មេរៀនទី ១៨ ៖ ថ្ងៃទី ១
កិច្ចការ ៦-៧
សេចក្ដីផ្ដើម
ពួកសាវកបានតែងតាំងពួកសិស្សប្រាំពីរនាក់ដើម្បីជួយក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ស្ទេផានជាសិស្សម្នាក់ដែលបានជ្រើសរើស បានសម្តែងអព្ភូតហេតុជាច្រើន ។ ពួកសាសន៍យូដាមួយចំនួនបានចោទប្រកាន់ថាលោកបានប្រើពាក្យប្រមាថ ហើយបាននាំលោកទៅចំពោះមុខពួកសានហេទ្រិនជាពេលដែលលោកបានប្រែរូបដើម្បីបង្ហាញថាព្រះបានផ្តល់ការអនុញ្ញាតដល់លោក ។ បន្ទាប់ពីបានវាយផ្ចាលដល់ពួកសាសន៍យូដាចំពោះការបដិសេធព្រះអង្គសង្គ្រោះមក ស្ទេផានបានឃើញព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់មកគេបានបណ្តេញលោកចេញពីទីក្រុង ហើយចោលដុំថ្មលើរហូតដល់ស្លាប់ ។
កិច្ចការ ៦:១-៨
ពួកសិស្សប្រាំពីរនាក់ត្រូវបានជ្រើសរើសដើម្បីជួយពួកសាវកនៅក្នុងកិច្ចការ
នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ៦:១-៨ សូមរកមើលបញ្ហាជាក់លាក់មួយដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រលើផែនដីនេះបានជួបប្រទះ ។
សូមអាន កិច្ចការ ៦:១-២ ដោយរកមើលកង្វល់ដែលពួកហេលេនមាន ដែលបានធ្វើឲ្យពួកសាវកមានការចាប់អារម្មណ៍ ។
« ដោយសារសាសនាចក្រមានការរីកចម្រើនយ៉ាងលឿន នោះពួកសាវកពុំអាចមើលថែទាំដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់សមាជិកគ្រប់រូបបានតទៅទៀតឡើយ ។ ‹ ពួកហេលេន › ដែលជាពួកគ្រីស្ទាននៃសាសន៍យូដានិយាយភាសាក្រិក មានអារម្មណ៍ថា ស្ត្រីមេម៉ាយរបស់ពួកគេត្រូវបានព្រងើយកន្តើយ ហើយពួកគេបានរអ៊ូរទាំទាស់នឹង ‹ ពួកហេព្រើរ › ដែលជាពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដានិយាយភាសាប៉ាលេស្ទីន » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ]ទំព័រ ២៨៨ ) ។
សូមអាន កិច្ចការ ៦:៣–៦ ដោយរកមើលរបៀបដែលពួកសាវកបានដោះស្រាយបញ្ហាចំពោះការមើលថែដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់សមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ៗ ដោយពុំចាំបាច់ឲ្យពួកលោកត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួនក្នុងនាមជាសាវកដើម្បី នាំយកដំណឹងល្អទៅកាន់ « គ្រប់ទាំងសាសន៍ » នោះ ( ម៉ាថាយ ២៨:១៩ ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ. ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកសិស្សទាំងប្រាំពីរនាក់នោះ ៖ « កិច្ចការដែលបានចាត់តាំងដល់ពួកគេទាក់ទងទៅនឹងអស់ទាំងកិច្ចការខាងសាច់ឈាម ដែលជាទូទៅត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ដើម្បីទុកពេលទំនេរដល់ពួកសាវកឲ្យគ្រប់គ្រងកិច្ចការលំបាកៗដែលជាកិច្ចការនៃបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែករបស់ពួកលោក » ( Doctrinal New Testament Commentary ភាគទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ២:៦៥ ) ។
តើលក្ខណៈសម្បត្តិអ្វីខ្លះដែលត្រូវការពីអស់អ្នកដែលបានរៀបរាប់នេះ ក្នុងការជ្រើសរើសអស់អ្នកដែលនឹងជួយ ?
តើដំណើរការនេះវាស្រដៀងទៅនឹងអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីប្រាកដថាតម្រូវការនានារបស់សមាជិកត្រូវបានបំពេញដោយរបៀបណា ?
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីដំណើររឿងនេះគឺថា សមាជិកសក្តិសមក្នុងសាសនាចក្រត្រូវបានហៅឲ្យជួយបម្រើដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃទៀត ។
-
ការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រផ្តល់ឲ្យបុគ្គលម្នាក់នូវកាតព្វកិច្ចពិសេស ដើម្បីបម្រើដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃ ។ សូមពិចារណាថាតើភាពសក្តិសមរបស់បុគ្គលម្នាក់ ជះឥទ្ធិពលទៅលើសមត្ថភាពរបស់គាត់ក្នុងការបម្រើដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច ។ បន្ទាប់មកសូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីបទពិសោធន៍មួយដែលអ្នកធ្លាប់មានជាមួយនរណាម្នាក់ដែលបានបម្រើអ្នក ឬ បានបម្រើដល់នរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតតាមរយៈការបម្រើយ៉ាងសក្តិសមនៅក្នុងការហៅមួយ ។ សូមបង្ហាញពីគំនិត ឬអារម្មណ៍នៃអំណរគុណដែលអ្នកអាចមានចំពោះការបម្រើបែបនោះ ។
សូមអាន កិច្ចការ ៦:៧-៨ ដោយរកមើលលទ្ធផលវិជ្ជមានដែលកើតឡើងមកពីការបម្រើរបស់ពួកសិស្សដ៏សក្តិសមទាំងប្រាំពីរនាក់នោះ ដើម្បីបម្រើដល់សេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃ ។
កិច្ចការ ៦:៩-៧:៥៣
ស្ទេផានត្រូវបាននាំទៅមុខពួកសានហេទ្រិន ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ថាពួកគេបានបដិសេធព្រះមែស៊ីហើយ
តើអ្នកធ្លាប់បដិសេធនឹងនរណាម្នាក់ដែលកំពុងព្យាយាមជួយអ្នក ឬ មាននរណាម្នាក់បដិសេធនឹងអ្នក នៅពេលអ្នកកំពុងព្យាយាមជួយគាត់ដែរឬទេ ? តើបុគ្គលដែលព្យាយាមជួយអ្នក និង បុគ្គលដែលបដិសេធនឹងការជួយរបស់អ្នកមានអាកប្បកិរិយាបែបណាខ្លះ ?
ហេតុអ្វីពេលខ្លះយើងបដិសេធជំនួយពីមនុស្សដទៃទៀត ? សូមពិចារណាពីលទ្ធផលដែលអាចកើតឡើងមកពីការបដិសេធជំនួយពីមនុស្សដទៃនៅក្នុងស្ថានភាពដូចតទៅនេះ ៖ ធ្វើកិច្ចការសាលា ចំអិនម្ហូប ដោះស្រាយបញ្ហាធំៗក្នុងជីវិតរបស់យើង និង ការសម្រេចចិត្តបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោង ។
របៀបមួយដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានប្រទានជំនួយដល់យើងនោះគឺតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ៦:៩–៧:៥៣ សូមរកមើលវិបាកនានានៃការបដិសេធព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កិច្ចការ ៦:៩ មនុស្សជាច្រើនដែលពុំជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានឈ្លោះប្រកែកជាមួយស្ទេផាន នៅពេលលោកបានបង្រៀនដំណឹងល្អ ។ សូមអាន កិច្ចការ ៦:១០–១១ ដោយរកមើលអ្វីដែលមនុស្សទាំងនោះបានធ្វើ នៅពេលពួកគេពុំអាចបដិសេធប្រាជ្ញា និង ព្រះវិញ្ញាណនៃការបង្រៀនរបស់ស្ទេផានបាន ។ ( ពាក្យ សូក នៅក្នុង ខ ទី១១ មានន័យថា សូកប៉ាន់ ) ។
កិច្ចការ ៦:១២–១៤ កត់ត្រាថាស្ទេផានត្រូវបាននាំទៅមុខក្រុមប្រឹក្សារដ្ឋាបាលសាសន៍យូដា ( ពួកសានហេទ្រិន ) ហើយថាបានធ្វើសាក្សីក្លែងក្លាយដោយចោទប្រកាន់ថាលោកបានប្រើពាក្យប្រមាថ ដោយបាននិយាយក្នុងរបៀបមួយដ៏ស្អប់ខ្ពើមប្រឆាំងនឹងព្រះ ឬ « អ្វីៗដែលតំណាងឲ្យទំនាក់ទំនងដ៏ពិសិដ្ឋជាមួយព្រះដូចជា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ក្រឹត្យវិន័យ ឬ ព្យាការីរបស់ទ្រង់ » ( Bible Dictionary « Blasphemy » ) ។ នៅក្នុងករណីរបស់ស្ទេផាននេះ ពួកសានហេទ្រិនបានចោទប្រកាន់លោកខុសអំពីការនិយាយទាស់នឹងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយប្រឆាំងនឹងក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ( សូមមើល កិច្ចការ ៦:១៣–១៤ ) ។ សមាជិកនៃពួកសានហេទ្រិនបានទាំងបដិសេធ និង ប្រឆាំងនឹងស្ទេផាន ហើយទីបំផុតព្យាយាមសម្លាប់លោក ។
សូមអាន កិច្ចការ ៦:១៥ ដោយរកមើលភាពអស្ចារ្យដែលមានលើផ្ទៃមុខរបស់ស្ទេផាននៅពេលលោកបានឈរនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឹក្សានោះ ។
ស្ទេផានបានប្រែរូបនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឹក្សានោះ ។ ការប្រែរូបគឺជា « ជាលក្ខណៈនៃជនទាំងឡាយណា ដែលបានប្រែប្រួលរាងកាយ និងសភាពមួយរយៈ— គឺថា បានលើកឡើងទៅឯស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណដែលខ្ពស់ជាង—ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចទ្រាំទ្រវត្តមាន និងសិរីល្អនៃពួកពលសួគ៌ាទាំងឡាយបាន » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការប្រែរូប » scriptures.lds.org ) ។ ការប្រែរូបដ៏បរិសុទ្ធនេះគឺជារបៀបមួយដែលព្រះបានបង្ហាញមនុស្សថា ទ្រង់មានព្រះទ័យយល់ស្របនឹងស្ទេផាន ព្រមទាំងសារលិខិតរបស់ស្ទេផានផងដែរ ( សូមមើល ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី Doctrinal New Testament Commentary ២:៦៧ ) ។
កិច្ចការ ៧:១–៥០ ពន្យល់ថានៅក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះការចោទប្រកាន់ដែលមានដល់លោកនោះ ស្ទេផានបានថ្លែងពីប្រវត្តិមួយចំនួនរបស់ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ជាពិសេសអំពីការបដិសេធម្តងហើយម្តងទៀតរបស់សាសន៍អ៊ីស្រអែលទៅនឹងម៉ូសេ និង ក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់មនុស្សនៅភ្នំស៊ីណាយ ។ សូមអាន កិច្ចការ ៧:៣៧ ដោយរកមើលថានរណាដែលម៉ូសេបានព្យាករថាថ្ងៃណាមួយកូនចៅនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនឹងស្តាប់ឮ ។
« ហោរា » ដែលបាននិយាយនៅក្នុងខគម្ពីរនេះគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមអាន កិច្ចការ ៧:៥១-៥៣ ដោយរកមើលរបៀបដែលស្ទេផានបានប្រៀបធៀបពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដានៅសម័យរបស់លោក ទៅនឹងពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណដែលលោកបានពិពណ៌នា ។ « មនុស្សក្បាលរឹង » និង « មានចិត្តមិនកាត់ស្បែក » សំដៅលើភាពឆ្មើងឆ្មៃ និង ចិត្តទុច្ចរិតដែលពេញដោយអំពើបាបរបស់ពួកសាសន៍យូដា ។
កិច្ចការ ៧:៥២ កត់ត្រាថាស្ទេផានបានចោទប្រកាន់អ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាថាបានបដិសេធ « ព្រះដ៏សុចរិត » មានន័យថាជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺថា ការបដិសេធព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចនាំឲ្យបដិសេធព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ធ្វើជាសាក្សីអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូល និង ប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ការបដិសេធព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើឲ្យទីបន្ទាល់របស់បុគ្គលម្នាក់ និង ការសម្រេចិត្តរបស់គាត់ដើម្បីធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់នោះនឹងមានភាពទន់ខ្សោយ ។
សូមពិចារណាពីរបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់អាចត្រូវបានល្បួងឲ្យបដិសេធព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងស្ថានភាពដូចតទៅនេះ ៖
-
ជ្រើសរើសការកម្សាន្ត និង ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ
-
ជ្រើសរើសថា តើត្រូវធ្វើតាមការទូន្មានរបស់ព្យាការីស្តីពីការណាត់ជួបដើរលេងជាគូឬទេ
-
សម្រេចចិត្តថា តើត្រូវអនុវត្តតាមគោលការណ៍នានានៃការប្រែចិត្ត ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់បានបង្រៀនឬទេ
-
សូមសញ្ជឹងគិតពីការទទួលយកដោយខ្លួនអ្នកផ្ទាល់នូវការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអំពីគ្រាមួយ នៅពេលអ្នកធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលបានដឹកនាំអ្នកឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រូវ ឬ ទទួលយកពួកព្យាការី និង ការបង្រៀនរបស់ពួកលោក ។ សូមសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីទទួលព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
សូមសញ្ជឹងគិតពីកិច្ចការមួយដែលអ្នកអាចធ្វើនៅសប្តាហ៍ក្រោយ ដើម្បីយាងព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យមានយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? សូមគិតពីការសរសេរគោលដៅរបស់អ្នកនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក និង របៀបដែលអ្នកនឹងសម្រេចគោលដៅនោះ ។
កិច្ចការ ៧:៥៤-៦០
ស្ទេផានត្រូវបានចោលនឹងដុំថ្មរហូតដល់ស្លាប់
ពាក្យ ការសាកល្បង មានន័យថា ក្តីអំពល់ ឬ ការរងទុក្ខ ។ តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចរំពឹងជួបនឹងការសាកល្បងមួយចំនួន ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ៧:៥៤–៦០ សូមរកមើល គោលការណ៍ ដែលអាចជួយអ្នក នៅពេលអ្នកជួបនូវការសាកល្បង ។
បន្ទាប់ពីស្ទេផានបានស្តីបន្ទោសពួកអ្នកដឹកនាំដ៏ទុច្ចរិតរបស់សាសន៍យូដាហើយ នោះពួកគេបានខឹងនឹងលោក ។ សូមអាន កិច្ចការ ៧:៥៤-៥៦ ដោយរកមើលបទពិសោធន៍អ្វីដែលស្ទេផានបានមានអំឡុងពេលនៃការបៀតបៀនរបស់ពួកគេ ។ អត្ថន័យមួយនៃឃ្លា « ពួកគេបានសង្កៀតធ្មេញដាក់គាត់ផង » ( កិច្ចការ ៧:៥៤ ) គឺថាពួកគេបានពោរពេញដោយកំហឹងយ៉ាងខ្លាំងទាស់នឹងស្ទេផាន ហើយពួកគេមានបំណងចង់សម្លាប់លោក ។
តើគោលលទ្ធិគ្រឹះអ្វីខ្លះអំពីក្រុមព្រះ ដែលអាចជួយយើងរៀនពីដំណើររឿងនៃ ការនិមិត្តរបស់ស្ទេផាន ?
អ្នកអាចសរសេរគោលលទ្ធិដូចតទៅនេះនៅក្បែរ កិច្ចការ ៧:៥៥–៥៦ ៖ ព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាតួអង្គបីផ្សេងគ្នា និង ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ។
សូមអាន កិច្ចការ ៧:៥៧–៦០ ដោយរកមើលអ្វីដែលមនុស្សទាំងនោះបានធ្វើចំពោះស្ទេផាន ។
តើចំណុចអ្វីខ្លះនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់ស្ទេផាន ដែលអ្នកចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ ?
លូកាបានពិពណ៌នាពីមរណភាពដ៏សោកសៅរបស់ស្ទេផានដោយប្រើឃ្លាថា « នោះក៏ដេកលក់ទៅ » ( កិច្ចការ ៧:៦០ ) ។ ឃ្លានេះអាចសំដៅលើព្រលឹងដ៏សុចរិតដែលសម្រាកពីអស់ទាំងក្តីអំពល់នៃជីវិតរមែងស្លាប់ និងមានភាពសុខសាន្ត ជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូររបស់បុគ្គលម្នាក់ពីជីវិតនេះទៅជីវិតបន្ទាប់ទៀត ( សូមមើល គ. និង ស. ៤២:៤៦ ) ។
សូមគិតពីអ្វីដែលស្ទេផានបានជួបប្រទះ នៅពេលលោកបានជួបនឹងពួកសានហេទ្រិន និង ពីមុនលោកត្រូវបានគេចាប់យកទៅសម្លាប់ ។
តើព្រះបានពង្រឹងស្ទេផានយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ នៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់លោកជាមួយនឹងពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដានោះ ?
យោងតាមអ្វីដែលអ្នកបានសិក្សា សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងនៅបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលនៃការសាកល្បង ។
សូមពិចារណាទៅលើសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖ តើព្រះអម្ចាស់អាចគង់នៅជាមួយពួកយើងតាមរបៀបណា ពេលយើងជួបនឹងការសាកល្បងនោះ ? ទោះបីជាស្ទេផានបានបាត់បង់ជីវិតក្តី តើលោកបានទទួលអ្វី ?
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សម្រាប់ស្ទេផាន ផ្នែកនៃការបន្តនៅស្មោះត្រង់គឺការបូជាជីវិតរបស់លោក ។ យើងទំនងជាពុំត្រូវបានសុំឲ្យមានការបូជាបែបដូចនេះនៅសព្វថ្ងៃនេះឡើយ ប៉ុន្តែតើការបូជាបែបណាខ្លះដែលតម្រូវឲ្យមាននោះ ?
-
តើអ្នកជឿថាអ្នកនឹងទទួលបានអ្វីខ្លះ នៅពេលអ្នកស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ អំឡុងពេលនៃការសាកល្បង ហើយធ្វើការបូជានូវអ្វីដែលអ្នកចាំបាច់ត្រូវធ្វើនោះ ?
-
តើអ្នកធ្លាប់បានទទួលអ្វីខ្លះហើយ ?
-
ស្ទេផានត្រូវបានចាត់ទុកថាជាទុក្ករបុគ្គលគ្រីស្ទានដំបូងគេ ។ លើសពីនេះទៅទៀត លោកអាចត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាគំរូមួយនៃព្រះគ្រីស្ទ ៖ ទាំងលោក និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឈរនៅចំពោះមុខក្រុមជំនុំដើម្បីត្រូវបានកាត់ទោស ដោយបានប្រកាសសេចក្តីពិតនៅចំពោះមុខមារសត្រូវរបស់ខ្លួន បានបូជាជីវិតរបស់ខ្លួននៅក្នុងបុព្វហេតុនៃសេចក្តីសុចរិត ហើយនៅទីបំផុតបង្ហាញនូវសេចក្តីស្មោះស្ម័គ្រនោះដោយសេចក្តីស្លាប់ ( សូមមើល លូកា ២៣:៣៣–៣៤, ៤៦, កិច្ចការ ៧:៥៩–៦០ ) ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កិច្ចការ ៦-៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖