មេរៀនទី ១១៦
កូរិនថូសទី ២ ៨-៩
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានសរសេរទៅពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ដោយពន្យល់ថា សមាជិកនៅម៉ាសេដូនីបានជួយដល់ជនដែលក្រីក្រដោយសប្បុរស ។ លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះផងដែរ តាមរយៈការជួយដល់ជនក្រីក្រ ។ ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីពរជ័យដែលកើតមានចំពោះជនដែលជួយដល់ជនក្រីក្រដោយក្ដីរីករាយ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
កូរិនថូសទី២ ៨
ប៉ុលទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យមើលថែដល់ជនក្រីក្រ
សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ( ដកស្រង់ចេញពី « Are We Not All Beggars? » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៤០ ) នៅលើ ក្ដារខៀន ពីមុនថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម ប៉ុន្តែទុកចន្លោះនៅត្រង់ពាក្យ ភាពក្រីក្រ ។ សូមចាប់ផ្ដើមមេរៀននេះដោយអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះឮៗ ។
« ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រភាពក្រីក្រ គឺត្រូវបានចាត់ថាជាឧបសគ្គដ៏ធំ និង ទូទៅបំផុតរបស់មនុស្សលោក ។ ជាទូទៅការរងទុក្ខស្តែងមកពីភាពក្រីក្រខាងសាច់ឈាម តែការខូចខាតខាងវិញ្ញាណ និងខាងសតិអារម្មណ៍ ដែលបណ្ដាលមកពីភាពក្រីក្រអាចកាន់តែធ្លាក់ចុះដុនដាបទៅទៀត » ។
ចូរសុំឲ្យសិស្សទាយពាក្យដែលបាត់នៅក្នុងឃ្លានោះ ។ បន្ទាប់មក សូមសរសេរដាក់ពាក្យ ភាពក្រីក្រ ។
-
តើភាពក្រីក្រជាអ្វី ? ( ស្ថានភាពមួយដែលមានប្រាក់តិចតួច របស់របរ ឬមធ្យោបាយនៃការផ្គត់ផ្គង់តិចតួច ឬគ្មានទាល់តែសោះ ) ។
-
ហេតុអ្វីភាពក្រីក្រអាចជាការប្រឈមមួយដ៏ពិបាក ?
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតពីបុគ្គលដែលពួកគេស្គាល់ ដែលត្រូវការជំនួយ រួមទាំងខាងសាច់ឈាម ខាងផ្លូវចិត្ត ខាងសង្គម ឬខាងវិញ្ញាណ ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា កូរិនថូសទី ២ ៨–៩ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយពួកគេឲ្យយល់ ហើយបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួននៅក្នុងការជួយដល់ជនខ្វះខាត ។
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ២ ៨:១–៨ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសថា សមាជិកសាសនាចក្រនៅម៉ាសេដូបានបរិច្ចាគដោយចិត្តសប្បុរសដើម្បីជួយជនក្រីក្រដែលត្រូវការខាងសាច់ឈាម ។ ( អ្នកគួរឲ្យសិស្សស្វែងរកកូរិនថូស និង ម៉ាសេដូ នៅលើផែនទីក្នុងព្រះគម្ពីរ ល.រ. ១៣ « ដំណើររបស់សាវកប៉ុលទៅផ្សាយសាសនា » ) ។ ប៉ុលបានពន្យល់ថា សមាជិកនៅម៉ាសេដូបានធ្វើដូច្នោះ ដោយសារពួកគេចង់ធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះ ។ លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ឲ្យធ្វើតាមគំរូនេះចំពោះការជួយផ្គត់ផ្គង់ដល់សេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃ ចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ ។
សូមសរសេរពាក្យ មាន និង ក្រីក្រ នៅលើក្ដារខៀន ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន កូរិនថូសទី២ ៨:៩ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ រកមើលថា ប៉ុលបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះពួកបរិសុទ្ធទាំងនោះ ។ ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ ហើយសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សដាក់នៅលើក្ដារខៀននៅក្រោមពាក្យ មាន និង ក្រីក្រ ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាអង្គដែលមានភាពឧត្តុង្គឧត្តមនៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះតាមរបៀបណា ? ( ចម្លើយសិស្សអាចរួមមានដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាបុត្រច្បងខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះវរបិតា ពីមុនទ្រង់ប្រសូតនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ទៅទៀត ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះដែលគង់នៅក្បែរព្រះវរបិតាសួគ៌ដោយមានសិទ្ធិអំណាច ព្រះចេស្ដា និងសិរីល្អ ហើយបានបង្កើតពិភពជាច្រើននៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះវរបិតា ) ។
-
តើទ្រង់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាក្រីក្រ កាលទ្រង់មានព្រះជន្មនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះតាមរបៀបណា ? ( ទ្រង់បានចាកចេញពីតួនាទីដ៏មានសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ដើម្បីមកប្រសូត ហើយគង់នៅលើផែនដីនៅក្នុងកាលៈទេសៈដ៏ទន់ទាប ។
-
តើអ្នកគិតថា នៅក្នុង ខទី ៩ ដែលចែងថា យើង « បានមានឡើង ដោយសារសេចក្ដីកម្ររបស់ [ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] » មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងចុះពីបល្ល័ង្កនៃជីវិតមុនផែនដីរបស់ទ្រង់ មកកាន់ផែនដីដើម្បីធ្វើការងារបម្រើ ធ្វើជាគំរូសម្រាប់យើង ហើយធ្វើដង្វាយធួន នោះយើងអាចទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ) ។
សូមពន្យល់សិស្សថា ពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យប្រមូលម្ហូបអាហារជួយដល់ពួកបរិសុទ្ធក្រីក្រនៅស្រុកយូដារយៈពេលប្រហែលជាមួយឆ្នាំមុន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ២ ៨:១០-១១ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ។
-
តើប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ធ្វើ » និង « បំពេញការនោះ » មានន័យថា ប៉ុលបានដាស់តឿនពួកបរិសុទ្ធឲ្យបំពេញការតាំងចិត្តកាលពីមុនរបស់ពួកគេ ដើម្បីផ្ដល់អ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដល់ពួកបរិសុទ្ធក្រីក្រ ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានភាពមានបានដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់ពួកគេដែរ ។
-
តើមានអ្វីកើតឡើងដល់យើងម្នាក់ៗ នៅពេលយើងយល់អ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានដល់យើង ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដូចតទៅ ៖ នៅពេលយើងយល់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានដល់យើង នោះយើងនឹងមានឆន្ទៈកាន់តែខ្លាំងឡើង ដើម្បីផ្ដល់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើងដល់មនុស្សដទៃ ) ។
-
តើការសញ្ជឹងគិតពីអំណោយទានពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដល់យើង អាចលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យផ្ដល់ដល់ជនដែលខ្វះខាតយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអំណោយទានជាក់លាក់ណាខ្លះ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានដល់អ្នកដែលអាចបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យផ្ដល់ដល់មនុស្សដទៃ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ២ ៨:១២-១៥ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលសេចក្ដីពិតបន្ថែមមួយ ដែលប៉ុលបានបង្រៀនប្រជាជនអំពីសារៈសំខាន់នៃការផ្គត់ផ្គង់គ្នាទៅវិញទៅមកខាងសាច់ឈាម ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុង ខទី ១២–១៣ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះសព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងមានឆន្ទៈចេះផ្ដល់ឲ្យ ទោះជាពេលយើងគ្មានអ្វីផ្ដល់ឲ្យក៏ដោយ ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីសេចក្ដីពិតនេះ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ៖
« មានឬក្រ យើងត្រូវ ‹ ធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន › ពេលអ្នកផ្សេងទៀតត្រូវការជំនួយ » ( « Are We Not All Beggars? » ទំព័រ ៤១ ) ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយមនុស្សដទៃ ប្រសិនបើយើងគ្មានអ្វីផ្ដល់ដល់ពួកគេផងនោះ ?
-
យោងតាម ខទី ១៤–១៥ តើនរណាទៅនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ កាលពួកបរិសុទ្ធគ្រប់រូបជួយដល់ជនដែលខ្វះខាតជាទៀងទាត់នោះ ? ( ជនណាដែលខ្វះខាត នៅគ្រប់ពេលទាំងអស់ ) ។
-
តើវិធីមួយចំនួនដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ កាលយើងទាំងអស់គ្នាមានឆន្ទៈផ្ដល់ឲ្យនោះមានអ្វីខ្លះ ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិត និងគោលការណ៍ទាំងនេះ ហើយអនុវត្តតាម សូមអានឲ្យឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍អែលឌើរ ហូឡិនដូចខាងក្រោម ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្ដាប់មើលរបៀប ដែលព្រះអម្ចាស់អាចជួយយើងឲ្យប្រព្រឹត្តតបចំពោះជនក្រីក្រដោយចិត្តមេត្តាករុណា ។
« ខ្ញុំមិនដឹងប្រាកដថា បងប្អូនម្នាក់ៗគួរបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់បងប្អូនក្នុងការជួយដល់ពួកអ្នកដែលជានិច្ចកាល មិន ឬ មិនអាចជួយខ្លួនគេដោយរបៀបណានោះទេ ។ តែខ្ញុំដឹងថា ព្រះទ្រង់ជ្រាបដឹង ហើយទ្រង់នឹងជួយអ្នក ហើយដឹកនាំអ្នកក្នុងទង្វើដ៏ពេញដោយក្ដីអាណិតអាសូរនៃភាពជាសិស្សនោះ បើអ្នកមានចេតនាចង់ធ្វើ ហើយអធិស្ឋាន ហើយរកមើលរបៀបកាន់តាមបទបញ្ញត្តិ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់យើងម្ដងហើយម្ដងទៀតនោះ » ( « Are We Not All Beggars? » ទំព័រ ៤១ ) ។
ប្រសិនបើមានពេល ហើយអ្នកអាចធ្វើទៅបាន សូមពិចារណាបង្ហាញវីដេអូនៃសុន្ទរកថារបស់អែលឌើរ ហូឡិន ក្នុងសន្និសីទទូទៅ « Are We Not All Beggars? » ( ០:០០–៧:០៤ ) ។
-
តើអែលឌើរ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីត្រៀមខ្លួនជួយដល់ជនក្រីក្រ និងខ្វះខាត ?
-
តើវិធីមួយចំនួនដែលសាសនាចក្របានស្ថាបនាឡើងដែលយើងអាចជួយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ជនក្រីក្រមានអ្វីខ្លះ ? ( តាមរយៈការតមអាហារ គម្រោងសេវាកម្មក្នុងមូលដ្ឋាន និងឱកាសសប្បុរសធម៌ ) ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេនូវរឿងមួយដែលពួកគេអាចធ្វើ ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីការផ្ដល់ឲ្យដល់ជនក្រីក្រ និងជនខ្វះខាតនោះ ។
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ២ ៨:១៦–២៤ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានថ្លែងទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសអំពីទីតុស និងបងប្អូនប្រុសពីរនាក់ផ្សេងទៀត ដែលត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅប្រមូលការបរិច្ចាគសប្បុរសធម៌សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរូសាឡិម ។ ប៉ុលបានថ្លែងអំពីទំនុកចិត្តរបស់លោកទៅលើពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ហើយបានពន្យល់ថា ការផ្ដល់ឲ្យដ៏សប្បុរសរបស់ពួកគេនឹងក្លាយជាភស្ដុតាងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះមនុស្សដទៃ ។
កូរិនថូសទី២ ៩
ប៉ុលបង្រៀនអំពីពរជ័យនៃការធ្វើជាអ្នកផ្ដល់ឲ្យដ៏ស្មោះម្នាក់
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ២ ៩:១–៥ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបន្តសរសើរដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូស ។ លោកបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថា លោកបានបញ្ជូនទីតុស និងមនុស្សផ្សេងទៀតឲ្យបញ្ជាក់ពីឆន្ទៈផ្ដល់ឲ្យដ៏សប្បុរសរបស់ពួកគេ ។
ចូរសុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតថា តើពួកគេធ្លាប់ផ្ដល់អ្វីមួយដល់មនុស្សម្នាក់ ឬផ្ដល់ការបម្រើមួយដល់មនុស្សម្នាក់ទាំងមានចិត្តទើសទាល់ដែរឬទេ ។
-
ហេតុអ្វីពេលខ្លះវាជារឿងពិបាកដើម្បីមានចិត្តរីករាយក្នុងការផ្ដល់ពេលវេលា ប្រាក់កាស ឬធនធានផ្សេងទៀតរបស់អ្នកដើម្បីជួយដល់មនុស្សដទៃ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ២ ៩:៦-៧ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលការប្រៀបធៀប ដែលប៉ុលបានប្រើដើម្បីបង្រៀនសមាជិកនៅកូរិនថូសអំពីការផ្ដល់ឲ្យដ៏សប្បុរស ។
-
តើការសាបព្រោះ មានអត្ថន័យយ៉ាងណាដែរ ? ( ការដាំគ្រាប់ពូជ ) ។
-
តើប៉ុលបានប្រៀបធៀបអ្វីទៅនឹងការសាបព្រោះ ? ( ការផ្ដល់ឲ្យដល់មនុស្សដទៃ ) ។
ចូរលើកគ្រាប់ពូជផ្លែឈើ ឬបន្លែមួយចំនួនឡើង ឬដាក់បង្ហាញរូបភាព នៃគ្រាប់ពូជមួយចំនួន ។
-
តើអ្នកព្រោះពូជនៅក្នុងការប្រៀបធៀបនេះជានរណា ? ( ពួកបរិសុទ្ធ ឬយើង ) ។
-
យោងតាម ខទី ៧តើព្រះអម្ចាស់រំពឹងឲ្យយើងសាបព្រោះ ឬផ្ដល់ឲ្យតាមរបៀបណា ? ( ដោយរីករាយ ដោយមិនទើសទាល់ ។ សូមមើលផងដែរ មរ៉ូណៃ ៧:៨ ) ។
សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងផ្ដល់ដល់ជនខ្វះខាតដោយដួងចិត្តរីករាយ …
-
តើការផ្ដល់ឲ្យមនុស្សដទៃប្រៀបបាននឹងការសាបព្រោះគ្រាប់ពូជនៅក្នុងទីវាលយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើយើងសាបព្រោះតែបន្តិចបន្តួចនោះ ?
-
តើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើយើងសាបព្រោះដោយសទ្ធានោះ ?
សូមបញ្ចប់គោលការណ៍នៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីវានាំទៅរកសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងផ្ដល់ដល់ជនខ្វះខាតដោយដួងចិត្តរីករាយ នោះព្រះនឹងប្រទានពរដល់យើងដោយព្រះទ័យសប្បុរស ។
-
តើការផ្ដល់ឲ្យមនុស្សដទៃដោយឥរិយាបថរីករាយ ពិតជាដឹកនាំឆ្ពោះទៅរកការទទួលបានពរជ័យ លើសពីដើមទុនដំបូងរបស់យើងតាមរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ២ ៩:៨-១០ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលពរជ័យដែលប៉ុលបានលើកឡើងថា នឹងកើតមានចំពោះពួកបរិសុទ្ធ ប្រសិនបើពួកគេបានផ្ដល់ឲ្យដោយមានដួងចិត្តរីករាយ ។
-
តើឃ្លាមួយចំនួនដែលប៉ុលធ្លាប់ប្រើ ដើម្បីរៀបរាប់ពីពរជ័យដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានដល់ជនដែលផ្ដល់ឲ្យដោយដួងចិត្តរីករាយមានអ្វីខ្លះ ? ( ចម្លើយអាចរួមមាន « គ្រប់ទាំងព្រះគុណបានចម្រើនដល់អ្នករាល់គ្នា » [ ខទី ៨ ] « ឲ្យមានទាំងអស់គ្រប់គ្រាន់ជានិច្ច » [ ខទី ៨ ] « សេចក្តីសុចរិតទ្រង់នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ច » [ ខទី ៩ ] និង « ចម្រើនផលពីការសុចរិតរបស់អ្នករាល់គ្នាផង » [ ខទី ១០ ] ) ។
សូមពន្យល់ថា ឃ្លាទាំងនេះប្រាប់ថា យើងនឹងទទួលបានព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលរួមបញ្ចូលទាំងពរជ័យខាងសាច់ឈាម យ៉ាងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង ។
-
យោងតាម ខទី ១០ តើ « អ្នកផ្គត់ផ្គង់ពូជសម្រាប់អ្នកដែលព្រោះ » ជានរណា ? ( ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមដាក់បង្ហាញគ្រាប់ពូជនោះម្ដងទៀត ហើយពន្យល់ថា យើងអាចផ្ដល់ឲ្យដល់មនុស្សដទៃបាន ដោយសារព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យើងពីដំបូង ) ។
-
តើការចងចាំថា គ្រប់អ្វីដែលយើងមានបានមកពីណា អាចជួយយើងឲ្យបរិច្ចាគដោយរីករាយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង កូរិនថូសទី ២ ៩:១១–១៥ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថា ប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីពួកបរិសុទ្ធដែលផ្ដល់ឲ្យ ហើយទទួលដោយរីករាយ ។
-
យោងតាម ខទី ១១–១៥ តើពួកបរិសុទ្ធដែលផ្ដល់ឲ្យដោយសប្បុរស ហើយពួកបរិសុទ្ធដែលទទួលបានទ្រព្យពីគ្នាទៅវិញទៅមកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះព្រះ ?
អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតធ្វើការគូសចំណាំឃ្លានានាស្ដីពីការដឹងគុណ ដែលមាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដូចជា « ដែលនឹងបង្កើតសេចក្តីអរព្រះគុណដល់ព្រះ ដោយសារយើងរាល់គ្នា » ( ខទី ១១ ) « ពាក្យគេអរព្រះគុណជាច្រើន » ( ខទី ១២ ) « គេសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ » ( ខទី ១៣ ) ហើយ « អរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ ដោយព្រោះអំណោយទានទ្រង់ដ៏រកថ្លែងពុំបាន » ( ខទី ១៥ ) ។
អ្នកគួរផ្ដល់យោបល់ឲ្យសិស្សសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេក្បែរ ខទី ១១-១៥ ៖ ការស្គាល់ពីព្រះទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះនៅក្នុងការប្រទានពរជ័យដល់យើងអាចជួយយើងឲ្យមានការដឹងគុណចំពោះទ្រង់ ។
-
តើអ្នកធ្លាប់មានការដឹងគុណចំពោះព្រះនៅពេលណា បន្ទាប់ពីស្គាល់ពរជ័យដែលទ្រង់បានបញ្ជូនមកដល់អ្នកសម្រាប់ការបម្រើ និងការផ្ដល់ឲ្យមនុស្សដទៃដោយចិត្តរីករាយនោះ ?
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីគោលការណ៍ និងសេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានស្គាល់នៅក្នុង កូរិនថូសទី២ ៨–៩ ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យពិចារណាពីវិធី ដែលពួកគេអាចជួយមនុស្សម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីត្រូវការនៅសប្ដាហ៍នេះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យកំណត់គោលដៅមួយដើម្បីជួយបុគ្គលនោះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
កូរិនថូសទី ២ ៨:៩ ។ « ទោះបើទ្រង់ជាសេដ្ឋីក៏ដោយ គង់តែទ្រង់បានត្រឡប់ជាក្រ »
សម្រាប់ជាការពន្យល់ពីការបន្ទាបខ្លួនដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង សូមមើល « The Condescension of God and of Man » ( [ First Presidency Christmas devotional ថ្ងៃទី ៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៤ ] lds.org/broadcasts ) ដោយអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។
កូរិនថូសទី២ ៨:១៤ ។ « ប្រយោជន៍ឲ្យបានស្មើគ្នាឡើង »
នៅក្នុងសម័យប្រជុំបព្វជិតភាពទូទៅ ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដែលវាអនុវត្តចំពោះបុរស និងស្ត្រីស្មើភាពគ្នា ៖
« នៅវេលានេះមានសមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើនដែលកំពុងរងទុក្ខ ។ ពួកគេស្រេកឃ្លាន មានបញ្ហាខាងហិរញ្ញវត្ថុ ហើយស្មុគ្រស្មាញមានទុក្ខព្រួយខាងរូបកាយ ខាងផ្លូវចិត្ត និងខាងវិញ្ញាណ ។ ពួកគេបានអធិស្ឋានដោយអស់ពីកម្លាំងនៃព្រលឹងរបស់ពួកគេ ទូលសូមជំនួយ សូមការធូរស្រាល ។
« បងប្អូនប្រុស សូមកុំគិតថា ការណ៍នេះគឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់មនុស្សណាផ្សេងទៀតឲ្យសោះ ។ វាគឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំ និងរបស់បងប្អូនរាល់គ្នា ។ យើងត្រូវធ្វើទាំងអស់គ្នា ។ ‹ ទាំងអស់គ្នា › មានន័យថា គ្រប់គ្នា—គ្រប់អ្នកកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងម៉ិលគីស្សាដែក ទាំងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ នៅក្នុងគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ ។ នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះអម្ចាស់ មនុស្សគ្រប់គ្នាមាននូវអ្វីមួយដើម្បីចូលរួមចំណែក » ( « Providing in the Lord’s Way » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១១ ទំព័រ ៥៤ ) ។