មេរៀនទី ៤៦
លូកា ៥
សេចក្ដីផ្ដើម
បន្ទាប់ពីការចាប់បានត្រីដ៏ច្រើនសន្ធឹកដោយអព្ភូតហេតុដែលមានជំនួយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន បានបោះបង់ចោលអ្វីៗទាំងអស់ ដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយក្លាយជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ ។ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ និងមនុស្សខ្វិនម្នាក់ ។ ទ្រង់បានហៅម៉ាថាយឲ្យធ្វើជាសិស្សមួយរូប ហើយបានបង្រៀនថា ទ្រង់យាងមកដើម្បីហៅអ្នកមានបាបឲ្យប្រែចិត្ត ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនរឿងប្រៀបប្រដូចពីស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីដាក់ក្នុងដបចាស់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
លូកា ៥:១-១១
ព្រះអម្ចាស់បានហៅពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ឲ្យក្លាយជាអ្នកនេសាទមនុស្ស
សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ តើអ្នកធ្លាប់ត្រូវបានសុំឲ្យធ្វើអ្វីមួយ ដោយមិនដឹងពីមូលហេតុចំពោះការធ្វើការងារនោះនៅពេលណា ? ចូរសុំឲ្យសិស្សគិតពិចារណាអំពីសំណួរ ហើយអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។
-
ហេតុអ្វីក៏វាជាការលំបាក ដើម្បីធ្វើតាមការណែនាំដោយពុំយល់ពីមូលហេតុនោះ ?
-
តើបទបញ្ញត្តិ ឬការទូន្មានអ្វីខ្លះមកពីអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ ដែលយុវវ័យមួយចំនួនអាចនឹងឃើញថាមានការលំបាកដើម្បីគោរពតាម បើពួកគេពុំយល់ដឹងពេញលេញពីមូលហេតុនោះ ? ( សូមពិចារណាពីការសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សលើក្ដារខៀន ។ )
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលគោលការណ៍មួយនៅក្នុងលូកា ៥:១-១១ដែលអាចជួយពួកគេ នៅពេលពួកគេពុំយល់ដឹងពេញលេញពីមូលហេតុដែលពួកគេត្រូវបានសុំឲ្យធ្វើតាមដំបូន្មាន ឬបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង លូកា ៥:១-៥ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុំឲ្យស៊ីម៉ូន (ពេត្រុស) ធ្វើ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានបញ្ចប់ការផ្សាយ ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើស៊ីម៉ូនបានប្រាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអ្វីខ្លះ អំពីការខិតខំកាលពីមុនរបស់គាត់ ដើម្បីចាប់ត្រី ?
-
តើបទពិសោធន៍នេសាទត្រីរបស់ស៊ីម៉ូន អាចបាននាំគាត់ឲ្យគិតដូចម្តេច ពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ដល់ គាត់ឲ្យទម្លាក់អួនម្ដងទៀតយ៉ាងណា ?
-
តើស៊ីម៉ូនបាននិយាយដូចម្តេច ដែលបង្ហាញថា គាត់ទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានលូកា ៥:៦-៩ឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថាអ្វីខ្លះបានកើតឡើង បន្ទាប់ពីស៊ីម៉ូនបានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសុំ ។
-
តើមានអ្វីខ្លះកើតឡើង នៅពេលស៊ីម៉ូនបានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសុំ ?
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនមកពីឆន្ទៈរបស់ស៊ីម៉ូន ដើម្បីធ្វើនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានសុំ ទោះជាគាត់មិនយល់ពីមូលហេតុក្ដី ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែចូរប្រាកដថាពួកគេគួរស្គាល់គោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងធ្វើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់សុំ ទោះជាយើងពុំយល់ពីមូលហេតុក៏ដោយ នោះទ្រង់អាចផ្ដល់ពរជ័យដ៏មហិមាជាង ដែលយើងអាចរំពឹងទុក ។ ចូរប្រើពាក្យរបស់សិស្ស សរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើការរស់នៅតាមដំណឹងល្អតម្រូវឲ្យយើងទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលការណ៍នេះ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ដោយអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ។ ចូរពិចារណាធ្វើការផ្ដល់ច្បាប់ចម្លងនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយច្បាប់ដល់សិស្ស ។
« ជីវិតនេះជាបទពិសោធន៍មួយ នៅក្នុងការទុកចិត្តយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ—ជាការទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការទុកចិត្តលើការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ការទុកចិត្តលើសមត្ថភាពរបស់យើង ដូចដែលបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីគោរពប្រតិបត្តិដល់ការបង្រៀនទាំងនោះ ដើម្បីបានសុភមង្គលនាពេលឥឡូវនេះ និង នៅជីវិតដ៏ពោរពេញដោយគោលបំណង ជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដ៏រីករាយបំផុត ។ ដើម្បីទុកចិត្តមានន័យថា គោរពដោយស្ម័គ្រចិត្ត ដោយពុំដឹងពីទីបញ្ចប់ តាំងពីដំបូងមក ( សូមមើល សុភា. ៣:៥-៧) ។ ដើម្បីបង្កើតផលផ្លែ នោះការទុកចិត្តរបស់អ្នកលើព្រះអម្ចាស់ ត្រូវតែមានកាន់តែខ្លាំងក្លា និង កាន់តែឋិតឋេរ ជាងទំនុកចិត្តរបស់អ្នកលើអារម្មណ៍ និង បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក » ( «Trust in the Lord» Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ១៧ ) ។
-
តើយើងអាចបង្កើតការទុកចិត្តដូចគ្នានេះ ទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្តេចដែរ ?
-
តើអ្នក ឬគ្រួសារអ្នកធ្លាប់ទទួលបានពរជ័យដ៏មហិមាជាង អ្វីដែលអ្នកបានរំពឹងទុកដោយការធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ ទោះជាពេលដែលអ្នកពុំយល់ពេញលេញពីមូលហេតុវាយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ចម្លើយអាចរួមមានទាំងបទពិសោធន៍ ដែលបានជួយសិស្សនៅទីបំផុត បានយល់ពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការដឹកនាំដូច្នេះ ) ។
នៅលើសន្លឹកក្រដាសមួយ ដែលពួកគេអាចយកទៅផ្ទះ ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរការប្រឹក្សា ឬ បទបញ្ញត្តិមកពីព្រះអម្ចាស់ ដែលពួកគេអាចធ្វើតាមកាន់តែស្មោះត្រង់ ទោះជាពួកគេមិនយល់ពីមូលហេតុពេញលេញក្នុងការធ្វើដូច្នោះក្ដី ។ ( បើមានពេល អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យមើលយោបល់នានានៅក្នុងកូនសៀវភៅដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន [កូនសៀវភៅ ឆ្នាំ ២០១១] ដើម្បីជាគំនិត ) ។
សូមសង្ខេបលូកា ៥:១០-១១ដោយការពន្យល់ថា ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន បានទុកចោលទូកនេសាទ និងសំណាញ់របស់ពួកគេចោលហើយទៅតាមព្រះយេស៊ូវ ។
លូកា ៥:១២-២៦
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលមនុស្សឃ្លង់ និងបុរសខ្វិន
សូមបង្ហាញសិស្សនូវវត្ថុដូចខាងក្រោម ( ឬគូរូបវត្ថុនោះនៅលើក្ដារខៀន ) ៖ សារាង បង់រុំរបួស សាប៊ូ និង ប្រដាប់ដាក់ទឹកកកស្អំ ។
-
តើវត្ថុទាំងនេះអាចជួយព្យាបាលមនុស្សឈឺ ឬមានរបួសយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ក្រៅពីជំងឺ និងរបួសខាងរូបកាយ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលមនុស្សម្នាក់ចាំបាច់ត្រូវបានព្យាបាលនោះ ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្តារខៀន ។ ចម្លើយអាចរួមមាន អំពើបាប ការញៀន ការអស់សង្ឃឹម និងបទពិសោធន៍ល្វីងជូរចត់ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលគោលការណ៍ទាំងឡាយ នៅពេលពួកគេសិក្សាលូកា ៥:១២-២៥ដែលបង្រៀនយើងអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីជួយខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃឲ្យទទួលបាននូវការព្យាបាលដែលចាំបាច់ ។
សូមគូស តារាងដូចខាងក្រោម នៅលើក្ដារខៀន ហើយអញ្ជើញឲ្យសិស្សចម្លងវាចូលទៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ឬកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ៖
|
ភាពស្រដៀងគ្នា |
ភាពខុសគ្នា |
|---|---|
សូមសរសេរសេចក្ដីយោង ដូចខាងក្រោមនេះនៅលើ ក្ដារខៀន ៖ លូកា ៥:១២–១៥ និង លូកា ៥:១៧–២៥ ។ ចូរពន្យល់ថា ខគម្ពីរទាំងនេះរៀបរាប់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាបាលបុរសពីរនាក់ ។ បុរសម្នាក់មានរោគឃ្លង់ ហើយបុរសម្នាក់ទៀតខ្វិន មានន័យថា គាត់ពុំអាចដើរបាន ។ សូមចែកសិស្សជាគូ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេអានដំណើររឿងនីមួយៗជាមួយនឹងដៃគូពួកគេ ហើយពិភាក្សាអំពីសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
-
តើការព្យាបាលទាំងពីរនេះស្រដៀងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើវាខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច?
-
តើសេចក្ដីជំនឿដើរតួនាទីអ្វីខ្លះ នៅក្នុងដំណើររឿងនីមួយៗ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សកត់ត្រានៅក្នុងតារាងរបស់ពួកគេពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ ក្រោយពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ ចូរពិចារណាធ្វើការអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំឃ្លា « ទ្រង់បានឃើញសេចក្តីជំនឿរបស់គេ » នៅក្នុង ខទី ២០ ។ ចូរប្រាកដថា សិស្សយល់ដឹងថា សេចក្ដីជំនឿនៃអ្នកទាំងឡាយ ដែលបាននាំបុរសខ្វិនមកព្រះអង្គសង្គ្រោះ បាននាំឲ្យបុរសនេះត្រូវបានព្យាបាលជាសះស្បើយ ។
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីដំណើររឿងទាំងនេះអំពីរបៀប ដែលយើងអាចត្រូវបានព្យាបាល និងអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីជួយអ្នកដទៃឲ្យបានជាសះស្បើយ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែចូរប្រាកដថាពួកគេគួរស្គាល់គោលការណ៍ទាំងឡាយដូចខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ហើយមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់អាចព្យាបាលយើង ។ យើងអាចជួយអ្នកដទៃឲ្យមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីពួកគេអាចត្រូវបានព្យាបាល ។ សូមគោលការណ៍ទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើយើងអាចទទួលបានការព្យាបាលមកពីព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចដកយកជំងឺចេញពីយើងបាន ឬទ្រង់អាចប្រទានដល់យើងនូវភាពក្លាហាន សេចក្ដីជំនឿ ការកំសាន្ដចិត្ត និងសេចក្ដីសុខសាន្ដ ដែលយើងត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំ ឬយកឈ្នះលើជំងឺទាំងឡាយរបស់យើង ) ។
ចូរសុំឲ្យសិស្សគិតពិចារណាអំពីជំងឺទាំងឡាយ ដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ដែលមនុស្សប្រហែលជាត្រូវការដើម្បីនឹងត្រូវបានព្យាបាល ។
-
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយនាំមនុស្សមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីទទួលនូវព្រះចេស្ដាព្យាបាលរបស់ទ្រង់ ?
-
តើអ្នក ឬនរណាម្នាក់ធ្លាប់ដឹងថា ត្រូវបានព្យាបាលតាមរយៈការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅពេលណា ? ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនគួរចែកចាយពីបទពិសោធន៍ឬ រឿងផ្ទាល់ខ្លួនខ្លាំងពេកនោះទេ ) ។
-
តើអ្នកធ្លាប់ឃើញមនុស្សម្នាក់បាននាំមនុស្សផ្សេងទៀតទៅរកព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីទទួលបានព្រះចេស្ដាព្យាបាលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅពេលណា ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿកាន់តែខ្លាំងឡើង ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីត្រូវបានព្យាបាល អភ័យទោស ឬលួងលោមចិត្ត ឬអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីនាំមិត្តម្នាក់ ឬនរណាម្នាក់ទៀតមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេធ្វើសកម្មភាព តាមការបំផុសគំនិតដែលពួកគេបានទទួល ។
លូកា ៥:២៧-៣៥
ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ចោទសួរថាហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូវទទួលទានជាមួយនឹងពួកអ្នកយកពន្ធ និងពួកមនុស្សមានបាប ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានលូកា ៥:២៧-២៨ឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទៅដល់លោកលេវី ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្ងើចសសើរ អំពីរបៀបដែលលោកលេវី ឆ្លើយតបចំពោះការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
ចូររំឭកសិស្សថា លេវី ក៏ត្រូវបានហៅថាជា ម៉ាថាយផងដែរ ( សូមមើលម៉ាថាយ ៩:៩) ។ គាត់គឺជាអ្នកយកពន្ធ មានន័យថា គាត់ប្រមូលពន្ធមកពីបងប្អូនសាសន៍យូដារបស់គាត់សម្រាប់រដ្ឋាភិបាលរ៉ូម ។ ជាទូទៅពួកសាសន៍យូដាស្អប់ពួកអ្នកយកពន្ធ ហើយមើលទៅពួកគេដូចជា ពួកបំបរបង់ និងអ្នកមានបាប និងជាមនុស្សក្បត់ជាតិចំពោះជាតិសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។ សូមសង្ខេបលូកា ៥:២៩-៣៥ដោយពន្យល់ថា ខណៈដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងទទួលទានជាមួយនឹងលេវី និងអ្នកផ្សេងទៀត នោះពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីបានបន្ទោសទ្រង់ចំពោះការទទួលទានជាមួយពួកមានបាប ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកគេថា ទ្រង់មកដើម្បីហៅពួកមានបាបឲ្យប្រែចិត្ត ។
លូកា ៥:៣៦-៣៩
ព្រះយេស៊ូវប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចពីស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីដាក់ក្នុងដបចាស់
ចូរពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចដើម្បីបង្រៀនដល់ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិរ៉ាស៊ី ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង លូកា ៥:៣៦-៣៩ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ ។
-
តើអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើ ដើម្បីបង្រៀនអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ ?
ចូរបង្ហាញសិស្សនូវក្រណាត់ថ្មី និងក្រណាត់ចាស់ដែលមានដាច់ប្រហោង ។ ចូរពន្យល់ថា « ក្រណាត់ថ្មី » នៅខ ៣៦សំដៅទៅលើក្រណាត់ដែលមិនទាន់រួញ ។ មនុស្សម្នាក់ពុំអាចប៉ះក្រណាត់ចាស់ជាមួយនឹងក្រណាត់ថ្មីបានទេ ដោយសារតែក្រណាត់ថ្មី នឹងធ្វើឲ្យរួញ ដែលធ្វើឲ្យកន្លែងដាច់កាន់តែដាច់ធំជាងមុនទៀត ។ តាមរបៀបស្រដៀងគ្នានេះ ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពុំគ្រាន់តែជាការប៉ះប៉ូវទៅលើជំនឿចាស់ និងការអនុវត្តចាស់ៗនោះទេ ប៉ុន្តែជាការស្ដារឡើងវិញនូវសេចក្ដីពិតទាំងស្រុង ។
សូមពន្យល់ថាដបសំដៅទៅលើ « ថង់ស្បែក ឬស្បោងដាក់ស្រា » ហើយបើអាចធ្វើទៅបាន ចូរបង្ហាញសិស្សនូវចំរៀកស្បែកចាស់ និង ស្បែកថ្មី ។
-
តើស្បែកចាស់ និង ស្បែកថ្មី ខុសគ្នាយ៉ាងណា? ( ស្បែកថ្មីគឺទន់ ហើយងាយបត់ ឯស្បែកចាស់រឹង ហើយផុយស្រួយ ) ។
ចូរពន្យល់ថា ស្រាថ្មីកាច់មេនៅក្នុងថង់ស្បែក ហើយឧស្ម័ននឹងដោរឡើងនៅខាងក្នុង ហើយធ្វើឲ្យថង់ស្បែកយឺតឡើង ។ នៅពេលស្បោងដាក់ស្រាបានយឺតអស់ហើយតាមរបៀបនេះ នោះការព្យាយាមដើម្បីបិទស្រាថ្មីនៅក្នុងវាម្ដងទៀត នឹងប្រថុយក្នុងការផ្ទុះស្បោងនោះ ។
នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចស្រាថ្មី តំណាងឲ្យការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយនឹងភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អដ៏អស់កល្ប ឯស្រាចាស់តំណាងឲ្យការអនុវត្ត ទំនៀមទំលាប់ និងជំនឿរបស់ពួកផារិស៊ីនៅក្រោមច្បាប់ម៉ូសេ ។
-
តើ « ដបចាស់ » តំណាងឲ្យពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ីរបៀបណា ? ( ក៏ដូចជាដបចាស់ដែលរឹងខ្លាំងពេកដើម្បីដាក់ស្រាថ្មី នោះពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ក៏មានដួងចិត្តរឹងរូស ហើយពុំចង់ផ្លាស់ប្ដូរ ដើម្បីទទួលយកព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ផងដែរ ) ។
-
តើ « ដបថ្មី » អាចតំណាងឲ្យនរណា ? ( អ្នកទាំងឡាយដែលរាបសារ និងមានឆន្ទៈដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ទទួលយកព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ) ។
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ មកពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះអំពីអ្វី ដែលយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើ ដើម្បីទទួលព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ដើម្បីទទួលយកព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ យើងត្រូវតែរាបសារ ហើយមានឆន្ទៈដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើរឹមទំព័រគម្ពីររបស់ពួកគេនៅក្បែរលូកា ៥:៣៦-៣៩ ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីគោលការណ៍នេះ ចូរអញ្ជើញពួកគេឲ្យរំឭកលូកា ៥ហើយរកមើលឧទាហរណ៍អំពីរបៀប ដែលបុគ្គលម្នាក់ៗ មានឥរិយាបទរឹងរូស ហើយរឹងទទឹងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ក៏ដូចជាឧទាហរណ៍អំពីរបៀប ដែលបុគ្គលម្នាក់ៗរាបសារ និងមានឆន្ទៈដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ និងរីកចម្រើនតាមរយៈការធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់រៀបរាប់ពីអ្វី ដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីគោលការណ៍ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងលូកា ៥។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
លូកា ៥:២៣។ « ដ្បិតដែលថា បាបអ្នកបានអត់ទោសឲ្យអ្នកហើយ ឬថា ចូរអ្នកក្រោកឡើងដើរទៅ នោះតើពាក្យណាដែលងាយថាជាជាង ? »
ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានបង្រៀនដូចខាងក្រោមអំពីអព្ភូតហេតុដ៏ធំបំផុតនាសព្វថ្ងៃនេះ ៖
« អព្ភូតហេតុធំបំផុតដែលខ្ញុំមើលឃើញសព្វថ្ងៃនេះ គឺពុំចាំបាច់ជាការព្យាបាលអ្នកឈឺខាងរូបកាយនោះទេ ប៉ុន្តែអព្ភូតហេតុធំបំផុត ដែលខ្ញុំមើលឃើញ គឺការព្យាបាលជំងឺខាងព្រលឹងឲ្យជាដល់អ្នកទាំងឡាយដែលព្រលឹង និងវិញ្ញាណឈឺចាប់ ហើយបានបាក់ទឹកចិត្ត និងអស់សង្ឃឹម ដែលស្ទើរតែដាច់សរសៃប្រសាទ ។ យើងកំពុងឈោងដៃទៅជួយមនុស្សទាំងអស់នោះ ដោយសារតែពួកគេមានតម្លៃនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយយើងមិនចង់ទុកឲ្យនរណាម្នាក់មានអារម្មណ៍ថា ពួកគេត្រូវបានបំភ្លេចចោលនោះទេ » (« Stand Ye in Holy Places »Ensign ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៩៧៣ ទំព័រ ១២៣ ) ។
លូកា ៥:២១-២៤ ។ « តើមានអ្នកណាអាចនឹងអត់ទោសបាបបាន ? »
ជាការពន្យល់ចំពោះចម្ងល់របស់ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី អំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីអភ័យទោសបាប នោះអែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនដូចខាងក្រោម ៖
« ព្រឹត្តការណ៍នេះនៅក្នុងជីវិតរបស់ព្រះអម្ចាស់យើង គឺមើលឃើញនឹងភ្នែក ហើយជាភស្ដុតាងពុំអាចបដិសេធបាន ថាទ្រង់គឺជាព្រះមែស៊ី ហើយត្រូវបានមនុស្សទាំងឡាយដែលទ្រង់បានបម្រើទទួលស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ ។ ទ្រង់បានថ្លែងទីបន្ទាល់ជាញឹកញាប់ដោយព្រះឱស្ឋទ្រង់ថា ព្រះគឺជាព្រះបិតារបស់ទ្រង់ ហើយបានគាំទ្រជាសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនតាមរយៈការបម្រើនៃការផ្សាយ និងការព្យាបាលដែលពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន ។ ឥឡូវវាគឺជាព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ដើម្បីប្រកាសថា ទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការ ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើបានក្រៅពីព្រះ ហើយបានបង្ហាញថា ទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការនោះដោយការបើកសម្ដែងបន្ថែមទៀតអំពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះបិតាទ្រង់ ។
« អ្នកដែលមានវត្តមាននៅទីនោះបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវ និង ‹ ជាអ្នកប្រាជ្ញច្បាប់ › គឺគ្មាននរណាក្រៅពីព្រះទេ ដែលអាចអភ័យទោសអំពើបាបបាន ។ ព្រោះហេតុនោះ ភស្ដុតាងជាក់លាក់ និងជាក់ស្ដែងអំពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ គឺស្ថិតនៅក្នុងព្រះអង្គទ្រង់ … ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនូវកិច្ចការដែលគ្មានអ្នកក្លែងបន្លំណាអាចធ្វើបាន—ទ្រង់បានបង្ហាញអំពីព្រះចេស្ដាដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់តាមរយៈការព្យាបាលដល់បុរសដែលទទួលការអភ័យទោស » (Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣] ១:១៧៧–៧៨ ) ។
លូកា ៥:២០។ « ពេល [ព្រះយេស៊ូវ] ទតឃើញសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ »
យោងទៅលើដំណើររឿងរបស់បុរសដែលមានជំងឺខ្វិន និងឃ្លាថា « ពេល [ព្រះយេស៊ូវ] បានទតឃើញសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ » (លូកា ៥:២០បន្ថែមអក្សរទ្រេត ) អែលឌើរ ឈី ហុង (សាំ) វុង នៃពួកចិតសិបនាក់ បានបង្រៀនថា ៖
« សេចក្ដីជំនឿរួមគ្នារបស់យើងក៏នឹងជះឥទ្ធិពលដល់សុខុមាលភាពរបស់អ្នកដទៃដែរ ។
« តើនរណាទៅជាមនុស្សដែលព្រះយេស៊ូវបានលើកឡើង ? ពួកគេជាអ្នកទាំងបួនដែលសែងបុរសដែលមានជំងឺស្លាប់ដៃជើងនោះ បុរសនោះផ្ទាល់ ជាមនុស្សដែលបានអធិស្ឋានឲ្យគាត់ និងជនដែលនៅទីនោះស្ដាប់ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយអបអរដោយស្ងៀមស្ងាត់ ក្នុងចិត្តពួកគេសម្រាប់អព្ភូតហេតុដែលនឹងកើតមានក្នុងពេលឆាប់ៗ ។ ពួកគេក៏អាចជាស្វាមី ឬភរិយា ឪពុក ឬម្ដាយ កូនប្រុស ឬកូនស្រី អ្នកផ្សាយសាសនា ប្រធានកូរ៉ុម ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះ ប៊ីស្សព និងមិត្តម្នាក់ដែលនៅឆ្ងាយផងដែរ ។ យើងទាំងអស់គ្នាអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមកបាន ។ យើងគួរមានចិត្តចង់ចូលរួមក្នុងការស្វែងរកជួយសង្គ្រោះដល់ជនដែលខ្វះខាតជានិច្ច » (« Rescue in Unity »EnsignឬLiahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ១៦ ) ។