មេរៀនទី ២១ ៖ ថ្ងៃទី ៣
កូរិនថូស ទី១ ១–២
សេចក្ដីផ្ដើម
បន្ទាប់ពីបានដឹងអំពីបញ្ហាមួយចំនួនដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសបានប្រឈមមុខហើយ ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ពួកគេ ហើយទូន្មានពួកគេឲ្យលុបបំបាត់ការទាស់ទែងគ្នា ហើយឲ្យបានរួបរួមគ្នា ។ លោកក៏បានពន្យល់ថា ព្រះត្រាស់ហៅអ្នកកម្សោយ និងអ្នកទន់ទាបឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ហើយថារឿងរ៉ាវរបស់ព្រះអាចដឹង ហើយយល់បានតែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះ ។
កូរិនថូស ទី១ ១:១–១៦
ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស ហើយដាស់តឿនពួកគេឲ្យលុបបំបាត់ការទាស់ទែងគ្នា ហើយឲ្យបានរួបរួមគ្នា
សូមគិតអំពីក្រុមគ្រួសារ ក្រុមកីឡា និង ក្រុមមិត្តភក្ដិ ។
តើអ្វីដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមានការបែងចែក និងការទាស់ទែងគ្នានៅក្នុងក្រុមនីមួយៗទាំងនេះ ?
តើការបែងចែក និងការទាស់ទែងគ្នាបែបនេះ ជះឥទ្ធិពលលើក្រុមគ្រួសារ ក្រុមការងារ ឬក្រុមមិត្តភក្ដិយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមគិតអំពីរបៀបដែលការបែងចែក និងការទាស់ទែងគ្នាក្នុងចំណោមសមាជិករបស់ក្រុមនីមួយៗអាចជះឥទ្ធិពលលើសាសនាចក្រ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស អំពីការបែងចែក និងការទាស់ទែងគ្នា ។
សូមស្វែងរកទីតាំងក្រុងកូរិនថូសនៅលើផែនទីខាងក្រោមនេះ ៖
អំឡុងពេលដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនាទីពីររបស់លោក ប៉ុលបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុងកូរិនថូសនៅប្រទេសក្រេក ជាទីតាំងដែលលោកបានប្រកាសដំណឹងល្អ ។ មនុស្សជាច្រើនបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅគ្រានោះ ( សូមមើល កិច្ចការ ១៨:១–១៨ ) ។ ក្រោយមកអំឡុងពេលប៉ុលកំពុងប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្រុងអេភេសូរ លោកបានដឹងថាបញ្ហាកើតឡើងក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសបណ្ដាលមកពីអ្នកប្រែចិត្តជឿមួយចំនួនបានត្រឡប់ទៅរកជំនឿដើមរបស់ពួកគេ ហើយអនុវត្តការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ។ ប៉ុលបានសរសេសំបុត្រទៅដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសដើម្បីពង្រឹង ហើយរំឭកពួកគេអំពីការតាំងចិត្តក្នុងការបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។
យើងអាននៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១:១–៩ ថាប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសថា លោកអរព្រះគុណដល់ព្រះជំនួសពួកគេ សម្រាប់ព្រះគុណដែលពួកគេបានទទួលតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានប្រទានពរពួកគេជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១:១០–១១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសធ្វើ ។
ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីពិតដែលមានកត់ត្រានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ សូមប្រើពាក្យដូចខាងក្រោមនេះដើម្បីបំពេញចន្លោះនៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ៖ បានរួបរួម រំពឹង ការទាស់ទែងគ្នា លុបបំបាត់ ។
ព្រះអម្ចាស់ ____________________ យើងដែលជាពួកបរិសុទ្ធឲ្យបាន ____________________ ហើយ ____________________ ការបែងចែក និង ____________________ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលយើងជាសមាជិកសាសនាចក្រទទួលបាន នៅពេលយើងពុះពារឲ្យបានរួបរួម ហើយលុបបំបាត់ចោលការបែងចែក និង ការទាស់ទែងគ្នា ?
-
តើអ្នកធ្លាប់បានពរដែលជាលទ្ធផលនៃការបានរួបរួមនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ថ្នាក់រៀន កូរ៉ុម ឬវួដ ឬសាខានៅពេលណាខ្លះ ?
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីលុបបំបាត់ការបែងចែក និង ការទាស់ទែងគ្នានៅក្នុងសាសនាចក្រ ?
-
យោងតាម កូរិនថូស ទី១ ១:១២–១៦ សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសបានបែងចែកគ្នាជាក្រុមៗ ដោយផ្អែកទៅលើការបកស្រាយផ្សេងៗគ្នាអំពីគោលលទ្ធិនៃសាសនាចក្រ ហើយពួកគេគាំទ្រទស្សននៃការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនដោយលើកយកប្រសាសន៍របស់អ្នកដឹកនាំល្បីៗ ។
កូរិនថូស ទី១ ១:១៧–៣១
ប៉ុលបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធថា ព្រះត្រាស់ហៅអ្នកកម្សោយ និងអ្នកទន់ទាបឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់
នៅជំនាន់របស់ប៉ុល ប្រទេសក្រេកបានស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ពួករ៉ូម ហើយពួកក្រេកជាច្រើនបានរស់នៅក្រុងកូរិនថូស ។ ពួកក្រេកបានឲ្យតម្លៃខ្ពស់ទៅលើគំនិតទស្សនវិទ្យា និងប្រាជ្ញានៃលោកិយ ។
សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលនរណាម្នាក់ដែលឲ្យតម្លៃលើទស្សនវិទ្យា អាចនឹងឃើញថាមានការពិបាកក្នុងការទទួលយក ឬរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១:១៧–៣១ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយអ្នកយល់អំពីភាពល្ងង់ខ្លៅនៃការពឹងផ្អែកទៅលើប្រាជ្ញានៃលោកិយ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១:១៧–២២ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលសាវកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីប្រាជ្ញានៃលោកិយ និង ប្រាជ្ញានៃព្រះ ។ ឃ្លា « ប្រាជ្ញារបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញ » ( កូរិនថូស ទី១ ១:១៩ ) និង « ប្រាជ្ញារបស់លោកីយ៍នេះ » ( កូរិនថូស ទី១ ១:២០ ) សំដៅទៅលើប្រពៃណីទស្សនវិទ្យាដ៏ខុសឆ្គងនៅជំនាន់នោះ ។ វាក៏អាចមានប្រយោជន៍ផងដែរដែលត្រូវដឹងថា ប៉ុលបានប្រើពាក្យ « ឈើឆ្កាង » ( កូរិនថូស ទី១ ១:១៧–១៨ ) ដើម្បីសំដៅទៅលើព្រះជន្ម បេសកកម្ម និង ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាមនុស្សដែលមិនជឿ ចាត់ទុកសារលិខិតនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជារឿងល្ងង់ខ្លៅទៅវិញ ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១:២៥ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលសាវកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីប្រាជ្ញានៃមនុស្សលោក ប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រាជ្ញានៃព្រះ ។ ព្រះមិនមែនជាអង្គដែលល្ងង់ខ្លៅនោះទេ ហើយទ្រង់ក៏មិនមានភាពទន់ខ្សោយណាមួយដែរ ។ ប៉ុលបានប្រើឃ្លា « សេចក្តីល្ងង់ល្ងើរបស់ព្រះ នោះមានប្រាជ្ញាលើសជាងមនុស្ស » រីឯ « សេចក្តីកំសោយរបស់ព្រះ ក៏មានកំឡាំងលើសជាងមនុស្សដែរ » ដើម្បីបង្ហាញឲ្យឃើញថា ប្រាជ្ញា និងអំណាចនៃមនុស្សលោកមិនមែនជាអ្វីទាំងអស់បើប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រាជ្ញា និង ព្រះចេស្ដានៃព្រះ ។
សូមគូសរង្វង់លើសេចក្ដីពិតដែលពិពណ៌នាអំពីសេចក្ដី ដែលប៉ុលបានបង្រៀនពួកកូរិនថូសអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះ ៖
-
ប្រាជ្ញានៃព្រះគឺអស្ចារ្យជាងប្រាជ្ញានៃមនុស្សលោក ។
-
បុគ្គលម្នាក់ពេញដោយអំណាចនៅពេលគាត់ឈ្លាសវៃ ។
-
ទីសម្គាល់ពីស្ថានសួគ៌គឺអស្ចារ្យជាងប្រាជ្ញានៃពួកក្រេក ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកគិតថាការយល់ថាប្រាជ្ញានៃព្រះគឺអស្ចារ្យជាងប្រាជ្ញានៃមនុស្សលោក អាចមានអានុភាពលើរបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់ដែលស្វែងរកដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហារបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១:២៦–២៧ ដោយស្វែងរកថាតើនរណាដែលព្រះជ្រើសរើសឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលព្រះជ្រើសរើស បុគ្គលទាំងឡាយណាដែលពិភពលោកនេះចាត់ទុកថាជាពួកល្ងង់ល្ងើ និងពួកកម្សោយ ឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
យើងរៀននៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១:២៨–៣១ ថាប៉ុលបានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគំរូមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៃ « ប្រាជ្ញា ហើយជាសេចក្តីសុចរិត សេចក្តីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីប្រោសលោះ » ( កូរិនថូស ទី១ ១:៣០ ) ហើយយើងគួរតែពេញចិត្ត ឬអរសប្បាយនៅក្នុងទ្រង់ ។
កូរិនថូស ទី១ ២
ប៉ុលពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងរៀនរឿងរ៉ាវទាំងឡាយអំពីព្រះ
សូមអានដំណើររឿងខាងក្រោមដែលប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានផ្ដល់ជាបទពិសោធន៍ដែលបានកើតឡើងពីមុនលោកត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ ៖
« ខ្ញុំបានជិះយន្តហោះជាមួយនឹងអ្នកមិនជឿលើព្រះម្នាក់ ដែលបានបង្ហាញការឥតជំនឿរបស់គាត់ថាមិនមានព្រះ ដូច្នេះខ្ញុំក៏បានថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំទៅកាន់គាត់ភ្លាមៗ ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា ‹ លោកយល់ខុសហើយ ពិតជាមានព្រះមួយព្រះអង្គមែន ។ ខ្ញុំ ដឹងថា ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ! ›
« គាត់បានប្រឆាំងថា ‹ លោកមិន ដឹង នោះទេ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ ដឹង រឿងបែបនោះឡើយ ! លោកមិនអាច ដឹង នោះទេ ! › នៅពេលដែលខ្ញុំពុំបានយល់ស្របជាមួយ នោះអ្នកមិនជឿលើព្រះដែលជាមេធាវីរូបនោះ គាត់បានសួរប្រហែលជាសំណួរចុងក្រោយអំពីទីបន្ទាល់ ។ គាត់បាននិយាយដោយចំអក និងមើលងាយថា ‹ អញ្ជឹង លោកនិយាយថាលោកដឹង ។ សូមប្រាប់ខ្ញុំថាតើលោកដឹង តាមរបៀបណា ?
« នៅពេលខ្ញុំព្យាយាមឆ្លើយនឹងសំណួរនោះ ទោះជាខ្ញុំបានរៀនចប់កម្រិតខ្ពស់យ៉ាងណាក្ដី ក៏ខ្ញុំខ្សោយក្នុងទំនាក់ទំនងដែរ ។ …
« នៅពេលខ្ញុំប្រើពាក្យ ព្រះវិញ្ញាណនិង សាក្សីអ្នកមិនជឿលើព្រះរូបនោះបានតបថា ‹ ខ្ញុំមិនដឹងថាលោកកំពុងនិយាយអំពីអ្វីនោះទេ › ។ ពាក្យ ការអធិស្ឋាន ការញែកដឹង និង សេចក្តីជំនឿ ពុំមានន័យអ្វីសម្រាប់គាត់បន្តិចសោះឡើយ ។ គាត់ពោលថា ‹ លោកឃើញទេ លោកមិនដឹងនោះទេ ។ ប្រសិនបើលោកដឹងមែននោះ លោកប្រាកដជាអាចប្រាប់ខ្ញុំ ថាតើលោកដឹងតាមរបៀបណាបានហើយ › ។
« ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ថា ប្រហែលជាខ្ញុំបានថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំដល់គាត់ដោយមិនឆ្លាតវៃ ហើយខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ » ។ ( « The Candle of the Lord » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៨៣ ទំព័រ ៥១ ) ។
ប្រសិនបើអ្នកបានស្ថិតនៅក្នុងសា្ថនភាពនេះ តើអ្នកនឹងថ្លែងយ៉ាងដូចម្ដេចទៅកាន់បុរសដែលមិនជឿលើព្រះរូបនេះ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ២ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលនឹងជួយអ្នកយល់អំពីមូលហេតុដែលបុរសនេះពុំអាចយល់ប្រសាសន៍របស់ប្រធាន ផាកកឺ បាន និង មូលហេតុដែលអ្នកអាចមានការទុកចិត្តលើចំណេះដឹងរបស់អ្នកអំពីបញ្ហាខាងវិញ្ញាណ ។
យើងអាននៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ២:១–៨ ថាប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសថា លោកពុំបានប្រើប្រាជ្ញានៃលោកិយដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលពួកគេអំពីភាពពេញលេញនៃសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អនោះទេ ។ លោកបានពន្យល់ថា លោកបានបង្រៀនពួកគេដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះ ។ ប៉ុលក៏បានប្រាប់ពួកគេដែរថា ពួកអ្នកមិនជឿពុំអាចយល់សេចក្ដីអាថ៌កំបាំងនៃព្រះបានឡើយ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ២:៩–១៦ ដោយស្វែងរកមូលហេតុដែលប៉ុលបានថ្លែងថា មនុស្សមួយចំនួនអាចដឹង ហើយយល់ « សេចក្ដីនៃព្រះ » បាន ( កូរិនថូស ទី១ ២:១០–១១ ) ខណៈពេលដែលមនុស្សដទៃទៀតពុំអាចឡើយ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
យោងតាម កូរិនថូស ទី១ ២:៩–១០ ហេតុអ្វីបានជាប៉ុល និង មនុស្សមានចិត្តស្មោះត្រង់ដទៃទៀតយល់អំពីសេចក្ដីទាំងឡាយនៃព្រះ ?
-
យោងតាម កូរិនថូស ទី១ ២:១៤ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមួយចំនួនពុំអាចយល់សេចក្ដីទាំងឡាយនៃព្រះ ?
-
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរនេះ នូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ យើងអាចដឹង ហើយយល់អំពីសេចក្ដីទាំងឡាយនៃព្រះបាន តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ២:១០–១៤ ដែលបង្រៀនអំពីសេចក្ដីពិតនេះ ។
ប្រធាន ផាកកឺ បានបញ្ចប់ដំណើររឿងរបស់លោកដោយប្រាប់ថា លោកបានទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យសួរបុរសដែលអង្គុយក្បែរលោកក្នុងយន្តហោះនោះថាតើគាត់ស្គាល់រសជាតិអំបិលដែរឬទេ ។
« គាត់បានតបថា ‹ ប្រាកដណាស់ខ្ញុំស្គាល់ › ។
« ‹ តើលោកបានភ្លក់អំបិលចុងក្រោយបំផុតពេលណា ? ›
« ‹ ខ្ញុំទើបតែបានទទួលទានអាហារពេលល្ងាចនៅលើយន្តហោះអម្បាញ់មិញនេះ › ។
« ខ្ញុំបាននិយាយថា ‹ លោកគិតថាលោកស្គាល់រសជាតិអំបិល › ។
« គាត់បាននិយាយយកឈ្នះថា ‹ ខ្ញុំស្គាល់រសជាតិអំបិលច្បាស់ដូចជាខ្ញុំស្គាល់អ្វីគ្រប់យ៉ាងអញ្ជឹងដែរ › ។ …
« ខ្ញុំបាននិយាយថា ‹ អញ្ជឹងឧបមាថាខ្ញុំមិនដែលភ្លក់អំបិលទាល់តែសោះ សូមពន្យល់អំពីរសជាតិរបស់វាឲ្យខ្ញុំដឹងផង › ។ …
« ប្រាកដណាស់ បន្ទាប់ពីបានព្យាយាមបីបួនដង គាត់មិនអាចពន្យល់បាននោះទេ ។ គាត់មិនអាចរៀបរាប់អំពីបទពិសោធន៍សាមញ្ញនៃការភ្លក់រសជាតិអំបិលបានដោយគ្រាន់តែប្រើពាក្យសម្ដីនោះទេ ។ ខ្ញុំបានថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់គាត់ម្ដងទៀត ហើយពោលថា ‹ ខ្ញុំដឹងថាមានព្រះ ។ លោកបានចំអកដាក់ទីបន្ទាល់នេះ ហើយនិយាយថាប្រសិនបើខ្ញុំ ពិតជាបាន ដឹងមែននោះ ខ្ញុំនឹងអាចប្រាប់លោកយ៉ាងប្រាកដអំពី របៀប ដែលខ្ញុំដឹង ។ សំឡាញ់ និយាយទៅតាមខាងវិញ្ញាណ ខ្ញុំធ្លាប់ភ្លក់រសជាតិអំបិល ។ ខ្ញុំមិនអាចរៀបរាប់ដល់លោកដោយប្រើពាក្យសម្ដី អំពីរបៀបដែលចំណេះដឹងនេះកើតមានឡើង ឲ្យបានប្រសើរជាងលោកត្រូវប្រាប់ខ្ញុំអំពីរសជាតិអំបិលនោះទេ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមថ្លែងទៅកាន់លោកម្ដងទៀតថា មានព្រះមួយអង្គ ! ទ្រង់ពិតជាមានព្រះជន្មរស់ ! ហើយកុំដោយសារតែលោកមិនដឹង នោះលោកកុំព្យាយាមប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមិនដឹងឲ្យសោះ ព្រោះខ្ញុំពិតជាដឹងមែន ! ›
« នៅពេលយើងបំបែកផ្លូវគ្នាទៅ ខ្ញុំបានឮគាត់ពោលពាក្យខ្សឹបៗថា ‹ ខ្ញុំមិនត្រូវការសាសនារបស់លោកឯងធ្វើជាទីពំនាក់នោះទេ ! ខ្ញុំមិនត្រូវការវាឡើយ › ។
« ចាប់ពីពេលមានបទពិសោធន៍នោះរៀងមក ខ្ញុំមិនដែលត្រូវទទួលរងភាពអាម៉ាស់ ឬមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់ដែលខ្ញុំមិនអាចពន្យល់ដោយគ្រាន់តែប្រើពាក្យសម្ដីអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំដឹងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណនោះទេ » ( « The Candle of the Lord » ទំព័រ ៥២ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សូមរាយបញ្ជីសេចក្ដីមួយចំនួននៃព្រះ ដែលអាចដឹង ហើយយល់តែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ។
-
ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ដែលយើងត្រូវជឿថា យើងអាចដឹង ហើយយល់អំពីសេចក្ដីទាំងឡាយនៃព្រះបាន តែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ។
-
សូមគិតអំពីគ្រាមួយដែលអ្នកបានដឹង ហើយយល់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណ អំពីសេចក្ដីមួយនៃព្រះដែលអ្នកបានរាយក្នុងបញ្ជីនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនាពេលឥឡូវនេះ ដើម្បីស្វែងរកជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណនៅពេលអ្នកព្យាយាមដឹង ហើយស្គាល់អំពីសេចក្ដីទាំងឡាយនៃព្រះ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១–២ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖