មេរៀនទី ២៣ ថ្ងៃទី ២
កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣០–១៦:២៤
សេចក្តីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានបន្តបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសអំពីការរស់ឡើងវិញ ។ លោកអរសប្បាយនៅក្នុងជ័យជម្នះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើសេចក្ដីស្លាប់ ។ ប៉ុលក៏បានលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូស ឲ្យផ្ដល់ការបរិច្ចាគដ៏សប្បុរសដល់ពួកបរិសុទ្ធខ្វះខាតដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ។
កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣០-៥២
ប៉ុលបង្រៀនអំពីការរស់ឡើងវិញ
តើអ្នកធ្លាប់គិតថា តើជីវិតរបស់អ្នកនឹងមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកពុំជឿទៅលើជីវិតក្រោយពីស្លាប់ទេនោះ ? តើមនុស្សអាចនឹងជ្រើសរើសរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើពួកគេពុំជឿថាពួកគេនឹងរស់នៅម្ដងទៀតបន្ទាប់ពីស្លាប់ទេនោះ ?
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:១–២៩ យើងរៀនថា សាវកប៉ុលបានកែតម្រូវជំនឿខុសឆ្គងរបស់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសមួយចំនួន ដែលជឿថាគ្មានការរស់ឡើងវិញបន្ទាប់ពីស្លាប់នោះទេ ។ នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣០–៣៤ យើងអានថា ប៉ុលបានស្នើឲ្យពួកបរិសុទ្ធពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលបុគ្គលម្នាក់ដែលបានជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវទ្រាំទ្រសេចក្ដីបៀតបៀន ព្រមទាំងប្រថុយជីវិតប្រសិនបើគ្មានការរស់ឡើងវិញទេនោះ ។ លោកក៏បានព្រមានពួកបរិសុទ្ធកុំឲ្យត្រូវគេបំភាន់ដោយផ្នត់គំនិតរបស់មនុស្សដែលថា « ចូរយើងស៊ីផឹកទៅចុះ ដ្បិតស្អែកយើងត្រូវស្លាប់ហើយ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣២ ) ជាផ្នត់គំនិតបង្ហាញអំពីជំនឿខុសឆ្គងដែលប្រាប់ថាយើងអាចធ្វើអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើ ព្រោះគ្មានជីវិតបន្ទាប់ពីស្លាប់នោះទេ ហេតុដូច្នេះហើយ គ្មានសេចក្ដីជំនុំជម្រះពីព្រះឡើយ ។
ដោយសារតែការរស់ឡើងវិញមានពិតប្រាកដមែន ហេតុអ្វីបានជាការទទួលយកផ្នត់គំនិតនេះអាចជារឿងប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សាបន្តទៀតនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានាដែលអាចជួយអ្នកយល់អំពីរបៀបដែលការមានចំណេះដឹងអំពីការរស់ឡើងវិញ អាចមានឥទ្ធិពលទៅលើជម្រើសរបស់អ្នកនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣៥ ដោយស្វែងរកសំណួរដែលមនុស្សអាចមានអំពីការរស់ឡើងវិញ ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣៦–៣៨ យើងរៀនថា ប៉ុលបានជួយឆ្លើយសំណួរទាំងនេះដោយប្រើគ្រាប់ពូជដើម្បីតំណាងឲ្យជីវិតរមែងស្លាប់ ដែល—បន្ទាប់ពីបានស្លាប់ ហើយកប់ទៅក្នុងដីហើយនោះ—នឹងដុះចេញមកនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញ ។
សូមពិចារណាថា តើអ្នកនឹងពិពណ៌នាអំពីភាពខុសគ្នារវាងពន្លឺព្រះអាទិត្យ និង ពន្លឺព្រះចន្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ។ តើពន្លឺព្រះចន្ទប្រៀបធៀបទៅនឹងពន្លឺតារាយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣៩–៤២ ដោយស្វែងរករបៀបដែលប៉ុលបានប្រើរស្មីព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និង តារា មកពន្យល់អំពីភាពខុសគ្នានៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ សូមអានផងដែរ ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០ ( នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០ លេខយោង a ) ។ នៅក្នុងបរិបទនេះ ពាក្យ សិរី អាចសំដៅទៅលើពន្លឺ ភាពរុងរឿង ឬ ភាពត្រចះត្រចង់ ។ ( សូមកត់ចំណាំថា កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤២ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវាតាមវិធីដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលខាងមុខ ) ។
សេចក្តីពិតមួយដែលសាវកប៉ុលបង្រៀននៅក្នុងខគម្ពីរនេះគឺថា មានកម្រិតនៃភាពរុងរឿងខុសៗគ្នាសម្រាប់រូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ និយាយម្យ៉ាងទៀត រូបកាយមួយចំនួនដែលបានរស់ឡើងវិញនឹងមានភាពត្រចះត្រចង់ ហើយរុងរឿងជាងរូបកាយដទៃៗទៀត ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ ដោយស្វែងរករបៀបដែលភាពរុងរឿងខុសៗគ្នានៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ នឹងមានភាពខុសពីគ្នា ។ ( នៅពេលប្រធាន ស្ម៊ីធ មានប្រសាសន៍អំពី « រូបកាយខាងសេឡេស្ទាល » លោកចង់មានន័យអំពីអស់អ្នកដែលទទួលបានលំដាប់សិរីល្អខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល [ សូមមើល គ. និង ស. ១៣១:១–៤ ] ) ។
« នៅក្នុងការរស់ឡើងវិញ នឹងមានរូបកាយប្រភេទខុសៗគ្នា ដ្បិតរូបកាយទាំងអស់នោះមិនដូចគ្នានោះទេ ។ រូបកាយដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលបាន នឹងកំណត់អំពីកន្លែងដែលមនុស្សនោះនឹងរស់នៅចាប់ពីពេលនោះទៅ ។ នឹងមានរូបកាយខាងសេឡេស្ទាល ខាងទេរេសស្ទ្រាល និង ខាងទេឡេស្ទាល ។ …
« …មនុស្សខ្លះនឹងទទួលបានរូបកាយខាងសេឡេស្ទាល ដោយមាននូវគ្រប់ព្រះចេស្ដានៃភាពតម្កើងឡើង និង ភាពរីកចម្រើនដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ រូបកាយទាំងនេះនឹងភ្លឺចែងចាំងដូចជាព្រះអាទិត្យ គឺដូចជាព្រះកាយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ។ … អស់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងនគរទេរេសស្ទ្រាលនឹងមានរូបកាយទេរេសស្ទ្រាល ហើយរូបកាយនោះនឹងមិនភ្លឺចែងចាំងដូចជាព្រះអាទិត្យទេ ប៉ុន្តែវានឹងមានសិរីល្អច្រើនជាងរូបកាយនៃអស់អ្នកដែលទទួលបានសិរីល្អខាងទេឡេស្ទាល » ( Doctrines of Salvation, ចងក្រងដោយ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី វ៉ុល ៣ [ ទំព័រ ១៩៥៤–៥៦ ] ២:២៨៦–៨៧ ) ។
សូមកត់ចំណាំថាប្រធាន ស្ម៊ីធ បានពន្យល់ថា សិរីល្អ ឬ រូបកាយដែលយើងទទួលបាននៅក្នុងការរស់ឡើងវិញ នឹងកំណត់អំពីនគរដែលយើងនឹងរស់នៅ ។
« ព្រះចេស្ដានៃភាពតម្កើងឡើង » ដែលប្រធាន ស្ម៊ីធ បានសំដៅនោះ រួមបញ្ចូលទាំងការរស់នៅជីវិតដូចព្រះ ចំណែកឯ « ភាពរីកចម្រើនដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » គឺជាលទ្ធភាពដើម្បីបន្តបង្កើតកូនចៅនៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ពរជ័យទាំងនេះមានសម្រាប់តែអស់អ្នកដែលត្រូវបានតម្កើងឡើង នៅក្នុងលំដាប់ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាលប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣១:១–៤; ១៣២:១៩–២០ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៨៨:២១–២២ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ដើម្បីទទួលបានរូបកាយខាងសេឡេស្ទាលនៅពេលយើងរស់ឡើងវិញ ។ « ជាប់នៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យនៃនគរសេឡេស្ទាល » ( ខទី ២២ ) មានន័យថា ទទួលបានរាល់ពិធីបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើ ព្រមទាំងរក្សារាល់សេចក្ដីសញ្ញាចាំបាច់ៗដើម្បីចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីរបៀបដែលការដឹងថាសិរីល្អ និង ពរជ័យមានសម្រាប់តែបុគ្គលទាំងឡាយដែលបានរស់ឡើងវិញនៅក្នុងលំដាប់ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាលប៉ុណ្ណោះ អាចមានឥទ្ធិពលលើជម្រើសដែលបុគ្គលម្នាក់ធ្វើនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់យ៉ាងដូចម្ដេច ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤២–៥២ ប៉ុលបានស្រាយបំភ្លឺបន្ថែមអំពីលក្ខណៈនៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ។ លោកបានសំដៅរូបកាយក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ថាជា « ខាងសាច់ឈាម » ( ខទី ៤៤, ៤៦ ) និងពុករលួយ ហើយលោកបានសំដៅរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញថាជា « ខាងវិញ្ញាណ » ( ខទី ៤៤, ៤៦ ) និង « មិនពុករលួយ » ( ខទី ៥២ ) ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
-
សូមបង្រៀនអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនអំពីភាពខុសប្លែកពីគ្នា រវាងរូបកាយទាំងឡាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ទៅកាន់សមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិ ។ សូមប្រើប្រាស់ចំណេះចំណានខគម្ពីរ ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤២ ) នៅពេលអ្នកបង្រៀន ។ បន្ទាប់ពីអ្នកបង្រៀនចប់ហើយ សូមស្នើឲ្យបុគ្គលដែលអ្នកបានបង្រៀននោះ ចែកចាយអ្វីណាមួយដែលគាត់អាចបន្ថែមទៅលើអ្វីដែលអ្នកបង្រៀន ។ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នក អំពីការរស់ឡើងវិញ ជាមួយបុគ្គលដែលអ្នកបានបង្រៀន ។ សូមកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនចេញពីបទពិសោធន៍បង្រៀនរបស់អ្នក ។
កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៣-៥៨
ប៉ុលអរសប្បាយនៅក្នុងជ័យជម្នះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើសេចក្ដីស្លាប់
សូមគូសរង្វង់ជុំវិញស្ថានភាព ដែលអ្នកចង់មាន ៖
|
ជំងឺ |
សេចក្តីស្រេកឃ្លាន |
សេចក្ដីឈឺចាប់ |
|
គ្មានជំងឺ |
គ្មានសេចក្តីស្រេកឃ្លាន |
គ្មានការឈឺចាប់ |
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៣ ដោយស្វែងរកគោលលទ្ធិដែលប៉ុលបានបង្រៀន អំពីស្ថានភាពនៃរូបកាយរបស់យើងនៅពេលយើងរស់ឡើងវិញ ។
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះថា យើងនឹងបានរស់ឡើងវិញនៅក្នុងស្ថានភាពដែលមិនពុករលួយ ហើយមានភាពអមត ។ រូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់យើងនឹងមិនពុករលួយ មានន័យថា រូបកាយយើងនឹងមិនដែលស្លាប់ ឬ មានជំងឺ រោគា ឬ ការឈឺចាប់ឡើយ ។ ការដឹងបែបនេះជួយយើងយល់ថា ការបារម្ភរបស់យើងអំពីសេចក្ដីស្លាប់អាចត្រូវបាន « លេបបាត់ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៤ ) ទៅក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃការរស់ឡើងវិញដ៏រុងរឿងមួយ ។
សូមគិតអំពីគ្រាមួយដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ត្រូវសត្វល្អិតទិច ។ តើអ្នកគិតថា ទ្រនិចប្រភេទណាដែលមានការឈឺចាប់បំផុត ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៤–៥៥ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថាគ្មានទ្រនិចទៀតទេ ។
តើសេចក្តីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមអាចជា « ទ្រនិច » ឬ ហាក់ដូចជាមានជ័យជម្នះលើយើងតាមរបៀបណា ?
តើ « សេចក្តីជ័យជំនះបានលេប » ទ្រនិចសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៤ ) តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺថា សេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមគ្មានជ័យជម្នះលើយើង គឺដោយសារតែការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៦ ដោយស្វែងរកទ្រនិចដែលអាចនៅតែមាននៅពេលយើងស្លាប់ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៧–៥៨ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីដែលប៉ុលបានបង្រៀន ដែលអាចដកយកទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ចេញ ។
ជ័យជម្នះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ តាមរយៈដង្វាយធួននេះ ទ្រង់ឈ្នះលើទាំងអំពើបាបផង និង សេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមផង ។ យោងតាម ខទី ៥៨ តើប៉ុលបានអញ្ជើញអ្នកអានរបស់លោកឲ្យធ្វើអ្វី ដោយព្រោះតែជ័យជម្នះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើសេចក្ដីស្លាប់នោះ ?
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពី កូរិនថូស ទី១ ១៥:៥៦–៥៨ មានដូចខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរនៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ នោះទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ដែលកើតចេញពីអំពើបាបត្រូវបានដកចេញតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើការមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អមានន័យដូចម្ដេច ?
-
តើការប្រែចិត្តមានតួនាទីដូចម្ដេច នៅក្នុងការមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរ ?
-
-
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣០–៥៨ យើងអានសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុលស្ដីពីការរស់ឡើងវិញ និង ការបដិសេធរបស់លោកចំពោះទស្សនវិទ្យានៃអស់អ្នកដែលបានបង្រៀនថាគ្មានការរស់ឡើងវិញ ។ ពួកគេជឿថា យើងអាចធ្វើអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើ ដ្បិត « ស្អែកយើងត្រូវស្លាប់ហើយ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣២ ) ហើយដោយព្រោះតែពួកគេជឿថាគ្មានការរស់ឡើងវិញ ទើបពួកគេជឿថាគ្មានការជំនុំជម្រះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមប្រើអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ដើម្បីពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលទស្សនវិទ្យានេះគឺជារឿងខុសឆ្គង ។
សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើដើម្បីរស់នៅកាន់តែសុចរិត ដើម្បីឲ្យទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់របស់អ្នកអាចត្រូវដកចេញ ហើយអ្នកអាចទទួលបានការរស់ឡើងវិញដ៏រុងរឿងនាពេលអនាគត ។ សូមសរសេរគោលដៅមួយទាក់ទងនឹងអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីកាន់តែមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយនឹងនរក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ សូមគិតដល់ការចែកចាយអ្វីដែលអ្នកបានសរសេរ ជាមួយនរណាម្នាក់ដែលអ្នកគិតថាអាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការស្ដាប់ឮទីបន្ទាល់របស់អ្នក ។
កូរិនថូស ទី១ ១៦
ប៉ុលបង្កើតការរៃអង្គាសមួយសម្រាប់ជនក្រីក្រ ដែលរស់នៅឯក្រុងយេរូសាឡិម
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៦:១–២៤ យើងអានថា សាវកប៉ុលបានណែនាំឲ្យពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសជួយមើលថែជនក្រីក្រ ដែលរស់នៅឯក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បី « ឈរឲ្យមាំមួនក្នុងសេចក្តីជំនឿ » ( ខទី ១៣ ) និងដើម្បីធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង « ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ » ( ខទី ១៤ ) ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣០–១៦:២៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖