មេរៀនទី ៥៧
លូកា ២២
សេចក្ដីផ្ដើម
នៅពេលនៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ខិតជិតមកដល់ទីបញ្ចប់ នោះព្រះយេស៊ូវបានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង បានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យបម្រើអ្នកដទៃ ហើយបានបញ្ជាដល់ពេត្រុសឲ្យពង្រឹងដល់បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ។ ពលិកម្មធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចាប់ផ្ដើមនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី។ ទ្រង់ត្រូវបានគេចាប់ព្រះកាយ ហើយបានកាត់ទោសនៅចំពោះមុខលោកកៃផាស ។ ខណៈដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានគេកាត់ទោស ពេត្រុសបានបដិសេធថាពុំស្គាល់ទ្រង់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
លូកា ២២:១-៣៨
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង ហើយបានណែនាំដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់
ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់ៗនឹកស្រមៃ ( ឬអ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យសម្ដែងសកម្មភាពនេះ ) ដែលពួកគេនឹងសមាជិកគ្រួសារម្នាក់កំពុងអង្គុយនៅលើឥដ្ឋ ។ សមាជិកគ្រួសារចង់ក្រោកឈរ ហើយសុំជំនួយ ។
-
តើអ្នកអាចជួយពួកគេបានល្អប៉ុណ្ណា ប្រសិនបើអ្នកបន្ដអង្គុយនៅលើឥដ្ឋ ?
-
តើវាមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកក្រោកឈរមុនគេនោះ ?
ចូរពន្យល់ថា ការប្រៀបធៀបនេះអាចជួយយើងឲ្យយល់នូវអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីជួយលើកអ្នកដទៃខាងវិញ្ញាណ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតមួយ ខណៈពេលពួកគេសិក្សាលូកា ២២ដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យដឹងអំពីរបៀប ដើម្បីជួយលើកអ្នកដទៃខាងវិញ្ញាណ ។
សូមសង្ខេបលូកា ២២:១-៣០ដោយរំឭកសិស្សថា នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃ ការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួបនឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដើម្បីគោរពតាមបុណ្យរំលង ។ អំឡុងគ្រានោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាសថា សិស្សរបស់ទ្រង់ម្នាក់នឹងក្បត់ទ្រង់ ទ្រង់បានតាំងពិធីបរិសុទ្ធនៃសាក្រាម៉ង់ឡើង បានបញ្ជាឲ្យបន្ដធ្វើវាក្នុងការរំឭកចាំអំពីទ្រង់ ហើយបានបង្រៀនពួកសាវករបស់ទ្រង់ថា អ្នកទាំងឡាយដែលបម្រើដល់អ្នកដទៃគឺជាមនុស្សល្អបំផុត ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ក៏បានសរសើរពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យបន្ដនៅជាមួយទ្រង់ ហើយសន្យានឹងពួកគេថា ថ្ងៃមួយពួកគេនឹងអង្គុយនៅលើបល្ល័ង្ក ហើយកាត់ក្ដីដល់ពូជអំបូរទាំងដប់ពីរនៃអ៊ីស្រាអែលផងដែរ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២២:៣១-៣២ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលដល់ស៊ីម៉ូនពេត្រុស ។ សូមពន្យល់ទៅកាន់សិស្សថា ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ខ ទី៣១ និយាយថា « ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏មានព្រះបន្ទូលថា ស៊ីម៉ូនៗអើយ មើលសាតាំងបានសូមចង់បានអ្នករាល់គ្នា ប្រយោជន៍នឹងរែងអ្នករាល់គ្នា ដូចជារែងអង្ករ » ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថាសាតាំងប្រាថ្នាចង់ធ្វើអ្វី ? ( សាតាំងចង់រែងពេត្រុស និងពួកបរិសុទ្ធដូចជាស្រូវសាលី ) ។
ចូរពន្យល់ថា អង្ករត្រូវបានរែងបំបែកអង្កាមចេញពីស្រូវសាលី ។
-
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីពេត្រុស ដែលបង្ហាញថាគាត់បានមានទីបន្ទាល់រួចហើយនោះ ? ( ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមរំឭកសិស្សថា ពេត្រុសបានប្រកាសទីបន្ទាល់របស់គាត់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ [ សូមមើលម៉ាថាយ ១៦:១៣-១៧] ) ។
-
យោងតាមខទី ៣២តើពេត្រុសនៅតែត្រូវការបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ ពីមុនគាត់អាចពង្រឹងដល់បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ?
-
តើមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណារវាងការមានទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អ និងការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដំណឹងល្អ ? ( ការមានទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អមានន័យថា យើងបានទទួលស្មរបន្ទាល់ខាងវិញ្ញាណអំពីសេចក្ដីពិតតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ [ សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ទីបន្ទាល់ » ,scriptures.lds.org] ។ ការប្រែចិត្តជឿចំពោះដំណឹងល្អមានន័យថា « ជាការប្រែជំនឿ ចិត្ត និងជីវិត[ របស់យើង ] ដើម្បីទទួលយក ហើយធ្វើឲ្យបានស្របតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ ( កិច្ចការ ៣:១៩) » [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ប្រែចិត្តជឿ, ការប្រែចិត្តជឿ, អ្នកប្រែចិត្តជឿ » ,scriptures.lds.org] ) ។
-
ផ្អែកទៅលើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ដល់ពេត្រុស តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿទៅលើដំណឹងល្អ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែចូរប្រាកដថាពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលយើងត្រូវបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចពង្រឹងដល់អ្នកដទៃ ។ ចូរពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំឃ្លា ដែលបង្រៀនសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុង ខទី ៣២ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២២:៣៣-៣៤ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ធ្វើតាមស្វែងរកមើលរបៀបដែលពេត្រុសបានឆ្លើយតបចំពោះការដាស់តឿនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីត្រូវបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ហើយពង្រឹងដល់បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ។
-
តើពេត្រុសបានឆ្លើយតបចំពោះការដាស់តឿនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាករថាពេត្រុសនឹងធ្វើអ្វី ?
ចូរពន្យល់ថាកំណែថ្មីដោយលម្អិតបន្ថែមអំពីដំណើររឿងនេះត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងម៉ាថាយ ២៦។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២៦:៣៥-២ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើពេត្រុសបាននិយាយអ្វីទៅកាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បន្ទាប់ពីបានស្ដាប់ឮការព្យាករ ។
-
តើពេត្រុសបានឆ្លើយតបយ៉ាងណា បន្ទាប់ពីបានស្ដាប់ឮការព្យាករនេះ ?
-
តើចម្លើយរបស់ពេត្រុសអាចបង្រៀនយើង អំពីអ្វីដែលគាត់បានគិតអំពីភាពរឹងមាំនៃទីបន្ទាល់របស់គាត់យ៉ាងណា ?
លូកា ២២:៣៩-៥៣
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានីបង្ហូរលោហិតពីគ្រប់រន្ធញើស ហើយត្រូវបានយូដាក្បត់ ។
ចូរពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីបុណ្យរំលង ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានចេញទៅសួនច្បារគេតសេម៉ានី ។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សបីបួននាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង លូកា ២២:៣៩-៤៣ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ ពេលទ្រង់យាងទៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
យោងតាមខទី ៤៣តើនរណាបានជួយព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យមានកម្លាំងដើម្បីធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ?
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលយើងអាចរៀនមកពីដំណើររឿងនេះ អំពីអ្វីដែលព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងធ្វើសម្រាប់យើង ប្រសិនបើយើងព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់នោះ ? ( សិស្សអាចស្គាល់សេចក្ដីពិតខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវបញ្ជាក់ថាប្រសិនបើយើងយល់ព្រមគោរពតាមព្រះវរបិតាសួគ៌ នោះទ្រង់នឹងប្រទានដល់យើងនូវកម្លាំងដើម្បីធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ )។
-
តើរបៀបមួយចំនួនអ្វីខ្លះ ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ពង្រឹងដល់យើង ?
ចូរពន្យល់ថាភាគច្រើនបំផុត ជំនួយដែលយើងទទួលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងពុំកើតមានតាមការបង្ហាញព្រះកាយរបស់ពួកទេវតាទេ ប៉ុន្តែទ្រង់នឹងជួយយើងតាមរបៀបដែលទ្រង់ស្គាល់ច្បាស់ថានឹងល្អបំផុតសម្រាប់យើង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីគ្រាមួយ ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ត្រូវបានពង្រឹងដោយព្រះវរបិតាសួគ៌ នៅពេលពួកគេព្យាយាមធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។
ចូរពន្យល់ថា ដំណើររឿងរបស់លូកាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី រួមមាននូវព័ត៌មានលម្អិតដែលពុំបញ្ចូលនៅក្នុងដំណើររឿងដែលត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យដោយម៉ាថាយ និងម៉ាកុសទេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ២២:៤៤ឲ្យឮៗ ។ ចូរអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលលូកាពិពណ៌នាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។
-
តើលូកាបានពិពណ៌នាអ្វីខ្លះ អំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ? ( អ្នកគួរអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំពាក្យនៅក្នុងខទី ៤៤ដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានហូរលោហិតចេញពីគ្រប់រន្ធញើស នៅពេលទ្រង់រងទុក្ខនៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី ។ អ្នកអាចនឹងចង់ចង្អុលបង្ហាញថា ទិដ្ឋភាពនៃការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនេះគឺត្រូវបានព្យាករអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ មកហើយ [ សូមមើលម៉ូសាយ ៣:៧] ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់បន្ថែមអំពីអ្វីដែល ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបទពិសោធន៍ ចូរពន្យល់ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នាអំពីការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់នៅក្នុងវិវរណៈមួយដែលបានប្រទានតាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានកត់ត្រានៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩។ សូមពិចារណាធ្វើការអញ្ជើញសិស្សឲ្យធ្វើសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១៨ជាមួយនឹងលូកា ២២:៤៤នៅក្នុងគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១៨ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នាអំពីការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់ ។
-
តើព័ត៌មានលម្អិតបន្ថែមអ្វីខ្លះដែលយើងរៀនអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមកពីការពិពណ៌នារបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់នៅក្នុងខទី ១៨ ? ( ការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបណ្ដាលឲ្យទ្រង់ « ត្រូវញ័រដោយសារតែការឈឺចាប់ … ត្រូវច្រួចលោហិតចេញពីគ្រប់រន្ធញើស ហើយត្រូវរងទុក្ខព្រមទាំងរូបកាយ និងវិញ្ញាណផង » ) ។
-
តើអ្នកមានគំនិតអ្វីខ្លះ ពេលដឹងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខយ៉ាងច្រើនដើម្បីអ្នកនោះ ?
សូមសង្ខេបលូកា ២២:៤៥-៤៨ដោយការពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះរងទុក្ខនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី នោះទ្រង់បានត្រូវយូដាស អេស្ការីយ៉ុត ក្បត់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២២:៤៩–៥១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលនូវអ្វីដែលពេត្រុសបានធ្វើ នៅពេលមេសង្ឃ និងជនដទៃទៀត បានមកចាប់ព្រះកាយព្រះយេស៊ូវនោះ ( សូមមើលយ៉ូហាន ១៨:១០ដែលជាដំណើររឿងតែមួយគត់ ដែលប្រាប់អំពីពេត្រុសជាសាវក បានកាត់ត្រចៀករបស់អ្នកបម្រើ ) ។
-
តើពេត្រុសបានធ្វើអ្វីខ្លះ ចំពោះអ្នកបម្រើរបស់សង្ឃជាន់ខ្ពស់ ?
-
តើហេតុអស្ចារ្យអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើសម្រាប់អ្នកបម្រើនោះ ?
សូមសង្ខេបលូកា ២២:៥២-៥៣ដោយពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសួរថាហេតុអ្វីក៏មេសង្ឃ និងអ្នកដទៃទៀត មកចាប់ព្រះកាយទ្រង់ អំឡុងពេលយប់ ជាជាងអំឡុងពេលថ្ងៃ នៅពេលទ្រង់គង់នៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធទៅវិញដូច្នេះ ។
លូកា ២២:៥៤-៧១
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានកាត់ទោសនៅពីមុខពួកសានហេឌ្រីន ហើយពេត្រុសបានបដិសេធថាពុំស្គាល់ទ្រង់
សូមសង្ខេបលូកា ២២:៥៤ដោយពន្យល់ថា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបាននាំយកទៅដល់ផ្ទះរបស់មេសង្ឃដើម្បីកាត់ទោស ពេត្រុសបានដើរតាម ។
សូមបំបែកសិស្សឲ្យធ្វើការជាដៃគូ ។ ចូរផ្ដល់ដល់ដៃគូនីមួយៗនូវច្បាប់ចម្លងនៃតារាងដូចខាងក្រោមមួយច្បាប់ ( ឬសរសេរបង្ហាញវានៅលើក្ដារខៀន ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានបទគម្ពីរយោងនៅក្នុងតារាង ហើយបំពេញនៅក្នុងតារាងនោះជាមួយនឹងដៃគូពួកគេ ។
សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ៥៧
|
តើមានរឿងអ្វីបានកើតឡើងចំពោះពេត្រុស ? |
តើពេត្រុសបាននិយាយអ្វី ? | |
|---|---|---|
© ២០១៥ ដោយ Intellectual Reserve, Inc. រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ។
-
ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា ពេត្រុសប្រហែលជាត្រូវបានល្បួងឲ្យបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវចំពោះមនុស្សទាំងនេះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២២:៦២-៦២ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង បន្ទាប់ពីពេត្រុសបានបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើអ្វីបានកើតឡើង បន្ទាប់ពីពេត្រុសបានបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនោះ ?
ប្រសិនបើអាចធ្វើបាន សូមបង្ហាញរូបភាពការបដិសេធរបស់ពេត្រុសដោយ ខាល ហេនរីក ប្ល៊ច ។ រូបភាពនេះមាននៅលើLDS.org ។
ការបដិសេធរបស់ពេត្រុស ដោយ ខាល ហេនរីក ប៊្លច ។ ការតាំងពិពណ៌នៃសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រជាតិនៅវិមាន ហ្វ្រិឌើរីកស្បក នៅហីលលើរុត ប្រទេស ដាណឺម៉ាក់ ។ ហាមថតចម្លង ។
-
ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់ពេត្រុស តើគំនិត ឬអារម្មណ៍អ្វីខ្លះដែលអ្នកគិតថាអ្នកនឹងមាន នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានទតមើលមកអ្នក ? ហេតុអ្វី ?
-
តើបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុសបង្ហាញពីភាពខុសគ្នា រវាងការមានទីបន្ទាល់នៃដំណឹងល្អ និងការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរពន្យល់ថា ទោះជាពេត្រុសមានទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អក្ដី ក៏គាត់ពុំទាន់បានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿទាំងស្រុងនៅឡើយដែរ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានទទួលស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់គាត់ ដោយបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿពេញលេញ ហើយបានលះបង់ជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីបម្រើព្រះ និងចែកចាយដំណឹងល្អ ។
-
តើមេរៀនអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនពីបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុស ?
សូមសង្ខេបលូកា ២២:៦៣-៧១ដោយពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ត្រូវបានគេចំអក ហើយវាយដោយពួកមេសង្ឃ ។
សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយអញ្ជើញសិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេនូវរឿងជាច្រើនដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីអាចជួយពួកគេបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿយ៉ាងពិតប្រាកដចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើរឿងមួយនៃរឿងទាំងឡាយ នៅក្នុងបញ្ជីរបស់ពួកគេនាសប្ដាហ៍នេះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
លូកា ២២:៣២។ ការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដំណឹងល្អរបស់ពេត្រុស
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនអំពីពេត្រុសដូចតទៅនេះថា ៖
« ពេត្រុសគឺជាគំរូសាមញ្ញមួយអំពីរបៀប ដែលអំណាចនៃការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿបានធ្វើការនៅក្នុងព្រលឹងដែលព្រមទទួលយក ។ អំឡុងការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះអម្ចាស់យើង ពេត្រុស មានទីបន្ទាល់មួយ បានកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណ ពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏មហិមាដែលមាននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។ គាត់បាននិយាយថា ‹ ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ › នៅពេលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានសម្ដីដល់គាត់ ។ (ម៉ាថាយ ១៦:១៣-១៩) ។ នៅពេលអ្នកដទៃធ្លាក់ចុះ ពេត្រុសបានឈរដោយការអះអាងក្នុងនាមជាសាវកថា ‹ យើងខ្ញុំក៏បានជឿ ហើយដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ពិត › ។ (យ៉ូហាន ៦:៦៩) ។ ពេត្រុសបានដឹង ហើយចំណេះដឹងរបស់គាត់បានមកតាមរយៈវិវរណៈ ។
« ប៉ុន្តែពេត្រុសពុំបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿទេ ដោយសារគាត់ពុំបានក្លាយជាការបង្កបង្កើតថ្មីនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ប៉ុន្តែជាយូរមកបន្ទាប់ពីពេត្រុសបានទទួលទីបន្ទាល់មួយ ហើយនៅពេលយប់ដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវគេចាប់ខ្លួន នោះទ្រង់បាននិយាយទៅពេត្រុសថា ៖ ‹ កាលណាអ្នកបានប្រែចិត្តវិលមកវិញ នោះចូរចម្រើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង › ។ (លូកា ២២:៣២) ។ រំពេចនោះ តាំងពីគ្រានោះមក ទោះជាគាត់មានទីបន្ទាល់ក្ដី ក៏ពេត្រុសបានបដិសេធមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទដែរ ។ (លូកា ២២:៥៤–៦២) ។ បន្ទាប់ពីការឆ្កាង ពេត្រុសបានចេញទៅនេសាទត្រី គឺដូចត្រូវបានហៅត្រឡប់មកវិញឲ្យបម្រើដោយសារតែព្រះអម្ចាស់ដែលបានរស់ឡើងវិញប៉ុណ្ណោះ ។ (យ៉ូហាន ២១:១–១៧) ។ នៅទីបំផុតនៅថ្ងៃនៃបុណ្យថ្ងៃទី ៥០ អំណោយទានពិសិដ្ឋខាងវិញ្ញាណដែលបានសន្យា ត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ ពេត្រុស និងអស់ពួកសិស្សស្មោះត្រង់ បានក្លាយជាការបង្កបង្កើតថ្មីនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពួកគេត្រូវបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿពិតប្រាកដ ហើយការសម្រេចជាលំដាប់លំដោយរបស់ពួកគេបានបង្ហាញជាភាពមិនប្រែប្រួលនៃការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿរបស់ពួកគេ ។ (កិច្ចការ ៣, ៤) » ។ ( Mormon Doctrine កំណែលើកទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ១៦២-៦៣ ) ។
លូកា ២២:៣២។ « កាលណាអ្នកបានប្រែចិត្តវិលមកវិញ នោះចូរចម្រើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង »
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ៖
« ដើម្បីពង្រឹងដល់បងប្អូនប្រុសរបស់គាត់—ដើម្បីបីបាច់ និងដឹកនាំហ្វូងមនុស្សរបស់ព្រះ—បុរសនេះដែលបានដើរតាមព្រះយេស៊ូវអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ ដែលត្រូវបានប្រគល់ឲ្យនូវសិទ្ធិអំណាចនៃភាពជាសាវកដ៏ពិសិដ្ឋ ដែលជាគ្រូបង្រៀនដោយអង់អាច និងជាអ្នកថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អរបស់គ្រីស្ទាន និងជាអ្នកដែលមានទីបន្ទាល់ ធ្វើឲ្យលោកចៅហ្វាយប្រកាសថា គាត់មានពរ ប៉ុន្ដែនៅតែត្រូវ‹ ផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ › ប៉ុណ្ណោះ ។
« សំណូមពររបស់ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញថា ការប្រែចិត្តជឿដែលទ្រង់តម្រូវឲ្យមានសម្រាប់អ្នកដែលនឹងចូលក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ( សូមមើលម៉ាថាយ ១៨:៣) គឺមានច្រើនជាងគ្រាន់តែត្រូវបានប្រែចិត្តជឿដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃដំណឹងល្អ ។ ដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់គឺត្រូវដឹងនិងប្រកាស ។ ដំណឹងល្អតាំងចិត្តយើងឲ្យ ‹ ប្រែចិត្តជឿ › ដែលតម្រូវឲ្យយើង ធ្វើ និង ប្រែក្លាយ ។ ប្រសិនបើមានគ្នាយើងណាម្នាក់ពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើចំណេះដឹងរបស់យើង និងទីបន្ទាល់នៃដំណឹងល្អ នោះយើងស្ថិតនៅក្នុងកន្លែងដូចគ្នាថា មានពរ ប៉ុន្តែនៅជាសាវកដែលពុំទាន់ពេញលេញ ដែលព្រះយេស៊ូវបានសំណូមពរឲ្យ ‹ ផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ › ។ យើងទាំងអស់គ្នាស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលមានទីបន្ទាល់រឹងមាំ ប៉ុន្តែពុំធ្វើតាមវាដូចជាអ្នកដែលបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿទេ ។ …
« ឥឡូវគឺជាពេលដែលយើងម្នាក់ៗខិតខំឆ្ពោះទៅកាន់ការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ឆ្ពោះទៅកាន់ការប្រែក្លាយជាអ្វី ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រែក្លាយ » (« The Challenge to Become »Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៣៣ ) ។
ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿលើដំណឹងល្អអាចជួយយើងពង្រឹងដល់អ្នកដទៃ ៖
« អ្នកមិនអាចលើកតម្កើងព្រលឹងអ្នកឯទៀតបានឡើយ បើសិនអ្នកពុំបានឈរលើដីដែលខ្ពស់ជាងគាត់នោះ ។ អ្នកត្រូវតែប្រាកដប្រជា បើសិនជាអ្នកនឹងសង្គ្រោះមនុស្ស ដែលខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ត្រូវធ្វើជាគំរូនៃអ្វីដែលអ្នកនឹងចង់ឲ្យបុគ្គលម្នាក់ប្រែក្លាយ » (« Stand Ye in Holy Places » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ, ៤៧ ) ។
អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់អំពីទំនាក់ទំនងរវាងទីបន្ទាល់ និងការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ក៏ដូចជាអំពីភាពខុសគ្នារវាងវាទាំងពីរផងដែរ នៅក្នុងសុន្ទរកថាសន្និសីទទូទៅរបស់លោក « Converted unto the Lord »(Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១០១២ ទំព័រ ១០៦–៩) ។
លូកា ២២:៤៤។ « ញើសទ្រង់ក៏ត្រឡប់ដូចជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗ »
អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាល់មេហ្គ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា ការឈឺចាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺមានទាំងខាងសាច់ឈាម ខាងសតិអារម្មណ៍ និងខាងវិញ្ញាណ ៖
« វាមិនមែនជាការឈឺចាប់ខាងសាច់ឈាម ហើយក៏មិនមែនការតានតឹងខាងអារម្មណ៍តែមួយមុខនោះទេ ដែលធ្វើឲ្យទ្រង់រងទុក្ខបែបនោះ រហូតដល់ចេញព្រះលោហិតតាមរន្ធញើសទាំងអស់ ប៉ុន្ដែវាជាការឈឺចុកចាប់ខាងដួងព្រលឹងវិញ្ញាណក្នុងនាមជាព្រះ ដែលអាចយល់ពីការណ៍នេះបាន ។ គ្មាននរណាផ្សេងទៀត ដែលមានអំណាចស៊ូទ្រាំខាងរាងកាយ ឬខាងសាច់ឈាមយ៉ាងខ្លាំង អាចទទួលរងទុក្ខដូច្នោះបានទេ ដ្បិតសរីរាង្គរបស់គាត់នឹងត្រូវខូច…[ បង្កើត ] ជាការបាត់ស្មារតី និងការវាយប្រហារភ្លាម ។ នៅក្នុងពេលនៃការឈឺចាប់នោះ ព្រះគ្រីស្ទបានជួប និង បានយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចទាំងអស់ដែលសាតាំង ‹ ជាចៅហ្វាយរបស់លោកកិយនេះ › អាចដាក់ទោស » (Jesus the Christ បានបោះពុម្ពលើកទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩១៦ ] ទំព័រ ៦១៣ ) ។
លូកា ២២:៦២ ។ « រួចគាត់ចេញទៅក្រៅដោយយំក្តួល »
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានកត់សម្គាល់ថា យើងអាចធ្វើខុសដែលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងពេត្រុស ប៉ុន្តែតាមរយៈការប្រែចិត្ត នោះយើងអាចត្រូវបានអភ័យទោសពីកំហុសទាំងនោះ ៖
« ពេត្រុសបញ្ជាក់អំពីភក្ដីភាពរបស់គាត់ ការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់គាត់ ការដោះស្រាយរបស់គាត់ បាននិយាយថា គាត់នឹងពុំបដិសេធទៀតឡើយ ។ ប៉ុន្តែការភ័យខ្លាចចំពោះមនុស្សអាចកើតមានមកលើគាត់ ហើយភាពទន់ខ្សោយខាងសាច់ឈាមរបស់គាត់យកឈ្នះលើគាត់ ហើយនៅក្រោមសម្ភាធនៃការចោទប្រកាន់ ដំណោះស្រាយរបស់គាត់បានរលំដួល ។ …
« នៅពេលខ្ញុំបានអានដំណើររឿងនេះ ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំអាណិតអាសូរដល់ពេត្រុស ។ ពួកយើងជាច្រើនគឺដូចគាត់ដែរ ។ យើងសន្យាដោយភក្ដីភាពរបស់យើង យើងបញ្ជាក់ការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់យើងដោយមានចិត្តក្លាហានឡើង ពេលខ្លះយើងប្រកាសជាសាធារណៈថា មិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងយើងធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវ ថាយើងនឹងឈរដើម្បីបុព្វហេតុត្រឹមត្រូវ ថាយើងនឹងនៅពិតចំពោះខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃ ។
« បន្ទាប់មកសម្ពាធបានចាប់ផ្ដើមផ្ដុំឡើង ។ ពេលខ្លះទាំងនេះ គឺជាសម្ពាធខាងសង្គម ។ ពេលខ្លះវាជាចំណង់ផ្ទាល់ខ្លួន ។ ពេលខ្លះវាជាមហិច្ឆិតាខុសឆ្គង ។ មានឆន្ទៈទន់ខ្សោយ ។ មានការលត់ដំទន់ជ្រាយ ។ មាននូវការចុះញ៉ម ។ បន្ទាប់មកយើងនឹងមានការសោកស្ដាយ ការចោទប្រកាន់ខ្លួនឯង និងទឹកភ្នែកឈឺចាប់នៃវិប្បដិសារី ។ …
« … ការទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន ការប្រែចិត្តពីភាពទន់ខ្សោយ [ពេត្រុស] ត្រឡប់ថយក្រោយ ហើយក្លាយទៅជាសំឡេងដ៏ខ្លាំងនៅក្នុងការថ្លែងជាសាក្សីរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មរស់ ។ គាត់គឺជាសាវកច្បង បានលះបង់ជីវិតចុងក្រោយរបស់គាត់ដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីបេសកកម្ម ការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះរាជបុត្រាដែលមានព្រះជន្មរស់របស់ព្រះដែលនៅមានព្រះជន្ម ។ …
« … កិច្ចការដ៏ធំទាំងនេះ និងការណ៍ដែលពុំបានថ្លែងជាច្រើនទៀតដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដោយពេត្រុសដែលធ្លាប់បានបដិសេធ និងបានសោកស្ដាយ បន្ទាប់មកងើបចេញពីវិប្បដិសារីនោះ ដើម្បីអនុវត្តកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ …
« ឥឡូវ បើមាននរណាម្នាក់… ដែលបានបដិសេធជំនឿដោយពាក្យសម្ដី ឬដោយទង្វើ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានសុំឲ្យអ្នកទទួលបានការលួងលោមចិត្ត និងដំណោះស្រាយមកពីគំរូរបស់ពេត្រុសដែលធ្លាប់ដើរប្រចាំថ្ងៃជាមួយព្រះយេស៊ូវ ក្នុងវេលាមួយបានបដិសេធដល់ព្រះអម្ចាស់ និងទីបន្ទាល់ដែលគាត់មាននៅក្នុងដួងចិត្តគាត់នោះ ។ ប៉ុន្តែគាត់បានក្រោកចេញពីរឿងនេះ ហើយបានក្លាយទៅជាអ្នកការពារដ៏ខ្លាំង និងអ្នកគាំទ្រដ៏មានអានុភាពមួយរូប ។ ដូច្នេះមានផ្លូវសម្រាប់អ្នកត្រឡប់ថយក្រោយផងដែរ ហើយបន្ថែមកម្លាំង និងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើកម្លាំង និងជំនឿរបស់អ្នកដទៃ ដើម្បីស្ថាបនានគរនៃព្រះ » (« And Peter Went Out and Wept Bitterly » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ទំព័រ ៦៥–៦៧ ) ។