មេរៀនទី ៤៩
លូកា ៨-៩
សេចក្ដីផ្ដើម
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបន្ដបម្រើនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ ជាកន្លែងដែលទ្រង់បានព្យាករអំពីការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ ពេលចាកចេញពីកាលីឡេ ព្រះយេស៊ូវ បានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីបញ្ចប់បេសកកម្មក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ។ នៅក្នុងស្រុកសាម៉ារី យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន បានហៅឲ្យភ្លើងធ្លាក់ចុះពីលើមេឃដើម្បីឆេះភូមិសាសន៍សាម៉ារី ដែលបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែទ្រង់បានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា ទ្រង់បានយាងមកដើម្បីសង្គ្រោះប្រជាជន ពុំមែនដើម្បីបំផ្លាញពួកគេទេ ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្រៀនអំពីភាពជាសិស្សពិតផងដែរ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
លូកា ៨:១–៩:៥៦
ព្រះអង្គសង្គ្រោះធ្វើអព្ភូតហេតុ បង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបធៀប ហើយធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិម
ចូរសរសេរស្ថានភាពដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ឬសរសេរស្ថានភាពនីមួយៗនៅលើសន្លឹកក្រដាសផ្សេងៗគ្នាមួយ ។ សូមឲ្យសិស្សបីនាក់អានវាឮៗ ។
-
នៅពេលអ្នកសុំឲ្យបងប្រុសរបស់អ្នកជួយសម្អាតភាពរញ៉េរញ៉ៃរបស់អ្នកដោយទន់ភ្លន់ គាត់បែជាប្រាប់មកវិញទាំងទ្រគោះបោះបោកថា ធ្វើខ្លួនឯងទៅ ។
-
ខណៈពេលកំពុងរៀបចំសកម្មភាពសាលាមួយ នោះសិស្សរួមថ្នាក់ពីរបីនាក់បានរិះគន់ ហើយបានសើចចំអកចំពោះគំនិតដែលអ្នកចែកចាយ ។
-
នៅពេលអ្នកចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមិត្តម្នាក់ នាងប្រាប់អ្នកថាជំនឿរបស់អ្នកចម្លែកណាស់ ។
-
តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះស្ថានភាពនីមួយៗនេះ ? តើអ្នកនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិត នៅពេលពួកគេសិក្សាអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងលូកា ៨-៩ដែលអាចដឹកនាំពួកគេនៅពេលពួកគេមានអារម្មណ៍អាក់អន់ចិត្តដោយសកម្មភាព ឬពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដទៃ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវការសង្ខេបជំពូកលូកា ៨-៩។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលព្រឹត្តការណ៍ដែលត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ។ សូមពន្យល់ថា ដោយសារតែពួកគេបានសិក្សាពីព្រឹត្តការណ៍ទាំងនេះយ៉ាងលម្អិតនៅក្នុងមេរៀននៅម៉ាថាយ និងម៉ាកុស នោះមេរៀននេះនឹងផ្ដោតទៅលើលូកា ៩:៥១-៦២។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ៩:៥១ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលនូវកន្លែងដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសម្រេចចិត្តថាទៅ ។ សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ត្រូវឡើងទៅស្ថានសួគ៌ » សំដៅទៅលើការយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រេចថាទៅកន្លែងណា ?
ចូរពន្យល់ថា ការធ្វើអ្វីមួយដោយខ្ជាប់ខ្ជួនមានន័យថា ធ្វើវានៅក្នុងការប្ដេជ្ញាចិត្ត ឬក្នុងរបៀបមួយដែលពុំងាករេ ។ កាលពីដើម ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាករដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា ទ្រង់នឹងត្រូវគេក្បត់ វាយនឹងរំពាត់ ហើយឆ្កាងនៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម ( សូមមើលម៉ាថាយ ២០:១៧-១៩,លូកា ៩:៤៤) ។
-
តើការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីទៅកាន់ទីក្រុងយេរូសាឡិមមានអ្វីខ្លះទោះជាមានបញ្ហាទាំងនេះបើកបង្ហាញអំពីចរិតលក្ខណៈរបស់ទ្រង់នោះ ?
ចូរចង្អុលបង្ហាញថា ខណៈដែលកំពុងធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ព្រះយេស៊ូវ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ បានទៅកាន់ភូមិសាម៉ារី ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យផ្លាស់វេណគ្នាអានអំពីលូកា ៩:៥២-៥៤ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលប្រតិកម្មរបស់សាសន៍សាម៉ារី ពេលពួកគេបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ចង់ចូលមកក្នុងភូមិរបស់ពួកគេ
-
តើសាសន៍សាម៉ារីបានមានប្រតិកម្មអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកគេបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ចង់ចូលទៅក្នុងភូមិរបស់ពួកគេនោះ ?
-
តើយ៉ាកុប និងយ៉ូហាន បានមានប្រតិកម្មចំពោះការមិនរាក់ទាក់របស់ពួកសាសន៍សាម៉ារី និងការបដិសេធព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើមនុស្សនៅសព្វថ្ងៃមានប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការប្រមាថ និងការធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្តមកពីអ្នកដទៃតាមរបៀបណា ? ( សូមយោងទៅលើស្ថានភាពទាំងឡាយចាប់តាំងពីចាប់ផ្ដើមមេរៀនមក ហើយសុំឲ្យសិស្សពិចារណាអំពីរបៀបនានាដែលនរណាម្នាក់អាចនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំងចំពោះស្ថានភាពទាំងនេះ ) ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អាន លូកា ៩:៥៥-៥៦ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
ចូរពន្យល់ថា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា « អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជាមានវិញ្ញាណបែបយ៉ាងណាទេ » (ខទី ៥៥) នោះទ្រង់កំពុងផ្ដល់យោបល់ថា សំណើររបស់យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន គឺពុំសមស្របទៅនឹងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះឡើយ ប៉ុន្តែវាមានភាពសមស្របទៅនឹងវិញ្ញាណរបស់សាតាំងច្រើនជាង ដែលចាក់រុកចិត្តមនុស្សឲ្យមានកំហឹង ( សូមមើលនីហ្វៃទី ៣ ១១:២៩-៣០) ។
-
តើប្រតិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះការបដិសេធរបស់ពួកសាសន៍សាម៉ារីខុសគ្នាពីប្រតិកម្មរបស់យ៉ាកុប និងយ៉ូហានយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនមកពីគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលអាចដឹកនាំយើងនៅពេលយើងប្រឈមមុខនឹងការធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្តនោះ ? ( ដោយប្រើពាក្យសម្ដីរបស់សិស្ស ចូរសរសេរនៅលើក្ដារខៀនអំពីសេចក្ដីពិតមួយ ដែលស្រដៀងគ្នាដូចខាងក្រោម ៖ យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះការធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្ត ដោយភាពអត់ធ្មត់ និងការស៊ូទ្រាំ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកគិតអំពីស្ថានភាពនានា នៅដើមមេរៀន ។
-
តើគ្រោះថ្នាក់ដ៏ខ្លាំងនៃការជ្រើសរើសទទួលការអាក់អន់ចិត្តនៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗទាំងនេះមានអ្វីខ្លះ ?
-
នៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើយើងអាចត្រូវបានប្រទានពរ នៅពេលយើងជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះការធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្ត ដោយការអត់ធ្មត់ និងការស៊ូទ្រាំយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សនឹកគិតអំពីស្ថានភាពមួយ ពេលដែលពួកគេបានជ្រើសរើសទទួលការអាក់អន់ចិត្ត ដោយពាក្យសម្ដី ឬទង្វើរបស់នរណាម្នាក់ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងជ្រើសរើសឆ្លើយតបចំពោះការធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្ត ដោយភាពអត់ធ្មត់ និងការស៊ូទ្រាំ )។
លូកា ៩:៥៧–៦២
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីភាពជាសិស្សពិត
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យមកកាន់ក្ដារខៀន ហើយបង្ហាញគាត់ ឬនាងនូវវត្ថុតូចៗចំនួន ២០-៣០ ដុំ ( ដូចជាអង្កាំ ) ។ សូមណែនាំសិស្សឲ្យរាប់វត្ថុនោះដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។ ខណៈដែលគាត់ ឬនាងកំពុងរាប់នោះ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រាប់ឮៗរំខានដល់សិស្សនោះ ។ សូមប្រាកដថា សិស្សពុំប្រែទៅជាមានឥរិយាបទរញ៉េរញ៉ៃក្នុងការព្យាយាមដើម្បីរំខានដល់សិស្សម្នាក់នោះឡើយ ។ សូមណែនាំពួកគេឲ្យបន្ដនៅអង្គុយចុះ ហើយប្រាប់ដល់ពួកគេកុំឲ្យចោលអ្វី ឬប៉ះពាល់ដល់សិស្សដែលកំពុងរាប់ឡើយ ។
-
តើការរាប់វត្ថុនោះដោយមានការរំខាន វាស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការព្យាយាមធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណាដែរ ?
អរគុណដល់សិស្សដែលបានរាប់វត្ថុនោះ ហើយអញ្ជើញឲ្យពួកគេទៅកន្លែងអង្គុយវិញ ។ នៅពេលសិស្សបន្ដសិក្សានៅក្នុងលូកា ៩សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលដែលអាចនឹងរំខាន ឬរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ៩:៥៧ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលបុរសម្នាក់បាននិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ នៅពេលទ្រង់ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ។
-
តើបុរសនេះប្រាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ថាគាត់កំពុងមានឆន្ទៈដើម្បីធ្វើអ្វីខ្លះ ?
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន ៖ ដើម្បីធ្វើជាសិស្សពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ …
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ៩:៥៨ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះបុរសដែលមានបំណងប្រាថ្នាធ្វើតាមទ្រង់ ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើឃ្លា « កូនមនុស្សគ្មានកន្លែងណានឹងកើយក្បាលទេ » ចង្អុលបង្ហាញអំពីរបៀបរស់នៅរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងណាដែរ ? ( ព្រះយេស៊ូវ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរជាប្រចាំ ។ ការបម្រើរបស់ពួកលោក ពុំមានភាពសុខស្រួល ឬដោយរលូននោះទេ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានលូកា ៩:៥៩-៦០ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលចម្លើយទីពីររបស់បុរសនោះចំពោះការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យដើរតាមទ្រង់ ។
-
តើបុរសនេះចង់ធ្វើអ្វី មុនពេលដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
-
តើពាក្យសិន(ខ ៥៩) បង្ហាញអំពីបុរសនេះថាជាមនុស្សយ៉ាងណាដែរ ?
ចូរពន្យល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពុំបានចង្អុលបង្ហាញថា វាខុសឆ្គងដើម្បីទួញយំចំពោះការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ឬផ្ដល់ការគោរពរបស់យើងនៅឯពិធីបុណ្យសពនោះទេ ( សូមមើលគ. និង ស. ៤២:៤៥) ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់កំពុងបង្រៀនបុរសនេះនូវមេរៀនសំខាន់មួយអំពីភាពជាសិស្ស ។
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងខទី ៦០អំពីអាទិភាពនៃសិស្សពិតមួយរូបនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ៩:៦១-៦២ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលបុរសទីបីប្រាថ្នាចង់ធ្វើ ពីមុនដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើបុរសនេះចង់ធ្វើអ្វី មុនពេលដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបចំពោះបុរសនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីសទិសន័យនៃការដាក់ដៃរបស់យើងទៅកាន់នង្គ័ល ហើយកុំមើលក្រោយឡើយនោះ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ឲ្យឮៗ ៖
« ដើម្បីភ្ជួរដីបានត្រង់ [ឬមានជួរ] នោះអ្នកភ្ជួរដីចាំបាច់ត្រូវតម្រង់ភ្នែកមើលឲ្យត្រង់ទៅមុខ។ វារក្សាគាត់ឲ្យស្ថិតនៅលើផ្លូវពិតមួយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើគាត់ងាកមើលក្រោយ ហើយឃើញកន្លែងដែលគាត់បានភ្ជួរ នោះឱកាសនៃការវៀចវេរនឹងមានច្រើន ។ លទ្ធផលគឺមានភាពវៀចវេ ហើយពុំភ្ជួរដីបានល្អទេ ។ … ប្រសិនបើថាមពលរបស់យើងត្រូវបានផ្ដោតទៅមុខ មិនផ្ដោតទៅក្រោយ—ទៅលើជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងអំណរនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ—នោះយើងនឹងទទួលបានវាដោយពិតប្រាកដ » (« Ω » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៧ ទំព័រ ១៧ ) ។
-
តើការធ្វើជាសិស្សម្នាក់នៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺដូចជាការដាក់ដៃរបស់យើងកាន់នង្គ័ល ហើយមិនក្រឡេកមើលក្រោយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាគំរូនៃអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀនដូចបានកត់ត្រានៅក្នុងខទី ៦២យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( « ទ្រង់តម្រង់ព្រះភក្ត្រ យាងឆ្ពោះត្រង់ទៅឯក្រុងយេរូសាឡិមតែម្តង » [លូកា ៩:៥១] ដើម្បីបំពេញនូវបេសកកម្មដែលព្រះវរបិតាបានប្រទានដល់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ពុំងាកក្រោយឡើយ ) ។
សូមយោងទៅលើប្រយោគពុំពេញលេញនៅលើក្ដារខៀន ។
-
ផ្អែកទៅលើអ្វីដែលយើងបានរៀនមកពីលូកា ៩:៥៧-៦២តើអ្នកនឹងសង្ខេបសេចក្ដីពិតមួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីអ្វីដែលទ្រង់តម្រូវពីពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ? ( សិស្សអាចនឹងប្រាប់អំពីគោលការណ៍ផ្សេងៗ ។ បន្ទាប់ពីពួកគេឆ្លើយតប សូមបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀនដើម្បីវានាំទៅរកសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ដើម្បីធ្វើជាសិស្សពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងមិនត្រូវឲ្យអ្វីមួយមកមានអាទិភាពច្រើនជាងការធ្វើតាមទ្រង់នោះឡើយ )។
-
ហេតុអ្វីក៏ពេលខ្លះយើងដាក់អាទិភាពផ្សេងលើទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងក្នុងនាមជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« សាតាំងមានឧបករណ៍ដ៏មានអានុភាពមួយដើម្បីប្រើទាស់នឹងមនុស្សល្អ ។ វាគឺជាការរំខាន ។ វានឹងនាំឲ្យមនុស្សល្អបំពេញនៅក្នុងជីវិតដោយ ‹ របស់ល្អៗ › ដើម្បីកុំឲ្យមានកន្លែងណាគិតពីរឿងសំខាន់ផ្សេងទៀត » («First Things First »Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ៧ ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សពិចារណាអំពីអ្វីដែលអាចរារាំងពួកគេពីការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយពេញលេញ សូមគូសតារាងដូចខាងក្រោម នៅលើក្ដារខៀន ហើយសុំឲ្យសិស្សចម្លងវាចូលទៅក្នុងសៀវភៅសរសេរ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។
|
ការទទួលខុសត្រូវទាំងឡាយរបស់សិស្សនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ |
អាទិភាពផ្សេងៗ |
|---|---|
សូមបំបែកសិស្សឲ្យធ្វើការជាដៃគូ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេធ្វើការជាដៃគូដើម្បីសរសេរនៅក្នុងតារាងទំនួលខុសត្រូវនៃសិស្សពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( ដែលអាចនឹងបញ្ចូលទាំងភាពស្មោះត្រង់ ការបម្រើអ្នកដទៃ ការចែកចាយដំណឹងល្អ ការធ្វើពង្សប្រវត្តិ និងកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងការចិញ្ចឹមបីបាច់គ្រួសារ ) ។ សម្រាប់ទំនួលខុសត្រូវនីមួយៗដែលបានសរសេរនៅក្នុងតារាងរបស់ពួកគេ ចូរសុំឲ្យសិស្សសរសេរឧទាហរណ៍មួយចំនួនដែលជាអាទិភាពដទៃទៀតដែលនរណាម្នាក់អាចដាក់ពីលើទំនួលខុសត្រូវនោះ ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សមួយចំនួនរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយគំរូវិជ្ជមាននានានៃសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយសួរ ៖
-
តើអ្នកបានមើលឃើញនរណាម្នាក់បានជ្រើសរើសដាក់គោលដៅ ឬអាទិភាពដាច់ដោយឡែកពីការធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅពេលណា ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សគិតពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចអនុញ្ញាតឲ្យដាក់អាទិភាពលើការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរគោលដៅនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេសម្រាប់អ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីដាក់ឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់មានអាទិភាពខ្ពស់ជាង ។
អ្នកអាចនឹងចង់បញ្ចប់មេរៀនដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យច្រៀងទំនុកតម្កើងបទ« ខ្ញុំនឹងដើរតាមព្រះអង្គ » (ទំនុកតម្កើងលេខ ១៣៥ ) ឬទំនុកតម្កើងផ្សេងទៀតអំពីការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
លូកា ៨:១-៣។ ស្ត្រីស្មោះត្រង់ជួយ និងបម្រើដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ
លូកាបានកត់ត្រាថា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើដំណើរជាមួយនឹងពួកសាវករបស់ទ្រង់នៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ ដែលបង្រៀននៅ « គ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ » នៃភូមិភាគ ( លូកា ៨:១) ស្ត្រីជាច្រើនក៏បានធ្វើដំណើរជាមួយទ្រង់ផងដែរ ។ ស្ត្រីមួយចំនួនទាំងនេះត្រូវបានព្យាបាលពីជម្ងឺផ្សេងៗ អ្នកផ្សេងទៀតអាចធ្វើជាភរិយារបស់ពួកសាវក ។ ស្ត្រីមួយចំនួនទាំងនេះ បានបន្ដធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវរហូតដល់ពេលទ្រង់សុគតនិង ការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ( សូមមើលលូកា ២៣:២៧, ៤៩,២៤:១០,យ៉ូហាន ២០:១១-១៨) ។
ដំណើររឿងរបស់លូកាអំពីស្ត្រីដែលបានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះយេស៊ូវបានគូសបញ្ជាក់អំពីកង្វល់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប រួមទាំងស្ត្រី—ដែលជាញឹកញាប់បាននិរទេសនៅក្នុងសង្គមយូដានៅសតវត្សរ៍ទីមួយ ។ ដោយប្រើមធ្យោបាយដែលពួកគេមាន ស្ត្រីទាំងនេះបានគាំទ្រព្រះយេស៊ូវ និងពួកអ្នកបម្រើដ៏ជម្រើសរបស់ទ្រង់ ។
ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ បានបញ្ជាក់អំពីការគោរពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះស្ត្រីទាំងអស់ ហើយបានសុំស្ត្រីនៃសាសនាចក្រនៅជំនាន់របស់យើង ដើម្បីឈររួមគ្នានឹងបងប្អូនប្រុសក្នុងការពន្លឿនកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ៖
« វាច្បាស់ជាជាការលួងលោមចិត្តដល់អ្នក បងប្អូនស្ត្រីនៃសាសនាចក្រនេះ ដើម្បីចងចាំថា ព្រះយេស៊ូវដដែលនេះ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងតាមរយៈដង្វាយធួន បានបង្ហាញពីក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និងកង្វល់ចំពោះស្ត្រីក្នុងជំនាន់របស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានរីករាយនឹងការរួមដំណើរជាមួយនឹងស្ត្រីៗ ហើយមានមិត្តភក្ដិជិតស្និតនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ។ …
« តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះ ដើម្បីគិតថា ទ្រង់មិនសូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងស្ត្រីនាសព្វថ្ងៃនេះនោះ ? …
« ក្នុងនាមជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង ព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវការស្ត្រីនៃជំនាន់របស់ទ្រង់ជាដៃលួងលោមចិត្ត ជាត្រចៀកស្ដាប់ ជាដួងចិត្តជឿ ជាការមើលដោយចិត្តល្អ ជាពាក្យលើកទឹកចិត្ត ភក្ដីភាព—សូម្បីតែនៅក្នុងម៉ោងដ៏ទន់ទាប ឈឺចាប់ និងសុគតរបស់ទ្រង់ក្ដី—ដូច្នេះជាអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់នៅទូទាំងសាសនាចក្រទាំងអស់ យើងត្រូវការអ្នក ស្ត្រីនៃសាសនាចក្រ ឲ្យឈរជាមួយយើង និងសម្រាប់យើងក្នុងការទប់ទល់នឹងអារក្សដែលគំរាមកំហែងចង់បំផ្លាញយើងនោះ ។ យើងត្រូវតែឈរជាមួយគ្នាដោយស្មោះត្រង់ ហើយឈរដោយរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿទប់ទល់នឹងចំនួនដ៏ច្រើនរបស់មនុស្សរបស់ផងលោកិយដទៃទៀត ។ « មានតម្រូវការដ៏ធំមួយ ដើម្បីប្រមូលផ្ដុំស្រ្តីនៅក្នុងសាសនាចក្រឲ្យឈរជាមួយបងប្អូនប្រុសនៅក្នុងការបញ្ចប់អំពើអាក្រក់ ដែលនៅជុំវិញយើង និងនៅក្នុងការពន្លឿនកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង » (« To the Women of the Church » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩២ ទំព័រ ៩៥–៩៦ )។
លូកា ៩:៥៤។ ហៅភ្លើងឲ្យធ្លាក់ពីលើមេឃមកបញ្ឆេះពួកសាសន៍សាម៉ារី
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អរ ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលអាចធ្វើទៅបានពីយ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ក្នុងការសុំឲ្យមានអំណាចហៅភ្លើងឲ្យធ្លាក់ពីលើមេឃមកបញ្ឆេះពួកសាសន៍សាម៉ារី ៖
« [យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន] បានដឹងថា ព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល—ព្រះយេស៊ូវដែលពួកគេឈរនៅក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់—បានបញ្ជូនភ្លើងមកពីស្ថានសួគ៌តាមពាក្យរបស់អេលីយ៉ាដើម្បីបញ្ឆេះមារសត្រូវរបស់ព្យាការីពីបុរាណនោះ ។ (ពង្សាវ.ទី ២ ១) ។ ពួកគេបានដឹងផងដែរថា ព្រះប្រកបដោយព្រះមេត្តាករុណាដដែលនេះ នឹងបំផ្លាញពួកមនុស្សអាក្រក់ដោយភ្លើងនៅការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។ (ម៉ាឡាគី. ៤:១) ។ អ្វីដែលពួកគេមិនទាន់បានរៀន គឺថាសម្រាប់គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានោះ នៅក្រោមស្ថានភាពដែលកើតមាន … នោះសារលិខិតនៃដំណឹងល្អនឹងផ្សាយចេញទៅដោយសប្បុរស អត់ធ្មត់ ស៊ូទ្រាំ និង អត់ធន់ ។ …
« … ទោះជាយ៉ាងណា ពួកគេពុំបានដឹងអំពីប្រភពវាទេ នៅត្រង់នេះ យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន នៅក្នុងសំណើររបស់ពួកគេ ពួកគេត្រូវបានរងឥទ្ធិពលដោយវិញ្ញាណមកពីស្ថានក្រោម ជាជាងព្រះវិញ្ញាណមកពីស្ថានលើ » (Doctrinal New Testament Commentary, វ៉ុល ៣ [១៩៦៥–៧៣], ១:៤៤០) ។
លូកា ៩:៥៤-៥៦ ។ ការជ្រើសរើសដើម្បីឆ្លើយតបចំពោះការអាក់អន់ចិត្តដោយការអត់ធ្មត់ និងការស៊ូទ្រាំ
អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនថា យើងអាចជ្រើសរើសមិនទទួលការអាក់អន់ចិត្តដោយសារពាក្យសម្ដី និងទង្វើរបស់អ្នកដទៃ ៖
« ការជឿថា មនុស្សម្នាក់ ឬអ្វីមួយអាចធ្វើឲ្យយើងអាក់អន់ចិត្ត ខឹង ឈឺចាប់ ឬល្វីងជូរចត់ នឹងបំផ្លាញសិទ្ធិសេរីភាពខាងសីលធម៌របស់យើង ហើយកែប្រែយើងទៅជាវត្ថុដែលរងអំពើវិញ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងនាមជាភ្នាក់ងារ អ្នក និងខ្ញុំ មានអំណាចដើម្បីធ្វើសកម្មភាព និងជ្រើសរើសនូវរបៀបដែលយើងនឹងឆ្លើយតបចំពោះស្ថានភាពដែលអាក់អន់ចិត្ត ឬ ប្រកបដោយការឈឺចាប់នោះ ។ …
« ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាគំរូដ៏អស្ចារ្យបំផុតអំពីរបៀបដែលយើងគប្បីឆ្លើយតបចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ ឬស្ថានភាពដែលធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្តបំផុត » ( « And Nothing Shall Offend Them, » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៩០) ។
លូកា ៩:៦០ ។ « ទុកឲ្យពួកមនុស្សស្លាប់កប់ខ្មោចពួកគេចុះ »
សម្រាប់គំនិតនៅក្នុងចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះបុរសដែលមានបំណងប្រាថ្នាចង់កប់សពឪពុករបស់ខ្លួនជាមុនសិនពីមុនធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទ សូមមើលពាក្យអត្ថាធិប្បាយសម្រាប់លូកា ៩:៥៩-៦០នៅក្នុងNew Testament Student Manual ( [ Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០១៤] ទំព័រ ១៥៨) ។
លូកា ៩:៦២ ។ ការធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការមិនមើលក្រោយ
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ បានបង្រៀនថា ភាពជាសិស្សមានន័យថា ការដើរតាមដានព្រះបាទរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយពេញលេញ ៖
« អ្នកទាំងឡាយដែលបានចូលក្នុងទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបានទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះបានដាក់ជើងរបស់ពួកគេនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ហើយត្រូវបានដឹកនាំឲ្យដើរតាមដោយខ្ជាប់ខ្ជួន និងស្មោះត្រង់តាមដានជើងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង » ( « Saints for All Seasons, » Ensign ឬ Liahona, ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៥ ) ។
អែលឌើរ អែតវើត ឌូប នៃពួកចិតសិបនាក់ បានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឧទាហរណ៍ដល់យើងពីអត្ថន័យនៃ ការដាក់ដៃរបស់យើងកាន់នង្គ័លហើយកុំក្រឡេកក្រោយ ៖
« ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទតឃើញពីទីដើមដល់ទីចុង បានស្គាល់យ៉ាងច្បាស់អំពីផ្លូវដែលទ្រង់នឹងធ្វើដំណើរទៅសួនគែតសេម៉ានី និងកូកាល់ថា នៅពេលទ្រង់ប្រកាសថា ‹ អ្នកណាដែលដាក់ដៃកាន់នង្គ័ល ហើយងាកបែរទៅមើលក្រោយ អ្នកនោះមិនគួរនឹងនគរព្រះទេ › ( លូកា ៩:៦២) ។ នៅក្នុងព្រះនេត្រព្រះអម្ចាស់ វាពុំសំខាន់នូវអ្វីដែលយើងបានធ្វើ ឬកន្លែងដែលយើងបានទៅនោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ជាងនោះគឺជាកន្លែងដែលយើងស្ម័គ្រទៅវិញទេតើ » (« Look Ahead and Believe » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១៧ ) ។