មេរៀនទី ១៨ ថ្ងៃទី ៤ ៖ កិច្ចការ ១០–១២

មេរៀនទី ១៨ ៖ ថ្ងៃទី ៤

កិច្ចការ ១០-១២

សេចក្ដីផ្ដើម

ព្រះបានបើកសម្ដែងដល់ពេត្រុសនៅក្នុងការនិមិត្តមួយថា ដំណឹងល្អគួរប្រកាសដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ពេត្រុសបានបង្រៀនដំណឹងល្អដល់កូនេសាល និងគ្រួសារគាត់ ហើយក្រោយមកបានដោះស្រាយជម្លោះក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាអំពីការប្រកាសដំណឹងល្អដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ។ កិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់បានបន្តឆ្ពោះទៅមុខទោះបីជាមានការបៀតបៀនយ៉ាងណាក្តី ។ ហេរ៉ូឌ អ័គ្រីប៉ា ទី ១ ជាចៅប្រុសរបស់ស្តេច ហេរ៉ូឌជាឯយ្យកោ បានសម្លាប់សាវកយ៉ាកុប ហើយក្រោយមកបានចាប់ខ្លួនពេត្រុសដាក់គុក ។ យប់ពីមុនពេត្រុសត្រូវគេប្រហារជីវិត មានទេវតាមួយអង្គបានជួយលោកឲ្យគេចខ្លួនពីគុក ។ ទេវតាមួយអង្គដែលបានចាត់មកពីព្រះបានវាយហេរ៉ូឌ ហើយដំណឹងល្អបានបន្តឆ្ពោះទៅមុខ ។

កិច្ចការ ១០

ព្រះបើកសម្ដែងដល់ពេត្រុសនៅក្នុងការនិមិត្តមួយថា ដំណឹងល្អគួរប្រកាសដល់ពួកសាសន៍ដទៃ

តើមានអ្វីខ្លះ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានទំនុកចិត្តធ្វើតាមនរណាម្នាក់ ?

សូមស្រមៃថាអ្នកនៅជាមួយក្រុមមនុស្សដែលបានវង្វេងផ្លូវ ។ សមាជិកមួយចំនួននៃក្រុមនោះបានសុំដឹកនាំអ្នកគ្រប់គ្នាឲ្យត្រឡប់ទៅទីសុវត្ថិភាពវិញ ពួកគេម្នាក់ៗបានផ្តល់យោបល់ពីផ្លូវផ្សេងៗគ្នា ។ តើមានអ្វីខ្លះ ដែលកំណត់ ឬ ជះឥទ្ធិពលលើនរណាម្នាក់ដែលអ្នកនឹងដើរតាមនោះ ?

នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១០–១២ សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលអាចជួយអ្នកទទួលបានការទុកចិត្ត ក្នុងការធ្វើតាមអស់អ្នកដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅឲ្យដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។

មកដល់ចំណុចនេះនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដំណឹងល្អបានផ្សព្វផ្សាយ ខុសប្លែកពីធម្មតា ដោយមិនរាប់ពីពួកសាសន៍យូដាឡើយ ។ សូម្បីតែព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់បានផ្សព្វផ្សាយតែដល់ « ចៀមបាត់បង់ របស់វង្សានុវង្សនៃពួកអ៊ីស្រាអែល » ហើយបានបញ្ជាឲ្យសាវករបស់ទ្រង់ធ្វើកិច្ចការនេះដូចគ្នានឹងទ្រង់ដែរ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១០:៥–៦ ) ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា បន្ទាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានមកសណ្ឋិតលើពួកលោក នោះពួកលោកនឹងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ « រហូតដល់ចុងផែនដីបំផុត » ( កិច្ចការ ១:៨ ) ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ១០ យើងអានអំពីការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំមួយនៅក្នុងរបៀបដែលសាសនាចក្របានធ្វើដែលនឹងជួយឲ្យការណ៍នេះកើតឡើងបាន ។

សូមអាន កិច្ចការ ១០:១–២ ដោយរកមើលព័ត៌មានលម្អិតអំពីសាសន៍ដទៃម្នាក់ដែលមានឈ្មោះថា កូនេសាល ។

កូនេសាលគឺជាមេទ័ព ។ មេទ័ពគឺជា « មេទ័ពម្នាក់នៅក្នុងកងទ័ពរ៉ូម ដែលបញ្ជាកងទ័ព ៥០ នាក់ទៅ ១០០ នាក់ ។ កងទ័ពនេះជាមួយភាគហុកសិបក្នុងកងទ័ពរ៉ូម » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « មេទ័ព » scriptures.lds.org ) ។

យោងតាមបែបបទនៅក្នុងសាសនាចក្រនៅគ្រានោះ ក្នុងនាមជាសាសន៍ដទៃម្នាក់ កូនេសាលពុំអាចចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រព្រះគ្រីស្ទបានដោយគ្មានការប្រែចិត្តជឿជាមុនសិនទៅលើសាសនាយូដានោះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី កូនេសាលពុំអាចចូលរួមសាសនាចក្រក្នុងនាមជាសាសន៍ដទៃបានឡើយ តើគាត់អាចបង្ហាញសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ដល់ព្រះយ៉ាងដូចម្តេច ?

រូបភាព

ពេត្រុស និង កូនេលាស

ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង កិច្ចការ ១០:៣–៤៨ ពេត្រុសបានឃើញការនិមិត្តមួយ ដែលលោកពុំយល់ឡើយកាលពីគ្រាដំបូង ។ ប៉ុន្តែ តាមរយៈការធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ ពេត្រុសត្រូវបានណែនាំឲ្យស្គាល់កូនេសាល ដែលបានឃើញការនិមិត្តនោះ ដែលទេវតាមួយអង្គបានមានបន្ទូលថា ព្រះអម្ចាស់បានឮការអធិស្ឋានរបស់កូនេសាល ។ ពេត្រុសបានចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់កូនេសាល ហើយបានបង្រៀនគាត់ និង គ្រួសារអំពីដំណឹងល្អ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងមកសណ្ឋិតលើពួកគាត់គ្រប់គ្នានៅក្នុងផ្ទះ ។ ពេត្រុសបានដឹងថាការនិមិត្តរបស់លោក ដែលលោកត្រូវបានបញ្ជាឲ្យបរិភោគសត្វទាំងនោះដែលបានចាត់ទុកថាមិនស្អាត គឺជាការណែនាំមកពីឋានសួគ៌ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេជ្រមុជទឹកដោយគ្មានការប្រែចិត្តជឿលើសាសនាយូដាជាមុនឡើយ ។

សូមឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. សូមអាន កិច្ចការ ១០:៣៤–៣៥ ហើយកត់ត្រាគំនិត ឬ អារម្មណ៍នានាដែលអ្នកមានអំពីអ្វីដែលពេត្រុសបានរៀននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងពីរនេះ ។
2. សូមអាន នីហ្វៃទី២ ២៦:៣៣ ហើយក្រោយមកឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើវាមានន័យយ៉ាងណាដែល « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ( កិច្ចការ ១០:៣៤ ) ?

សូមពិចារណាពីសេចក្តីថ្លែងដូចតទៅនេះដែលនិយាយអំពីព្រះថា មិន « រើសមុខអ្នកណាទេ » ៖

« ដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប ។ ព្រះគម្ពីរមរមនថ្លែងថា ‹ ទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី…ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះ › ( នីហ្វៃទី២ ២៦:៣៣ ) ។ នេះគឺជាការបង្រៀនជាផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រ ។

« មនុស្សនៃគ្រប់ពូជសាសន៍ទាំងអស់តែងតែត្រូវបានស្វាគមន៍ និង ជ្រមុជទឹកចូលក្នុងសាសនាចក្រចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមរបស់សាសនាចក្រម៉្លេះ ។ …

សាសនាចក្រផ្តន្ទាទោសយ៉ាងជាក់ច្បាស់លើការប្រកាន់ពូជសាសន៍ រួមទាំងការប្រកាន់ពូជសាសន៍ណាមួយ ឬ ទាំងអស់កាលពីអតីតកាលដោយបុគ្គលម្នាក់ៗ ទាំងនៅក្នុង និង ក្រៅសាសនាចក្រ ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ ប្រធានសាសនាចក្រ ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានប្រកាសថា ‹ គ្មានមនុស្សណា ដែលបាននិយាយបង្អាប់ អំពីអ្នកទាំងឡាយដែលមានជាតិសាសន៍ផ្សេង អាចគិតថាខ្លួនគាត់ជាសិស្សពិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ ។ ទាំងពុំអាចគិតថា ខ្លួនគាត់បានប្រព្រឹត្តសមស្របនឹងការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រផង ។ … ចូរយើងទាំងអស់គ្នាទទួលស្គាល់ថា យើងម្នាក់ៗ គឺជាបុត្រា ឬបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើង ដែលទ្រង់មានព្រះទ័យស្រឡាញ់កូនចៅរបស់ទ្រង់គ្រប់គ្នា › [ « The Need for Greater Kindness » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៥៨ ] » ( « Race and the Church ៖ All Are Alike unto God » mormonnewsroom.org/article/race-church ) ។

កិច្ចការ ១១:១-១៨

ពេត្រុសបានដោះស្រាយជម្លោះក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដា អំពីការបង្រៀនដំណឹងល្អ ដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ។

ចេញពីអ្វីដែលអ្នកអាននៅក្នុង កិច្ចការ ១០:២៨ តើអ្នកគិតថាពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលពួកគេបានឮអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ពេត្រុសជាមួយពួកសាសន៍ដទៃនោះ ?

សូមអាន កិច្ចការ ១១:១-៣ ដោយរកមើលថាតើពួកសិស្សបានមានប្រតិកម្មបែបណាចំពោះអ្វីដែលពេត្រុសបានធ្វើ ។

ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង កិច្ចការ ១១:៤-១៥ ពេត្រុសបានពិពណ៌នាដល់ពួកសិស្សអំពីការនិមិត្តដែលលោក និង កូនេសាលបានទទួល ។ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា កូនេសាល និង គ្រួសាររបស់គាត់បានទទួលការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយក្រោយមកបានទទួលបទពិសោធន៍អំពីព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដូចគ្នាទៅនឹងពេត្រុស និង ពួកសិស្សផ្សេងទៀតបានមានផងដែរ ។

សូមអាន កិច្ចការ ១១:១៦–១៧ ដោយរកមើលការនិយាយបញ្ចប់របស់ពេត្រុសដល់ពួកសិស្ស ។

តើអ្នកគិតថា ពេត្រុសចង់មានន័យដូចម្ដេច នៅពេលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ចុះតើខ្ញុំជាអ្វីដែលអាចនឹងឃាត់ព្រះបាន » ? ( កិច្ចការ ១១:១៧ ) ?

សូមអាន កិច្ចការ ១១:១៨ ដោយរកមើលថាតើពួកសិស្សបានមានប្រតិកម្មបែបណាចំពោះការពន្យល់របស់ពេត្រុស ។

តើពួកសិស្សបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលពួកគេបានដឹងថាពេត្រុសត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះនោះ ?

ខាងក្រោមនេះគឺជាគោលការណ៍មួយ ដែលយើងអាចរៀនចេញពីដំណើររឿងនេះ ៖ នៅពេលយើងដឹងថាអស់អ្នកដែលធ្វើជាអធិបតីលើសាសនាចក្រត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះ នោះយើងអាចគាំទ្រ និង ធ្វើតាមពួកលោកដោយមានទំនុកចិត្ត ។ គោលការណ៍នេះត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ដែលបានកត់ត្រាថា ព្រះបានបើកសម្តែងព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ដល់អស់អ្នកដែលកាន់កូនសោបព្វជិតភាព ដើម្បីធ្វើជាអធិបតីលើសាសនាចក្រ ( សូមមើល គ. និង ស. ១:៣៨, ២៨:២, ៧, ៤២:១១, ១០៧:៦៥–៦៦ ) ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើអ្នកបានដឹងថា អស់អ្នកដែលធ្វើជាអធិបតីលើសាសនាចក្រត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះយ៉ាងដូចម្តេច ?
2. តើអ្នកបានធ្វើតាមការទូន្មានណាខ្លះមកពីព្យាការី ដោយសារអ្នកដឹងថាព្យាការីនោះត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះ ?
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរគោលដៅដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យបង្កើនទីបន្ទាល់កាន់តែរឹងមាំឡើងថា អស់អ្នកដែលធ្វើជាអធិបតីលើសាសនាចក្រត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះ ។

កិច្ចការ ១១:១៩–៣០

កិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ឆ្ពោះទៅមុខទោះបីជាមានការបៀតបៀនយ៉ាងណាក្តី ។

កិច្ចការ ១១:១៩–២៦ កត់ត្រាថាដោយសារការបៀតបៀន សិស្សមួយចំនួនបានខ្ចាត់ខ្ចាយទៅតាមតំបន់នានា ប៉ុន្តែនៅតែបន្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនថាទីណាដែលពួកគេបានទៅនោះទេ ។ កិច្ចការ ១១:២៧–៣០ កត់ត្រាថា ពួកព្យាការីបាន « ចុះពីក្រុងយេរូសាឡិម មកដល់អាន់ទីយ៉ូក » ហើយមានព្យាការីម្នាក់ឈ្មោះ អ័ក្កាបុស ដែលបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថានឹងមានគ្រោះទុរភិក្ស ។ ក្រោយមកមានការខិតខំផ្តល់ជំនួយដល់ប្រជាជននៅក្នុងស្រុកយូដា ។

កិច្ចការ ១២:១-១៧

ហេរ៉ូឌប្រហារជីវិតយ៉ាកុប ហើយចាប់ខ្លួនពេត្រុសបានគេចខ្លួនចេញពីគុកដោយអព្ភូតហេតុ

រូបភាព

រូបត្រីវិស័យ

ត្រនិចនៃត្រីវិស័យចង្អុលទៅទិសខាងជើង ដោយសារទំនាញនៃប៉ូលខាងជើងរបស់ផែនដីបានទាញចុងទ្រនិចនៃមេដែករបស់ត្រីវិស័យនោះ ។ សូមគូរសញ្ញា X មួយនៅលើក្ដារខៀននៅក្បែរនឹងត្រីវិស័យនោះ ( ប៉ុន្តែពុំមែននៅក្បែរចំណុចប្រាប់ទិសខាងជើងទេ ) ហើយសូមនឹកស្រមៃថាសញ្ញា X តំណាងឲ្យមេដែកមួយដែលមានដៃយួរ ។

តើមេដែកនេះនឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើទ្រនិចត្រីវិស័យនោះយ៉ាងណាដែរ ?

តើការណ៍នេះនឹងជះឥទ្ធិពលដល់លទ្ធភាពរបស់អ្នកក្នុងការជ្រើសរើសទិសត្រឹមត្រូវដែលអ្នកគួរទៅបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១២ សូមរកមើលឥទ្ធិពលមួយដែលអាចរារាំងលទ្ធភាពរបស់យើងមិនឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ ។

ចាប់តាំងពីការធ្វើឃាតដោយសាសនារបស់ស្ទេផានមក សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្នុង និង នៅជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិមបានជួបការបៀតបៀនជាច្រើន ។ សូមអាន កិច្ចការ ១២:១-៤ ដោយរកមើលថាតើហេរ៉ូឌ អ័គ្រីប៉ា បានរួមចំណែកយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះក្នុងការបៀតបៀននេះ ។

តើហេរ៉ូឌ បានប្រហារជីវិតនរណា ?

គម្ពីរយ៉ាកុបដែលបានសរសេរនៅក្នុង ខទី ២ គឺជាសាវកយ៉ាកុប ដែលជាបងប្រុសរបស់សាវកយ៉ូហាន និង ជាកូនរបស់សេបេដេ ។ យោងតាមកំណត់ត្រា យ៉ាកុបគឺជាសាវកដំបូងគេដែលត្រូវគេប្រហារជីវិតដោយសារសាសនានៅជំនាន់ដំបូងនៃសាសនាចក្រពួកគ្រីស្ទាន ។ លោកក៏ជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយជាមួយពេត្រុស និង យ៉ូហានផងដែរ ។

យោងតាម កិច្ចការ ១២:៣ តើនរណាគាប់ចិត្តនឹងការប្រហារជីវិតរបស់យ៉ាកុប ?

សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ពួកសាសន៍យូដា » នៅក្នុង ខទី ៣ សំដៅទៅលើពួកអ្នកដឹកនាំដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់សាសន៍យូដានៅក្រុងយេរូសាឡិមដែលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការបៀតបៀនដល់សាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ហេរ៉ូឌ អ័គ្រីប៉ា « មានចិត្តអន្ទះសារចង់បានការកោតសរសើរក្នុងនាមជាអ្នកមានជំនឿដ៏ត្រឹមត្រូវមួយរូបនៃសាសន៍យូដា » ( Bible Dictionary « Herod » ) ហើយព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តដល់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសន៍យូដាទាំងនេះ ។ នៅក្បែរអក្សរ X ជិតរូបត្រីវិស័យ សូមសរសេរ ៖ ប្រសិនបើយើងព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃ ច្រើនជាងផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះ នោះ…

តើហេរ៉ូឌបានធ្វើអ្វីខ្លះបន្ទាប់ពីទ្រង់បានទតឃើញថា ការប្រហារជីវិតយ៉ាកុបបានធ្វើឲ្យពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាទាំងនោះគាប់ចិត្ត ? ( សូមយល់ថា ក្រុមឃ្វកធើរនៀនមួយមានទាហានបួននាក់ ) ។

ដោយពិចារណាពីរូបភាពត្រីវិស័យ និង អក្សរ X តើបំណងប្រាថ្នារបស់ហេរ៉ូឌចង់ផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃ ច្រើនជាងផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះប៉ះពាល់ដល់ការណែនាំនៅក្នុងជីវិតរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ?

យោងតាមអ្វីដែលយើងបានរៀនចេញពីគំរូរបស់ហេរ៉ូឌ សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃច្រើនជាងផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះ នោះ ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. ក្រៅពីគំរូរបស់ហេរ៉ូឌ តើមានគំរូណាខ្លះទៀត ដែលបង្ហាញថា ការព្យាយាមផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃ ច្រើនជាងផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះអាចដឹកនាំមនុស្សម្នាក់ឲ្យធ្វើអំពើបាបនោះ ?
2. តើការប៉ងចង់ផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃ អាចដឹកនាំអ្នកឲ្យចាកចេញឆ្ងាយពីព្រះវរបិតាដែលគង់នៅឋានសួគ៌តាមវិធីណាខ្លះទៀត ? តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីតទល់ទៅនឹងការដឹកនាំទៅរកអំពើបាប ?

សូមពិចារណាពីវិធីនានា ដែលអាចបណ្តាលឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកទៅផ្គាប់ចិត្តមនុស្សដទៃ ដឹកនាំអ្នកឲ្យចាកចេញឆ្ងាយពីព្រះវរបិតាដែលគង់នៅឋានសួគ៌ ។

សូមអាន កិច្ចការ ១២:៥–៦ ។ តើសមាជិកសាសនាចក្រកំពុងធ្វើអ្វីនៅគ្រានេះ ?

សូមអាន កិច្ចការ ១២:៧–១០ ។ តើការរារាំង និងឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលពេត្រុសបានឆ្លងកាត់នៅក្នុង ការគេចខ្លួននេះ ?

ទេវតាមួយអង្គរបស់ព្រះអម្ចាស់បានដោះលែងពេត្រុសចេញពីគុក ។

សូមអាន កិច្ចការ ១២:១១-១៥ ។ តើនៅពេលណាដែលពេត្រុសបានដឹងថា អ្វីដែលបានកើតឡើងគឺពិត មិនមែនជាការនិមិត្តនោះ ?

តើមានអ្វីបានកើតឡើងនៅពេលពេត្រុសបានគោះទ្វារផ្ទះរបស់ម៉ារា ?

សូមអាន កិច្ចការ ១២:១៦-១៧ ។ តើពេត្រុសបានថ្លែងអំណរគុណដល់នរណាដែលបានជួយលោកឲ្យគេចខ្លួនពីគុក ?

សូមមើល កិច្ចការ ១២:៥ ម្តងទៀត ហើយពិចារណាថា តើខគម្ពីរនេះទាក់ទងនឹងការគេចខ្លួនចេញពីគុករបស់ពេត្រុសយ៉ាងដូចម្តេច ។

តើអ្នកគិតថាឃ្លា « គេខំប្រឹងអធិស្ឋានដល់ព្រះឲ្យគាត់អស់ពីចិត្ត » ( កិច្ចការ ១២:៥ ) ប្រាប់អ្វីខ្លះអំពីភាពស្មោះត្រង់ និងភាពអស់ពីចិត្តក្នុងការអធិស្ឋានរបស់សមាជិកសាសនាចក្រ ?

ដំណើររឿងនេះបង្ហាញសេចក្តីពិតថា ការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះ និង អស់ពីចិត្តរបស់យើង ញ៉ាំងឲ្យមានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យពីព្រះចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើង និងជីវិតមនុស្សដទៃទៀត ។

តើការអធិស្ឋានដោយស្មោះ និងអស់ពីចិត្តមានន័យដូចម្ដេច ?

គោលការណ៍នេះពុំមានន័យថា ប្រសិនបើការអធិស្ឋានរបស់យើងមានភាពស្មោះត្រង់ ហើយអស់ពីចិត្ត នោះយើងនឹងទទួលបានអ្វីដែលយើងកំពុងអធិស្ឋានសុំដោយស្វ័យប្រវត្តិនោះទេ ។ កត្តារួមចំណែកផ្សេងទៀត ដើម្បីទទួលបានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យមកពីព្រះ រួមបញ្ចូលទាំងព្រះទ័យ និងកាលវេលារបស់ព្រះ ក៏ដូចជាសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់បុគ្គលផងដែរ ។

សូមអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដោយរកមើលថាហេតុអ្វីការអធិស្ឋានសំខាន់ ៖ « ការអធិស្ឋានគឺជាទង្វើ ដែលធ្វើឲ្យព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតា និងឆន្ទៈរបស់បុត្រទ្រង់ បាននាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ គោលបំណងនៃការអធិស្ឋាន គឺមិនមែនដើម្បីប្រែប្រួលព្រះហឫទ័យនៃព្រះទេ ប៉ុន្តែដើម្បីសូមនូវព្រះពរទាំងឡាយដែលព្រះទ្រង់ប្រណីនឹងប្រទានឲ្យដល់យើង និងដល់អ្នកឯទៀត ប៉ុន្តែគឺយើងត្រូវតែសូមដើម្បីឲ្យបានទទួល ។ ព្រះពរតម្រូវឲ្យមានសកម្មភាព ឬការប្រឹងប្រែងខ្លះនៅក្នុងចំណែករបស់យើងមុននឹងអាចទទួលវាបាន ។ ការអធិស្ឋានគឺជាកិច្ចការ និងជាធម្យោបាយមួយដែលបានតាំងឡើងដើម្បីទទួលបានពរជ័យទាំងអស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត »( Bible Dictionary « Prayer » ) ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះពីរ ឬ ច្រើនជាងនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. យោងតាមសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះចេញមកពី Bible Dictionary តើអ្វីទៅជាគោលបំណងដ៏សំខាន់នៃការអធិស្ឋាន ?
2. ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថា គោលបំណងនៃការអធិស្ឋានមិនមែនដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរព្រះទ័យរបស់ព្រះឡើយ ?
3. តើការអធិស្ឋានបានញ៉ាំងឲ្យមានអព្ភូតហេតុ និងពរជ័យមកពីព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ឬនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សដទៃទៀតដែលអ្នកបានអធិស្ឋានឲ្យនៅពេលណាខ្លះ ?

សូមពិចារណាពីមនុស្សដែលអ្នកអធិស្ឋានឲ្យ ឬ អ្វីៗដែលអ្នកអធិស្ឋានទូលសុំ ។ សូមពិចារណាថា តើអ្នកអាចអធិស្ឋានឲ្យកាន់តែស្មោះត្រង់ និងអស់ពីចិត្តដើម្បីញ៉ាំងឲ្យកើតមានពរជ័យ និងអព្ភូតហេតុដែលព្រះមានព្រះទ័យប្រទានដល់អ្នក និងមនុស្សដទៃតាមរបៀបណា ។

កិច្ចការ ១២:១៨-២៥

ទេវតាមួយអង្គដែលបានចាត់មកពីព្រះបានវាយហេរ៉ូឌ ហើយដំណឹងល្អបានបន្តឆ្ពោះទៅមុខ ។

កិច្ចការ ១២:១៨-២៥ កត់ត្រាថា ហេរ៉ូឌបានដឹងពីការគេចខ្លួនរបស់ពេត្រុស ហើយបានប្រហារជីវិតទាហានដែលទ្រង់គិតថាបានអនុញ្ញាតឲ្យពេត្រុសគេចខ្លួនរួច ។ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ យើងអាចរៀនផងដែរថា ហេរ៉ូឌបានមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជន ដែលបានថ្វាយការកោតសរសើរដល់ទ្រង់ ហើយបានប្រកាសថាទ្រង់បានមានបន្ទូលដូចជាព្រះមានបន្ទូលដែរ ។ ដោយសារហេរ៉ូឌមិនបានថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ នោះទេវតាបានវាយទ្រង់ដោយជំងឺ ហើយទ្រង់បានសុគត ។

វាសំខាន់ដែលត្រូវយល់ថា ការដាក់ទោសរបស់ព្រះចំពោះជនទុច្ចរិតគឺទៅតាមព្រះទ័យ និង កាលវេលារបស់ទ្រង់ ។ មិនមែនជនទុច្ចរិតទាំងអស់ត្រូវទទួលការដាក់ទោសភ្លាមៗនោះទេ ( សូមមើល អាលម៉ា ១៤:១០–១១ ) ។

យោងតាម កិច្ចការ ១២:២៤ តើមានអ្វីបានកើតឡើងដល់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់សាសនាចក្រ ទោះបីជាសមាជិកសាសនាចក្ររងនូវការបៀតបៀនយ៉ាងណាក្ដីនោះ ?

សូមមើលសេចក្តីពិតដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះឡើងវិញ ហើយពិចារណាពីរបៀបដែលអ្នកនឹងអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា កិច្ចការ ១០-១២ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖