មេរៀនទី ២៩ ៖ ថ្ងៃទី ៤
ពេត្រុសទី ១ ៣-៥
សេចក្ដីផ្ដើម
សាវកពេត្រុសបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយរស់នៅដោយសុចរិត ដើម្បីបណ្តេញនូវការចោទប្រកាន់ខុសឆ្គងដែលបានធ្វើឡើងប្រឆាំងនឹងពួកគេ ។ លោកបានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណបន្ទាប់ពីទ្រង់ សុគត ។ ពេត្រុសក៏បានទូន្មានពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រផងដែរ ឲ្យមើលថែទាំហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ ឲ្យដូចជាការមើលថែទាំរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ដែលទ្រង់ជាប្រធាននៃអ្នកគង្វាល ។
ពេត្រុស ទី ១ ៣:១-១៧
ពេត្រុសទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធមានភាពសាមគ្គីគ្នានៅក្នុងភាពសុចរិត ហើយត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ
សូមអានដំណើររឿងខាងក្រោមដោយ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ៖
« យើងនឹងមានឱកាសនានាពេញមួយជីវិតយើងដើម្បីចែកចាយជំនឿរបស់យើង ទោះបីជាយើងមិនបានដឹងពីពេលដែលយើងនឹងត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើយ៉ាងដូច្នេះជានិច្ចក្តី ។ ឱកាសមួយបែបនេះបានកើតមានចំពោះខ្ញុំក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៧ កាលខ្ញុំធ្វើការក្នុងអាជីពផ្នែកបោះពុម្ព ហើយត្រូវបានសុំឲ្យទៅទីក្រុង ដាឡាស រដ្ឋ តិចសាស [ ស.រ.អា. ] ពេលខ្លះត្រូវបានហៅជា ‹ ទីក្រុងដែលមានព្រះវិហារច្រើន › ដើម្បីនិយាយក្នុងការប្រជុំការងារមួយ ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការនិយាយនោះ ខ្ញុំបានជិះឡានក្រុងតាមជាយក្រុងរបស់ទីក្រុងនោះ ។ ពេលយើងបានឆ្លងកាត់ព្រះវិហារមួយចំនួន តៃកុងឡានបាននិយាយថា ‹ នៅខាងឆ្វេងដៃ អ្នកនឹងឃើញព្រះវិហារមេតូឌីស › ឬ ‹ នៅខាងស្តាំដៃគឺជាព្រះវិហារ កាតូលិក › ។
ពេលយើងឆ្លងកាត់អគារឥដ្ឋពណ៌ក្រហមដ៏ស្រស់ស្អាតមួយដែលសង់នៅលើភ្នំ តៃកុងឡានបាននិយាយថា ‹ អគារនោះគឺជាកន្លែងដែលពួកមរមនប្រជុំគ្នា › ។ មានស្ត្រីម្នាក់នៅក្នុងឡានក្រុងនោះបានស្រែកឡើងថា ‹ តៃកុងឡាន តើអ្នកអាចប្រាប់ពួកយើងបន្ថែមទៀតពីពួកមរមនបានទេ ? ›
តៃកុងឡាននោះបានឈប់ឡាននៅជ្រុងផ្លូវម្ខាង ហើយបានងាកមកក្រោយដោយនិយាយថា ‹ អ្នកស្រី អ្វីដែលខ្ញុំដឹងពីពួកមរមនគឺថា ពួកគេជួបជុំគ្នានៅក្នុងអគារឥដ្ឋក្រហមនោះ ។ តើមាននរណាម្នាក់នៅលើឡាននេះដឹងរឿងបន្ថែមទៀតពីពួកមរមនដែរឬទេ ? › » ( « Dare to Stand Alone » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៦៧ ) ។
ប្រសិនបើអ្នកនៅក្នុងឡានក្រុងនោះ តើអ្នកនឹងធ្វើ ឬ និយាយអ្វីខ្លះ ?
តើឱកាសបែបនេះអាចក្លាយជាឱកាសដ៏រំភើបចំពោះអ្នកតាមរបៀបណាខ្លះ ? តើឱកាសនេះអាចក្លាយជាឧបសគ្គសម្រាប់អ្នកតាមរបៀបណាខ្លះ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា ពេត្រុសទី ១ ៣:១-១៧ សូមស្វែងរកគោលការណ៍មួយដែលអាចជួយអ្នក នៅពេលអ្នកមានឱកាសចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយអ្នកដទៃ ។
នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៣:១–១១ យើងអានថាសាវកពេត្រុស បានទូន្មានភរិយា ឲ្យជួយនាំស្វាមីដែលគ្មានជំនឿឲ្យមកកាន់ព្រះគ្រីស្ទ តាមរយៈទង្វើសុចរិតរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ពេត្រុសទី ១ ៣:២ [ នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៣:២ ] ) ។ លោកបានទូន្មានស្វាមីឲ្យគោរពស្រឡាញ់ភរិយារបស់ខ្លួន ។ លោកក៏បានទូន្មានសមាជិកឲ្យ « ចូរ … មានគំនិតតែមួយ » ( ពេត្រុសទី ១ ៣:៨ ) ហើយរស់នៅតាមបទដ្ឋាននៃដំណឹងល្អ ។
សូមអាន ពេត្រុសទី ១ ៣:១៤–១៦ ដោយរកមើលអ្វីដែលពេត្រុសបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើ នៅពេលពួកគេបានជួបនឹងមនុស្សដែលសួរពួកគេពីជំនឿរបស់ខ្លួន ឬ បានបៀតបៀនពួកគេដោយសារជំនឿទាំងនោះ ។
ពាក្យ ឆ្លើយតប នៅក្នុង ខទី ១៥ អាចបកប្រែថា « ការពារ » ផងដែរ ( សូមមើល ពេត្រុសទី ១ ៣:១៥ ) ។ ពេត្រុសបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យចែកចាយ និង ការពារជំនឿសាសនារបស់ពួកគេ ។ សូមកត់សម្គាល់ថាពេត្រុសក៏បានណែនាំពួកគេឲ្យធ្វើការណ៍នេះដោយចិត្តសុភាពរាបសា និង កោតខ្លាច ។ ចិត្តសុភាពរាបសា មានន័យថា ស្លូតបូត បន្ទាបខ្លួន និង អត់ធ្មត់ ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ស្លូតបូត, ចិត្តសុភាពរាបសា » scriptures.lds.org) ។ ពាក្យ កោតខ្លាច មានន័យថា មានគាវរភាព ឬ គោរព ( សូមមើល ពេត្រុសទី ១ ៣:១៥) ។
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនពី ពេត្រុសទី ១ ៣:១៥ គឺថា ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងគប្បីព្យាយាមត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីចែកចាយ និង ការពារជំនឿរបស់យើងដោយចិត្តសុភាពរាបសា និង ការគោរព ។ សូមគិតពីការសរសេរ ឬ កត់ចំណាំសេចក្តីពិតនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ ពេត្រុសទី ១ ៣:១៥ ។
សូមអានសេចក្ដីបញ្ចប់នៃដំណើររឿងរបស់ប្រធាន ម៉នសុន អំពីបទពិសោធន៍របស់លោកនៅលើឡានក្រុង ៖
« ខ្ញុំបានចាំមើលក្រែងមាននរណាម្នាក់ឆ្លើយតប ។ ខ្ញុំបានក្រឡេកមើលទៅទឹកមុខរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា រកមើលសញ្ញានៃការស្គាល់ពួកមរមន ហើយមានអ្នកខ្លះចង់ផ្តល់យោបល់ ។ គ្មានសោះ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា វាអាស្រ័យលើខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើដូចជាសាវកពេត្រុស បានផ្តល់ដំបូន្មានថា ៖ ‹ ចូរប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុផលនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា › ។ ខ្ញុំក៏ដឹងពីសេចក្តីពិតដែលបាននិយាយថា ‹ នៅពេលវេលានៃការសម្រេចចិត្តមកដល់ នោះពេលនៃការត្រៀមខ្លួនគឺបានកន្លងហួសបាត់ទៅហើយ › ។
អស់រយៈពេល ១៥ នាទីក្រោយមក ខ្ញុំមានឯកសិទ្ធិចែកចាយជាមួយអស់អ្នកដែលនៅលើឡាននោះ ដោយថ្លែងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំអំពីសាសនាចក្រ និង ជំនឿរបស់យើង ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំ ហើយមានអំណរគុណដែលខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចែកចាយវា » ( « Dare to Stand Alone » ទំព័រ ៦៧ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរពីរ ឬ ទាំងអស់ដែលនៅខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើមានអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនរបស់អ្នកជានិច្ចចែកចាយជំនឿរបស់អ្នក ?
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដើម្បីចែកចាយជំនឿរបស់អ្នកដោយចិត្តសុភាពរាបសា និង គោរពនោះ ?
-
តើនៅពេលណា ដែលអ្នកបានចែកចាយជំនឿ និង ទីបន្ទាល់របស់អ្នកជាមួយនឹងអ្នកដទៃនោះ ?
-
សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងរៀបចំខ្លួនដើម្បីចែកចាយ និង ការពារជំនឿរបស់អ្នក ។ សូមអនុវត្តតាមការបំផុសគំនិតដែលអ្នកទទួលបាន ។
ពេត្រុសទី ១ ៣:១៨-៤:១៩
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណបន្ទាប់ពីទ្រង់សុគត
សូមស្រមៃថាអ្នកកំពុងបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង ។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងឆ្លើយតបចំពោះនរណាម្នាក់ ដែលនិយាយដូចនេះថា ៖ « ខ្ញុំជឿថាអ្វីដែលអ្នកកំពុងបង្រៀនខ្ញុំនេះគឺពិត ប៉ុន្តែខ្ញុំឆ្ងល់អំពីមនុស្សដែលស្លាប់ទៅ ដោយគ្មានឱកាសបានស្តាប់ឮពីសេចក្តីពិតនេះ ។ វាហាក់បីដូចជាមិនយុត្តិធម៌ទេដែលព្រះដាក់ទោសពួកគេ ឬ រាំរាំងពួកគេពីការរស់នៅដោយគ្មានទ្រង់ម្តងទៀត ប្រសិនបើពួកគេពុំធ្លាប់មានឱកាសសោះដើម្បីរៀនអំពីផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ » ។
សូមអាន ពេត្រុសទី ១ ៣:១៨–២០ ព្រមទាំង ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៣:២០ ។ បន្ទាប់មក សូមអាន ពេត្រុសទី ១ ៤:៥–៦ ព្រមទាំង ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលពេត្រុសបានបង្រៀន ដើម្បីអ្នកអាចចែកចាយជាមួយបុគ្គលដែលនៅក្នុងស្ថានភាពដែលបានលើកឡើងពីខាងលើនោះ ។ « ពិភពវិញ្ញាណ » នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៣:១៩ សំដៅលើអស់អ្នកនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដែលពុំបានទទួលយកដំណឹងល្អ ឬ មានឱកាសស្តាប់ឮពីដំណឹងល្អកាលនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។
តើយើងរៀនអ្វីខ្លះចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះអំពី អស់អ្នកនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដែលពុំបានទទួលយកដំណឹងល្អ ឬ មានឱកាសទទួលយកដំណឹងល្អកាលនៅក្នុងជីវិតនេះ ?
ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ
ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានពិចារណាអំពីអត្ថន័យនៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៣:១៨–២០ និង ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ កាលលោកបានទទួលវិវរណៈ និង ការនិមិត្តអំពីការយាងទៅជួបពិភពវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ វិវរណៈនេះបានកត់ត្រាជា គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨ ។ ប្រធាន ស៊្មីធ បានមើលឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅចន្លោះពេលនៃការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ បានបង្រៀនដំណឹងល្អ ហើយបានបម្រើដោយផ្ទាល់អង្គទ្រង់ដល់វិញ្ញាណសុចរិតនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ។ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរៀបចំ និង ផ្តល់អំណាចដល់អ្នកបម្រើសុចរិតនានា ឲ្យបង្រៀនដំណឹងល្អដល់វិញ្ញាណនៅក្នុងស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣៨:១–១២, ១៨–១៩, ២៧–៣០ ) ។
យោងតាម ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ ហេតុអ្វីដំណឹងល្អត្រូវផ្សព្វផ្សាយដល់មរណជនដូច្នេះ ?
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនពីខគម្ពីរនេះគឺថា ដំណឹងល្អត្រូវបានផ្សាយដល់អស់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលបានស្លាប់ទៅ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចមានឱកាសដូចគ្នា នឹងអស់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលបានស្តាប់ឮដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ផងដែរ ។ ( សូមកត់សម្គាល់ថា ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំវាតាមរបៀបមួយ ដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលក្រោយ ) ។
-
សូមរំឭកអំពីស្ថានភាពដែលបានអាននៅពេលចាប់ផ្ដើមវគ្គនេះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរពីរបៀបដែលអ្នកនឹងប្រើ ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហាដែលអ្នកបានអាននោះ ។ រួមទាំងសរសេរពីអារម្មណ៍ថា តើគោលលទ្ធិនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះសម្រាប់មរណជនគឺជាភស្តុតាងនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង សេចក្ដីអាណិតអាសូររបស់ព្រះចំពោះកូនចៅទ្រង់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា ។
នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៤:៧-១៩ យើងអានថាពេត្រុសបានជំរុញឲ្យពួកបរិសុទ្ធមានសេចក្តីសប្បុរសដោយចិត្តក្លៀវក្លា ដោយសារសេចក្តីសប្បុរសគ្របបាំងទាំងអស់ ឬ ការពារអំពើបាបជាអនេកអនន្ត ។ លោកក៏បាននិយាយអំពី « ភ្លើងដ៏ក្តៅក្រហាយ » នាពេលខាងមុខ ( ពេត្រុសទី ១ ៤:១២ ) ដែលពួកបរិសុទ្ធពុំទាន់បានស៊ូទ្រាំនៅឡើយ ហើយលោកបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យរីករាយ នៅពេលពួកគេស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បង ព្រមទាំងការបៀតបៀន ដោយសារតែសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
![]()
រូបភាពរូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
-
សូមសរសេរពាក្យនានាចេញពី ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ ដាក់នៅលើប័ណ្ណតូចមួយ ឬ ក្រដាសមួយសន្លឹក ។ នៅទំព័រម្ខាងទៀត សូមសរសេរអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីជួយជីដូនជីតារបស់អ្នកដែលបានទទួលដំណឹងល្អនៅពិភពវិញ្ញាណ និង កំពុងរង់ចាំដើម្បីបានរំដោះឲ្យមានសេរីភាពពីស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរថាអ្នកបានបញ្ចប់ផ្នែកនៃលំហាត់នេះ ។ អំឡុងសប្តាហ៍ក្រោយ សូមទន្ទេញ ពេត្រុសទី ១ ៤:៦ ដោយការសូត្រវារៀងរាល់ព្រឹក និង យប់ពីមុនការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ សូមរំឭកពីអ្វីដែលអ្នកបានសរសេរអំពីរបៀបចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះសម្រាប់ជីដូនជីតារបស់អ្នក ។
ពេត្រុសទី ១ ៥
ពេត្រុសបានទូន្មានពួកអែលឌើរឲ្យមើលថែទាំហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ ហើយបានលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកបរិសុទ្ធបន្តកាន់ខ្ជាប់នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿ
ដើម្បីរៀបចំពួកបរិសុទ្ធចំពោះការសាកល្បងនូវបទពិសោធន៍ដែលពួកគេនឹងជួប នោះសាវកពេត្រុសបានបង្រៀនពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេក្នុងនាមជាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ សូមអាន ពេត្រុសទី ១ ៥:១-៣ ដោយរកមើលការទូន្មានរបស់ពេត្រុសចំពោះពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រ ។
« ឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ » ( ខទី ២ ) មានន័យថា មើលថែទាំ និង ថែរក្សាសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ពេត្រុសបានបង្រៀនថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រគប្បីបម្រើដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត និង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ជាជាង ដោយក្តីច្រណែន ឬ ដោយមានចិត្តចង់បានរង្វាន់នោះឡើយ ។ ពួកគេត្រូវធ្វើជាគំរូដល់សមាជិកនានា ជាជាងធ្វើជា « អ្នកមានអំណាច » ( ខទី ៣ ) លើពួកគេ ។
សេចក្តីពិតមួយដែលខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀននោះគឺថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមានការទទួលខុសត្រូវ ដើម្បីថែទាំ និង មើលថែដល់ហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និង តាមរយៈគំរូ ។
សូមអាន ពេត្រុសទី ១ ៥:៤ ដោយរកមើលរបៀបដែលពេត្រុសបានថ្លែងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
តើគុណសម្បត្តិ និង បុគ្គលិកលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទអ្វីខ្លះ ដែលអាចជួយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យមើលថែ និង ថែទាំដល់សមាជិកសាសនាចក្រនោះ ?
តើនៅពេលណា ដែលអ្នកបានទទួលពរជ័យ ដោយសារតែថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ឬ គំរូដូចជាព្រះគ្រីស្ទនោះ ?
នៅពេលអ្នកគោរព ទុកចិត្ត ហើយធ្វើតាមថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅ នោះពួកគេនឹងជួយឃ្វាល ហើយមើលថែខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ។
នៅក្នុង ពេត្រុសទី ១ ៥:៥–១៤ ពេត្រុសបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យគោរពពួកចាស់ទុំ ( ពួកអែលឌើរ ) ផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់ពួកគេទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបន្តនៅខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ ទោះបីជាមានទុក្ខវេទនាក្តី ។ ពេត្រុសបានអះអាងនឹងពួកគេថា ប្រសិនបើពួកគេធ្វើបែបនោះ ព្រះនឹងធ្វើឲ្យពួកគេបានគ្រប់លក្ខណ៍ និង មានភាពរឹងមាំ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ពេត្រុសទី ១ ៣-៥ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖