មេរៀនទី ៧៣
យ៉ូហាន ១៣
សេចក្ដីផ្ដើម
បន្ទាប់ពីការទទួលទានអាហារបុណ្យរំលង ព្រះយេស៊ូវបានលាងជើងឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់ ហើយបានប្រាប់ថា យូដាស គឺជាអ្នកក្បត់ទ្រង់ ។ ដោយពុំគិតអំពីភាពវឹកវរនៃសប្ដាហ៍ចុងក្រោយនៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវបានផ្ដោតការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ទៅលើ ការគោរពប្រតិបត្តិ ការបម្រើ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់—ជាឥរិយាបទដែលកំណត់អំពីជីវិតទ្រង់ ហើយគួរតែកំណត់ជីវិតរបស់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នៅគ្រប់ជំនាន់ផងដែរ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យ៉ូហាន ១៣:១-១៧
ព្រះយេស៊ូវលាងជើងឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់
មុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមថតចម្លង រូប ដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖
សូមអានសំណួរដូចខាងក្រោមឮៗ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណា អំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងឆ្លើយ ( ពន្យល់ថា ពួកគេពុំចាំបាច់ត្រូវឆ្លើយឮៗទេ ) ៖
-
តើអ្នកនឹងដាក់ខ្លួនរបស់អ្នក នៅកន្លែងណានៅលើរង្វាស់ទំហំនេះ ?
-
តើអ្នកចង់រីករាយជាងក្នុងពេលឥឡូវនេះឬទេ ?
-
តើអ្នកអាចគិតអំពីនរណាម្នាក់ ដែលអ្នកចង់ជួយឲ្យបានកាន់តែសប្បាយរីករាយឬទេ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលគោលការណ៍មួយនៅពេលពួកគេសិក្សាយ៉ូហាន ១៣ដែលនឹងជួយពួកគេដឹងនូវអ្វី ដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីបានកាន់តែសប្បាយរីករាយ ។
ដើម្បីជួយសិស្សយល់បរិបទនៃយ៉ូហាន ១៣សូមរំឭកពួកគេថា ព្រះយេស៊ូវបានប្រារព្ធពិធីលៀងអាហារ សម្រាប់បុណ្យរំលងជាមួយនឹងពួកសាវករបស់ទ្រង់ ។ សូមសង្ខេបយ៉ូហាន ១៣:១-៣ដោយពន្យល់ថា នៅពេលព្រះយេស៊ូវចែកចាយអាហារពេលយប់ចុងក្រោយនេះ ជាមួយនឹងពួកសាវករបស់ទ្រង់ពីមុនការឆ្កាងរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានដឹងថាទ្រង់នឹងត្រូវគេសម្លាប់ក្នុងពេលឆាប់ៗ ហើយត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទ្រង់វិញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានយ៉ូហាន ១៣:៤-៥ឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើបន្ទាប់ពីទ្រង់ និងពួកសាវករបស់ទ្រង់បញ្ចប់ការទទួលទានអាហារបុណ្យរំលង ។ ចូរពន្យល់ថា ឃ្លា « ដោះព្រះពស្ត្រពេញ » នៅក្នុងខ ៤ មានន័យថា ព្រះយេស៊ូវបានដោះព្រះពស្ត្រក្រៅចេញ ស្រដៀងគ្នានឹងនរណាម្នាក់ដោះអាវធំចេញក្នុងជំនាន់របស់យើងផងដែរ ។
-
តើការបម្រើអ្វីខ្លះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើសម្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ?
ចូរពន្យល់ថា « នៅក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី មនុស្សពាក់ស្បែកជើងសម្រែក ដើរលើថ្នល់ដីភាគច្រើន ដែលសត្វធ្វើឲ្យក្រខ្វក់ ហើយមានតែត្រូវលាងទឹកជាប្រចាំប៉ុណ្ណោះ ។ ជើងរបស់ពួកគេក្រខ្វក់ខ្លាំងណាស់ ហើយការលាងជើងរបស់មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតអាចជាកិច្ចការថោកទាបមួយ ។ … ទំនៀមទម្លាប់នៃការទទួលរាក់ទាក់នេះ ជាធម្មតាត្រូវធ្វើឡើងដោយពួកបាវបម្រើទាបបំផុត » (New Testament Student Manual [Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ២៤២) ។ អំឡុងអាហារយប់ចុងក្រោយនេះ « ព្រះគ្រីស្ទបានក្រោកឡើងយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ប្រដាប់ព្រះអង្គទ្រង់ដូចជាទាសករ ឬបាវបម្រើម្នាក់ ហើយលុតជង្គង់ចុះលាងជើងរបស់ពួកសាវក » ( ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន« He Loved Them unto the End » ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ២៥ ) ។
សូមបង្ហាញរូបភាពព្រះយេស៊ូវលាងជើងឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់(Gospel Art Book[ ឆ្នាំ ២០០៩ ] លេខ៥៥សូមមើលផងដែរLDS.org) ។
-
ប្រសិនបើអ្នកបាននៅទីនោះ ពេលព្រះយេស៊ូវលាងជើងពួកសាវករបស់ទ្រង់ តើអ្នកអាចនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវចាប់ផ្ដើមលាងជើងរបស់អ្នក ?
-
តើទង្វើនៃការលាងជើងឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់ បង្ហាញអំពីចរិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវយ៉ាងណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ូហាន ១៣:៨ ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលថាពេត្រុសបាននិយាយអ្វីពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចាប់ផ្ដើមលាងជើងរបស់គាត់ ។
-
ស្របតាមការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ូហាន ១៣:៨តើពេត្រុសនិយាយអ្វីខ្លះ នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចាប់ផ្ដើមលាងជើងរបស់គាត់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ូហាន ១៣:៩-១០ ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលការឆ្លើយតបរបស់ពេត្រុសចំពោះអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់គាត់ ។
-
តើយើងរៀនអ្វីខ្លះអំពីពេត្រុសចេញមកពីចម្លើយរបស់គាត់ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងខទី ៩អំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ដល់គាត់ ? ( ពេត្រុសគោរពព្រះអម្ចាស់ ហើយចង់ធ្វើតាមទ្រង់ទាំងស្រុង ) ។
ចូរពន្យល់ថា តាមរយៈការលាងជើងរបស់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំគ្រាន់តែធ្វើការបម្រើដ៏ល្អមួយប៉ុណ្ណោះនោះទេ តែទ្រង់ក៏បានបំពេញតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ហើយបានបង្កើតពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ( សូមមើល ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥-៧៣ ] ១:៧០៨-៩ ) ។ ពិធីបរិសុទ្ធនេះ ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រារបស់យើង តាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ( សូមមើលគ. និង ស. ៨៨:៧៤-៧៥, ១៣៧-៤១) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានយ៉ូហាន ១៣:១១ឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលថាហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅសាវកថា « អ្នករាល់គ្នាមិនមែនស្អាតគ្រប់គ្នាទេ » ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះសំដៅទៅលើនរណា នៅពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា « អ្នករាល់គ្នាមិនមែនស្អាតគ្រប់គ្នាទេ » ? ( យូដា អេស្ការីយ៉ុត ដែលនឹងក្បត់ទ្រង់ក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ ) ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សច្រើននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពី យ៉ូហាន ១៣:១២-១៧ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានលាងជើងរបស់ពួកគេ ។
-
យោងតាមខទី ១៣-១៦តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើគំរូ ហើយអញ្ជើញពួកសាវករបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើតាមអ្វីខ្លះ ? ( ទោះជាព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជា « លោកគ្រូ ហើយជាព្រះអម្ចាស់ » [ ខទី ១៣] ហើយជាអង្គដែលធំបំផុត ទ្រង់បានបម្រើអ្នកដទៃ ) ។
-
ផ្អែកទៅលើការសន្យារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងខទី ១៧តើពរជ័យអ្វីខ្លះ ដែលយើងនឹងទទួលនៅពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់តាមរយៈការបម្រើអ្នកដទៃ ? ( ដោយប្រើពាក្យសម្ដីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ សិស្សគប្បីស្គាល់នូវគោលការណ៍មួយស្រដៀងគ្នាដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រអង្គសង្គ្រោះ ដោយការបម្រើអ្នកដទៃ នោះយើងនឹងកាន់តែសប្បាយរីករាយ )។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា យើងនឹងកាន់តែសប្បាយរីករាយ ប្រសិនបើយើងបម្រើអ្នកដទៃដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សគិតអំពីគ្រាមួយ ដែលពួកគេកាន់តែរីករាយដោយសារតែពួកគេធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការបម្រើអ្នកដទៃ ។ សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ចែកចាយនូវបទពិសោធន៍នានារបស់ពួកគេដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ អ្នកក៏អាចចង់ចែកចាយពីបទពិសោធន៍មួយរបស់អ្នកផងដែរ ។
ដើម្បីជួយសិស្សរៀនវិធីមួយដែលពួកគេអាចអនុវត្តគោលការណ៍នេះ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ៖
« ការអធិស្ឋានពេលព្រឹករៀងរាល់ថ្ងៃថ្មីរបស់អ្នក ទូលសុំព្រះវរបិតាសួគ៌ឲ្យដឹកនាំអ្នក ដើម្បីឲ្យស្គាល់ឱកាសបម្រើដល់កូនចៅដ៏មានតម្លៃណាម្នាក់របស់ទ្រង់។ រួចហើយសូមឲ្យដួងចិត្តអ្នកពេញទៅដោយសេចក្តីជំនឿ និង សេចក្តីស្រឡាញ់ពេញក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយស្វែងរកជួយដល់នរណាម្នាក់ ។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដូចនេះ ការញាណដឹងខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក នឹងត្រូវបានពង្រីកឡើង ហើយអ្នកនឹងរកឃើញឱកាសបម្រើដែលអ្នកពុំដែលដឹងពីមុនសោះឡើយ » (« Be Anxiously Engaged » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៣១ ) ។
-
ស្របតាមអែលឌើរ បាឡឺត តើយើងអាចស្វែងរកឱកាសដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការបម្រើអ្នកដទៃ ។ សូមធ្វើការពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យរៀបចំខ្លួនអំឡុងពេលរៀនពីរបីថ្នាក់ក្រោយៗឲ្យរាយការណ៍ពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃ ។
យ៉ូហាន ១៣:១៨-៣០
ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ពីអ្នកក្បត់ទ្រង់
សូមសង្ខេបយ៉ូហាន ១៣:១៨-៣០ដោយពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ថា ពួកគេនឹងបានរីករាយ ប្រសិនបើពួកគេបម្រើអ្នកដទៃ នោះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេនឹងក្បត់ទ្រង់ ។ នៅពេលយ៉ូហានបានសួរព្រះយេស៊ូវថានរណានឹងក្បត់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជាក់ថា ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកសាវករបស់ទ្រង់ ( យូដាស ) នឹងក្បត់ទ្រង់ ។
យ៉ូហាន ១៣:៣១-៣៨
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក
ចូរសួរដល់សិស្ស ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ចោទប្រកាន់ពួកគេថា មិនប្រព្រឹត្តដូចជាគ្រីស្ទាន ឬសិស្សពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារតែពួកគេជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយឬទេ ។ ប្រសិនបើមានសិស្សណាម្នាក់លើកដៃ ចូរសួរពួកគេថាតើពួកគេឆ្លើយតបចំពោះការចោទប្រកាន់ដែលថា ពួកគេមិនមែនជាគ្រីស្ទានដោយរបៀបណា ។ ប្រសិនបើគ្មាននរណាម្នាក់មានបទពិសោធន៍នេះទេ ចូរសួរ ៖
-
តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប្រាប់អ្នកថា អ្នកពុំមែនជាគ្រីស្ទាននោះ ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ១៣:៣៤-៣៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថាតើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលអ្វីខ្លះ ដែលនឹងជួយអ្នកដទៃឲ្យដឹងថា ពួកសាវករបស់ទ្រង់ គឺជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
យោងតាមខទី ៣៤តើបទបញ្ញត្តិអ្វីខ្លះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ?
-
យោងតាមខទី ៣៥តើអ្នកដទៃនឹងដឹងឬទេ ប្រសិនបើពួកសាវកស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ពួកគេនោះ ?
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនមកពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ពួកសាវករបស់ទ្រង់ ? ( ដោយប្រើពាក្យសម្ដីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ សិស្សគប្បីស្គាល់នូវគោលការណ៍មួយស្រដៀងគ្នាដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់យើង នោះអ្នកដទៃនឹងដឹងថា យើងគឺជាពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ )។
-
ស្របតាមអ្វីដែលអ្នកបានសិក្សាក្នុងឆ្នាំនេះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តើទ្រង់បង្ហាញថាទ្រង់ស្រឡាញ់ប្រជាជនតាមរបៀបណា ?
ដើម្បីជួយសិស្សយល់អំពីសេចក្ដីពិត និងសារៈសំខាន់នៃគោលការណ៍ដែលពួកគេបានប្រាប់ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានដំណើររឿងខាងក្រោម ដែលរៀបរាប់ដោយអែលឌើរ ប៉ុល អ៊ី ខូអែលឡែកឃើរ នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖
« អ្នកផ្សព្វផ្សាយវ័យក្មេងពីរនាក់ បានគោះទ្វារមួយ ដោយសង្ឃឹមថា រកឃើញនរណាម្នាក់ ដែលនឹងទទួលយកសាររបស់ពួកគេ ។ ទ្វាបើកឡើង ហើយបុរសមាឌធំម្នាក់បានទទួលពួកគេ ដោយសំឡេងដែលមិនសូវរួសរាយប៉ុន្មាន ៖ ‹ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកហើយថា កុំឲ្យគោះទ្វារខ្ញុំទៀត ។ ខ្ញុំបានព្រមានអ្នកពីមុនហើយ ថាបើអ្នកមកម្ដងទៀត វានឹងមិនមែនជា បទពិសោធន៍ដ៏រីករាយនោះទេ ។ ឥឡូវថយចេញទៅ › ។ គាត់បានបិទទ្វារយ៉ាងលឿន ។
« ពេលដែលពួកអែលឌើរបានដើរចេញ អ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលបម្រើយូរជាង ហើយមានបទពិសោធន៍ជាង បានដាក់ដៃលើស្មា អ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលថ្មីជាងដើម្បីលួងលោម និង លើកទឹកចិត្តគាត់ ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយមិនបានដឹងទេ ថាបុរសនោះបានមើលពួកគេតាមមាត់បង្អួច ដើម្បីប្រាកដថា ពួកគេយល់អំពីសាររបស់គាត់ ។ គាត់ពិតជារំពឹងថា នឹងឃើញពួកគេចំអកដល់ការឆ្លើយតបដ៏គំរោះគំរើយរបស់គាត់ ពេលពួកគេព្យាយាមជួបជាមួយគាត់ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ពេលគាត់បានឃើញអ្នកផ្សព្វផ្សាយទាំងពីររូប ដែលបានបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះគ្នា នោះដួងចិត្តរបស់គាត់ត្រូវបានបន្ទន់មួយរំពេច ។ គាត់បានបើកទ្វារ ហើយហៅពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយឲ្យត្រឡប់មកវិញ និង ចែកចាយសារលិខិតរបស់ពួកគេជាមួយគាត់ ។
« … គោលការណ៍នៃការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនេះ និងការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់យើងឲ្យផ្ដោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងរបៀបដែលយើងគិត និយាយ និងប្រព្រឹត្តិ គឺជាគ្រឹះនៃការក្លាយទៅជាពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ » (« He Truly Loves Us» Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ១៧ ) ។
-
តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងដំណើររឿងនេះ បានធ្វើតាមការប្រឹក្សារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យច្រៀងបទ« ចូរអ្នកស្រឡាញ់គ្នា »(ទំនុកតម្កើងលេខ ៣០៨ ) ហើយសុំឲ្យពួកគេគិតអំពីនរណាម្នាក់ ដែលពួកគេស្គាល់ដែលងាយស្គាល់ថាជាសិស្សមួយរូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារតែក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគាត់បង្ហាញចំពោះអ្នកដទៃ ។ បន្ទាប់ពីការច្រៀងទំនុកតម្កើង សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយឈ្មោះ បុគ្គលទាំងឡាយដែលពួកគេបានគិត ហើយពន្យល់អំពីរបៀបជាក់លាក់ដែលមនុស្សទាំងនោះបានបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេដល់អ្នកដទៃ ។ សូមពិចារណាធ្វើការប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ អំពីនរណាម្នាក់ដែលអ្នកបានគិតផងដែរ ។
សូមលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់រៀន ឬសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេអំពីអ្វី ដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែស្រឡាញ់អ្នកដទៃដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះស្រឡាញ់ពួកគេ ។
សូមសង្ខេបយ៉ូហាន ១៣:៣៦-៣៨ដោយពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីពេត្រុសបានប្រកាសថា គាត់នឹងដាក់ជីវិតដើម្បីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ពេត្រុសថា គាត់នឹងបដិសេធព្រះយេស៊ូវបីដងពីមុនមាត់រងាវ ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
សូមដឹកនាំសិស្សនៅក្នុងការប្រកួតគ្នាបើករកបទគម្ពីរ ដោយការប្រើតម្រុយដើម្បីជួយពួកគេហាត់រកវគ្គបទគម្ពីរ ក្នុងគម្ពីររបស់ពួកគេឲ្យបានឆាប់ ។ សម្រាប់តម្រុយ អ្នកអាចប្រើពាក្យគន្លឹះ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៃបរិបទ គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ និង គំនិតអនុវត្តនានា មកពីកាតចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកក៏អាចបង្កើតតម្រុយនោះបានដោយខ្លួនឯងផងដែរ ។ សកម្មភាពសួរដេញរកខគម្ពីរដែលសិស្សដណ្តើមគ្នារកទីតាំងនៃវគ្គបទគម្ពីរ អាចជួយពួកគេឲ្យចូលរួមយ៉ាងសកម្ម នៅក្នុងការរៀនវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ នៅពេលប្រើសកម្មភាពសួរដេញរកខគម្ពីរ សូមធ្វើវាតាមរបៀបមួយដែលពុំធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ឬ ប៉ះទង្គិចព្រះវិញ្ញាណឡើយ ។ សូមជួយសិស្សឲ្យចៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះគម្ពីររបស់ខ្លួនដោយគ្មានគាវរភាព ឬ ប្រកួតប្រជែងជ្រុលហួសហេតុពេក ។ សូមគិតអញ្ជើញសិស្សប្រកួតប្រជែងនឹងបទដ្ឋានមួយជាជាងប្រកួតប្រជែងតតាំងនឹងគ្នា ។ ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចប្រកួតជាមួយគ្រូបង្រៀន ឬ ពួកគេអាចប្រកួតដើម្បីមើលថា ប្រសិនបើភាគរយជាក់លាក់មួយនៃសិស្សក្នុងថ្នាក់ អាចរកឃើញវគ្គបទគម្ពីរជាក់លាក់មួយនៅក្នុងពេលកំណត់មួយ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
យ៉ូហាន ១៣:១-១៧ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះលាងជើងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ថា ការដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានលាងជើងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ បង្ហាញពីការលះបង់ពុំល្អៀងរបស់ទ្រង់ចំពោះពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ៖
« នៅកណ្ដាល [ ពិធីលៀងអាហារពេលយប់ចុងក្រោយ ] ព្រះយេស៊ូវបានក្រោកឡើងដោយស្ងៀមស្ងាត់ ប្រដាប់ព្រះអង្គទ្រង់ដូចជាទាសករ ឬបាវបម្រើម្នាក់ ហើយលុតជង្គង់ចុះលាងជើងរបស់ពួកសាវក ។ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៣:៣-១៧) ។ នៅក្នុងរង្វង់ដ៏តូចនៃពួកអ្នកជឿនេះ នៅក្នុងនគរដែលទើបបានបង្កើតឡើងនេះ ហៀបនឹងឆ្លងកាត់នូវការសាកល្បងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតរបស់ពួកគេ ដូច្នេះទ្រង់នឹងទុកនូវការឈឺចាប់យ៉ាងច្រើនរបស់ទ្រង់មួយឡែក ដើម្បីទ្រង់អាចបម្រើ និងពង្រឹងដល់ពួកគេកាន់តែច្រើនម្ដងទៀត ។ វាមិនសំខាន់ថាគ្មាននរណាម្នាក់លាងជើងឲ្យទ្រង់នោះទេ ។ នៅក្នុងភាពរាបសារដ៏អស្ចារ្យនេះ ទ្រង់នឹងបន្ដបង្រៀន ហើយសម្អាតឲ្យពួកគេ ។ ទ្រង់នឹងធ្វើជាអ្នកបម្រើគាំទ្ររបស់ពួកគេរហូតដល់ម៉ោងចុងក្រោយ—និងលើស—ពីនោះទៅទៀត » (« He Loved Them unto the End »Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ២៥ ) ។
យ៉ូហាន ១៣:៤-១២ ។ ការលាងជើងគឺជាពិធីបរិសុទ្ធមួយនៃដំណឹងល្អ
ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ផ្ដល់នូវការយល់ដឹងបន្ថែមមួយចំពោះការលាងជើងរបស់ពួកសិស្ស ៖ ‹ ឥឡូវនេះគឺជាទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកយូដា នៅក្រោមច្បាប់របស់ពួកគេ ហេតុដូច្នោះហើយ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដូចនេះ ដើម្បីឲ្យច្បាប់អាចត្រូវបានបំពេញ ›(ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ, យ៉ូហាន ១៣:១០ [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ] ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖
« សារៈសំខាន់ពេញលេញនៃការណ៍នេះ គឺអាចជាស្រពិចស្រពិលចំពោះអ្នកអានដែលមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ រីឯការលាងជើងក៏ដូច្នោះដែរ គឺជាពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ដែលបានរក្សាទុកដើម្បីធ្វើនៅក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលធ្វើឲ្យខ្លួនពួកគេបានបរិសុទ្ធ ។ ទោះជាយ៉ាងណា វាជាភស្ដុតាងថា ពួកសាសន៍យូដា មានពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋត្រូវបានធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេផងដែរ ជាចំណេះដឹងមួយដែលមិនត្រូវបានគេរក្សាទុក ទាំងមិនអាចរក្សាទុកបានផង នៅក្នុងអក្សរសាស្ត្រណាមួយដែលបន្សល់ទុករហូតមកដល់យើងនោះ » (The Mortal Messiah វ៉ុល ៤ [ ឆ្នាំ ១៩៧៩–៨១ ] ៤:៣៨–៣៩ ) ។
កំណត់ចំណាំប្រុងប្រយ័ត្ន ៖ អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវពិភាក្សាដោយលម្អិតហួសពីសេចក្ដីថ្លែងការរបស់អែលឌើរ ម៉ាក់ខន់ឃី ស្ដីអំពីពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋនៃការលាងជើង ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងឡាយ « សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលធ្វើឲ្យខ្លួនពួកគេបានសក្តិសម » នោះទេ ។ សូមចងចាំថា ការប្រាប់ឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ននេះចេញមកពីប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ៖
« មានម្ដងនោះ មនុស្សម្នាក់បានសួរសំណួរ ឬព្យាយាមនិយាយអំពីពិធីបរិសុទ្ធដែលហួសពីចំណេះដឹងរបស់គាត់ ហើយលើសពីការទទួលខុសត្រូវរបស់គាត់ ។ គ្រូបង្រៀនមិនជួយអ្វីដល់សិស្សរបស់ខ្លួនទេ នៅពេលគាត់ធ្វើឲ្យមានចង្ងល់ ឬលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការពិភាក្សា អំពីរឿងទាំងនោះដែលពុំមែនជាផ្នែកមួយនៃជីវិត ឬបទពិសោធន៍របស់ពួកគេនោះ—មានពរជ័យជាក់លាក់ដែលប្រាប់ក្នុងបទគម្ពីរ ឱកាសជាក់លាក់ត្រូវបានកំណត់ ហើយដែលត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យតែតាមរយៈអ្នកទាំងឡាយ ដែលមានសិទ្ធិអំណាចពិសេស និងនៅក្រោមស្ថានភាពពិសេសប៉ុណ្ណោះ ។ … វានឹងជាការឈ្លាសវៃយ៉ាងពិតប្រាកដសម្រាប់គ្រូបង្រៀនរបស់យើង បើគាត់មិនពិភាក្សាអំពីប្រធានបទទាំងនេះ ហើយកុំបារម្ភអំពីវា ឬឲ្យសិស្សបារម្ភអំពីវានោះ » (« The Ordinances of the Gospel » [ address to seminary and institute of religion faculty ថ្ងៃទី ១៨ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៦២ ] ទំព័រ ២–៣ ) ។
យ៉ូហាន ១៣:១៧ ។ « ប្រព្រឹត្តតាម នោះមានពរហើយ »
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានថ្លែងថា សុភមង្គលកើតមកពីការបម្រើដល់អ្នកដទៃ ៖
« ដើម្បីស្វែងរកឃើញសុភមង្គលពិត យើងត្រូវតែស្វែងរកវា ដោយផ្ដោតនូវការស្វែងរកនោះក្រៅខ្លួនយើង ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចរៀនចេះពីអត្ថន័យនៃការរស់នៅទេ ទាល់តែគាត់លះបង់ភាពអត្មាអញចេញ ដើម្បីបម្រើដល់បងប្អូនរបស់គាត់ ។ ការបម្រើដល់អ្នកដទៃគឺកាតព្វកិច្ចស្រដៀងគ្នាមួយ—ជាការបំពេញដែលនាំមកនូវសេចក្ដីអំណរពិត » (« Guideposts for Life’s Journey » [ Brigham Young University devotional ថ្ងៃទី ១៣ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ៤ speeches.byu.edu) ។
យ៉ូហាន ១៣:២៣ ។ « គាត់អង្គុយនៅតុផ្អែកលើព្រះឧរាទ្រង់ »
« នៅក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី អ្នកទាំងឡាយដែលទទួលទានអាហារជាផ្លូវការ ជាញឹកញាប់ទម្រេតខ្លួននៅលើកៅអីទាបដែលដាក់នៅជុំវិញតុ ទម្រេតលើដៃឆ្វេងរបស់ពួកគេដោយដាក់ក្បាលបែរទៅរកតុ ហើយជើងរបស់ពួកគេបែចេញពីតុ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ភ្ញៀវដែលអង្គុយនៅខាងស្ដាំដៃរបស់ម្ចាស់ផ្ទះ នឹងទម្រេតខ្លួនទៅរកម្ចាស់ផ្ទះ ។ នេះបង្ហាញនៅត្រង់កន្លែងសាវកយ៉ូហាន បានអង្គុយ ‹ ទម្រេតខ្លួនទៅព្រះឧរាព្រះយេស៊ូវ › ឬទម្រេតខ្លួនទៅរកព្រះយេស៊ូវ អំឡុងពេលទទួលទានអាហារ ( ប្រៀបធៀបលូកា ១៦:២២) ។ ឥរិយាបទនេះនឹងអនុញ្ញាតឲ្យយ៉ូហាន ជាសិស្ស ‹ ដែលព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ › មានការសន្ទនាឯកជនជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលនឹងពុំមាននរណាម្នាក់ស្ដាប់ឮនៅពេលទទួលទានអាហារ ដូចជារឿងមួយអំពីការក្បត់របស់យូដាស ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៣:២៣-២៨) » (New Testament Student Manual [Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ២៤២) ។
យ៉ូហាន ១៣:៣៤-៣៥ ។ « ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក »
អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បាននិយាយអំពីសារៈសំខាន់នៃក្ដីស្រឡាញ់ និងភាពជាសិស្ស ៖
« សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាការចាប់ផ្ដើម ចំនុចកណ្ដាល និងជាចុងបញ្ចប់នៃផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ។ … នៅចុងបញ្ចប់ សេចក្ដីស្រឡាញ់នាំយើងទៅរកសិរីល្អ និង សេចក្ដីថ្កុំថ្កើងនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ …
« នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នូវបទបញ្ញត្តិថ្មីមួយ ឲ្យ ‹ ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅ ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា › [យ៉ូហាន ១៣:៣៤] នោះទ្រង់ប្រទានដល់ពួកគេនូវកូនសោដ៏ធំទៅកាន់សុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតនេះ និងសិរីល្អនៅជីវិតក្រោយ ។
« សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាបទបញ្ញត្តិដ៏ធំបំផុតលើសអស់ទាំងបទបញ្ញត្តិ—បទបញ្ញត្តិផ្សេងៗទាំងអស់ភ្ជាប់ទៅលើវា ។ វាគឺជាការផ្ដោតយកចិត្តទុកដាក់របស់យើងក្នុងនាមជា អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ » (« The Great Commandment »Ensign ឬLiahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ២៨-២៩, ៣០-៣១ ) ។
បន្ទាប់ពីការដកស្រង់យ៉ូហាន ១៣:៣៤-៣៥អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀន ៖
« សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នា គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សកម្ម ។ វាពុំមែនត្រូវសម្ដែងឲ្យឃើញតាមរយៈទង្វើធំៗ និងទង្វើធំសម្បើមនោះទេ ប៉ុន្ដែតាមរយៈទង្វើសាមញ្ញៗនៃសណ្ដានចិត្តល្អ និងការបម្រើគ្នាទៅវិញ » («Finding Joy through Loving Service » Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៤៧ ) ។
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានថ្លែង ៖
« សេចក្ដីស្រឡាញ់កំណត់អំពីអត្តចរិករបស់សិស្សម្នាក់នៃព្រះគ្រីស្ទ » (« The Love of God »Ensign ឬLiahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ២២ ) ។