មេរៀនទី ៥៩
លូកា ២៤
សេចក្ដីផ្ដើម
នៅថ្ងៃទីបីបន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ពួកទេវតានៅឯផ្នូរបានប្រកាសអំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដល់ស្ត្រីមួយក្រុម ។ ពេលស្ដាប់ឮការរាយការណ៍របស់ស្ត្រីនោះ ពួកសិស្សមួយចំនួនបានសង្ស័យអំពីលទ្ធភាពនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ពួកសិស្សពីរនាក់បានធ្វើដំណើរទៅក្រុងអេម៉ោស ពួកគេបាននិយាយជាមួយទ្រង់នៅតាមផ្លូវ ដោយពុំបានស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានរស់ឡើងវិញឡើយ ។ ក្រោយមកព្រះយេស៊ូវបានលេចមកឯពួកសាវករបស់ទ្រង់ និងអ្នកដទៃទៀត បានបង្ហាញរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដល់ពួកគេ ហើយបានបង្គាប់ដល់ពួកគេឲ្យផ្សាយការប្រែចិត្ត និងធ្វើជាសាក្សីដល់ទ្រង់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
លូកា ២៤:១-១២
ពួកទេវតាប្រកាសដល់ក្រុមស្ត្រីថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរស់ឡើងវិញ
សូមបង្ហាញផ្នែកមួយនៃវីដេអូ« Jesus Is Laid in a Tomb »ចេញមកពីវីដេអូគម្ពីរប៊ីបអំពីជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចុចផ្អាកមុនពេលពួកទេវតាមានបន្ទូលទៅពួកស្ត្រី ( លេខកូដម៉ោង ០:០០–២:២៧ ) ។ វីដេអូនេះមាននៅក្នុងLDS.org។
ប្រសិនបើអ្នកពុំអាចបង្ហាញវីដេអូ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេបាននៅឯផ្នូរ ពេលព្រះយេស៊ូវត្រូវបានគេដាក់នៅទីនោះ ហើយបានមើលឃើញថ្មរមៀលចេញពីខាងមុខមាត់ទ្វារ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេនឹកស្រមៃអំពីគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលពួកគេអាចមាននៅទីនោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២៤:១-៤ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលអ្វីដែលស្ត្រីនោះបានរកឃើញពេលពួកគេត្រឡប់ទៅឯផ្នូរក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃក្រោយមក ។
បន្ទាប់ពីការបង្ហាញវីដេអូ ឬការអានខទី ១-៤ចូរសួរ ៖
-
តើស្ត្រីនោះបានរកឃើញអ្វីនៅឯផ្នូរ ?
-
តើអ្នកប្រហែលជាមានប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកបានឃើញពួកទេវតាគង់នៅឯផ្នូរដែលបើកនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២៤:៥-៨ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលពួកទេវតាបានប្រាប់ដល់ស្ត្រីនោះ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមសង្ខេបលូកា ២៤:៩-១០ដោយពន្យល់ថា ស្ត្រីនោះបានចាកចេញពីផ្នូរ ហើយបានប្រាប់ដល់ពួកសាវកអំពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ និងស្ដាប់ឮ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ២៤:១១ឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលប្រតិកម្មរបស់ ពួកសាវកចំពោះពាក្យសម្ដីរបស់ស្ត្រីទាំងនោះ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
ចូរពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីស្ដាប់ឮស្ត្រីរាយការណ៍ហើយ នោះពេត្រុស និងយ៉ូហានបានរត់ទៅផ្នូរ ហើយបានឃើញថា ព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបាត់ ( សូមមើលលូកា ២៤:១២,យ៉ូហាន ២០:១-៤) ។
លូកា ២៤:១៣-៣២
ព្រះអម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មរស់បានមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សពីរនាក់នៅលើផ្លូវទៅទីក្រុងអេម៉ោស
ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាអំពីគ្រាមួយពេលដែលពួកគេ ដូចជាពួកសិស្សនៅក្នុងដំណើររឿងនេះ បានមានបញ្ហានឹងជឿទៅលើគោលគំនិតនៃដំណឹងល្អមួយ ។
សូមពន្យល់ថានៅក្នុងលូកា ២៤:១៣យើងរៀនថា សិស្សពីរនាក់បានចាកចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិម « នៅថ្ងៃនោះ » ដោយកំពុងធ្វើដំណើរប្រហែលជា ៦-៧.៥ ម៉ែល ( ១០-១២ គ.ម) « ភូមិអេម៉ោស » ។ ការសិក្សាអំពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគាត់នៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ោស អាចជួយយើងដឹងអំពីរបៀបដើម្បីពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ២៤:១៤–១៧ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថានរណាបានចូលរួមដំណើរនឹងពួកសិស្សទាំងពីរនាក់នោះ ខណៈពេលពួកគាត់កំពុងដើរ ។
-
តើនរណាបានចូលរួមដំណើរនឹងពួកសិស្សពេលពួកគាត់ធ្វើដំណើរនោះ ?
-
ហេតុអ្វីក៏ពួកសិស្សពុំស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ? ( ចូរពន្យល់ថា ពាក្យថ្ពឹន [ខទី ១៦] មានន័យថារារាំង ឬបិទបាំង ) ។
សូមបង្ហាញវីដេអូ« Christ Appears on the Road to Emmaus »( ៣:៣២ ) ចេញមកពី The Life of Jesus Christ Bible Videos ដែលមាននៅLDS.org។ ចូរសុំឲ្យសិស្សមើលនូវអ្វីដែលពួកសិស្សបានរៀនមកពីព្រះយេស៊ូវ នៅពេលពួកគាត់ដើរជាមួយទ្រង់ដោយពុំស្គាល់ថាទ្រង់ជានរណានោះ ។ មុនពេលបង្ហាញវីដេអូ ចូរពន្យល់ថា ការសន្យានៅក្នុងវីដេអូគឺដកស្រង់ចេញមកពីលូកា ២៤:១៧-៣៣ដើម្បីសិស្សអាចផ្ទៀងតាមនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ប្រសិនបើពួកគេចង់ផ្ទៀងតាមនោះ ។ ( ប្រសិនបើអ្នកពុំអាចបង្ហាញវីដេអូបាន សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យផ្លាស់វេណគ្នាអានឮៗចេញមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថា នៅក្នុងវីដេអូនេះ យើងពុំស្ដាប់ឮអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្ស នៅពេលពួកគាត់ដើរនោះទេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានលូកា ២៤:២៧ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលថា តើព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សអ្វីខ្លះ ។
-
តើព្រះយេស៊ូវបានសួរដល់ពួកសិស្សអ្វីខ្លះ ? តើទ្រង់បានប្រើឧបករណ៍អ្វី ដើម្បីបង្រៀនអំពីព្រះអង្គទ្រង់នោះ ?
-
យោងតាមលូកា ២៤:៣២តើការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចេញមកពីបទគម្ពីរនានាជះឥទ្ធិពលដល់ពួកសិស្សពីរនាក់នោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើវាមានន័យយ៉ាងណាដែលពួកសិស្ស ‹ មានសេចក្ដីខ្មួលខ្មាញ់នៅក្នុងចិត្ត › ពួកគេនោះ ? ( ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការបង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងបទគម្ពីរគឺជាការពិត ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកសិស្សប្រហែលជាបានរៀនមកពីការប្រើបទគម្ពីររបស់ព្រះយេស៊ូវដើម្បីបង្រៀនពួកគេជាជាងគ្រាន់តែការបង្ហាញនូវ អត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ។ អ្នកអាចនឹងសុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយផ្នត់គំនិតរបស់ពួកគេ ។
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីបានខ្លះពីខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីឥទ្ធិពលនៃការសិក្សាគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងសិក្សាខគម្ពីរ សូមយើងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យបង្រៀនយើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ )។
-
ក្រៅពីការខ្មួលខ្មាញ់នៅក្នុងចិត្តរបស់យើង តើអ្នកអាចពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលយើងអាចនឹងមានបទពិសោធន៍ពេលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរសុំសិស្សឲ្យរកមើលខគម្ពីរមួយដែលបានជួយពួកគេមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបង្រៀនពួកគេអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយបទគម្ពីររបស់ពួកគេ ហើយនិងឥទ្ធិពលអ្វីដែលពួកគេបានទទួលអារម្មណ៍ ។ អ្នកក៏អាចនឹងចង់ចែកចាយខគម្ពីរមួយដែលបានជួយអ្នកដោយផ្ទាល់ផងដែរ ។
សូមរំឭកសិស្សថា ទោះជាវាសំខាន់ដើម្បីអានគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសម្រាប់ពិន្ទុរថ្នាក់សិក្ខាសាលាក្ដី តែក៏វាកាន់តែសំខាន់ដើម្បីសិក្សាគម្ពីរតាមរបៀបមួយដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចពង្រឹងដល់ទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមផ្ដល់ច្បាប់ចម្លងនៃវត្ថុស៊កចំណាំក្នុងសៀវភៅដែលមាននូវសេចក្ដីថ្លែងការដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ( ឬអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើវត្ថុស៊កចំណាំក្នុងសៀវភៅដែលនៅទំនេរ ) ៖
សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសម្រាប់គ្រូថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ៥៩
« គោលបំណងដ៏ចម្បងនៃព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ គឺដើម្បីបំពេញដល់ព្រលឹងយើងដោយសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះ ជាព្រះវរបិតា និងទៅលើព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ …
«… សេចក្តីជំនឿ កើតមានតាមរយៈសាក្សីនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកកាន់ព្រលឹងរបស់យើង ព្រះវិញ្ញាណមកកាន់វិញ្ញាណរបស់យើង នៅពេលយើងស្តាប់ ឬ អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ។ ហើយសេចក្ដីជំនឿបានចាស់ទុំ នៅពេលយើងបន្ដទទួលទានព្រះបន្ទូល ។ …
« … ចូរសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដោយមានចេតនា ។ សូមពិចារណា ព្រមទាំងអធិស្ឋានអំពីវា ។ ខគម្ពីរគឺជាវិវរណៈ ហើយវានឹងនាំមកនូវវិវរណៈបន្ថែម » ( ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន«The Blessing of Scripture»Ensignឬលីអាហូណាខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៣៤, ៣៥ ) ។
© ២០១៥ ដោយ Intellectual Reserve, Inc ។ រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ។
សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយអែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិន នោះឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលនូវរបៀបដែលពួកគេអាចកែលម្អការសិក្សាគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅមួយ ដើម្បីសិក្សាបទគម្ពីររបស់ពួកគេតាមរបៀបដែលអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីបង្កើនជំនឿ និងចំណេះដឹងរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចនឹងផ្ដល់យោបល់ថា ពួកគេសរសេរគោលដៅនេះនៅលើខ្នងនៃវត្ថុស៊កចំណាំក្នុងសៀវភៅ ដើម្បីពួកគេអាចប្រើវាជាការរំឭកមួយ អំឡុងការសិក្សាបទគម្ពីររបស់ពួកគេ ។
លូកា ២៤:៣៣-៥៣
ព្រះយេស៊ូវបានលេចមកឯពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយបង្ហាញរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដល់ពួកគេ
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យយកគម្ពីររបស់ពួកគេមកខាងមុខថ្នាក់ ដើម្បីជួយដើរតួធ្វើជាទិដ្ឋភាពមួយ ដែលបង្ហាញពីអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដើរទៅមាត់ទ្វារផ្ទះរបស់មនុស្សម្នាក់ ។ សូមប្រាប់ពួកគេឲ្យគោះទ្វារ ។ ធ្វើជាបើកទ្វារ ហើយស្វាគមន៍ពួកគេ ។ សូមប្រាប់ពួកគេឲ្យណែនាំខ្លួន ។ បន្ទាប់ពីពួកគេណែនាំខ្លួនហើយ ចូរនិយាយអ្វីខ្លះដូចខាងក្រោម ៖
« ខ្ញុំមានសំណួរមួយ ។ មនុស្សជាច្រើនដែលពុំជឿទៅលើជីវិតបន្ទាប់ពីការស្លាប់ ។ ពួកគេខ្លះបាននិយាយថា ពួកគេជឿទៅលើព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែពុំជឿថាទ្រង់បានរស់ឡើងវិញដោយមានរូបកាយទេ ។ ពួកគេនិយាយថា ទ្រង់បន្ដរស់នៅតែជាវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះ ។ តើអ្នកជឿអំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឬទេ ?
សូមផ្ដល់ពេលដល់សិស្សទាំងពីរនាក់ដើម្បីឆ្លើយសំណួរ ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថាលូកា ២៤:៣៦-៣៩គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ហើយអាចជួយបង្រៀនអំពីការរស់ឡើងវិញដោយពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមផ្ដល់នូវបរិបទសម្រាប់វគ្គគម្ពីរនេះ ដោយពន្យល់ថា ពួកសិស្សដែលនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវនៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ោស រំពេចនោះបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ហើយបានរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេទៅដល់ពួកសាវក និងពួកសិស្សដទៃទៀត ( សូមមើលលូកា ២៤:៣៣-៣៥) ។ ខណៈដែលពួកគេកំពុងដើរ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញព្រះកាយ ( សូមមើលខ ៣៦) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ដែលបានជួយដើរតួឲ្យអានលូកា ២៤:៣៦-៣៩ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវភស្ដុតាង ដែលព្រះយេស៊ូវពិតជាបានរស់ឡើងវិញ ហើយមានរូបកាយសាច់ និងឆ្អឹង ។
-
តើព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើអ្វី ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ទ្រង់គឺពុំមែនជាវិញ្ញាណ តែមានរូបកាយសាច់ឈាមនោះ ? ( ចូរពិចារណាធ្វើការដាក់បង្ហាញរូបភាពព្រះយេស៊ូវបង្ហាញស្នាមរបួសទាំងឡាយរបស់ទ្រង់[Gospel Art Book[ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ទំព័រ ៦០, សូមមើលផងដែរLDS.org] ) ។
-
តើអ្នកគិតថាអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកមានវត្តមាន អំឡុងពេលដែលព្រះគ្រីស្ទបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នោះ ?
អរគុណដល់សិស្សដែលបានជួយដើរតួ ហើយសុំឲ្យពួកគេទៅកាន់កន្លែងអង្គុយវិញ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២៤:៤០-៤៣ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វីផ្សេងទៀតដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ដើម្បីបង្ហាញថា ទ្រង់មានរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញ (ឬរាងកាយ) ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើអ្វីផ្សេងទៀត ដើម្បីបង្ហាញថាទ្រង់មានរូបកាយរស់ឡើងវិញនោះ ?
-
តើគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចប្រាប់អំពីគោលលទ្ធិផ្សេងមួយ ប៉ុន្តែចូរប្រាកដថាអ្នកគូសបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានរូបកាយសាច់ និងឆ្អឹង ដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ សូមសរសេរគោលលទ្ធិនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
ហេតុអ្វីគោលលទ្ធិនេះសំខាន់ដើម្បីយល់ និងជឿ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗ ៖
« តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ—បានសង្គ្រោះពីការស្លាប់ខាងរូបកាយ ( សូមមើលកូរិនថូសទី១ ១៥:២២) ។ ការរស់ឡើងវិញ គឺជាការរួបរួមឡើងវិញនៃវិញ្ញាណនឹងរូបកាយនៅក្នុងស្ថានភាពអមតភាព ល្អឥតខ្ចោះមួយ ឈប់ស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលនៃជំងឺ ឬសេចក្ដីស្លាប់ទៀតឡើយ ( សូមមើលអាលម៉ា ១១:៤២-៤៥) ។ …
« ការយល់ដឹង និងទីបន្ទាល់អំពីការរស់ឡើងវិញ អាចផ្ដល់ដល់អ្នកនូវក្ដីសង្ឃឹម និងទស្សនវិស័យ ពេលអ្នកជួបនឹងការលំបាក ការសាកល្បងនានា ហើយយកឈ្នះលើជីវិត ។ អ្នកអាចរកបានភាពលួងលោមនៅក្នុងការអះអាងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះជន្មរស់ ហើយថាតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ‹ ទ្រង់ផ្ដាច់ចំណងទាំងឡាយនៃសេចក្ដីស្លាប់ ដើម្បីកុំឲ្យផ្នូរមានជ័យជំនះ ហើយដើម្បីឲ្យទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ត្រូវបានលេបទៅក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃសិរីល្អ › (អាលម៉ា ២២:១៤) » (ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ១៣៩, ១៤០) ។
-
តើឧទាហរណ៍មួយចំនួននៃការសាកល្បងអ្វីខ្លះ ដែលសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃការរស់ឡើងវិញផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង អាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សខ្លះថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយពន្យល់ពីមូលហេតុដែលគោលលទ្ធិនៃការរស់ឡើងវិញសំខាន់ចំពោះពួកគេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន លូកា ២៤:៤៤-៥៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូចជាពួកគេមានចំណែកនៅក្នុងក្រុមពួកសិស្សដែលនៅជាមួយទ្រង់ ហើយពិចារណាអំពីការបង្រៀនណាមួយ ដែលមានអត្ថន័យបំផុតចំពោះពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ ឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេអំពីការបង្រៀននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។
សូមបញ្ចប់ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានពិភាក្សា ។
![]()
រូបភាពរូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
ដើម្បីជួយសិស្សទន្ទេញចាំលូកា ២៤:៣៦-៣៩សូមបំបែកថ្នាក់ជាបួនក្រុម ។ សូមចាត់ខផ្សេងមួយចេញមកពីវគ្គគម្ពីរនេះដល់ក្រុមនីមួយៗ ហើយណែនាំសិស្សក្នុងក្រុមនីមួយៗធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីទន្ទេញចាំខគម្ពីរដែលបានចាត់ឲ្យពួកគេ ។ បន្ទាប់ពីពីរបីនាទីមក ចូរសុំឲ្យក្រុមនីមួយៗសូត្រខគម្ពីរដែលចាត់ឲ្យពួកគេនោះ តាមលំដាប់នៃខ ។ អ្នកអាចនឹងចង់អញ្ជើញសិស្សឲ្យសូត្រខគម្ពីររបស់ពួកគេម្ដងទៀតសម្រាប់ថ្នាក់ក្រោយៗ រហូតដល់វគ្គគម្ពីរទាំងមូលត្រូវបានស្គាល់គ្រប់គ្នា ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
លូកា ២៤:១១ ។ « ពួកគេមិនបានជឿទេ »
លូកាបានចង្អុលបង្ហាញថា វាពិបាកយ៉ាងណាសម្រាប់សាវកដប់មួយនាក់ជឿស្ត្រីដែលថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវបានរស់ឡើងវិញពីផ្នូរនោះណាស់ ។ ទោះជាមានមនុស្សផ្សេងៗបានរស់ពីស្លាប់ជាបណ្ដោះអាសន្នក្ដី ប៉ុន្តែនឹងត្រូវស្លាប់ម្ដងទៀតជាជីវិតរមែងស្លាប់ជាមិនខាន ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមនុស្សដំបូងដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី. ហ៊ិងគ្លី បានពន្យល់៖
« ពុំដែលមានរឿងនេះកើតឡើងពីមុនមកទេ ។ វាធ្លាប់មានតែសេចក្ដីស្លាប់ដោយគ្មានក្ដីសង្ឃឹម ។ ឥឡូវមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។ មានតែព្រះទេ ទើបអាចធ្វើការណ៍នេះបាន ។ ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រឹត្តការណ៍ដ៏សំខាន់ណាស់នៃជីវិត និងបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ ។ វាគឺជាចំនុចសំខាន់នៃដង្វាយធួន ។ ពលិកម្មនៃជីវិតរបស់ទ្រង់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ពុំអាចបានបំពេញដោយគ្មានការក្រោកចេញពីផ្នូរ ដោយមានការរស់ឡើងវិញដោយពិតប្រាកដសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលដើរនៅលើផែនដីនេះនោះទេ ។
« គ្រប់ភាពជោគជ័យទាំងអស់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សលោក គ្មានភាពជោគជ័យណាដែលអស្ចារ្យបំផុត ដែលមានឥទ្ធិពលជាសាកល ដែលមានលទ្ធផលដ៏យូរអង្វែង ដូចជាជោគជ័យនៃព្រះអម្ចាស់ដែលបានឆ្កាង ដែលបានយាងចេញពីផ្នូរនៅព្រឹកដំបូងនៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរនោះទេ ។
« អ្នកទាំងឡាយដែលធ្វើជាសាក្សីនៃព្រឹត្តការណ៍នោះ អស់អ្នកដែលបានមើលឃើញ និងស្ដាប់ឮ ហើយបាននិយាយនឹងព្រះអម្ចាស់ដែលបានរស់ឡើងវិញ បានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីភាពពិតនៃការណ៍ដ៏មហិមាបំផុតនៃអស់ទាំងអព្ភូតហេតុនេះ ។ អ្នកដើរតាមទ្រង់គ្រប់សតវត្សរ៍បានរស់នៅ និងបានស្លាប់ទៅដោយប្រកាសអំពីសេចក្ដីពិតនៃសកម្មភាពដ៏វិសេសបំផុតនេះ ។
« ចំពោះអ្វីៗទាំងអស់នេះ យើងបន្ថែមទីបន្ទាល់របស់យើងថា ទ្រង់ដែលបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាងត្រង់កាលវ៉ារី បានរស់ឡើងវិញនៅក្នុងភាពរុងរឿងអស្ចារ្យក្នុងនាមជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់នៃជីវិត និងសេចក្ដីស្លាប់ » («Special Witnesses of Christ» Ensign,ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ១៥Liahonaខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ១៦-១៧ ) ។
លូកា ២៤:៣៦-៤៣។ « ខ្មោចគ្មានសាច់ ឬ ឆ្អឹងដូចជាឃើញខ្ញុំនេះទេ »
អែលឌើរ ថាត អរ ខាលីស្ទើរ ដែលបានបម្រើជាគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់ បានមានប្រសាសន៍ដូចខាងក្រោមអំពីគំនិតខុសឆ្គងដែលថា ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជារឿងបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ ៖
« បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់បានលេចមកពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយបានមានបន្ទូលថា ‹ ចូរពាល់ខ្ញុំមើល ដ្បិតខ្មោចគ្មានសាច់ឬឆ្អឹង ដូចជាឃើញខ្ញុំនេះទេ › ( លូកា ២៤:៣៩ ) ។ អ្នកខ្លះបានផ្ដល់គំនិតថា នេះគឺជាការបង្ហាញរូបកាយជាបណ្ដោះអាសន្នមួយ ហើយថា នៅពេលទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញ នោះទ្រង់បានជម្រុះចោលពីរូបកាយទ្រង់ ហើយត្រឡប់ទៅជារូបកាយវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់វិញ ។ ប៉ុន្តែបទគម្ពីរប្រាប់យើងថារឿងនេះពុំអាចទៅរួចទេ ។ ប៉ុល បានបង្រៀនថា ‹ ដោយដឹងថាដែលព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ នោះទ្រង់មិនចេះសុគតទៀតឡើយ ព្រោះសេចក្តីស្លាប់គ្មានអំណាចលើទ្រង់ទៀត › (រ៉ូម ៦:៩)។ ជាពាក្យម្យ៉ាងទៀត នៅពេលព្រះគ្រីស្ទបានរស់ឡើងវិញ នោះរូបកាយរបស់ទ្រង់ពុំបែកចេញពីវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ទៀតឡើយ បើមិនដូច្នោះទេ ទ្រង់នឹងរងទុក្ខសេចក្ដីស្លាប់ តែជាលទ្ធផលប៉ុលបាននិយាយថា ការរងទុក្ខពុំមានតទៅទៀតឡើយ បន្ទាប់ពីទ្រង់រស់ឡើងវិញនោះ » ( « Joseph Smith—Prophet of the Restoration »EnsignឬLiahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៣៥ ) ។