មេរៀនទី ១២
ម៉ាថាយ ៧
សេចក្ដីផ្ដើម
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបន្តទេសនកថារបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំដោយបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិត ។ ទ្រង់ក៏បង្រៀនពីការទទួលវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន និង ការធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ផងដែរ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ម៉ាថាយ ៧:១-៥
ជាផ្នែកមួយនៃទេសនកថារបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិត ។
សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅលើក្ដារខៀនពីមុនចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ៖ តើយើងគួរ ឬក៏មិនគួរកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃ ? នៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់រៀន សុំឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរនេះ ។
ទេសនកថានៅលើភ្នំ ដោយ ខាល ហេនរីក ប្លូច ។ ទទួលបានសិទ្ធិអនុញ្ញាតជាផ្លូវការពីសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រជាតិនៅវិមាន ហ្វ្រិឌើរីកស្បក នៅ ហីលលើរុត ប្រទេស ដាណឺម៉ាក់ ។ ហាមថតចម្លង ។
សូមដាក់តាំង រូបភាព The Sermon on the Mount ( Gospel Art Book [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ល.រ. ៣៩ សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ។ សូមពន្យល់ថា នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានបន្តទេសនកថារបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ពីការកាត់សេចក្ដី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីការកាត់សេចក្ដី ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ខទី ១ ជារឿយៗត្រូវបានយល់ច្រឡំថាមានន័យថាយើងពុំគួរកាត់សេចក្ដី ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:១ឲ្យឮៗ ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការកាត់សេចក្ដី ?
-
តើអ្នកគិតថា ការការកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិតមានន័យដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:២ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលនឹងកើតឡើងផ្អែកតាមរបៀបដែលយើងកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើយើងកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃដោយសុចរិត ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមជួយពួកគេឲ្យស្គាល់គោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃដោយសុចរិត នោះព្រះនឹងប្រទានសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង ភាពស្មើភាពគ្នាដូចគ្នាដល់យើង ) ។
ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន សូមចែកសំណៅនៃ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ខាងក្រោមក្នុង ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ដល់សិស្សម្នាក់ៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលប្រភេទនៃការកាត់សេចក្ដីដែលយើងគួរ និងពុំគួរធ្វើ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតរកមើលរបៀបដែលយើងអាចកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិត ។
សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសម្រាប់គ្រូថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ១២
« ពេលខ្លះមនុស្សមានអារម្មណ៍ថា វាខុសក្នុងការវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃ ទោះជាតាមវិធីណាក៏ដោយ ។ ខណៈវាត្រឹមត្រូវដែល អ្នកមិនគួរកាត់ទោសអ្នកដ៏ទៃ ឬ វិនិច្ឆ័យពួកគេដោយមិនយុត្តិធម៌ នោះអ្នកនឹងត្រូវធ្វើការវិនិច្ឆ័យពីគំនិត ពីស្ថានភាព និង ពីមនុស្ស ដែលនៅក្នុងឆាកជីវិតរបស់អ្នក ។ …
« ការវិនិច្ឆ័យគឺជាការប្រើសេរីភាពយ៉ាងសំខាន់របស់អ្នក ហើយតម្រូវឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងក្លា ជាពិសេស ពេលដែលអ្នកធ្វើការវិនិច្ឆ័យអំពីមនុស្សដទៃទៀត ។ ការវិនិច្ឆ័យទាំងអស់របស់អ្នកត្រូវតែបានដឹកនាំដោយបទដ្ឋានសុចរិត ។ សូមចងចាំថាមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះ ដែលដឹងពីចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ហើយដែលអាចធ្វើការវិនិច្ឆ័យចុងក្រោយបង្អស់ដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ ( សូមមើល វិវរណៈ ២០:១២, នីហ្វៃទី៣ ២៧:១៤, គ. និង ស. ១៣៧:៩ ) ។ …
« … ធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នក វិនិច្ឆ័យពីស្ថានភាពរបស់មនុស្សជាជាងវិនិច្ឆ័យពីខ្លួនរបស់មនុស្ស ។ ពេលណាដ៏ដោយដែលអាចធ្វើទៅបាន ចូរជៀសវាងធ្វើការវិនិច្ឆ័យរហូតដល់អ្នកមានចំណេះដឹងគ្រប់គ្រាន់ល្មមនៃការពិតនោះ ។ ចូរស្ដាប់តាមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាអង្គដឹកនាំការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក » ( ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ៥៣–៥៥ ) ។
© ២០១៥ ដោយ Intellectual Reserve, Inc. រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ។
-
តើការកាត់សេចក្ដីប្រភេទណាខ្លះដែលយើងគួរធ្វើ ?
-
តើយើងអាចកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិតតាមរបៀបណា ?
សូមដាក់បង្ហាញបំណែកឈើតួចមួយ និង ឈើមួយដើមវែងដែលក្រាស់ ។ សូមពន្យល់ថា កាលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សទ្រង់ពីការកាត់សេចក្ដី ទ្រង់បានហៅបំណែកឈើតូចមួយជា កម្ទេច និង ឈើមួយដើមធំជា ធ្នឹម ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ម៉ាថាយ ៧:៣ ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពីការកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃ ។
-
តើកម្ទេច និង ធ្នឹមតំណាងឲ្យអ្វី ក្នុងការរៀបរាប់ពីភាពស្រដៀងគ្នារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
-
តើអ្នកអាចនិយាយឡើងវិញនូវការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ខទី ៣យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឡើងមកខាងមុខក្ដារខៀន ។ សូមណែនាំសិស្សម្នាក់ឲ្យកាត់ធ្នឹមដាក់ពីមុខភ្នែកខ្លួន ។ សូមសួរសិស្សទីពីរ ៖
-
តើប្អូនចង់ឲ្យមិត្តរួមថ្នាក់ប្អូន ដែលកាន់ធ្នឹមដកយកកម្ទេចចេញពីភ្នែកប្អូនដែរឬទេ ? ហេតុអ្វីមិនបាច់ ?
សូមសួរសិស្សដែលកាន់ធ្នឹម ៖
-
តើប្អូនត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យបានឃើញច្បាស់ពីមុនដកយកកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់មិត្តរួមថ្នាក់ប្អូន ?
សូមអញ្ជើញសិស្សដែលកាន់ធ្នឹមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ៖
« រឿងពីធ្នឹម និងកម្ទេចនេះ ហាក់ដូចជាទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងការខ្វះសមត្ថភាពរបស់យើង ក្នុងការមើលខ្លួនឯងឲ្យបានច្បាស់ ។ ខ្ញុំមិនប្រាកដទេថា ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចវិនិច្ឆ័យរោគ ហើយចេញបញ្ជាព្យាបាលជំងឺរបស់អ្នកដទៃបានយ៉ាងល្អ កាលដែលយើងមានការពិបាកក្នុងការមើលឃើញពីជំងឺរបស់យើងផ្ទាល់ជារឿយៗនោះ » ( « Lord, Is It I? » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៥៦ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សទាំងពីនាក់នោះត្រឡប់ទៅអង្គុយវិញ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:៤-៥ ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថា តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា យើងគួរព្រួយបារម្ភពីកំហុសរបស់នរណាទៅ ។
-
តើកង្វល់ និង ការកែតម្រូវរបស់យើងគួរផ្ដោតលើកំហុសអ្នកដទៃ ឬលើកំហុសខ្លួនឯង ? ហេតុអ្វី ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះពីខគម្ពីរទាំងនេះដែលអាចជួយយើងឲ្យចៀសវាងពីការកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃដោយឥតសុចរិត ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងផ្ដោតយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើការដកយកអំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួន នោះនឹងពុំសូវមានចិត្តកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃដោយឥតសុចរិតទេ ) ។
-
តើគោលការណ៍នេះអាចជួយយើងបែបណាដែរ ពេលយើងឃើញកម្ទេចនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកផ្សេង ?
អ្នកអាចឲ្យបំណែកឈើតូចមួយទៅសិស្ស ដើម្បីទុកជាការរំឭកចាំពីគោលការណ៍នេះ ។ សុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីអំពើបាប ឬភាពទន់ខ្សោយដែលពួកគេអាចដកចេញពីភ្នែករបស់ខ្លួន ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យទូលសូមជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីដកយកគុណវិបត្តិរបស់ខ្លួនជាជាងការកាត់សេចក្ដីអ្នកដទៃដោយឥតសុចរិត ។
ម៉ាថាយ ៧:៦-១៤
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនពីការស្វែងរកវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន
សូមសង្ខេប ម៉ាថាយ ៧:៦ ដោយពន្យល់ថា ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធសម្រាប់ខគម្ពីរនេះជួយយើងឲ្យយល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានហៅពួកសិស្សទ្រង់ឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អដល់ពិភពលោក ។ ពួកគាត់ត្រូវបង្រៀនពីការប្រែចិត្ត ប៉ុន្តែត្រូវរក្សាភាពអាថ៌កំបាំងនៃនគរទុកជារឿងសម្ងាត់ ។ និយាយម្យ៉ាងទៀត គឺពួកគាត់ពុំត្រូវពិភាក្សាប្រធានបទដែលពិសិដ្ឋជាមួយនឹងមនុស្សដែលពុំទាន់ត្រៀមខ្លួនទទួលវា ។ ( សូមមើល ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាថាយ ៧:៩–១១ [ នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ] ) ។
សូមពន្យល់ថា យោងតាមការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាថាយ ៧:៧ ( សូមមើល ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាថាយ ៧:១២ [ ក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ] ) ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងឃ្លា « និយាយទៅកាន់ពួកគេទូលសូមដល់ព្រះ » ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ខទី ៧ឮៗ ចាប់ផ្តើមជាមួយឃ្លានេះ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលប្រាប់ឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បង្រៀន ។
-
តើពួកសិស្សបានប្រាប់ឲ្យនិយាយអ្វីខ្លះទៅមនុស្ស ដែលចង់ទទួលបានចំណេះដឹងពីព្រះ ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះក្នុង ខទី ៧ អំពីរបៀបដែលយើងអាចយល់ដឹងពីចំណេះដឹងពិសិដ្ឋមកពីព្រះ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយសូមជួយពួកគេឲ្យស្គាល់គោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងទូលសូម ស្វែងរក ហើយគោះនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវរបស់យើងរកសេចក្ដីពិត ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងឆ្លើយ ហើយប្រទានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនដល់យើង ) ។
-
តើពាក្យ ទូលសូមស្វែងរក ហើយ គោះ បញ្ជាក់ពីអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ?
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយពីគ្រាមួយដែលការទូលសូម ការស្វែងរក និង ការគោះរបស់ពួកគេ បានអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ។
សូមសង្ខេប ម៉ាថាយ ៧:៩–១១ ដោយពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា ដូចជាឪពុកម្នាក់ពុំឲ្យដុំថ្ម ឬពស់ ពេលកូនខ្លួនសូមនំប៉័ង ឬត្រីដែរ ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងពុំបដិសេធអំណោយទាននៃវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនដល់កូនចៅទ្រង់ដែលទូលសូមវាឡើយ ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដោយទូលសូម ស្វែងរក ហើយគោះដើម្បីអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈ និង ការយល់ដឹងផ្ទាល់ខ្លួននៃដំណឹងល្អ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលពួកគេធ្វើកិច្ចការដោយសេចក្ដីជំនឿ និង សេចក្តីអត់ធ្មត់ ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងឆ្លើយតប ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:១២-១៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលសេចក្ដីពិតបន្ថែមទៀតដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលប្រាប់ឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បង្រៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
ម៉ាថាយ ៧:១៥-២៧
ព្រះអង្គសង្គ្រោះសន្យានឹងប្រទានសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់ជន ដែលធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតា ។
សុំឲ្យសិស្សសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវគំនិតមួយចំនួន ដែលពិភពលោកទទួលយកជាទូទៅ ប៉ុន្តែដែលផ្ទុយនឹងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
ហេតុអ្វីការអាចដឹងថាបុគ្គលម្នាក់ ឬមនុស្សមួយក្រុមកំពុងផ្តល់គំនិតមួយ ដែលផ្ទុយពីផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺជារឿងដ៏សំខាន់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:១៥ ឲ្យឮៗ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរ ៖
-
តើព្រះអម្ចាស់បានព្រមានដល់ពួកសិស្សអំពីអ្វីខ្លះ ? តើទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ពួកព្យាការីក្លែងក្លាយទាំងនេះនឹងដឹកនាំឲ្យវង្វេងផ្លូវបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានព្រមានពីពួកព្យាការីក្លែងក្លាយក្នុងជំនាន់របស់យើងដោយរួមបញ្ចូលទាំង « បុរសស្ត្រីដែលជាពួកអ្នកប្រកាសដោយឯកឯងពីគោលលទ្ធិនៃសាសនាចក្រ » ក៏ដូចជា « ជនដែលនិយាយ ហើយបោះពុម្ពប្រឆាំងនឹងពួកព្យាការីពិតរបស់ព្រះ និងអ្នកដែលខិតខំផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកដទៃដោយពុំគិតពីសុខុមាលភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃមនុស្សដែលពួកគេទាក់ទាញ » (« Beware of False Prophets and False Teachers » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៩ ទំព័រ ៦៣ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:១៦-២០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលវិធីមួយដែលយើងអាចដឹងថាតើមនុស្សម្នាក់គឺជាព្យាការីក្លែងក្លាយ ឬគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយ ។
-
តើវិធីមួយដែលយើងអាចដឹងថាមនុស្សម្នាក់គឺជាព្យាការីក្លែងក្លាយ ឬគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយបានដោយរបៀបណា ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយសូមសរសេរ សេចក្ដីពិត ខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ យើងអាចដឹងពួកព្យាការីក្លែងក្លាយដោយផលរបស់ពួកគេ ) ។
សូមបង្ហាញសិស្សពីផលផ្លែពីរប្រភេទ ។ សូមសួរសិស្សថាតើដំណាំប្រភេទណាដែលឲ្យផល ។ សូមពន្យល់ថា ស្រដៀងគ្នានឹងការស្គាល់ដំណាំតាមរយៈផលរបស់វាដែរ យើងអាចស្គាល់ពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ និង គ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយតាមរយៈការបង្រៀន សកម្មភាព និង គំនិតរបស់ពួកគេ ។
-
ដោយផ្អែកតាមសេចក្ដីពិតនេះ តើយើងអាចស្គាល់បុគ្គល ឬក្រុមដែលយើងគួរចៀសវាងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើបញ្ជីគំនិតនៅលើក្ដារខៀនទាក់ទងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតនេះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
សូមសង្ខេប ម៉ាថាយ ៧:២១–២៣ ដោយពន្យល់ថា ពុំមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលប្រកាសអំពីជំនឿជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងចូលនគរទ្រង់បានទេ ប៉ុន្តែជនដែលធ្វើតាមព្រះទ័យនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយមកស្គាល់ទ្រង់ទើបនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ។
សូមដាក់បង្ហាញដុំថ្មមួយ និង ខ្សាច់មួយថាស ។ សូមសួរសិស្សថាតើពួកគេចង់សង់ផ្ទះរបស់ខ្លួនលើខ្សាច់ ឬលើថ្ម ។ សូមអញ្ជើញពួកគេពន្យល់ពីមូលហេតុ ។
ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ៧:២៤-២៧ ឮៗ ។
-
យោងតាម ខទី ២៤តើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថាសកម្មភាពអ្វីខ្លះដែលនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សប្រៀបបាននឹងមនុស្សឆ្លាតដែលសង់ផ្ទះនៅលើថ្ម ?
-
យោងតាម ខទី ២៦តើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថាសកម្មភាពអ្វីខ្លះដែលនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សប្រៀបបាននឹងមនុស្សល្ងង់ខ្លៅដែលសង់ផ្ទះនៅលើខ្សាច់ ?
-
តើអ្នកគិតថា ភ្លៀង ទឹកជំនន់ និង ខ្យល់តំណាងឲ្យអ្វីនៅ រឿងប្រៀបប្រដូចទាំងនេះ( សូមមើល ខទី ២៧ សូមមើលផងដែរ ហេលេមិន ៥:១២ ) ?
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ស្តីពីការធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលយើងអាចរៀនពីរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងស្ដាប់ ហើយធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងពង្រឹងកម្លាំងដល់យើងឲ្យស៊ូទ្រាំ នឹងការសាកល្បងរបស់យើង ។ ប្រសិនបើយើងស្ដាប់តាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែពុំបានធ្វើតាម នោះយើងនឹងពុំទទួលបានការគាំទ្រ ដែលយើងត្រូវការ នៅពេលការសាកល្បងបានមកដល់ឡើយ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សពិចារណាពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀន នៅក្នុងទេសនកថានៅលើភ្នំ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៥–៧ ) ។ សូមអញ្ជើញពួកគេធ្វើដូចជាមនុស្សឆ្លាតនោះដោយសម្រេចចិត្តធ្វើតាមគោលការណ៍ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ។ អ្នកគួរឲ្យពេលសិស្សសរសេរពីរបៀបដែលពួកគេនឹងអនុវត្តគោលការណ៍មួយ ឬច្រើននៅក្នុងមេរៀននេះ ឬនៅក្នុងមេរៀនទាំងបី លើកមុន ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ម៉ាថាយ ៧:១-២ ។ ការធ្វើការកាត់សេចក្ដីសុចរិត
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីគោលការណ៍ ដែលជួយយើងឲ្យធ្វើការកាត់សេចក្ដីសុចរិតជាជាងការកាត់សេចក្ដីភ្លាមៗ ៖
« មាននូវការថ្កោលទោសពីរប្រភេទ ៖ ការជំនុំជម្រះភ្លាមៗ ដែលយើងត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យធ្វើ ហើយការវិនិច្ឆ័យជាអន្តរការីដែលយើងត្រូវបានណែនាំឲ្យធ្វើ ប៉ុន្តែដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ដ៏សុចរិត ។ …
« … ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ជាថា កុំឲ្យយើងធ្វើការជំនុំជម្រះភ្លាមៗ ? ខ្ញុំជឿថា បទបញ្ញត្តិនេះត្រូវបានប្រទានឲ្យ ដោយសារយើងសន្មត់ថាជាការត្រឹមត្រូវ ក្នុងការធ្វើការជំនុំជម្រះភ្លាមៗ នៅពេលណាក៏ដោយដែលយើងប្រកាសថា មនុស្សជាក់លាក់ណាម្នាក់នោះនឹងទៅស្ថាននរក ( ឬ ទៅស្ថានសួគ៌ ) សម្រាប់ទង្វើជាក់លាក់មួយ ឬ នៅពេលជាក់លាក់មួយនោះ ។ …
« យើងទាំងអស់គ្នាធ្វើការវិនិច្ឆ័យនៅក្នុងការជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិរបស់យើង នៅក្នុងការជ្រើសរើសរបៀប ដែលយើងនឹងចំណាយពេល និង លុយរបស់យើង ហើយប្រាកដណាស់ គឺនៅក្នុងការជ្រើសរើសដៃគូអស់កល្បរបស់យើង ។ ការកាត់សេចក្ដីទាំងនេះមួយចំនួនគឺពិតជាមាននៅក្នុងចំណោមការកាត់សេចក្ដីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូល កាលទ្រង់បានបង្រៀនថា ‹ សេចក្ដីសំខាន់ជាងដែលនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យ › រួមបញ្ចូលទាំងការកាត់សេចក្ដីដែរ ( ម៉ាថាយ ២៣:២៣ ) ។ …
« នៅក្នុងការកាត់សេចក្ដីអន្តរការីដែលយើងត្រូវធ្វើ យើងគួរប្រុងប្រយត្ន័ធ្វើការកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិត ។ យើងគួរស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់យើង ។ យើងគួរកំណត់ការកាត់សេចក្ដីរបស់យើងទៅតាមកាតព្វកិច្ចរបស់យើងផ្ទាល់ ។ ពេលណាក៏ដោយដែលអាចធ្វើទៅបាន យើងគួរជៀសវាងធ្វើការកាត់សេចក្ដីមនុស្សរហូតដល់យើងមានចំណេះដឹងគ្រប់គ្រាន់ល្មមនៃការពិតនោះ ។ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន យើងគួរកាត់សេចក្ដីទៅលើកាលៈទេសៈជាជាងទៅលើមនុស្ស ។ នៅរាល់ការកាត់សេចក្ដីរបស់យើង យើងគួរអនុវត្តបទដ្ឋានសុចរិត ។ ហើយនៅរាល់កិច្ចការនេះយើងត្រូវចងចាំពីព្រះបញ្ញត្តិឲ្យអភ័យទោស » (« Judge Not’ and Judging » Ensign ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៧, ៩, ១៣ ) ។
ម៉ាថាយ ៧:១៥-២០ ។ « ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួកគ្រូក្លែងក្លាយ ដែលគេមកឯអ្នករាល់គ្នា ដោយពាក់រោមចៀមបំប្លែងខ្លួន »
អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែង៖
« នៅពេលយើងគិតពីពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ និង គ្រូក្លែងក្លាយ យើងតែងគិតពីជនដែលជឿលើគោលលទ្ធិមួយខុស ឬជឿថាមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អពិតនៃព្រះគ្រីស្ទស្របតាមការបកប្រែផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ ជារឿយៗ យើងសន្មតថា បុគ្គលបែបនេះមានទំនាក់ទំនងនឹងក្រុមតូចដ៏សំខាន់ដែលជាទូទៅសង្គមពុំទទួលស្គាល់ ។ ទោះជាយ៉ាងក៏ដោយ ខ្ញុំថ្លែងជាថ្មី ៖ មានពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ និង គ្រូក្លែងក្លាយដែលមាន ឬយ៉ាងហោចណាស់ប្រកាសថាមានសមាជិកភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។ មានជនដែលគ្មានសិទ្ធិអំណាចបានប្រកាសថា មានការអនុញ្ញាតពីសាសនាចក្រចំពោះផលិតផល និង ការអនុវត្តរបស់ពួកគេ ។ ចូរប្រយ័ត្នចំពោះជនទាំងនេះ ។ …
« … សូមប្រយ័ត្ននឹងអស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលនិយាយ និង ផ្សព្វផ្សាយផ្ទុយនឹងព្យាការីដ៏ពិតរបស់ព្រះ និង ដែលបានញ៉ាំងឲ្យអ្នកដទៃប្ដូរសាសនាយ៉ាងសកម្មដោយការធ្វេសប្រហែសចំពោះសុខុមាលភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់អស់អ្នកទាំងឡាយ ដែលពួកគេបានទាក់ទាញចិត្តនោះ » ( « Beware of False Prophets and False Teachers » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៦២–៦៣ ) ។