មេរៀនទី ១៣១
ធីម៉ូថេទី២ ១-២
សេចក្តីផ្ដើម
នៅក្នុងសំបុត្រទីពីររបស់លោកដល់ធីម៉ូថេ ប៉ុលបានបង្រៀនថា សេចក្ដីភ័យខ្លាចពុំមែនកើតមកពីព្រះទេ ហើយបានទូន្មានធីម៉ូថេកុំឲ្យខ្មាស់អៀនចំពោះទីបន្ទាល់របស់គាត់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។ ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់ ហើយបានណែនាំគាត់ឲ្យបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យប្រែចិត្ត ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ធីម៉ូថេទី២ ១
ប៉ុលទូន្មានធីម៉ូថេកុំឲ្យខ្មាស់អៀនចំពោះដំណឹងល្អឡើយ
សូមសរសេរពាក្យ សេចក្ដីភ័យខ្លាច នៅលើក្ដារខៀន រួចសុំឲ្យសិស្សពិចារណាថា សេចក្ដីភ័យខ្លាចអាចមានឥទ្ធិពលមកលើយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមឲ្យឮៗដោយប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ៖
« នៅក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នា តើមាននរណាម្នាក់មិនភ័យខ្លាចទេឬ ? ខ្ញុំដឹងថា មនុស្សគ្រប់រូបមានការភ័យខ្លាច ។ ពិតណាស់ មានមនុស្សខ្លះជួបសេចក្តីភ័យខ្លាចខ្លាំងជាងមនុស្សដទៃទៀត ។ មនុស្សខ្លះអាចយកឈ្នះវាយ៉ាងរហ័ស ប៉ុន្តែមានមនុស្សខ្លះទៀតត្រូវបានសង្កត់ជាប់ ហើយបានទាញទម្លាក់ដោយសេចក្ដីភ័យខ្លាចនេះ ហើយថែមទាំងត្រូវបានបង្ខំឲ្យចុះចាញ់ទៀតផង ។ យើងរងទុក្ខដោយសារសេចក្ដីភ័យខ្លាចនៃការចំអក សេចក្ដីភ័យខ្លាចនៃការបរាជ័យ សេចក្ដីខ្លាចនៃភាពឯកោ សេចក្ដីខ្លាចនៃភាពអវិជ្ជា ។ មានមនុស្សខ្លះខ្លាចចំពោះបច្ចុប្បន្នកាល រីឯខ្លះទៀតខ្លាចអនាគតកាល ។ មនុស្សទ្របន្ទុកនៃអំពើបាប ហើយសុខចិត្តលះបង់ស្ទើរតែអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីឲ្យខ្លួនរួចផុតពីបន្ទុកទាំងនោះ ប៉ុន្តែខ្លាចនឹងផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់ពួកគេ » ( « God Hath Not Given Us the Spirit of Fear » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៤ ទំព័រ ២ ) ។
-
យោងតាមប្រធាន ហ៊ិងគ្លី តើសេចក្ដីភ័យខ្លាចមានឥទ្ធិពលលើយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើសេចក្ដីភ័យខ្លាចអាចមានឥទ្ធិពលលើសមត្ថភាពរបស់យើង ដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលសិស្សសិក្សាធីម៉ូថេទី២ ១សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលគោលការណ៍មួយដែលអាចជួយពួកគេឲ្យយកឈ្នះលើសេចក្ដីភ័យខ្លាច ។
សូមពន្យល់ថា ពីមុនប៉ុលស្លាប់មិនយូរប៉ុន្មាន លោកបានសរសេរសំបុត្រទីពីររបស់លោកដល់ធីម៉ូថេ កាលជាប់ឃុំនៅរ៉ូម ។ សូមសង្ខេប ធីម៉ូថេទី ២ ១:១–៥ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបានសម្ដែងបំណងប្រាថ្នារបស់លោកចង់ជួបធីម៉ូថេ ហើយនឹកឃើញអំពីសេចក្ដីជំនឿស្មោះត្រង់របស់ធីម៉ូថេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ១:៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាប៉ុលបានរំឭកធីម៉ូថេឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ។
-
តើប៉ុលបានរំឭកធីម៉ូថេឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
សូមពន្យល់ថា « អំណោយទានរបស់ព្រះ » ដែលបានទទួលដោយការដាក់ដៃលើ ទំនងជាសំដៅទៅលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ការ « ដាស់តឿន » មានន័យថា ការស្ដារឡើងវិញ ឬការប្រោស ។ ប៉ុលបានដាស់តឿនធីម៉ូថេឲ្យស្ដារអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើងវិញ ឬស្វែងរកដើម្បីមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យគង់នៅជាមួយគាត់ដោយស្មោះត្រង់ ។
សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះដាក់លើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងស្វែងរកដើម្បីមានព្រះវិញ្ញាណឲ្យគង់នៅជាមួយយើងដោយស្មោះត្រង់ …
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ១:៧-៨ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពរជ័យដែលអាចកើតមានពីការមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយនឹងយើង ។
-
យោងតាម ខទី ៧ តើពរជ័យអ្វីខ្លះ អាចកើតចេញពីការមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយនឹងយើង ?
-
តើពរជ័យទាំងនេះជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើអ្វី ?
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានហៅសេចក្ដីភ័យខ្លាចខាងលោកិយ ដែលវាបង្កើតនូវការថប់បារម្ភ ថាជាភាពពុំពិតប្រាកដ និងការរំជើបរំជួល ហើយខុសពីអ្វីដែលបទគម្ពីរហៅថាជា « សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា » ( សុភាសិត ៩:១០ ) ។ ការកោតខ្លាចដល់ព្រះអម្ចាស់គឺជាការ « មានចិត្តគោរពកោតក្រែង និងស្ងើចស្ញែងដល់ទ្រង់ ហើយគោរពតាមបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « កោតខ្លាច » scriptures.lds.org ) ។
-
យោងតាម ខទី ៨ តើប៉ុលបានអញ្ជើញឲ្យធីម៉ូថេធ្វើអ្វីខ្លះ ជាមួយការយល់ដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណអាចជួយគាត់ឲ្យយកឈ្នះសេចក្ដីភ័យខ្លាចបាន ?
សូមសួរសិស្សថា ពួកគេនឹងបំពេញឃ្លានៅលើក្ដារខៀនបែបណាដែរ ដោយប្រើការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ៧–៨ ។ សូមប្រើពាក្យសម្ដីរបស់សិស្សដើម្បីបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ដើម្បីឲ្យវានាំទៅរកគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងខិតខំឲ្យមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយយើង នោះយើងអាចយកឈ្នះលើសេចក្ដីភ័យខ្លាច ហើយពុំខ្មាស់អៀនអំពីទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។
-
តើអំណាច សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីល្អដែលយើងបានទទួលពីព្រះតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះសេចក្ដីភ័យខ្លាចយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើយើងអាចបង្ហាញថា យើងពុំខ្មាស់អៀនចំពោះទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ?
-
តើព្រះវិញ្ញាណធ្លាប់ជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះលើសេចក្ដីភ័យខ្លាច ឬធ្លាប់លើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យឈរយ៉ាងរឹងមាំនៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅពេលណាដែរ ?
សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីអ្វី ដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីយាងព្រះវិញ្ញាណឲ្យគង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចយកឈ្នះលើសេចក្ដីភ័យខ្លាច ហើយពុំខ្មាស់អៀនពីទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមសង្ខេប ធីម៉ូថេទី ២ ១:៩–១៨ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានដាស់តឿនធីម៉ូថេឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះគោលលទ្ធិពិត ។ ប៉ុលក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា ការក្បត់សាសនាដ៏ធំកំពុងរីករាលដាលនៅក្នុងសាសនាចក្រ ( សូមមើល ធីម៉ូថេទី២ ១:១៥ ) ។
ធីម៉ូថេទី២ ២
ប៉ុលណែនាំធីម៉ូថេឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកដោយស្មោះត្រង់
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី២ ២:១ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម រកមើលពាក្យទូន្មានរបស់ប៉ុលដល់ធីម៉ូថេ ។
-
តើប៉ុលបានណែនាំអ្វីខ្លះទៅធីម៉ូថេ ? ( សូមពន្យល់ថា យើងទទួលបានព្រះគុណ ឬជំនួយដ៏ទេវភាពនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង [ សូមមើល រ៉ូម ៥:២ ] ) ។
-
ហេតុអ្វីមនុស្សម្នាក់អាចរកឃើញថា វាគឺជារឿងដ៏លំបាកដើម្បីបន្តមានចិត្តរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានទូន្មានធីម៉ូថេឲ្យនៅរឹងមាំតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារលោកបានដឹងថា ធីម៉ូថេនឹងជួបការរងទុក្ខ និងការបៀតបៀនក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមដាក់បង្ហាញ រូបភាព អំពីទាហាន អត្តពលករ និងកសិករម្នាក់ ។ ( ឬ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូររូបមនុស្សបីប្រភេទនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានប្រើពាក្យប្រៀបធៀបអំពីទាហាន អត្តពលករ និងអ្នកចម្ការ ( ឬកសិករ ) ដើម្បីបង្រៀនធីម៉ូថេពីរបៀបដើម្បីបន្តរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿទោះជាជួបការលំបាកក្ដី ។
សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចម្លងវាចូលទៅក្នុងសៀវភៅសរសេរ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ឬចែកចាយឯកសារនោះឲ្យពួកគេ ៖
ការប្រៀបធៀប |
ការពិពណ៌នា |
តើការប្រៀបធៀបនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីការបន្តរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ |
---|---|---|
ទាហាន |
|
|
អត្តពលករ |
|
|
អ្នកចម្ការ ( កសិករ ) |
|
|
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ២:៣-៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើប៉ុលបានរៀបរាប់ពីទាហាន អត្តពលករ និងកសិករយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមពន្យល់ថា ពាក្យ ទុក្ខលំបាក ( ខទី ៣ ) សំដៅទៅលើការរងទុក្ខ ឬការលំបាក ហើយឃ្លា « ប្រយុទ្ធគ្នាក្នុងព្រ័ត្រ » ( ខទី ៥ ) សំដៅទៅលើការប្រកួតនៅក្នុងអត្តពលកម្ម ។
-
យោងតាមការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ៣–៤ តើទាហានល្អម្នាក់ធ្វើអ្វីខ្លះ ? ( សូមសរសេរប្រយោគខាងក្រោមនេះនៅក្នុងប្រអប់ទីមួយក្រោមពាក្យ « ការពិពណ៌នា » លើតារាង ៖ ទាហានល្អម្នាក់ស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកដោយឧស្សាហ៍ ហើយទុកចោលកិច្ចការផ្សេងទៀតមួយអន្លើរ ដើម្បីធ្វើឲ្យមេរបស់គាត់ពេញចិត្ត ) ។
-
នៅក្នុង ខទី ៥ កាលដែលអត្តពលករម្នាក់នឹងពុំបាន « ពាក់ភួងជ័យ » ដរាបណាគាត់ប្រយុទ្ធ ឬប្រកួត « តាមច្បាប់ » មានន័យដូចម្ដេច ? ( សូមសរសេរប្រយោគខាងក្រោមនេះនៅក្នុងប្រអប់ទីពីរក្រោមពាក្យ « ការពិពណ៌នា » ៖ អត្តពលករម្នាក់អាចមានជ័យជំនះ ដរាបណាគាត់គោរពតាមច្បាប់ប៉ុណ្ណោះ ) ។
-
យោងតាម ខទី ៦ តើអ្វីទៅជារង្វាន់សម្រាប់កសិករម្នាក់ដែលខិតខំធ្វើការច្រូតកាត់ផលរបស់គាត់ ? ( សូមសរសេរប្រយោគខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងប្រអប់ទីបីក្រោមពាក្យ « ការពិពណ៌នា » ៖ កសិករម្នាក់ត្រូវខិតខំធ្វើការដើម្បីរីករាយនឹងផលផ្លែនៃការងាររបស់គាត់ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបំពេញតារាងរបស់ពួកគេ ដោយសរសេរនៅក្នុងជួរឈរទីបីនូវអ្វីដែលការប្រៀបធៀបនីមួយៗបង្រៀនអំពីការបន្តរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្រាប់ពីចម្លើយរបស់ពួកគេ ។
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានពោលថា លោកបានជួបនឹងការសាកល្បងជាច្រើនក្នុងការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ( សូមមើល ធីម៉ូថេទី ២ ២:៩ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ២:១០-១២ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា ប៉ុលបានពោលអ្វីខ្លះអំពីហេតុផលដែលលោកបានស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកទាំងនេះ ។ សូមពន្យល់ថា « ពួករើសតាំង » ( ខទី ១០ ) សំដៅទៅលើសមាជិកសាសនាចក្រដ៏ស្មោះត្រង់ ហើយថាពាក្យ ទ្រាំទ្រ នៅក្នុង ខទី ១២ សំដៅទៅលើការស៊ូទ្រាំ និងការបន្តខ្ជាប់ខ្ជួនជានិច្ច ។
-
យោងតាមពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ១០ និង ១២ ហេតុអ្វីលោកសុខចិត្តស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាក ហើយបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះពីប៉ុល នូវអ្វីដែលអាចកើតឡើង នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាក ហើយបន្តស្មោះត្រង់នឹងព្រះអម្ចាស់ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដូចតទៅ ៖ នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាក ហើយបន្តស្មោះត្រង់នឹងព្រះអម្ចាស់ យើងអាចជួយខ្លួនឯង និងមនុស្សដទៃទៀតឲ្យទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់របស់យើង អាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមសង្ខេប ធីម៉ូថេទី២ ២:១៣–១៩ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានទូន្មានធីម៉ូថេឲ្យរំឭកពួកបរិសុទ្ធឲ្យចៀសវាងការឈ្លោះប្រកែកគ្នា ហើយ « ថយចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត » ( ខទី ១៩ ) ។
សូមដាក់បង្ហាញ រូបភាពវត្ថុដាក់ទឹកផ្សេងៗគ្នា ដូចជា ចានគោម ពែង និងថូមួយ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ២:២០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថាមានគ្រឿងប្រដាប់ប្រភេទណាខ្លះ « នៅក្នុងផ្ទះធំ » ។
-
យោងតាមប៉ុល តើមានគ្រឿងប្រដាប់ប្រភេទណាខ្លះ « នៅក្នុងផ្ទះធំ » ?
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានប្រើគ្រឿងប្រដាប់ ឬវត្ថុដាក់ទឹកប្រភេទខុសៗគ្នា ជាការប្រៀបធៀបមួយសម្រាប់សមាជិកអំពីផ្ទះ ឬសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ២:២១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ក្លាយជា « ប្រដាប់…មានប្រយោជន៍ដល់ម្ចាស់ » ។
-
យោងតាមប៉ុល តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បី« មានប្រយោជន៍ដល់ម្ចាស់ » ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ឃ្លា « សំអាតខ្លួនពីសេចក្តីទាំងនោះ » ( ខទី ២១ ) សំដៅលើការប្រែក្លាយជាស្អាតទាំងស្រុងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត ( សូមមើល ខទី ១៩ ) ។
-
ដោយផ្អែកលើការប្រៀបធៀបរបស់ប៉ុលដោយប្រើគ្រឿងប្រដាប់ តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះទាក់ទងនឹងអ្វី ដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីបម្រើព្រះអម្ចាស់ឲ្យបានប្រសើរ ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ប្រសិនយើងសម្អាតខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត នោះយើងអាចបម្រើព្រះអម្ចាស់កាន់តែប្រសើរ ) ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីសម្អាតខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី២ ២:២២ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ រកមើលថាយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះទៀត ដើម្បីសម្អាតខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើការសម្អាតខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត អាចជួយយើងអាចឲ្យបម្រើព្រះអម្ចាស់កាន់តែប្រសើរឡើងតាមរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់រកថាគោលការណ៍នេះអនុវត្តចំពោះជន ដែលបម្រើព្រះអម្ចាស់ដូចជាពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាយ៉ាងដូចម្ដេច ៖
រូបភាពអែលឌើរ ជេហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន« គ្មានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាណាអាចមិនប្រែចិត្តពីអំពើរំលងខាងផ្លូវភេទ ឬភាសាអាសគ្រាម ឬបណ្ដោយខ្លួនតាមរូបភាពអាសគ្រាម រួចហើយមករំពឹងទុកឲ្យអ្នកដទៃប្រែចិត្តចំពោះរឿងទាំងអស់នេះនោះទេ ! អ្នកមិនអាចធ្វើដូច្នោះបានឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងពុំគង់នៅនឹងអ្នកឡើយ ហើយពាក្យទាំងឡាយនឹងត្រូវស្លាក់នៅក្នុងបំពង់កអ្នក ពេលអ្នកថ្លែងវាចេញមក ។ អ្នកមិនអាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវដែលលីហៃបានហៅថាជា ‹ ផ្លូវហាមឃាត់ទាំងឡាយ › [ នីហ្វៃទី១ ៨:២៨ ] ហើយរំពឹងថានឹងដឹកនាំមនុស្សដទៃឲ្យដើរតាមផ្លូវ ‹ ត្រង់ ហើយចង្អៀត › [ នីហ្វៃទី២ ៣១:១៨ ] បាននោះទេ—វាពុំអាចធ្វើដូច្នោះបានឡើយ » ។
« … មិនថាអ្នកជានរណា ឬអ្នកបានធ្វើអ្វីនោះទេ អ្នកអាចត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ ។ … វាគឺជាអព្ភូតហេតុនៃការអភ័យទោស វាគឺជាអព្ភូតហេតុនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប៉ុន្តែ អ្នកពុំអាចធ្វើវាដោយគ្មានការតាំងចិត្តដ៏សកម្មមួយ ចំពោះដំណឹងល្អនោះទេ ហើយអ្នកពុំអាចធ្វើវាដោយគ្មានការប្រែចិត្ត ពេលដែលវាចាំបាច់តម្រូវឲ្យមាននោះទេ ។ ខ្ញុំកំពុងសុំឲ្យអ្នក… សកម្ម ហើយស្អាតស្អំ ។ ប្រសិនបើវាតម្រូវ ខ្ញុំកំពុងស្នើសុំឲ្យអ្នកសកម្ម ហើយស្អាតស្អំ » ( « We Are All Enlisted » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៤៥ ) ។
-
ហេតុអ្វីក៏វាចាំបាច់ ដើម្បីមានភាពស្អាតស្អំពីអំពើបាប នៅពេលប្រកាសដំណឹងល្អ ?
សូមបញ្ចប់ដោយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដ៏ពេញលេញនៃគោលការណ៍នេះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរាល់អំពើបាប ដែលពួកគេត្រូវធ្វើការប្រែចិត្ត ដើម្បីពួកគេអាចបម្រើព្រះអម្ចាស់បានកាន់តែប្រសើរ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ធីម៉ូថេទី២ ១:៧ ។ « ដ្បិត ព្រះទ្រង់មិនបានប្រទានឲ្យយើងមានវិញ្ញាណ ដែលតែងតែខ្លាចឡើយ »
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានបង្រៀនអំពីប្រភព និងឥទ្ធិពលនៃសេចក្ដីភ័យខ្លាច ៖
« ចូរយើងស្គាល់ថា សេចក្ដីភ័យខ្លាចពុំមែនកើតចេញពីព្រះទេ ប៉ុន្តែធាតុដែលបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏រ៉ាំរៃនេះកើតមកពីមារសត្រូវនៃសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីសុចរិត ។ សេចក្ដីភ័យខ្លាចគឺផ្ទុយស្រឡះពីសេចក្ដីជំនឿ ។ ឥទ្ធិពលរបស់វាមាននូវការបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏កាចសាហាវ ។
« ‹ ដ្បិត ព្រះទ្រង់មិនបានប្រទានឲ្យយើងមានវិញ្ញាណ ដែលតែងតែខ្លាចឡើយ គឺឲ្យមានវិញ្ញាណដ៏មានអំណាច សេចក្តីស្រឡាញ់ និងប្រាជ្ញានឹងធឹងវិញ › [ ធីម៉ូថេទី២ ១:៧ ] ។
« គោលការណ៍ទាំងនេះគឺជាថ្នាំបន្សាបចំពោះសេចក្ដីភ័យខ្លាចនានាដែលដកយកកម្លាំងចេញពីយើង ហើយពេលខ្លះវាធ្វើឲ្យយើងព្រមចុះចាញ់ ។ គោលការណ៍ទាំងនេះផ្ដល់អំណាចដល់យើង ។
« តើអំណាចអ្វីទៅ ? អំណាចនៃដំណឹងល្អ អំណាចនៃសេចក្ដីពិត អំណាចនៃសេចក្ដីជំនឿ អំណាចនៃបព្វជិតភាព » ( « God Hath Not Given Us the Spirit of Fear » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៤ ទំព័រ ២ ) ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់អំពីភាពខុសគ្នារវាងការកោតខ្លាចព្រះ និងសេចក្ដីភ័យខ្លាចខាងលោកិយ ៖
« ផ្ទុយពីសេចក្ដីខ្លាចដែលយើងជួបជារឿយៗគឺជាអ្វីដែលបទគម្ពីរបានរៀបរាប់ថាជាការ ‹ កោតខ្លាចដល់ព្រះ › ( ហេព្រើរ ១២:២៨ ) ឬ ‹ សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះអម្ចាស់ › ( យ៉ាកុប ២៨:២៨, សុភាសិត ១៦:៦, អេសាយ ១១:២–៣ ) ។ ការកោតខ្លាចដល់ព្រះពុំដូចជាសេចក្ដីភ័យខ្លាចខាងលោកិយដែលបង្កើតនូវភាពច្រួលច្រាល និងការថប់បារម្ភឡើយ វាគឺជាប្រភពមួយនៃភាពសុខសាន្ត ការធានាអះអាង និងការជឿជាក់ ។
« ចុះតើអ្វីៗដែលភ្ជាប់មកជាមួយនឹងសេចក្ដីខ្លាចអាចត្រូវបានស្ថាបនាឡើង ឬជាប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
« សេចក្ដីខ្លាចចំពោះសេចក្ដីសុចរិតដែលខ្ញុំចង់រៀបរាប់រួមមាននូវអារម្មណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅមួយនៃគារវភាព ការគោរព និងការកោតខ្លាចដល់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល ទំនុកដំកើង ៣៣:៨, ៩៦:៤ ) ការគោរពចំពោះបទបញ្ញត្តិទ្រង់ ( សូមមើល ចោទិយកថា ៥:២៩, ៨:៦, ១០:១២, ១៣:៤, ទំនុកដំកើង ១១២:១ ) និងការរង់ចាំចំពោះការកាត់សេចក្ដី និងយុត្តិធម៌នៅថ្ងៃចុងក្រោយដោយព្រះហស្ដទ្រង់ » ( « Therefore They Hushed Their Fears » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៤៨ ) ។
ធីម៉ូថេទី២ ១:៧-៨ ។ « ដូច្នេះ មិនត្រូវឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីខ្មាស់ ចំពោះការធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអម្ចាស់នៃយើងនោះឡើយ » ។
ស៊ិស្ទើរ បូនី អិល អូស្ការសុន ប្រធានយុវនារីទូទៅ បានចែកចាយពីដំណើររឿងដូចខាងក្រោមនេះអំពី ម៉ារី ម៉ាឌេលីន ខាឌិន ជាអ្នកប្រែចិត្តជឿវ័យក្មេងម្នាក់នៅប្រទេសអ៊ីតាលី ដែលបានបង្ហាញភាពក្លាហាននៅក្នុងការការពារសេចក្ដីជំនឿថ្មីរបស់នាង ៖
« ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអានរឿងរបស់ ម៉ារី ម៉ាឌេលីន ខាឌិន ជាមួយគ្រួសារគាត់ដែលបានទទួលសារលិខិតនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដំបូងគេ ដែលបានហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលី ក្នុងឆ្នាំ ១៨៥០ ។ គាត់ជាយុវនារីមានវ័យ ១៧ ឬ ១៨ ឆ្នាំ ពេលពួកគាត់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ នៅថ្ងៃអាទិត្យមួយ ពេលគ្រួសារកំពុងធ្វើកម្មវិធីថ្វាយបង្គំនៅគេហដ្ឋានរបស់ពួកគាត់ នៅលើភ្នំខ្ពស់នៃប្រទេសអ៊ីតាលីប៉ែកខាងជើង នោះមានមនុស្សកំណាចមួយក្រុមដែលខឹងសម្បារ មានទាំងគ្រូគង្វាលក្នុងតំបន់មួយចំនួន បានមកផ្ដុំគ្នានៅជុំវិញផ្ទះ រួចចាប់ផ្ដើមស្រែកគំហកខ្លាំងៗ ហើយហៅឲ្យអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឲ្យចេញទៅក្រៅផ្ទះ ។ ខ្ញុំមិនគិតថា ពួកគេអន្ទះសារចិត្តទទួលការបង្រៀនដំណឹងល្អទេ—តែពួកគេមានបំណងចង់ធ្វើបាបខាងរូបកាយ ។ ក្មេងស្រី ម៉ារី បានចេញទៅក្រៅផ្ទះប្រឈមនឹងពួកមនុស្សអាក្រក់ ។
« ពួកគេបានបន្ដស្រែកយ៉ាងសាហាវ ឲ្យយកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាចេញមកខាងក្រៅ ។ ម៉ារី បានលើកព្រះគម្ពីរប៊ីបឡើង ហើយបញ្ជាពួកគេឲ្យចេញទៅ ។ នាងបានប្រាប់ពួកគេថា ពួកអែលឌើរគឺស្ថិតនៅក្រោមការការពាររបស់នាង ហើយពួកគេពុំអាចប៉ះពាល់ដល់អ្នកផ្សាយសាសនា សូម្បីតែសក់មួយសរសៃឡើយ ។ សូមស្ដាប់នូវពាក្យរបស់គាត់ផ្ទាល់ ៖ ‹ មនុស្សទាំងអស់ឈរស្រឡាំងកាំង ។ … ព្រះគង់នៅនឹងខ្ញុំ ។ ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំនិយាយ បើមិនដូច្នោះខ្ញុំពុំអាចនិយាយបានទេ ។ មនុស្សទាំងអស់នៅស្ងៀមមួយរំពេច ។ មនុស្សសាហាវមាឌធំៗទាំងនោះបានឈរទ្រឹងនៅពីមុខក្មេងស្រីទន់ខ្សោយ ភ័យញ័រ តែគ្មានភាពភ័យខ្លាចនោះទេ › ។ គ្រូគង្វាលបានសុំឲ្យពួកមនុស្សអាក្រក់ចាកចេញ ដែលពួកគេបានចេញទៅដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយខ្មាស់អៀន ភ័យខ្លាច និងវិប្បដិសារី ។ ក្រុមតូចនោះបានបញ្ចប់ការប្រជុំរបស់ពួកគេដោយសុខសាន្ដ ។
« តើអ្នកអាចនឹកស្មានដល់ទេ ដែលយុវនារីក្លាហាន មានវ័យស្របាលអ្នក ឈរចំពោះមនុស្សអាក្រក់ ហើយការពារជំនឿដែលនាងបានរកឃើញថ្មីៗដោយភាពក្លាហាន និងដោយមានជំនឿចិត្តនោះ ? » ( « Defenders of the Family Proclamation » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១៤ ។