មេរៀនទី ១៣ ៖ ថ្ងៃទី ៣
យ៉ូហាន ទី ៤
សេចក្តីផ្ដើម
ខណៈដែលយាងទៅស្រុកកាលីឡេ ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លងកាត់ស្រុកសាម៉ារី ហើយបង្រៀនស្ត្រីម្នាក់នៅឯអណ្តូងទឹក ។ ស្ត្រីនោះបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ក្រោយមកព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលកូនប្រុសបុរសត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់ម្នាក់ ។
យ៉ូហាន ៤:១-៤២
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្រៀនស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់
សូមគិតពីសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖ តើធនធានធម្មជាតិអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតនៅលើផែនដីនេះ ? នៅពេលអ្នកគិតអំពីចម្លើយរបស់អ្នក សូមពិចារណាពីធនធានធម្មជាតិដូចជា ដី ដែក ធ្យូងថ្ម ប្រេង មាស និង ពេជ្រ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« យើងអាចគិតជាមុនថា មាស ប្រេង ឬ ពេជ្រមានតម្លៃខ្លាំងបំផុត ។ ប៉ុន្តែក្រៅពីជាតិខនិច ដែក ត្បូងច្នៃហើយ និង ធាតុរំលាយនានាដែលមាននៅលើដី និង ក្នុងដី នោះទឹកគឺមានតម្លៃខ្លាំងបំផុត ។
« ជីវិតមានប្រភពមកពីទឹក ។ « ជីវិតត្រូវបានគាំពារដោយទឹក ។ ទឹកគឺជាធាតុមធ្យមមួយដែលត្រូវការ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងទម្រង់ទាំងអស់នៃជីវិត ។ រូបកាយរបស់យើងមានទឹកប្រមាណជាពីរភាគបី ។ ចំណែកឯមនុស្សអាចរស់នៅបានច្រើនថ្ងៃ ឬ ច្រើនសប្តាហ៍ដោយគ្មានអាហារ ជាទូទៅមនុស្សម្នាក់នឹងស្លាប់ក្នុងរង្វង់តែបី ឬ បួនថ្ងៃបើគ្មានទឹក ។ របាយនៃបណ្តុំមនុស្សដ៏ច្រើនបំផុតនៅលើពិភពលោកគឺមានទីតាំងនៅក្បែរប្រភពទឹកសាប ។ និយាយដោយសាមញ្ញទៅ ជីវិតពុំអាចរស់នៅបានដោយគ្មានការផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតគ្រប់គ្រាន់ឡើយ » (« A Reservoir of Living Water » [ Church Educational System fireside for young adults ថ្ងៃទី ៤ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ១ lds.org/broadcasts) ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា យ៉ូហាន ៤សូមរកមើលថាទឹកបែបណាដែលចាំបាច់សម្រាប់វិញ្ញាណរបស់អ្នក ហើយថាតើអ្នកអាចរកធនធានដ៏មានតម្លៃនោះពីកន្លែងណា ។
សូមអាន ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស៊្មីធ យ៉ូហាន ៤:១-៤ ( នៅក្នុង Bible appendix ) យើងរៀនថាទាំងព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានជ្រមុជទឹក ។
ព្រះយេស៊ូវបានយាងចេញពីស្រុកយូដា ហើយយាងទៅឯស្រុកកាលីឡេវិញ ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៤:៤ដោយរកមើលកន្លែងដែលទ្រង់បានឆ្លងកាត់ខណៈដែលទ្រង់យាងទៅស្រុកកាលីឡេ ។
សូមមើលផែនទីនៃព្រះគម្ពីរប៊ីប លេខ ១១ « ដែនដីបរិសុទ្ធនៅក្នុងជំនាន់គម្ពីរសញ្ញាថ្មី » ហើយប្រាប់ពីទីតាំងនៃស្រុកយូដា ស្រុកសាម៉ារី និង ស្រុក កាលីឡេ ។
ជាទូទៅពួកសាសន៍យូដាធ្វើដំណើរវាងស្រុកសាម៉ារីជាជាងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ស្រុកនោះដោយសារភាពជាសត្រូវដែលមានរវាងសាសន៍យូដា និង សាសន៍សាម៉ារី ( សូមមើល Bible Dictionary « Samaritans ») ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រើសរើសយាងកាត់ស្រុកសាម៉ារីជាជាងវាងពីស្រុកនោះ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:៥-៩ដោយរកមើលអ្វីដែលកើតឡើងនៅពេលព្រះយេស៊ូវបានឈប់គង់នៅឯអណ្តូងក្បែរទីក្រុងស៊ូខារនៅស្រុង សាម៉ារី ។ ( ឃ្លា « ប្រហែលជាថ្ងៃត្រង់ហើយ » នៅក្នុង ខ ៦ មានន័យថាវានៅអំឡុងថ្ងៃត្រង់ ) ។ សូមកត់សម្គាល់ពីការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ស្ត្រីនោះ នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានសូមទឹកនាងផឹក ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:១០–១២ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះសំណួរស្ត្រីនោះ ។
តើទ្រង់បានសុំអ្វីពីនាង ?
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើឃ្លា « អំណោយទាននៃព្រះ » នៅក្នុង ខ ១០គឺទ្រង់កំពុងមានបន្ទូលពីខ្លួនទ្រង់ថាជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក និង ប្រភពនៃទឹករស់ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:១៣-១៤ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីទឹកដែលទ្រង់បានសុំ ។
ដើម្បីយល់កាន់តែប្រសើរពីអ្វីដែលតំណាងឲ្យទឹករស់នោះសូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ បែដណា ៖ « ទឹករស់ដែលបាននិយាយនៅក្នុងរឿងនេះគឺតំណាងឲ្យព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ ហើយដោយសារទឹកវាចាំបាច់សម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតឲ្យរស់ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង គោលលទ្ធិ គោលការណ៍ ព្រមទាំងពិធីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់គឺចាំបាច់សម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។ អ្នក និង រូបខ្ញុំត្រូវការទឹករស់របស់ទ្រង់រាល់ថ្ងៃ ហើយវាផ្គត់ផ្គង់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទ្រទ្រង់ការរីកចម្រើន និង ការអភិវឌ្ឍជាបន្តបន្ទាប់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង » (« A Reservoir of Living Water »២ ) ។
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមគូររូបទឹកមួយពែង ហើយដាក់ឈ្មោះវា ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ដំណឹងល្អទ្រង់ ។ ក្រោយមកសូមសរសេរពីមូលហេតុដែលទឹកជានិមិត្តដ៏សមរម្យនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
ដោយមាននិមិត្តសញ្ញានេះនៅក្នុងចិត្តសូមអាន យ៉ូហាន ៤:១៤ ម្តងទៀត ហើយពិចារណាថាគោលការណ៍អ្វីដែលយើងបានរៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរកឃើញចេញពីខគម្ពីរនេះគឺថា ប្រសិនបើយើងមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយទទួលទានដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ នោះយើងនឹងអាចទទួលជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ សូមគិតអំពីការសរសេរគោលការណ៍នេះ នៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:១៥-១៨ដោយរកមើលនូវអ្វីដែលស្ត្រីម្នាក់នោះបានស្នើសុំពីព្រះយេស៊ូវ និង របៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតប ។ សូមគិតពីរបៀបដែលស្ត្រីនេះត្រូវការទឹកដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានឲ្យ ។
ចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញថា ទ្រង់បានស្គាល់ស្ថានភាពរបស់ស្ត្រីម្នាក់នោះ ។
តើគំនិត ឬ អារម្មណ៍បែបណាដែលស្ត្រីម្នាក់នេះអាចមាន នៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបើកសម្តែងព័ត៌មានលម្អិតអំពីនាង ដែលទ្រង់ជាជនចម្លែកដែលនាងមិនដែលស្គាល់ ?
សេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រាស់ដឹងពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយបានប្រទានដល់យើងនូវដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើវា ។ ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដើម្បីដឹង និង យល់ពីសេចក្តីពិតនេះ ?
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:១៩-២០ដោយរកមើលនូវអ្វីដែលស្ត្រីនោះបាននិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបង្ហាញថាការយល់ដឹងរបស់នាងអំពីទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរ ។
នៅក្នុងស្រុកសាម៉ារីមានភ្នំមួយឈ្មោះកេរិស៊ីម ។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ពីមុនការបម្រើនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះសាសន៍សាម៉ារីបានសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅទីនោះទុកជាទីថ្វាយបង្គំ ។ ប៉ុន្តែមិនដូចជាសាសន៍យូដាឡើយ សាសន៍សាម៉ារីពុំមានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដើម្បីធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនានាឡើយ ហើយពួកគេបានបដិសេធការបង្រៀនជាច្រើនពីព្យាការីនៃព្រះ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:២១–២៤ និង ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ូហាន ៤:២៦ ( នៅក្នុង យ៉ូហាន ៤:២៤ លេខយោងក) ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដល់ស្ត្រីនោះអំពីការថ្វាយបង្គំព្រះ ។
ស្របតាម ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស៊្មីធ តើពរជ័យអ្វីខ្លះនឹងទទួលបាន នៅពេលពេលយើងថ្វាយបង្គំព្រះនៅក្នុង « វិញ្ញាណ និង សេចក្តីពិត ? »
ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះយើងរៀនថា ប្រសិនបើយើងថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតានៅក្នុងវិញ្ញាណ និង សេចក្តីពិត នោះទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់ពួកយើងនៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ។
នៅពេលអ្នកអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ សូមរកមើល និង គូសចំណាំពីអត្ថន័យនៃការថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតានៅក្នុងវិញ្ញាណ និង សេចក្តីពិត ៖
« គោលបំណងរបស់យើងគឺថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិត និង មានព្រះជន្មរស់ ហើយធ្វើកិច្ចការនោះ ដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណ និង តាមរបៀបដែលទ្រង់បានតាំងឡើង ។ ការយល់ព្រមថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិតនោះបានដឹកនាំទៅរកសេចក្តីសង្គ្រោះ ភក្តីភាពដែលបានផ្តល់ឲ្យដល់ព្រះក្លែងក្លាយ និង ដែលមិនបានស្ថាបនានៅលើសេចក្តីពិតអស់កល្បពុំមាននូវការធានាអះអាងបែបនេះឡើយ ។
« ចំណេះដឹងនៃសេចក្តីពិតនេះគឺចាំបាច់ចំពោះការថ្វាយបង្គំដ៏ពិតនេះ ។ …
« …សេចក្តីពិត និង ការថ្វាយបង្គំដ៏ឥតខ្ចោះ រួមមាននៅក្នុងជំហាននានានៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ វាមាននៅក្នុងការរក្សាព្រះបញ្ញត្តិ ព្រមទាំងការគោរពតាមព្រះឆន្ទៈនៃព្រះវរបិតា ទៅនឹងកម្រិតនោះ ដែលយើងរីកចម្រើនពីព្រះគុណថែមលើព្រះគុណ រហូតដល់យើងបានសិរីរុងរឿងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដូចដែលទ្រង់នៅក្នុងព្រះវរបិតាទ្រង់ដែរ ។ វាលើសពីការគ្រាន់តែអធិស្ឋាន និង បង្រៀន ព្រមទាំងច្រៀងទៅទៀត ។ វាគឺជាការរស់នៅតាម ហើយធ្វើតាម និង គោរពតាម ។ វាគឺជាការប្រឹងធ្វើតាមជីវិតនៃអង្គជាគំរូដ៏អស្ចារ្យ [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] » (« How to Worship » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៧១ ទំព័រ ១២៩–៣០ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើពេលណាដែល ដែលការថ្វាយបង្គំរបស់អ្នក បានអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណដើម្បីជួយអ្នកនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
-
ស្របតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ម៉ាក់ខនឃី តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតានៅក្នុងវិញ្ញាណ និង សេចក្តីពិតបានកាន់តែប្រសើរនោះ ? ( សូមសរសេរគោលដៅមួយនូវអ្វីដែលអ្នកធ្វើវាបានកាន់តែប្រសើរឡើងក្នុងរបៀបមួយដ៏ពិសេស ) ។
-
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:២៥-២៦ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបើកសម្តែងអំពីព្រះអង្គទ្រង់ចំពោះស្ត្រីនោះ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:២៧-៣០ដោយរកមើលអ្វីដែលស្ត្រីម្នាក់នោះបានធ្វើបន្ទាប់ពីបានជជែកជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
តើគាត់បាននិយាយអ្វីខ្លះ ដែលបង្ហាញថាគាត់បានទទួលទីបន្ទាល់មួយអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
ចេញពីដំណើររឿងនេះយើងអាចរៀនថា នៅពេលយើងទទួលបានទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងពោរពេញដោយបំណងប្រាថ្នាដើម្បីចែកចាយវាដល់មនុស្សដទៃទៀត ។
នៅក្នុង យ៉ូហាន ៤:៣១–៣៧ យើងអានថាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានត្រឡប់មកវិញដោយមានអាហារ ។ នៅពេលពួកគេបានអញ្ជើញឲ្យទ្រង់សោយអាហារ នោះទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេថា ទ្រង់ត្រូវបានទ្រទ្រង់ឲ្យរស់ពុំមែនដោយការសោយអាហារនោះទេ ប៉ុន្តែដោយការធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់វិញ ។ ក្រោយមកទ្រង់បានអញ្ជើញពួកគេឲ្យមើលឃើញថា ឱកាសនានាដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អវាមានច្រើនណាស់ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៤:៣៩–៤២ដោយរកមើលឥទ្ធិពលដែលទីបន្ទាល់របស់ស្ត្រីម្នាក់នោះមានលើប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងរបស់នាង ។
ស្របតាម យ៉ូហាន ៤:៤២តើប្រជាជនបាននិយាយអ្វីដល់ស្ត្រីនោះ ?
យ៉ូហាន ៤:៤៣-៥៤
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលកូនប្រុសរបស់បុរសត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់ម្នាក់
យ៉ូហាន ៤:៤៣–៤៥ កត់ត្រាថាព្រះយេស៊ូវបានយាងចេញពីស្រុងសាម៉ារី ហើយបានយាងចូលស្រុកកាលីឡេ ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៤:៤៦-៥៤ដោយរកមើលថានរណាដែលបានជួបព្រះយេស៊ូវ និង ពរជ័យដែលបុគ្គលនេះបានស្វែងរកពីព្រះយេស៊ូវ ។
ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបន្ទូលនៅក្នុង ខ ៤៨ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់បានពន្យាពេលក្នុងការការប្រទានពរដល់ការស្វែងរករបស់បុរសម្នាក់នេះ ? តើបុរសម្នាក់នេះបានបង្ហាញថាគាត់ពុំត្រូវការទីសម្គាល់មួយដើម្បីជឿដោយរបៀបណា ?
ចេញពីដំណើររឿងនេះយើងអាចរៀនថា នៅពេលយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយពុំត្រូវការទីសម្គាល់ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងបញ្ជាក់ពីសេចក្តីជំនឿរបស់យើង ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី បានបង្រៀនពីសារៈសំខាន់នៃការព្យាបាលរបស់កូនប្រុសបុរសត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់ម្នាក់នេះ ៖ « នេះគឺជាអព្ភូតហេតុដំបូងគេ ដែលបានពិពណ៌នាយ៉ាងលម្អិតនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ អព្ភូតហេតុដែលបានសម្តែងឡើងនៅពិធីជប់លៀងនៃបុណ្យរំលង និង អព្ភូតហេតុទាំងអស់ដែលមាននៅស្រុកយូដាគឺពុំបានពិពណ៌នា ឬពន្យល់ឡើយ ។ អព្ភូតហេតុនេះ—ការសម្តែងលើកទីពីរនៅក្នុងស្រុកកាណា—បន្ថែមទំហំនៃការយល់របស់យើងកាន់តែប្រសើរឡើងទៅលើការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលយើងពុំបានឃើញរហូតមកដល់ចំណុចនេះ ។ ពិតណាស់វាគឺជាអព្ភូតហេតុពីរផ្សេងគ្នា ៖ អព្ភូតហេតុមួយនោះគឺបានព្យាបាលរូបកាយនៃកូនប្រុសដែលពុំមានមុខនៅទីនោះ ហើយមួយទៀតគឺបានព្យាបាលនូវការឥតជំនឿ និង បានដាំគ្រាប់ពូជនៃសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងដួងចិត្តនៃឪពុកដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ »(The Mortal Messiah ៖ From Bethlehem to Calvary ភាគទី ៤ [ ឆ្នាំ ១៩៧៩–៨១ ] ២:១២ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
ហេតុអ្វីវាសំខាន់ថាយើងត្រូវជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយពុំចាំបាច់ត្រូវការទីសម្គាល់ ?
-
តើព្រះអម្ចាស់បព្ជាក់សេចក្តីជំនឿរបស់យើងយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលយើងជឿលើទ្រង់ដោយស្មោះត្រង់នោះ ?
-
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា យ៉ូហាន ៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖