សេចក្ដីណែនាំស្តីពី គម្ពីរថែស្សាឡូនីចទី១
ហេតុអ្វីសិក្សាគម្ពីរនេះ ?
សំបុត្រទីមួយទៅកាន់ពួកថែស្សាឡូនីច ត្រូវបានគេជឿថាជាសំបុត្រដំបូងបង្អស់របស់សាវកប៉ុល ហើយអាចជាគម្ពីរចាស់ជាងគេនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុងសំបុត្រនេះ គឺផ្ដោតជាចម្បងទៅលើការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រួមបញ្ចូលទាំងទុក្ខលំបាកទាំងឡាយដែលពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងជួបប្រទះពីមុនពេលដែលទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី១ ៣:៣ ) ការរស់ឡើងវិញរបស់គ្រិស្ដសាសនិកនៅពេលការយាងមកជាលើកទីពីរ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី១ ៤:១៣–១៤ ) និង ពេលវេលានៃការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១–២ ) ។ តាមរយៈការសិក្សាគម្ពីរនេះ អ្នកនឹងរៀនអំពីការយាងមកជាលើកទីពីរ ហើយទទួលបានការលើកទឹកចិត្តឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។
តើនរណាបានសរសេរគម្ពីរនេះ ?
ប៉ុលបានសរសេរថែស្សាឡូនីចទី១ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី១ ១:១ សូមមើលផងដែរ ថែស្សាឡូនីចទី១ ២:១៨ ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើងនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា ?
« ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រនេះទៅកាន់ពួកថែស្សាឡូនីចពីក្រុងកូរិនថូស អំឡុងពេលធ្វើដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាលើកទីពីររបស់លោក ប្រមាណឆ្នាំ ៥០–៥១ នៃ គ. ស. ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សំបុត្ររបស់ប៉ុល » scriptures.lds.org ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរដល់នរណា ហើយតើហេតុអ្វី ?
ប៉ុលបានសរសេរថែស្សាឡូនីចទី១ ទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងថែស្សាឡូនីច ។ ក្រុងថែស្សាឡូនីចគឺជាទីក្រុងដែលមានប្រជាប្រិយភាព និង រីកចម្រើនបំផុតក្នុងអាណាចក្រក្រិកបុរាណនៃខេត្តម៉ាសេដូន ដោយសារតែលក្ខណៈពិសេសចំនួនពីរ ៖ ទីក្រុងនេះត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅលើកំពង់ផែធម្មជាតិដែលល្អបំផុតនៃសមុទ្រអេហ្គីន ហើយវាមានទីតាំងស្ថិតនៅលើផ្លូវធំដែលភ្ជាប់ពីក្រុងរ៉ូមទៅស្រុកអាស៊ី ។
អំឡុងពេលការធ្វើដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាលើកទីពីររបស់ប៉ុល ព្រះវិញ្ញាណបានដឹកនាំប៉ុល និង ដៃគូរបស់លោកគឺ—ស៊ីឡាស, ធីម៉ូថេ និង លូកា—ធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់សមុទ្រអេហ្គីនទៅកាន់ខេត្តម៉ាសេដូន ( សូមមើល កិច្ចការ ១៦:៦–១២ ) ។ ការណ៍នេះបានចាប់ផ្ដើមឲ្យមានការប្រកាសដំណឹងល្អនៅអឺរ៉ុប ។ បន្ទាប់ពីបានប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្រុងភិលីព ( សូមមើល កិច្ចការ ១៦:១២–៤០ ) ប៉ុល និង ស៊ីឡាស បានធ្វើដំណើរទៅក្រុងថែស្សាឡូនីច ។
ប៉ុលបានធ្វើការជាមួយស៊ីឡាសនៅក្រុងថែស្សាឡូនីច ប៉ុន្តែពួកលោកត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីទីក្រុងដោយថ្នាក់ដឹកនាំសាសន៍យូដា ( សូមមើល កិច្ចការ ១៧:១–៩ ) ។ ក្រោយមក ធីម៉ូថេបានរាយការណ៍ទៅប៉ុលថា ពួកបរិសុទ្ធថែស្សាឡូនីចនៅតែមានចិត្តស្មោះត្រង់ដដែល ទោះជាមានសេចក្ដីបៀតបៀនយ៉ាងណាក្ដី ហើយឥទ្ធិពលដ៏សុចរិតរបស់ពួកគេបានរីកសាយភាយ ( សូមមើល កិច្ចការ ១៨:៥; ថែស្សាឡូនីច ទី១ ១:៧–៨; ៣:៦–៨ ) ។
ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿថែស្សាឡូនីចគឺជាជនជាតិអឺរ៉ុបដំបូងមួយចំនួនដែលឱបក្រសោបយកដំណឹងល្អ ហើយជាលទ្ធផល ពួកគេបានទទួលរងសេចក្ដីបៀតបៀន ។ ពួកគេក៏មានសំណួរជាច្រើនអំពីការយាងមកជាលើកទីពីរផងដែរ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ បានជានៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោកទៅកាន់ពួកថែស្សាឡូនីច ប៉ុលបានសរសេរពាក្យពេចន៍នៃការលើកទឹកចិត្ត និង កម្លាំងចិត្ត ព្រមទាំងបានឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេអំពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
តើមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ នៅក្នុងគម្ពីរនេះ ?
ប្រធានបទសំខាន់មួយរបស់ប៉ុលនៅក្នុងសំបុត្រទីមួយរបស់លោកទៅកាន់ពួកថែស្សាឡូនីច គឺជាការយាងមកជាលើកទីពីរ ។ លោកបានផ្ដោតសំខាន់ទៅលើការរួមចំណែករបស់ពួកសុចរិតនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៃការយាងមកជាលើកទីពីរ ជាពិសេសពួកបរិសុទ្ធដែលបានស្លាប់ទៅពីមុនៗ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីច ទី១ ២:១៩; ៣:១៣; ៤:១៣–១៧; ៥:១–១០ ) ។ មិនដូចជាសំបុត្រជាច្រើនទៀតរបស់ប៉ុលនោះទេ ថែស្សាឡូនីច ទី១ ពុំមានការវាយផ្ចាលខ្លាំងៗឡើយ ផ្ទុយទៅវិញលោកបានសរសើរ ហើយផ្ដល់កិត្តិយសដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។
គម្រោងមេរៀន
ថែស្សាឡូនីច ទី១ ១–៣ ។ ប៉ុលសម្ដែងសេចក្ដីសោមនស្សដ៏ធំធេងសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងថែស្សាឡូនីច ។ លោករំឭកអ្នកអានសំបុត្ររបស់លោកអំពីការងារបម្រើដ៏សប្បុរសរបស់លោកក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយបង្ហាញអំណរចំពោះភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ។ លោកលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកបរិសុទ្ធបង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក និង ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ។
ថែស្សាឡូនីចទី១ ៤–៥ ។ ប៉ុលមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យមានភាពបរិសុទ្ធ ហើយញែកខ្លួនគេឲ្យបានបរិសុទ្ធ ។ លោកពន្យល់ថា នៅពេលព្រះអម្ចាស់យាងមកវិញ ពួកបរិសុទ្ធដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់នៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះគ្រីស្ទ ទាំងអ្នកដែលបានស្លាប់ទៅហើយ និងអ្នកដែលនៅមានជីវិត នឹងក្រោកឡើង ហើយចូលគាល់ព្រះអម្ចាស់ ។ សាវកដាស់តឿនសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យត្រៀមខ្លួន ហើយឃ្លាំមើលថ្ងៃនៃការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។