មេរៀនទី ២២ ៖ ថ្ងៃទី ៣
កូរិនថូស ទី១ ១១
សេចក្តីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានដោះស្រាយជម្លោះនៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសទាក់ទងនឹងទំនៀមទម្លាប់សាសនា ។ លោកបានគូសបញ្ជាក់ថា បុរស និងស្ត្រីមានតួនាទីដ៏ទេវភាព ហើយនៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយវាជារឿងដ៏ចាំបាច់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ លោកក៏បានបង្រៀនដល់សមាជិកសាសនាចក្រផងដែរអំពីការរៀបចំខ្លួនឲ្យបានត្រឹមត្រូវដើម្បីទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។
កូរិនថូស ទី១ ១១:១–១៦
ប៉ុលដោះស្រាយជម្លោះអំពីទំនៀមទម្លាប់សាសនា
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីអារម្មណ៍ដែលបុគ្គលមួយចំនួនមានចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ ៖
-
« ការមានជោគជ័យនៅក្នុងការងាររបស់ខ្ញុំ គឺជារឿងសំខាន់ណាស់ចំពោះខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនចង់បែងចែកការផ្ដោតអារម្មណ៍រវាងគោលដៅការងារ និងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំឡើយ » ។
-
« ខ្ញុំមិនចង់មានការតាំងចិត្តចំពោះទំនាក់ទនងមួយដ៏យូរអង្វែងនោះទេ ។ ខ្ញុំបារម្ភអំពីការធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយដែលខ្ញុំនឹងមានវិប្បដិសារីនៅពេលក្រោយ » ។
-
« អាពាហ៍ពិពាហ៍នឹងរឹតបន្តឹងដល់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើបានទេ » ។
-
« ខ្ញុំដឹងថា អាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់បំផុតដែលខ្ញុំពុំធ្លាប់ធ្វើពីមុនមក ហើយខ្ញុំទន្ទឹងរង់ចាំដើម្បីមានវា » ។
-
សូមកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១១ យើងអានកាន់តែច្រើនអំពីអ្វីដែលសាវកប៉ុលបានសរសេរ ដើម្បីដោះស្រាយកង្វល់នានាដែលសមាជិកសាសនាចក្រមាននៅក្រុងកូរិនថូស ។ សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១១:៣ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់ស្វាមីម្នាក់ ។
ឃ្លា « ឯបុរសវិញ នោះជាក្បាលនៃស្ត្រី » មានន័យថា ស្វាមីមានទំនួលខុសត្រូវពិសិដ្ឋនៃការធ្វើអធិបតីនៅក្នុងផ្ទះ ។ ការ ធ្វើជាអធិបតី មានន័យថា ការដឹកនាំ និងការណែនាំអ្នកដទៃដោយសុចរិតនៅក្នុងបញ្ហាខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាម ។
សូមកត់ចំណាំថានៅក្នុង ខទី ៣ ថាតើនរណាជាអធិបតីលើ ហើយណែនាំស្វាមី កាលស្វាមីធ្វើជាអធិបតីលើគ្រួសារគាត់ ។ ហេតុអ្វីបានជាវាសារៈសំខាន់ដែលស្វាមី និង ឪពុកត្រូវមើលទៅព្រះទុកជាអង្គដឹកនាំ និង អង្គបង្ហាញផ្លូវនោះ ?
នៅពេលយើងយល់អំពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ធ្វើអធិបតីលើនគរទ្រង់ នោះយើងអាចឃើញថា ទ្រង់គឺជាព្រះនៃរបៀបរៀបរយ ហើយពុំមែនជាព្រះនៃសេចក្តីវឹកវរឡើយ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣២:៨ ) ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១១:៤–១៦ ប៉ុលបានឆ្លើយសំណួរអំពីទំនៀមទម្លាប់សម្រាប់បុរស និងស្ត្រី នៅពេលពួកគេអធិស្ឋាន ហើយព្យាករនៅក្នុងការប្រជុំថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ ។ ទំនៀមទម្លាប់ទាំងនេះរួមបញ្ចូលទាំងការអនុវត្តរបស់ស្រ្តីក្នុងការទទូរក្រណាត់នៅលើក្បាល ។
ពេលខ្លះពួកអ្នកអានព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីយល់ខុសអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលថា តួនាទីរបស់បុរសគឺសំខាន់ជាងតួនាទីរបស់ស្ត្រី ។ អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានស្រាយបំភ្លឺការភាន់ច្រឡំនេះ ៖
« បុរស និង ស្ត្រីគឺស្មើគ្នានៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះ និង នៅចំពោះមុខនៃសាសនាចក្រ ប៉ុន្តែភាពស្មើគ្នានេះពុំមែនមានន័យថា ពួកគេដូចគ្នានោះទេ ។ ទំនួលខុសត្រូវ និង អំណោយទានដ៏ទេវភាពនានានៃបុរស និង ស្ត្រីផ្សេងៗពីគ្នាទៅតាមធម្មជាតិរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែមិនមែនទៅតាមភាពសំខាន់ ឬ ឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួននោះឡើយ ។ គោលលទ្ធិសាសនាចក្រយើងបានដាក់ស្ត្រីឲ្យស្មើនឹងបុរស ប៉ុន្តែផ្សេងពីបុរស ។ ព្រះពុំចាត់ទុកភេទណាមួយថាប្រសើរជាងភេទណាមួយ ឬ សំខាន់ជាងគ្នាឡើយ ។ …
« បុរស និង ស្ត្រីមានអំណោយទានផ្សេងពីគ្នា កម្លាំងខុសគ្នា និងទស្សននៃការយល់ដឹង និងទំនោរចិត្តខុសគ្នា ។ នោះហើយគឺជាមូលហេតុគ្រឹះដែលយើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក » ( « Men and Women in the Work of the Lord » New Era ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៤ ) ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១១:១១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀន អំពីទំនាក់ទំនងរវាងស្វាមី និងភរិយា ។ ឃ្លា « ក្នុងព្រះអម្ចាស់ » សំដៅទៅលើផែនការរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ហើយទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ចេញពី កូរិនថូស ទី១ ១១:១១ យើងរៀនសេចក្តីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះអម្ចាស់ បុរស និងស្ត្រីមិនអាចទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដោយគ្មានគ្នាបានឡើយ ( សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ១៣១:១–៤ ) ។
អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រីគឺជាចំណែកមួយនៅក្នុងផែនការនៃព្រះ ។ សូមគិតអំពីសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖ តើការធ្វើជាឪពុក ឬម្ដាយដ៏សុចរិតម្នាក់ ជួយធ្វើឲ្យផែនការនៃព្រះចម្រើនទៅមុខយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើកិច្ចការនោះជួយរៀបចំយើង ឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចព្រះវរបិតាសួគ៌យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមគិតអំពីរបៀបដែលកន្ត្រៃដំណើរការ ។ តើកន្ត្រៃដំណើរការទៅយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើផ្លែរបស់វាបានបែកចេញពីគ្នា ហើយអ្នកព្យាយាមកាត់ក្រដាស ឬ កំណាត់ដោយផ្លែតែម្ខាងនោះ ? តើផ្លែកន្ត្រៃទាំងសងខាងប្រៀបដូចជាស្វាមី និង ភរិយា ដែលកំពុងព្យាយាមទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ថាតើស្វាមី និង ភរិយាត្រូវបានតាក់តែងឡើង ដើម្បីធ្វើការរួមគ្នាទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចយ៉ាងដូចម្ដេច ៖ « តាមរយៈការតាក់តែងដ៏ទេវភាព បុរស និង ស្ត្រី ត្រូវបានតាំងចិត្តដើម្បីរីកចម្រើនជាមួយគ្នាឆ្ពោះទៅកាន់ភាពល្អឥតខ្ចោះ និង សិរីល្អដ៏ពេញលេញ ។ ដោយសារភាពខុសគ្នានៃនិស្ស័យ និង សមត្ថភាពរបស់ខ្លួន នោះបុរស និង ស្ត្រីគ្រប់រូបនាំមកកាន់ទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមានទស្សនវិស័យ និង បទពិសោធន៍ពិសេសៗ ។ បុរស និង ស្ត្រីផ្ដល់ការរួមចំណែកផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែមានភាពស្មើគ្នាតែមួយ និង សាមគ្គីភាពដែលកិច្ចការទាំងនេះមិនអាចទទួលបានជោគជ័យតាមវិធីផ្សេងបានឡើយ ។ នៅពេលពួកគេរៀន ហើយពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងផ្ដល់ពរឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក នោះបុរសបំពេញ ហើយធ្វើឲ្យស្ត្រីបានល្អឥតខ្ចោះ ហើយស្ត្រីបំពេញ ហើយធ្វើឲ្យបុរសបានល្អឥតខ្ចោះ » ( « Marriage Is Essential to His Eternal Plan » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០០៦ ទំព័រ ៨៣–៨៤ ) ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិ និង ការទទួលខុសត្រូវផ្សេងៗគ្នាមួយចំនួនរបស់បុរស និង ស្ត្រី ដែលគាំទ្រ ហើយពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងក្រុមគ្រួសារ ។
នៅក្នុង « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានប្រកាស ៖ « តាមការរៀបចំដ៏ទេវភាពនេះ ឪពុកត្រូវបានចាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង សេចក្ដីសុចរិត ហើយមានភារកិច្ចក្នុងការផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការក្នុងជីវិត ព្រមទាំងការពារក្រុមគ្រួសារខ្លួនផង ។ ម្តាយមានភារកិច្ចសំខាន់ ដើម្បីថែរក្សាបីបាច់កូនចៅរបស់ខ្លួន ។ នៅក្នុងការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនេះឪពុក និង ម្តាយ មានកាតព្វកិច្ច ដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកជាដៃគូស្មើគ្នា ។ ពិការភាព មរណភាព ឬ កាលៈទេសៈផ្សេងៗទៀត អាចនឹងត្រូវសម្របទៅតាមស្ថានភាពចាំបាច់របស់បុគ្គលម្នាក់ៗ » ( Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ១២៩ ) ។
-
សូមគិតអំពីឥរិយាបថជាច្រើនអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលអ្នកបានអាននៅដើមដំបូងក្នុងមេរៀននេះ ។ រួចសូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ បន្ទាប់ពីបានសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១១:១–១៦ តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបទៅនរណាម្នាក់ ដែលពុំយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងផែនការនៃព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
កូរិនថូស ទី១ ១១:១៧-៣៤
ប៉ុលបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសឲ្យទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន
តើអ្នកគិតយ៉ាងណានៅពេលអ្នកអានឃ្លាខាងក្រោមទាំងនេះ ?
-
« បទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណដ៏ពិតមួយ » ។
-
« ការផ្លាស់ប្ដូរថ្មីមួយដល់ព្រលឹង » ។
-
« ផ្នែកសំខាន់ៗនៃថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ខ្ញុំ » ។
សូមពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍នៃការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ថ្មីៗនេះ រួចគិតថាតើឃ្លាទាំងនេះពិតជាពិពណ៌នាអំពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកដែរឬទេ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១១:១៧–៣៤ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានា ដែលអាចជួយអ្នកធ្វើឲ្យការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ក្លាយជាបទពិសោធន៍មួយកាន់តែមានន័យខាងវិញ្ញាណ ។
នៅក្នុងសម័យរបស់ប៉ុល សមាជិកសាសនាចក្របានរក្សាទំនៀមទម្លាប់មួយ ដែលស្រដៀងទៅនឹងការទទួលទានអាហារយប់ចុងក្រោយ ។ យូរៗម្ដង ពួកគេបានបរិភោគអាហាររួមគ្នា រួចក្រោយមកទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ សាវកប៉ុលបានបន្ទោសដល់ការជួបជុំប្រភេទនោះ ព្រោះពួកបរិសុទ្ធបានបែរជាធ្វើឲ្យការទទួលទានអាហារនោះទៅជាការទទួលទានអាហារធម្មតា ជាជាងរក្សាភាពពិសិដ្ឋដែលគួរតែរួមបញ្ចូលទាំងការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ផងនោះ ។ ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប៉ុលស្ដីពីគោលបំណងនៃការជួបជុំរបស់ពួកគេ ៖ « តើអ្នកប្រជុំគ្នានៅទីណាមួយ នោះមិនមែនប្រជុំ ដើម្បីនឹងបរិភោគលៀងបរិសុទ្ធនៃព្រះអម្ចាស់ទេឬអី ? » ( ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ កូរិនថូស ទី១ ១១:២០ ) ។
ទោះជាការជួបជុំទាំងនេះមានទំនោរបង្កើនមិត្តភាព និង សាមគ្គីភាពក្ដី ក៏ជាញឹកញាប់ពួកគេមានការទាស់ទែងគ្នាផងដែរ ។ ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១១:១៧–២២ ប៉ុលបានបន្ទោសដល់ការទាស់ទែង ដែលកើតឡើងក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសអំឡុងពេលការទទួលទានអាហារទាំងនេះ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១១:២៣–២៦ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីដែលប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រចងចាំអំពីសាក្រាម៉ង់ ។ ក្នុងភាសាអង់គ្លេស ពាក្យ សំដែង នៅក្នុង ខទី ២៦ គឺជាពាក្យតែមួយនឹង បង្ហាញ ហើយត្រូវបានបញ្ចេញសំឡេងដូចគ្នា ។ ប៉ុន្តែពាក្យក្រិចដែលវាត្រូវបានបកប្រែមកមានន័យថា ប្រកាស ផ្សាយ ឬ ថ្លែងទីបន្ទាល់ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១១:២៧–៣០ ដោយស្វែងរកការព្រមានដែលប៉ុល បានផ្ដល់ដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសអំពីសាក្រាម៉ង់ ។
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះថា ជនដែលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយមិនសក្ដិសម នាំមកនូវការដាក់ទោស និងការជាប់ទោសដល់ខ្លួនឯង ។
សេចក្ដីពិតនេះត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានព្រមានថា ជនដែលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយមិនសក្ដិសម គឺទទួលទាន ហើយផឹកនូវសេចក្ដីជាប់ទោសចំពោះព្រលឹងរបស់គេហើយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ១៨:២៩ ) ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំថា ពួកលោកមិនគួរអនុញ្ញាតឲ្យជនដែលមិនសក្ដិសមទទួលទានសាក្រាម៉ង់ឡើយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ១៨:២៩ ) ។ ប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរអំពីភាពសក្ដិសមរបស់អ្នកក្នុងការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ អ្នកគួរតែពិភាក្សាជាមួយប៊ីស្សព ឬ ប្រធានសាខារបស់អ្នក ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១១:២៩ ពាក្យក្រិចត្រូវបានបកប្រែថា « សេចក្ដីជាប់ទោស » ក៏អាចបកប្រែថា « ការកាត់ទោស » ដែរ ។ ការកាត់ទោស មានន័យថា « ត្រូវបានជំនុំជម្រះ ឬសម្រេចកំហុសដោយព្រះ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « កាត់ទោស ការកាត់ទោស » scriptures.lds.org ) ។ សេចក្ដីជាប់ទោស សំដៅទៅលើ « ស្ថានភាពនៃការបញ្ឈប់នូវការជឿនលឿនរបស់មនុស្ស ហើយបដិសេធផ្លូវដែលទៅរកវត្តមាននៃព្រះ និងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ។ សេចក្ដីជាប់ទោសមាននៅតាមលំដាប់ច្រើនបែប ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលមិនបានទទួលភាពពោរពេញនៃភាពថ្កើងថ្កានឡើងខាងសេឡេស្ទាល នោះនឹងត្រូវបានដាក់កម្រិតការរីកចម្រើន និងឯកសិទ្ធិទៅតាមលំដាប់ខ្លះៗ ហើយពួកគេនឹងជាប់ទោសចំពោះស្ថានភាពនោះ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ជាប់ទោស សេចក្ដីជាប់ទោស » scriptures.lds.org ) ។
សូមចងចាំថា « អ្នកពុំចាំបាច់ត្រូវល្អឥតខ្ចោះដើម្បីទទួលទានសាក្រាម៉ង់នោះទេ ប៉ុន្តែ អ្នកគួរមានស្មារតីនៃការបន្ទាបខ្លួន និងការប្រែចិត្តនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក » ( ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ១៤៨ ) ។ ប្រសិនបើយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ទាំងមានអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ឬមានដួងចិត្តដែលមិនព្រមប្រែចិត្ត គ្មានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីចងចាំ ហើយធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះទេ នោះយើងកំពុងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយមិនសក្ដិសមហើយ ។
សូមគិតអំពីមូលហេតុដែលការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយមិនសក្ដិសមនឹងនាំមកនូវការជាប់ទោសដល់ព្រលឹងយើង ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១១:២៨ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីដែលប៉ុលបានទូន្មានឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រធ្វើ នៅពេលពួកគេទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរនេះថា យើងគួរតែត្រួតពិនិត្យលើជីវិតរបស់យើង នៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។
តើអ្នកគិតថា យើងគួរតែត្រួតពិនិត្យលើជីវិតរបស់យើងតាមរបៀបណាខ្លះ ?
គោលបំណងនៃការត្រួតពិនិត្យលើជីវិតរបស់យើងគឺពុំមែនគ្រាន់តែដើម្បីពិចារណាថាតើយើងមានភាពសក្ដិសមដើម្បីទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដែរឬអត់នោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវពិចារណាដែរថា យើងកំពុងខិតខំគោរពតាមសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយនឹងព្រះបានល្អដល់កម្រិតណាហើយ និងអំពីរបៀបដែលយើងអាចនឹងខិតខំប្រែចិត្ត ហើយធ្វើខ្លួនឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ។
សូមអានសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ រួចពិចារណាអំពីរបៀបទាំងឡាយដែលអ្នកអាចត្រួតពិនិត្យលើជីវិតរបស់អ្នកនៅពេលអ្នកទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។
នៅពេលពិពណ៌នាអំពីបទពិសោធន៍មួយដែលលោកបានមាននៅពេលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ នោះប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ បានមានប្រសាសន៍ ៖ « ខ្ញុំបានសួរសំណួរនេះដល់ខ្លួនឯង ៖ ‹ តើខ្ញុំបានដាក់ព្រះនៅលើអ្វីៗទាំងអស់ផ្សេងទៀត ហើយគោរពតាមរាល់ព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ ? បន្ទាប់មកការសញ្ជឹងគិត និងដំណោះស្រាយបានកើតមាន ។ ដើម្បីចុះសេចក្ដីសញ្ញាមួយជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ដើម្បីគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ជានិច្ចគឺជាកាតព្វកិច្ចមួយដ៏ធំ ហើយដើម្បីរំឭកសេចក្ដីសញ្ញានោះដោយការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ក៏ជាកាតព្វកិច្ចធំដូចគ្នាដែរ ។ គ្រាដ៏ឱឡារិកសម្រាប់គិត កាលសាក្រាម៉ង់កំពុងត្រូវបានចែកមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ។ វាគឺជាគ្រានៃការត្រួតពិនិត្យខ្លួនឯង ការពិចារណាមើលចិត្តខ្លួនឯង ការដឹងខុសត្រូវពីខ្លួនឯង—ជាគ្រាមួយដើម្បីសញ្ជឹងគិត ហើយដោះស្រាយ » ( « Thoughts On the Sacrament » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៧៧ ទំព័រ ២៥ ) ។
ថាត អរ ខាលីស្ទើរ ប្រធានថ្នាក់សាលាថ្ងៃអាទិត្យទូទៅ បានបង្រៀនកាលលោកបម្រើជាសមាជិកនៃពួកចិតសិបនាក់ថា សាក្រាម៉ង់គឺជាគ្រានៃការសញ្ជឹងគិត និង ការវាយតម្លៃខ្លួនឯង ៖ « សាក្រាម៉ង់គឺជា … គ្រានៃការគិត និង ការវាយតម្លៃខ្លួនឯង ។ … សាក្រាម៉ង់គឺជាគ្រាដែលយើងពុំគ្រាន់តែចងចាំអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងផ្គូផ្គងជីវិតរបស់យើងទៅនឹងព្រះជន្មដែលជាគំរូដ៏ឆ្នើម [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] ។ វាគឺជាគ្រាដែលត្រូវទុកការបំភាន់ខ្លួនឯងមួយអន្លើ ដ្បិតវាជាគ្រាដែលទទួលយកសេចក្ដីពិតដ៏ប្រសើរបំផុត ។ រាល់ការដោះសារ រាល់អាការៈដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃយល់ខុស នោះត្រូវតែចៀសចេញ ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យយើង និងព្រះវរបិតាទំនាក់ទំនងគ្នាតាមរយៈវិញ្ញាណរបស់យើងនឹងព្រះវិញ្ញាណ ។ នៅគ្រានេះ យើងក្លាយជាអ្នកវិនិច្ឆ័យផ្ទាល់ខ្លួន ដោយយកចិត្តទុកដាក់ថាតើជីវិតរបស់យើងគឺជាអ្វី និង ថាតើវាគួរតែក្លាយជាអ្វីឲ្យប្រាកដ » ( The Infinite Atonement[ ឆ្នាំ ២០០០ ] ទំព័រ ២៩១ ) ។
វិធីមួយដើម្បីអនុវត្តតាមគោលការណ៍នៃការត្រួតពិនិត្យលើជីវិតខ្លួនឯងនៅពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ គឺត្រូវគិតអំពីសំណួរទាំងឡាយដែលអ្នកអាចពិចារណា នៅពេលអ្នកត្រៀមខ្លួនទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកអាចសួរថា « តើខ្ញុំអាចក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់តែប្រសើរឡើងតាមរបៀបណា ? » « តើជីវិតរបស់ខ្ញុំដូចទៅនឹងព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើវាមិនដូចយ៉ាងដូចម្ដេច ? » « តើភាពទន់ខ្សោយណាខ្លះដែលខ្ញុំកំពុងពុះពារជាមួយ ដែលរារាំងខ្ញុំពីការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ? » « តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះនៅសប្ដាហ៍នេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យបានកាន់តែល្អបន្តិចទៀត ? »
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរពីរបីសំណួរដែលអ្នកអាចសួរខ្លួនឯងពីមុន និង អំឡុងពេលពិធីសាក្រាម៉ង់ ។
-
សូមកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក នូវផែនការមួយអំពីកិច្ចការដែលអ្នកនឹងធ្វើដើម្បីត្រៀមខ្លួនឲ្យបានកាន់តែប្រសើរសម្រាប់ឱកាសទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។
នៅពេលអ្នកត្រួតពិនិត្យលើជីវិតរបស់អ្នកពីមុន និងអំឡុងពេលពិធីសាក្រាម៉ង់ ព្រះអម្ចាស់អាចជួយអ្នកឲ្យដឹងអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចបំពេញសេចក្ដីសញ្ញារបស់អ្នកកាន់តែប្រសើរឡើង ហើយសក្ដិសមនឹងទទួលបានពរជ័យដែលទ្រង់មានព្រះរាជបំណងប្រទានដល់អ្នក ។ សូមតាំងចិត្តធ្វើតាមរាល់ការបំផុសគំនិតដែលអ្នកទទួលបាន ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១១:៣៣–៣៤ យើងអានអំពីការណែនាំបន្ថែមរបស់ប៉ុលដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ទាក់ទងនឹងអាហារដែលពួកគេបានដាក់បញ្ចូលជាមួយនឹងការធ្វើពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យគិតអំពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយចៀសវាងការទាស់ទែងគ្នា ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១១ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖