លូកា ១០:៣៨–១៧:៣៧ ( មេរៀនទី ១១ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្ស ដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ និង គោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា លូកា ១០:៣៨-១៧:៣៧ ( មេរៀនទី ១១ ) ពុំមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ ( លូកា ១០:៣៨–១២:៥៩ )

ចេញមកពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ម៉ាថា សិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសលះបង់ខ្លួនយើងចំពោះរឿងខាងវិញ្ញាណពី លើសពីកង្វល់ខាងសាច់ឈាម នោះយើងនឹងទទួលបានពរជ័យដ៏យូរអង្វែង ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនផងដែរ ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋានដោយខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយស្វែងរកពរជ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ក្នុងគ្រាចាំបាច់ បន្ទាប់មកទ្រង់នឹងឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើងតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ និង តាមរបៀបរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។ សេចក្ដីពិតផ្សេងទៀតដែលសិស្សបានរៀនមានដូចជា ៖ ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាយើងកុំឲ្យលោភចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិខាងលោកិយ ។ ប្រសិនបើយើងស្វែងរកនគររបស់ព្រះ និង សេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងជួយផ្គត់ផ្គង់ចំពោះសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង ហើយរៀបចំកន្លែងមួយសម្រាប់យើងនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ។

ថ្ងៃទី ២ ( ម៉ាថាយ ១៣-១៥ )

នៅក្នុងជំពូកនេះ សិស្សបានរៀនអំពីគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងព្យាយាមជួយមនុស្សដែលមិនសូវមានភ័ព្វវាសនាដូចជាយើង នោះព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់យើង នៅពេលការរស់ឡើងវិញ ។ ប្រសិនបើយើងដាក់អាទិភាពផ្សេងខ្ពស់ជាងព្រះអម្ចាស់ និង ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងបាត់បង់ពរជ័យនៃដំណឹងល្អដែលយើងអាចនឹងទទួល ។ ពួកសិស្សនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវតែមានឆន្ទៈលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីដើរតាមទ្រង់ ។ នៅពេលយើងជួយអ្នកដទៃមានបំណងប្រាថ្នាចង់ប្រែចិត្ត នោះយើងមានអារម្មណ៍អំណរ និងស្ថានសួគ៌ក៏មានអំណរផងដែរ ។

ថ្ងៃទី ៣ ( លូកា ១៦ )

ចេញមកពីរឿងប្រៀបធៀបរបស់អ្នកត្រួតត្រាទុច្ចរិត និងអ្នកមាន និងឡាសារ នោះសិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងបានរៀបចំខ្លួនដោយវ័យឆ្លាតសម្រាប់អនាគតដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ហើយប្រើទ្រព្យលើផែនដីដោយសុចរិត នោះយើងអាចត្រូវបានប្រទានពរនូវទ្រព្យដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរអំពីគោលការណ៍ទាំងឡាយដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងលោភលន់ ហើយពុំប្រើទ្រព្យលើផែនដីរបស់យើងដោយសុចរិត នោះនៅទីបំផុតយើងនឹងទទួលបទពិសោធន៍នៃការរងទុក្ខ និងវិប្បដិសារី ។ ការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿកើតមានតាមរយៈការជឿ និងការស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការី ពុំមែនតាមរយៈការមើលឃើញអព្ភូតហេតុ ឬមើលឃើញពួកទេវតានោះទេ ។

ថ្ងៃទី ៤ ( លូកា ១៧ )

នៅក្នុងលូកា ១៧ពួកសាវកបានសុំឲ្យព្រះយេស៊ូវបង្កើនសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ។ ពួកសិស្សបានរៀនថា សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងនឹងកើនឡើង នៅពេលយើងព្យាយាមដើម្បីធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បញ្ជា និង នៅពេលយើងចងចាំថា យើងជំពាក់គុណទ្រង់ជានិច្ច ។ ពួកសិស្សក៏បានរៀនផងដែរថា យើងទទួលពរជ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅពេលយើងធ្វើនូវអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀនយើងឲ្យធ្វើ ហើយសំខាន់ក្រៃលែងដើម្បីបង្ហាញនូវការដឹងគុណចំពោះពរជ័យដែលយើងបានទទួល ។

សេចក្តីផ្តើម

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបចំពោះការរអ៊ូរទាំរបស់ពួកផារីស៊ីអំពីការទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងអ្នកប្រមូលពន្ធ និង ពួកអ្នកមានបាប តាមរយៈការប្រទានឲ្យនូវរឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ ការបាត់កាក់ និង រឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

លូកា ១៥

ព្រះយេស៊ូវប្រទានរឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ ការបាត់កាក់ និង រឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយម្នាក់

សូមចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ដោយការសួរដល់សិស្សប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់បាត់វត្ថុមួយ ដែលមានតម្លៃចំពោះពួកគេ ។

តើអ្នកមានឆន្ទៈធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស្វែងរកវា ? ហេតុអ្វី ?
តើអ្នកគិតថាវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សដែលបាន « វង្វេង » ខាងវិញ្ញាណ ? ( សូមជួយសិស្សយល់ដឹងថា រឿងនេះអាចសំដៅទៅលើអ្នកទាំងឡាយដែលពុំទាន់បានទទួលដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញនៅឡើយ ឬដែលពុំរស់នៅស្របតាមការបង្រៀននៃដំណឹងល្អបច្ចុប្បន្ននេះ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ ដែលប្រហែលជាវង្វេងខាងវិញ្ញាណ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេពិចារណាអំពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមានអំពីមនុស្សម្នាក់នេះ ។

សូមពន្យល់ថាលូកា ១៥មាននូវការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីអ្នកទាំងឡាយដែលវង្វេងខាងវិញ្ញាណ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិតនៅក្នុងលូកា ១៥ស្ដីពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យអំពីអ្នកទាំងឡាយដែលវង្វេងខាងវិញ្ញាណ និង ទំនួលខុសត្រូវដែលយើងមានចំពោះពួកគេ ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន លូកា ១៥:១-២ ឮៗ ។ ចូរអញ្ជើញឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យបានរអ៊ូរអំពីនោះ ។

ហេតុអ្វីក៏ពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យរអ៊ូរទាំ ?
តើការរអ៊ូរទាំនេះ បង្ហាញអំពីពួកផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យអ្វីខ្លះ ?

ចូរពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបដោយការប្រទាននូវរឿងប្រៀបធៀបចំនួនបី ៖ ចៀមមួយដែលបាត់ កាក់មួយដែលបាត់ និងកូនប្រុសម្នាក់ដែលវង្វេង ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ថា ហេតុអ្វីក៏វត្ថុក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនីមួយៗបានបាត់ និង របៀបដែលវាត្រូវបានរកឃើញវិញ ។

ចូរពន្យល់ថានៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ និងកាក់ដែលបាត់ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលអ្នកគង្វាល និង ស្ត្រីដែលបាត់កាក់ បានខិតខំរកដោយឧស្សាហ៍រហូតដល់ពួកគេបានរកឃើញវត្ថុដែលបាត់នោះវិញ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ១៥:៤-៦, ៨-៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថាអ្នកគង្វាល និង ស្ត្រីមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលពួកគេបានរកឃើញចៀម និង កាក់នោះ ។

តើមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ រវាងរបៀបដែលចៀមវង្វេង និង កាក់ដែលបានបាត់ ? ( ចៀមបានវង្វេងចេញពីផ្លូវនៃជីវិតដែលវាធ្លាប់ដើរតាម និង ពុំមែនជាកំហុសរបស់វាទេ ខណៈដែលកាក់ត្រូវបានបាត់ ដោយសារតែភាពធ្វេសប្រហែស ឬការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់ម្ចាស់ផ្ទាល់ [ សូមមើល ដេវីឌ អូ មិកឃេ នៅក្នុង Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៤៥ ទំព័រ ១២០- ២២ ] ) ។
តើមានពាក្យអ្វីខ្លះ ត្រូវបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីអារម្ហណ៍ដែលអ្នកគង្វាល និងស្ត្រីនោះបានមាន ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានលូកា ១៥:៧, ១០ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រដូចទៅនឹងក្ដីអំណររបស់អ្នកគង្វាល និងស្ត្រីនោះ ។ ( សេចក្ដីអំណរនៅក្នុងស្ថានសួគ៌មានចំពោះអ្នកមានបាបដែលប្រែចិត្ត ) ។

សូមពន្យល់ថា រឿងប្រៀបធៀបទីបីនៅក្នុងលូកា ១៥គឺជារឿងអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយម្នាក់ ( មានន័យថា ជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានខ្ជះខ្ជាយចាយវាយហួសហេតុ ) បងប្រុសរបស់គាត់ និង ឪពុករបស់ពួកគេ ។

សូមធ្វើការពិចារណាបែងចែកសិស្សជាក្រុមៗ ដែលមានសមាជិកបីនាក់ ។ សូមឲ្យក្រុមនិមួយៗនូវច្បាប់ចម្លងមួយនៃឯកសារចែកចាយដូចខាងក្រោម ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានលូកា ១៥:១១-៣២ឮៗនៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ ។ សូមចាត់សិស្សម្នាក់ឲ្យពិចារណានូវរឿងប្រៀបធៀបអំពីទស្សនៈវិស័យរបស់កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ហើយឲ្យសិស្សទីពីរពិចារណាអំពីទស្សនៈវិស័យរបស់ឪពុក និង សិស្សទីបី ពិចារណាអំពីទស្សនៈវិស័យរបស់បងប្រុស ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានអានចប់ហើយ ចូរសុំឲ្យពួកគេពិភាក្សាអំពីសំណួរនៅលើឯកសារដែលចែកឲ្យនៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ ។

រូបភាព

ឯកសារចែកចាយ រឿងប្រៀបធៀបនៃកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនសិក្សានៅផ្ទះ ( មេរៀនទី ១១ )

កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

តើមានអ្វីខ្លះដែលបានជួយអ្នកឲ្យដឹងខ្លួន ឬទទួលស្គាល់ស្ថានភាពអាក្រក់ដែលអ្នកកំពុងស្ថិតនៅ ?
តើអ្នកបានរំពឹងឲ្យឪពុករបស់អ្នកធ្វើដូចម្តេច ចំពោះការត្រឡប់មកផ្ទះរបស់អ្នកវិញ ?
តើអ្នកប្រហែលជាគិត ហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលឪពុករបស់អ្នកប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នក ដូចជាគាត់បានធ្វើនោះ ?

ឪពុក

តើអ្នកប្រហែលជាគិត ហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ខណៈដែលកូនពៅរបស់អ្នកបានវង្វេងបាត់នោះ ?
ហេតុអ្វីក៏អ្នកស្វាគមន៍កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយរបស់អ្នកត្រឡប់មកផ្ទះ តាមរបៀបដែលអ្នកធ្វើនោះ ?
នៅពេលដែលកូនច្បងរបស់អ្នក អន់ចិត្តចំពោះរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងប្អូនប្រុសរបស់អ្នក តើអ្នកបានជួយគាត់ដូចម្ដេច ដើម្បីឲ្យយល់អំពីសកម្មភាពរបស់អ្នក ?

បងប្រុស

តើអ្នកប្រហែលជាគិត ហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ខណៈដែលប្អូនប្រុសរបស់អ្នកបានវង្វេងបាត់នោះ ?
ហេតុអ្វីក៏វាលំបាកចំពោះអ្នកដើម្បីរីករាយចំពោះការត្រឡប់មកវិញរបស់ប្អូនប្រុសអ្នក?
តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានទទួលចំពោះការមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះឪពុករបស់អ្នក ?

ហេតុអ្វីក៏កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយបានវង្វេង ? ( ចំពោះរឿងចៀម និង កាក់ វាផ្ទុយពីរឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយដែលបានវង្វេងដោយសារតែការបះបោររបស់គាត់ផ្ទាល់ ) ។
កាលបានយល់ដឹងថាឪពុកនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនេះតំណាងឲ្យព្រះវបិតាសួគ៌ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានឆ្លើយតបចំពោះអ្នកទាំងឡាយ ដែលត្រឡប់មករកទ្រង់ដោយការប្រែចិត្តនោះ ? ( សិស្សគួរឃើញគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងត្រឡប់ទៅរកព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរយៈការប្រែចិត្ត និងការស្វែងរកការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងរីករាយ ហើយស្វាគមន៍យើងឲ្យត្រឡប់មកក្នុងរង្វង់ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់វិញ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើគោលការណ៍នេះប្រហែលជាជួយអ្នកទាំងឡាយដែលមានអារម្មណ៍ថាបានវង្វេងខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមរំឭកសិស្សអំពីបងច្បងនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀប ។

ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថាបងច្បងខឹង ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗ នូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលពីយោបល់ស្ដីអំពីមូលហេតុដែលបងច្បងខឹង ។

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« ចំពោះអារម្មណ៍ដែលថាគេពុំសូវចេះដឹងគុណ ហើយប្រហែលជាអាណិតខ្លួនឯងច្រើនបន្ដិចនេះ កូនប្រុសដែលបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់គាត់នេះ—ហើយគាត់គឺពិតជាអស្ចារ្យ—ពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ករណីយកិច្ចខ្លួន--បានភ្លេចអំពីគ្រាមួយ ដែលគាត់ពុំធ្លាប់ដឹងពីភាពអាក្រក់ ឬភាពអស់សង្ឃឹម ភាពភ័យខ្លាច ឬការស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯង ។ គាត់បានភ្លេចនូវគ្រាមួយដែលថាគោគ្រប់ក្បាលនៅក្នុងក្រោល ហើយក៏ដូចជាខោអាវក្នុងទូ និងចិញ្ចៀននៅក្នុងថតតុទាំងអស់ផងដែរ គឺជារបស់ផងគាត់រួចទៅហើយនោះ ។ គាត់បានភ្លេចគ្រាមួយ ដែលភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់បាន ហើយនឹងតែងតែត្រូវបានផ្ដល់រង្វាន់ជានិច្ច ។ …

«… គាត់មានអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាង ហើយដែលបានមកដោយការខិតខំធ្វើការរបស់គាត់ ដែលរកបានមកតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ តែខ្វះខាតចំនុចមួយដែលអាចនឹងធ្វើឲ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សពេញលេញរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលគាត់ហៀបនឹងធ្វើបានហើយនោះ ។ គាត់ពុំទាន់មានចិត្តអាណិតមេត្តា និងក្ដីករុណានៅឡើយទេ ដែលវាជាដង្ហើមនៃក្ដីសប្បុរសធម៌នៃចក្ខុវិស័យដើម្បីមើលឃើញថានេះពុំមែនជាការត្រឡប់មកវិញដោយប្រកួតប្រជែងនោះទេ ។ គឺជាប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ។ …

« ពិតណាស់ ប្អូនប្រុសនេះ ធ្លាប់ជាអ្នកមានទោស—ជាអ្នកទោសនៃអំពើបាប ភាពល្ងិតល្ងង់ និង នៅក្នុងទ្រុងជ្រូក ។ ប៉ុន្តែបងប្រុសបានរស់នៅក្នុងការជាប់ឃុំខ្លះៗផងដែរ ។ ពីព្រោះ គាត់ពុំទាន់អាចដោះលែងខ្លួនគាត់ ពីការជាប់ឃុំ ។ គាត់ត្រូវបានលង់លក់ទៅក្នុងភាពច្រណែន ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថាឪពុកគាត់ពុំឲ្យតម្លៃ ហើយត្រូវបានកាត់ចេញដោយប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ខណៈដែលវានឹងគ្មានរឿងដូច្នោះកើតឡើយ » ( « រឿងកូនខ្ជះខ្ជាយ »Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៦៣ ) ។

ស្របតាមអែលឌើរ ហូឡិន ហេតុអ្វីក៏បងប្រុសច្បងខឹង ? តើបងប្រុសច្បងក៏ត្រូវបានវង្វេងដោយរបៀបណា ?
តើយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីចងចាំគ្រាដែលយើងមើលឃើញព្រះប្រកបដោយក្ដីមេត្តាករុណា ហើយបានប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយដែលប្រែចិត្ត ហើយត្រឡប់មកទ្រង់វិញនោះ ?
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីរឿងប្រៀបធៀបនេះ អំពីការប្រែក្លាយឲ្យកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ យើងអាចប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ដោយការឆ្លើយតបដោយក្ដីមេត្តាករុណា និង ក្ដីអំណរ នៅពេលអ្នកដទៃប្រែចិត្ត) ។

ចូររំឭកសិស្សអំពីមនុស្សដែលពួកគេបានគិត នៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ដំបូង ដែលអាចនឹងវង្វេងខាងវិញ្ញាណ ។ សូមលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគេ ឲ្យពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានអំពីរបៀប ដែលពួកគេអាចជួយមនុស្សនោះឲ្យប្រែចិត្ត ហើយខិតមកកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌វិញ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេផ្ទាល់អាចនឹងត្រូវវង្វេង ហើយត្រូវការនូវការប្រែចិត្ត និងត្រឡប់មករកព្រះអង្គសង្គ្រោះវិញ ។

មេរៀនបន្ទាប់ (លូកា ១៨-យ៉ូហានទី ១)

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីគ្រាមួយដែលមនុស្សម្នាក់បានប្រព្រឹត្តមិនល្អនឹងពួកគេ ហើយតើមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ ។ សូមពន្យល់ថា នៅពេលពួកគេសិក្សាមេរៀនបន្ទាប់ នោះពួកគេនឹងរៀនអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលបានប្រព្រឹត្តមិនល្អនឹងពួកគេ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេកត់សម្គាល់សេចក្ដីលម្អិតបន្ថែមនៅក្នុងដំណើររឿងរបស់លូកា អំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី និង អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានសោយ បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់នោះ ។