូមិបេថេនីទៅកន្លែង ដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅក្នុងស្រុកពេរៀ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១០:៤០ ) ។ ដោយជ្រើសរង់ចាំរយៈពេលពីរថ្ងៃពីមុនយាងចេញទៅ ហើយក្រោយមកត្រូវចំណាយពីមួយថ្ងៃទៀតធ្វើដំណើរ នោះព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដល់ភូមិបេថេនីក្រោយពីឡាសារស្លាប់បានបួនថ្ងៃ ។
យ៉ូហាន ១១:៤៣-៤៤ ។ គោលបំណងដ៏សំខាន់បានសម្រេចនៅក្នុងការប្រោសឡាសារឲ្យរស់ឡើងវិញ
« ការប្រោសឡាសារឲ្យរស់ឡើងវិញ គឺជាអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ពីមុនអព្ភូតហេតុនេះបានកើតឡើង ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រោសមនុស្សពីរនាក់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ៖ កូនស្រីរបស់យ៉ៃរ៉ុស ( សូមមើល លូកា ៨:៤១–៤២, ៤៩–៥៦ ) និង កូនប្រុសនៃស្ត្រីមេម៉ាយនៃស្រុកណាអ៊ីន ( សូមមើល លូកា ៧:១១–១៧ ) ។ ប៉ុន្តែ ការប្រោសឡាសារគឺខុសគ្នាពីអព្ភូតហេតុទាំងនេះ ហើយមានគោលបំណងដ៏សំខាន់ ដូចដែលបានពន្យល់ដោយអែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ( ១៩១៥–៨៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« ‹ ជាមួយនឹង « មិត្តរបស់យើង ឡាសារ » វាខុសគ្នា ។ … មូលហេតុពីរដែលសំខាន់ ។ (១) កាលព្រះអម្ចាស់ខិតជិតដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានថ្លែងទីបន្ទាល់ជាថ្មីម្ដងទៀត តាមរបៀបដែលមិនអាចឆ្លើយបដិសេធបាន អំពីភាពជាព្រះមែស៊ីរបស់ទ្រង់ អំពីភាពជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះរបស់ទ្រង់ អំពីធាតុពិតថា ទ្រង់ពិតជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ និង (២) ទ្រង់កំពុងបង្ហាញ ការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយរបស់ទ្រង់ដូចដែលបានធ្លាប់ធ្វើ ៖ ថាទ្រង់គឺជាការរស់ឡើងវិញ និង ជាជីវិត ថាអមតៈភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបានកើតឡើងតាមរយៈទ្រង់ ហើយថាអស់អ្នកដែលជឿ និង ធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នឹងពុំត្រូវស្លាប់ខាងវិញ្ញាណឡើយ › (Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ១:៥៣០–៣១ ) » (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ២៣៦ ) ។
ការប្រោសឡាសារឲ្យរស់ឡើងវិញគឺជាភស្តុតាងមួយថា ព្រះយេស៊ូវពិតជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជាងារមួយដែលពួកសាសន៍យូដាបានហៅព្រះមែស៊ី ( សូមមើល ទំនុកដំកើង ២:៧, យ៉ូហាន ១១:៤១–៤២ ) ។
យ៉ូហាន ១១:២៥ ។ « ខ្ញុំជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត » ។
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា « ខ្ញុំជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត » ទ្រង់បានធ្វើការប្រកាសមួយអំពីអត្តសញ្ញាណជាព្រះ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ។ តាមរយៈបន្ទូលនេះ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា ការរស់ឡើងវិញ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចតំណាងឲ្យទ្រង់ ។ ទ្រង់គឺជាប្រភពនៃការរស់ឡើងវិញ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយជាមូលហេតុដែលរឿងទាំងនេះអាចកើតមានដល់កូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ដូចជាប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា « កូនសោនៃការរស់ឡើងវិញគឺនៅជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ និងលោកចៅហ្វាយរបស់យើង » ( « Life after Life » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៧ ទំព័រ ១០ ) ។
ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលអំណាចនៃការរស់ឡើងវិញនៅជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ៖
« ទ្រង់គឺជា ការរស់ឡើងវិញ និងជា ជីវិត ។ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១១:២៥ ) ។
« ព្រះចេស្ដាដើម្បីស្រោចស្រង់ព្រះជន្មទ្រង់ផ្ទាល់នេះគឺអាចកើតឡើងបាន ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះ—ថែមទាំងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះទៀតផង ។ ដោយសារទ្រង់មានព្រះចេស្ដាដើម្បីយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ មនុស្សលោកនឹងបានរស់ឡើងវិញ ។ ‹ ដោយព្រោះខ្ញុំរស់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់ដែរ › ( យ៉ូហាន ១៤:១៩ ) » ។ ( « Jesus Christ: Our Savior and Redeemer » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៣ ទំព័រ ៧ ) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានជីវិតតាមរយៈការធ្វើឲ្យការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណអាចកើតឡើង ( សូមមើល យ៉ូហាន ៣:៣–៥ ) និងតាមរយៈការឲ្យអំណាចដល់មនុស្សដទៃដើម្បីរស់នៅតាមរបៀបនៃជីវិតរបស់ទ្រង់ ដែលជារបៀបទៅរកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៤:៦ ) ។ ជនដែលកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ និងដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយស្មោះត្រង់បានទទួលការអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយដួងចិត្តរបស់ពួកគេនឹងធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធបន្តិចម្ដងៗចេញពីអំពើបាប ។ ប្រសិនបើពួកគេបន្តស្មោះត្រង់រហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងងើបឡើងនៅក្នុងការ « រស់ឡើងវិញឲ្យបានជីវិត » ( យ៉ូហាន ៥:២៩ ) មានន័យថា ពួកគេនឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ អ្វីៗទាំងអស់នេះអាចកើតមានឡើង តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។