មេរៀនទី ១៥២ ៖វិវរណៈ ២–៣

មេរៀនទី ១៥២

វិវរណៈ ២–៣

សេចក្ដីផ្ដើម

យ៉ូហានបានសរសេរដល់ពួកទេវតាទាំងប្រាំពីរអង្គ ឬពួកអ្នកបម្រើនៃក្រុមជំនុំរបស់សាសនាចក្រនៅអាស៊ីតូច ហើយបានបង្ហាញអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីការសរសើរ ការកែតម្រូវ និងការព្រមានដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។ យ៉ូហានក៏បានដាក់បញ្ចូលអំពីការសន្យានៃភាពតម្កើងឡើងដល់ជនដែលយកឈ្នះបានផងដែរ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះឥរិយាបថរបស់សិស្ស ហើយឆ្លើយតបដោយសមរម្យ ។

ចូរយល់ដឹងពីការចូលរួមរបស់សិស្សនៅក្នុងមេរៀននេះ ហើយឆ្លើយតបនៅក្នុងរបៀបដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ។ ប្រសិនបើសិស្សមើលទៅហាក់ដូចជាធុញទ្រាន់ ឬ គ្មានវិន័យវាអាចបណ្តាលមកពីពួកគេពុំបានចូលរួមនៅក្នុងមេរៀន ឬដោយសារពួកគេពុំយល់ពីអ្វី ដែលអ្នកកំពុងបង្រៀន ឬពីរបៀបដែលមេរៀននោះអនុវត្តចំពោះពួកគេ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ អ្នកត្រូវកែប្រែចំណុចមួយចំនួននៅក្នុងបទបង្ហាញមេរៀន ។

វិវរណៈ ២–៣

យ៉ូហានសរសេរអំពីព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់ពួកថ្នាក់ដឹកនាំនៃពួកជំនុំទាំងប្រាំពីរ

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានឲ្យឮៗនូវដំណើររឿងខាងក្រោមដោយស៊ិស្ទើរ ស៊ីដនី អេស រេណលស៍ អតីតសមាជិកមួយរូបនៅក្នុងគណៈប្រធានអង្គបឋមសិក្សាទូទៅ ៖ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកមើលថា ពួកគេអាចរៀនអ្វីខ្លះចេញពីក្នុងដំណើររឿងអំពីព្រះអម្ចាស់នេះ ។

រូបភាព
បងស្រី ស៊ីដនី អេស រេណលស៍

« ស៊ិស្ទើរ ហ្គេល ក្លេគ នៃគណៈប្រធានអង្គបឋមសិក្សាទូទៅ និងស្វាមីគាត់បានរស់នៅក្នុងប្រទេសប្រេស៊ីលអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។ ថ្មីៗនេះ គាត់មានកិច្ចការមួយខាងអង្គការបឋមសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ។ នៅពេលគាត់ដើរចូលទៅក្នុងសាលាជំនុំនៅថ្ងៃអាទិត្យ គាត់បានសង្កេតឃើញគ្រួសារជនជាតិប្រេស៊ីលមួយគ្រួសារនៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធជប៉ុន ។ … គាត់មានពេលតែមួយនាទីដើម្បីរាក់ទាក់នឹងពួកគេ ហើយបានដឹងថា ម្ដាយ និងកូនៗចូលចិត្តខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែសង្កេតឃើញថាឪពុកអង្គុយយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ។ ‹ ខ្ញុំនឹងមានឱកាសនិយាយនឹងពួកគេក្រោយពីការប្រជុំ › គាត់បានគិត នៅពេលគាត់បានប្រញាប់ឡើងទៅអង្គុយនៅលើវេទិកា ។ គាត់បានថ្លែងសុន្ទរកថារបស់គាត់ជាភាសាអង់គ្លេស ហើយត្រូវបានគេបកប្រែជាភាសាជប៉ុន រួចគាត់បានទទួលការបំផុសឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់ជាភាសាព័រទុយហ្គាយផងដែរ ។ គាត់រៀងស្ទាក់ស្ទើរដោយសារគ្មានអ្នកបកប្រែសម្រាប់ភាសាព័រទុយហ្គាយ ហើយមនុស្ស ៩៨ ភាគរយនឹងពុំយល់អំពីអ្វីដែលគាត់នឹងនិយាយឡើយ ។

« បន្ទាប់ពីការប្រជុំនោះ ឪពុកដែលជាជនជាតិប្រេស៊ីលរូបនោះបានដើរមករកគាត់ ហើយពោលថា ‹ ស៊ិស្ទើរ ទំនៀមទម្លាប់នៅទីនេះមានភាពខុសប្លែកខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំបានឯកោតែឯង ។ ការមកព្រះវិហារដោយពុំបានយល់អ្វីសោះនោះ វាគឺជារឿងពិបាកណាស់ ។ ពេលខ្លះខ្ញុំគិតថា វានឹងប្រសើរជាង ប្រសិនបើខ្ញុំនៅផ្ទះអានព្រះគម្ពីរវិញនោះ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ភរិយារបស់ខ្ញុំថា « ខ្ញុំនឹងសាកល្បងម្ដងទៀត » ហើយខ្ញុំបានមកនៅថ្ងៃនេះ ដោយគិតថាវាគឺជាលើកចុងក្រោយសម្រាប់ខ្ញុំ ។ នៅពេលអ្នកថ្លែងទីបន្ទាល់របស់អ្នកជាភាសាព័រទុយហ្គាយ ព្រះវិញ្ញាណបានប៉ះដល់ដួងចិត្តខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា នេះគឺជាកន្លែងដែលខ្ញុំត្រូវមក ។ ព្រះជ្រាបថាខ្ញុំនៅទីនេះ ហើយទ្រង់នឹងជួយខ្ញុំ › » ( « He Knows Us; He Loves Us » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៧៦ ) ។

តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអម្ចាស់ចេញពីក្នុងដំណើររឿងនេះ ?

សូមសរសេរឃ្លាមិនពេញលេញខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ដោយសារព្រះអម្ចាស់ស្គាល់យើងម្នាក់ៗ … នៅពេលសិស្សសិក្សា វិវរណៈ ២–៣ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ព្រះអម្ចាស់អាចធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់ពួកគេ ដោយសារទ្រង់ស្គាល់ពួកគេនោះ ។

សូមពន្យល់ថា វិវរណៈ ២–៣ មាននូវកំណត់ត្រារបស់សាវកយ៉ូហាន អំពីបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅពួកជំនុំទាំងប្រាំពីររបស់សាសនាចក្រនៅអាស៊ីតូច ( ប្រទេសតួគីបច្ចុប្បន្ន ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២:១–៣, ៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបដឹងអ្វីខ្លះអំពីពួកបរិសុទ្ធក្នុងអេភេសូរ ។

តើព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបអ្វីខ្លះ អំពីពួកបរិសុទ្ធនៅអេភេសូរ ? ( សូមពន្យល់ថា ពាក្យ ពួកនីកូឡាស [ ខទី ៦ ] អាចសំដៅទៅលើក្រុមដែលសមាជិករបស់ខ្លួនបានប្រកាសថា ពួកគេអាចធ្វើអំពើបាបខាងផ្លូវភេទដោយគ្មានការដាក់ទោស ដោយសារតែព្រះគុណរបស់ព្រះនឹងសង្គ្រោះពួកគេ [ សូមមើល Bible Dictionary « Nicolaitans » ] ) ។

សូមចង្អុលបង្ហាញថា ខគម្ពីរទាំងនេះកត់ត្រាថា ព្រះអម្ចាស់បានសរសើរពួកបរិសុទ្ធចំពោះកិច្ចការល្អរបស់ពួកគេ ។ សូមដាក់បន្ថែមទៅនឹងឃ្លានៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីឲ្យវាមានន័យដូចតទៅនេះ ៖ ដោយសារព្រះអម្ចាស់ស្គាល់យើងម្នាក់ៗ នោះទ្រង់អាចប្រទាននូវការសរសើរដោយផ្ទាល់ដល់យើង …

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២:៤–៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបអំពីអ្វីខ្លះទៀតអំពីពួកបរិសុទ្ធក្នុងអេភេសូរ ។

តើព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបអ្វីខ្លះទៀត អំពីពួកបរិសុទ្ធនៅអេភេសូរ ?

សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងប្រទានការកែតម្រូវដល់ពួកបរិសុទ្ធ ដោយសារតែអំពើបាបរបស់ពួកគេ ។ សូមបំពេញឃ្លានៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីឲ្យបង្ហាញនូវសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ដោយសារព្រះអម្ចាស់ស្គាល់យើងម្នាក់ៗ នោះទ្រង់អាចប្រទាននូវការសរសើរ និងការកែតម្រូវដោយផ្ទាល់ដល់យើង ។

តើវិធីអ្វីខ្លះដែលយើងអាចទទួលបានការសរសើរ និងការកែតម្រូវដោយផ្ទាល់មកពី ព្រះអម្ចាស់ ?
តើការដឹងថា ព្រះអម្ចាស់អាចប្រទានការសរសើរ និងការកែតម្រូវដល់យើង អាចជះឥទ្ធិពលដល់របៀបដែលយើងធ្វើការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើវាអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបដែលយើងឆ្លើយតបចំពោះពាក្យទូន្មានរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ និងឪពុកម្ដាយរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
ហេតុអ្វីយើងគួរមាននូវការខិតខំមួយដើម្បីស្វែងរកការសរសើរ និងការកែតម្រូវដោយផ្ទាល់មកពីព្រះអម្ចាស់ ?
តើអ្នកធ្លាប់ដកពិសោធន៍នូវការសរសើរ ឬការកែតម្រូវដោយផ្ទាល់មកពីព្រះអម្ចាស់នៅពេលណាដែរ ? តើបទពិសោធន៍នេះបានជួយអ្នកឲ្យដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ស្គាល់អ្នកម្នាក់ៗជាបុគ្គលយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ? ( សូមហាមសិស្សកុំឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលពិសិដ្ឋឬ ឯកជនពេក ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីសកម្មភាពដែលពួកគេគិតថា ព្រះអម្ចាស់អាចនឹងសរសើរដល់ពួកគេ ក៏ដូចជាគំនិត ឬឥរិយាបថដែលព្រះអម្ចាស់អាចនឹងកែតម្រូវដល់ពួកគេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅមួយដើម្បីប្រែចិត្ត នៅពេលព្រះអម្ចាស់កែតម្រូវដល់ពួកគេ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២:៧ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាអ្វីខ្លះដល់ជនដែលយកឈ្នះ ឬស៊ូទ្រាំដោយស្មោះត្រង់ដរាបដល់ចុងបំផុត ។

តើព្រះអម្ចាស់បានសន្យាអ្វីខ្លះដល់ជនដែលយកឈ្នះ ឬជនដែលកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុតនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ?
តើអ្នកគិតថា « ការបរិភោគផ្លែរបស់ដើមជីវិត » មានន័យដូចម្ដេច ? ( ខទី ៧ ) ។
តើការស្ដាប់ឮពរជ័យដែលបានសន្យានេះ បន្ទាប់ពីទទួលបានការកែតម្រូវដោយផ្ទាល់មានប្រយោជន៍យ៉ាងណាដែរ ដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅអេភេសូរ ?

សូមរំឭកសិស្សថា បន្ថែមពីលើការមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកជំនុំរបស់សាសនាចក្រនៅអេភេសូរ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅពួកជំនុំផ្សេងទៀតរបស់សាសនាចក្រនៅអាស៊ីតូច ។

សូមបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាប្រាំក្រុម ហើយចាត់បទគម្ពីរមួយឲ្យក្រុមនីមួយៗដូចខាងក្រោមនេះ ៖

វិវរណៈ ២:៨–១១
វិវរណៈ ២:១២–១៧
វិវរណៈ ២:១៨–២៩, ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ វិវរណៈ ២:២៦–២៧ (នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ។
វិវរណៈ ៣:១–៦( សូមផ្ដល់សំណៅនៃការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់វិវរណៈ ៣:១–២ ដល់ក្រុមដែលទទួលបានបទគម្ពីរយោងនេះ ៖ « ចូរសរសេរផ្ញើទៅពួកអ្នកបម្រើនៃពួកជំនុំដែលនៅក្រុងសើដេសថា ព្រះដ៏មានព្រះវិញ្ញាណទាំងប្រាំពីរ ដែលជាពួកអ្នកបម្រើទាំងប្រាំពីររបស់ព្រះ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលនូវសេចក្ដីទាំងនេះថា យើងស្គាល់ការដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តហើយ គឺដែលអ្នករាល់គ្នាមានឈ្មោះថារស់ តែអ្នករាល់គ្នាស្លាប់ទេ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយចម្រើនកម្លាំងដល់អ្វីៗដែលនៅសល់ ដែលរៀបនឹងស្លាប់នោះដែរ ដ្បិតយើងមិនបានឃើញការដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តនោះ ជាពេញខ្នាតនៅចំពោះព្រះនៃយើងទេ ) ។
វិវរណៈ ៣:៧–១៣

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានខគម្ពីរដែលពួកគេត្រូវបានចាត់ឲ្យដល់ក្រុមនីមួយៗ ហើយរកមើលថា តើព្រះអម្ចាស់បានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ និងរកមើលពរជ័យដែលទ្រង់បានសន្យាថាពួកគេនឹងទទួលបាន ប្រសិនបើពួកគេធ្វើដូច្នោះ ។

បន្ទាប់ពីផ្តល់ពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់មកពីក្រុមនីមួយៗឲ្យប្រាប់អំពីអ្វីដែលក្រុមរបស់គាត់បានរកឃើញ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ( នៅខាងក្រោមពរជ័យដែលបានសន្យានៅក្នុង វិវរណៈ ២:៧ ) ពរជ័យសន្យាដែលក្រុមនីមួយៗបានរកឃើញ ( សូមមើល វិវរណៈ ២:១១, ១៧, ២៦, ៣:៥, ១២ ) ។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើចប់សព្វគ្រប់ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការសន្យានីមួយៗនៃការសន្យាទាំងនេះសំដៅទៅលើការទទួលបានពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង ដែលវាសមស្របទៅនឹងការកាន់ខ្ជាប់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើងដរាបដល់ចុងបំផុត ។

តើយើងអាចស្គាល់គោលការណ៍អ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់គោលការណ៍មួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងយកឈ្នះ នោះយើងអាចទទួលបានពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង ) ។
តើអ្នកគិតថាយើងត្រូវយកឈ្នះអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង ?

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ៣:១៤–១៧ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលលក្ខខណ្ឌមួយ ដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងឡៅឌីសេថាត្រូវយកឈ្នះដើម្បីទទួលបានភាពតម្កើងឡើង ។

តើលក្ខខណ្ឌអ្វីទៅដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងឡៅឌីសេថាត្រូវយកឈ្នះ ?
តើអ្នកគិតថា ការដែលសមាជិកសាសនាចក្រទាំងនេះគឺជាពួកសិស្សដែលគ្រាន់តែស្ទើរៗចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះមានន័យដូចម្ដេច ? ( ខទី ១៥ ) ។ ( ពាក្យ ក្ដៅ អាចត្រូវបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីមនុស្សម្នាក់ ដែលបានប្ដេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុងចំពោះដំណឹងល្អ ហើយពាក្យ ត្រជាក់ អាចត្រូវបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីមនុស្សម្នាក់ ដែលបដិសេធចោលទាំងស្រុងចំពោះការបង្រៀន និងសេចក្ដីសញ្ញាទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ សិស្សដែលគ្រាន់តែស្ទើរៗម្នាក់អាចជាមនុស្សម្នាក់ដែលជឿដំណឹងល្អថាពិត ប៉ុន្តែពុំបានតាំងចិត្តពេញលេញដើម្បីរស់នៅតាមនោះទេ ) ។
នៅក្នុងទស្សនៈរបស់អ្នក តើកិច្ចការណាខ្លះដែលពួកសិស្ស ដែលគ្រាន់តែស្ទើររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចនឹងធ្វើ និងពុំធ្វើ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីអ្វី ដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ ហើយថាតើពួកគេគឺជាសិស្សដែលក្ដៅ ត្រជាក់ ឬគ្រាន់តែស្ទើររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ៣:១៩ ឲ្យឮ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលហេតុផលដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ទ្រង់កំពុងកែតម្រូវពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងឡៅឌីសេថា ។

ដោយផ្អែកទៅលើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលទៅពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងឡៅឌីសេ ថាហេតុអ្វីទ្រង់កែតម្រូវយើង ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ដោយសារព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង ទើបទ្រង់កែតម្រូវយើង ដើម្បីឲ្យយើងនឹងប្រែចិត្ត ) ។

រូបភាព

ព្រះយេស៊ូវគង់នៅឯមាត់ទ្វារ

សូមដាក់បង្ហាញ រូបភាព ព្រះយេស៊ូវគង់នៅឯមាត់ទ្វារ ( Gospel Art Book [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ល.រ. ៦៥, សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ។

តើព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងធ្វើអ្វីនៅក្នុងរូបភាពនេះ ?

សូមអានឮៗនូវសំណួរខាងក្រោម ហើយឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតអំពីចម្លើយរបស់ពួកគេដោយស្ងៀមស្ងាត់ ៖

តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកស្ដាប់ឮការគោះទ្វារនៅផ្ទះរបស់អ្នក ហើយដឹងថាព្រះអង្គសង្គ្រោះជាអ្នកគោះទ្វារនោះ ?
តើអ្នកនឹងបើកទ្វារនោះដែរឬទេ ?

សូមចង្អុលបង្ហាញថា រូបភាពនេះបង្ហាញអំពីបន្ទូលដែលព្រះអម្ចាស់បានលើកមកបង្រៀនដល់សាសនាចក្រនៅក្រុងឡៅឌីសេថា ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ៣:២០ ឲ្យឮ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលពរជ័យ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងឡៅឌីសេថា និងអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានវា ។

តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងឡៅឌីសេថា ?
តើពួកគេត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីទទួលបានពរជ័យនោះ ?
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះនៅក្នុង ខទី ២០ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថាពួកគេស្គាល់គោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងបើកទ្វារថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់នឹងយាងចូល ហើយគង់នៅជាមួយនឹងយើង ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃការនៅជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ សូមពន្យល់ថា ប្រពៃណីនៅតំបន់ក្បែរទិសខាងកើតកាលពីបុរាណ ការបរិភោគអាហារជាមួយនឹងមនុស្សម្នាក់គឺជាសញ្ញានៃការរាប់អាន ។ វាបញ្ជាក់ថា មានចំណងមិត្តភាព និងភាពសុខសាន្ដ ឬយ៉ាងហោចណាស់មានន័យថា ភាពសុខសាន្ដត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ ។

តើអ្នកគិតថា ការបើកទ្វារដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង ខទី ២០ តំណាងឲ្យអ្វី ?

សូមពន្យល់ថា មនុស្សដែលបើកទ្វារថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយទទួលទានអាហារជាមួយទ្រង់គឺជាបុគ្គលដែលប្រែចិត្តពីអំពើបាបខ្លួន ហើយក្លាយមិត្តទ្រង់ និងព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ថា ការបើកទ្វារនោះតំណាងឲ្យអ្វីទៅ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវដំណើររឿងដូចខាងក្រោមដោយប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ៖

រូបភាព
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល

« មានថ្ងៃមួយ [ វិចិត្រករម្នាក់ឈ្មោះ ហូលមិន ហាន់ ] កំពុងបង្ហាញរូបភាពរបស់ខ្លួនអំពី ‹ ព្រះគ្រីស្ទកំពុងគោះទ្វារ › ដល់មិត្តម្នាក់ ហើយរំពេចនោះមិត្តម្នាក់នោះបានស្រែកឡើងថា ‹ រូបភាពរបស់ឯងដូចជាមានបញ្ហាអ្វីមួយ › ។

« វិចិត្រករនោះបានសួរថា ‹ តើវាមានបញ្ហាអ្វីដែរ ? ›

« មិត្តនោះក៏តបថា ‹ ទ្វារដែលព្រះយេស៊ូវគោះនោះគ្មានដៃទ្វារទេ › ។

« លោកហាន់ បានតបថា ‹ ទេ នោះពុំមែនជាកំហុសទេ ។ ឯងឃើញទេ នេះគឺជាទ្វារចូលទៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្ស ។ វាអាចបើកបានតែពីខាងក្នុងប៉ុណ្ណោះ › ។

« ហើយវាគឺជារឿងពិត ។ ព្រះយេស៊ូវអាចឈរ ហើយគោះទ្វារ ប៉ុន្តែយើងម្នាក់ៗគឺជាអ្នកសម្រេចចិត្តថាតើគួរបើក ឬក៏អត់ » ( The Miracle of Forgiveness [ ឆ្នាំ ១៩៦៩ ] ទំព័រ២១២ ) ។

តើអ្នកគិតថា យើងអាចបើកដួងចិត្តរបស់យើងថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន វិវរណៈ ៣:២១–២២ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ រកមើលការសន្យា និងបន្ទូលទូន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងឡៅឌីសេថា ។

យោងតាមខទី ២២តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពាក្យទូន្មានអ្វីខ្លះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យ « ស្ដាប់សេចក្ដីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូល » ( ខទី ២២ ) ដោយសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅថ្ងៃនេះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមការបំផុសគំនិតដែលពួកគេបានទទួល ។

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

វិវរណៈ ២:១–៣:២២ ។ សេចក្ដីណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់ពួកជំនុំទាំងប្រាំពីរ

កំណត់ចំណាំ ៖ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីសេចក្ដីណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់ពួកក្រុមជំនុំទាំងប្រាំពីររបស់សាសនាចក្រ អ្នកគួរមើលនៅក្នុង New Testament Student Manual ( Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ) ទំព័រ ៥៣១–៣២ ។

វិវរណៈ ២:១១ ។ « សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរ »

« វិវរណៈ ២:១១ បង្រៀនថា ចំពោះពួកស្មោះត្រង់នោះ ‹ សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរនឹងធ្វើទុក្ខដល់អ្នកនោះមិនបានឡើយ › ។ ប៉ុន្តែចំពោះពួកទុច្ចរិត ‹ នឹងមានចំណែកនៅក្នុងបឹងឆេះជាភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រគឺជាសេចក្ដីស្លាប់ទីពីរវិញ › ( វិវរណៈ ២១:៨ ) ។ កាលកំពុងបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់ អែលឌើរ អើល ស៊ី ធីងង៉ី បានពន្យល់ថា ‹ សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរគឺជារឿងខាងវិញ្ញាណ ។ វាគឺជាការបែកចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ › » ( ‹ The Great Plan of Happiness › Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៧៣ ) ។

« យើងទាំងអស់គ្នាបានជួបពិសោធន៍សេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ នៅពេលយើងចាកចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះមកកាន់ផែនដី ។ ប៉ុន្តែការបែកចេញដំបូងនេះពុំមែនជា ‹ សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរ › ដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង វិវរណៈ ២:១១នោះទេ ។ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ កូនចៅព្រះគ្រប់រូបនឹងយកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណដំបូងនេះ ហើយត្រូវបាននាំត្រឡប់ទៅវត្តមានរបស់ព្រះវិញ ដើម្បីត្រូវបានកាត់សេចក្ដី ( សូមមើល ហេលេមិន ១៤:១៦–១៧ ) ដែលបន្ទាប់មកមនុស្សភាគច្រើននឹងគ្រងនគរនៃសិរីល្អ ។ សេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណទីពីរនឹងបានប្រកាសនៅឯថ្ងៃនៃការជំនុំជម្រះចំពោះជនដែលបានពុំព្រមប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន និងជនដែលបះបោរទាស់នឹងពន្លឺ និងសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដោយចេតនា ដូចដែលសាតាំងបានធ្វើដែរ [ សូមមើល គ. និង ស. ២៩:៤៤–៤៥; សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ, ‹ សេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ › scriptures.lds.org ] ។ ពួកគេនឹងបែកចេញពីព្រះជារៀងរហូត ហើយនឹងក្លាយជាពួកកូនអន្តរធាន ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៣០–៣៧, ៤៤ ) » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៥៣៤ ) ។

វិវរណៈ ២:១៤ ។ « សេចក្តីបង្រៀនរបស់បាឡាម »

« បាឡាមគឺជាព្យាការីម្នាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលការប្រព្រឹត្តរបស់លោកត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុង ជនគណនា ២២–២៤; ៣១:១៦ ។ ដំបូងឡើយ លោកទំនងហាក់ដូចជាស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដោយបដិសេធសំណើជាបន្តបន្ទាប់របស់បាឡាកឲ្យដាក់បណ្ដាសាដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុត បាឡាមបានទន់ចិត្តចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិដែលបាឡាកបានផ្ដល់ឲ្យ ហើយបានបង្រៀនបាឡាកអំពីរបៀបធ្វើឲ្យទ័ពអ៊ីស្រាអែលចុះខ្សោយតាមរយៈអំពើបាបខាងផ្លូវភេទ និងរឿងអបិយជំនឿ ( សូមមើល ជនគណនា ២៥:១–៥; ៣១:១៣–១៦ ) ។ ផែនការនោះរួមមានការឲ្យពួកស្ត្រីសាសន៍ម៉ូអាប់ទាក់ចិត្តពួកបុរសអ៊ីស្រាអែល ហើយអូសទាញពួកគេឲ្យថ្វាយយញ្ញបូជាដល់រូបព្រះ ការធ្វើដូច្នេះនឹងបំផ្លាញពួកគេខាងវិញ្ញាណ » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៥៣៤ ) ។

វិវរណៈ ២:១៧ ។ « នំម៉ាន៉ាដ៏លាក់កំបាំង » និង « គ្រួសសមួយ »

« ព្រះអម្ចាស់បានប្រទាននំម៉ាន៉ាដើម្បីជួយទ្រទ្រង់ជីវិតកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនៅដំណើរ ៤០ ឆ្នាំរបស់ពួកគេនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ( សូមមើល និក្ខមនំ ១៦:១៥, ៣៥ ) ។ ដូចជានំម៉ាន៉ាដែលបានជួយទ្រទ្រង់ជីវិតខាងសាច់ឈាមដែរ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា ‹ នំប៉័ងនៃជីវិត › ដែលទ្រទ្រង់ជីវិតខាងវិញ្ញាណ ( យ៉ូហាន ៦:៣៥, ៤៨ ) ។ ‹ នំម៉ាន៉ាដ៏លាក់កំបាំង › ដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង វិវរណៈ ២:១៧ សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបាន ‹ លាក់កំបាំង › ពីជនទុច្ចរិត ។ ប៉ុន្តែដូចដែលទ្រង់បានបង្រៀននៅក្នុង យ៉ូហាន ៦ ជនដែលទទួលទាននូវតំណាងនៃសាច់របស់ទ្រង់នឹងទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល យ៉ូហាន ៦:៤៧–៥៨ ) ។ …

« … សម្រាប់ការបើកសម្ដែងអំពីអត្ថន័យនៃគ្រួសសនោះ សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣០:៨–១១ » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ទំព័រ ២០១៤ ] ទំព័រ ៥៣៥ ) ។

វិវរណៈ ២:២៨ ។ « យើងនឹងឲ្យផ្កាយព្រឹកដល់អ្នកនោះ »

« ‹ ផ្កាយព្រឹក › គឺជានិមិត្តសញ្ញាមួយនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( វិវរណៈ ២:២៨; ២២:១៦ ) ។ ការសន្យានៃ ‹ ផ្កាយព្រឹក › ត្រូវបានប្រគល់ដល់ជន ‹ ដែលឈ្នះ ហើយកាន់តាមការណ៏យើង ដរាបដល់ចុងបំផុត › ( វិវរណៈ ២:២៦ ) » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៥៣៥ ) ។

វិវរណៈ ៣:១៤ ។ « អាម៉ែន »

« នៅក្នុងភាសាហេព្រើរ និងភាសាក្រិក ពាក្យ ‹ អាម៉ែន › មានន័យថា យ៉ាងពិតប្រាកដ ដែលដឹងច្បាស់ ឬដោយស្មោះត្រង់ ។ នៅក្នុង វិវរណៈ ៣:១៤ ភក្ដីភាពនិងសេចក្ដីទៀងត្រង់របស់ព្រះគ្រីស្ទគឺជា ‹ អាម៉ែន › ដ៏អស្ចារ្យដែលតំណាងឲ្យភាពខុសគ្នាមួយនឹងឥរិយបថគ្រាន់តែស្ទើរៗរបស់ពួកឡៅឌីសេថា ( សូមមើលផងដែរ វិវរណៈ ៣:១៥–១៦ ) ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការអធិស្ឋាន ឬការបង្រៀនមួយ នោះពាក្យ ‹ អាម៉ែន › គឺជាវិធីមួយនៃការអះអាងដ៏ឱឡារិកនូវអ្វីដែលបាននិយាយ ឬការបង្ហាញការយល់ព្រម ។ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី បានបង្រៀនថា ងាររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះថាជា ‹ អាម៉ែន › ក៏បង្ហាញ ‹ ថាមានតែនៅក្នុងទ្រង់ ហើយតាមរយៈទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទើបត្រានៃការបញ្ជាក់មកពីព្រះត្រូវបានដាក់នៅលើរាល់សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះវរបិតា › ( Mormon Doctrine កំណែទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ៣២ ) » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៥៣៦ ) ។