អេភេសូរ ៤–៦

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោកទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធអេភេសូរ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា ព្រះអម្ចាស់បានស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើង ហើយបានហៅថ្នាក់ដឹកនាំដើម្បីធ្វើឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានគ្រប់លក្ខណ៍ផង និងបង្រួបបង្រួមពួកបរិសុទ្ធផង ។ លោកក៏បានលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យចេញពីជីវិតកាលពីមុនរបស់ខ្លួន ហើយចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីជាអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ។ ក្រោយមក ប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធអំពីរបៀបពង្រឹងទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ហើយបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យ « ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ » ( អេភេសូរ ៦:១១ ) ដើម្បីតតាំងនឹងការល្បួងរបស់សាតាំង ។

អេភេសូរ ៤:១–១៦

ប៉ុលបង្រៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃសាសនាចក្រនៃព្រះគ្រីស្ទ

សូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពទាំងពីរខាងក្រោមនេះ ៖

នៅឯសាលា គ្រូរបស់អ្នកស្នើឲ្យសិស្សបង្ហាញទស្សនៈរបស់ខ្លួនអំពីប្រធានបទប្រជែងគ្នាមួយ ។ នៅពេលសិស្សចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ អ្នកឃើញថា ពួកគេភាគច្រើនគាំទ្រគោលជំហមួយដែលមានលក្ខណៈខុសពីការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រ ។
អ្នកតែងច្បាប់នៅក្នុងប្រទេសរបស់អ្នកកំពុងពិចារណាអំពីការដាក់ឲ្យស្របច្បាប់នូវ ឥរិយាបថដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានបង្រៀនថាជារឿងខុសឆ្គង ។

ហេតុអ្វីបានជាស្ថានភាពទាំងនេះអាចជារឿងពិបាកសម្រាប់សមាជិកសាសនាចក្រ ?

នៅពេលអ្នកសិក្សា អេភេសូរ ៤:១–១៦ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចដឹងអ្វីដែលត្រូវ និងអ្វីដែលខុសនៅក្នុងពិភពលោកដែលមានការផ្លាស់ប្ដូរខាងតម្លៃ និងជំនឿនេះ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:១–៦ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីដែលសាវកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីសាសនាចក្រ និងគោលលទ្ធិនៃសាសនាចក្រ ។

តើអ្នកគិតថាប៉ុលចង់មានន័យដូចម្ដេចកាលលោកបានបង្រៀនថា មាន « ព្រះអម្ចាស់តែ១ សេចក្តីជំនឿតែ១ [ និង ] បុណ្យជ្រមុជតែ១ » ( អេភេសូរ ៤:៥ ) ?

នៅជំនាន់របស់ប៉ុលក៏ដូចជាជំនាន់របស់យើងដែរ មានសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏ពិតតែមួយគត់នៅលើផែនដីនេះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១:៣០ ) ។

ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង អេភេសូរ ៤:៧–១០ ប៉ុលបានបង្រៀនថា តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងទាំងអស់គ្នាបានទទួលឱកាសដើម្បីទទួលបានអំណោយនៃព្រះគុណរបស់ព្រះ ( ព្រះចេស្ដាទ្រង់ដែលមានដើម្បីសង្គ្រោះយើង ) ។ លោកក៏បានបង្រៀនថា ព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានអំណោយដទៃៗទៀតដល់មនុស្សលោកដែរ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:១១ ដោយស្វែងរកថា តើតំណែងអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទាន ឬស្ថាបនាឡើងក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ( អេភេសូរ ៤:១១–១៤ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវានៅក្នុងរបៀបមួយ ដែលជួយអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលខាងមុខ ) ។

ងារទាំងឡាយនៃតំណែងនានារបស់បព្វជិតភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ អាចមិនដូចគ្នាទៅនឹងងារទាំងឡាយដែលប្រើនៅជំនាន់របស់ប៉ុលនោះទេ រីឯសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពីដំបូងអាចគ្មានគ្រប់ការហៅបម្រើដែលសាសនាចក្រមានសព្វថ្ងៃនេះឡើយ ។ ឧទាហរណ៍ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនថា « អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អគឺជាលោកអយ្យកោ » ( Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ១៤០ ) ។ ក៏មាន គ្រូគង្វាលគឺជាគង្វាលចៀម ឬ អ្នកដែលដឹកនាំហ្វូងសត្វ—ដែលដូចគ្នាទៅនឹងប៊ីស្សព ប្រធានសាខា ប្រធានស្តេក និងប្រធានមណ្ឌលសម័យទំនើបនេះ ។ អ្នកអាចសរសេរ ឬកត់ចំណាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីពាក្យសម័យទំនើបដែលត្រូវទៅនឹងពាក្យទាំងនេះ ។

សូមសរសេរសេចក្ដីពិតដែលមិនទាន់បានបំពេញខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតក្នុងសាសនាចក្រដើម្បីជួយ … ( អ្នកនឹងបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ) ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:១២–១៣ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតដល់សាសនាចក្រ ។

សូមកត់ចំណាំថា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតដល់សមាជិកក្នុងសាសនាចក្រដើម្បី ធ្វើឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានគ្រប់លក្ខណ៍ ។ សូមសរសេរឃ្លានេះទៅក្នុងសេចក្ដីពិតដែលមិនទាន់បានបំពេញ ដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកផងដែរ អំពីរបៀបមួយចំនួនដែលពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតក្នុងសាសនាចក្រជួយយើងឲ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:១៤ ដោយស្វែងរកមូលហេតុមួយទៀតដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតដល់សាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។

យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរនេះថា ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រទានថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនេះដល់ពួកបរិសុទ្ធដើម្បី ការពារពួកគេពីគោលលទ្ធិខុសឆ្គងដែរ ។ សូមសរសេរបន្ថែមឃ្លានេះទៅក្នុងសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

យើងរៀនចេញពី អេភេសូរ ៤:១១–១៤ នូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតក្នុងសាសនាចក្រដើម្បីជួយឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយការពារពួកគេពីគោលលទ្ធិខុសឆ្គង ។

រូបភាព

ទូកនៅកណ្ដាលព្យុះ

សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងដល់ទូកនោះ ដែលបានបោកចុះឡើងលើផ្ទៃទឹកអំឡុងពេលព្យុះដ៏កំណាច ។

សូមអានស្ថានភាពទាំងពីរ ដែលមាននៅដើមមេរៀននេះឡើងវិញ ។ រួចសូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើទូកដែលបានបោកចុះឡើងនៅលើផ្ទៃទឹក និងដោយខ្យល់ព្យុះកំណាចនោះអាចប្រដូចទៅនឹងបុគ្គលដែលត្រូវ « បោក ហើយផាត់ចុះឡើង » ( អេភេសូរ ៤:១៤ ) ដោយខ្យល់ព្យុះនៃសេចក្ដីបង្រៀនខុសឆ្គង និងគំនិតរបស់ផងមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. តើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកសាវក ពួកព្យាការី និងថ្នាក់ដឹកនាំដទៃៗទៀតក្នុងសាសនាចក្រ ជួយអ្នកដើរតាមព្រះឲ្យឆ្លងកាត់ផ្ទៃទឹកដ៏អំពល់ទាំងនេះ ហើយត្រឡប់ទៅព្រះវរបិតាសួគ៌វិញដោយសុវត្ថិភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសរអំពីរបៀបដែលសាវក ព្យាការី លោកអយ្យកោ ប៊ីស្សព ឬគ្រូ ដែលបានជួយអ្នកឲ្យបង្កើន ឬរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ឬជួយការពារអ្នកពីគោលលទ្ធិខុសឆ្គង និង ការបំភាន់ ។ ប្រសិនបើបុគ្គលដែលអ្នកជ្រើសរើសគឺជាអ្នកដឹកនាំក្នុងមូលដ្ឋាន សូមគិតដល់ការសរសេរសំបុត្រថ្លែងអំណរគុណទៅបុគ្គលនោះ ដោយរៀបរាប់ថាតើគាត់បានជួយអ្នកដូចម្ដេចខ្លះ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:១៥–១៦ ដោយស្វែងរករបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រយើងនឹងបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ។

រូបភាព
រូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—អេភេសូរ ៤:១១-១៤

ដើម្បីជួយអ្នកហាត់សមពន្យល់គោលលទ្ធិដែលមានបង្រៀននៅក្នុង អេភេសូរ ៤:១១–១៤ សូមបង្រៀនសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិម្នាក់អំពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់ស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើង ហើយបានត្រាស់ហៅថ្នាក់ដឹកនាំឲ្យបម្រើក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។ សូមប្រាកដថាអ្នកប្រើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង អេភេសូរ ៤:១១–១៤ ទុកជាផ្នែកមួយនៃការបង្រៀនរបស់អ្នក ។ នៅពេលអ្នកបង្រៀនចប់ សូមឲ្យបុគ្គលដែលអ្នកបានបង្រៀននោះចុះហត្ថលេខាលើសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

អេភេសូរ ៤:១៧-៣២

ប៉ុលលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យបោះចោលអំពើអាក្រក់ ហើយក្លាយជាមនុស្សថ្មីតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

មនុស្សជាច្រើនដែលប៉ុលបានសរសរសំបុត្រទៅនៅក្រុងអេភេសូរ អាចជាអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីលើសាសនាចក្រ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា អេភេសូរ ៤:១៧–៣២ សូមស្វែងរកសេចក្ដីដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់សមាជិកសាសនាចក្រទាំងនេះ ជាសេចក្ដីដែលពួកគេត្រូវធ្វើក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:១៧–២០ ដោយស្វែងរកពាក្យ ឬ ឃ្លា ដែលពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកសាសន៍ដទៃ ដែលមិនបានចូលសាសនាចក្រ ។ សូមកត់ចំណាំអំពីអ្វីដែលប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា ជាមូលហេតុដែលពួកសាសន៍ដទៃបានស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណដូចនេះ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:២១–២៤ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលបានជួយសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យមានភាពខុសប្លែកពីមនុស្សដទៃ ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំ ឬ កត់ចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

តើប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថាបុគ្គលម្នាក់ដែលបានរៀនអំពីសេចក្ដីពិតហើយគួរតែ « ដោះ » អ្វីចេញ ? ( អេភេសូរ ៤:២២ ) ?

យើង « ប្រដាប់ខ្លួន ដោយមនុស្សថ្មីវិញ » ( អេភេសូរ ៤:២៤ ) នៅពេលយើងរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមជារៀងរាល់ថ្ងៃដោយការបង្កើនសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្តពីអំពីបាប និងការទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះ និងការរក្សាព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។ ចេញពីសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុល យើងអាចស្គាល់សេចក្តីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោះមនុស្សចាស់ និងផ្លូវបាបចេញ ហើយប្រដាប់ខ្លួនដោយមនុស្សថ្មី និងមាគ៌ាសុចរិតវិញ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៤:២៥–៣២ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវ « ដោះ » ចេញ ( ខទី ២២ ) ឬ « ដក » ចេញ ( ខទី ៣១ ) និងអ្វីដែលពួកសិស្សត្រូវ « ប្រដាប់ខ្លួន » ( ខទី ២៤ ) ។ អ្នកអាចគូសចំណាំ ឬ កត់ចំណាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកនូវអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។ សូមកត់ចំណាំថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៃអេភេសូរ ៤:២៦ ចាប់ផ្ដើមដោយឃ្លា « តើអ្នកអាចខឹង ហើយមិនប្រព្រឹត្តបាបបានដែរឬ ? » ( នៅក្នុង អេភេសូរ ៤:២៦ លេខយោង a ) ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមគូររូបមួយ ឬ ពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពមួយដែលបង្ហាញអំពីអាកប្បកិរិយាដែលបុគ្គលម្នាក់អាចមាន ជាបុគ្គលដែលបានដោះនិស្ស័យបាបរបស់គាត់ចេញនៅក្នុងចំណុចមួយដែលបានពិពណ៌នា ។ សូមគូររូប ឬពិពណ៌នាផងដែរអំពីស្ថានភាពមួយដែលបង្ហាញអំពីរបៀបដែលបុគ្គលដដែលនោះអាចនឹងប្រព្រឹត្ត ប្រសិនបើគាត់មករកព្រះគ្រីស្ទ ហើយក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ថ្មី ។ នៅពេលអ្នកធ្វើកិច្ចការនេះ អ្នកអាចគូរអំពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ឬបទពិសោធន៍របស់មនុស្សដទៃ ។

សូមចងចាំថា ការដោះមនុស្សចាស់យើងចេញ និងការដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទាំងស្រុង គឺជាដំណើរការឥតឈប់ឈរ ហើយវាមិនមែនជាព្រឹត្តិការណ៍តែម្ដងនោះទេ ។

អេភេសូរ ៥–៦

ប៉ុលទូន្មានពួកបរិសុទ្ធអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ ហើយឲ្យ « ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ »

យើងអាននៅក្នុង អេភេសូរ ៥ ថាសាវកប៉ុលបានបង្រៀនសមាជិកសាសនាចក្រថា ពួកគេគួរតែប្រើទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានជាមួយនឹងសាសនាចក្រ ទុកជាគំរូនៅក្នុងទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់ពួកគេ និងជាមួយមនុស្សដទៃ ។ ឃ្លា « ចំណុះគ្នាទៅវិញទៅមក » នៅក្នុង អេភេសូរ ៥:២១ មានន័យថា ដាក់មនុស្សដទៃនៅពីមុនយើង រីឯឃ្លា « សេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះគ្រីស្ទ » សំដៅទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការគោរពកោតខ្លាចរបស់យើងចំពោះព្រះ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៦:១–៤ ដោយស្វែងរកដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដល់ក្មេងតូចៗអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយឪពុកម្ដាយខ្លួន ។

សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក អាចរឹងមាំបានតាមរយៈការធ្វើតាមដំបូន្មាននេះ ។

បន្ទាប់ពីបានជំរុញឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រ « ប្រដាប់ខ្លួនដោយមនុស្សថ្មី » ( អេភេសូរ ៤:២៤ ) ដើម្បីបានក្លាយជាសុចរិត ហើយបរិសុទ្ធ នោះប៉ុលបានទូន្មានពួកគេឲ្យពាក់អ្វីផ្សេងទៀតដើម្បីជាការការពារ ។

សូមអាន អេភេសូរ ៦:១១-១៣ ដោយស្វែងរកថាតើប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យពាក់អ្វី ។

ហេតុអ្វីបានជាប៉ុលប្រាប់ឲ្យយើង « ពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ » ( អេភេសូរ ៦:១១ ) ? អ្នកអាចគូសចំណាំ ឬកត់ចំណាំមូលហេតុទាំងនេះក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

សូមអាន អេភេសូរ ៦:១៤–១៧ ដោយស្វែងរកបំណែកផ្សេងៗគ្នានៃគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ ដែលប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថាគ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ។

តើការពាក់បំណែកនៃគ្រឿងសឹកទាំងនេះជួយយើងចៀសវាងពីអំពើបាបយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះបានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ?

សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា អេភេសូរ ៤–៦ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖