លូកា ៥:១-១០:៣៧ ( មេរៀនទី ១០ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សា នៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា លូកា ៥:១-១០:៣៧ ( មេរៀនទី ១០ ) ពុំមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍មួយចំនួនទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ ( លូកា ៥ )

ចេញមកពីដំណើររឿងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអញ្ជើញពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ឲ្យទៅនេសាទមនុស្ស នោះសិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងធ្វើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បញ្ជាប្រាប់ ទោះជាពេលយើងពុំយល់ពីមូលហេតុក្ដី នោះទ្រង់អាចផ្ដល់ពរជ័យកាន់តែធំជាងដែលយើងអាចទទួលបានទៅទៀត ។ ហើយចេញមកពីការព្យាបាលមនុស្សឃ្លង់ និងមនុស្សខ្វិន នោះសិស្សបានរៀនថា នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ហើយមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់អាចព្យាបាលយើង ហើយយើងអាចជួយអ្នកដទៃឲ្យមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីពួកគេអាចត្រូវបានព្យាបាល ។ សិស្សក៏បានរៀនផងដែរថា ដើម្បីទទួលយកព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ យើងត្រូវតែរាបសារ ហើយមានឆន្ទៈដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ។

ថ្ងៃទី ២ ( លូកា ៦:១-៧:១៧ )

សិស្សបានរកឃើញថា ប្រសិនបើយើងធ្វើល្អនឹងអ្នកដទៃដោយពុំរំពឹងចង់បានអ្វីត្រឡប់មកវិញ នោះរង្វាន់របស់យើងនឹងមានដ៏មហិមា ហើយយើងនឹងក្លាយជាកូននៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយថាព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានពរដល់យើងប្រកបដោយសប្បុរស នៅពេលយើងផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកដទៃដោយសប្បុរសនោះ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរពីសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចជួយនាំមកនូវពរជ័យជាច្រើនចូលទៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ។ យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយការបង្ហាញនូវក្ដីមេត្តាករុណាដល់អ្នកដទៃ ហើយបម្រើដល់តម្រូវការដែលពុំបានថ្លែងរបស់ពួកគេ ។

ថ្ងៃទី ៣ ( លូកា ៧:១៨-៥០ )

នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សបានរៀនថា យ៉ូហាន បាទីស្ទ គឺជាព្យាការីដែលបានតែងតាំងពីមុនកំណើតលោកិយ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវ និងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកថ្វាយព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។ ចេញមកពីរឿងរបស់ស្ត្រីដែលលាងព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយទឹកភ្នែករបស់នាង នោះសិស្សបានរៀនដូចខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង តាមរយៈការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើង និងលះបង់ថ្វាយព្រះអម្ចាស់ នោះយើងអាចទទួលបានការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលយើងទទួលបានការអភ័យទោសរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងត្រូវបានពេញដោយបំណងប្រាថ្នាដើម្បីស្រឡាញ់ និងបម្រើទ្រង់កាន់តែច្រើន ។

ថ្ងៃទី ៤ ( លូកា ៨:១-១០:៣៧ )

ចេញមកពីមេរៀននេះ សិស្សត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈការជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះស្ថានភាពប្រមាថ ឬអាក់អន់ចិត្តដោយការអត់ធ្មត់ និងការស៊ូទ្រាំ ។ បន្ថែមពីលើនោះទៅទៀត ពួកគេបានរៀនថា ដើម្បីធ្វើជាសិស្សពិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះយើងត្រូវតែកុំបណ្តោយឲ្យអ្វី មានអាទិភាពខ្ពស់ជាងការធ្វើតាមទ្រង់ ហើយថាដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច យើងត្រូវតែស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើងដូចជាខ្លួនយើង ។

សេចក្ដីផ្ដើម

អ្នកប្រាជ្ញខាងច្បាប់ម្នាក់បានសួរព្រះអង្គសង្គ្រោះថា « តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីឲ្យបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ? » (លូកា ១០:២៥) ។ ការធ្វើតាមគំនិតសម្រាប់ការបង្រៀន អាចជួយសិស្សឲ្យរៀនអំពីអត្ថន័យដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចជាខ្លួនយើង ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

លូកា ១០:២៥–៣៧

ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនរឿងប្រៀបធៀបអំពីសាសន៍សាម៉ារីល្អ ។

សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយឲ្យឮៗ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ

« មនុស្សនៅជុំវិញយើងពុំល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ មនុស្សធ្វើនូវរឿងដែលរំខាន អន់ចិត្ត និងធ្វើឲ្យខឹង ។ នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ វានឹងតែងតែរបៀបនោះជានិច្ច » (« The Merciful Obtain Mercy »Ensign ឬLiahonaខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១០១២ ទំព័រ ៧៧ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យពិចារណាថាតើពួកគេស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលធ្វើទង្វើដែលរំខាន អន់ចិត្ត ឬធ្វើឲ្យពួកគេខឹងឬទេ ។

ហេតុអ្វីក៏វាពិបាកដើម្បីស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ ដែលធ្វើនូវរឿងទាំងនេះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតនៅពេលពួកគេសិក្សាលូកា ១០:២៥-៣៧ដែលអាចដឹកនាំពួកគេនៅពេលពួកគេប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងបុគ្គលម្នាក់ៗ ដែលអាចនឹងពិបាកដើម្បីស្រឡាញ់នោះ ។

សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេអំពីលូកា ១០ពួកគេបានរៀនអំពីអ្នកប្រាជ្ញច្បាប់ម្នាក់ដែលបានសួរព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីរបៀបដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន លូកា ១០:២៦–២៨ ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បន្ទាប់មក ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យរាយការណ៍នូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងបានរៀនមកពីខគម្ពីរទាំងនេះពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដូចតទៅ ៖ ដើម្បីទទួលបានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើងឲ្យដូចខ្លួនយើង ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះដោយអស់ពីចិត្ត អស់ពីពលំ អស់ពីគំនិត ហើយអស់ពីកម្លាំងរបស់អ្នកមានន័យយ៉ាងណា ?

សូមបង្ហាញឃ្លា « ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើងឲ្យដូចខ្លួនយើង » នៅលើក្ដារខៀន ។ ដើម្បីជួយសិស្សយល់នូវអត្ថន័យដើម្បីស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើងឲ្យដូចខ្លួនយើង សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវអ្វីៗ ដែលពួកគេធ្វើអំឡុងថ្ងៃធម្មតាមួយ ។ ( ចំនុចទាំងនោះអាចរួមមាន ការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះ ការទទួលទានអាហារ ការដេក ការធ្វើកិច្ចការសាលា ជាដើម ) ។

បន្ទាប់ពីប្រមូលបញ្ជីមួយនៅលើក្ដារខៀនរួចហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា តើពួកគេមានសកម្មភាពប៉ុន្មានដែលផ្ដោតទៅលើខ្លួនពួកគេ ។ ( អ្នកអាចនឹងសុំឲ្យពួកគេប្រាប់ថា តើចំនុចនីមួយៗនៅក្នុងបញ្ជីនេះ គឺសម្រាប់ខ្លួនគេ សម្រាប់អ្នកដទៃ ឬសម្រាប់ព្រះ ) ។

តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ ចេញមកពីលំហាត់នេះ ?
តើវិធីមួយចំនួនអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចផ្ដោតកាន់តែច្រើនទៅលើសុខុមាលភាពរបស់អ្នកដទៃ ហើយព្យាយាមស្រឡាញ់ពួកគេឲ្យច្រើនដូចដែលយើងស្រឡាញ់ខ្លួនយើង ?
តើវិធីមួយចំនួនដែលយើងអាចធ្វើការណ៍នេះទោះជាអំឡុងសកម្មភាពទាំងឡាយដែលយើងធ្វើសម្រាប់ខ្លួនយើងនោះមានអ្វីខ្លះ ? ( ឧទាហរណ៍អាចរួមមាន ការទទួលទានអាហារជាមួយនឹងអ្នកទាំងឡាយដែលហាក់ដូចជាឯកោ ឬសរសើរអ្នកដទៃ ក្នុងអំឡុងសកម្មភាពនៅសាលារបស់យើង ) ។
តើអ្នកគិតថា ការស្រឡាញ់ព្រះ និងអ្នកជិតខាងយើងឲ្យច្រើនដូចជាយើងស្រឡាញ់ខ្លួនយើង អាចជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅកាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ១០:២៩ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលសំណួរទីពីរដែលអ្នកប្រាជ្ញខាងច្បាប់បានសួរដល់ព្រះយេស៊ូវ ។

តើអ្វីជាសំណួរទីពីររបស់អ្នកប្រាជ្ញខាងច្បាប់ ?

សូមរៀបចំសិស្សមួយចំនួនឲ្យសម្ដែងរឿងប្រៀបធៀបអំពីសាសន៍សាម៉ារីដ៏ល្អនៅក្នុងលូកា ១០:៣០–៣៥។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យធ្វើជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយ ហើយសិស្សដទៃទៀតដើរតួជាបុរសសាសន៍យូដា ដែលត្រូវរបួស ចោរពីរនាក់ សង្ឃ សាសន៍លេវី និងសាសន៍សាម៉ារី ។ ( បើអ្នកមានសិស្សតិចតួចនៅក្នុងថ្នាក់ ពួកគេអាចដើរតួច្រើន ) ។ អ្នកគួរតែផ្ដល់នូវវត្ថុខ្លះ ដែលមានដូចជា ស្លាកឈ្មោះ សំលៀកបំពាក់បន្ថែម ដែលយកមកពីបុរសសាសន៍យូដា ប្រអប់ពីរដែលតំណាងឲ្យប្រេង និងស្រា កៅអីរុញតំណាងឲ្យសត្វព្រៃ និងកាក់ពីរដើម្បីតំណាងឲ្យប្រាក់ពីរកាក់ ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ អ្នកគួរតែជ្រើសរើសអ្នកចូលរួម ហើយផ្ដល់ការណែនាំជាក់លាក់ដល់ពួកគេ ពីមុនថ្នាក់រៀនដើម្បីប្រាកដថា ការសម្ដែងមានប្រសិទ្ធភាព សមរម្យ និងមានសុវត្ថិភាព ) ។

សូមអញ្ជើញអ្នកអត្ថាធិប្បាយអានលូកា ១០:៣០-៣៥ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យអ្នកទាំងឡាយដែលចូលរួមសម្ដែងរឿងប្រៀបធៀប ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីនរណាជាអ្នកជិតខាងរបស់យើង ។ បន្ទាប់ពីការដើរតួសម្ដែងរឿង សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់កន្លែងអង្គុយពួកគេវិញ ។

តើសកម្មភាពណារបស់សាសន៍សាម៉ារីដែលធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍បំផុត ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ដឹងកាន់តែល្អប្រសើរ អំពីអ្វីដែលប្រហែលជាត្រូវបានរំពឹងទុកមកពីសង្ឃម្នាក់ សាសន៍លេវី និងសាសន៍សាម៉ារី សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាននូវការពន្យល់ដូចខាងក្រោម ៖

នៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យដែលបានចារទុករបស់ម៉ូសេ ពួកសង្ឃ និងពួកលេវី ត្រូវបានចាត់តាំង [ និងត្រូវបានតម្រូវ ] ឲ្យបម្រើព្រះ និងបងប្អូនរបស់ពួកគេ ទាំងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ទាំងជាគ្រូបង្រៀន និងជាគំរូនៃក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពទាំងនេះ គឺបានដឹងអំពីបទបញ្ញត្តិឲ្យ « ស្រឡាញ់អ្នកដទៃដូចខ្លួនឯង » យ៉ាងច្បាស់ (លេវីវិន័យ ១៩:១៨) ។ តាមពិត លេវីវិន័យ គឺមានកាតព្វកិច្ចជាក់លាក់ជាមួយនឹងការជួយដល់អ្នកធ្វើដំណើរខាងអាជីវកម្ម និងតាមរបៀបផ្សេងៗទៀត ( សូមមើលលេវីវិន័យ ២៥:៣៥-៣៦) ។ ផ្ទុយទៅវិញ « ពួកសាសន៍សាម៉ារីគឺជាពួកអ៊ីស្រាអែលខ្លះ និងពួកសាសន៍ដទៃខ្លះ ។ សាសនារបស់ពួកគេគឺមានភាពចម្រុះរបស់សាសន៍យូដា និងជាមនុស្សដែលគ្មានជំនឿ និងការអនុវត្តខាងសាសនានោះទេ ។ … ពួកយូដាបានកើតមាន [ ការស្អប់ ] ចំពោះពួកសាសន៍សាម៉ារី ដោយសារសាសន៍សាម៉ារី បានក្បត់ពីសាសនាអ៊ីស្រាអែល » ( Guide to the Scriptures « សាសន៍សាម៉ារី » scriptures.lds.org) ។ ទាំងសាសន៍យូដា និងសាសន៍សាម៉ារី បានចេញទៅតាមផ្លូវរបស់ពួកគេដើម្បីចៀសកុំឲ្យជួបគ្នា ។

នៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀប ហេតុអ្វីក៏ទង្វើរបស់សង្ឃ លេវី និងសាសន៍សាម៉ារី គឺជាទង្វើគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដូច្នេះ ?
តើមូលហេតុអ្វីខ្លះ ដែលសាសន៍សាម៉ារីអាចនឹងមិនត្រូវជួយដល់សាសន៍យូដាដែលរបួសនោះ ?
ស្របតាមលូកា ១០:៣៣តើអ្វីដែលបានបណ្ដាលឲ្យសាសន៍សាម៉ារីត្រូវធ្វើទង្វើនោះ នៅពេលគាត់បានមើលឃើញបុរសដែលរបួសនោះ ?

ចូរចង្អុលបង្ហាញថា ការមានចិត្តមេត្តាករុណា មានន័យថាសម្គាល់ឃើញតម្រូវការ ឬឧបសគ្គរបស់មនុស្សម្នាក់ទៀត ហើយមានបំណងប្រាថ្នាមួយដើម្បីធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីជួយមនុស្សនោះ ។

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន លូកា ១០:៣៦-៣៧ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់អ្នកប្រាជ្ញខាងច្បាប់នោះ ។

តើរឿងប្រៀបធៀបនេះឆ្លើយសំណួរនៅក្នុងខ ២៩ថា « នរណាជាអ្នកជិតខាងខ្ញុំ » យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ការប្រើសាសន៍សាម៉ារីនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនេះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យយោបល់ថា អ្នកជិតខាងរបស់យើង គឺមិនគ្រាន់តែជាមនុស្សដែលរស់នៅជិតយើងទេ ប៉ុន្តែគឺជាកូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌គ្រប់រូប—រួមទាំងអ្នកទាំងឡាយដែលយើងពិបាកស្រឡាញ់បំផុតក្ដី ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ

« យើងចាំបាច់ត្រូវចងចាំសុភាសិតមួយថា យើងបង្កើតមិត្តរបស់យើង នោះព្រះបានបង្កើតអ្នកជិតខាងរបស់យើង—គ្រប់ទីកន្លែង ។ ក្ដីស្រឡាញ់ពុំគួរមានព្រំដែននោះទេ ។ … ព្រះគ្រីស្ទមានបន្ទូលថា ‹ ដ្បិតបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអស់អ្នកណា ដែលស្រឡាញ់ដល់ខ្លួន នោះតើបានបំណាច់អ្វី ឯពួកអ្នកយកពន្ធ តើគេមិនប្រព្រឹត្តដូច្នេះដែរទេឬអី ? › (ម៉ាថាយ ៥:៤៦) » (« The Lord’s Touchstone » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៦ ទំព័រ ៣៥ ) ។

យោងតាម លូកា ១០:៣៧តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់អ្នកប្រាជ្ញខាងច្បាប់ឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាម្ដងទៀតអំពីបុគ្គលម្នាក់ៗដែលពួកគេបានគិតពីមុន ដែលអាចនឹងពិបាកក្នុងការស្រឡាញ់ ។

តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីស្រឡាញ់ និងមានចិត្តមេត្តាករុណាចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលយើងពិបាកស្រឡាញ់ ?
ចូរពិចារណាអំពីគ្រាមួយ ដែលអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ បានធ្វើតាមការទូន្មានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យ « ស្រឡាញ់ … អ្នកជិតខាងដូចជាខ្លួនឯង » (លូកា ១០:២៧) ។ តើលទ្ធផលគឺជាអ្វី ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែលបានបង្រៀននៅក្នុងមេរៀនថ្ងៃនេះ ។ ចូរសរសេរសេចក្ដីថ្លែងពុំពេញលេញដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យបំពេញវាក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ឬក្នុងកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ៖ ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមគំរូរបស់សាសន៍សាម៉ារីដ៏ល្អដោយ …

មេរៀនបន្ទាប់ ( លូកា ១០:៣៨–១៧:៣៧ )

សូមពន្យល់សិស្សថានៅក្នុងមេរៀនបន្ទាប់ ពួកគេនឹងសិក្សាអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវស្ដីបន្ទោសម្តងហើយម្តងទៀតដល់ពួកផារិស៊ី ដែលព្យាយាមធ្វើខ្លួនជាសុចរិត ប៉ុន្តែខាងក្នុងខ្លួនពេញដោយភាពអត្មានិយម ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេពិចារណាអំពីរបៀប ដែលពួកគេអាចនឹងមិនធ្វើដូចពួកផារិស៊ី ហើយផ្ទុយទៅវិញកាន់តែដូចជាអ្នកដើរតាមដោយរាបសាររបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ពួកគេក៏សិក្សារឿងប្រៀបធៀបជាច្រើនទៀតដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឲ្យផងដែរ រួមមានទាំងរឿងប្រៀបធៀបអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយផងដែរ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេកត់សម្គាល់ពី អ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបុរសអ្នកមាន ដែលបានលះបង់ជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិ ហើយព្រងើយកន្ដើយនឹងអ្នកក្រីក្រនោះ ។