មេរៀនទី ៤២
ម៉ាកុស ១១-១៦
សេចក្ដីផ្ដើម
នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសង្កេតឃើញស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់ ដែលបានដាក់ប្រាក់ពីរស្លឹងនៅក្នុងហឹបព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ក្រោយមក ខណៈដែលនៅពេលទទួលទានអាហារពេលល្ងាចនៅភូមិបេថានី ម៉ារាបានចាក់ប្រេងឲ្យព្រះយេស៊ូវជាទីសម្គាល់នៃការសុគតរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។ ទ្រង់ត្រូវបានគេកាត់ទោស ហើយដាក់ទោសរហូតដល់សុគត ។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ហើយបានរស់ឡើងវិញ នោះព្រះអម្ចាស់បានលេចព្រះកាយមកឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់ឃើញ ហើយបានបញ្ជាពួកគេឲ្យនាំដំណឹងល្អទៅកាន់ពិភពលោក ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ម៉ាកុស ១១-១៣
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀននៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយសង្កេតឃើញស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់បានដាក់ប្រាក់ពីរស្លឹងទៅក្នុងហឹបព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
សូមអានស្ថានភាពដូចតទៅនេះឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់រកមើលភាពផ្សេងគ្នារវាងដង្វាយនានា ដែលថ្វាយទៅព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ ។
-
ស្ត្រីម្នាក់បានឲ្យដល់ប៊ីស្សពនូវចំនួនប្រាក់ដ៏ច្រើនជាដង្វាយតមអាហារ ។ ស្ត្រីម្នាក់ទៀតបានរស់នៅក្នុងវួដដូចគ្នា បានឲ្យប្រាក់ដល់ប៊ីស្សពក្នុងចំនួនតិចបំផុតមួយជាដង្វាយតមអាហាររបស់គាត់ ។
-
បុរសម្នាក់បម្រើជាប្រធានស្ដេក ។ បុរសម្នាក់ទៀតនៅក្នុងស្ដេកដូចគ្នា បម្រើជាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
-
តើអ្នកសម្គាល់ឃើញមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ នៅក្នុងការថ្វាយដង្វាយតាមស្ថានភាពនីមួយៗ ?
-
តើមនុស្សម្នាក់អាចមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច បើដង្វាយរបស់ពួកគាត់ថ្វាយទៅព្រះអម្ចាស់មានចំនួនតិចតួច នៅពេលប្រៀបធៀបនឹងការថ្វាយដង្វាយរបស់អ្នកដទៃ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិតនៅពេលពួកគេសិក្សាម៉ាកុស ១១-១៤ដែលនឹងជួយពួកគេដឹងពីរបៀប ដែលព្រះអម្ចាស់ទតមើលទៅលើដង្វាយរបស់ពួកគេដល់ទ្រង់ ។
ចូរដាក់បង្ហាញរូបភាពការយាងចូលដ៏ជោគជ័យ(Gospel Art Book[២០០៩] ទំព័រ ៥០,សូមមើលផងដែរLDS.org) ។ សូមសង្ខេបម៉ាកុស ១១:១-១២:៤០ដោយពន្យល់ថា នៅពេលជិតដល់ទីបញ្ចប់នៃការបម្រើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ នោះទ្រង់បានជិះចូលទៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមដោយជោគជ័យ បានសម្អាតព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយបានបង្រៀនមនុស្សនៅទីនោះ ។ សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងការប៉ុនប៉ងដើម្បីបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះពួកផារ៉ាស៊ី និងពួកអាចារ្យ បានសួរដល់ទ្រង់នូវសំណួរលំបាកៗ ខណៈដែលទ្រង់បានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបចំពោះសំណួររបស់ពួកគេ ទ្រង់បានប្រកាសបដិសេធពីភាពលាក់ពុតរបស់ពួកផារីរ៉ាស៊ី និង ពួកអាចារ្យ ( សូមមើលម៉ាថាយ ២៣) ។
សូមពន្យល់ថា ខណៈដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះទ្រង់បានទតឃើញបុគ្គលទាំងឡាយដែលបានដាក់ប្រាក់ទៅក្នុងហឹបព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាការថ្វាយដល់ព្រះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានម៉ាកុស ១២:៤១-៤៤ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលនូវរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានទតឃើញនៅត្រង់ហឹបនោះ ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានទតឃើញអ្វីនៅត្រង់ហឹបនោះ ?
សូមបង្ហាញកាក់ដែលមានតម្លៃតិចបំផុត ជារូបិយបណ្ណប្រទេសអ្នក ហើយពន្យល់ថា ប្រាក់មួយស្លឹង គឺជា« កាក់ស្ពាន់ដ៏តិចបំផុតដែលបានប្រើដោយពួកសាសន៍យូដា » (Bible Dictionary, « Money ») ។
-
តើមនុស្សម្នាក់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណា បើពួកគេអាចដាក់ប្រាក់តែពីរស្លឹងជាដង្វាយថ្វាយព្រះនោះ ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលដូចម្តេច អំពីដង្វាយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងដង្វាយរបស់អ្នកផ្សេងទៀត ?
-
ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះចាត់ទុកដង្វាយរបស់គាត់ « ច្រើន » ជាងដង្វាយផ្សេងៗ ?
-
ផ្អែកទៅលើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលអំពីស្ត្រីមេម៉ាយ តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនអំពីការថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដូចតទៅ ៖ បើយើងស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីផ្ដល់អស់នូវអ្វីដែលយើងមានថ្វាយព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងទទួលយកដង្វាយរបស់យើង ទោះបើវាមានចំនួនតិច បើប្រៀបទៅនឹងអ្នកដទៃក្ដី )។
សូមសង្ខេបម៉ាកុស ១៣ដោយពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ពួកសាវករបស់ទ្រង់អំពីការយាងមកជាលើកទីពីរ ។ សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេបានសិក្សាអំពីការបង្រៀនទាំងនេះនៅក្នុង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ–ម៉ាថាយ ។
ម៉ាកុស ១៤:១-៩
ម៉ារាបានចាក់ប្រេងឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ
ចូរពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ អំពីទីសម្គាល់នៃការយាងមកជាលើកទីពីរ នោះទ្រង់បានយាងចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានចេញទៅភូមិបេថានី ទៅផ្ទះបុរសម្នាក់ឈ្មោះ ស៊ីម៉ូន ដែលពីមុនបានរងទុក្ខដោយជំងឺឃ្លង់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានម៉ាកុស ១៤:៣ឲ្យឮៗ ហើយឲ្យសិស្សម្នាក់ទៀតឲ្យអានយ៉ូហាន ១២:៣ឮៗ ។ ចូរសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់នូវអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលទ្រង់គង់ចុះទទួលទានអាហារពេលល្ងាច ។
-
តើមានអ្វីខ្លះកើតឡើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលទ្រង់គង់ចុះនៅពេលទទួលទានអាហារពេលល្ងាចនៅផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូន ? ( ចូរពន្យល់ថា ស្ត្រីដែលចាក់ប្រេងឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺជាម៉ារាបងស្រីរបស់ម៉ាថា និង ឡាសា [ សូមមើលយ៉ូហាន ១២:១-៣] ) ។
-
តើម៉ារាបានបង្ហាញដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនូវក្ដីស្រឡាញ់ និង ការលះបង់របស់នាងយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
ចូរពន្យល់ថា ទង្វើរបស់ម៉ារាក្នុងការចាក់ប្រេងលើសិរិសាររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះបាទាទ្រង់ ជាមួយនឹងប្រេងទេព្វិរូ ( ប្រេងដែលមានតម្លៃថ្លៃ ) គឺជាទង្វើនៃគារវភាពដែលសូម្បីតែស្ដេចកម្រនឹងបានទទួល ( សូមមើល James E. TalmageJesus the Christ បោះពុម្ពជាលើកទី ៣ [ឆ្នាំ ១៩១៦ ] ទំព័រ ៥១២ ) ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង ម៉ាកុស ១៤:៤-៩ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលមនុស្សមួយចំនួននៅពេលទទួលទានអាហារពេលល្ងាច បានមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះអ្វីដែលម៉ារាបានធ្វើ ។ សូមពន្យល់ថា យើងរៀនមកពីយ៉ូហាន ១២:៤-៥ថា យូដាស អេស្ការីយ៉ុត គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានរអ៊ូរទាំអំពីទង្វើរបស់ម៉ារា ។
-
តើយូដាស អេស្ការីយ៉ុត មានប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះការចាក់ប្រេងរបស់ម៉ារាដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយប្រេងដែលមានតម្លៃថ្លៃនោះ ?
-
យោងតាមខទី ៥តើប្រេងដ៏មានតម្លៃនោះថ្លៃប៉ុន្មាន ? ( សូមពន្យល់ថា បីរយកាក់ គឺប្រហែលជាស្មើនឹងចំនួនប្រាក់ដែលអ្នកធ្វើការជាទូទៅអាចរកបានក្នុងមួយឆ្នាំ ) ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ចំពោះការរិះគន់របស់យូដាសអំពីម៉ារា ?
សូមចង្អុលបង្ហាញឃ្លា « នាងបានធ្វើការនេះ ជាការល្អដល់ខ្ញុំណាស់ » នៅក្នុងខទី ៦ហើយពន្យល់ថា វាចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះសព្វព្រះទ័យនឹងអ្វីដែលម៉ារាបានធ្វើ ។ ក៏សូមចង្អុលបង្ហាញឃ្លា « នាងបានធ្វើការអ្វីដែលនាងធ្វើបាន » នៅក្នុងខទី ៨ហើយពន្យល់ថា ការបញ្ជាក់នេះថា ម៉ារាបានថ្វាយអស់ពីលទ្ធភាពរបស់នាងទៅព្រះអម្ចាស់ ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ចេញមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះទ័យ នៅពេលយើងថ្វាយអស់ពីលទ្ធភាពរបស់យើងទៅទ្រង់ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ សព្វព្រះទ័យនៅពេលយើងថ្វាយដល់ទ្រង់ នូវលទ្ធភាពរបស់យើងទាំងអស់ ) ។
សូមយោងទៅស្ថានភាពពីរដែលបានបង្ហាញនៅខាងដើមមេរៀន ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សប្រើសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានប្រាប់នៅក្នុងម៉ាកុស ១២និងម៉ាកុស ១៤ដើម្បីពន្យល់អំពីរបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងស្ថានភាពនេះ អាចនឹងសព្វព្រះទ័យដល់ព្រះអម្ចាស់ ។
-
តើការជឿទៅលើសេចក្ដីពិតទាំងនេះ អាចជួយនរណាម្នាក់ដែលមានអារម្មណ៍ថាពួកគេពុំបានថ្វាយច្រើនដល់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនៅពេលណា ដែលអ្នកបានឃើញនរណាម្នាក់បានថ្វាយអស់ពីលទ្ធភាពរបស់ពួកគេដល់ព្រះអម្ចាស់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពិចារណាថា តើថ្មីៗនេះពួកគេបានថ្វាយអស់ពីលទ្ធភាពរបស់ពួកគេដល់ព្រះអម្ចាស់ឬទេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យជ្រើសរើសទិដ្ឋភាពមួយនៃជីវិតរបស់ខ្លួនគេ ដែលពួកគេអាចកែលម្អ ហើយដាក់គោលដៅ ដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យថ្វាយអស់ពីលទ្ធភាពដល់ព្រះអម្ចាស់ ។
ម៉ាកុស ១៤:១០-១៦:២០
ព្រះយេស៊ូវ បានចាប់ផ្ដើមដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នៅពេលទ្រង់រងទុក្ខនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានីដើម្បីអំពើបាបរបស់យើង ទ្រង់ត្រូវបាន យូដាស អេស្ការីយ៉ុត ក្បត់ ហើយបាននាំទៅឈរចំពោះមុខពួកអ្នកដឹកនាំយូដា
សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតដោយស្ងាត់ៗនូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាយល់ចិត្តអ្នក ឬយល់ពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងឆ្លងកាត់ដែរឬទេ ?
-
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា អ្នកមិនអាចត្រូវបានអភ័យទោសពីអំពើបាបកាលពីអតីតកាលរបស់អ្នកឬទេ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិត នៅពេលពួកគេសិក្សាម៉ាកុស ១៤ដែលអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលអាចនឹងមានអារម្មណ៍ទាំងនេះ ។
សូមសង្ខេបម៉ាកុស ១៤:១០-៣១ដោយពន្យល់ថា ប៉ុន្មានពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់ពីម៉ារាបានចាក់ប្រេងដល់ព្រះយេស៊ូវ នោះព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសាវកបានធ្វើបុណ្យរំលង ។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចេញទៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ១៤:៣២-៣៤ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលនូវរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះទ័យយ៉ាងណា នៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះទ័យយ៉ាងណា នៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ?
បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយសូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ឈឺចាប់ខ្លាំងបំផុត ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត សោកសៅដ៏លើសលប់ ។
សូមពន្យល់ថា ឃ្លាទាំងនេះ សំដៅទៅលើការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានទទួលពិសោធន៍ ជាចំណែកនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
-
តើឃ្លាទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សបានឆ្លើយ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ជាផ្នែកនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខ ហើយបានសោកសៅនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី )។
សូមអញ្ជើញសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង ម៉ាកុស ១៤:៣៥-៤២ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ ដោយសារការរងទុក្ខដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់ ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដោយសារតែការរងទុក្ខដ៏ខ្លាំងរបស់ទ្រង់នោះ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺធ្ងន់ធ្ងរហួសហេតុ ដែលទ្រង់បានទូលសូមថា បើអាចធ្វើទៅបានចំពោះទ្រង់ នោះសូមកុំឲ្យទូលបង្គំទទួលបទពិសោធន៍នេះអី ) ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរងទុក្ខ …ដើម្បីទ្រង់ …
សូមពន្យល់ថា វគ្គបទគម្ពីរផ្សេងទៀតអាចជួយយើងយល់អំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង មូលហេតុដែលទ្រង់ស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីរងទុក្ខសម្រាប់យើង ។
សូមសរសេរសេចក្ដីយោងដូចខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ អេសាយ ៥៣:៣-៥និងអាលម៉ា ៧:១១-១៣។ សូមបំបែកសិស្សជាគូៗ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានខគម្ពីរជាមួយគ្នា ដោយស្វែងរកនូវបព្វហេតុ និងមូលហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខ ។ ចូរសូមឲ្យសិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេថា ពួកគេនឹងបំពេញឃ្លាដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀនដោយប្រើនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងអេសាយ ៥៣:៣-៥អាលម៉ា ៧:១១-១៣យ៉ាងដូចម្ដេច ។ ( អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា ពាក្យជួយនៅក្នុងអាលម៉ា ៧:១២មានន័យថា ប្រញាប់ដើម្បីផ្ដល់នូវការសង្គ្រោះ ឬទៅផ្តល់ជំនួយដល់នរណាម្នាក់ ។
ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សបួនប្រាំនាក់ចែកចាយរបៀបដែលពួកគេបានបំពេញឃ្លានោះ ។ ចម្លើយរបស់ពួកគេនឹងស្រដៀងគ្នាដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខនូវការឈឺចាប់ ក្ដីទុក្ខលំបាក ការល្បួង ជំងឺ រោគ និងការសោកសៅរបស់យើង ដើម្បីទ្រង់នឹងដឹងរបៀបដើម្បីជួយយើង ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ដើម្បីទ្រង់នឹងលុបចោលអំពើរំលងរបស់យើងចេញ ។ សូមរំឭកសិស្សថា ការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់អំពើបាបរបស់មនុស្សលោក បានចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ហើយបានបន្ដ និង ទីបំផុតឈានទៅដល់ការឆ្កាងរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ។
-
តើការដឹងនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខ និងមូលហេតុដែលទ្រង់បានរងទុក្ខ អាចជួយដល់អ្នក នៅពេលអ្នកជួបប្រទះនឹងការសាកល្បង ការឈឺចាប់ និង ក្ដីលំបាកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះជួយអ្នកនៅក្នុងគ្រាឈឺចាប់ ជំងឺ ឬការសោកសៅនៅពេលណា ?
-
តើអារម្មណ៍អ្វីខ្លះដែលអ្នកបានដកពិសោធន៍ នៅពេលអ្នកបានប្រែចិត្ត ហើយមានអារម្មណ៍ថា អំពើបាបរបស់អ្នកត្រូវបានលុបចោល ( ឬបំបាត់ចោល ) តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមសង្ខេបម៉ាកុស ១៤:៤៣-១៦:២០ដោយការពន្យល់ថា ព្រះយេស៊ូវ ត្រូវបាននាំយកទៅកាត់ទោសដោយមិនស្របច្បាប់ នៅចំពោះមុខពួកសានហេឌ្រីន ហើយផ្ដន្ទាទោសដល់ស្លាប់ ។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ហើយបានរស់ឡើងវិញ នោះទ្រង់បានលេចព្រះកាយមកឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់ឃើញ ហើយបានបញ្ជាពួកគេឲ្យនាំដំណឹងល្អទៅកាន់ពិភពលោក ។
អ្នកគួរតែបញ្ចប់ ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលអ្នកបានពិភាក្សានៅថ្ងៃនេះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ម៉ាកុស ១២:៤១-៤៤។ ប្រាក់ស្លឹងរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រ
« ប្រាក់ស្លឹងរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ បានបរិច្ចាគទៅក្នុងហឹបព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជាកាក់សាសន៍យូដាចំនួនតិច ហៅថាlepta( ភាសាក្រិកថាតិច) ។ វាមានទម្ងន់ប្រហែលជា ១/២ ក្រាម ( តិចជាង ១/៥០នៃប្រាក់មួយអោន ) ហើយមានតម្លៃតិចជាង ‹ ប្រាក់កាក់ › ឬសេនដែលជាកាក់របស់រ៉ូមដែលមានតម្លៃតិចបំផុតនៅជំនាន់នោះ ( សូមមើលម៉ាកុស ១២:៤២) ។
« ការពិតដែលស្ត្រីមេម៉ាយបានផ្ដល់ ‹ របស់នាងទាំងប៉ុន្មាន › បានបង្ហាញពីការលះបង់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់គាត់ចំពោះព្រះ ដែលផ្ទុយពីការលាក់ពុតរបស់ពួកអាចារ្យ ( សូមមើល ម៉ាកុស ១២:៣៨-៤០) ។ អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាលម៉េហ្គ ( ឆ្នាំ ១៨៦២-១៩៣៣ ) នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ថា ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់បានសរសើរដល់ស្ត្រីមេម៉ាយនោះ ទោះជាគាត់បានថ្វាយតែបន្ដិចនោះ ៖ ‹ ពួកអ្នកមានបានផ្ដល់ឲ្យច្រើន ប៉ុន្តែទុកកាន់តែច្រើនទៀត ឯអំណោយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយគឺជាអ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មាន ។ វាមិនមែនជាចំនួនតិចនៃដង្វាយរបស់គាត់ទេ ដែលអាចទទួលយកបានដោយពិសេសនោះ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍នៃការលះបង់ និង បំណងចិត្តលះបង់ដោយអស់ពីចិត្តរបស់គាត់វិញទេតើ (Jesus the Christបានបោះពុម្ពលើកទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩១៦ ] ទំព័រ ៥៦១–៦២ ) ។ អែលឌើរ ថាលម៉េហ្គ ក៏បានថ្លែងផងដែរ ៖ ‹ មិនថាវាជាអំណោយរបស់មនុស្សម្នាក់ ឬជាតិសាសន៍មួយនោះទេ អ្វីដែលល្អបំផុតនោះ ប្រសិនបើបានថ្វាយដោយស្ម័គ្រចិត្ត និង ដោយបំណងបរិសុទ្ធ គឺតែងតែល្អបំផុតនៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះ ទោះជាក្រីក្រ ដោយការប្រៀបធៀបនឹងអ្វីផ្សេងដែលល្អបំផុតក្ដី › (The House of the Lordកំណែថ្មីបានបោះពុម្ព [ ឆ្នាំ ១៩៦៨] ទំព័រ ៣ ) » (New Testament Student Manual[Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ], ទំព័រ ១២៨-២៩ ) ។
ម៉ាកុស ១៤:៣-៩។ ម៉ារាចាក់ប្រេងលើព្រះយេស៊ូវ
អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាលម៉េហ្គ បានពន្យល់ថា ទង្វើរបស់ម៉ារាបង្ហាញនូវក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់នាងចំពោះព្រះយេស៊ូវ ៖
« ដើម្បីចាក់ប្រេងលើក្បាលរបស់ភ្ញៀវម្នាក់ដោយប្រេងធម្មតា គឺធ្វើដើម្បី ផ្ដល់ កិត្តិយសដល់ទ្រង់ ដើម្បីចាក់ប្រេងនៅលើព្រះបាទាទ្រង់ក៏បង្ហាញពីទីសម្គាល់នៃការគោរពខុសពីធម្មតា ប៉ុន្តែការចាក់ប្រេងលើសិរិសារ និង ព្រះបាទាដោយប្រេងទេព្វិរូ ហើយដោយច្រើនដូច្នេះ គឺជាទង្វើនៃការគោរពបូជាដោយកម្រសូម្បីតែចំពោះស្ដេច ។ ទង្វើរបស់ម៉ារា គឺជាការបង្ហាញនូវការគោរពបូជា វាគឺជាក្លិនក្រអូបដែលចេញមកពីក្នុងដួងចិត្តពោរពេញដោយការថ្វាយបង្គំ និងសុច្ឆន្ទៈ » (Jesus the Christ, បានបោះពុម្ពជាលើកទី ៣ [ឆ្នាំ ១៩១៦ ] ទំព័រ ៥១២ ) ។
ម៉ាកុស ១៤:៣២-៣៦។ ការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី
« ភាសារបស់ម៉ាកុស ថ្លែងជាសាក្សីអំពីភាពពិត និង ភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( សូមមើលម៉ាកុស ១៤:២៣-៣៦) ។ ពាក្យក្រិកបានបកប្រែថា ‹ ឈឺចាប់ខ្លាំងបំផុត › នៅក្នុងអត្ថបទ អាចសំដៅទៅលើទំហំនៃអារម្មណ៍ រួមទាំងភាពស្ញប់ស្ញែង ភាពអស្ចារ្យ ភាពរំភើបដែលមានតាមក្រោយនូវភាពដ៏រន្ធត់ និងសម្ពាធដ៏ធំលើសលប់ ។ ជាកិរិយាសព្ទនៃភាសាក្រិច ‹ យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ › អាចមានន័យថា អស់សង្ឃឹម ស្រពាប់ស្រពោន ហើយពេញដោយការឈឺចាប់ ឬសោកសៅ ។ ពាក្យទាំងនេះរួមគ្នា បង្ហាញពីការឈឺចាប់ដ៏ខ្លាំង និងលើសលប់ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា ព្រលឹងរបស់ទ្រង់គឺ ‹ចិត្តខ្ញុំព្រួយជាខ្លាំងសឹងតែនឹងស្លាប់ › (ម៉ាកុស ១៤:៣៤)--គឺថា ការឈឺចាប់របស់ទ្រង់គឺ ធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងណាស់ ដែលទ្រង់មានព្រះទ័យថា ទ្រង់សឹងតែនឹងស្លាប់នោះ ។ …
« អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ( ឆ្នាំ ១៩២៦-២០០៤ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់… បានថ្លែងអំពីការរងទុក្ខនៃដង្វាយធួន ៖
«‹ នៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានចាប់ផ្ដើមមានការ « ឈឺចាប់ខ្លាំងបំផុត » (ម៉ាកុស ១៤:៣៣) ឬនៅភាសាក្រិក « លើសលប់ » និង « ដ៏ញ័ររន្ធត់ » ។
«‹ សូមស្រមៃមើល ព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាអង្គបង្កបង្កើតនៃពិភពលោកនេះ និង ពិភពនានាដទៃទៀត «បានញ័ររន្ធត់ » ! … ទ្រង់ពុំបានដឹងជាមុនច្បាស់អំពីដំណើរនៃដង្វាយធួនថាឈឺចាប់ប៉ុណ្ណាទេ ។ ដូច្នេះ នៅពេលការឈឺចាប់បានដល់កម្រិតពេញលេញរបស់វា វាធ្ងន់ធ្ងរពេកក្រៃ ដុនដាបយ៉ាងខ្លាំងម្ល៉េះ សូម្បីតែទ្រង់ដែលមានប្រាជ្ញាវាងវៃល្អឯក មិនអាចនឹកស្រមៃដល់ ! …
«‹ ទម្ងន់សរុបនៃអំពើបាបខាងសាច់ឈាមទាំងអស់—ពីអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល—បានសង្កត់សង្កិនដល់ព្រលឹងដ៏ឥតខ្ចោះ គ្មានអំពើបាបសោះ និង ញាណដ៏ទន់ភ្លន់នោះ ! ទុក្ខវេទនា និង ជំងឺទាំងឡាយរបស់យើងក៏ជាផ្នែកមួយនៃក្តីរន្ធត់ដ៏ច្រើនពន់ពេកនៃដង្វាយធួននេះដែរ ។ ( សូមមើល អាលម៉ា ៧:១១–១២, អេសាយ ៥៣:៣–៥, ម៉ាថាយ ៨:១៧› ) ។ (‹ Willing to Submit› Ensign ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៥, ៧២–៧៣) » (New Testament Student Manual [Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ១៣០) ។