សេចក្តីផ្តើមនៃវិវរណៈរបស់យ៉ូហាន
ហេតុអ្វីត្រូវសិក្សាគម្ពីរនេះ ?
ដូចដែល « សេចក្ដីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបើកឲ្យឃើញ » ( វិវរណៈ១:១ ) គម្ពីរនេះពេលខ្លះត្រូវបានហៅថាអាប៉ូកាលីព ដែលភាសាក្រិកមានន័យថា វិវរណៈ ការបើកបង្ហាញ ឬការបើកឲ្យឃើញនៃអ្វីដែលបានលាក់ទុក ( សូមមើល Bible Dictionary « Revelation of John » ) ។ គម្ពីរនេះគឺជាការបើកសម្ដែងមួយពីព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជាវិវរណៈនៃសិទ្ធិអំណាច ព្រះចេស្ដា និងតួនាទីដ៏ឧត្តុងឧត្តមរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតា ។ គម្ពីរនេះក៏បើកសម្ដែងពីព័ត៌មានដ៏សំខាន់ជាច្រើនអំពីព្រឹត្តិការណ៍នានា ដែលដឹកនាំឆ្ពោះទៅការយាងមកជាលើកទីពីរ និងសហសវត្សរ៍ ។
ការសិក្សាគម្ពីរវិវរណៈអាចជួយសិស្សឲ្យទទួលបានការយល់ដឹងដ៏ជ្រាលជ្រៅអំពីព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលមានព្រះជន្មឡើងវិញ ហើយរុងរឿង និងទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងកូនចៅរបស់ព្រះនៅគ្រប់ជំនាន់នៃប្រវត្តិសាស្ត្រលើផែនដីនេះ ជាពិសេសនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។ គម្ពីរនេះបន្ថែមសារលិខិតនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមមួយដល់មនុស្សសុចរិត ហើយអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅកណ្ដាលការបៀតបៀន និងការសាកល្បង ។
តើនរណាជាអ្នកសរសេរគម្ពីរនេះ ?
សាវកយ៉ូហាន ដែលជាសិស្សសំណប់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាអ្នកសរសេរគម្ពីរនេះ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនបញ្ជាក់ថា យ៉ូហានត្រូវបានតែងតាំងពីមុនដើម្បីសរសេររឿងដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ១៤:១៨–២៧, អេធើរ ៤:១៦ ) ។
តើនៅពេលណា និង នៅកន្លែងណាដែលគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរ ?
គម្ពីរវិវរណៈត្រូវបានសរសេរឡើងនៅគ្រាមួយ ដែលពួកគ្រីស្ទានកំពុងប្រឈមនឹងការបង្រៀនខុសឆ្គង ភាពព្រងើយកន្តើយ និងការបៀតបៀនដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៩, ២:៤, ១០, ១៤–១៥, ៣:១៦, ៦:៩ ) ។ ការបៀតបៀននេះទំនងជាកើតឡើងដោយសារពួកមន្ត្រីរ៉ូមនៅក្នុងពីរទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនៃសតវត្សរ៍ទីមួយ គ.ស. ។ យ៉ូហានបានសរសេរចេញពីកោះប៉ាត់ម៉ុស នៅសមុទ្រអេហ្គាន ប្រមាណជា (១០០ គីឡូម៉ែត្រ) ភាគនីរតីនៃក្រុងអេភេសូរ ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៩ ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើងសម្រាប់នរណា ហើយតើហេតុអ្វីដែរ ?
យ៉ូហានបានសរសេរសារលិខិតមួយអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹម និងការលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅជំនាន់របស់លោក ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៤, ១១ ) និងជនដែលនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ជំពូកបីដំបូងនៃវិវរណៈត្រូវបានលើកឡើងជាក់លាក់ទៅសាខាទាំងប្រាំពីររបស់សាសនាចក្រនៅអាស៊ីតូច ( សូមមើល វិវរណៈ ១:៤, ១១, ២–៣ ) ។ ដោយសារមានការបៀតបៀនដ៏ខ្លាំង នោះពួកបរិសុទ្ធត្រូវការសារលិខិតលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ ។ លើសពីនេះទៀត ព្យាការីនីហ្វៃ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា « ព្រះទ្រង់បានតែងតាំងសាវក » យ៉ូហានឲ្យសរសេរអំពីចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះ ( នីហ្វៃទី១ ១៤:២៥ ) ហើយថាសម្ដីរបស់លោកនឹងចេញទៅដល់ពួកសាសន៍ដទៃ និងពូជពង្សសំណល់នៃអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ១៣:២០–២៤, ៣៨, ១៤:១៩–២៧ ) ។
តើមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ នៅក្នុងគម្ពីរនេះ ?
ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថា « គម្ពីរវិវរណៈគឺជាគម្ពីរដ៏ច្បាស់មួយដែលព្រះពុំធ្លាប់បណ្ដាលឲ្យសរសេរពីមុនមក » ( នៅក្នុងHistory of the Church៥:៣៤២ ) ។ ទោះជាមាននូវការប្រៀបធៀបយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ និងរូបតំណាងដែលពុំតែងតែងាយឲ្យអ្នកអាននៅក្នុងសម័យទំនើបយល់ក្ដី ក៏ប្រធានបទនៃគម្ពីរនេះសាមញ្ញ ហើយបំផុសគំនិត ។
យ៉ូហានបានពិពណ៌នាពីលក្ខខណ្ឌនៃសាសនាចក្រនៅក្នុងសម័យរបស់លោក ( សូមមើល វិវរណៈ ២–៣ ) ហើយសរសេរអំពីព្រឹត្តិការណ៍នានាពីអតីតកាល និងនៅអនាគត ( សូមមើល វិវរណៈ ៤–២២ ) ។ គម្ពីរវិវរណៈមាននូវវគ្គមួយក្នុងចំណោមវគ្គមួយចំនួននៅក្នុងបទគម្ពីរ ដែលរៀបរាប់ពីសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌ ( សូមមើល វិវរណៈ ១២:៧–១១ ) ហើយបង្ហាញនូវទិដ្ឋភាពទូទៅដ៏បំផុសគំនិតមួយពីប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពលោក ដោយផ្ដោតជាពិសេសលើថ្ងៃចុងក្រោយ និងសហសវត្សរ៍ ។ ប្រធានបទដ៏សំខាន់រួមមានតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងការអនុវត្តផែនការរបស់ព្រះ ព្រះហស្ដរបស់ព្រះនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ផែនដីនេះ ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការបំផ្លាញរបស់អារក្ស និងការសន្យាថា នៅទីបំផុត ផែនដីនឹងក្លាយទៅជានគរសេឡេស្ទាល ។ គម្ពីរនេះក៏ពន្យល់ផងដែរថា នឹងមាននូវ« ជ័យជំនះជាអចិន្ត្រៃយ៍នៃសេចក្ដីល្អឈ្នះលើសេចក្ដីអាក្រក់ … [ និង ] នៃនគរព្រះឈ្នះលើនគរមនុស្ស និងសាតាំង » ( Bible Dictionary « Revelation of John » ) ។
គម្រោង
វិវរណៈ ១–៣ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តមួយអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកសរសេរសារលិខិតដាច់ដោយឡែកទៅព្រះវិហារទាំងប្រាំពីរនៅតំបន់អាស៊ី សារលិខិតទាំងនេះរួមមាននូវការសរសើរ ការទូន្មាន និងការសន្យាដល់ពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាខានីមួយៗ ។
វិវរណៈ ៤–១១ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តមួយអំពីកាលដែលព្រះគង់លើបល្ល័ង្កក្នុងនគរសេឡេស្ទាល កូនចៀមនៃព្រះ និងសៀវភៅមួយបានបិទត្រាដោយត្រាប្រាំពីរ ។ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តទាក់ទងនឹងការបើកត្រានីមួយៗនៃត្រាទាំងប្រាំពីរនោះ ។ ជនដែលមានត្រារបស់ព្រះនៅលើថ្ងាសនឹងទទួលបានការការពាររបស់ព្រះនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។ យ៉ូហានឃើញពីសង្គ្រាម ជំងឺ និងព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើនផ្សេងទៀតនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលនឹងកើតឡើងពីមុនការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
វិវរណៈ ១២–១៦ យ៉ូហានឃើញការនិមិត្តមួយពីសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌ពីមុនជីវិតនៅលើផែនដី និងការបន្តនៃសង្គ្រាមនោះនៅលើផែនដី ។ លោកបង្រៀនថា កម្លាំងអារក្សខំព្យាយាមបំផ្លាញនគរព្រះនៅលើផែនដី ។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ដំណឹងល្អនឹងត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនៅលើផែនដីក្នុងភាពពេញលេញ ដោយការងារបម្រើរបស់ទេវតា ។ ការរៀបចំនានានឹងត្រូវធ្វើឡើងសម្រាប់សង្គ្រាមនៃអើម៉ាគេដូន ។
វិវរណៈ ១៧–២២ បាប៊ីឡូនខាងវិញ្ញាណនឹងរីកសាយនៅទូទាំងផែនដី ។ បន្ទាប់ពីពួកបរិសុទ្ធដ៏សុចរិតបានប្រមូលផ្ដុំគ្នា នោះបាប៊ីឡូននឹងដួលរលំ ហើយនឹងទួញយំដោយពួកអ្នកគាំទ្ររបស់វា ។ មនុស្សសុចរិតនឹងបានគេអញ្ជើញឲ្យទៅពីធីមង្គលរបស់កូនចៀមនៃព្រះ ។ សាតាំងនឹងត្រូវបានជាប់ច្រវ៉ាក់ សហសវត្សរ៍នឹងចាប់ផ្ដើម ហើយព្រះគ្រីស្ទនឹងគ្រងរាជ្យដោយផ្ទាល់នៅលើផែនដីនេះ ។ ពួកអ្នកស្លាប់នឹងទទួលការកាត់សេចក្ដី ។ ផែនដីនឹងទទួលបានសិរីល្អសេឡេស្ទាលរបស់វា ។