មេរៀនទី ១៩ ៖ ថ្ងៃទី ១
កិច្ចការ ១៣-១៤
សេចក្ដីផ្ដើម
ប៉ុល ( កាលពី មុនហៅថាសុល ) បានចាប់ផ្តើមដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់លោកលើកដំបូងជាមួយ បាណាបាសដែលជាដៃគូរបស់លោក ។ ពួកលោកបានបង្រៀនដំណឹងល្អ ហើយបង្កើតសាខាសាសនាចក្រជាច្រើន ទោះបីជាការបៀតបៀនបន្តកើតមានក្តី ។ នៅពេលពួកសាសន៍យូដាបានបដិសេធមិនទទួលព្រះបន្ទូលព្រះ នោះប៉ុល និង បាណាបាសបានផ្តោតលើការបង្រៀនក្នុងចំណោមពួកសាសន៍ដទៃ ។
កិច្ចការ ១៣:១-១៣
ប៉ុល និង បាណាបាសបានចាប់ផ្តើមដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយស្តីបន្ទោសដល់ព្យាការីក្លែងក្លាយ
រង្វាស់ខាងក្រោមនេះបង្ហាញពីចំនួននៃការជំទាស់ដែលមនុស្សម្នាក់អាចជួបនៅពេលព្យាយាមរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ នៅចុងម្ខាងនៃរង្វាស់នេះតំណាងឲ្យគ្មានការជំទាស់ ហើយនៅចុងម្ខាងទៀតតំណាងឲ្យការជំទាស់ជាប់ជានិច្ច ។
សូមសរសេរឈ្មោះ ម៉ូសេ នៅក្នុងកន្លែងណាមួយលើរង្វាស់នេះដែលអ្នកគិតថា វាបង្ហាញពីកម្រិតនៃការជំទាស់ដែលម៉ូសេបានជួប ។ សូមសរសេរឈ្មោះ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង នីហ្វៃ លើកន្លែងណាមួយនៃរង្វាស់នោះផងដែរ ។ ផ្អែកលើការជំទាស់ដែលអ្នកបានជួប នៅ ពេលអ្នកបានព្យាយាមរស់នៅតាមដំណឹងល្អ តើអ្នកនឹងសរសេរឈ្មោះរបស់អ្នកនៅកន្លែងណានៅ លើរង្វាស់នេះ ?
សិស្សគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងជួបនូវការជំទាស់នៅពេលផ្សេងគ្នា និង កម្រិតខុសគ្នានៅ ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៣-១៤ សូមរកមើលគោលការណ៍ ដែលអាចជួយដឹកនាំអ្នក នៅពេលពេលអ្នកជួបនូវការជំទាស់នៅក្នុងការខិតខំរស់នៅដោយសុចរិតរបស់អ្នក ។
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៣:១–២ យើងរៀនថា នៅពេលគ្រូអធិប្បាយ និងគ្រូបង្រៀនខ្លះបានមកជួបជុំគ្នានៅក្រុង អាន់ទីយ៉ូក ពួកគេបានទទួលការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា សុល និង បាណាបាសគប្បីត្រូវ ហៅឲ្យបង្រៀនដំណឹងល្អជាមួយគ្នា ។
ពីមុនការហៅបម្រើបេសកកម្មនេះ ប៉ុលបានចំណាយពេលរៀនដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចាប់តាំងពីលោកបានប្រែចិត្តជឿមក ( សូមមើល កាឡាទី ១:១៧–១៨) ហើយបានបង្រៀន និង ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងស្រុកដាម៉ាស, យេរូសាឡិម, តើសុស, ស៊ីរី, គីលីគា និង អាន់ទីយ៉ូក ( សូមមើល Bible Dictionary « Paul » ) ។ បាណាបាសគឺជាសាសន៍យូដាមកពីកោះគីប្រុស ដែលបានប្រែចិត្តជឿលើដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល កិច្ចការ ៤:៣៦ ) ។
យើងរៀននៅក្នុង កិច្ចការ ១៣:៣–៦ ថាបន្ទាប់ពីសុល និង បាណាបាសបានញែកចេញសម្រាប់បេសកកម្មរបស់ពួកលោកហើយ នោះពួកលោក បានចេញ ពីក្រុង អាន់ទីយ៉ូក ទៅកោះ គីប្រុស ព្រមទាំងបានបង្រៀននៅក្នុងសាលាប្រជុំនៅក្នុងទីក្រុង សាឡាមីន ។ ចេញពីទីនោះទៅពួកលោកបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ត្រើយម្ខាងទៀតនៃកោះនោះទៅកាន់ទីក្រុង ប៉ាផុស ។
ដំណើរលើកទីមួយរបស់សាវកប៉ុលទៅផ្សាយសាសនា ( សូមមើល កិច្ចការ ១៣–១៤) ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៣:៦-៨ ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលសុល និង បាណាបាសបានទៅ ដល់ទីក្រុង ប៉ាផុស ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៣:៩–១២ ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះអេលីម៉ាស ( គេហៅថា បារ-យេស៊ូវ នៅក្នុង កិច្ចការ ១៣:៦ ) ដែលធ្វើជាគ្រូអាបធ្មប់ ជាហោរាក្លែងក្លាយ ។ អ្នកអាចគិតពីការគូសចំណាំថាតើការមើលឃើញពីព្រះចេស្តារបស់ព្រះ ជះឥទ្ធិពលដូចម្ដេចលើលោកតំណាងជាតិសាសន៍រ៉ូមម្នាក់ឈ្មោះ ស៊ើគាស-ប៉ូល៉ូស នៅក្នុង ខទី ១២ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនពី កិច្ចការ ១៣:៩–១២ គឺថា ព្រះចេស្តានៃព្រះមានអំណាចខ្លាំងជាងអំណាចរបស់សាតាំងទៅទៀត ។ សូមគិតពីការសរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរខគម្ពីរទាំងនេះ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សូមពន្យល់ថាតើការយល់ដឹងថាព្រះចេស្តារបស់ព្រះមានអំណាចខ្លាំងជាងអំណាចរបស់សាតាំងអាចជួយអ្នកយ៉ាងណាខ្លះ នៅពេលអ្នកប្រឈមមុខនឹងការជំទាស់នានានៅក្នុងជីវិតអ្នកនោះ ។
-
សូមសរសេរស្ថានភាពពីរ ឬ បីក្នុងរបៀបមួយដែលការចងចាំពីគោលការណ៍នេះអាចជួយអ្នកបាន ។
-
សូមកត់ចំណាំថា កិច្ចការ ១៣:៩ បង្ហាញពីការប្តូរឈ្មោះពីសុលទៅហៅថា ប៉ុលវិញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ( សូមមើល កិច្ចការ ១៣:១៣ ) ។
កិច្ចការ ១៣:១៤-៤៣
ប៉ុលតំណាលប្រាប់ប្រវត្តិរបស់ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមកដើម្បីបំពេញការសន្យារបស់ព្រះ ។
សូមគិតពីកំហុសមួយដែលអ្នកបានធ្វើ ហើយអ្នកប្រាថ្នាចង់ត្រឡប់ក្រោយវិញ ហើយលុបបំបាត់វាចេញ ។ ពេលខ្លះការជំទាស់ដែលយើងជួប កើតឡើងដោយសារជម្រើសផ្ទាល់របស់យើងដែលពេញដោយអំពើបាប ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៣:១៤-៤៣ សូមរកមើលគោលការណ៍ ដែលអាចជួយអ្នកយកឈ្នះលើការជំទាស់បែបនេះ ។
កិច្ចការ ១៣:១៤–៣៧ កត់ត្រាថា ប៉ុល និង បាណាបាសបានចាកចេញពីកោះគីប្រុស ហើយជិះទូកទៅស្រុកប៉ាមភីលា ដែលស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងនៃឈូងសមុទ្រនៃប្រទេស តួកគីសព្វថ្ងៃនេះ ។ ដោយសារហេតុផលមិនជាក់លាក់មួយចំនួន ដៃគូធ្វើដំណើរម្នាក់របស់ពួកលោកឈ្មោះ យ៉ូហាន-ម៉ាកុស បានសម្រេចចិត្តចេញពីពួកលោក ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ប៉ុលបានឈរឡើងនៅចំពោះមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងសាលាប្រជុំនៅទីក្រុង អាន់ទីយ៉ូកនៅក្នុងស្រុក ពីស៊ីឌា ហើយបានដំណាលប្រាប់ពីប្រវត្តិនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល រួមទាំងសេវកភាពនៅក្នុងប្រទេសអេស៊ីព្ទ ការទទួលបាននូវដែនដីសន្យា ព្រះហៅស្តេច ដាវីឌ និង ការយាងមករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈពូជពង្សរបស់ ដាវីឌ ។ បន្ទាប់មកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីព្រះជន្ម និង បេសកកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៣:៣២-៣៣ ដោយរកមើលអ្វី ដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក នូវអ្វីដែលលោកបានបង្រៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៣:៣៨-៣៩ ដោយរកមើលពរជ័យអ្វីខ្លះ ដែលប៉ុលបានបង្រៀនថាយើងអាចទទួលបានតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ចេញពី កិច្ចការ ១៣:៣៨–៣៩ យើងរៀននូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ យើងអាចបានអភ័យទោសពីអំពើបាបយើង ហើយបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពាក្យ បានរាប់ជាសុចរិត ដែលបានប្រើនៅក្នុង ខទី ៣៩មានន័យថា « ដើម្បីឲ្យបានលើកលែង [ ឬអភ័យទោសឲ្យ ] ពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយរាប់ថាឥតមានទោស ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « រាប់ជាសុចរិត, ការរាប់ជាសុចរិត » scriptures.lds.org) ។ នៅពេលបុគ្គលម្នាក់ត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះទំនាក់ទំនងរវាងពួកគេជាមួយព្រះបានចាប់ផ្តើមល្អប្រសើរជាថ្មីម្តងទៀត ។
នៅពេលអ្នកអានអ្វីដែលអែលឌើរ ឌី. ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីអត្ថន័យនៃការរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះសូមគូសចំណាំពរជ័យនានាដែលលោកបានថ្លែងថាកើតឡើងតាមរយៈការប្រែចិត្ត ៖ « ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរងការឈឺចាប់ ហើយលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាប ។ ព្រះចេស្តានៃដង្វាយធួនទ្រង់អាចលុបបំបាត់ចោលអំណាចនៃអំពើបាបដែលមានមកលើយើង ។ នៅពេលយើងប្រែចិត្ត នោះព្រះគុណដ៏ធួនរបស់ទ្រង់បង្គ្រប់ ហើយលាងសម្អាតយើង ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ២៧:១៦–២០) ។ នៅពេលយើងពុំបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមការល្បួង គឺដូចជាយើងពុំព្រមទៅស្លាប់ដូច្នេះដែរ » (« That They May Be One in Us » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៧១ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីយើងអាចបានអភ័យទោសពីអំពើបាបយើង ហើយបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើអ្នកណាខ្លះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលបានទទួលការអភ័យទោសពីអំពើបាបខ្លួន ហើយបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
ប្រសិនបើអ្នកមានសៀវភៅទំនុកតម្កើងសាសនាចក្រ សូមច្រៀង ឬ អានវគ្គពីរដំបូងនៃបទ « ខ្ញុំឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យ » (ទំនុកតម្កើង លេខ ១១៥ ) ។ នៅពេលអ្នកច្រៀង ឬអាន សូមរកមើលថា តើអ្នកនិពន្ធទំនុកតម្កើងនេះបង្ហាញពីអំណរគុណរបស់គាត់ចំពោះដង្វាយធួន និង ការអត់ទោសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលអ្នកគិតអំពីរបៀបដែលដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់បានធ្វើឡើង ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចទទួលបានការអត់ទោសពីបាបរបស់អ្នក ?
សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតនានា ដែលអ្នកបានទទួលពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យទទួលបានការអត់ទោស និង បានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
កិច្ចការ ១៣:៤០–៤៣ ពន្យល់ថាបន្ទាប់ពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ពួកសាសន៍ដទៃជាច្រើនបានសុំឲ្យលោកបង្រៀនពួកគេម្តងទៀតនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកបន្ទាប់ ។
កិច្ចការ ១៣:៤៤-៥២
ប៉ុល និង បាណាបាស បង្រៀនយ៉ាងអង់អាច ទោះបីជាមានការបៀតបៀនជាខ្លាំងក្តី
នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកបន្ទាប់ ពួកអ្នកទីនោះក្រុងស្ទើរតែទាំងអស់ ក៏មកប្រជុំគ្នា ដើម្បីស្តាប់ប៉ុល និង បាណាបាសបង្រៀនព្រះបន្ទូលព្រះ ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៣:៤៤–៥២ សូមប្រៀបធៀបលក្ខណៈ និង ទង្វើរបស់ពួកសាសន៍យូដា ទៅនឹងលក្ខណៈ និង ទង្វើរបស់ពួកសាសន៍ដទៃ នៅពេលពួកគេបានមកស្តាប់ប៉ុល និង បាណាបាសបង្រៀន ។ ឃ្លា « ពួកស្ត្រីអ្នកមុខអ្នកការ » ដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង ខទី ៥០ គឺជាអស់អ្នកដែលត្រូវបានគេគោរពកោតសរសើរជាខ្លាំងនៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេ ។
សូមកត់ចំណាំថានៅក្នុងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៃ កិច្ចការ ១៣:៤៨ បញ្ជាក់ថា « អស់អ្នកដែលបានជឿ ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កិច្ចការ ១៣:៤៨ [ នៅក្នុង កិច្ចការ ១៣:៤៨ ] ) ។ ពាក្យ បានតែងតាំង នៅក្នុងខគម្ពីរនេះអាចថ្លែងបញ្ជាក់ថា ពួកគេបានប្រែចិត្តជឿ ហើយដើរលើជំហានដ៏ចាំបាច់ដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។ ជំហានទាំងនោះរួមមាន បុណ្យជ្រមុជទឹក ការទទួលអំណោយទានជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ការគោរពប្រតិបត្តិ និង ការស៊ូទ្រាំដោយសេចក្តីជំនឿរហូតដល់ទីបំផុត ។
កិច្ចការ ១៤
ប៉ុល និង បាណាបាសសម្តែងអព្ភូតហេតុនៅពេលពួកគេផ្សាយដំណឹងល្អ ទោះបីមានការបៀតបៀនបន្តកើតមានក្តី
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់ឲ្យមនុស្សល្អជួបបទពិសោធន៍នៃការសាកល្បងដ៏លំបាក ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៤ សូមរកមើលគោលការណ៍ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យយល់ពីរបៀបឆ្លើយសំណួរនេះ ។
កិច្ចការ ១៤:១–២១ ពិពណ៌នាពីទុក្ខវេទនាមួយចំនួនដែលប៉ុល និង បាណាបាសបានស៊ូទ្រាំ នៅពេលពួកលោកបន្តផ្សព្វផ្សាយ ។ សូមអានវគ្គបទគម្ពីរខាងក្រោម ដោយរកមើលថាតើមានទុក្ខវេទនាអ្វីខ្លះដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានេះបានជួប ហើយសូមគិតពីការគូសចំណាំខគម្ពីរទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកអាចមានអារម្មណ៍បែបណា ប្រសិនបើអ្នកជាប៉ុល និង បាណាបាសដែលស្ថិតនៅក្នុងការសាកល្បងទាំងនោះ ?
សូមអាន កិច្ចការ ១៤:២២ ដោយរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីទុក្ខវេទនា ។
ចេញពីខគម្ពីរនេះយើងរៀននូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនាដោយស្មោះត្រង់ នោះយើងនឹងបានត្រៀមខ្លួនចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។
សូមសញ្ជឹងគិតពីពរជ័យដែលកើតឡើងចំពោះអ្នក ឬ មនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ នៅពេលអ្នក ឬ ពួកគេបន្តដើរទៅមុខដោយស្មោះត្រង់ឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនានោះ ។ តើអ្នកគិតថា ការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយស្មោះត្រង់អាចរៀបចំយើងចូលក្នុងនគរស្ថានសួគ៌តាមរបៀបណាខ្លះ ?
ប្រសិនបើអ្នកមានអ៊ិនធើរណែត សូមទស្សនាវីដេអូ Mormon Messages « The Refiner’s Fire » ( ៥:០២ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ។ ពេលអ្នកទស្សនា សូមរកមើលពរជ័យនានា ដែលអាចកើតឡើងមកពីការស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាដោយស្មោះត្រង់ ។
សូមរើសយកគោលការណ៍មួយដែលអ្នកបានរៀន នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៣–១៤ ដែលនឹងជួយអ្នកខ្លាំងបំផុតអំឡុងពេលនៃការសាកល្បង ។ សូមសរសេរគោលការណ៍ដែលអ្នកបានរើសនោះលើប័ណ្ណកត់ត្រា ឬ នៅលើក្រដាសតូចមួយ ។ សូមគិតពីការដាក់វានៅកន្លែងណាដែលអ្នកនឹងមើលឃើញវាញឹកញាប់ « លើកញ្ចក់ ទូរសម្ភារនៅសាលារបស់អ្នក ឬ កន្លែងផ្សេងទៀតដែលអ្នកមើលឃើញញឹកញាប់ ) ដើម្បីផ្តល់ជាកម្លាំង និង ការលើកទឹកចិត្តនៅពេលអ្នកជួបនូវទុក្ខវេទនា ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កិច្ចការ ១៣-១៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖