មេរៀនទី ២៥ ៖ ថ្ងៃទី ១
អេភេសូរ ២–៣
សេចក្ដីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងអេភេសូរថា មនុស្សមានបាបទាំងអស់អាចបានសង្គ្រោះដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះ ហើយថាពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃក្លាយទៅជាសាសន៍តែមួយក្នុងគ្រួសារព្រះ ។ ប៉ុលក៏បានពន្យល់ថា សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានស្ថាបនាឡើងនៅលើគ្រឹះនៃពួកសាវក និងពួកព្យាការី ហើយលោកបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់លោកដែលចង់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
អេភេសូរ ២
ប៉ុលបង្រៀនអំពីរបៀបដែលព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសង្គ្រោះទាំងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ
សូមគិតអំពីគ្រាមួយដែលអ្នកអាចមានអារម្មណ៍ថា មិនត្រូវបានគេរាប់រក ឬបែកឆ្ងាយពីមនុស្សដទៃ ។
នៅគ្រាដែលសាវកប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ពួកអេភេសូរ មានសមាជិកមួយចំនួនដែលជាពួកសាសន៍យូដាបានមានអារម្មណ៍ថាពួកគេប្រសើរជាងពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿសាសន៍ដទៃដោយសារតែពួកសាសន៍យូដាគឺជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលពីកំណើត រីឯបុរសៗក៏បានកាត់ស្បែកហើយដែរ ។
សូមអាន អេភេសូរ ២:១–៣ ដោយស្វែងរកថា តើប៉ុលបានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណទាំងពួកបរិសុទ្ធសាសន៍ដទៃផង ( អ្នករាល់គ្នា និង អ្នករាល់គ្នា នៅក្នុង ខទី ១–២ ) និងពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាផង ( យើងរាល់គ្នា នៅក្នុង ខទី ៣ ) ដែលនៅពីមុនពួកគេបានប្រែចិត្តជឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ឃ្លា « មេគ្រប់គ្រងរាជ្យលើអាកាស » នៅក្នុង ខទី ២ សំដៅទៅលើអារក្ស និងឥទ្ធិពលរបស់វាពាសពេញពិភពលោក ។
-
យោងតាម ខទី ១–២ តើពួកសាសន៍ដទៃបានមានស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណដូចម្ដេចកាលពីមុនពួកគេបានប្រែចិត្តជឿ ?
-
យោងតាម ខទី ៣ តើប៉ុល និងពួកសាសន៍យូដាបានមានស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណដូចម្ដេចពីមុនពួកគាត់បានប្រែចិត្តជឿ ?
ប៉ុលបានពិពណ៌នាថាទាំងពួកសាសន៍ដទៃ និង ពួកសាសន៍យូដា ទាំងអស់គ្នាបានស្លាប់ខាងវិញ្ញាណដោយសារតែអំពើបាបរបស់ខ្លួន ( សូមមើល ខទី ១ ) ។ ពួកគេបានធ្វើតាមរបៀប ឬបំណងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ហេតុដូច្នេះហើយទើបពួកគេបានធ្លាក់ទៅក្នុងសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះ ។
សូមអាន អេភេសូរ ២:៤–៦ ដោយស្វែងរកស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍ដទៃ និងពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាបន្ទាប់ពីពួកគេបានប្រែចិត្តជឿ ។ ពាក្យ ប្រោសឲ្យបានរស់ នៅក្នុង ខទី ៥ មានន័យថា ធ្វើឲ្យនៅមានជីវិត រីឯឃ្លា « ស្ថានដ៏ខ្ពស់ » នៅក្នុង ខទី ៦ សំដៅទៅលើនគរសេឡេស្ទាល ( សូមមើល ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ២:៥០០ ) ។
សូមកត់ចំណាំថាបន្ទាប់ពីពួកគេបានប្រែចិត្តជឿ នោះព្រះអម្ចាស់បានប្រោសទាំងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃឲ្យបានរស់ ឬធ្វើឲ្យពួកគេនៅមានជីវិតពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ និងស្ថានភាពមានបាបរបស់ពួកគេវិញ ។ យើងហៅសកម្មភាពនេះថា ការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ ឬការបានសង្គ្រោះពីអំពើបាបរបស់យើង ។
សូមអាន អេភេសូរ ២:៧–១០ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកសាសន៍ដទៃ និងពួកសាសន៍យូដាអាចមានការផ្លាស់ប្ដូរនេះបាន ។
ខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀននូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ តាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះ នោះមនុស្សលោកអាចបានសង្គ្រោះតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សេចក្តីជំនឿពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តែងតែដឹកនាំយើងឲ្យដើរតាមទ្រង់ ហើយធ្វើទង្វើល្អជានិច្ច ។ សូមកត់ចំណាំថា ប៉ុលបានសង្កត់ធ្ងន់ថា យើងមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនយើងបានទេ ទោះជាយើងប្រព្រឹត្តអំពើល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ ( សូមមើល អេភេសូរ ២:៨–៩ ) ។ ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនអំពីតម្រូវការរបស់យើងឲ្យមានព្រះគុណរបស់ព្រះ ៖
« ដោយសារតែយើងទាំងអស់គ្នា ‹ បានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ › [ រ៉ូម ៣:២៣ ] ហើយដោយសារតែ ‹ គ្មានរបស់អ្វីដែលមិនស្អាតអាចចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះ › បាន [ នីហ្វៃទី១ ១៥:៣៤ ] ទើបយើងគ្រប់គ្នាពុំសក្ដិសមនឹងត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមាននៃព្រះវិញបានឡើយ ។
« ទោះជាយើងបម្រើព្រះដោយអស់ពីព្រលឹងរបស់យើងក្ដី ក៏វាពុំគ្រប់គ្រាន់ដែរ ដ្បិតយើងនៅតែជា ‹ បាវឥតប្រយោជន៍ › ដដែល [ ម៉ូសាយ ២:២១ ] ។ យើងពុំអាចរកវិធីរបស់យើងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញបានទេ ការទាមទារនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ឈរជារនាំង ជាការទាមទារដែលធ្វើឲ្យយើងគ្មានអំណាចដើម្បីយកឈ្នះដោយខ្លួនឯងបានឡើយ ។
« ប៉ុន្តែ មនុស្សគ្រប់រូបមិនវិនាសបង់ឡើយ ។
« ព្រះគុណនៃព្រះគឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ធំ និងគ្មានទីបំផុត ។
« តាមរយៈពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះផែនការនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាបង្គ្រប់តាមការទាមទារនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ [ សូមមើល អាលម៉ា ៤២:១៥ ] ‹ ហើយ [ នាំ ] មកនូវមធ្យោបាយទាំងឡាយដល់មនុស្ស ដើម្បីឲ្យគេមានសេចក្ដីជំនឿចំពោះការប្រែចិត្ត › [ អាលម៉ា ៣៤:១៥ ] ។
« ទោះបើអំពើបាបរបស់យើងដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ [ សូមមើល អេសាយ ១:១៨ ] ។ ដោយសារតែព្រះអង្គសង្គ្រោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ‹ បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់ ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សទាំងអស់ › [ ធីម៉ូថេ ទី១ ២:៦ ] ទើបច្រកចូលនគរដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់បើកចំហឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាចូល [ សូមមើល ពេត្រុស ទី២ ១:១១ ] ។
« ច្រកចូលនោះបានបើកហើយ ! …
« ដើម្បីទទួលបានសិរីល្អ យើងត្រូវការលើសពីការចាក់សោបើកទ្វារច្រកចូលទៅទៀត យើងត្រូវតែចូលទៅតាមក្លោងទ្វារនោះ ដោយមានបំណងក្នុងចិត្តដើម្បីបានផ្លាស់ប្ដូរ—ជាការផ្លាស់ប្ដូរមួយ ដែលព្រះគម្ពីរពិពណ៌នាថាជា ‹ ការកើតម្ដងទៀត មែនហើយ គឺកើតមកពីព្រះ ផ្លាស់ប្រែពីស្ថានភាព [ លោកិយរបស់យើង ] និង ការធ្លាក់ ទៅកាន់ស្ថានភាពនៃសេចក្ដីសុចរិតវិញ នៅពេលបានព្រះទ្រង់ប្រោសលោះ នោះនឹងក្លាយទៅជាបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ › [ ម៉ូសាយ ២៧:២៥ ] ។ …
« ព្រះគុណគឺជាអំណោយមកពីព្រះ ចំណែកឯបំណងប្រាថ្នារបស់យើងក្នុងការគោរពតាមបញ្ញត្តិនិមួយៗរបស់ព្រះ គឺជាការបង្ហាញដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ថា យើងចង់ទទួលបានអំណោយពិសិដ្ឋនេះ » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៨, ១១០ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង អាចជួយយើងឲ្យទទួលបានអំណោយនៃព្រះគុណពីព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
រូបភាពភ្ជាប់មកជាមួយនេះ បង្ហាញអំពីផ្នែកមួយនៃគំរូព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌនៅក្រុងយេរូសាឡិម ។ សញ្ញាព្រួញចង្អុលទៅ « ជញ្ជាំងដែលខាន់ » ( អេភេសូរ ២:១៤ ) ក្នុងបរិវេណខាងក្រៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ដោយសារតែពួកសាសន៍ដទៃពុំមែនជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលពីកំណើត ដែលរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ នោះត្រូវគេហាមឃាត់មិនឲ្យចូលហួសពីជញ្ជាំងនេះទៅកាន់ទីកាន់តែពិសិដ្ឋក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធឡើយ ។ ពួកគេត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកដែល « ឃ្លាតចេញ [ ជនបរទេស] ពីអំណាចជាតិអ៊ីស្រាអែលផង ជាមនុស្សដទៃខាងឯសេចក្តីសញ្ញា ដែលទ្រង់បានសន្យាទុក » ( អេភេសូរ ២:១២ ) ។ ជញ្ជាំងដែលខាន់នោះជានិមិត្តរូបនៃការបែងចែកខាងវិញ្ញាណដែលមានរវាងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃពីមុនវិវរណៈរបស់ពេត្រុសដែលប្រាប់ថា ដំណឹងល្អត្រូវប្រកាសទៅកាន់ពួកសាសន៍ដទៃ ។
សូមអាន អេភេសូរ ២:១២–១៥ ដោយស្វែងរកថា តើអ្វីដែលបានរុះរនាំងរវាងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃនោះចេញ ។ ពាក្យ សេចក្តីសំអប់ នៅក្នុង ខទី ១៥ មានន័យថា « សេចក្ដីជំទាស់ សេចក្ដីប្រឆាំង និងសេចក្ដីស្អប់ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្ដីខ្មាំង » scriptures.lds.org ) ។
យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើអ្វីដែលបាននាំឲ្យពួកសាសន៍ដទៃ និងពួកសាសន៍យូដារួបរួមគ្នា ?
តាមរយៈព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ( ដង្វាយធួន ) នោះជញ្ជាំងខាន់ខាងវិញ្ញាណរវាងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃត្រូវបានរុះចេញ ហើយពួកគេបានក្លាយទៅជា « ជាមនុស្សថ្មីតែមួយ » ( អេភេសូរ ២:១៥ ) ឬរូបកាយរួមគ្នាតែមួយ ឬក្រុម នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចសរសេរ ឬកត់ចំណាំសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះក្បែរ អេភេសូរ ២:១២–១៥ ៖ នៅពេលយើងមកឯព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយមានចំណែកក្នុងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ នោះយើងបានរួបរួមគ្នាជាមួយពួកបរិសុទ្ធនៃព្រះ ។
សូមអាន អេភេសូរ ២:១៦–១៩ ដោយស្វែងរកឃ្លាដែលគូសសម្គាល់សេចក្ដីពិតដែលថា នៅពេលយើងមកឯព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយមានចំណែកក្នុងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចបានរួបរួមគ្នាជាមួយពួកបរិសុទ្ធនៃព្រះ ។
សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលអ្នកគិតថា សេចក្ដីពិតនេះមានសារៈសំខាន់ចំពោះយើងដែលត្រូវយល់ ហើយអនុវត្តតាមនៅក្នុងសាសនាចក្រនាពេលបច្ចុប្បន្ន ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើយើងអាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យធ្វើជា ឬទទួលអារម្មណ៍សាជាថ្មីដូចជា « ជាតិតែ១ » ( អេភេសូរ ២:១៩ ) នៅក្នុងសាសនាចក្រ ជាងការដែលធ្វើជា ឬទទួលអារម្មណ៍ដូចជាអ្នកដទៃបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនៅពេលណា ដែលអ្នកធ្លាប់មាននរណាម្នាក់បានជួយអ្នកឲ្យទទួលអារម្មណ៍ដូចជាជាតិតែមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធ ជាងទទួលអារម្មណ៍ថាខ្លួនជាមនុស្សដទៃ ?
-
តើនៅពេលណា ដែលអ្នកធ្លាប់បានព្យាយាមជួយនរណាម្នាក់ឲ្យទទួលអារម្មណ៍ដូចគ្នានេះ ?
-
សូមគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ដែលអាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការចូលរួមសកម្មភាពមួយក្នុងសាសនាចក្រ ។ សូមអញ្ជើញបុគ្គលនេះឲ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាព ឬការប្រជុំមួយក្នុងសាសនាចក្រ រួចខិតខំជានិច្ចដើម្បីជួយបុគ្គលនេះឲ្យទទួលអារម្មណ៍នៃការស្វាគមន៍នៅក្នុងវួដ ឬសាខារបស់អ្នក ។
សូមអាន អេភេសូរ ២:២០–២២ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀន ដែលជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃសាសនាចក្រ ។
សូមបំពេញសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ដោយផ្អែកលើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ សាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់សង់គ្រឹះនៅលើ ដោយមានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជា ។
ថ្មជ្រុងគឺជាថ្មធំដែលដាក់នៅត្រង់ជ្រុងនៃគ្រឹះ ដើម្បីផ្ដល់ភាពរឹងមាំ និងស្ថេរភាពដល់អគារទាំងមូល ។
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជា « ថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក » ( អេភេសូរ ២:២០ ) នៃសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលអ្នកពិចារណាអំពី អេភេសូរ ២:២១–២២ សូមគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើងដល់សាសនាចក្រដោយសារតែថ្មជ្រុងនេះ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើពួកសាវក និងពួកព្យាការីបង្កើតជាគ្រឹះផ្សេងទៀតនៃសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើគ្រឹះនេះផ្ដល់ឲ្យមានស្ថេរភាពដល់សាសនាចក្រ ហើយការពារសាសនាចក្រទប់ទល់នឹងការវាយប្រហាររបស់អារក្សយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
អេភេសូរ ៣
ប៉ុលមានប្រសាសន៍ប្រាប់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់លោកចំពោះពួកបរិសុទ្ធអេភេសូរ
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង អេភេសូរ ៣:១–១៦ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានបង្រៀនថា តាមរយៈទ្រង់ នោះពួកសាសន៍ដទៃអាចធ្វើជា « ជាតិតែ១ » ( ខទី ៦ ) ជាមួយនឹងរាស្ត្រអ៊ីស្រាអែល និងជាអ្នកមានចំណែកក្នុងសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ។ ការងារបម្រើរបស់ប៉ុលគឺត្រូវបង្រៀនអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ។
សូមអាន អេភេសូរ ៣:១៧–១៩ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានមានបំណងប្រាថ្នាចង់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធស្គាល់ ហើយដឹង ។
យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើអ្វីដែលប៉ុលចង់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធស្គាល់ ហើយដឹងនោះ ?
ចេញពី អេភេសូរ ៣:១–១៩ យើងរៀនថា ពួកសាវក និងពួកព្យាការីព្យាយាមជួយបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះឲ្យស្គាល់ ហើយដឹងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើពួកសាវក និងពួកព្យាការី ជួយបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះឲ្យយល់អំពីពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង ហើយដឹងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅជំនាន់របស់យើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនៅពេលពេលណាដែលការបង្រៀននៃពួកសាវក និងពួកព្យាការីបានជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង ហើយដឹងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
-
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា អេភេសូរ ២–៣ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖