មេរៀនទី ១៩ ៖ ថ្ងៃទី ៣
កិច្ចការ ១៦-១៧
សេចក្ដីផ្ដើម
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានណែនាំ ប៉ុល និង ដៃគូរបស់លោកឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងខេត្តម៉ាសេដូន ( ប្រទេសក្រិកភាគខាងជើង ) ។ បន្ទាប់ពីប៉ុល បានបណ្តេញអារក្សចេញពីអ្នកបម្រើស្រីម្នាក់ នោះលោកនិង ស៊ីឡាស ត្រូវបានគេវាយធ្វើបាប និង ចាប់ដាក់គុក ។ នាយប់នោះពួកលោកត្រូវបានដោះលែងចេញពីគុកដោយអព្ភូតហេតុ បន្ទាប់មកពួកលោកបានជ្រមុជទឹកអ្នកយាមគុក និង គ្រួសាររបស់គាត់ ។ ប៉ុល និងស៊ីឡាសបានបង្រៀនដំណឹងល្អនៅក្រុងថែស្សាឡូនីច និងក្រុងបេរា ។ ការបៀតបៀនមកពីសំណាក់ពួកអ្នកឥតជំនឿនៅទីក្រុងទាំងនេះបានបង្ខំប៉ុលឲ្យភៀសខ្លួនទៅក្រុងអាថែន ជាទីក្រុងដែលលោកបានបង្រៀនដល់ប្រជាជនអំពីលក្ខណៈពិតរបស់ព្រះនៅលើភ្នំអើរីយ៉ូស ។
កិច្ចការ ១៦:១-១៥
ប៉ុល និង ដៃគូរបស់លោកផ្សាយដំណឹងល្អនៅខេត្តម៉ាសេដូន
ការបំផុសគំនិត សំដៅ លើអារម្មណ៍ ឬ ចំណាប់អារម្មណ៍ដែលយើងបានទទួលពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីនិយាយ ឬ ធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ ។
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានថ្លែងពីបទពិសោធន៍មួយដែលលោកបានមាននៅពេលលោកបានធ្វើតាមការបំផុសគំនិតឲ្យទៅ ហើយផ្តល់ពរជ័យបព្វជិតភាពដល់មិត្តភក្តិម្នាក់នៅឯមន្ទីរពេទ្យ ។ ជាលទ្ធផលការណ៍នេះបានសង្គ្រោះដល់ជីវិតមិត្តភក្តិរបស់លោក ។ ប្រធាន ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ថា លោកបានរៀនមេរៀនដូចតទៅនេះនៅថ្ងៃនោះ ៖ « ចូរកុំ ចូរកុំ ចូរកុំ បង្អង់ពេលចំពោះការបំផុសគំនិតឡើយ » ( « The Spirit Giveth Life » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ៥ ) ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរ ចូរកុំបង្អង់ពេលចំពោះការបំផុសគំនិតពីព្រះអម្ចាស់ឡើយ ។ នៅក្រោមសេចក្តីថ្លែងនោះសូមសរសេរអំពីលទ្ធផលវិជ្ជមានដែលអាចមាន មកពីការបន្តស្តាប់តាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៦ សូមរកមើលគោលការណ៍ដែលអាចជួយអ្នកយល់បន្ថែមទៀតពីភាពចាំបាច់នៃការស្តាប់តាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:១–៥ យើងអានថា ប៉ុល ស៊ីឡាស និង ធីម៉ូថេធាស ( ហៅថា ធីម៉ូថេ ) បានធ្វើដំណើរទៅសាខាជាច្រើនរបស់សាសនាចក្រ ដើម្បីប្រកាសអំពីការសម្រេចចិត្តរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដែលបានធ្វើឡើងនៅក្រុងយេរូសាឡិម ដែលនឹងជះឥទ្ធិពលដល់សាសនាចក្រទាំងមូល ហើយពង្រឹងសេចក្តីជំនឿសមាជិកសាសនាចក្រ ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៦:៦–១០ ដោយរកមើលពីរបៀបដែល ប៉ុល និង ដៃគូរបស់លោក ដែលប្រហែលជារួមមានទាំង លូកាផង ជាអ្នកបានដឹងពីទីកន្លែងដែលពួកលោកទៅ នៅពេលពួកលោកធ្វើដំណើរ ។ អ្នកអាចមើលផែនទីក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ល.រ. ១៣ « ដំណើររបស់សាវកប៉ុលទៅផ្សាយសាសនា » សម្រាប់ទីតាំងនានាដែលប៉ុលបានធ្វើដំណើរទៅ ។
សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:១០ ថា ប៉ុល និង ដៃគូរបស់លោកបានធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ ហើយបានឆ្លើយតប « ភ្លាមៗ » ទៅនឹងការនិមិត្តដែលប៉ុលបានទទួល ។
យើងអាននៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:១១–១៣ ថា ប៉ុល និង ស៊ីឡាសបានធ្វើដំណើរពី ក្រុងទ្រអាសរហូតដល់ពួកគេបានទៅដល់ ក្រុងភីលីពជាទីក្រុងមួយនៅខេត្ត ម៉ាសេដូន ។ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ពួកលោកបានចាកចេញពីទីក្រុងនោះទៅអធិស្ឋានក្បែរច្រាំងទន្លេ ហើយបានចាប់ផ្តើមនិយាយជាមួយស្ត្រីដែលប្រជុំគ្នានៅទីនោះ ។
« លីឌា ជាអ្នកជំនួញល័ខពណ៌ស្វាយ » ( កិច្ចការ ១៦:១៤ )
សូមអាន កិច្ចការ ១៦:១៤–១៥ ដោយរកមើលថាតើស្ត្រីឈ្មោះ លីឌា បានឆ្លើយតបចំពោះការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដូចម្តេច ។ ក្នុង ខទី ១៤ ឃ្លា « អ្នកជំនួញល័ខពណ៌ស្វាយ » សំដៅលើព្រឹត្តិការណ៍ដែលថា លីឌាបានលក់ល័ខពណ៌ស្វាយ ដែលថ្លៃខ្លាំង ហើយប្រហែលជាមានន័យថា គាត់គឺជាស្ត្រីម្នាក់ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ និង អំណាច ។ ពាក្យ យកចិត្តទុកដាក់ មានន័យថា នាងបានយកចិត្តទុកដាក់ ឬ បានស្តាប់តាម ។
តើឃ្លាណាមួយនៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:១៤ ដែលបង្ហាញថា លីឌាត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីទទួលយកដំណឹងល្អ ?
ចេញពីបទពិសោធន៍របស់ប៉ុល យើងអាចរៀនថា នៅពេលយើងធ្វើតាមវិវរណៈដែលព្រះបានប្រទានឲ្យ នោះយើងអាចបានដឹកនាំឲ្យទៅរកមនុស្សដែលត្រៀមខ្លួនទទួលយកដំណឹងល្អ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍តទៅនេះពី អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយគូសបន្ទាត់ពីក្រោមអ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍ថាយើងត្រូវធ្វើ ដើម្បីត្រូវបានដឹកនាំទៅជួបអស់អ្នកដែលត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីទទួលដំណឹងល្អ ៖
« យើងត្រូវតែអធិស្ឋានទូលសូមជំនួយ និង ការណែនាំពីព្រះអម្ចាស់ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចក្លាយជាឧបករណ៍នៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់សម្រាប់បុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច—ជាបុគ្គលម្នាក់ដែលចង់ឲ្យយើងជួយគេនាថ្ងៃនេះ ។ បន្ទាប់មក យើងត្រូវស្ដាប់តាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណអំពីរបៀបដែលយើងដំណើរការនោះ ។
« ការបំផុសគំនិតទាំងនោះនឹងកើតឡើង ។ យើងដឹងពីទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរាប់មិនអស់មកហើយថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងរៀបចំមនុស្សទាំងឡាយឲ្យទទួលយកដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់តាមវេលារបស់ទ្រង់ និងតាមរបៀបរបស់ទ្រង់ ។ មនុស្សទាំងនោះកំពុងស្រាវជ្រាវ ហើយនៅពេលយើងស្វែងរកពួកគេ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេតាមរយៈការឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើង ។ ទ្រង់នឹងបំផុសគំនិត ហើយណែនាំដល់អស់អ្នកដែលមានបំណង និង មានចិត្តស្មោះសរស្វែងរកការណែនាំពីរបៀប ទីកន្លែង ពេលវេលា និង មនុស្សដែលយើងត្រូវចែកចាយដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ » (« Sharing the Gospel » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ៨ ) ។
-
សូមពិចារណាពីគ្រាមួយនៅពេលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានស្តាប់តាមការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបានជួបនរណាម្នាក់ដែលបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ ដើម្បីទទួលយកដំណឹងល្អ ឬ នៅពេលនរណាម្នាក់បានធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីស្វែងរកអ្នក នៅពេលអ្នកបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីទទួលយកដំណឹងល្អ ។ សូមកត់ត្រាបទពិសោធន៍នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
សូមព្យាយាមធ្វើតាមដំបូន្មានដែលចែកចាយដោយអែលឌើរ អូក ដោយអធិស្ឋានទូលសូមជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ ហើយបន្ទាប់មកធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយអស់អ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួន ។
កិច្ចការ ១៦:១៦-៤០
ប៉ុល និង ស៊ីឡាសត្រូវបានចាប់ដាក់គុក ហើយក្រោយមកត្រូវបានដោះលែងវិញ
សូមអាន កិច្ចការ ១៦:១៦–១៨ ដោយរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានធ្វើ នៅពេលលោកបានជួបនឹង « បាវស្រី » ម្នាក់ ( កិច្ចការ ១៦:១៦ ) ឬ អ្នកបម្រើស្រី ដែលមានវិញ្ញាណអារក្សចូលខ្លួន ។ អារក្សភីថង់ ( កិច្ចការ ១៦:១៦ ) គឺជា « វិធីសាស្ត្រនៃជំនឿមួយបែបដែលព្យាយាមបើកបង្ហាញនូវដំណើររឿងនៃព្រឹត្តិការណ៍នាពេលអនាគត ។ ទំនៀមទម្លាប់បែបនោះ បានមាននៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍ទាំងអស់ និង នៅគ្រប់ជំនាន់ ជាញឹកញាប់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរពួកនេះត្រូវបានគេកាត់ទោស » ( Bible Dictionary « Divination » ) ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៦:១៩-២១ ដោយរកមើលថាតើចៅហ្វាយរបស់បាវស្រីនោះបានឆ្លើយតបចំពោះសកម្មភាពរបស់ប៉ុលដូចម្តេច ។
យោងតាម កិច្ចការ ១៦:១៩ ហេតុអ្វីពួកគេអន់ចិត្ត ?
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:២២–២៤ យើងរៀនថា ហ្វូងមនុស្ស និង អាជ្ញាធរក្នុងមូលដ្ឋានបានបញ្ជាថា ប៉ុល និង ស៊ីឡាស ត្រូវឲ្យគេវាយដំ និង ចាប់ដាក់គុក ។
-
សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមចូលទៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមអានវគ្គបទគម្ពីរដែលមាននៅលើតារាងនោះ ហើយគូររូបសាមញ្ញមួយនៅលើតារាងផ្ទាល់ខ្លួននោះ ដោយបង្ហាញពីអ្វីដែលត្រូវបានពិពណ៌នានៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនីមួយៗ ។
សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:៣១ ពីរបៀបដែល ប៉ុល និង ស៊ីឡាសបានឆ្លើយសំណួររបស់អ្នកយាមគុកដែលសួរថា « តើត្រូវឲ្យខ្ញុំធ្វើដូចម្តេចឲ្យបានសង្គ្រោះផង ? » ( កិច្ចការ ១៦:៣០ ) ។ តើក្រោយមកអ្នកយាមគុកនោះបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
ចេញពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដល់អ្នកយាមគុក នោះយើងរៀនថា សេចក្ដីសង្គ្រោះតម្រូវឲ្យមានការជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយយើងបង្ហាញជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់តាមរយៈការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។
សេចក្ដីសង្គ្រោះ មានន័យថា « ដើម្បីឲ្យបានរួចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម ព្រមទាំងពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណផង » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្ដីសង្គ្រោះ » scriptures.lds.org ) ។ តើការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកបង្ហាញសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដូចម្តេច ?
ក្រៅពីការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក តើមានវិធីណាទៀត ដែលយើងអាចបង្ហាញជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាន ?
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:៣៥-៤០ យើងរៀនថា លោកនគរបាលបាននាំពាក្យទៅដល់អ្នកយាមគុកដោយអនុញ្ញាតឲ្យដោះលែង ប៉ុល និង ស៊ីឡាស ។ ប៉ុលបានបដិសេធពីការដោះលែងនោះ ដោយសារលោកបានដឹងពីសិទ្ធិរបស់លោកក្នុងនាមជាពលរដ្ឋសាសន៍រ៉ូម ហើយបានដឹងថាការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេចំពោះលោកគឺអយុត្តិធម៌ ។ វាជារឿងខុសច្បាប់ដែលវាយដំពលរដ្ឋសាសន៍រ៉ូម ដោយពុំបានធ្វើការកាត់ទោសជាមុននោះ ។ នៅពេលលោកនគរបាលបានដឹងថា ប៉ុល និង ស៊ីឡាសគឺជាពួកសាសន៍រ៉ូម នោះពួកគេមានការភិតភ័យ ។ លោកនគរបាលបានមកឯគុក ហើយដោះលែងប៉ុល និង ស៊ីឡាស ហើយសូមឲ្យពួកលោកចេញពីទីក្រុងទៅ ។
កិច្ចការ ១៧:១-១៥
មានពួកយូដាមួយចំនួននៅក្រុងថែស្សាឡូនីចព្យាយាមបញ្ឈប់ប៉ុលមិនឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អ
សូមគិតពីដំបូន្មានដែលអ្នកនឹងផ្តល់ឲ្យបុគ្គលម្នាក់ៗដែលនៅក្នុងស្ថានភាពខាងក្រោមនេះ ៖
-
យុវជនម្នាក់ដែលជាសមាជិកសាសនាចក្របានស្ដាប់សមាជិកមួយរូបនៅក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ថ្លែងអំពីសារសំខាន់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគ្រួសារនៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ មិត្តមួយចំនួនរបស់យុវជននោះបានសម្ដែងការមិនពេញចិត្តជាមួយនឹងការបង្រៀនរបស់សាវករូបនោះ ។ យុវជននោះចង់ដឹងដោយខ្លួនឯងថា តើការបង្រៀនរបស់សាវករូបនោះជាការពិតដែរឬទេ ។
-
យុវនារីម្នាក់បានចោទសួរពីសារសំខាន់នៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យក្លាយជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ។ មិត្តភក្ដិរបស់នាងភាគច្រើនបានបបួលគ្នាទៅហាងទំនិញ បរិភោគអាហារនៅហាង ឬ ទៅមើលភាពយន្តនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។ ម្ដាយនាងពន្យល់ពីពរជ័យដែលអាចកើតមានពីការគោរពដល់ព្រះអម្ចាស់នៅថ្ងៃអាទិត្យ ប៉ុន្តែយុវនារីម្នាក់នេះនៅតែមិនជឿថាការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យក្លាយជាថ្ងៃបរិសុទ្ធគឺជារឿងដ៏មានសារសំខាន់នោះទេ ។
សូមរកមើលគោលការណ៍នានា នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៧ ដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យដឹងដោយខ្លួនឯង ពីសេចក្ដីពិតដ៏ពេញលេញនៃសារលិខិត ដែលយើងទទួលពីពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:១ យើងរៀនថា ប៉ុល និងស៊ីឡាសបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងថែស្សាឡូនីច ជាទីក្រុងដែលពួកលោកបានបង្រៀននៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់ពួកយូដា ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៧:២–៣ ដោយរកមើលអ្វី ដែលប៉ុលបានប្រើប្រាស់ ដើម្បីបង្រៀនពួកសាសន៍យូដាថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមែស៊ី ។
ពាក្យ បើកសំដែងយ៉ាងច្បាស់ នៅក្នុង ខទី ៣ មានន័យថា ការប្រកាស ឬ ការអះអាង ។ ប៉ុលបានប្រើវគ្គបទគម្ពីរជាភស្តុតាងដើម្បីគាំទ្រទីបន្ទាល់របស់លោកថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៧:៤-៥ ដោយរកមើលថា ប្រជាជននៅថែស្សាឡូនីចបានឆ្លើយតបយ៉ាងណាចំពោះការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ។ ពាក្យ បានចូលខាង នៅក្នុង ខទី ៤ មានន័យថា បានប្រមូលផ្តុំគ្នា ឬ ចូលរួម ហើយពាក្យ ពាលអនាថា នៅក្នុង ខទី ៥ មានន័យថាទុច្ចរិត ឬ អំពើអាក្រក់ ។
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:៦–៩ យើងរៀនថា មនុស្សកំណាចដែលពុំជឿ បានព្យាយាមស្វែងរក ប៉ុល និង ស៊ីឡាស ប៉ុន្តែនៅពេលពួកគេរកមិនឃើញ នោះក្រុមមនុស្សកំណាចនេះបានយកអ្នកមានជំនឿមួយចំនួនទៅចំពោះមុខពួកដឹកនាំនៅថែស្សាឡូនីច ហើយបានអះអាងថាការបង្រៀនរបស់ប៉ុលបានគំរាមកំហែងដល់សិទ្ធិអំណាចរបស់ស្ដេចសេសា ។
សូមអាន កិច្ចការ ១៧:១០-១២ ដោយរកមើលកន្លែងដែលប៉ុល និង ស៊ីឡាសបានរត់គេចខ្លួន ហើយថាពួកសាសន៍យូដានៅទីនោះបានឆ្លើយតបចំពោះការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដូចម្តេច ។
សូមគិតពីការគូសចំណាំនៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:១១ តើប្រជាជនបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលបាននាំពួកគេឲ្យជឿលើការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ? ក្រោយមក សូមបំពេញសមីការដូចតទៅនេះ ជាមួយសកម្មភាពដែលអ្នកបានគូសចំណាំ ៖
__________________________ + _____________________________ = ជំនឿ
ដើម្បីយល់ពីអត្ថន័យនៃការ« ប្រុងប្រៀបសព្វគ្រប់នឹង[ ទទួល ]ព្រះបន្ទូល » ( កិច្ចការ ១៧:១១ ) សូមស្រមៃថាតើវាមានសភាពដូចម្តេច នៅពេលនរណាម្នាក់ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចាប់បាល់នោះ ។ ឥឡូវនេះសូមស្រមៃថា តើវាមានសភាពដូចម្តេច ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ មិន ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចាប់បាល់នោះ ។ តើវាមានសភាពដូចម្តេចដែរ នៅពេលមនុស្សម្នាក់បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីទទួលយកពាក្យសម្តីរបស់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះនោះ ? តើវាមានសភាពដូចម្តេចដែរ នៅពេលមនុស្សម្នាក់ មិន បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីទទួលយកពាក្យសម្តីរបស់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះនោះ ?
បុគ្គលម្នាក់ដែលទទួលព្រះបន្ទូលដោយបានត្រៀមគំនិតជាស្រេច នោះគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលបន្ទាបខ្លួន អត់ធ្មត់ និង មានឆន្ទៈធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅពេលគាត់បានដឹងពីព្រះទ័យទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៣:១៩) ។
ចេញពី កិច្ចការ ១៧:១០–១២ យើងរៀនថា ប្រសិនបើយើងទទួលពាក្យសម្ដីនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយត្រៀមគំនិតជាស្រេច ហើយស្រាវជ្រាវបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ នោះជំនឿរបស់យើងលើប្រសាសន៍របស់ពួកលោកនឹងមានភាពរឹងមាំ ។
-
សូមមើលស្ថានភាពដែលបានពិពណ៌នានៅខាងដើមនៃវគ្គនេះឡើងវិញ ហើយបន្ទាប់មក ឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើគោលការណ៍នេះអាចជួយមនុស្សនៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើការត្រៀមគំនិតជាស្រេចដើម្បីរៀនអាចជួយឲ្យសមត្ថភាពរបស់យើងជឿលើសេចក្ដីពិតបានតាមរបៀបណាខ្លះ ?
-
តើការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃអាចជះឥទ្ធិពលលើសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការជឿលើសេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
សូមគិតពីគ្រាដែលអ្នកបានឃើញពីភាពពេញលេញនៃសេចក្ដីពិតចំពោះគោលការណ៍នេះ ។ អ្នកអាចគិតពីការចែកចាយបទពិសោធន៍របស់អ្នកជាមួយមិត្តភក្តិ ឬសមាជិកម្នាក់ក្នុងគ្រួសារអ្នក ។
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:១៣–១៥ យើងរៀនថា នៅពេលពួកយូដានៅក្រុងថែស្សាឡូនីចបានឮថា ប៉ុលកំពុងប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្រុងបេរា នោះពួកគេបានមកធ្វើឲ្យប្រជាជននៅក្រុងបេរាខឹង ។ ប៉ុលបានរត់ភៀសខ្លួនម្ដងទៀត ដូច្នេះលោកបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងអាថែន ។
កិច្ចការ ១៧:១៦-៣៤
ប៉ុលបង្រៀននៅភ្នំអើរីយ៉ូស
ប៉ុលបានបង្រៀននៅភ្នំអើរីយ៉ូស
នៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:១៦–៣៤ យើងរៀនថា នៅក្រុងអាថែន ប៉ុលបានឃើញអាសនាមួយជាមួយចំណារថា « ព្រះដ៏ពុំស្គាល់ » ( កិច្ចការ ១៧:២៣ ) ។ ក្រោយមកប៉ុល បានបង្រៀន ប្រជាជននៅក្រុងអាថែនអំពីលក្ខណៈនៃព្រះដ៏ពិត—គឺព្រះវរបិតាសួគ៌—ជាព្រះដែលពួកគេពុំស្គាល់ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កិច្ចការ ១៦-១៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖