មេរៀនទី ២៧ ថ្ងៃទី ១
ធីម៉ូថេ ទី២
សេចក្ដីផ្ដើម
នៅក្នុងសំបុត្រទីពីរនេះរបស់លោកទៅកាន់ធីម៉ូថេ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា ការភ័យខ្លាចមិនមែនមកពីព្រះទេ ហើយលោកបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេកុំឲ្យមានការអៀនខ្មាស់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់លោកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។ លោកបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យតស៊ូក្នុងការសាកល្បងដោយមានចិត្តស្មោះត្រង់ ហើយបានណែនាំគាត់ឲ្យបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យប្រែចិត្ត ។ ប៉ុលបានពន្យល់ថា ទោះជាការក្បត់សាសនា និងអំពើទុច្ចរិតនឹងរាលដាលនៅក្នុងជំនាន់ពួកគេក៏ដូចជាក្នុងជំនាន់ចុងក្រោយក្ដី ក៏ធីម៉ូថេគួរតែបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីពិតដែលគាត់បានរៀនដែរ ។ ប៉ុលក៏បានបង្រៀនអំពីគោលបំណងនៃព្រះគម្ពីរផងដែរ ។ លោកបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដោយលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យបំពេញការងារបម្រើរបស់លោកដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។
ធីម៉ូថេ ទី២ ១
ប៉ុលទូន្មានធីម៉ូថេកុំឲ្យមានការអៀនខ្មាស់ចំពោះដំណឹងល្អ
សូមគិតអំពីពេលដែលអ្នកបានមានការភ័យខ្លាច ។ តើអ្នកបាននៅទីណា ? តើអ្នកបានធ្វើអ្វី ?
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានពន្យល់អំពីរបៀបដែលការភ័យខ្លាចមានឥទ្ធិពលមកលើយើង ៖ « តើនរណាខ្លះក្នុងចំណោមពួកយើងដែលមិនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ? ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់មានការភ័យខ្លាចនោះទេ ។ ប្រាកដណាស់ មនុស្សខ្លះមានការភ័យខ្លាចខ្លាំងជាងមនុស្សផ្សេងទៀត ។ មនុស្សខ្លះអាចចាក ចេញពីការភ័យខ្លាចនោះបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស ប៉ុន្តែមនុស្សខ្លះទៀតត្រូវជាប់អន្ទាក់ ហើយត្រូវទាញចុះដោយការភ័យខ្លាចនោះ ដរាបដល់ពួកគេបរាជ័យ ។ យើងរងទុក្ខដោយការភ័យខ្លាចមកពីការចំអក មកពីភាពបរាជ័យ មកពីភាពឯកោ និងមកពីភាពអវិជ្ជា ។ មនុស្សខ្លះភ័យខ្លាចនឹងពេលបច្ចុប្បន្ន រីឯមនុស្សខ្លះទៀតភ័យខ្លាចនឹងពេលអនាគត ។ មនុស្សខ្លះរែកបន្ទុកអំពើបាប ហើយសុខចិត្តលះបង់ស្ទើរតែអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីរលាស់ខ្លួនពួកគេចេញពីបន្ទុកទាំងនោះ ប៉ុន្តែភ័យខ្លាចក្នុងការកែប្រែជីវិតរបស់ខ្លួន ។ ចូរយើងចាំថា ការភ័យខ្លាចមិនមែនមកពីព្រះទេ ប៉ុន្តែកត្តាដែលនាំឲ្យមានការឈឺចាប់ និងបំផ្លិចបំផ្លាញនេះគឺមកពីបច្ចាមិត្តរបស់សេចក្ដីពិត និង សេចក្តីសុចរិត ។ ការភ័យខ្លាចគឺជាការផ្ទុយ [ ការប្រឆាំង ] ទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿ ។ ឥទ្ធិពលរបស់វាធ្វើឲ្យសឹករិចរិល ឬបណ្ដាលឲ្យស្លាប់ទៀតផង » ( « God Hath Not Given Us the Spirit of Fear » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៤ ទំព័រ ២ ) ។
តើការភ័យខ្លាចជះឥទ្ធិពលលើលទ្ធភាពរបស់យើងក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា ធីម៉ូថេ ទី២ ១ សូមស្វែងរកគោលការណ៍មួយដែលអាចជួយអ្នកយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចបាន ។
ខណៈដែលប៉ុលត្រូវជាប់ឃុំនៅក្រុងរ៉ូមដែលជីវិតរបស់លោកហៀបនឹងបញ្ចប់ទៅហើយនោះ លោកបានសរសេរសំបុត្រទីពីរទៅកាន់ធីម៉ូថេ ។ ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ១:១–៥ ប៉ុលបានបង្ហាញពីបំណងរបស់លោកចង់ជួបធីម៉ូថេ ហើយរំឭកអំពីសេចក្ដីជំនឿដ៏ស្មោះរបស់ធីម៉ូថេ ។
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ១:៦–៨ ដោយស្វែងរកថា តើប៉ុលបានរំឭកធីម៉ូថេឲ្យធ្វើអ្វីដើម្បីយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច ។
« អំណោយទានរបស់ព្រះ » ត្រូវបានទទួលដោយការដាក់ដៃលើក្បាល ( ធីម៉ូថេ ទី២ ១:៦ ) សំដៅទៅលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ឃ្លា « ដាស់តឿន » នៅក្នុង ខទី ៦ មានន័យថា ចាប់ផ្ដើមឡើងវិញ ឬ ក្រោកឡើងវិញ ។ ប៉ុលទូន្មានធីម៉ូថេឲ្យចាប់ផ្ដើមមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើងវិញ ឬអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យគង់នៅជាមួយគាត់ ។
យោងតាម ធីម៉ូថេ ទី២ ១:៧ តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលអាចកើតមកពីការមានព្រះវិញ្ញាណគង់ជាមួយយើង ?
ប៉ុលបានសំដៅទៅលើការភ័យខ្លាចខាងលោកិយ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានក្ដីរសាប់រសល់ ភាពមិនប្រាកដប្រជា និងភាពអាសន្ន ព្រមទាំងមានភាពខុសគ្នាពីអ្វីដែលបទគម្ពីរនិយាយអំពី « សេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា » ( សុភាសិត ៩:១០ ) ។ សេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺ « មានចិត្តគោរពកោតក្រែង និងស្ងើចស្ញែងដល់ទ្រង់ ហើយគោរពតាមបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « កោតខ្លាច » scriptures.lds.org ) ។ សេចក្ដីកោតខ្លាច ឬការគោរពកោតក្រែងដល់ព្រះអម្ចាស់ អាចពង្រឹងយើងទាស់នឹងការភ័យខ្លាចខាងលោកិយ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដល់ធីម៉ូថេគឺ នៅពេលយើងព្យាយាមដោយស្មោះឲ្យមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយយើង នោះយើងអាចយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច ហើយមិនអៀនខ្មាស់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើមានមធ្យោបាយណាខ្លះដែលអ្នកអាចបង្ហាញថា អ្នកមិនអៀនខ្មាស់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើនៅពេលណាដែលព្រះវិញ្ញាណបានជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច ឬ បានប្រទានឲ្យអ្នកនូវភាពក្លាហានដើម្បីខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណឲ្យគង់នៅជាមួយអ្នក ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកអាចយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចខាងលោកិយ ហើយមិនអៀនខ្មាស់ចំពោះទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ១:៩–១៨ ប៉ុលបានជំរុញចិត្តធីម៉ូថេឲ្យបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះគោលលទ្ធិពិត ។ លោកបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះចេស្ដានៃការសង្គ្រោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលធ្វើឲ្យមានការរស់ឡើងវិញ ជីវិតអមត និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ធីម៉ូថេ ទី២ ២
ប៉ុលណែនាំធីម៉ូថេឲ្យតស៊ូក្នុងការលំបាកដោយចិត្តស្មោះត្រង់
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ២:១–៩ ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យពឹងផ្អែកទៅលើដំណឹងល្អ ហើយតស៊ូក្នុងការលំបាកគឺដូចជាទាហានម្នាក់ដែរ ។ ប៉ុលក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា លោកបានជួបនឹងការសាកល្បងជាច្រើនក្នុងការធ្វើជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ២:១០–១២ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីដែលប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីមូលហេតុដែលលោកបានតស៊ូក្នុងការលំបាកដូចនោះ ។ « ពួករើសតាំង » ( ខទី ១០ ) សំដៅទៅលើសមាជិកស្មោះត្រង់ក្នុងសាសនាចក្រ ( សូមមើល គ. និង ស. ២៩:៧ ) រីឯពាក្យ ទ្រាំទ្រ នៅក្នុង ខទី ១២ សំដៅទៅលើការកាន់ខ្ជាប់ និងការបន្តមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន ( សូមមើល ធីម៉ូថេ ទី២ ២:១២ ) ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺ នៅពេលយើងតស៊ូក្នុងការលំបាក ហើយបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះយើងអាចជួយខ្លួនយើង ព្រមទាំងមនុស្សដទៃឲ្យទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
តើយើងអាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយការតស៊ូយ៉ាងស្មោះត្រង់ក្នុងការសាកល្បងរបស់យើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ២:១៣–១៩ ប៉ុលបានទូន្មានធីម៉ូថេឲ្យរំឭកពួកបរិសុទ្ធឲ្យចៀសវាងពីការល្បួង ហើយ « ថយចេញពីសេចក្តីទុច្ចរិត » ( ខទី ១៩ ) ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំប្រយោគចុងក្រោយបង្អង់នៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ២:១៩ ។
ដើម្បីជួយធីម៉ូថេយល់អំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យប្រែចិត្ត នោះប៉ុលបានប្រើគ្រឿងប្រដាប់ ឬភាជន៍ជាច្រើនប្រភេទ ដើម្បីជាពាក្យប្រៀបធៀបអំពីសមាជិកគ្រួសារ ឬសាសនាចក្រ និងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ២:២០ ដោយស្វែងរកប្រភេទគ្រឿងប្រដាប់ (ភាជន៍) ដែលមាន « នៅក្នុងផ្ទះធំ » ។ ឃ្លា « ខ្លះសំរាប់ការប្រសើរ ខ្លះសំរាប់ការអាប់ឱន » ណែនាំថា សមាជិកខ្លះក្នុងសាសនាចក្រមានភាពសក្ដិសម ហើយបានថ្វាយខ្លួនរបស់ពួកគេទៅក្នុងគោលបំណងដ៏មុតមាំ ប៉ុន្តែសមាជិកខ្លះទៀតមិនធ្វើដូច្នោះឡើយ ។
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ២:២១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់ក្លាយជា « ប្រដាប់សម្រាប់ការប្រសើរ … មានប្រយោជន៍ដល់ម្ចាស់ » ។ ឃ្លា « បានសំអាតខ្លួន ពីសេចក្តីទាំងនោះ » សំដៅទៅលើការបានស្អាតពីសេចក្ដីទុច្ចរិតទាំងស្រុង ( សូមមើល ធីម៉ូថេ ទី២ ២:២១ ) ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីពាក្យប្រដូចរបស់ប៉ុលគឺ ប្រសិនបើយើងសម្អាតខ្លួនយើងពីសេចក្ដីទុច្ចរិត នោះយើងអាចបម្រើព្រះអម្ចាស់កាន់តែប្រសើរជាងមុន ។
តើយើងអាចធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីសម្អាតខ្លួនយើងពីសេចក្ដីទុច្ចរិត ?
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ២:២២ ដោយស្វែងរកកិច្ចការមួយចំនួនដែលប៉ុលបានសរសេរ ដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីសម្អាតខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត ។
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានផ្ដល់នូវឧទាហរណ៍មួយអំពីរបៀបដែលគោលការណ៍នេះអនុវត្តចំពោះពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ៖
« ព្រះអម្ចាស់បានគូសបន្ទាត់ភាពសក្ដិសមសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើការជាមួយទ្រង់ក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ គ្មានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាណា អាចមិនប្រែចិត្តពីអំពើរំលងខាងផ្លូវភេទ ឬភាសាអាសគ្រាម ឬបណ្ដោយខ្លួនតាមភាពអាសគ្រាម ហើយមករំពឹងឲ្យអ្នកដទៃប្រែចិត្តពីរឿងទាំងអស់នេះនោះទេ ! អ្នកមិនអាចធ្វើដូច្នោះបានឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងពុំគង់នៅជាមួយអ្នកឡើយ ហើយពាក្យទាំងឡាយនឹងត្រូវស្លាក់នៅក្នុងបំពង់កអ្នក ពេលអ្នកថ្លែងវាចេញមក ។ អ្នកមិនអាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវដែលលីហៃបានហៅថាជា ‹ ផ្លូវហាមឃាត់ទាំងឡាយ › [ នីហ្វៃទី១ ៨:២៨ ] ហើយរំពឹងថានឹងដឹកនាំមនុស្សដទៃឲ្យដើរតាមផ្លូវ ‹ តូច ហើយចង្អៀត › [ នីហ្វៃទី២ ៣១:១៨ ] បាននោះទេ—វាពុំអាចធ្វើដូច្នោះបានឡើយ ។
« ប៉ុន្តែមានចម្លើយមួយចំពោះបញ្ហានេះដែលអ្នកប្រឈមគ្រប់ជំហាន ដូចជាមានចំពោះសាសនាគន់ការីដែលអ្នកនឹងបង្រៀនដែរ ។ មិនថាអ្នកជានរណា ឬអ្នកបានធ្វើអ្វីនោះទេ អ្នកអាចត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ ។ អ្នកទាំងអស់គ្នា … អាចទុកចោលអំពើរំលងសព្វបែបយ៉ាង ដែលអ្នកអាចនឹងមានបញ្ហា ។ វាគឺជាអព្ភូតហេតុនៃការអភ័យទោស វាគឺជាអព្ភូតហេតុនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប៉ុន្តែអ្នកពុំអាចធ្វើវាបានដោយគ្មានការតាំងចិត្តដ៏សកម្មមួយចំពោះដំណឹងល្អនោះទេ ហើយអ្នកពុំអាចធ្វើវាបានដោយគ្មានការប្រែចិត្ត ពេលដែលវាចាំបាច់តម្រូវឲ្យមាននោះឡើយ ។ ខ្ញុំសុំឲ្យអ្នក… សកម្ម ហើយស្អាតស្អំ ។ ប្រសិនបើវាតម្រូវ ខ្ញុំសុំឲ្យអ្នក បាន សកម្ម ហើយ បាន ស្អាតស្អំ » ( « We Are All Enlisted » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៤៥ ) ។
សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលវាចាំបាច់ដើម្បីបានស្អាតស្អំពីអំពើបាប នៅពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អ ។ សូមពិចារណាអំពីអំពើបាបដែលអ្នកអាចប្រែចិត្ត ដើម្បីអ្នកអាចបម្រើព្រះអម្ចាស់ឲ្យបានកាន់តែប្រសើរជាងមុន ។ សូមចងចាំថា ប៊ីស្សព ឬប្រធានសាខារបស់អ្នកអាចជាប្រភពជំនួយដ៏សំខាន់មួយ ពេលដែលអ្នកអាចពុះពារដើម្បីបានស្អាតស្អំ ហើយបរិសុទ្ធ ។
ធីម៉ូថេ ទី២ ៣
ប៉ុលពិពណ៌នាអំពីគ្រាលំបាកណាស់នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់
តើអ្នកធ្លាប់បារម្ភថា អ្នក ឬអនាគតកូនៗរបស់អ្នកអាចនឹងមិនអាចទប់ទល់សេចក្ដីអាក្រក់នៃលោកិយនៅក្នុងជំនាន់យើងនេះបានដែរឬទេ ?
សាវកប៉ុលបានបង្រៀនធីម៉ូថេអំពីរបៀបយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់នៃលោកិយ ។ សូមអាន ធីម៉ូថេទី ២ ៣:១–៥ ដោយស្វែងរកគ្រោះថ្នាក់នានាដែលប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា ធីម៉ូថេ ព្រមទាំងយើងទាំងអស់គ្នានឹងជួប ឬឃើញមានក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ អ្នកអាចចង់ប្រើលេខយោងដើម្បីជួយអ្នកយល់ពាក្យពិបាកមួយចំនួន ។
សូមគិតអំពីគ្រាថ្មីៗនេះ ដែលអ្នកអាចប្រហែលជាបានសង្កេតឃើញមានឥរិយាបថគ្រោះថ្នាក់ប្រភេទទាំងនេះ ។
នៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:៦–១៣ ប៉ុលបានបន្តពិពណ៌នាអំពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះ ព្រមទាំងបានព្យាករថា នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់នឹងមានស្ថានភាពកាន់តែពិបាកទៅៗ ។
សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:៧ ថា ប៉ុលបានលើកឡើងអំពីអ្នកទាំងឡាយដែល « ពុំអាចនឹងចេះដល់ថ្នាក់នៃសេចក្តីពិតឡើយ » ។ តើមានទស្សនវិជ្ជា ឬការយល់ឃើញណាខ្លះដែលលេចឡើងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ប៉ុន្តែមានសភាពផ្ទុយទៅនឹងសេចក្ដីពិតដែលព្រះបានបើកសម្ដែងតាមរយៈពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ?
បន្ទាប់ពីបានពិពណ៌នាអំពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះហើយ ប៉ុលបានទូន្មានធីម៉ូថេ—ព្រមទាំងយើងទាំងអស់គ្នាផង—អំពីរបៀបយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណទាំងនេះ ។
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:១៤–១៧ ដោយស្វែងរកដំបូន្មានរបស់ប៉ុល ។ ( សូមកត់ចំណាំថា ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:១៥–១៧ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវានៅតាមវិធីដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលខាងមុខ ) ។
សូមគិតអំពីអត្ថន័យនៃ « ចូរឲ្យអ្នកនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីដែលអ្នកបានរៀន ហើយជឿប្រាកដវិញ » ( ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:១៤ ) ។
យើងអាចរៀនគោលការណ៍ទាំងពីរខាងក្រោមចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងបន្តនៅក្នុងសេចក្ដីពិតដែលយើងបានរៀនចេញពីប្រភពដែលមានទំនុកចិត្ត និងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះយើងអាចយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណនាថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់បាន ។ នៅពេលយើងសិក្សាបទគម្ពីរ យើងអាចរៀនគោលលទ្ធិ ហើយទទួលបានការកែតម្រូវ ព្រមទាំងសេចក្ដីណែនាំដែលនឹងជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកភាពគ្រប់លក្ខណ៍ ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីគ្រាមួយដែលបទគម្ពីរបានជួយអ្នកនៅតាមរបៀបមួយ ឬ ច្រើនខាងក្រោមនេះ ៖
-
យល់គោលលទ្ធិមួយនៃដំណឹងល្អ
-
ដោយការបន្ទោស ឬការកែតម្រូវលើអ្វីមួយ នៅក្នុងការគិត ជម្រើស ឬឥរិយាបថរបស់អ្នកដែលមិនសមរម្យ
-
ដោយការផ្ដល់ចម្លើយមួយចំពោះការអធិស្ឋាន ឬការណែនាំអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចដោះស្រាយបញ្ហា
-
![]()
រូបភាពរូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
-
សូមឆ្លៀតពេលបន្តិច ហើយទន្ទេញ ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:១៦–១៧ ។ រួចសរសេរខគម្ពីរនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ខ្ញុំបានទន្ទេញចាំ ធីម៉ូថេ ទី២ ៣:១៦–១៧ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកនៅសប្ដាហ៍នេះ នៅតាមរបៀបមួយដែលនាំឲ្យការសន្យាមកពីខគម្ពីរទាំងនេះមាននៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។
ធីម៉ូថេ ទី២ ៤
ប៉ុលប្រកាសថា លោកបានតយុទ្ធយ៉ាងល្អ ហើយលោកចាត់ឲ្យធីម៉ូថេបន្តផ្សាយដំណឹងល្អ
វាហាក់ដូចជាធីម៉ូថេ ទី២ គឺជាសំបុត្រចុងក្រោយបង្អស់ដែលសាវកប៉ុលបានសរសេរពីមុនការស្លាប់របស់លោក ។ សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ៤:១–៥ ដោយស្វែងរកកិច្ចការចំនួនពីរ ៖ (១) ដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដល់ធីម៉ូថេ និង (២) ការព្យាកររបស់ប៉ុលអំពីអនាគតនៃសាសនាចក្រគ្រិស្តសាសនាពីបុរាណ ។ សូមប្រើលេខយោងដើម្បីជួយអ្នកយល់អំពីអ្វីដែលអ្នកអាន ។ ឃ្លា « ទោះត្រូវពេល ឬខុសក្តី » នៅក្នុង ខទី ២ មានន័យថា ត្រូវមានភាពបន្ទាន់នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយបន្ទោស ឬកែតម្រូវអ្នកដែលមិនធ្វើដូចនោះ ( សូមមើល ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ធីម៉ូថេ ទី២ ៤:២ [ នៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ៤:២ ] ) ។
សូមសរសេរអារម្មណ៍របស់អ្នកនៅក្នុងតារាងខាងក្រោមនេះ ៖
|
ដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដល់ធីម៉ូថេ |
ការព្យាកររបស់ប៉ុលអំពីសាសនាចក្រគ្រិស្តសាសនាពីបុរាណ |
|---|---|
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាប៉ុលលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យបន្តផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយធ្វើការងារបម្រើដល់ប្រជាជនទោះជាលោកបានដឹងថា មានមនុស្សជាច្រើនបានងាកចេញពីសេចក្ដពិតហើយនោះ ?
សូមអាន ធីម៉ូថេ ទី២ ៤:៦–៨ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីដែលប៉ុលបានសរសេរអំពីកិច្ចខិតខំរបស់លោកក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។
សូមកត់ចំណាំថា សេចក្ដីយោងខាងអត្តពលកម្មដល់ការតយុទ្ធយ៉ាងល្អ និងការទៅដល់ទិសដៅរបស់ប៉ុល ពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលលោកបានបញ្ចប់បេសកកម្មរបស់លោកដោយមានចិត្តស្មោះត្រង់ ។ យោងតាម ខទី ៨ តើប៉ុលបានដឹងថា អ្វីដែលរង់ចាំលោកបន្ទាប់ពីលោកបានស្លាប់ទៅ ?
យើងអាចរៀនគោលការណ៍ខាងក្រោមចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់នៅក្នុងគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់តម្រូវពីយើង នោះយើងនឹងទទួលបានមកុដនៃសេចក្ដីសុចរិត ។ « មកុដនៃសេចក្តីសុចរិត » រួមមានការក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមធ្វើបញ្ជីតម្រូវការនានាដែលព្រះអម្ចាស់មានសម្រាប់ពួកយុវវ័យក្នុងសាសនាចក្រ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់ពួកគេ ។ ( ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការជំនួយ សូមមើលនៅក្នុង កូនសៀវភៅ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ) ។ បន្ទាប់មក សូមសរសេរចម្លើយដល់សំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
ហេតុអ្វីបានជាពួកយុវវ័យជ្រើសរើសឈប់មានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះតម្រូវការមួយចំនួនទាំងនេះ ?
-
តើអ្នកស្គាល់នរណាដូចជាប៉ុលដែលជាគំរូដ៏ល្អមួយនៃការបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់ ទោះជាពេលមានការលំបាកយ៉ាងណាក្ដីនោះ ? តើពួកគេបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលធ្វើជាគំរូនៃគោលការណ៍នេះ ?
-
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ធីម៉ូថេ ទី២ ៤:៩–២២ ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដោយពន្យល់ថា ទោះជាលោកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ឯកោនៅពេលខ្លះក្នុងកិច្ចការរបស់លោកក្ដី ក៏លោកបានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយលោក ហើយបានពង្រឹងលោក ។
សូមចងចាំថាត្រូវបន្តមានចិត្តស្មោះត្រង់នៅក្នុងអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់តម្រូវពីអ្នក ។ អ្នកអាចសរសេរអំពីអារម្មណ៍ ឬការបំផុសគំនិតទាំងឡាយណាដែលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលអ្នកអាចមានអំឡុងមេរៀននេះ ។ សូមគិតដល់ការដាក់គោលដៅដើម្បីធ្វើតាមអារម្មណ៍របស់អ្នក ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ធីម៉ូថេ ទី២ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖