សេចក្ដីណែនាំស្ដីពីគម្ពីរកូរិនថូស ទី២

សេចក្ដីណែនាំស្ដីពី គម្ពីរកូរិនថូស ទី២

ហេតុអ្វីសិក្សាគម្ពីរនេះ ?

សំបុត្ររបស់សាវកប៉ុលមួយច្បាប់នេះដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសបង្ហាញអំពីប្រធានបទរបស់ខ្លួនស្ដីពីការលួងលោមនៅកណ្ដាលនៃទុក្ខព្រួយ កម្លាំងនៅកណ្ដាលភាពទន់ខ្សោយ ( តួយ៉ាងដូចជាប៉ុលខ្លួនឯងផ្ទាល់ ) និងការស្គាល់គ្រូបង្រៀនពិត និងគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយ ។ គំរូ និង ការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដែលមានកត់ត្រាក្នុងគម្ពីរកូរិនថូស ទី២ អាចបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យបន្តមានភក្ដីភាព ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដែលពួកគេបានធ្វើជាមួយនឹងព្រះ ជាព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្បជានិច្ច មិនថាកាលៈទេសៈ ឬផលវិបាកបែបណានោះទេ ។

តើនរណាបានសរសេរគម្ពីរនេះ ?

ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រនេះទៅពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១:១ ) ។

តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើងនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា ?

មិនយូរប៉ុន្មាន បន្ទាប់ពីប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រដែលយើងស្គាល់ថាជាកូរិនថូស ទី១ មានកុប្បកម្មមួយកើតឡើងនៅក្រុងអេភេសូរទាស់នឹងការបង្រៀនរបស់លោក ( សូមមើល កិច្ចការ ១៩:២៣–៤១ ) ហើយលោកបានចេញទៅស្រុកម៉ាសេដូន ( សូមមើល កិច្ចការ ២០:១; កូរិនថូស ទី២ ២:១៣; ៧:៥ ) ។ លោកទំនងជាសរសេរគម្ពីរកូរិនថូស ទី២ កាលលោកស្នាក់នៅស្រុកម៉ាសេដូន ប្រមាណជាឆ្នាំ ៥៥–៥៧ នៃ គ.ស. ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សំបុត្ររបស់ប៉ុល » scriptures.lds.org ) ។

តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរដល់នរណា ហើយតើហេតុអ្វី ?

សំបុត្រដែលយើងស្គាល់ថាជាកូរិនថូស ទី២ ត្រូវបានសរសេរទៅសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូស ។ កាលប៉ុលស្នាក់នៅស្រុកម៉ាសេដូនក្នុងដំណើរបេសកកម្មលើកទីបីរបស់លោក ទីតុសបាននាំដំណឹងល្អមកប្រាប់លោកថា សំបុត្រច្បាប់មុនដែលលោកបានផ្ញើទៅត្រូវបានពួកបរិសុទ្ធនៅទីនោះទទួលយ៉ាងរីករាយ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ៧:៦–១៣ ) ។ សាខាសាសនាចក្រកូរិនថូសកំពុងមានការរីកចម្រើន ប៉ុន្តែប៉ុលក៏បានដឹងថា មានពួកគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយនៅទីនោះ ដែលកំពុងតែបង្ខូចដល់គោលលទ្ធិបរិសុទ្ធរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែរ ។ បន្ទាប់ពីដំណើរទស្សនកិច្ចលើកដំបូងរបស់ប៉ុលទៅក្រុងកូរិនថូស ហើយប្រហែលជាដំណើរលើកទីពីរ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១:១៥–១៦ ) កាលប៉ុលបានស្ដីបន្ទោសដល់ពួកបរិសុទ្ធ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ២:១; ១២:២១ ) ពួកគ្រូគង្វាលមកពីក្រុងយេរូសាឡិមបានមកក្រុងកូរិនថូស ហើយបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធថា ពួកគេត្រូវតែសម្របខ្លួនទៅនឹងទំនៀមទម្លាប់របស់សាសន៍យូដា ដែលផ្ទុយនឹងការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ។ ភាគច្រើននៅក្នុងកូរិនថូស ទី២ លើកឡើងពីបញ្ហានានាដែលបង្កើតឡើងដោយពួកគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយទាំងនេះ ។

សំបុត្ររបស់ប៉ុលបានថ្លែងទៅកាន់ទាំងជនដែលប្រាថ្នាចង់រៀនអំពីប្រសាសន៍របស់លោកបន្ថែមទៀត ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១–៩ ) និងជនដែលទើសទាល់ក្នុងការទទួលយកការបង្រៀនរបស់លោក ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១០–១៣ ) ។ ជាទូទៅ អត្ថបទនៅក្នុងកូរិនថូស ទី២ បើកសម្ដែងនូវគោលបំណងមួយចំនួនអំពីសំបុត្រនេះ ៖

ដើម្បីបង្ហាញការដឹងគុណ ហើយពង្រឹងដល់ពួកបរិសុទ្ធដែលចូលចិត្តសំបុត្ររបស់លោកកាលពីលើកមុន
ដើម្បីព្រមានពីគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយដែលបានបង្ខូចដល់គោលលទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
ដើម្បីការពារកិត្តិនាមផ្ទាល់ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់លោកក្នុងនាមជាសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល កូរិនថូសទី ២ ១០–១៣ )
ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសឲ្យថ្វាយដង្វាយជាប្រាក់ដោយសេចក្ដីសប្បុរសទៅដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរូសាឡិមដែលកំពុងខ្វះខាត ( សូមមើល កូរិនថូសទី ២ ៨–៩ )

តើមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ នៅក្នុងគម្ពីរនេះ ?

កាលដែលសំបុត្រជាច្រើនរបស់ប៉ុលផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ ផ្នែកភាគច្រើននៃសំបុត្រនេះបានគូសបញ្ជាក់អំពីទំនាក់ទំនងរបស់ប៉ុលជាមួយពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ព្រមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក និងកង្វល់របស់លោកចំពោះពួកគេ ។ ប៉ុន្តែប៉ុលបានមុតមាំជំទាស់នឹងការទិតៀន នៅក្នុងកូរិនថូសទី ២ ទាំងមូល យើងឃើញថាលោកគឺជាថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពមួយរូបដ៏ទន់ភ្លន់ដែលចេះខ្វល់ខ្វាយពីសុភមង្គល និងសុខុមាលភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធ ។ ប៉ុលក៏បានចែកចាយព័ត៌មានលម្អិតមួយចំនួនអំពីជីវប្រវត្តិរបស់លោក ហើយបានសរសេរអំពី « បន្លាមួយចាត់មកក្នុងសាច់ឈាម » លោក ( កូរិនថូស ទី២ ១២:៧ ) ។

នៅក្នុងបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋមួយដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូសទី ២ ១២:២–៤ ប៉ុលបានពិពណ៌នាខ្លួនឯងថាជា « មនុស្សម្នាក់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ដែល « បានលើកឡើងដល់ស្ថានបរមសុខ » ជាកន្លែងដែលលោកបានឃើញ ហើយបានស្ដាប់ឮរឿងដែលថ្លែងប្រាប់មិនបាន ។ ការនិមិត្តនេះ រួមជាមួយនឹងសេចក្ដីថ្លែងខាងគោលលទ្ធិរបស់លោកកាលពីមុនស្ដីពីភាពខុសគ្នានៅក្នុងសិរីល្អនៃរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១៥:៣៥–៤៤ ) អាចមើលឃើញថាជាភាពស្រដៀងគ្នាមួយក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបទៅនឹងការនិមិត្តដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៦ ។

គម្រោង

កូរិនថូស ទី២ ១-៥ ។ ប៉ុលថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះលួងលោមកូនចៅរបស់ទ្រង់នៅគ្រប់ការឈឺចាប់ខ្លោចផ្សាររបស់ពួកគេ ។ លោកសំណូមពរឲ្យពួកបរិសុទ្ធចេះស្រឡាញ់គ្នា ហើយអត់ទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ដំណឹងល្អ និងកិច្ចការនៃព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់រុងរឿងជាងអក្សរនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេទៅទៀត ។ ប៉ុលលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកអានរបស់លោកនៅក្នុងគ្រាលំបាករបស់ពួកគេ ហើយរំឭកពួកគេអំពីលក្ខណៈដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសិរីល្អរបស់ព្រះ ។ លោកជួយពួកអ្នកអានឲ្យយល់ពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេដើម្បីស្រុះស្រួលនឹងព្រះតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

កូរិនថូស ទី២ ៦-១៣ ។ កាលកំពុងជួបនឹងការទិតៀន និងការជំទាស់ពីពួកគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយ ប៉ុលការពារសេចក្ដីស្មោះរបស់លោកក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយអញ្ជើញពួកអ្នកអានរបស់លោកឲ្យញែកខ្លួនចេញពីលោកិយ ។ លោកបង្រៀនអំពី « សេចក្ដីព្រួយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ » ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ៧:១០ ) ។ ប៉ុលថ្លែងអំណរគុណដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសចំពោះការបរិច្ចាគរបស់ពួកគេដល់ជនក្រីក្រនៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបន្តផ្ដល់ឲ្យដោយសេចក្ដីសប្បុរស ។ លោកថ្លែងយ៉ាងមុតមាំទាស់នឹង « សាវកក្លែងក្លាយ » ( កូរិនថូស ទី២ ១១:១៣ ) ។ ប៉ុលមានសិរីល្អនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ហើយចែកចាយជីវប្រវត្តិលម្អិតអំពីសេចក្តីឈឺចាប់ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់លោកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកសរសេរអំពីការនិមិត្តរបស់លោកអំពីស្ថានសួគ៌នៅជាន់ទីបី ហើយលោកអញ្ជើញពួកបរិសុទ្ធឲ្យពិសោធន៍ខ្លួនឯង ហើយធ្វើឲ្យខ្លួនគេកាន់តែមានចិត្តស្មោះត្រង់ ។