មេរៀនទី ១៤ ៖ ថ្ងៃទី ៣
យ៉ូហាន ៩
សេចក្តីផ្ដើម
ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលបុរសម្នាក់ដែលខ្វាក់ពីកំណើត ។ ពួកផារិស៊ីបានសង្ស័យបុរសម្នាក់នេះ ហើយបានបណ្តេញគាត់ចេញពីសាលាប្រជុំ ដោយសារគាត់បានបដិសេធមិនកាត់ទោសព្រះយេស៊ូវថាជាមនុស្សមានបាបសម្រាប់ការព្យាបាលនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួបបុរសម្នាក់ ហើយបានសួរពីអ្វីដែលគាត់ជឿ ហើយបុរសនោះបានថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវថាជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។
យ៉ូហាន ៩:១-៧
ព្រះយេស៊ូវព្យាបាលបុរសម្នាក់ដែលខ្វាក់ពីកំណើត
សូមស្វែងរកឧទាហរណ៍មួយចំនួនអំពីទុក្ខវេទនានានាដែលមនុស្សនៅជុំវិញអ្នក ឬ មនុស្សដែលអ្នកឃើញនៅក្នុងសារព័ត៌មានក្នុងតំបន់របស់អ្នកជួបប្រទះ ៖
មនុស្សមួយចំនួនឆ្ងល់ពីមូលហេតុដែលព្រះទុកឲ្យមានទុក្ខវេទនាកើតឡើងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់ជីវិតរបស់ពួកគេដូច្នោះ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា យ៉ូហាន ៩:១-៥សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលអាចជួយយើងយល់កាន់តែច្បាស់ពីមូលហេតុមួយដែលព្រះទុកឲ្យមានទុក្ខវេទនាកើតឡើងដល់ជីវិតរបស់យើង ។
អំឡុងពេលព្រះយេស៊ូវគង់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ទ្រង់បានជួបនឹងបុរសម្នាក់ដែលដកពិសោធន៍នៃការរងទុក្ខវេទនាតាំងពីកំណើតមក ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៩:១–២ដោយរកមើលថាបុរសម្នាក់នេះបានជួបការរងទុក្ខវេទនាអ្វី ។
តើពួកសិស្សបានសួរអ្វីខ្លះអំពីមូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យបុរសរងទុក្ខវេទនា ?
មនុស្សជាច្រើននៅជំនាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជឿថា សេចក្តីលំបាកនានាដែលមនុស្សបានជួបប្រទះ គឺជាលទ្ធផលនៃអំពើបាបដែលពួកគេ ឬ ឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេបានធ្វើ ។ តើអ្នកគិតថា ជំនឿបែបនេះត្រឹមត្រូវឬទេ ? ហេតុអ្វីត្រឹមត្រូវ ឬ ហេតុអ្វីមិនត្រឹមត្រូវ ?
សូមអាន យ៉ូហាន ៩:៣-៥ដោយរកមើលការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីភាពខ្វាក់ភ្នែករបស់បុរសនេះ ។
តើអ្នកគិតថា « ការរបស់ព្រះបានសម្តែងមកក្នុងខ្លួនគាត់វិញ » មានន័យយ៉ាងណា ? (យ៉ូហាន ៩:៣) ។
ចេញពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ យើងរៀនថា ព្រះអាចប្រើសេចក្តីលំបាករបស់យើងដើម្បីបង្ហាញចេញមកនូវកិច្ចការ និង ព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារតែមានមូលហេតុជាច្រើននៃសេចក្តីលំបាកនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង នោះព្រះអាចប្រើឧបសគ្គរបស់យើងដើម្បីជួយសម្រេចឲ្យបាននូវគោលបំណងដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់ ។
ដើម្បីយល់សេចក្តីពិតនេះឲ្យកាន់តែច្បាស់ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានបញ្ជូនមកទីនេះដើម្បីត្រូវបានសាកល្បង ។ វាត្រូវតែមានការផ្ទុយចំពោះ រឿង គ្រប់យ៉ាង ។ វាមានន័យសម្រាប់យើងណាស់ ដើម្បីរៀន និង រីកចម្រើនតាមរយៈការផ្ទុយគ្នានោះ តាមរយៈការជួបនឹងឧបសគ្គនានារបស់យើង ព្រមទាំងតាមរយៈការបង្រៀនមនុស្សដទៃទៀតឲ្យធ្វើបែបដូចគ្នានេះ ។ … ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនគ្រាន់តែទុកសេចក្តីវេទនារបស់យើងសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ចំពោះយើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់នឹងប្រើវាដើម្បីប្រទានពរដល់ជីវិតមនុស្សរាប់មិនអស់ ។
« ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនមេរៀននេះ នៅពេលទ្រង់ និង ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានជួបបុរសម្នាក់ដែលខ្វាក់ពីកំណើត ។ [ ក្រោយមកអែលឌើរ អូក បានដកស្រង់ពី យ៉ូហាន ៩:២–៣] ។
« ប្រសិនបើយើងមើលឃើញជីវិតមនុស្សតាមរយៈកែវភ្នែកខាងវិញ្ញាណ នោះយើងអាចឃើញគំរូជាច្រើនអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះ លើសហួសពីការរងទុក្ខវេទនានៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ …
« នៅពេលយើងយល់ពីគោលការណ៍នេះ នោះព្រះប្រទានដល់យើងនូវឱកាសនានាសម្រាប់ពរជ័យ និង ប្រទានពរដល់យើងតាមរយៈការរងទុក្ខវេទនាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ព្រមទាំងតាមរយៈការរងទុក្ខវេទនារបស់មនុស្សដទៃ នោះយើងអាចយល់ពីមូលហេតុដែលទ្រង់បានបញ្ជាយើងម្តងហើយម្តងទៀតឲ្យ ‹ ថ្វាយអំណរគុណដល់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃអ្នកនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ › (គ. និង ស. ៥៩:៧) » (« Give Thanks in All Things » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៩៧–៩៨ ) ។
សូមគិតអំពីការរងទុក្ខវេទនាដែលអ្នកធ្លាប់បានជួបប្រទះ ឬ ទើបតែបានជួបប្រទះនាពេលថ្មីៗនេះ ។ នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សា យ៉ូហាន ៩សូមពិចារណាពីរបៀបនានាដែលព្រះអាចបង្ហាញកិច្ចការ និង ព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់តាមរយៈអ្នកដោយសារតែការរងទុក្ខវេទនានោះ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៩:៦-៧ដោយរកមើលរបៀបមួយដែលព្រះបានបង្ហាញកិច្ចការ និង ព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់តាមរយៈការដកពិសោធន៍របស់បុរសខ្វាក់ម្នាក់នោះ ។
តើអ្នកគិតថា វាអស្ចារ្យយ៉ាងណាដែរចំពោះបុរសម្នាក់នេះ ដែលអាចមើលឃើញវិញនៅលើកដំបូងនោះ ?
យ៉ូហាន ៩:៨-៤១
ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្យាយាមរកបុរសដែលទ្រង់បានព្យាបាលឲ្យនោះ បន្ទាប់ពីពួកផារិស៊ីបានបណ្តេញបុរសនោះចេញទៅបាត់
ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង យ៉ូហាន ៩:៨–១៥បន្ទាប់ពីបុរសខ្វាក់នោះបានជាមក មនុស្សមួយចំនួនបានប្រកែកគ្នាថាតើគាត់ពិតជាបុរសដែលខ្វាក់ពីកំណើតនោះមែនឬអត់ ។ មនុស្សផ្សេងទៀតបានឆ្ងល់ថាតើគាត់បានជាដោយរបៀបណា ហើយពួកគេបាននាំគាត់ទៅឯពួកផារិស៊ី ដែលបានចាប់ផ្តើមសួរគាត់ ។
សូមស្រាវជ្រាវ យ៉ូហាន ៩:១៤ រកមើលថ្ងៃដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាបាលដល់បុរសខ្វាក់នោះ ។
តើអ្នកគិតថា ពួកផារិស៊ីមានប្រតិកម្មដូចម្តេចចំពោះព្រះយេស៊ូវដែលបានព្យាបាលបុរសម្នាក់នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះ ?
សូមអាន យ៉ូហាន ៩:១៦ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកផារិស៊ីបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូវគឺជានរណា ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៩:១៧ដោយរកមើលអ្វីដែលបុរសខ្វាក់នោះបាននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ ។
នៅពេលអ្នកបន្តការសិក្សារបស់អ្នកអំពី យ៉ូហាន ៩សូមកត់ចំណាំពីការរីកចម្រើននៃទស្សនរបស់បុរសខ្វាក់នោះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ដោយការសង្ស័យថាបុរសនោះពិតជាខ្វាក់ពីកំណើតមែនឬអត់នោះ ពួកផារិស៊ីបាននាំឪពុកម្តាយរបស់បុរសនោះមកចោទសួរ ។ នៅក្នុង យ៉ូហាន ៩:១៩–២៣ យើងរៀនថានៅពេលពេលសួរ ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់បានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា គាត់គឺជាកូនប្រុសរបស់ពួកគេ ហើយថាគាត់ពិការភ្នែកពីកំណើតមែន ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រកាសថាពួកគាត់ពុំដឹងថាកូនរបស់ខ្លួនបានជាដោយរបៀបណានោះទេ ។ ដោយភ័យខ្លាចថាត្រូវគេបណ្តេញចេញពីសាលាប្រជុំ និង ស្រុករបស់ខ្លួន នោះពួកគេពុំចង់និយាយថាពួកគេបានជឿលើព្រះយេស៊ូវថាជាព្រះមែស៊ីឡើយ ដូច្នេះពួកគេបានផ្តល់យោបល់ឲ្យកូនប្រុសរបស់ពួកគេនិយាយដោយខ្លួនឯងវិញ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៩:២៤–២៧, ៣០–៣៣ដោយរកមើលការឆ្លើយតបរបស់បុរសនោះចំពោះពួកផារិស៊ី ។ សូមគិតពីការគូសចំណាំពាក្យពេចន៍ដែលគាត់បានប្រើដើម្បីការពារព្រះយេស៊ូវ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ថាទ្រង់គឺ « មកពីព្រះ » (យ៉ូហាន ៩:៣៣) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើចម្លើយអ្វីរបស់បុរសនោះដែលលេចធ្លោចំពោះអ្នក ?
នៅក្នុង យ៉ូហាន ៩:៣៤ យើងរៀនថាបុរសនោះត្រូវបានគេបណ្តេញចេញ ( ពីសាលាប្រជុំ [ សូមមើល យ៉ូហាន ៩:២២] ) ដោយសារតែការពារព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយពុំខ្លាចក្រែង ។
« សាលាប្រជុំជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃសាសនា និង សង្គមសម្រាប់សហគមន៍ជាច្រើននៃពួកសាសន៍យូដា ។ សាលាប្រជុំផ្តល់ជាមធ្យោបាយដល់ការណែនាំ និង ការថ្វាយបង្គំខាងវិញ្ញាណ ព្រមទាំងឱកាសនានានៃការអប់រំ និង សង្គម ។ ដោយសារសាលាប្រជុំគឺជាទីកន្លែងសំខាន់ចំពោះសង្គមសាសន៍យូដា នោះការត្រូវបានគេបណ្ដេញចេញពីសាលាប្រជុំ … គឺវាខ្លាំងជាងការការត្រូវបានកាត់កាលចេញ និង បាត់បង់ការរាប់អានជាមួយសហគមន៍សាសនាទៅទៀត ។ វាមានន័យថាជាការបណ្តេញចេញពីវិស័យវប្បធម៌ និង សង្គមផងដែរ » (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ២៣០) ។
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាបុរសនេះមានឆន្ទៈដើម្បីបន្តនៅពិតស្មោះត្រង់ ចំពោះអ្វីដែលគាត់បានដឹងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទោះបីជាគាត់ត្រូវគេបណ្តេញចេញពីសាលាប្រជុំក៏ដោយនោះ ?
បន្ទាប់ពីបុរសនោះត្រូវបានបណ្តេញចេញពីសាលាប្រជុំ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឃើញគាត់ ហើយបានសួរថាតើគាត់ « បានជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះឬទេ » (យ៉ូហាន ៩:៣៥) ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៩:៣៦–៣៨ដោយរកមើលចម្លើយរបស់បុរសនោះ ។
ការប្រកាសរបស់គាត់ថា « ខ្ញុំជឿហើយ ព្រះអម្ចាស់អើយ » ហើយការពិតដែលថា « គាត់ក៏ក្រាបថ្វាយបង្គំទ្រង់ » (យ៉ូហាន ៩:៣៨) បង្ហាញថាភ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់បានបើកឡើង ហើយថាគាត់បានទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទថាទ្រង់គឺជាព្រះមែស៊ីដែលបានសន្យា ហើយថាជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។
ចេញពីដំណើររឿងនេះ យើងរៀនថា នៅពេលយើងបន្តពិតស្មោះត្រង់ចំពោះអ្វីដែលយើងដឹងជាជាងបដិសេធវា នោះទីបន្ទាល់របស់យើងនឹងរឹងមាំ ។ យូរៗទៅទីបន្ទាល់របស់យើងនឹងរីកចម្រើនកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ទីបន្ទាល់របស់យើងត្រូវបានពង្រឹង បន្ទាប់ពីបានស៊ូទ្រាំនឹងការប្រឆាំង ឬ ការសាកល្បងនៃសេចក្ដីជំនឿ ?
-
តើទីបន្ទាល់របស់អ្នកត្រូវបានពង្រឹងដោយរបៀបណា នៅពេលអ្នកស៊ូទ្រាំនឹងការប្រឆាំងដោយស្មោះត្រង់នោះ ?
-
ដើម្បីស្វែងរកគោលការណ៍មួយផ្សេងទៀតចេញពីដំណើររឿងនេះ សូមបិទភ្នែករបស់អ្នកប្រឹមៗ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកអាចមើលឃើញពន្លឺតិចៗ ។ ក្រោយមកបើកភ្នែករបស់អ្នកពាក់កណ្តាល ។ ក្រោយមកបើកភ្នែករបស់អ្នកទាំងអស់ ។ សូមកត់ចំណាំពីរបៀបដែលគំហើញរបស់អ្នកផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងតំណាក់កាលនិមួយៗ ។
សូមចាំថាបុរសខ្វាក់ភ្នែកខាងរូបកាយនោះបានមើលឃើញច្បាស់វិញបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលគាត់ហើយ ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៩:១១, ១៧, ៣៣, ៣៥–៣៨ដោយរកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាពីភាពចាស់ទុំនៃទស្សនខាងវិញ្ញាណ ឬ ការយល់ដឹងថាព្រះយេស៊ូវគឺជានរណា របស់បុរសនោះ ។
ពេលដំបូងគាត់បានហៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទថាជា « មានម្នាក់ឈ្មោះ យេស៊ូវ » (យ៉ូហាន ៩:១១) ហើយក្រោយមកគាត់បានហៅ ទ្រង់ថា « ហោរា » (យ៉ូហាន ៩:១៧) ហើយបានការពារទ្រង់ថា មក « ពីព្រះ » (យ៉ូហាន ៩:៣៣) ។ យូរៗទៅការមើលឃើញខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់បានប្រែកាន់តែច្បាស់ ទីបំផុតគាត់បានឃើញថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះមែស៊ី និង ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលបានសន្យា ។
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ការមើលឃើញ និង ការយល់ដឹងរបស់គាត់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រែកាន់តែច្បាស់បែបនេះ ? តើគាត់បានមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរយៈបទពិសោធន៍របស់គាត់តាមរបៀបណាខ្លះ ?
និយាយពីបទពិសោធន៍របស់បុរសម្នាក់នេះ នោះប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ. ហឹនធើរបានបង្រៀន ៖ « ឥឡូវនេះ ការមើលឃើញត្រូវបានប្រទានឲ្យ ពីរដង—ម្តងគឺជាឧសថព្យាបាលកង្វះខាតពីកំណើត [ ពិការភាពពីកំណើត ] និង ម្តងទៀតគឺឲ្យបានឃើញស្តេចអស់ទាំងស្តេច ពីមុនទ្រង់នឹងយាងទៅកាន់បល្ល័ងដ៏អស់កល្បរបស់ទ្រង់វិញ ។ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឲ្យមើលឃើញទាំងសាច់ឈាម និង ខាងវិញ្ញាណ ។ ទ្រង់បានបញ្ចេញពន្លឺទ្រង់ទៅទីងងឹត ហើយបុរសនេះ ដូចជាមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងជំនាន់នោះ ព្រមទាំងនៅក្នុងជំនាន់របស់យើងផងដែរ បានទទួលយកពន្លឺ ហើយភ្នែកបានបើកឡើង » (« The God That Doest Wonders » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ១៦–១៧ ) ។
ចេញពីដំណើររឿងនេះយើងរៀនថា នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ នោះការមើលឃើញ និង ការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណរបស់យើងប្រែកាន់តែច្បាស់ឡើង ។
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាការអនុវត្តសេចក្តីជំនឿគឺជាចំណុចចាំបាច់ ដើម្បីមើលឃើញ និង យល់ដឹងសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណកាន់តែច្បាស់ឡើង ?
ពួកផារិស៊ីដែលឈរនៅជិតនោះ នៅពេលបុរសនោះបានឃើញ និង ថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវថាជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៩:៣៩–៤១ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនអំពីភាពខ្វាក់ភ្នែកនោះ ។
នៅក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី « តើយើងខ្ញុំខ្វាក់ដែរឬអី ? » (យ៉ូហាន ៩:៤០) « ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច ដោយបង្រៀនថាបុគ្គលដែល ‹ ខ្វាក់ ›—គឺជាអស់អ្នកដែលពុំស្គាល់ថាទ្រង់គឺជានរណា—‹ គួរតែឥតមានបាបទេ › (យ៉ូហាន ៩:៤១) ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត បុគ្គលដែលអាច ‹ មើលឃើញ ›—គឺជាអស់អ្នកដែលបានទទួលសាក្សីគ្រប់គ្រាន់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង បេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ ដែលពួកគេគួរតែស្គាល់ថាទ្រង់គឺជានរណា—នឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ។ ពួកផារិស៊ីគឺនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលអាច ‹ មើលឃើញ › ហេតុដូច្នោះហើយ ‹ អំពើបាបរបស់ពួកគេនៅតែមាន › ។ និយាយពីខាងវិញ្ញាណវិញ ពួកគេជ្រើសរើសធ្វើជាខ្វាក់ ដោយសារពួកគេបានបដិសេធពុំទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវថាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ទោះបីជាពួកគេបានទទួលសាក្សីជាច្រើនក្តី » (New Testament Student Manual, ទំព័រ ២៣១) ។
-
សូមមើលគោលការណ៍ពីរចុងក្រោយនេះដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ហើយពិចារណាពីរបៀបដែលអ្នកអាចអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ សូមសរសេរគោលដៅទាំងឡាយរបស់អ្នកដើម្បីអនុវត្តគោលការណ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមអធិស្ឋានសម្រាប់ការណែនាំដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅរបស់អ្នក ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា យ៉ូហាន ៩ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖