មេរៀនទី ៣៩
ម៉ាកុស ៩:១-២៩
សេចក្ដីផ្ដើម
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រែរូបនៅក្នុងវត្តមានរបស់ ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេអំពីតួនាទីរបស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ជាអេលីយ៉ាមួយរូប ដែលបានរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះមែស៊ី ។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវត្រឡប់ទៅកាន់ពួកសិស្សដទៃទៀតវិញ មានបុរសម្នាក់បានទូលអង្វរទ្រង់ឲ្យបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីកូនប្រុសរបស់គាត់ ។ ព្រះយេស៊ូវបានបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោច ហើយបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីតម្រូវការសម្រាប់ការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ម៉ាកុស ៩:១-១៣
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រែរូបនៅក្នុងវត្តមានរបស់ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ហើយបង្រៀនអំពីអេលីយ៉ា
សូមអញ្ជើញអ្នកស្ម័គ្រចិត្តច្រើនរូបមកខាងមុខក្ដារខៀន ហើយសម្ដែងសកម្មភាពមួយដោយសង្ខេប ដែលវាជួយបង្កើនកម្លាំងខាងរាងកាយ ។
-
ហេតុអ្វីក៏មនុស្សម្នាក់ចង់ ឬចាំបាច់ត្រូវបង្កើនកម្លាំងខាងរូបកាយរបស់គេ ?
-
តើកម្លាំងខាងរូបកាយត្រូវបានប្រៀបទៅនឹងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ ឬសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើស្ថានភាពមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានសាកល្បង ហើយមានតម្រូវការជាពិសេសដើម្បីត្រូវបានពង្រឹងនោះ ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សនៅពេលពួកគេសិក្សាម៉ាកុស ៩:១-២៩ឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតទាំងឡាយ ដែលអាចជួយពួកគេពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមសង្ខេបម៉ាកុស ១:១-១៣ដោយការពន្យល់ថា វាមាននូវដំណើររឿងអំពីការប្រែរូបរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងវត្តមានរបស់ ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន នៅលើភ្នំប្រែរូប ។ វគ្គគម្ពីរនេះ ក៏មានរៀបរាប់ថា ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់ពួកសាវកទាំងនេះថា យ៉ូហានបាទីស្ទ បានបំពេញតាមតួនាទីដែលបានព្យាករអំពីអេលីយ៉ា ឬមនុស្សម្នាក់ដែលមករៀបចំផ្លូវថ្វាយការយាងមករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( សូមមើល ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាកុស ៩:១០ ) ។
ម៉ាកុស ៩:១៤-២៩
ព្រះយេស៊ូវបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីកូនប្រុសរបស់បុរសម្នាក់
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩:១៤-១៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវស្ថានភាពដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួប នៅពេលទ្រង់ត្រឡប់មកពីភ្នំ ទៅជួបនឹងពួកសិស្សដទៃទៀត ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយឲ្យសិស្សម្នាក់ទៀតអានពាក្យរបស់ឪពុកនៅក្នុងដំណើររឿងដែលមាននៅក្នុងម៉ាកុស ៩:១៦-២៤( អ្នកអាចនឹងចាត់ចែងផ្នែកទាំងនេះមុនពេលថ្នាក់រៀន ហើយអញ្ជើញឲ្យសិស្សទាំងនេះស្គាល់បន្ទាត់របស់ពួកគេ ) ។ ចូរពិចារណាធ្វើការសម្ដែងតួរបស់អ្នកអត្ថាធិប្បាយ ឬអញ្ជើញសិស្សទីបីឲ្យធ្វើដូច្នោះ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សដែលបានចាត់តាំងនោះ អានផ្នែករបស់ពួកគេនៅក្នុងម៉ាកុស ៩:១៦-១៨ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលឪពុកបានស្វែងរកពីពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើឪពុករូបនេះស្វែងរកអ្វីសម្រាប់កូនប្រុសរបស់គាត់ ? ( អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា កូនប្រុសនោះមានវិញ្ញាណអសោច ដែលបណ្ដាលឲ្យគ ហើយថ្លង់ [ សូមមើលម៉ាកុស ៩:១៧, ២៥] និងជំងឺផ្សេងទៀត ។ នៅពេលណាវិញ្ញាណអសោចចូលក្នុងកូនប្រុសនោះ កូននោះនឹងប្រកាច់ បែកពពុះមាត់ សង្កៀតធ្មេញ ហើយរឹងឆ្អឹង ) ។
ចូរសុំឲ្យសិស្សនឹកស្រមៃថាធ្វើជាឪពុករូបនេះ ហើយពិចារណាអំពីរបៀប ដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់អាចនឹងប៉ះទង្គិច នៅពេលពួកសិស្សពុំអាចព្យាបាលដល់កូនប្រុសរបស់ពួកគេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សដែលបានចាត់តាំងនោះឲ្យបន្តអានផ្នែករបស់ពួកគេនៅក្នុងម៉ាកុស ៩:១៩-២២ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម ហើយនឹកស្រមៃអំពីរបៀបដែលឪពុករូបនេះ អាចនឹងមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលគាត់សន្ទនាជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើអ្នកគិតថាឪពុករូបនេះមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលគាត់សន្ទនាជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលនូវអ្វីដែលអែលឌើរ ហូឡិន បានបន្ថែមទៅលើការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីអារម្មណ៍ និង ការអង្វររបស់ឪពុករូបនេះ ។
« ដោយគ្មានសល់ក្ដីសង្ឃឹមអ្វីសោះ ឪពុករូបនេះបានដាក់នូវសេចក្ដីជំនឿទាំងអស់ដែលគាត់មាន ហើយទូលអង្វរដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ‹ បើលោកអាចនឹងជួយបាន នោះសូមអាណិតមេត្តាជួយយើងខ្ញុំផង › [ម៉ាកុស ៩:២២បានបន្ថែមអក្សរទ្រេត ] ។ ខ្ញុំពិបាកអានពាក្យទាំងនោះដោយមិនយំណាស់ ។ ពហុសព្វនាមយើងខ្ញុំ គឺត្រូវបានប្រើដោយចេតនាពិត ។ បុរសនេះកំពុងនិយាយ ‹ គ្រួសារយើងខ្ញុំទាំងមូលកំពុងទូលអង្វរ › ។ បញ្ហារបស់យើងនឹងពុំដែលឈប់មានឡើយ ។ យើងនឿយហត់ណាស់ ។ កូនប្រុសរបស់យើងបានធ្លាក់ទៅក្នុងទឹក ។ គាត់ធ្លាក់ចូលភ្លើង ។ គាត់បន្ដស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ ហើយយើងបន្ដភ័យខ្លាច ។ យើងពុំដឹងថាត្រូវទៅរកនរណាទៀតទេ ។ តើលោកអាចជួយយើងខ្ញុំបានទេ ? យើងនឹងមានអំណរគុណចំពោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងជាពរជ័យមួយផ្នែក ជាក្ដីសង្ឃឹមមួយភ្លែត ជាការលើកបន្ទុកតូចៗខ្លះចេញពីអំរែករបស់ម្ដាយក្មេងប្រុសនេះដែលមានប្រចាំថ្ងៃក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ›» (« Lord, I Believe »EnsignឬLiahonaខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩៣ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សដែលបានចាត់តាំងខាងផ្នែកព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យអានម៉ាកុស ៩:២៣ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ឪពុករូបនេះ ។
-
តើឪពុករូបនេះចាំបាច់ត្រូវជឿទៅលើនរណា ?
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនដល់ឪពុករូបនេះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែចូរប្រាកដថាពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងជឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រឿងគ្រប់យ៉ាងនឹងអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់យើង ។ អ្នកអាចនឹងចង់ឲ្យយោបល់សិស្សគូសចំណាំពាក្យនៅក្នុងខទី ២៣ដែលបង្រៀនពីគោលការណ៍នេះ ) ។
ចូរចង្អុលបង្ហាញថា « រឿងគ្រប់យ៉ាង » ទាក់ទងទៅនឹងពរជ័យសុចរិតទាំងអស់ ដែលស្របទៅនឹងព្រះឆន្ទៈ គោលបំណង និង ពេលវេលារបស់ព្រះ ។
-
តើការជឿទៅលើគោលការណ៍នេះអាចជួយនរណាម្នាក់ ដែលប្រឈមមុខនឹងការលំបាកដែលហាក់ដូចជាមិនអាចយកឈ្នះដោយរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សដែលបានចាត់ ឲ្យដើរតួផ្នែកឪពុកឲ្យអានម៉ាកុស ៩:២៤ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការឆ្លើយតបរបស់ឪពុកចំពោះគោលការណ៍ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ។
-
តើអ្នកនឹងពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ឪពុករូបនេះនៅក្នុងគ្រានោះ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សកត់ចំណាំចម្លើយពីរផ្នែករបស់ឪពុករូបនេះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលនូវអ្វីដែលជាការប្រកាសរបស់ឪពុក ដែលគូសបង្ហាញអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើនៅក្នុងគ្រានៃ « ការមិនជឿ » ឬគ្រានៃការសង្ស័យ ឬភ័យខ្លាច ។
« នៅពេលប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គនៃសេចក្ដីជំនឿ ឪពុករូបនេះបានដាក់អស់នូវកម្លាំងរបស់គាត់ទទួលស្គាល់ពី ដែនកំណត់របស់គាត់ដំបូងគេ និង តែមួយគត់ ។ ការប្រកាសដំបូងបំផុតរបស់គាត់ គឺវិជ្ជមាន ហើយឥតស្ទាក់ស្ទើរថា ៖ « ខ្ញុំជឿហើយ លោកម្ចាស់អើយ » ។ ខ្ញុំចង់និយាយទៅបងប្អូនទាំងអស់គ្នា ដែលចង់មានជំនឿខ្លាំងឡើង ឲ្យចងចាំបុរសរូបនេះ ! ក្នុងវេលានៃការភ័យខ្លាច ឬការសង្ស័យ ឬពេលដែលមានបញ្ហា សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងទីតាំងដែលអ្នកបានដណ្តើមយកមកវិញ បើទោះបីជាទីតាំងនោះមានកំណត់ក្ដី ។ ក្នុងការលូតលាស់ដែលយើងទាំងអស់គ្នាមានបទពិសោធន៍ ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ភាពស្មើគ្នាខាងវិញ្ញាណទៅនឹងការវេទនារបស់ក្មេងប្រុសនេះ ឬការអស់សង្ឃឹមរបស់ឪពុកម្ដាយ គឺនឹងមកដល់យើងទាំងអស់គ្នា ។ ពេលគ្រាទាំងនោះមកដល់ ហើយបញ្ហាផុសចេញមក នោះដំណោះស្រាយមិនកើតភ្លាមទេ សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកបានដឹងរួចហើយ ហើយឈរយ៉ាងរឹងមាំ រហូតដល់ចំណេះដឹងបន្ថែមទៀតមកដល់» (« Lord, I Believe » ទំព័រ ៩៣–៩៤ ) ។
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីឪពុករូបនេះ អំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើនៅក្នុងគ្រានៃការឥតជំនឿ ? ( ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយតបហើយ សូមសរសេរឃ្លាដែលមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះនៅលើក្តារខៀន ៖ បើយើងកាន់ឲ្យជាប់នូវអ្វីដែលយើងជឿ… )
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីដំណោះស្រាយចំពោះការមិនជឿដែលចេញមកពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ឪពុករូបនេះ ត្រង់ផ្នែកផ្សេងទៀតនៅក្នុងខ ២៤ ? ( ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយតបហើយ សូមបន្ថែមឃ្លាខាងក្រោមទៅនឹងឃ្លាលើក្ដារខៀន ៖ ហើយស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់…)
ចូរសុំសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩:២៥-២៧ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបចំពោះការទូលអង្វររបស់ឪពុករូបនេះ ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើអ្វីខ្លះ នៅក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះការទូលអង្វររបស់ឪពុករូបនេះ ?
-
តើអ្នកនឹងបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើក្ដារខៀន ដោយផ្អែកទៅលើអ្វីដែលអ្នកបានរៀនមកពីដំណើររឿងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប សូមបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀនដើម្បីវានាំទៅរកគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងកាន់ជាប់នូវអ្វីដែលយើងជឿ ហើយស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងជួយយើងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង )។
សូមយោងទៅលើស្ថានភាពដែលបានរៀបរាប់នៅលើក្ដារខៀន ដែលអ្នកបានពិភាក្សានៅដើមមេរៀន ។
-
តើគោលការណ៍នេះអាចត្រូវបានប្រើនៅក្នុងស្ថានភាពដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ បានទទួលជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងពេលឥតជំនឿដោយសារតែការក្រសោបសេចក្ដីជំនឿ ហើយស្វែងរកជំនួយរបស់ទ្រង់ ? ( អ្នកគួរតែចែកចាយបទពិសោធន៍មួយផងដែរ ) ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអនុវត្តគោលការណ៍នេះ អំឡុងពេលឥតជំនឿ ។
ចូររំឭកសិស្សថា ឪពុករូបនេះ ដំបូងឡើយ បាននាំកូនប្រុសរបស់គាត់ទៅជួបនឹងពួកសិស្សមួយចំនួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីត្រូវបានព្យាបាល ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេគឺជាពួកសិស្សទាំងនេះ ។
-
តើអ្នកនឹងគិត ឬមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលអ្នកមិនអាចបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីក្មេងប្រុសនេះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានម៉ាកុស ៩:២៨ឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលនូវសំណួរដែលពួកសិស្សសួរទៅព្រះយេស៊ូវ ។
-
តើពួកសិស្សបានសួរសំណួរព្រះយេស៊ូវអ្វីខ្លះ ?
សូមសុំឲ្យសិស្សរំឭកម៉ាកុស ៩:១៩ហើយរកមើលនូវរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នាអំពីមនុស្ស រួមទាំងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ដែលមានវត្តមានទីនោះ ។ ( ពួកគេ « មិនជឿ » នោះទេ ) ។ ចូរពន្យល់ថាការមិនជឿនៅទីនេះ សំដៅទៅលើការខ្វះសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាពមានប្រសិទ្ធភាព ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩:២៩ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះសំណួររបស់ពួកសិស្ស ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ?
-
តើការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ អាចមានឥទ្ធិពលទៅលើសេចក្ដីជំនឿរបស់មនុស្សម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប សូមជួយពួកគេយល់នូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ យើងអាចបង្កើនសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ដែលដកស្រង់ពីសៀវភៅ ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលស្ថានភាពខុស ៗគ្នាដែលសេចក្ដីពិតអាចអនុវត្ត ៖
« ដំណើររឿងនេះ [ អំពីព្រះយេស៊ូវបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីកូនប្រុសរបស់បុរសនោះ ] បង្រៀនថា ការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារអាចផ្ដល់នូវកម្លាំងបន្ថែមដល់អ្នកទាំងឡាយដែលនឹងផ្ដល់ និង ទទួលការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាព ។ ដំណើររឿងក៏អាចអនុវត្តចំពោះការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់អ្នកផងដែរ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានភាពទន់ខ្សោយ ឬអំពើបាបមួយ ដែលអ្នកបានពុះពារដើម្បីយកឈ្នះ នោះអ្នកគួរតែចាំបាច់ត្រូវតមអាហារ ហើយអធិស្ឋានដើម្បីទទួលបានជំនួយ ឬការអភ័យទោសដែលអ្នកប៉ងប្រាថ្នា ។ ដូចជាអារក្សអសោចដែលព្រះគ្រីស្ទបានបណ្ដេញចេញ នោះការលំបាករបស់អ្នកអាចនឹងជាប្រភេទការលំបាកដែលនឹងបណ្ដេញចេញតែតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ » (ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ៦៧ ] ) ។
-
យោងតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ តើស្ថានភាពមួយចំនួនដែលសេចក្ដីពិតនេះអាចអនុវត្តមានអ្វីខ្លះ ?
-
តើពេលណាដែលការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារបានជួយបង្កើនសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកទទួលបានពរជ័យសុចរិតដែលអ្នកស្វែងរកនោះ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សនឹកគិតអំពីពរជ័យទាំងឡាយ ដែលពួកគេស្វែងរកសម្រាប់ខ្លួនគេ ឬអ្នកដទៃ ដែលអាចនឹងត្រូវបានទទួលតាមរយៈការបង្កើនសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរគោលដៅមួយដើម្បីអធិស្ឋាន និងតមអាហារចំពោះពរជ័យទាំងនេះនៅថ្ងៃអាទិត្យតមអាហារក្រោយ ។
![]()
រូបភាពរូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
សូមពិចារណាធ្វើការស្វែងរកជាមុននូវវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយចំនួនដែលសិស្សអាចនឹងមិនទាន់ស្គាល់នៅឡើយ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន ហើយគូសចំណាំវា ។ អ្នកអាចនឹងចាត់តាំងវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរថ្មីមួយដល់សិស្សម្នាក់ៗ ឬឲ្យសិស្សដែលចាប់ជាដៃគូៗ ហើយសុំឲ្យពួកគេគូសរូបនៅលើក្រដាសមួយ ដែលពិពណ៌នាអំពីសេចក្ដីពិតដែលបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពន្យល់អំពីរូបភាពរបស់ពួកគេទៅដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ អ្នកអាចនឹងបង្ហាញរូបភាពសម្រាប់ជាសេចក្ដីយោងពេលក្រោយ ។
(កំណត់ចំណាំ ៖ អ្នកអាចប្រើសកម្មភាពនេះនៅពេលចាប់ផ្ដើម ឬពេលបញ្ចប់មេរៀនណាមួយ តាមពេលអនុញ្ញាត ) ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ម៉ាកុស ៩:២២-២៤។ សូមកាន់ឲ្យជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលយើងជឿ ហើយស្វែងរកជំនួយដើម្បីពង្រឹងដល់ជំនឿរបស់យើង
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានផ្ដល់នូវការប្រឹក្សាដូចខាងក្រោមអំពីការពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ៖
«ពេលបញ្ហាមកដល់ ហើយសំណួរចោទឡើង សូមកុំចាប់ផ្ដើមការផ្សងព្រេងរបស់អ្នកសម្រាប់សេចក្ដីជំនឿដោយនិយាយថាអ្នក គ្មាន ជំនឿច្រើន ដែលដឹកនាំទៅរក « ការឥតជំនឿ» របស់អ្នកនោះឡើយ។ … ខ្ញុំមិនបានសូមឲ្យអ្នកធ្វើពុតថា អ្នកមានសេចក្ដីជំនឿ ដែលអ្នកគ្មាននោះទេ ។ ខ្ញុំ គឺ កំពុងតែសូមឲ្យអ្នកស្មោះត្រង់ទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿ ដែល អ្នកមានវិញទេតើ ។ ពេលខ្លះយើងធ្វើដូចជាការប្រកាសដោយស្មោះត្រង់អំពីភាពសង្ស័យគឺជាការបង្ហាញអំពីភាពក្លាហានខាងសីលធម៌ខ្ពស់ជាងការប្រកាសដោយស្មោះត្រង់អំពីសេចក្ដីជំនឿទៅវិញ ។ វាមិនអាចទេ ! ដូច្នេះចូរយើងទាំងអស់គ្នា ចងចាំនូវសារលិខិតដ៏ច្បាស់នៃដំណើររឿងបទគម្ពីរនេះ ៖ សូមស្មោះត្រង់អំពីចម្ងល់របស់អ្នក ដូចដែលអ្នកចាំបាច់ត្រូវស្មោះត្រង់ ជីវិតគឺមានសុទ្ធតែចម្ងល់នៅក្នុងប្រធានបទមួយ ទៅប្រធានបទមួយផ្សេងទៀត ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នក និង គ្រួសារអ្នកចង់បានការព្យាបាល ចូរកុំទុកឲ្យចម្ងល់ទាំងនោះឈររាំងផ្លូវនៃសេចក្ដីជំនឿមិនឲ្យធ្វើអព្ភូតហេតុរបស់វាឡើយ ។ …
« … នៅពេលការសង្ស័យ ឬការលំបាកកើតមាន ចូរកុំខ្លាចនឹងសុំរកជំនួយឡើយ ។ ប្រសិនបើយើងចង់បានវាដោយរាបសារ និង ស្មោះត្រង់ដូចជាឪពុករូបនេះបានធ្វើ នោះយើងអាចទទួលបាន ។ បទគម្ពីរទាំងឡាយ រៀបរាប់អំពីបំណងប្រាថ្នាដ៏ក្លៀវក្លាដូច្នេះថាជា ‹ បំណងប្រាថ្នាពិត › តស៊ូ ‹ ដោយអស់ពីបំណងនៃដួងចិត្ត ការប្រព្រឹត្តដោយគ្មានឧបាយកល និង គ្មានការបញ្ឆោតចំពោះព្រះ › [នីហ្វៃទី ២ ៣១:១៣] ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះការរុកគួនប្រភេទនោះ ព្រះនឹងបញ្ជូនជំនួយមកទាំងសងខាងនៃវាំងនន ដើម្បីពង្រឹងដល់ជំនឿរបស់យើង »«Lord, I Believe»EnsignឬLiahonaខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩៤ ) ។
ប្រសិនបើសិស្សរបស់អ្នកណាម្នាក់ កំពុងពុះពារនឹងការសង្ស័យ ឬការភ័យខ្លាច ដែលកើតចេញមកពីចម្ងល់ចំពោះគោលលទ្ធិ ឬប្រវត្តិនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យសិក្សានូវឯកសារទាក់ទងទាំងឡាយមកពី Church’s Gospel Topics pages ( សូមមើល lds.org/topics) ។
ម៉ាកុស ៩:២៨-២៩។ ការតមអាហាររួមផ្សំនឹងការអធិស្ឋាន
អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនដូចតទៅ ៖
« យើងសង្កេតមើលថា នៅក្នុងខគម្ពីរ ការតមអាហារស្ទើរតែតភ្ជាប់ជានិច្ចនឹងការអធិស្ឋាន ។ ដោយគ្មានការអធិស្ឋាន នោះការតមអាហារនឹងពុំពេញលេញជាការតមអាហារទេ វាគ្រាន់តែជាការអត់អាហារតាមធម្មតា ។ បើយើងចង់ឲ្យការតមអាហាររបស់យើងមានន័យជាងការគ្រាន់តែមិនហូបអាហារ នោះយើងត្រូវតែលើកដួងចិត្តរបស់យើង គំនិតរបស់យើង និងសម្លេងរបស់យើង ទូលនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ ការតមអាហាររួមផ្សំជាមួយនឹងការអធិស្ឋានដ៏ក្លៀវក្លា គឺប្រកបដោយអានុភាព » (« Law of the Fast »Ensignខែឧសភា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ៧៣ ) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីការតមអាហាររួមផ្សំជាមួយនឹងការអធិស្ឋាន ដែលរួមបញ្ចូលទាំងឥទ្ធិពលរបស់វា ដើម្បីនាំមកនូវអំណាចខាងវិញ្ញាណកើនឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង សូមមើលអែលឌើរ ខាល ប៊ី ប្រាត្ត« The Blessings of a Proper Fast »EnsignឬLiahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ៤៧-៤៩ ។