មេរៀនទី ១១
ម៉ាថាយ ៦
សេចក្ដីផ្ដើម
ព្រះយេស៊ូវបានបន្តទេសនាកថានៅលើភ្នំ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនថាទង្វើសុចរិតនៃការលះបង់គួរធ្វើឡើងសម្រាប់ហេតុផលត្រឹមត្រូវ ហើយបានគូសបញ្ជាក់ថា វាគួរត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីបំពេញតាមព្រះហឫទ័យព្រះវរបិតាយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ។ ទ្រង់ក៏បានបង្គាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យខិតខំស្ថាបនានគរព្រះជាមុនសិន ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ម៉ាថាយ ៦:១-១៨
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើកិច្ចការសុចរិត
សូមយករង្វាន់តូចមួយមកកាន់ថ្នាក់ ( ដូចជាស្ករគ្រាប់ ) ។ នៅពេលសិស្សបានមកដល់ ហើយអ្នកឃើញពួកគេធ្វើអ្វីមួយដែលល្អ( ដូចជា ការដកព្រះគម្ពីរពួកគេចេញមក ការនិយាយរាក់ទាក់ទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ ឬជួយរៀបចំការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន ) សូមឲ្យរង្វាន់ពួកគេ ហើយប្រកាសពីទង្វើល្អរបស់ពួកគេចំពោះសិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ សិស្សមួយចំនួនអាចធ្វើតាមទង្វើល្អរបស់មិត្តខ្លួន ដើម្បីទទួលបានរង្វាន់របស់ពួកគេ ។ សូមបន្តឲ្យរង្វាន់សិស្សរហូតដល់ពេលថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម ។
ដើម្បីចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមសួរសិស្សពីហេតុផលដែលអ្នកបានផ្តល់រង្វាន់ដល់ពួកគេដោយសារទង្វើល្អដែលពួកគេបានធ្វើ ។ សូមពន្យល់ថា ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាថាយ ៦ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបន្តធ្វើទេសនកថារបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ ហើយបានបង្រៀនពីការជំរុញចិត្តខុសៗគ្នាដែលបុគ្គលម្នាក់អាចមានសម្រាប់ការធ្វើទង្វើសុចរិត ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា ម៉ាថាយ ៦សុំឲ្យពួកគេរកមើលគោលការណ៍ដែលអាចជួយពួកគេ ឲ្យធ្វើទង្វើសុចរិតសម្រាប់មូលហេតុដ៏ត្រឹមត្រូវ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៦:១-២ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថាជាពុំត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការធ្វើទង្វើដ៏សុចរិតនានា ។ ( សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការធ្វើទានគឺជាទង្វើនៃការលះបង់ខាងសាសនា ដូចជាការធ្វើទានដល់អ្នកក្រីក្រ ) ។
-
យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ ហេតុអ្វីមនុស្សមួយចំនួនធ្វើទាន ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានហៅមនុស្សទាំងនេះជាអ្វីទៅ ? ( អ្នកគួរចង្អុលបង្ហាញថា ពាក្យក្រិកដែលបកប្រែមកថាជា « ពួកមនុស្សលាក់ពុត » សំដៅទៅលើជនដែលក្លែងបន្លំ ។
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « គេបានរង្វាន់គេហើយ » មានអត្ថន័យដូចម្ដេចដែរ ?
សូមសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៦:៣–៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពីរបៀបដែលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់គួរធ្វើទង្វើសុចរិត ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ធ្វើការបម្រើ « ដោយសម្ងាត់ » ?
-
តើការធ្វើទង្វើសុចរិតដោយសម្ងាត់បង្ហាញអ្វីខ្លះពីការលើកទឹកចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ក្នុងការធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ ? ( គាត់ចង់ធ្វើឲ្យព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យ ហើយបម្រើដល់អ្នកដទៃជាជាងការទាមទារចំណាប់អារម្មណ៍ពីមនុស្សដទៃ ) ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាអ្វីខ្លះ ដល់ជនដែលបានធ្វើទង្វើសុចរិតសម្រាប់ហេតុផលត្រឹមត្រូវ ?
-
តើយើងអាចរៀន គោលការណ៍ អ្វីខ្លះមកពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីការធ្វើទង្វើនៃការលះបង់ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់ពីគោលការណ៍នេះ ៖ ប្រសិនបើយើងធ្វើទង្វើនៃការលះបង់ ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យជាជាងទាមទារចង់បានចំណាប់អារម្មណ៍ពីមនុស្សដទៃ នោះទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់យើងយ៉ាងធំធេង ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើការដែលព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់យើងយ៉ាងធំធេងមានន័យយ៉ាងណាដែរចំពោះយើង ?
សូមចាត់តាំងឲ្យសិស្សធ្វើការជាគូៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុមនីមួយៗអានម៉ាថាយ ៦:៥-៦ ហើយសិស្សម្នាក់ទៀតអានម៉ាថាយ ៦:១៦-១៨ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់រកមើលឧទាហរណ៍មួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើ ដើម្បីបង្ហាញពីគោលការណ៍នៃការធ្វើទង្វើសុចរិតដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេចែកចាយជាមួយនឹងគ្នាពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរសិស្ស ៖
-
នៅក្នុងបទគម្ពីរពីរវគ្គនេះ តើការអនុវត្តខាងសាសនាមួយណាដែលព្រះយេស៊ូវបានគូសបញ្ជាក់ថាវាគួរធ្វើឡើងដោយសម្ងាត់ ?
សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថាសិស្សយល់ថា ការអធិស្ឋានជាសាធារណៈពុំមែនជារឿងខុសឆ្គងនោះទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែវាពុំបានធ្វើឡើងដោយសម្ងាត់ប៉ុណ្ណោះ ។ ការអធិស្ឋាន និង ការអនុវត្តខាងសាសនាផ្សេងទៀតអាចធ្វើឡើងជាសាធារណៈ ប្រសិនបើវាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយភាពស្មោះត្រង់ និងការលះបង់ ។
-
យោងទៅតាមខគម្ពីរដែលអ្នកបានសិក្សា តើហេតុអ្វីបានជាពួកមនុស្សលាក់ពុតអធិស្ឋាន ហើយតមអាហារ ?
អ្នកគួរពន្យល់ថាឃ្លា « ធ្វើទឹកមុខក្រៀម » ហើយ « គេក្លែងទឹកមុខស្រងូត » ក្នុង ខទី ១៦ បានសំដៅទៅលើបុគ្គលដែលបង្ហាញទិដ្ឋភាពខាងក្រៅនៃការតមអាហាររបស់ពួកគេ ដើម្បីទាមទារចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ ។
សូមយោងទៅគោលការណ៍នៅលើក្ដារខៀនម្ដងទៀត ។ សូមអញ្ជើញសិស្សគិតពីគ្រាមួយដែលពួកគេបានធ្វើទង្វើនៃការលះបង់—ដូចជាការអធិស្ឋាន ឬការតមអាហារ—ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេសញ្ជឹងគិតពីអារម្មណ៍ថាមានពរដែលពួកគេធ្លាប់ដោយសារតែការថ្វាយបង្គំដោយស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ។ អ្នកអាចសុំសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយពរជ័យដែលពួកគេបានទទួល ប្រសិនបើពួកគេគិតថាអាចចែកចាយបាន ។
សូមសង្ខេប ម៉ាថាយ ៦:៧–១៥ ដោយពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានសេចក្ដីបង្គាប់ និង គំរូមួយពីរបៀបអធិស្ឋានដ៏ត្រឹមត្រូវ ។ គំរូរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ពីការអធិស្ឋានត្រូវបានរាប់ទុកថាជាការអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សមើលខគម្ពីរទាំងនេះឡើងវិញដោយសង្ខេប រកមើលអ្វីដែលយើងអាច រៀនពីការអធិស្ឋានតាមរយៈគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ ( ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សានេះ អ្នកគួរពន្យល់ថាការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់ទាស់នឹង « ភាពច្រំដែលៗ » ពុំសំដៅទាំងស្រុងលើការទូន្មានទាស់នឹងការប្រើពាក្យដូចគ្នា ឬស្រដៀងគ្នារាល់ពេលដែលយើងអធិស្ឋាននោះឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏ព្រមានទាស់នឹងការអធិស្ឋានដែលចេះតែពោលដោយគ្មានការគិត ពោលរឿងមិនសំខាន់ ឬគ្មានន័យដែរ ។ ការអធិស្ឋានរបស់យើងគួរមានការបន្ទាបខ្លួន ចេញពីចិត្ត ហើយបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿ ) ។
ម៉ាថាយ៦ :១៩-២៤
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្រៀនហ្វូងមនុស្សឲ្យទុកទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនឯងនៅឯស្ថានសួគ៌វិញ
សូមបង្ហាញរូបហឹបទ្រព្យសម្បត្តិមួយ ។ សូមពន្យល់ថា ទ្រព្យសម្បត្តិគឺជាអ្វីៗដែលយើងឲ្យតម្លៃយ៉ាងធំធេង ។
-
តើអ្វីមួយដែលអ្នកគិតថាជាទ្រព្យសម្បត្តិនោះវាគឺជាអ្វីទៅ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៦:១៩-២១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីទ្រព្យសម្បត្តិ ។
-
តើទ្រព្យសម្បត្តិប្រភេទណាខ្លះ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យស្វែងរក ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថាទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលទុកនៅលើផែនដី និង ទ្រព្យសម្បត្តិដែលទុកនៅស្ថានសួគ៌ខុសគ្នាដូចម្ដេចខ្លះ ?
សូមសរសេរប្រយោគខាងក្រោមនេះនៅលើ ក្ដារខៀន ៖
|
ទ្រព្យសម្បត្តិនៅលើផែនដី |
ទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌ |
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យឡើងមកក្ដារខៀន ហើយសរសេរឧទាហរណ៍ពីទ្រព្យសម្បត្តិនៅលើផែនដី និង ទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៦:២២–២៤ ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ដែលវាអាចជួយយើងឲ្យទុកទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌ ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុង ខទី ២២–២៣ ដែលអាចជួយយើងឲ្យរក្សាទុកទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌ ? ( សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ខទី ២២ អានថា « បើសិនជាភ្នែករបស់អ្នកស្មោះស្ម័គ្រទាំងស្រុងទៅចំពោះសិរីល្អនៃព្រះ » ។ អ្នកគួររំឭកសិស្សថា កិច្ចការ និងសិរីល្អរបស់ព្រះគឺដើម្បី « នាំឲ្យមានអមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » [ ម៉ូសេ ១:៣៩ ] ) ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឲ្យភ្នែករបស់យើងស្មោះស្ម័គ្រទាំងស្រុងទៅចំពោះសិរីល្អនៃព្រះ ?
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅចុងបញ្ចប់នៃ ខទី ២៤ ដែលអាចជួយយើងឲ្យចងចាំដើម្បីរក្សាទុកទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌ ? ( សិស្សគួរស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ យើងពុំអាចបម្រើទាំងព្រះ និង ទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងពេលតែមួយបានទេ ។ សូមពន្យល់ថាពាក្យ ទ្រព្យសម្បត្តិ សំដៅលើការទ្រព្យធន ) ។
-
តើអ្នកគិតថា ការ« បម្រើ » ទ្រព្យសម្បត្តិ វាមានន័យដូចម្ដេច ? ( ការដាក់ដួងចិត្តយើងលើទ្រព្យខាងលោកិយ តាមរបៀបដែលដឹកនាំយើងឲ្យឃ្លាតឆ្លាយពីព្រះ ) ។
ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីសេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានស្គាល់នៅក្នុង ម៉ាថាយ ៦:២៤សូមបិទបំពង់បឺតពីរតជាប់គ្នា ។ សូមដាក់បង្ហាញពែងទឹកមួយដែលមានទឹកពាក់កណ្ដាល ហើយដាក់បំពង់បឺតមួយចូលទៅក្នុងពែងនោះ ហើយមួយទៀតនៅក្រៅពែង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់សាកល្បងបឺតទឹកដោយប្រើបំពង់បឺតទាំងពីរ ។ ( សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថា សិស្សបឺតដំណាលគ្នាចេញ ពីបំពង់បឺតទាំងពីរដើម្បីគោលបំណងរបស់មេរៀនអាចសម្រេចបាន ) ។ បន្ទាប់មក សូមសួរសិស្សនោះ ៖
-
ហេតុអ្វីប្អូនពិបាកបឺតទឹកម្ល៉េះ ?
សូមសួរសិស្ស ៖
-
ប្រសិនបើបំពង់បឺតតំណាងឲ្យយើង តើទឹកតំណាងឲ្យអ្វីទៅ ? ( ការខិតខំរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះ ) ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា យើងពុំអាចបម្រើព្រះ និង ទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងពេលតែមួយបាន ? ( សូមមើលផងដែរ យ៉ាកុប ១:៨) ។
-
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះជាមួយនឹងបំពង់បឺតដើម្បីអាចបឺតទឹកបាន ? តើវាពាក់ព័ន្ធនឹងការខិតខំរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីចម្លើយរបស់ពួកគេចំពោះសំណួរខាងក្រោមនេះ ។ អ្នកគួរឲ្យសិស្សកត់ត្រាចម្លើយរបស់ពួកគេ នៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។
-
នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក តើឧទាហរណ៍មួយនៃរបៀបដាក់ដួងចិត្តអ្នកលើរឿងលោកិយអាចអូសទាញអ្នកចេញពីការបម្រើព្រះ និង ការរក្សាទុកទ្រព្យសម្បត្តិនៅស្ថានសួគ៌គឺជាអ្វីទៅ ?
ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្គាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យស្វែងរកនគរព្រះជាមុនសិន
សូមសង្ខេប ម៉ាថាយ ៦:២៥–៣៤ ដោយពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្គាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ កុំឲ្យព្រួយបារម្ភពេកពីការផ្តត់ផ្គង់សម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការមូលដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។ ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ ម៉ាថាយ ៦:២៥–២៧ ជួយយើងឲ្យយល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងមានបន្ទូលជាក់លាក់ដល់ជនដែលនឹងចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
សូមអញ្ចើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ស្វែងរកអ្វីជាមុនសិននៅ ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់ ។ ( សូមចង្អុលបង្ហាញពាក្យមកពីការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងខ៣៣ ) ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអ្វីខ្លះដល់ពួកសិស្សទ្រង់ឲ្យស្វែងរកជាមុនសិន ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់ ?
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសន្យាអ្វីខ្លះដល់ជន ដែលកំពុងស្វែងរកស្ថាបនានគរព្រះ ( ឬសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ) ជាជាងការស្វែងរកទទួលបានរបស់ខាងលោកិយ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងស្វែងរកស្ថាបនានគរព្រះជាមុនសិន នោះទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់យើង ជាមួយនឹងអ្វីដែលទ្រង់ជ្រាបថាយើងត្រូវការ ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់គោលការណ៍នេះ សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ឲ្យឮៗ ៖
« យើងត្រូវដាក់ព្រះពីមុខអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ …
« ពេលយើងទុកព្រះជាមុន នោះអ្វីៗទាំងអស់ផ្សេងទៀតចូលទៅក្នុងកន្លែងត្រឹមត្រូវរបស់វា ឬ ក៏ចេញពីជីវិតយើង ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអម្ចាស់ត្រូវបានបង្ហាញដោយមនោសញ្ចេតនារបស់យើង ដោយរបៀបដែលយើងចំណាយពេលវេលារបស់យើង ចំណូលចិត្តដែលយើងតាមរក និង លំដាប់លំដោយនៃអាទិភាពរបស់យើង ។
« យើងគួរដាក់ព្រះមុន មនុស្សទាំងអស់ ក្នុងជីវិតយើង » (« The Great Commandment—Love the Lord » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៨ ទំព័រ ៤ ) ។
-
តើអ្នកធ្លាប់ដកពិសោធន៍ពីពរជ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅពេលណាដែរ កាលអ្នកបានស្វែងរកដើម្បីដាក់ទ្រង់ដំបូងគេនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
សូមត្រិះរិះចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកពីពរជ័យដែលកើតមានតាមរយៈការដាក់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដំបូងគេនៅក្នុងជីវិតយើង ។
ជាថ្មីម្ដងទៀត សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាដោយសង្ខេបពីរបៀបដែលពួកគេប្រហែលជាត្រូវបានល្បួងឲ្យដាក់ដួងចិត្តរបស់ពួកគេទៅលើទ្រព្យខាងលោកិយ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យដាក់គោលដៅមួយ ដើម្បីយកឈ្នះលើការល្បួងនេះដោយសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ នូវវិធីមួយដែលពួកគេនឹងខិតខំដាក់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដំបូងគេនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ម៉ាថាយ ៦:២២ ។ « ដូច្នេះ បើភ្នែកអ្នកល្អ »
«ពាក្យល្អ ដែលប្រើនៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ចេញមកពីពាក្យក្រិកមួយដែលមានន័យថា ‹ សំឡេងល្អ សុខភាពល្អ សាមញ្ញ ស្មោះត្រង់ › ។ ការដឹងពីនិយមន័យនេះជួយយើងឲ្យយល់ពី សេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះស្ដីពីការធ្វើទាន ការអធិស្ឋាន និង ការតមអាហារ ។ ការណ៍ទាំងនេះគួរធ្វើឡើងដោយការផ្ដោតចិត្តដ៏សាមញ្ញ ហើយស្មោះត្រង់មួយទៅលើព្រះវរបិតាយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ឬលើអ្នកទទួល ។ យើងអាចត្រិះរិះចំពោះសំណួរទាំងនេះដូចជា ៖ នៅពេលធ្វើទានដល់អ្នកក្រីក្រ តើខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងបាននាំយកសិរីល្អថ្វាយព្រះ ឬ សម្រាប់ខ្លួនឯង ? នៅពេលខ្ញុំបម្រើព្រះអម្ចាស់ តើខ្ញុំកំពុងធ្វើកិច្ចការនេះដើម្បីទទួលបានការអនុញ្ញាតពីព្រះអម្ចាស់ ឬពីមនុស្ស ? នៅពេលខ្ញុំអធិស្ឋានជាសាធារណៈ តើខ្ញុំកំពុងទូលទៅកាន់ព្រះ ឬទៅអង្គជំនុំ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២:៣០, គ. និង ស. ៨៨:៦៧–៦៨, ម៉ូសេ ៤:២, យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ–ប្រវត្តិ ១:៤៦ ) » ( [ Church Educational System manual ឆ្នាំ២០១៤ ] ទំព័រ ២៩ ) ។