មេរៀនទី ២១ ៖ ថ្ងៃទី ៤
កូរិនថូស ទី១ ៣-៦
សេចក្ដីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានពន្យល់ដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសអំពីតួនាទីរបស់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាក្នុងការស្ថាបនានគរព្រះ ។ លោកបានបង្រៀនថា ក្រុមជំនុំរបស់ពួកគេគឺជាទីកន្លែងដែលព្រះវិញ្ញាណអាចគង់នៅ ហើយលោកបានជំរុញចិត្តពួកគេកុំឲ្យគិតថាមនុស្សខ្លះប្រសើរជាងមនុស្សឯទៀតឡើយ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុលបានហាមប្រាមពួកគេទាស់នឹងការបណ្ដោយខ្លួនឲ្យពួកទុច្ចរិតមានឥទ្ធិពលទៅលើពួកគេ ។ លោកក៏បានព្រមានពួកគេឲ្យចៀសវាងពីទស្សនវិទ្យា និងការអនុវត្តអសីលធម៌នានាដែលជាញឹកញាប់ឃើញមាននៅក្រុងកូរិនថូស ។
កូរិនថូស ទី១ ៣
ប៉ុលពន្យល់អំពីតួនាទីរបស់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និង សមាជិកសាសនាចក្រក្នុងការស្ថាបនានគរព្រះ
សូមស្រមៃថាមិត្តភក្ដិម្នាក់របស់អ្នកចុះឈ្មោះចូលរៀនថ្នាក់គណិតវិទ្យាជាន់ខ្ពស់ដូចជាការគណនាពិបាកៗជាដើម ប៉ុន្តែពុំបានចូលរៀនថ្នាក់ត្រៀមដូចជាមូលដ្ឋានគ្រឹះពិជគណិតឡើយ ។
សូមពិចារណាអំពីថាតើមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក នឹងទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុងថ្នាក់គណិតវិទ្យាពិបាកៗបានប៉ុណ្ណា ។ ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ដែលត្រូវយល់អំពីគំនិតមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃប្រធានបទ ពីមុនអ្នកអាចយល់បរិបទកាន់តែជ្រៅជ្រះបាន ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៣:១–៣ ដោយស្វែងរកការប្រៀបប្រដូចដែលសាវកប៉ុលបានប្រើ ដើម្បីបង្ហាញពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសថា ពួកគេពុំទាន់ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីទទួលសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អបន្ថែមនៅឡើយ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំពាក្យ ទឹកដោះ និងពាក្យ សាច់ នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៣:២ ។
តើឃ្លា « កូនខ្ចីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៣:១ ណែនាំយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីភាពចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស ?
សូមចងចាំថាពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសពុំមានការរួបរួមគ្នា ហើយថាពួកគេមួយចំនួនបានចុះចូលនឹងជំនឿពួកផាហ្គិន ( មិនជឿលើព្រះ ) និងការអនុវត្តនានារបស់ពួកគេនៅក្នុងការធ្វើតាមដំណឹងល្អឡើយ ។ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមបែងចែកជាក្រុមៗអាស្រ័យទៅលើការបកស្រាយខុសៗគ្នាទៅលើគោលលទ្ធិនៃសាសនាចក្រ ហើយពួកគេបានគាំទ្រទស្សននៃការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនដោយលើកយកប្រសាសន៍របស់អ្នកដឹកនាំល្បីៗ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១:១០–១៦; ៣:៤ ) ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៣:៥–៨ ដោយស្វែងរកពាក្យប្រៀបធៀបដែលប៉ុលបានប្រើ ដើម្បីជួយពួកបរិសុទ្ធយល់អំពីតួនាទីរបស់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលបាននាំដំណឹងល្អទៅដល់ពួកកូរិនថូស ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមគូររូបពាក្យប្រៀបធៀបរបស់ប៉ុល រួចសរសេរអ្វីដែលអ្នកគិតថាប៉ុលបានព្យាយាមបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសជាមួយនឹងពាក្យប្រៀបធៀបនេះ ។
សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៣:៦–៧ ថាតើនរណាដែលធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងដួងចិត្តមនុស្សដែលនាំទៅរកការប្រែចិត្តជឿ ។ យើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះថា ទោះជាយើងអាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យរៀនអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្ដី ក៏តាមរយៈព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ ដែលមនុស្សប្រែចិត្តជឿនោះ ។
សូមពិចារណអំពីមូលហេតុដែលវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះយើង ដែលត្រូវយល់ថាវាគឺជាព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ មិនមែនជាអំណាចរបស់យើងទេ ដែលប្រែចិត្តគេឲ្យជឿនោះ ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៣:៩–២៣ យើងរៀនថា ប៉ុលបានជំរុញចិត្តពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសឲ្យស្ថាបនាគ្រឹះនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួនទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណគង់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ប៉ុលក៏បានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធផងដែរកុំឲ្យពឹងផ្អែកទៅលើប្រាជ្ញាលោកិយ ដ្បិតនោះគឺជា « សេចក្តីល្ងង់ល្ងើ » ( កូរិនថូស ទី១ ៣:១៩ ) បើប្រៀបទៅនឹងប្រាជ្ញានៃព្រះ ។
កូរិនថូស ទី១ ៤
ប៉ុលមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសកុំឲ្យគិតថាមនុស្សខ្លះប្រសើរជាងមនុស្សដទៃទៀតឡើយ ។
យោងតាមដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៤:១–៣ យើងឃើញថា សមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រគិតមិនបានល្អិតល្អន់អំពីមុខងាររបស់ប៉ុលក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ ពួកគេប្រហែលជាមានមន្ទិលអំពីការសម្រេចចិត្តរបស់លោក ឬ បានគិតថាមានបុគ្គលផ្សេងទៀតក៏អាចធ្វើកិច្ចការបានល្អប្រសើរជាងលោកដែរ ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៤:៣–៥ ប៉ុលបានបង្រៀនថា ព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើការវិនិច្ឆ័យលើលោក ហើយនឹង « យកអស់ទាំងអំពើលាក់កំបាំង … មកដាក់នៅទីភ្លឺវិញ » ព្រមទាំង « បើកសំដែងឲ្យឃើញអស់ទាំងគំនិត ក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សផង » ( កូរិនថូស ទី១ ៤:៥ ) ។ យើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរនេះថា ទោះជាមានការវិនិច្ឆ័យពីមនុស្សណាផ្សេងទៀតក៏ដោយ ក៏ព្រះអម្ចាស់នឹងវិនិច្ឆ័យយើងយ៉ាងយុត្តិធម៌ដែរ ព្រោះទ្រង់ជ្រាបគ្រប់អំពើទាំងអស់រួមមានគំនិត និង ចេតនានៃដួងចិត្តរបស់យើងផង ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៤:៦–២១ យើងរៀនថា ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសកុំឲ្យសរសើរអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រម្នាក់ ហើយបន្តុះបង្អាប់អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រម្នាក់ទៀតឡើយ ។ លោកក៏បានបង្រៀនពួកគេថា ពួកសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានហៅឲ្យរងទុក្ខដោយសារតែអំពើទុច្ចរិតរបស់លោកិយ ។ លោកិយវិនិច្ឆ័យពួកសាវក និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃទៀតនៃសាសនាចក្រថាជា « មនុស្សល្ងង់ល្ងើ » ( កូរិនថូស ទី១ ៤:១០ ) ដោយពួកលោកស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ ។ ក្រោយមកប៉ុលបានបង្រៀនថា នគរព្រះត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ តាមរយៈបុគ្គលទាំងឡាយដែលកាន់កូនសោនៃបព្វជិតភាព ។
កូរិនថូស ទី១ ៥
ប៉ុលហាមប្រាមពួកបរិសុទ្ធទាស់នឹងការគាំទ្រដល់ជនទាំងឡាយណា ដែលជ្រើសរើសប្រព្រឹត្តបាបដោយចេតនា
សូមស្រមៃថាអ្នកមានផ្លែឈើស្រស់មួយចាន ដែលមានផ្លែឈើមួយផ្លែរលួយ ។
តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើអ្នកទុកឲ្យផ្លែឈើរលួយនោះ នៅក្នុងចានជាមួយផ្លែឈើដទៃទៀត ?
តើផ្លែឈើរលួយនោះតំណាងឲ្យអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ៥ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានា ដែលអាចជួយអ្នកឆ្លើយតបទៅនឹងឥទ្ធិពលនាំឲ្យខូចប្រយោជន៍នានានៅក្នុងជីវិតអ្នក ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៥:១–២ ដោយស្វែងរកអំពើបាប ដែលពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសពុំបានធ្វើសកម្មភាពវិន័យទាស់នឹងអំពើបាបនោះ ។
ការកំផិតសំដៅទៅលើទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទក្រៅអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ យើងឃើញថាសមាជិកម្នាក់ក្នុងសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូស បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបខាងផ្លូវភេទជាមួយម្ដាយចុងរបស់ខ្លួន ។
ឃ្លា « ឲ្យថយចេញពីចំណោមអ្នករាល់គ្នា » នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៥:២ មានន័យថា អ្នកប្រព្រឹត្តបាបនោះគួរតែបានកាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រ ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រពិចារណាដោយយកចិត្តទុកដាក់ លើកត្តាជាច្រើនពីមុនធ្វើការកាត់កាល ឬដាក់វិន័យណាមួយរបស់សាសនាចក្រ ។ បន្ថែមលើការពិចារណាថាតើអំពើរំលងនោះធ្ងន់ធ្ងរដល់កម្រិតណានោះ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រពិចារណាលើគោលបំណងជាច្រើនសម្រាប់វិន័យនៃសាសនាចក្រ ៖ ដើម្បីជួយបុគ្គលនោះឲ្យប្រែចិត្ត ដើម្បីការពារបុគ្គលទាំងឡាយណាដែលនឹងរងឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដោយទង្វើ ឬជំនឿរបស់បុគ្គលម្នាក់ និង ដើម្បីរក្សាភាពថ្លៃថ្នូរនៃការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រ ( សូមមើល « Church Discipline » mormonnewsroom.org/article/church-discipline ) ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៥:៦–៧ ដោយស្វែងរកការប្រៀបប្រដូចដែលសាវកប៉ុលបានប្រើ ដើម្បីពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលបុគ្គលនេះត្រូវតែបាត់បង់សមាជិកភាពក្នុងសាសនាចក្រ ។
ដំបែ ឬ មេ ធ្វើឲ្យនំប៉័ងឡើង ។ វាក៏ធ្វើឲ្យនំប៉័ងផ្អូម ឬ ដុះផ្សិតដែរ ។ ដុំម្សៅនំប៉័ងតំណាងឲ្យសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តើអ្នកនឹងសង្ខេបអត្ថន័យនៃការប្រៀបប្រដូចនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចេញពីការប្រៀបប្រដូចរបស់ប៉ុលនេះ យើងអាចរៀនសេចក្តីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសប្រាស្រ័យទាក់ទងយ៉ាងប្រកិតនឹងជនទាំងឡាយណាដែលឱបក្រសោបយកអំពើបាប នោះយើងអាចនឹងរងឥទ្ធិពលដោយសារអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៥:៩–១១ ដោយស្វែងរកដំបូន្មានដែលប៉ុលបានផ្ដល់ដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ដើម្បីជួយពួកគេអនុវត្តគោលការណ៍ដែលមានបង្រៀននៅក្នុង ខទី ៦ ។
សូមពិចារណាអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ដែលទាក់ទងទៅនឹងចានផ្លែឈើដែលមានផ្លែឈើមួយរលួយនៅក្នុងចាននោះ ។
ដើម្បីយល់ឲ្យបានកាន់តែច្បាស់អំពីដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដែលប្រាប់ថាកុំឲ្យចូលរួមនឹងជនកំផិត ឬជនដទៃទៀតដែលបដិសេធមិនប្រែចិត្តពីអំពើបាប សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖ « កុំចូលរួមនឹងជនកំផិត—មិនមែនព្រោះតែអ្នកប្រសើរជាងពួកគេនោះទេ ដូចដែល [ ស៊ី.អែស. ] លូវីស បានសរសេរថា ព្រោះតែអ្នកពុំល្អគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ ។ សូមចងចាំថា ស្ថានភាពអាក្រក់អាចជះឥទ្ធិពលអាក្រក់លើមនុស្សល្អបានគ្រប់ពេលទាំងអស់ » ( « The Stern but Sweet Seventh Commandment » New Era ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ទំព័រ ៤២ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើមានឧទាហរណ៍នៃស្ថានភាពអាក្រក់ណាខ្លះ ដែលអាចជះឥទ្ធិពលអាក្រក់លើមនុស្សល្អបានគ្រប់ពេលទាំងអស់ ដើម្បីពួកគេបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់ខ្លួន ហើយទទួលយកឥរិយាបថពេញដោយអំពើបាប ?
យើងគួរតែព្យាយាមជួយ ហើយបំផុសគំនិតមនុស្សទាំងឡាយដែលកំពុងពុះពារនឹងអំពើបាបដោយមិនចាំបាច់បន្ទាបបទដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ សូមពិចារណាដោយការអធិស្ឋានអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីជះឥទ្ធិពលលើមនុស្សដទៃនៅតាមរបៀបដ៏វិជ្ជមានដោយមិនចាំបាច់បន្ទាបបទដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៥:១២–១៣ យើងរៀនថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមានការទទួលខុសត្រូវលើការវិនិច្ឆ័យ ហើយប្រសិនបើចាំបាច់ គឺត្រូវកាត់កាលជនទាំងឡាយណាដែលប្រព្រឹត្តអំពើរំលងធ្ងន់ធ្ងរ ។
កូរិនថូស ទី១ ៦
ប៉ុលបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធអំពីសាមគ្គីភាព និង ច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព
ក្រុងកូរិនថូសពីបូរាណត្រូវបានគេស្គាល់ចំពោះភាពអសីលធម៌ ហើយពួកកូរិនថូសជាច្រើនបានផ្សព្វផ្សាយគំនិតដែលថា រូបកាយរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ការសប្បាយ ។ នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៦:១៣–១៧ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសថា រូបកាយរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីបំពេញព្រះបំណងរបស់ព្រះ ពុំមែនដើម្បីរួមចំណែកក្នុងអំពើបាបខាងផ្លូវភេទ ឬគ្រាន់តែរីករាយការសប្បាយនានាមានដូចជា ម្ហូបអាហារ ជាដើមនោះទេ ។ បុគ្គលទាំងឡាយណាដែលចូលសាសនាចក្រ ក្លាយទៅជារួបរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទជា « សមាជិក » ខាងវិញ្ញាណនៃព្រះកាយរបស់ទ្រង់ ។ ភាពអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទពុំត្រូវគ្នានឹងទំនាក់ទំនងខាងវិញ្ញាណជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៦:១៨–២០ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីរូបកាយរបស់យើង ។ ( កូរិនថូស ទី១ ៦:១៩–២០ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវានៅក្នុងរបៀបមួយ ដែលជួយអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលខាងមុខ ។
-
សូមបំពេញកិច្ចការខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សូមសង្ខេបសេចក្ដីពិតដែលប៉ុលបានបង្រៀននៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៦:១៩ ។
-
សូមពន្យល់ថាតើការយល់ថារូបកាយរបស់យើងគឺជាព្រះវិហារនៃព្រះ នឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងដូចម្ដេច លើរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះរូបកាយរបស់យើង និងរូបកាយរបស់មនុស្សដទៃទៀត ។
-
សូមសង្ខេបសេចក្ដីពិតដែលប៉ុលបានបង្រៀននៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៦:២០ ។
-
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលការយល់អំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះអំពីរូបកាយរបស់យើង អាចជួយអ្នករក្សាភាពបរិសុទ្ធនៅពេលអ្នកត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយអំពើទុច្ចរិតបាន ។
រូបភាពscripture mastery icon ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—កូរិនថូស ទី១ ៦:១៩–២០
-
ដើម្បីជួយអ្នកទន្ទេញចាំចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះ សូមសូត្រជួរខាងក្រោមនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយប្រើក្រដាសបាំងផ្នែកខ្លះៗនៅពេលអ្នកចាំពាក្យហើយនោះ ។ សូមបន្តសូត្រវគ្គបទគម្ពីរនេះម្ដងហើយម្ដងទៀតរហូតដល់អ្នកទន្ទេញវាចាំ ។ ក្រោយមកសូមសូត្រវគ្គបទគម្ពីរនេះឲ្យសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិស្ដាប់ រួចសុំឲ្យពួកគេចុះហត្ថលេខាលើសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
[ ១៩ ] តើ
មិនដឹងទេឬអីថា រូបកាយអ្នករាល់គ្នាជាវិហារ
នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
ដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួលមកពីព្រះ
ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារបស់ផងខ្លួនទេ ?
[ ២០ ] ដ្បិត ព្រះទ្រង់បានចេញថ្លៃលោះអ្នករាល់គ្នាហើយ ៖
ដូច្នេះ ចូរដំកើងព្រះនៅក្នុងរូបកាយ
ហើយក្នុងវិញ្ញាណនៃអ្នករាល់គ្នា
ដែលជារបស់ផងទ្រង់ចុះ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ៣-៦ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖